Tot en met 13 maart 2013 ruimen wij op de Herengracht in Den Haag de afdeling Indisch antiquariaat op: prachtige boeken voor scherpe prijzen! Het is hard gegaan, maar er is de afgelopen dagen nog nieuwe aanvoer gekomen, dus kom gezellig nog even langs.
Het gaat vaak om enkele exemplaren dus wees er snel bij! OP=OP
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
En dan te bedenken (leuk van een afstand) hoe kwaad Boeroeng zich maakt over al die schuinsmarcheerders.
Boeroengs zijn ook maar mensen.
Pak Pierre
En dan te bedenken (leuk van een afstand) hoe kwaad Boeroeng zich maakt over al die schuinsmarcheerders.
Ik denk dat het Boeroeng niets uitmaakt zolang ze ook op 19 maart mee marcheren in de stille tocht dat plaats vind in den Haag.
R. Geenen, wanneer ik zou beweren dat je het prototype bent van de indische-nederlander/indo bent, geloof je me?
Ja, waarom niet.
Ik heb mij altijd een indo gevoelt en het maakt mij niets uit waar ik ter wereld ben en of het nu positief of negatief is. Niemand is toch volmaakt?
ah ya… beetje offtopic gaan is toch niet te vermijden
pendafteran:
kijk hier
Boeroeng, was is offtopic gaan toch fijn!
Zo iets als vreemd gaan, lekker avontuurlijk, maar dan zonder je levensgezel(lin) te hoeven beduvelen.
Pak Pierre
Zo iets als vreemd gaan, lekker avontuurlijk, maar dan zonder je levensgezel(lin) te hoeven beduvelen
Zoiets als een natte droom hebben?
Sorry Boeroeng, kon het niet laten.
@ dhr Lance zegt: “Dat heeft men overgenomen van de Jappen die daarmee begonnen in Indië om te bepalen wie er naar in de interneringskampen moest, las ik ergens”
Nou dhr Lance, ik hou ergens in mijn hand de Asal-oesoel van mijn vader gedateerd 12 Augustus 2602 – zowel van mijn opa- als oma-zijde is tenminste tot de derde graad geen Totok te bekennen . Als ik me niet vergis was de Asal oesoel ingevoerd om te bewijzen dat Indo’s van Nederlandse smetten vrij waren en niet het Jappenvakantiekamp in hoefden, Opmerkelijk is dat mijn oma, 100% inlandse ondanks de Asal oesoel desondanks in het Jappenvakantiekamp belandde, want je laat gratis kost en inwoning zoals al die totoks dachten toch niet zomaar lopen.
@anoniem:
Indentiteit? De enige indentiteit die mijn zoon heeft is dat hij geen Nederlands spreekt noch in het voormalig indie.of in Nederland geboren is: toch heeft hij alle trekken en de denkwijze van een Indo.
@ anoniem, wetenschappers hebben tenminste criteria, dat en een kritische geest mis ik bij deze persoon ten ene malen.
Uit mijn eigen ervaring weet ik dat de registratie soms nogal chaotisch verliep. De uitvoering werd overgelaten aan de Indonesiërs, en daar zaten soms niet de meest slimmen tussen (komt ook in Nederland voor!). In Soerabaja werd ik belanda kira kira betoel en zou het kamp in moeten, net als mijn broer en zus. Na ‘verlies’ van mijn pedaftaran werd ik in Lawang belanda indo, en dus van alle smetten vrij. Bij de Kenpeitai dachten ze daar overigens anders over.
pedaftaran?
Pedaftaran (fonetisch) is het pasje waarop je etnische afkomst stond, een soort persoonsbewijs.
Bestond dat pasje en wat stond er dan op?
En grens dat niet aan discriminatie?
Dat pasje moest je gewoon bij de registratie aanschaffen. Tegen betaling. Ik denk dat Boeroeng of Buitenzorg wel een plaatje heeft van zo’n pasje. Discriminatie? Zo kunt u dat wel noemen. Maar wel met een doel: wie wel of niet in het kamp moest. Op een glijdende schaal van spierwit naar donkerbruin werd je ergens vastgeprikt. Werkte dus niet zo exact als gedacht. Maar we zijn nu verschrikkelijk ver offtopic!
Pak Somers, zijn er dus drie categorieen? Belanda totok(volbloed Nederlander), belanda kira-kira betoel(bijna volbloed Nederlander), en een indo-belanda. U was kwart Indonesisch en 75% Nederlands neem ik aan. Ik las namelijk dat u een Madoerese(?) oma had. Dus als je 50% Indonesisch was en 50% Europees ben je een orang indo. En wat als je 75% Indonesisch was en 25% blank? Een orang indonesia kira-kira betoel? Kijken ze daarbij ook naar je uiterlijk of alleen naar je asal oesoel. Want ik heb 2 indo ouders maar ben nogal licht. Ben benieuwd waar ik ingedeeld zou worden.
Jullie vragen zoveel, net of ik de algemene waarheid bezit. Toch maar graven in mijn geheugen: In Soerabaja en Lawang kende ik inderdaad maar drie categoriën, belanda totok, belanda kira kira betoel en belanda indo. Een verstandige beperking. Maar ik heb gehoord van andere plaatsen waar veel meer klassen werden genoemd. Daar kwamen die eenvoudige ambtenaren natuurlijk helemaal niet meer uit. De grens lag tussen belanda kira kira betoel en belanda indo. Zo ben ik in de ambtenarij verschoven van de kira kira naar indo. En daarmee bevorderd tot landskind. Een uitbreiding naar de Indonesische kant was niet aan de orde. Het ging erom wie tot de landskinderen kon worden gerekend, en wie krachtens de Japanse nieuwe orde moesten worden verwijderd uit het nieuwe Azië. Mijn broer en zus moesten dus worden verwijderd, ik niet.
Ik meen dat ik – klein jaartje geleden??? – n.a.v. een of ander thema copie van de pendaftaran van mijn moeder (mevrouw Ulrica Cornelia Bonjer) via Boeroeng op I4E heb laten zien. Als ik mij goed herinner was dat in de context van een verhaal over hoe mijn moeder en haar kinderen, i.c. mijn oudere zuster Maddie en ik, “buitenkampers” werden.
Kan je die nog uit je E-archief opdiepen, Boeroeng? Anders moet ik weer in de kolong tussen de bèsèks.
Pak Somers schreef vanmiddag in antwoord op een vraag onder meer: “Discriminatie? Zo kunt u dat wel noemen. Maar wel met een doel: wie wel of niet in het kamp moest. Op een glijdende schaal van spierwit naar donkerbruin werd je ergens vastgeprikt”.
Ik denk dat die Japanners zich volstrekt geen raad wisten met al die ras- én kleurschakeringen in de Nederlands-Indische smeltkroes. Zij kwamen immers uit een homogene samenleving waar iedereen Japanner was en op een Japanner leek. Gampang sekali.
Reden ook – volgens mij – waarom de ene Japanse (garnizoens)commandant Indo’s met de Totoks het kamp in liet verdwijnen, de andere enigszins willekeurig “op kleur” afging (de hele bruine Indo’s dus niet) en een derde volgens het boekje selecteerde op asal usul, wie een inlandse voorouder in zijn lijn kon aantonen bleef buiten.
Pak Pierre
Pierre,
Ik weet niet meer welkt topic je bedoelt.
Ik heb wat gekeken maar ik vind niks.
Is ook niet zo nodig in dit topic. toch ?
@Pierre de la Croix, op 16 maart 2013 om 17:24 zei: Ik denk dat die Japanners zich volstrekt geen raad wisten met al die ras- én kleurschakeringen in de Nederlands-Indische smeltkroes. Zij kwamen immers uit een homogene samenleving waar iedereen Japanner was en op een Japanner leek. Gampang sekali.@
‘Krêg nâh wâh’ … dit gelooft u echt niet meneer De la Croix; ergo, is het toeval. Ik kijk gisteravond mee met vrouwlief naar nota bene een kookprogramma. ‘k Wist niet wat ik hoorde ‘discriminatie’ in Japan. Ook daar eigen volk eerst. Zeg niet dat je Aino-bloed door den aderen hebt stromen. Afijn, om uw woorden te lenen ‘voor de geïnteresseerde lezertjes’, Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Aino_(volk)
e.m.
@ Pak Boeroeng: Ik wilde slechts de heer Geenen terwille zijn, die kennelijk niet wist wat een pendaftaran in bezet NOI was (“Ausweis” zou men in bezet Nederland zeggen). Dus m.i. wel passend in de “flow” van reacties onder thema Pan Stockum, welke flow al lang een machtige off topic zijstroomp is geworden. Niet erg, juist interessant wat mij betreft, ik constateer alleen maar.
@ Pak Eppeson: Ja, klopt. Die Noorderlingen zijn niet te vertrouwen! Zien er ook anders uit dan de doorsnee Japanner. En “anders” betekent niet “o.s.m.”. In Japan schijnt men ook naar “kaste” te discrimineren, net als in Hindoeïstisch India. De laagste kaste is die van de “Boerakoemin” (fonetisch), ook een soort onaanraakbaren. Deze kaste houdt zich met “onreine” zaken bezig, zoals het bewerken van vlees en dierenhuiden.
Maar goed, de doorsnee Japanner die als militair of burger ambtenaar (“Sakoera”) NOI moest gaan besturen was niet gewend aan een raciale smeltkroes. Hij (die doorsnee Japanner oftewel “Tanaka San”) zal wel gauw in de gaten hebben gehad wie de échte Belandas waren die moesten worden geïnterneerd, maar wisten zich kennelijk geen raad met de schepselen in allerlei kleurschakeringen van licht getint tot diepbruin, van wie “men” toch zei dat die “Belanda” waren.
How can?
Veel van de uitvoering van het interneringsbeleid kan ook hebben afgehangen van de Indonesische adviseurs van en beleidsuitvoerders voor de Japanners. Dat waren de Indonesische burger- en politieambtenaren. De ene Indonesiër was de Indo welgezind en geneigd hem een “soerat lepas” te geven zoals dat mijn moeder overkwam, de ander had misschien nog een persoonlijke rekening met zijn Indo-neefjes en nichtjes te vereffenen en zette ze op de interneringslijst.
Enfin …. dit is een verhaal zoals u van mij gewend bent. Niet al te woest onderbouwd door wat geleerden in dikke boeken hebben geschreven. Zum Nachdenken …… meer niet.
Pak Pierre
@Pierre de la Croix, op 16 maart 2013 om 17:24 zei: Ik meen dat ik – klein jaartje geleden??? – n.a.v. een of ander thema copie van de pendaftaran van mijn moeder (mevrouw Ulrica Cornelia Bonjer) via Boeroeng op I4E heb laten zien. Kan je die nog uit je E-archief opdiepen, Eppeson 🙂 Anders moet ik weer in de kolong tussen de bèsèks.@
Onder het motto ‘zoekt en gij zult vinden’ downscroll reacties op onderstaande I4E-topics:
Fijn weekend y’all
e.m.
Ach Pak Eppeson, u bent onbetaalbaar!
Zo kan meneer Geenen zien hoe een “Ausweis” er in bezet Indië uitzag en een iegelijk wat een mooie moeder ik had.
Zij was een écht halfbloedje, toeroenan totok koopvaardijgezagvoerder en een Sumatraans-Javaanse vrouw uit Banjoewangi, mijn omi, die ons veilig door de oorlog en bersiapperiode loodste.
Pak Pierre
U.C. Bonjer, 44 years old – een mooie dame, zeker voor haar leeftijd.
Voor het eerst zo’n kaart gezien en blijkbaar kwamen die alleen op java voor. Of misschien was ik toen er te jong voor.
Echter het woord identiteitskaart is mij bekend, het malaise weet ik niets van. Ik moest googlen om precies te weten wat het betekent.
Het gepraat over identiteit gaat vaak niet dieper dan het aantal botol tjeboks op het toilet of hoeveel Duits, Zwitsers, Frans of ander Europees bloed wij in de aderen hebben.
Dat heeft men overgenomen van de Jappen die daarmee begonnen in Indië om te bepalen wie er naar in de interneringskampen moest, las ik ergens.
Nou meneer Lance, we kunnen “de jappen” niet van alles de schuld geven. De Stichting JES zou het ook niet meer kunnen bijbenen.
Pak Pierre
Nou meneer Lance, we kunnen “de jappen” niet van alles de schuld geven. De Stichting JES zou het ook niet meer kunnen bijbenen.
Pak Pierre
Uw antwoord sounds zodanig, dat de jappan nergens schuld aan hadden.
Niet vergeten je naam in te vullen bij een reactie !
Helaas is wordpress soms vervelend aan het doen en moet je tegenwoordig vaak opnieuw je naam invullen.
Nou meneer (of mevrouw) Anoniem, dan moet u nog maar eens goed lezen.
Enne …… niet vergeten uw naam in te vullen, als kèn volledig. Djangan takoet toch?
Pak Pierre
@Pierre de la Croix, op 14 maart 2013 om 19:50 zei: De Stichting JES zou het ook niet meer kunnen bijbenen.@
Dag meneer De la Croix. Onder het motto ‘festina je als je tempo hebt, dan heb je tempo als je festina hebt’ het volgende:
Plotseling stonden de Bär van Rotterdam en De Jager uit Emmen met het geweer in de aanslag tegenover elkaar.
“Hoho … wacht even” zei de beer, terwijl hij een bezwerend klauwgebaar maakte. “JIJ wilt een winterjas en IK heb honger! Kunnen we daar niet op een volwassen manier over onderhandelen?” Samen stapten ze een hol binnen om verder te delibereren.
Blijkbaar waren de twee tot overeenstemming gekomen. Want na conclaaf van ruim een uur trad de beer alleen naar buiten en vervolgde duurzaam zijns weegs.
Tijd voor de 3 B’s!
e.m.
Uit het tijdschrift “De Indo”
Een Japanner, Hollander en een Indo worden in Saudi Arabie gepakt voor het gebruikt van alcohol en veroordeelt tot 50 stokslagen. Echter, zijnde buitenlanders, die het niet wisten, mochten ze ieder een wens hebben.
De Hollander, eerste aan de beurt, vroeg om een kussen te binden op zijn rug. Echter kussen begeeft al na 25 stokslagen.
De Japanner, die dat ziet, vraagt om 2 kussens op zijn rug te binden. Echter na 35 stokslagen waren deze kussens ook niets meer waard.
Dan zegt de sultan tot de Indo, ik ben je bijzonder genadig: Je mag twee wensen doen.
Ok, zegt de Indo: Wens 1, ik wil geen 50 maar 100 stokslagen hebben en wens 2, Bind de Japanner op mijn rug.
Tja …. en na 75 stokslagen sloegen ze dwars door die Japanner heen. Was die Indo toch nog de l.., sorry, de pisang.
Pak Pierre
Heer de la Croix,
daar kan U gelijk in hebben. Het gepraat over identiteit gaat vaak niet dieper dan het aantal botol tjeboks op het toilet of hoeveel Duits, Zwitsers, Frans of ander Europees bloed wij in de aderen hebben. Dat doet mij meer denken aan de Neurenbergse Rassenwetten van Oom Adolf en wij weten wat daarvan het gevolg is geworden. Indischen laten meestal wijselijk het % inlands bloed achterwege, het lijkt me een pretkoloniale schaamte.
Ik vond laatst de Asoel Oesoel van mij vader en tot mijn trots is er minstens tot mijn over-overgrootouders geen blank bloed te vinden. Daar komt bij dat mijn oma van moeders zijde inlandse is, dan mag ik rustig meedoen aan de schoonheidswedstrijd “volbloed indo”.
Het gaat bij die generatiestrijd; meer dan het tellen van 1 tot 4, om de zuiverheid van het Indischzijn dan wat Indisch Anno Dato nog voor ons en onze kinderen kan betekenen.
Zelfs wetenschappers zeggen dat identiteit een dynamisch begrip, een proces is dat verandert met den tijd.
Dan zeg ik aan al die would-be indo’s, laat dan maar eens blijken wat dat indo inhoudt en hoe dat ons samenbindt, het is nog steeds de geschiedenis dat pns bindt en verbindt
Indentiteit? De enige indentiteit die ik als indo heb is dat ik ook nederlands spreekt en ook ben geboren in het voormalig indie.
En wetenschappers zijn meestal personen die het zelf niet hebben ervaren en dan hun mening verkondigen gebaseerd op criteria die ze zelf hebben bedacht.
Dus als ik het goed lees, is uw vader een totok-Indonesier?
@de Heer de la Croix
Ik kan U alleen maar prijzen dat de continuiteit in Uw leven heb. Maar ik herken mij niet daarin, afgezien dat het leuk klinkt maar voor mij in existentiele zin geen diepgaande betekenis heeft.
Mijn ouders behoren tot een categorie der Indische mensen die verleden, heden en toekomst NIET als onlosmakelijke delen van een samenhangend geheel zien, dat laatste hangt van de tijdsperiode af.
Hun leven in Indie raakte op 7 December 1942 in een stroomversnelling die zij nooit voorzien kunnen hebben, een niet gekozen discontinuiteit , een onmetelijke opgave voor wel erg jonge mensen in de bloei van hun jeugd, de één verdween in het binnenkamp, de ander in het buitenkamp en heeft om de Japanse Arbeitseinsatz te vermijden lange tijd ondergedoken gezeten. Ik kan alleen maar gissen hoe zij hun jeugd beleefd hebben, een opeenvolging van dodelijke onzekerheden
En na de oorlog werden zij alweer geconfronteerd met een andere discontinuiteit in hun leven. Het gedwongen vertrek uit hun en mijn Moederland, de zgn repatriering wat nooit een repatriering is geweest
Ik vind DAT het wezenskenmerk van mijn Indische familie, de veelkleurige discontinuiteit van het leven, daardoor zijn zij gevormd. Ondanks al deze kommer en kwel zie ik mijn vader met opgeheven hoofd zeggen tegen alle kinderen en kleinkinderen………“ je doet toch wel je best op school”…..dat is toch een aanwijzing voor een betere toekomst waarin hij in rotsvast geloofde……..wat in wezen weer de discontinuiteit met het koloniale verleden aangeeft
De discontiniteit is in onze familie een onlosmakend begrip geworden, , verleden, heden en toekomst, zijn momenten waarbij er altijd nieuwe mogelijkheden zijn en je altijd een keuze kan maken niet gericht op het verleden maar op de toekomst. Wij zijn en blijven 4 generatie-Indische emigranten, de globetrotters van Almere op 5-Hoog.
Die identiteitsdiscussie over indo en Indisch vind ik overbodig want enige bestudering van de Indische geschiedenis geeft al antwoord op deze vraag. Datzelfde geldt voor de roots, het is voor een velen een modewoord en excuus geworden om naar Indonesie te gaan. Voor de rest stelt het niet veel voor als je in Indonesie geen familie hebt. Terwijl in Indonesie heb ik Indie nooit gezien.
Dat hele gedoe over generaties maakt door het gemis van een operationele defintie een lachwekkende gebeurtenis probeer eens de 3de generatie te definieren, dan kom je toch niet verder dan het kroos van de 2de generatie, dus dat geldt voor iedereen, luchtigheid is des duivels oorkussen. Elke goedbedoelde discussie laat ik aan mij voorbij gaan. Ze zoeken het maar uit want ik heb het voor mezelf al uitgezocht
@ Heer Van den Broek:
Als ik u goed heb begrepen, dan moge ik in ieder geval tot mijn vreugde constateren dat u en ik het er over eens zijn dat de hele discussie over de identiteit van de Indo en het behoud daarvan in de diaspora, zinloos is.
Pak Pierre
het bovengenoemd probleem is een beetje ouderwets, op het verleden gericht, meer een vraag gesteld door een xde generatie, die o zo met zichzelf en in zichzelf is gekeerd, meer de ingebeelde ziekte.
De vraag WAAROM, heeft meer iets filosofisch maar je kan het natuurlijk ook platvloers zien, er is toch ook romantiek en liefde
Het is toch veel spannender zich af te vragen: waar gaat deze Indo naar toe: dus meer toekomstgericht want dat kunnen we nog veranderen, de rest is vis van gisteren. Dus…..back to the future
En als de Indo niet weet wie hij is ( en dat na meer dan 60 jaar) dan wordt het tijd om naar de dokter te gaan
De vraag die pak Pierre uit van “Wie ben ik en waarom” is de mens eigen, dit scheid ons van de dieren. Een vogel zal zich niet afvragen waarom het kan vliegen, het vliegt gewoon.
De vraag, “Wie ben ik en waarom” is al duizenden jaren oud en kunnen wij niet in ons zelf vinden, zelfs koning David vraagt het zich af en zegt: “Ik peinz over het werk Uwer (God) handen, psalm 143:5
Hella Haase in de bundel v Remco Meijer “Oostindisch doof”:
‘Alle Nederlanders ‘trekkers’ en ‘blijvers’ , die iets met Indonesië te maken hebben gehad, reageren emotioneel op dat land
Het is in veel opzichten zó het tegenovergestelde van wat we hier hebben. Een hollands bewustzijn wordt daar zo door elkaar geschud. Dat moet je verwerken. Als je het verwerkt, verander je zelf. Als je vervolgens gescheiden wordt van de wereld die die veranderingen heeft bewerkstelligd, is dat een emotionele schok die heftige reacties oproept.
Voor de groep Indo-europeanen, of indische nederlanders, geldt een dubbele emotionaliteit, omdat ze beseffen langzaam uit de geschiedenis te verdwijnen. Ze vormen een categorie mensen die ophoudt te bestaan. Ze dragen het Indië-gevoel, als ik dat zo mag zeggen, nog over aan hun kinderen en klein-kinderen, maar over honderd jaar zullen er geen bewuste herinneringen meer bestaan aan het koloniale verleden.”
Klopt helemaal,
En het enige dat dan nog gezocht wordt zijn de namen van andere foto albums
En wat was een rijsttafel ook weer?
Voor alle duidelijkheid: Ik worstel niet zo met de identiteitsvraag, ik weet zo ongeveer waar ik thuishoor en wie ik ben en anders weet mijn vrouw het wel. De open plekjes in de puzzel baren mij geen zorgen, ik ga niet gebukt onder een identiteitscrisis, ik draag geen batikshirts en ik heb geen tattoos die mijn identiteit voor mijzelf en de buitenwereld moeten bevestigen. Ik hoop dat een iegelijk heeft gemerkt dat ik het vraagstuk “Indo identiteit” altijd lichtvoetig, zo niet met enige spot, heb benaderd.
Maar ik zie die identiteitsvraag wel steeds terugkomen op I4E, in allerlei vormen en om uiteenlopende redenen. Daarom eindigde ik mijn vorige reactie met “Het kernprobleem van de Indo: Wie ben ik en waarom?”.
Die paste immers nog steeds bij vraag 1 van de heer Geenen, of het een gegeven is dat Sumatraanse en Javaanse Indo’s van elkaar verschillen, omdat Sumatranen en Javanen van elkaar ZOUDEN verschillen.
Om verschillen tussen 2 grootheden te kunnen ontdekken, benoemen en verklaren moet men toch eerst weten wat die 2 te vergelijken grootheden precies zijn, dus in onderhavig geval wat nu precies een Sumatraanse Indo en wat een Javaanse kenmerkt.
Heeft een Sumatraanse Indo langere oren dan een Javaanse en zo ja, hoe komt het? Misschien vanwege een verschil in dieet of misschien omdat de Javaanse Indo meer werd gedjèwèr * dan de Sumatraanse?
————————————————————————————–
De heer Van den Broek zei: “Het is toch veel spannender zich af te vragen: waar gaat deze Indo naar toe: dus meer toekomstgericht want dat kunnen we nog veranderen, de rest is vis van gisteren”.
Ik ben het eens met deel 1 van zijn betoog, niet met het 2de deel.
Ik behoor tot de categorie mensen die verleden en toekomst als onlosmakelijke delen van een samenhangend geheel zien. Mijn toekomst toen ik nog een kind was tot nu, zou niet zijn geweest zoals het is geweest, zonder mijn verleden in die periode; de toekomst die ik nu nog heb zal ook sterk samenhangen met mijn totale verleden, dat ooit mijn toekomst was. Vergeet ik mijn heden? Mijn heden is al verleden wanneer u dit leest; heden is een pico pico pico pico seconde op de tijdlijn.
Als u nog begrijpt wat ik bedoel ……
Overigens vind ik dat Pak Lemon een buitengewoon lezenswaardig stukje heeft geschreven over de verschillende bevolkingsgroepen in Indonesia, ieder met haar eigen identiteit (nog steeds over verschillen tussen Sumatranen en Javanen gesproken). Ik ben in het rijke bezit van de “Historical Atlas of Indonesia” van Robert Cribb, waar ook allerlei lezenswaardigs in staat over hoe de archipel “out of Africa” door de millenia heen werd bevolkt, of zou kunnen zijn bevolkt.
Pak Pierre
* Voor de 2de, 3de en volgende generaties in de diaspora: “Djèwèr” was in mijn jeugd pijnlijk aan iemand’s oren trekken, als het effe kon ook nog met een draaiende beweging uit de pols. De marteling werd vooral gepractiseerd door liefhebbende ouders en andersoortige opvoeders, als zij vonden dat hun kinderen, resp. pupillen niet voldoende “luisterden”. De slogan van mijn lieve Sumatraans-Javaanse Omi die bij ons inwoonde, c.q. de baas was van de huishouding van mijn moeder: “Wie niet luisteren wil, moet voelen”.
P.P.
Pak pierre, Heel even off-topic en weer een (javaans) taal vraagje. is een draai om de oren niet sentor?
“Sentor” nooit van gehoord, maar dat zegt ook niets.
Mijn kennis is – zoals vaker gezegd en geschreven – beperkt en er zijn heel wat soorten Javaans. “Tjèlèng” heette in Bodja, het jachtgebied van mijn stiefvader, zo’n 20 km buiten Semarang, al “kemin” en de Javaanse Surinamers, wier voorouders vnl. uit de streek van Banjoemas kwamen, versta ik ook niet altijd.
Ik ben in ieder geval met “djèwèrs” groot gebracht. Die deden al pijn genoeg.
Pak Pierre
Arthur Olive, op 12 maart 2013 om 06:25 zei:
Daarbij waren de Javanen vooral bang voor de Sumatranen vanwege hun intelligentie.
—————————————————————————–
Ma’af , het is een flauwekul verhaal .
Voor zover ik weet is er nog nooit een onderzoek geweest om de intelligentie van Sumatranen( men bedoelt zeker de Minangkabauers??) en de Javanen ( ook inclusief de Sundanezen) .
Dat verhaal over goed schakende Batakkers is wel waar .
Pak Surya Atmadja, Ik heb niet gezegd dat Javanen bang waren voor Sumatranen vanwege hun intelligentie, dat was een quote van iemand anders, en ik had duidelijker moeten zijn.
Was het niet zo dat vóór de oorlog (voor ons die enige echte, t.w.
WO II) onze eigen schaakwereldkampioen Max Eeuwe werd verslagen door een Batak en niet door een Javaan?
Misschien moeten we weer overgaan tot het minutieus opmeten van schedels om het onweerlegbaar bewijs te krijgen dat de ene bevolkingsgroep slimmer is dan de andere.
Mijn kepala is nogal groot, maar het kan zijn dat er weinig oetek in zit.
Aan wie is de hoeveelheid oetek in mijn hrote goof toe te schrijven, aan mijn Sumatraanse of Javaanse of Nederlandse of Franse of Chinese of God-weet-wat voorouders of is het juist de tjampoeran van mensensoorten die het ‘m doet?
Het kernprobleem van de Indo: Wie ben ik en waarom?
Pak Pierre
Het kernprobleem van de Indo: Wie ben ik en waarom?
Wie ben ik? ———-Gewoon een mens.
Waarom?————–Het resultaat van echtelijk geknutsel.
Niet zo moeilijk maken!
Gezien de reacties tot nog toe is er bij de Indische samenleving in Nederland weinig belangstelling om meer te weten over onderwerpen uit ons moederland. Jammer, er zitten juweeltjes tussen.
Theoretisch zouden er evenveel ‘verschillende’ indo’s kunnen zijn als er etnische groepen in de archipel vertoeven….
“In het eilandenrijk Indonesië leven meer zo’n 300 duidelijk te onderscheiden etnische groepen, elk met een eigen identiteit. Er zijn enorme fysieke verschillen tussen de mensen in de verschillende delen van de archipel, voor wat betreft pigmentatie, haartype, gestalte en gelaatskenmerken. Deze etnografische verscheidenheid kan worden verklaard door de opeenvolgende migratiegolven vanaf het vasteland van Azië en misschien zelfs uit Afrika. De diverse groepen arriveerden in een reeks massale migratiegolven, met tussenpozen van meerdere eeuwen. Hoe dit alles in zijn werk heeft gegaan is nog steeds niet goed duidelijk. Een andere, meer waarschijnlijke verklaring is, dat kleine groepen uit Azië langzaam het Indonesische gebied binnenkwamen en zich, over een periode van duizenden jaren, met de oorspronkelijke Australoïde bevolking vermengden, en deze uiteindelijk grotendeels vervangen hebben.
De overgrote meerderheid van de bevolking behoort tot het Maleise ras.” http://www.landenweb.net/indonesie/bevolking/
Het is echter vreemd dat:
De Indonesische regering op aanbevelingen van de Verenigde Naties om de rechten van inheemse volken te erkennen gereageerd met een ontkenning van het bestaan van inheemse volken in Indonesië. In werkelijkheid echter bevinden zich in dit land naar schatting 50 tot 70 miljoen inheemse en in stamverband levende mensen.
Volgens Survival International worden de inheemse en in stamverband levende burgers, en dan vooral op West Papoea, slechter behandeld in Indonesië dan in elk ander land op de wereld. Op West-Papoea zijn moorden, folteringen en verkrachtingen van Papoea’s aan de orde van de dag – volgens een conservatieve schatting zijn sinds 1963 100.000 inheemse mensen gedood.
De ontkenning dat er überhaupt inheemse volken bestaan in Indonesië is symptomatisch voor het totale gebrek aan respect voor hun rechten.
http://www.survivalinternational.nl/nieuws/8712
De Indonesische regering op aanbevelingen van de Verenigde Naties om de rechten van inheemse volken te erkennen gereageerd met een ontkenning van het bestaan van inheemse volken in Indonesië. In werkelijkheid echter bevinden zich in dit land naar schatting 50 tot 70 miljoen inheemse en in stamverband levende mensen.
Door te ontkennen en te zeggen dat ze een en de zelfde zijn, konden de javanen de politieke macht over het hele eilandenrijk handhaven.
Daarbij waren de javanen vooral bang voor de sumatranen vanwege hun intelligentie. Waar of niet waar?
Daarbij waren de Javanen vooral bang voor de Sumatranen vanwege hun intelligentie.
Ik weet niet of dit waar is, maar ik heb wel gehoord dat Battakers van nature heel bekwaam waren met het schaak spel.
In Indonesia heb je tientallen grote deelvolkeren , zoals de Javanen(de grootste) gevolgd door de Sundanezen , Madurezen, en Sumatranen(die weer in tientallen grote en kleine volkeren bestaan).
Buiten de andere eilanden bewoners .
Zelfs de Zuid Molukkers werden ook onderverdeeld in tientallen kleinere volkeren.
iedereen , ook de Papuas ( van meer dan 255 grote en kleine stammen die hun eigen talen en gewoonten hebben) hebben dezelfde rechten en plichten zoals de andere Indonesiers.
Ze hebben nog steeds hun hun speciale autonomie(OTSUS) zoals de Acehers het ook hebben.
In Indonesia heb je tientallen grote deelvolkeren , zoals de Javanen(de grootste) gevolgd door de Sundanezen , Madurezen, en Sumatranen(die weer in tientallen grote en kleine volkeren bestaan).
Buiten de andere eilanden bewoners .
En waaruit bestaat het merendeel van de indonesische regering, alle andere top-ambtenaren en de leger top?
Mij werd in mijn jonge jaren wel eens meer verteld, dat er nog al verschillen waren tussen de sumatranen en de javanen. En dat resulteerde ook in vele verschillen tussen de indos van sumatra en de indo van java. Is dat een gegeven? En is daar een boek over geschreven?
Schuchter antwoord op vraag 1, speculatief naar Darwin, niet wetenschappelijk onderbouwd:
De mens wordt gevormd door zijn genen en zijn omgeving (natuur, cultuur). Als een bepaalde omgeving maar lang genoeg inwerkt op generaties van mensen die er leven en overleven, dan ontstaat in dat specifieke milieu een mensensoort die zich in gedrag en geleidelijk aan ook in lichamelijke kenmerken (genen) onderscheidt van mensen uit andersoortige omgevingen.
Dus acht ik het heel goed mogelijk dat Indo’s uit verschillende delen van de Indische/Indonesische archipel van elkaar verschillen, alhoewel die verschillen subtiel zullen zijn, alleen waarneembaar voor een scherp waarnemer.
Voorbeeld 1:
Toen ik als jongetje tussen 9 en 13 jaar 2 x per jaar van Semarang, noordkust Midden Java, waar ik was geboren en opgroeide, mijn vader mocht bezoeken in Bandoeng, West Java, hoogvlakte omringd door bergen, merkte zelfs ik dat de Soendanezen (Bandoeng) en de Javanen (Semarang) niet alleen in taal van elkaar verschilden. Ik vond de Soendanezen lichter van kleur en mooier, fijner van gezicht, dan de Javanen.
No offense meant, er zijn natuurlijk ook veel beeldschone Javanen en lelijke Soendanezen.
Voorbeeld 2:
Ik hoorde eens van een Indische Chinees uit Java, dat men “Medan Chinezen” zoals hij ze noemde niet kon vertrouwen, dat je er geen zaken mee moest doen. Waarom? Medan Chinezen stamden af van de koelies die voor de tabaksteelt in Deli waren geronseld en er heel slecht werden behandeld. Alleen de hardsten en gemeensten overleefden en kregen nageslacht, dat ook keihard was en gemeen en dus overleefde, enz.
Waar of niet waar? Don’t shoot the messenger.
Voorbeeld 3:
Mijn overgrootvader van moeder’s kant was Sumatraan uit de omgeving van Sibolga. Hij werd als “dokter Djawa” geplaatst in Oost Java, waar hij trouwde met een Javaanse uit Banjoewangi, mijn overgrootmoeder. Ik heb mij laten vertellen dat hij zich als Sumatraan op Java nooit thuis voelde, de cultuur stond hem niet aan. Hij zou later ook zijn vergiftigd, door een Javaan.
Nu maar wachten op het juiste boek bij Pan Stockum. Misschien wordt het toch Darwin’s “On the origin of species”.
Pak Pierre
Pak Pierre, mijn stiefvader dweepte met de Madurees, alhoewel het messen trekkers zijn waaren ze volgens hem betrouwbaar en harde werkers. Zijn grootmoeder was een Madurese en alhoewel hij geen messen trekker was, was hij een harde werker en volgens horen heel betrouwbaar. Als werkgever waren de Maduresen zijn eerste keuze.
misschien vinden we hier het antwoord waarom indo’s altijd verschillende meningen hebben en bijna nooit eens zijn met elkaar, uitgezonderd pak van beek en ik…haahaha….ik ben als indo geboren in aceh, ben ik dan een acehse indo, daarna veel verhuisd, woonde in plaatsjes als gohor lama, siantar belawan en nog wat plaatsjes die ik niet kan herinneren als klein kind…later waren we enige jaren gesetteld in medan…hier in holland hoorde ik ook vaak van oudere indo’s(ouders van mn indovriendjes) dat ik bataks bloed moest hebben als ik vertelde van sumatara kwam en dan was het ook met een denigrerend toontje en als je ze vroeg waar ze vandaan kwamen dan was het gebied waar ze woonden altijd beter dan de mijne…zo is het nog steeds wat betreft de alom bekende indonesische keuken….vele indo’s vinden de keuken uit hun streek ook vaak de beste, maar dat mag van mij allemaal hoor, dat houdt t gesprek gaande en spannend, maar…ik kan niet tegen het vele commentaar van indo’s die dan hier geboren zijn en daar nooit geweest zijn over de gebieden daar praten waar het goed toeven zou moeten zijn, nog erger als ze over het volk daar denigrerend over hoort praten…en dan mag best gezegd worden, onder molukkers die ik dan hoort praten, nooit iets negatiefs over hun ambon, dat moet ik ze wel nageven…al ah, so laat seh…terusteuh…:)
Het is toch logisch dat Javaanse Indo’s anders zijn dan sumatraanse Indo’s. Simpelweg omdat de Orang Sumatra andere cultuurelementen hebben dan de orang jawa. DE orang sumatra bestaat eigenlijk ook niet want je hebt vele verschillende volkeren op sumatra. Aceh’se Indo’s zullen ook wel weer anders zijn dan Batakse. Ik heb zowel javaans-Indo voorouders als Moluks-indo voorouders. Het verschil zie ik al in hun manier van koken. Mijn Indische oma( met een Molukse roots) kookt meer op een Molukse manier terwijl mijn indo opa van magelang weer Javaanse invloeden heeft.
Weten jullie dat de orang Aceh de zgn Keturunan Portugis kennen.
De vrouwen zijn bekend omdat ze mooi zijn en blauwe ogen hebben.