De meeste amateurfilms tonen vooral vrolijke momenten, het leven lijkt mooi en zorgeloos. Dat geldt in ieder geval voor de films van Hans en Noes Fischer, een jong echtpaar dat in 1937 naar Nederlands-Indië vertrekt. De wereld om hen heen wordt echter steeds grimmiger. Een reconstructie van de idylle versus de boze buitenwereld.

Zie de film bij  Andere Tijden

The International Peace Prize winner and great-grandmother passed away surrounded by family in Adelaide on Monday morning.  As a young woman, she was imprisoned by the Japanese during WWII in what was then the Dutch East Indies, now Indonesia, and later forced into a military-run brothel.
For decades afterwards Mrs Ruff-O’Herne kept silent about her ordeal until she was inspired by hearing Korean War rape victims making appeals for justice on television in 1992  Bron

Vier jaar geleden heb ik een post gepubliceerd over het “babyschip” Ranchi dat toen 65 jaar eerder in Amsterdam aankwam uit Tandjong Priok. Recent kreeg ik bezoek van radiomaker Joost Wilgenhof. Voor Museum Perron Oost, het kleinste museum van Amsterdam, is hij op zoek naar informatie over dat babyschip Ranchi. Museum Perron Oost heeft plannen om een expositie in te richten over de Ranchi, ook al omdat het volgend jaar 70 jaar geleden is dat het schip de bewuste reis maakte.Ze vonden onderstaande foto  (gemaakt door Ben van Meerendonk) in de collectie van het Instituut voor Internationale Sociale Geschiedenis en wilden direct meer weten over het babyschip  Peter’s Blog:

John Richard La Gordt Dillie overleden zonder de erkenning
die hij verdiende De Indische kwestie

Anne-Lot Hoek in de NRC:
De bloedige strijd in Indonesië in de jaren 1945-’49 beneemt Nederland het zicht op de politieke strijd voor onafhankelijkheid die al decennia eerder begon. De leiders van die strijd verdienen eindelijk erkenning, schrijft Anne-Lot Hoek

Marjolein van Pagee: Trots kondigde de gemeente Amsterdam vorige week aan dat 27 straten in een nieuwe wijk op IJburg vernoemd zullen worden naar mannen en vrouwen die tegen de koloniale overheersing vochten.  ( …)
… Sukarno, de eerste president van de Republiek Indonesië, niet geëerd wordt met een straatnaam.   Hoe kan het dat de meest antikoloniale en anti-imperialistische president van Indonesië is overgeslagen?

Jeffrey Pondaag in de Volkskrant: 15 augustus is weer de zogenaamde ‘Indië-herdenking’, waarbij de capitulatie van Japan wordt herdacht. Wat mij stoort is dat het tijdens die herdenking niet gaat over de in 1945 meer dan 70 miljoen tellende lokale bevolking.

Lara Nuberg
Mijn voorstel is hierbij om op 15 augustus het einde van de Tweede Wereldoorlog te herdenken, op 16 augustus ons te bezinnen op woorden als vrijheid en verzet binnen een koloniale context en op 17 augustus de onafhankelijkheid van een geëmancipeerd volk te vieren.

Java Post:
Om het debat over het koloniaal verleden zindelijk te voeren, dienen historici zich aan drie normen te houden, stellen Piet Emmer (foto) en Henk den Heijer: mijd tendentieuze taal, laat niet uit effectbejag feiten weg en discrimineer niet.

Ian Buruma:
Die kampen waren, en zijn, in Japan eigenlijk geen thema.
Men weet ervan, maar ze waren onderdeel van een oorlog waar
men zich niet diep voor schaamt.
(de foto is van wikipedia)

Yvette Kopijn:
Dat ik moest constateren dat er voor de ervaringen van de Indische en Indonesische buitenkampers geen aandacht was, is des te pijnlijker wanneer je bedenkt dat de herdenking werd aangevat om het boekje ‘”Vergeten’ Vergeten Verhalen” te presenteren. In een poging de herinneringen van Rotterdammers aan de Tweede Wereldoorlog niet verloren te laten gaan, was er eerder het boekje ‘Vergeten Verhalen’ uitgekomen. De verhalen van Rotterdammers met wortels in Indië/Indonesië waren daarbij vergeten.

Wouter Muller :
Waarom is 15 augustus in ons land bij velen niet bekend als dodenherdenking en 4 mei wel? Daar zijn volgens mij twee verklaringen voor. De eerste is dat de Nederlandse overheid het pijnlijke verlies van Indië zo snel mogelijk wilde vergeten. De Nederlandse politiek kon moeilijk verkroppen dat de Indonesische bevolking na 350 jaar koloniale overheersing recht had op hun eigen land: ‘Indië verloren, rampspoed geboren’.Gruwelijke tijd.
De tweede verklaring voor de onbekendheid met 15 augustus als dodenherdenking zoek ik in de grote zwijgzaamheid onder Indische Nederlanders zelf over de gruwelijk tijd die ze in Indië meemaakten.

Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945:
Op deze dag herdenken we ieder jaar bij het Indisch Monument in Den Haag álle slachtoffers van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië en de directe gevolgen daarvan.

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld aan deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

Cornelia Titalej was geboren 1878 en overleden 1961 in Den Haag.  Titalej is een Molukse naam en komt ook voor in andere spellingen als Titaley en Titaleij.
Ze huwde in 1922 met Hendrikus Frederikus Johannes Wolf van der Sluis, van wie ze al volwassen kinderen had. Zoals Philip en Christine die ook in dit graf rusten. Haar man was zoon van de Javaanse vrouw Mina en Flip van der Sluis, vemoedelijk een militair die zoon Hendrikus in 1881 naar het pupillenkorps stuurde.  In 1908 nam Hendrikus ontslag uit het leger en werd employee van de staatsspoorwegen te Soerabaja.  In 1931 ongeveer ging hij met pensioen.
Zoon Philippus Nicolaas (1896-1967) was 6 jaar fuselier  in het leger, maar vertrok in 1918.
Dochter Christine Charlotte van der Sluis (1900-1971) huwde in 1927 Leendert Ryer Alexander van Beem, werkzaam bij de weeskamer te Semarang en later als procureur bij de Raad van Justitie te Padang en Soerabaja.  Werd geinterneerd te Tjimahi.
Zijn broer Anton huwde Lucie Lammerding die werd bijgezet in dit graf.
Stamvader was Jan Betting van Beem uit Den Haag die als kapitein infanterie in 1844 eerloos werd ontslagen en tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens ‘ misbruik van gezag, ontrouw en  valsheid alsmede aan medeplichtigheid aan doodslag‘

Lucie Lammerding (1897-1965) was de dochter van Eduard August Lammerding, employee Nederlands-Indische Spoorwegmaatschappij en Adelaide Sara Stecher. Haar stamvader  Bartholomeus Christianus Lammerding geboren was ambtenaar, vermoedelijk  in 1797 geboren te Amsterdam.  Via de familie Stecher te Malakka is ze verwant aan de Canadese premier Justin Trudeau en Generaal Berenschot .

Rioting broke out in Manokwari, West Papua, on Monday as local people, comprising mostly university students, protested against the recent case of racial abuse of Papuan students in East Java.   The Jakarta Post
Filmpje

Bron van de foto is Stichting Dialoog Nederland-Japan-Indonesië

Ongewenst’ kind, die notie begon bij Sipkens steeds verder op de achtergrond te raken. Er kwam iets anders voor in de plaats; het besef dat kinderen niet verantwoordelijk zijn voor de keuze van hun ouders. ,,Door me in de geschiedenis te verdiepen, kreeg ik ook steeds meer respect voor wat mijn grootouders en moeder hebben doorstaan, voor zichzelf en voor mij. Ze hadden mij kunnen afstaan aan een weeshuis, dat was in die tijd vrij gebruikelijk. Maar dat hebben ze niet gedaan. Mijn opa, die nota bene in een Jappenkamp heeft gezeten, heeft mij geaccepteerd, zoon van een Japanner. Ze hebben van mij gehouden, tegen de afkeer van de omgeving in.
bd.nl

Bo groeide aanvankelijk op bij zijn grootouders die in de kampong woonden. Toen hij in de derde klas van de Lagere School zat, werd hij teruggestuurd naar zijn ouders. Dat was voor hem een grote overgang omdat hij van het vrije leven in de kampong terecht kwam in een streng katholiek gezin, dat woonde in een stenen huis.Japanse invasie
Toen de Japanners Nederlands-Indië begin 1942 veroverden maakte men de belangrijkste apparatuur van de Ombilinmijn onklaar door deze in het water af te laten zinken. Hierop werden veel mensen gearresteerd en in gijzeling genomen door de Japanners, waaronder ook de jonge Bo Keller.  Het gezin Keller leed armoede omdat de Ombilin-Mijn buiten werking was gesteld. De periode tot het einde van de oorlog bracht hij door in diverse Japanse vrouwen- en mannenkampen.
Hij was ook een jaar opgesloten in de gevangenis van Padang.
Zie de film bij  Stichting Oorlogsverhalen

Vandaag is de sterfdag van zijn moeder en dus houdt Reggie Baay (64) een selamatan voor haar, zoals hij elk jaar doet op de geboorte- en sterfdagen van zijn al jaren geleden gestorven ouders. Hij bezoekt haar graf en maakt thuis een rijsttafel, die hij met zijn gezin en familie opeet. Met dat gezellige, vrolijke samenzijn eren en herdenken de levenden de dierbare overledene, vertelt hij. „De selamatan symboliseert dat de overledene nog steeds deel uitmaakt van ons leven. Niet omdat ik geloof dat er zoiets is als een leven na de dood, maar uit respect. En respect voor de ouders is in de Indische cultuur nog altijd heel belangrijk.”  RD.nl

Bij de voormalig snowboardster werd onlangs voor de elfde keer kanker geconstateerd. Vanaf haar ruggengraat werden meerdere uitzaaiingen ontdekt. “Op mijn nekhoogte zit weer een tumor, en lager op mijn rug ook”, vertelde ze destijds tegen RTL Boulevard. Edwin plaatste een video waarin hij geëmotioneerd vertelde over de voortgang: “Ik heb goed nieuws gekregen. Alles lijkt goed te zijn. Het is nog even duimendraaien dat Bieb straks ook alles werkelijk goed kan bewegen, maar de arts is heel tevreden”, aldus Edwin. RTL Boulevard

De speech die de Biltse burgemeester Sjoerd Potters ( foto) donderdagmiddag hield bij de herdenking van de Japanse capitulatie is bij een deel van de aanwezigen compleet verkeerd gevallen. AD.nl

indie herdenking ‘ in De Bilt. Vorig jaar hield de burgemeester een zeer slechte toespraak. Maar dit jaar vloog hij helemaal uit de bocht. Zijn toespraak kon hij beter tijdens de mei herdenking houden. En als holocaust overlevenden of nazaten dit zouden horen. Dan stonden zij op en zouden hierover hun ongenoegen uiten. Na zijn toespraak heb ik vanaf mijn stoel hem toe gesproken. U schoffeert mijn ouders en hun lotgenoten en het is beschamend dat u deze toespraak hier vandaag heb gedaan. Wel de spanning was te snijden tijdens de herdenking. Bron

Nationale Herdenking 15 augustus 2019

In de ‘volksmond’ heet het gewoon de Indië Herdenking. Over het ochtendprogramma is al veel bekend, vooral door de uitzendingen op de televisie. |
Voor wie niet de tv-uitzendingen hebben gezien, hier kunt u terugkijken:
* Middaguitzending NPO 1  Live
* Samenvatting NPO 2 

Maar in het kort zag het programma bij het monument er zo uit: Intreden van het vaandel Regiment Van Heutsz, de Kapel van de Koninklijke Luchtmacht speelt Canterbury Chorale, luiden van de Indische klok, aankomst minister president en groeten van het vaandel. Erry Stoové (voorzitter Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945) hield het welkomstwoord en vervolgens volgde er een uitvoering van Longing door de Residentie Bach Ensembles. Ellen Deckwitz (dichter, theatermaker en colomnist voor NRC en De Morgen) hield een voordracht gevolgd door uitvoering van Jihlava door de Kapel van de Koninklijke Luchtmacht. Na de uitvoering van het Indisch Onze Vader door de Residentie Bach Ensembles was de eerste kranslegging namens Koninkrijksregering, gevolgd door het luiden van de Indische klok, taptoe en 1 minuut stilte en het zingen van het 1^e en 6^e couplet van het Wilhelmus. Tussen de verschillende kransleggingen door zingt Sjors van der Panne Engel, houdt Jésaja Gunawan, leerling van het VCL, een voordracht en tenslotte, voor het defilé een aanvang neemt, brengt de Residentie Bach Ensembles nog ‘There is an old believe en de Captives Hymm ten gehore.

Het cultureel programma werd, net als in 2018, gehouden in het Crowne Plaza. Dit jaar was er een tent opgezet waar saté, gado² en Indisch buffet verkrijgbaar was en waar je ook kon zitten! Ondanks dat, was er nog steeds niet genoeg plaats om te zitten. Zowel in het hotel als in de tent was het vol. Gelukkig was het weer redelijk goed en zaten mensen op het terras, maar ook op de buitentrap.

Het middagprogramma in de theaterzaal werd geïntroduceerd door Hélène Oppatja, bestuurslid Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945. De zaal was zo vol, dat een aardig aantal mensen moesten staan. Het programma bestond uit muziek, zang, dans en theater.

Floortje Smit brengt een nummer ten gehore als ode aan haar Indische grootmoeder, Amir Westhoff begeleidt haar op de piano. Cheroney Pelupessy laat zich in haar dans inspireren door haar Indische en Molukse roots. Helaas weet ik de naam niet van degene die haar begeleidde op de gitaar en met haar prachtige stem.  Robinson Jouwe zingt en speelt piano. Eén van zijn stukken, Birth of Paradise, gaat over zijn Papua achtergrond en grootvader Nicolaas Jouwe. Zijn opa gaf hem bij geboorte, volgens traditie, een Papuanaam. Dat werd Tiage, oftewel Paradijsvogel. Robinson componeerde dit nummer ongeveer twee weken voor het overlijden van zijn grootvader. Hij werd begeleid door een strijkerskwartet bestaande uit Esther Potjens (altviolist), Rozemarijn Kaspers (violist),  Doris Veldman (cellist) en…….The Brothers Timisela (Henry en Joshua) maken verteltheater, gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Vandaag vertelden ze het verhaal van 2 broers, één moest, door dienstbevel, naar Nederland, de andere broer bleef op de Molukken. Gebaseerd op hun eigen familie! En tenslotte bracht Sjors van der Panne nog 2 stukken ten gehore, begeleidt door Hubert-Jan Horrocks op de piano.

In de Kumpulanzaal trad de band Orange Lane op, waar weer lekker op gedanst kon worden.

Foto’s zijn hier te zien: https://photos.app.goo.gl/Dx34T4Zb5bF9W5RB7
Verslag en camerawerk zijn van  Ellen.

Hans Vervoort publiceert fragmenten van het boek Weg uit Indië op zijn facebookpagina.   Het hele boek is te downloaden op zijn website

Lees verder →

Nearly 20,000 activists, students and other citizens assembled to participate in the 27-year-old protest in front of the former compound of the Japanese Embassy in central Seoul at noon. Yonhap News Agency

NRC:
In deze rubriek elk weekeinde een necrologie van iemand die recent is overleden. Operazangeres Magdalena Pattianakotta (1951-2019) zette zich in voor de Molukse gemeenschap.

Toen predikant Zeth Mustamu begon met zanglessen bij Magdalena Pattianakotta, viel  hem na een paar keer op dat ze er zo slecht uit zag. „Magdalena”, begon Mustamu voorzichtig. „Je ziet er niet goed uit.” Klopt, antwoordde ze toen. Ik heb lupus en een auto-immuun ziekte, heel vervelend allemaal. „Maar”, zegt Mustamu, „ze vertelde het allemaal met zo’n grote glimlach, dat ik vanzelf ook in de lach schoot.” En nadat ze even om haar ziektes hadden gelachen, begonnen Mustamu en Pattianakotta met de zangles.

Han van der Horst:
Een slavernijmuseum moet wel het hele verhaal vertellenDe Nederlandse betrokkenheid bij de slavenhandel kent niet één maar drie tonelen. De transatlantische slavenhandel is er maar een enkele van.  Terwijl Nederland zich druk maakte om Henk Otten en het boerkaverbod, namen de Amsterdamse wethouders Rutger Groot-Wassink en Touria Melani vrij onopgemerkt een kernbesluit met betrekking tot het slavernijmuseum in voorbereiding. Dat zal zich beperken tot de transatlantische slavenhandel en andere aspecten van dit schandelijk bedrijf buiten beschouwing laten.

Meer kijken ?

Reza Kartosen Wong
De Indiëherdenking geeft die verhalen een podium en houdt de herinnering aan de oorlogsslachtoffers in Nederlands-Indië levend. Dat is waardevol. Tegelijkertijd is de Indiëherdenking problematisch, omdat die bevolkingsgroepen uitsluit en de koloniale, raciale hiërarchie in stand houdt. Lange tijd werden alleen witte en Indische slachtoffers van de Japanse bezetting herdacht, pas sinds kort is er ook aandacht voor de vele Indonesische slachtoffers.

Herinneren
Als augustus aanbreekt, dienen zich automatisch allerlei herinneringen aan. Eigenlijk doen ze dat altijd wel, maar in augustus is het altijd erg druk in mijn hoofd. Het is natuurlijk ook een maand vol herdenkingen, tenminste, als je iets met Indië hebt. De hoofdrolspelers in de herinneringen die deze maand bij mij oproept zijn veelal familieleden, mensen die ik gekend heb en die indruk op mij hebben gemaakt. Zo dwaalden vandaag mijn gedachten af naar een man die ik nog altijd mis. In één seconde was ik terug in Den Haag, een jaar of twintig geleden.  Anneke van de Casteele

De groep Maluku4Maluku roept Molukkers op zich in te schrijven en te betalen voor juridische acties tegen de staat der Nederlanden

De strijd zal ontbranden op de volgende gebieden:
— Stichting Maluku4Maluku gaat een nieuwe behandeling opeisen in zake de uitkeringsregel “backpay” (25.000,- euro) en dit geldt ook voor de Molukse KNIL-veteranen die op de Molukken wonen
–-  Stichting Maluku4Maluku gaat het wachtgeld of militair pensioen opeisen voor het KNIL-echtpaar of de KNIL-vrijgezel.
Let op   dit is een veel hoger bedrag  kan in de tonnen lopen
–-  Stichting Maluku4Maluku eist een grondig onderzoek geleidt door onze voorzitter naar de verdere levensloop van de 350 vergeten kinderen en 150 vergeten jonge moeders van de KNIL-militairen. Hiervoor is geld nodig. En vanuit de bevindingen van het onderzoek zal er compensatie moeten komen voor alle families op basis van schendingen van mensenrechten.
Lees verder

“As the only country in the world to have experienced the devastation caused by nuclear weapons, Japan must sign and ratify the Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons as soon as possible,” Nagasaki  Mayor Tomihisa Taue said in the annual peace declaration at a ceremony marking the anniversary. The treaty was adopted by 122 countries in July 2017, but it has yet to be in force as it has not been ratified by the required 50 countries.  Al Jazeera.
Filmpje.

Ed Vermeulen:
In de familiegeschiedenis van mijn echtgenote is het verdriet van Indië duidelijk zichtbaar: Martje Edith van der Wal (Marty) is in 1939 te Magelang, midden Java, geboren. Zij is de dochter van KNIL militair Douwe van der Wal afkomstig uit Leeuwarden en de Indische Edith Hendrika Soffner uit Semarang. Tot de Japanse inval op Java in maart 1942 en de daaropvolgende capitulatie van het KNIL woonde het gezin op diverse plaatsen op Java en Bali. De hierop volgende periode van krijgsgevangenschap maakte een einde aan het gezinsleven.

De Indië-herdenking die op donderdag 15 augustus in Almere wordt gehouden, wordt live uitgezonden door Omroep Flevoland. Het is de eerste officiële Indië-herdenking in Flevoland.  Omroep Flevoland 

Rechts : Georgine Louise Charlotte Antoinette Mirandolle (1873-1974)
Links : Oma van Georgine (1817-1896)…… Ze is Ludovica Manuel, dochter van de duitser Joseph Manuel en de chinese vrouw Kaloot. Zie  haar stichting.

In buurtschap De Hees in Eersel staat een opvallende villa die werd bewoond door een markante, steenrijke dame uit Amsterdam, juffrouw Mirandolle……..de steenrijke Juffrouw Georgine Mirandolle uit Amsterdam, één van de meest excentrieke bewoners die het Eerselse buurtschap de Hees ooit heeft gekend. Met haar opgestoken haar, chique lorgnet en Chinees-Indische gelaatstrekken was zij een opvallende verschijning in het Eersel van begin 20e eeuw   ed.nl

Flevoland krijgt dit jaar voor het eerst een officiële Indië-herdenking. Deze vindt op 15 augustus om 15:30 uur plaats bij het Indiëmonument in het Bos der Onverzettelijken in Almere. Omroep Flevoland

Toko Indonesia aan de Californiëstraat 4a
heeft eindelijk zijn deuren kunnen openen,
de gemeente heeft er bijna een half jaar overgedaan
om de vergunning aan ons te verlenen.
Lees verder

De atoombomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki zijn twee luchtaanvallen met atoombommen die in 1945 door de Amerikaanse luchtmacht zijn uitgevoerd. Op 6 augustus werd de Japanse havenstad Hiroshima gebombardeerd en op 9 augustus de stad Nagasaki. Kort daarna capituleerde het Japans Keizerrijk onvoorwaardelijk.
Wikipedia