Johan August Mathijs Otto (1919-1961)
Zie ook deze pfd-file op hetverhaalbewaard
Mail van Huib Otto over oom Thijs:
Ik heb hem slechts 1 maal in mijn leven ontmoet en dat was aan de poort van het krijgsgevangenkamp in Bandung na de Japanse capitulatie toen mijn oudere zus mijn vader vonden in dat kamp en hij naar de poort kwam en ons aan zijn halfbroer Thijs voorstelde die hij zelf voor het eerst in dat kamp heeft ontmoet. Ze zijn nl. niet in hetzelfde gezin opgegroeid.Maar onlangs kon ik me gelukkig prijzen dat ik zijn twee dochters heb kunnen opsporen die ik nooit gekend heb of ook maar van hun bestaan afwist.Het is gauw weer 15 Augustus, maar onze doden na die datum lijken niet mee te tellen en ook niet te hoeven herdacht heb ik de indruk.
...................
Indisch4ever 
Nee wij tellen niet mee…
“maar onze doden na die datum lijken niet mee te tellen en ook niet te hoeven herdacht heb ik de indruk.” Helemaal juist! Dat geldt ook voor de mensen die ons hebben bevrijd en hun gesneuvelde maten. Op 15 augustus gewoon zelf het hoofd buigen.
Het hoofd buigen moest ik als kind al voor elke Japanse schildwacht.
Hou het hoofd gewoon recht en gedenk in stilte.
Onze bevrijders > Waren dat niet de Engelse koloniale troepen?
Het moorden ging vooralsnog vrolijk verder na 15-8-1945.
Vandaar die zgn. politionele akties.
En zijn dus onze Indieveteranen versterkt met het herboren KNIL onze bevrijders? Ik dacht het wel.
Indisch Bronbeek en andere Bersiap kampen werden eerder >bevrijd< door Japanse troepen soms onder commando van een Engelse officier.
Frapant detail is dat ook de weduwes van de Indie veteranen zich er in het TV programma over beklagen dat ze op hun brieven aan instanties nooit antwoord krijgen.
Dat is wat je noemt letterlijk DOODZWIJGEN.
Nog even volhouden en dan is die hele generatie wel verdwenen. Met het bespaarde geld kunnen de heren politici nog zoveel LEUKE dingen doen.
“Hou het hoofd gewoon recht en gedenk in stilte.” Nee hoor, het buigen voor de Japanse schildwacht ging vanuit de heupen. Het buigen bij hormat is eigenlijk gedenken in onmacht, alleen het hoofd. Inderdaad in stilte. Je hoort dan zachtjes dank je wel!
Hai pak Huib,leuk en interessant deze,mare ik had vroeger in Papendrecht een klant als echtpaar met dezelfde achternaam.Wel een buleh hoor,met een zwembad in hun voortuin.
Een kleine info deze ya.
Mvg Jos Crawfurd.
Zie ook hier het (bijna) volledige verhaal over “Oom Thijs”
http://www.hetverhaalbewaard.nl/persoon/113562/johan-august-mathijs-otto
Om hen allen te blijven herdenken en een gezicht te geven in “Het verhaal bewaard” van OGS.
Dank je wel dat je je persoonlijke verhalen met ons hebt willen delen.
Met een warme groet Huib,
Sijtje en Nanna Jeekel