Als Erick Hogendorp werd Rick DeVito geboren in Jakarta.
Zijn moeder was van Indische afkomst, zijn vader heeft hij nooit gekend. Zijn eerste verjaardag werd gevierd op de boot naar Nederland. Na aankomst kwam nog een zusje ter wereld, waarna het gezin zich in Krimpen aan den IJssel vestigde.
Zijn jeugd kenmerkte zich door talrijke ontsporingen.
De Volkskrant
Ronald Thumann uit Vlissingen blijft strijden voor een betere regeling voor alle nabestaanden van ambtenaren en militairen uit Nederlands-Indië. Er komt een stichting, die de Staat voor de rechter wil dagen.
Het gaat om de zogeheten backpay-regeling. Ambtenaren en militairen in Nederlands-Indië kregen tijdens de Japanse bezetting, van 1942 tot 1945, slechts een deel of helemaal geen soldij. De Nederlandse regering besloot uiteindelijk ‘op morele gronden’ een ‘gebaar’ te maken door 25.000 euro uit te keren aan degenen die op 15 augustus 2015 nog in leven waren. Als de persoon na die datum is overleden, hebben de erfgenamen recht op de uitkering. pzc.nl
Hallo allemaal,
ik wil jullie weer even op de hoogte houden.
Ik heb bericht gekregen van het Europese Hof van de Rechten van de Mens [EHRM].
Ik heb vormfouten gemaakt en daarom neemt het Hof mijn melding niet in behandeling. Balen.
Men heeft meteen maar alles vernietigd. Het punt is dat omdat ik in de gestelde termijn mijn melding verstuurd heb naar het Hof, ik uitstel heb gekregen om nogmaals een melding te doen.
In de brief staat: ” In dit verband wordt u erop gewezen dat het lopen van de zes-maanden termijn in de zin van Art. 35.1 van het Verdrag, slechts wordt stopgezet wanneer u een volledig ingevuld verzoekschrift aan het Hof heeft doen toekomen”.
En nu weet ik het allemaal even niet meer. Wat ik wel weet is dat ik graag met iemand wil overleggen die verstand heeft van juridische zaken m.b.t. het EHRM. Iemand die mij gratis wil adviseren. Dus bij deze mijn oproep.
Mocht er iemand reageren: alvast mijn hartelijke dank.
Groet,
Liszy.
Archieftopic 1, archieftopic 2, archieftopic 3 .
De Maleisische autoriteiten doen toch onderzoek naar de dood van het Nederlandse model Ivana Smit.
De patholoog-anatoom houdt in augustus meerdere dagen zitting om te bepalen of er sprake is van verdachte omstandigheden.
Als dat het geval is, dan kan hij de zaak doorverwijzen voor strafrechtelijk onderzoek. AD.nl
gelderlander.nl:
Veteranen hebben woensdagochtend op het terrein van het Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen en Museum Bronbeek in Arnhem de opheffing van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger herdacht.
Op verschillende plaatsen zijn de slachtoffers herdacht. Veel nabestaanden kwamen vanmiddag samen bij het Nationaal Monument in Vijfhuizen. Op de besloten bijeenkomst werden de namen van de 298 slachtoffers voorgelezen. Onder hen waren 196 Nederlanders. NOS
Telegraaf.nl: Een Indonesiër die in 1947 in voormalig Nederlands-Indië is mishandeld door Nederlandse militairen, heeft een schadevergoeding van 5000 euro toegekend gekregen. De rechtbank in Den Haag acht bewezen dat de inmiddels overleden oud-strijder Yaseman met een stok op zijn hoofd is geslagen en een sigaret op zijn hoofd is uitgedrukt. De Nederlandse staat is aansprakelijk en schadeplichtig op grond van een onrechtmatige daad, aldus het vonnis.
Bron van de foto… de Uitspraak.
Het Parool :
Volgens Griselda Molemans is het de hoogste tijd om een discussie te voeren over de Nationale Herdenking 15 augustus, de dag van de Japanse capitulatie.
Nu alle ophef rond de Dodenherdenking alweer enige tijd is geluwd is, nadert de Nationale Herdenking 15 augustus: de datum waarop in 1945 de Japanse keizer Hirohito de capitulatie van zijn leger en marine aankondigde. Sinds 1988 vindt deze herdenkingsceremonie plaats bij het Indisch Monument in Den Haag ter nagedachtenis aan alle Nederlandse burgers en KNIL-militairen die het slachtoffer zijn geworden van de Japanse bezetting van de voormalige kolonie. Volgens de gehanteerde definitie kwamen de slachtoffers om ‘in de strijd, in de interneringskampen of tijdens dwangarbeid’.
Deze definitie maakt echter grote groepen slachtoffers onzichtbaar: de zogeheten ‘buitenkampers’ die net als alle geïnterneerden werden geconfronteerd met honger, intimidatie en geweld. Of je nu Indo-Europees, Moluks, Indo-Afrikaans, Chinees, Toegoenees, Papoea of inheems-Indonesisch was (dus Nederlands staatsburger of onderdaan), iedereen leed onder het juk van de Japanse bezetter. En als gevolg daarvan zijn velen gestorven.
pdf-file van het artikel
Elke twee jaar moet de Batavia – het nagebouwde retourschip van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) gedraaid worden, maar nu lag het schip al op dezelfde positie sinds 2014. In dat jaar was het schip nog het IJsselmeer op geweest, voor de opnames van een film over Michiel de Ruyter. In april vorig jaar zou het imposante schip door twee sleepboten gedraaid worden – maar die poging mislukte: de Batavia lag vast in het slib. Inmiddels is de haven uitgebaggerd. Nederlands Dagblad
Peggy Stein:
Enige dagen geleden ontving ik bij toeval het bericht dat een 95-jarige vrouw nóg wachtte op haar salaris. In 2015, vlak na de zogenaamde doorbraak, de uitbetaling – eindelijk! – van de salarissen aan de laatst levenden (de op 15 augustus 2015 nog in leven zijnde ambtenaren en militairen) die tijdens de Japanse bezetting geen salaris hebben ontvangen en daarna jaar in jaar uit hebben gestreden voor hun rechten via instanties of op eigen titel, belde deze mevrouw mij op. Ze belde naar ons kantoor OneBigAgency – het kantoor dat het oude Indisch Platform ondersteunde omdat er geen dagelijkse mankracht aanwezig was in Den Haag – en meldde dat ze blij was en graag haar salaris eindelijk ontving. Ik sprak haar en haar zoon toen en heb alle gegevens doorgegeven aan VWS, zoals we dat deden van alle mensen die via hun kinderen of via henzelf met ons in contact kwamen. Een indrukwekkende vrouw. Ze heeft gewerkt bij de inlichtingendienst. Voor, tijdens én na de oorlog. Dat is haar verhaal. Nu inmiddels 3 jaar later ontdek ik dat ze is afgewezen en dat ze haar rechtzaak verloren heeft. Ik wist dit niet.
Reünie van spoorwegveteranen en herdenking Birma-Siam en Pakanbaroe-spoorweg.
Zaterdag 25 augustus 2018, 10.45 uur. Bronbeek
Het is niet nodig je voor de herdenking aan te melden of te reserveren. We zorgen voor voldoende stoelen en dat er voor iedereen een plaats is. Het landgoed Bronbeek is vanaf 9.30 open. De reünie van de veteranen begint om 10 uur in de serre van de Kumpulan, de gasten van de commandant worden vanaf 10 uur verwacht in de commandantswoning. Beide groepen ontvangen hiervoor een aparte uitnodiging. De overige gasten kunnen bij de infostands en de tent vanaf 10 uur terecht voor een kop koffie. Het herdenkingsprogramma begint een kwartier eerder dan voorheen, om 10.45 uur bij het Drie Pagoden Monument. SHBSS
*** 
Naomi van As: Mijn ene oma is Chinees en de andere een klein beetje Indisch, dus de naam Bami past heel goed bij mij. Die naam heb ik gekregen toen ik veertien was. Er zat een Naomi in het team, dat was ik. En een Noëmi. Dus zeiden ze: ‘Hé, Noami, Bami, dat rijmt.’ Zo dus.”
(…)
Mijn oma is opgegroeid in Nederlands-Indië, ze is een Indo-Chinees. Een taaie, ze wordt dit jaar 93. Ze heeft van die oude plakboeken, daar kijken we weleens in en dan gaat ze erover vertellen. Haar vader had een suikerfabriek, ze hadden het best goed. Gingen ze twee maanden met de boot naar Europa op vakantie. Van die chique Chinezen met mooie hoedjes op. Na de oorlog is ze naar Nederland gekomen, zoals veel mensen uit Indië.”
*** Panorama: Sylvie Meis heeft zelfs een snoepschema!
*** NU.nl: Vlogger Monica Geuze moeder geworden van een dochter,
*** show.nl Bibi Breijman is zwanger.
Ze is geboren op 7 juli 1918 in Menado op Celebes in Indonesië. In 1962 gaat ze met vijf kinderen naar Nederland. “Als spijtoptant”, zegt Lola. “We zaten eerst in pensions in Bennekom en Rijssen. Mijn vader kwam iets later. Hij is in 1981 overleden. In 1963 zijn we naar Enschede verhuisd. We kregen een huis op Deppenbroek.” Van de twee zoons is Freddy overleden. George woont op Bali. Van de dochters woont Ilse in Djakarta. Suzi (74) en Lola zijn op het feestje. “Mijn moeder is al eens in de Tubantia gekomen. Ze had een bananenboom in huis met een hele tros bananen eraan”, vertelt Lola. Indonesië blijft trekken. “Mijn moeder ging om het jaar naar Indonesië om familie te bezoeken. Sinds een jaar of zes niet meer. Daar heeft ze het moeilijk mee. Zij zou nog heel graag willen.” tubantia.nl.
Bron van de foto en meer informatie.
Het lukt stichting Waringin niet dit jaar al een Indië-herdenking te organiseren. De daarvoor benodigde financiële middelen zijn niet op tijd binnen, zegt bestuurslid André Simon. De Limburger.
Nieuwsbrief van maart.
De Indië Monologen is een unieke theateravond met wisselende combinaties van gasten en Nederlands-Indië als centraal thema. 70 jaar na de onafhankelijkheid van Indonesië staat onze koloniale geschiedenis volop in de belangstelling. Tegenwoordig hebben bijna 2 miljoen Nederlanders een Indische achtergrond. Hoe werkt die geschiedenis door in ons land, en in onze levens? Hoe willen we ons tot die geschiedenis verhouden? Elke editie van De Indië Monologen presenteert een uitgelezen gezelschap van bekende Nederlandse
schrijvers, musici, acteurs en prominenten uit de wereld van de media, journalistiek en politiek; allen met een Indische achtergrond of sterke betrokkenheid bij de geschiedenis van Nederlands-Indië. De regie is in handen van Bo Tarenskeen.
De Indië Monologen
De documentairefilm zit ook officieel in de race voor het Gouden Kalf van het Nederlands Film Festival. Eerder won Hetty Naaijkens – Retel Helmrich samen met haar broer (cameraman en regisseur) Leonard Retel Helmrich 4 kristallen filmprijzen, 3 hoofdprijzen op het IDFA Amsterdam en 2 hoofdprijzen op het prestigieuze Sundance filmfestival van acteur Robert Redford in Amerika. Arnhemse Koerier
Al ruim 450 jaar voert de inheemse bevolking van Indonesië strijd tegen koloniale overheersers. Nederlanders, Portugezen, Spanjaarden, Japanners, Engelsen en Fransen kruisten met hen hun degens. In het imposante boek Koloniale oorlogen in Indonesië (De Arbeiderspers, 2018) schetst journalist Piet Hagen een compleet overzicht van de ruim vijfhonderd conflicten, oorlogen en militaire confrontaties tussen Indonesiërs en kolonisators…… zie historiek.net.
Dit boek kan een librisprijs krijgen.
Honger, incompetentie en brandende kampongs: dagboek van soldaat die goed kon schieten (drie sterren) Onomwonden beschreef dienstplichtig soldaat Theo van Roij van dag tot dag wat hij op Sumatra meemaakte. De schriften verdwenen na zijn thuiskomst in 1950 in het nachtkastje. Postuum is het dagboek nu uitgegeven, een nuttige bijdrage aan de geschiedschrijving. De Volkskrant
Amber Nefkens Productions. Zie verwant filmpje.
In Indië op een bord (april 2014, 8’37) maakt filmmaakster Amber Nefkens met haar oma Indische pasteitjes. Haar oma is geboren en opgegroeid in Semarang, Nederlands-Indië, en zit vol verhalen over die tijd. Ook om een goed advies zit ze nooit verlegen.
Amber is op een punt in haar leven dat ze verschillende keuzes moet maken en ze het belangrijk vindt om te weten waar haar roots liggen. Door het maken van Indische pasteitjes en met oma te praten, komt Amber meer te weten over het land van haar herkomst – het land dat niet meer bestaat.
De korte film ging in april 2014 in première tijdens het filmfestival CinemAsia in Amsterdam en werd genomineerd voor de Young Art Korte Film Award (YAKFA).
Cody Loog (33) schiet in de lach. “Of mijn snor omhoog blijft staan als ik dans? Ja hoor, die blijft gewoon zitten. Behalve als ie heel erg nat wordt misschien.” De ietwat verlegen Amersfoorter is klaar om al zijn remmen los te gooien en met zijn dansgroep Avant Garde de eerste internationale dansstappen te zetten. “We willen dolgraag naar Amerika.” De bescheiden Cody groeide op met dansen en lekker eten. “In de Indische cultuur is dat ontzettend belangrijk”, vertelt Cody lachend. “Ik kan me herinneren dat mijn opa en oma op iedere verjaardag aan het dansen waren. Ik ben echt opgegroeid met muziek. Amersfoort.
avantgardecollective: Samen met zijn ouders en twee broers heeft hij daar zijn hele jeugd gewoond en is dus ook in Soest opgegroeid. Daar stonden zij bekend als de gebroeders Loog.
Vanaf kleins af aan danste hij al en moest dan ook verschillende optredens geven op zijn basisschool. Toch besloot hij om op gitaarles te gaan. Na 5 jaar dit te hebben gedaan was het toch tijd voor wat anders. Na de bekende dansfilm “Breakin” te hebben gezien besloot hij meer te doen met dans
Met Imagine het waarborgen van de Indische cultuur Indische Nederlanders, ze zitten naast ons in de bus, zijn onze directe collega’s, buren of opa’s en oma’s. Onder hen ook bekende Nederlanders. Een aantal Indische Nederlanders zijn na de repatriëring naar Nederland weer naar alle uithoeken van de wereld vertrokken. Indische (groot)ouders kunnen lang niet altijd de verhalen en de cultuur overdragen. Daarom heeft Imagine drie generaties Indische Nederlanders geïnterviewd en gefotografeerd. In Nederland maar ook in Amerika. De generatie die is opgegroeid in voormalig Nederlands-Indië én jongere generaties die actief bezig zijn met hun Indische achtergrond voordekunst
Deze maand in Moesson
Back2Batiks: Batik is terug! We spraken 4 jonge ondernemers |
Layangan: Tess Maidman gaat een middag vechtvliegeren in de polder |
Bergen? Nee joh! Over verborgen piramides op Java |
Makan! Luke Nguyen eet het lekkerste streetfood van Jakarta |
Op zoek naar een familiegeschiedenis in Papua
Natuurlijk zijn ook Ricky Risolles, Patricia Jacob, Frans Leidelmeijer en Jack Poirrié weer van de partij
Nieuwsgierig? Klik op de cover en blader door een aantal pagina’s.
Mail:
Goedendag,
De Volksuniversiteit Amsterdam is op zoek naar een docent Indonesisch. Zouden wij deze vraag bij u op de website kunnen plaatsen?
Leer onze cursisten de beginselen van de ‘Bahasa Indonesia’ of spijker hun vergevorderde kennis bij. We hebben cursussen Indonesisch op veel verschillende niveaus.
De cursussen bestaan ieder uit 12 lessen en worden drie keer per jaar gegeven. Onze lessen worden van 18.45-20.00 of van 20.15 tot 21.45 uur gehouden op meerdere locaties in Amsterdam.
Als docent komt je niet in dienst van Volksuniversiteit Amsterdam maar maken we afspraken op basis van het aanbod van cursussen en het doorgaan hiervan.
Heb je interesse laat het ons dan weten. Stuur je sollicitatie met cv naar e-mailadres programma@vua-ams.nl onder vermelding van ‘vacature Indonesisch’. Wij nemen contact met je op.
Ook als je vragen hebt dan kun je die in een e-mail sturen naar programma@vua-ams.nl
Wil je meer informatie over de Volksuniversiteit Amsterdam hebben, neem dan een kijkje op onze website http://www.volksuniversiteitamsterdam.nl
Momenteel zijn wij op zoek naar een docent die op woensdagavond de cursussen kan verzorgen voor Indonesisch 3e en 4e jaar.
Met vriendelijke groet,
Marissa Liburdi
Volksuniversiteit Amsterdam
werkadres: OBA | Oosterdokskade 143 | 1011 DL Amsterdam
T 020 523 0312 | E m.liburdi@vua-ams.nl| W http://www.vua-ams.nl
Het RTV Arnhem-programma Radio Tempo Dulu houdt na 18 jaar op te bestaan. Samenstelster en presentatrice Francine Tammeling gooit om gezondheidsredenen de handdoek in de ring. RTV Arnhem
Fotografe Rosa Verhoeve is afgelopen 27 juni na een kort ziektebed, maar na een lange strijd overleden. Zij werd gisteren, 3 juli, in aanwezigheid van veel fotografen in Amsterdam-Noord begraven. Rosa Verhoeve werd 59 jaar en zat tijdens haar ziekte nog vol ideeën voor nieuwe fotoseries. Vorig jaar kwam haar boek Kopi Susu uit. Pf
We blijven nog even in de Indonesische sfeer. Met flink wat warmte op komst altijd een goed idee. In citeer rijkelijk uit het prachtige boek ’Selamat Makan, 900 ‘blauwe hap’ recepten uit de kombuis van de Koninklijke Marine’. Samengesteld voor Wouter Rademakers. Telegraaf.nl
Deze keer vindt u in De Leestrommel een verrassend feuilleton van Melati van Java, uit 1899. Altijd is de moeder-dochter verhouding bij deze schrijfster positief en hartverwarmend en ook nog eens uiterst belangrijk, maar hier niet. Zelden heb ik in de Indische letteren zo’n akelige en benauwende moeder-dochter relatie gelezen als hier.
Lees en huiver: Laatste droom.
Ik vond het feuilleton in een mijn favoriete tijdschriften: De Huisvriend. Het staat vol met kleine en grote verhalen en hier en daar zijn er ook Indische verhalen. Zoals dus Laatste droom, dat gaat over liefde en opoffering en recht op geluk. Een mooi gedeelte is dat waarin Roeland de Wit en Eugenie Nederkerke hierover spreken:
Een bericht van Griselda Molemans
Indonesië heeft op het laatste moment zijn nominatie voor de Werelderfgoedlijst van Unesco teruggetrokken NOS
De herdenking van de Japanse capitulatie in voormalig Nederlands-Indië op 15 augustus in Hilversum is volop in voorbereiding. Grote wens van de organisatie: de jeugd erbij betrekken. gooieneemlander’
The Dutch had investigated the possibility of a railway to connect the east and west coasts of Sumatra in order to allow access to coal fields which had been established inland. This new line was to join the existing line which ran from Padang to Muaro. The dense Indonesian jungle that the local Indonesians and POW’s had to work through The Dutch scrapped the railway plans due to the harsh conditions that workers would have to endure.
As the Japanese invaded in 1942 these plans were rediscovered and the 220km long railway between Muaro and Pekanbaru was put into action. This railway would allow the Japanese to move easily between coasts, and access the resource rich interior of Sumatra, while avoiding the sea which was heavily patrolled by allied warships. The local work force, along with POW’s captured as the colonies fell, were rounded up and work on the railway began in April 1943. However, the POW’s would not work on the railway until 1944. More than 120,000 Indonesian labourers, called Romusha by the Japanese, were used as the main workforce on the railway. They built the embankments and cuttings through the jungle and along the gorges. The attrition rate of the local work force was unfathomable with reports at the end of the war estimating only 16,000 had survived. Pekanbaru Death Railwayy
Casualty List Below is a list of the known POW’s who perished building the railway from Pekanbaru to Muaro. If you can’t find a name that you are looking for but know that they died on the railway, let me know and i will update the list.
Jacques Brijl in de ziekenboeg:
Goedemiddag,
Ik stuur jullie deze mail namens mijn vader. Hij is afgelopen weekend gevallen en heeft zijn heup gebroken. Hij is inmiddels geopereerd en maakt het naar omstandigheden goed. Hij moet nu gaan revalideren.
Hij wilde jullie graag op de hoogte brengen, bij deze.
Er kan altijd een mail gestuurd worden naar het jullie bekende adres,,
ik lees regelmatig samen met hem zijn mail. Hij heeft een IPAD van ons gekregen, maar moet daar nog wat handigheid in krijgen. Tot zover, Groeten, Annelies Brijl
Bert Immerzeel van Java Post in de ziekenboeg:
goed nieuws.
Bert is sinds eergisteren van de de IC.
Erg afgevallen maar wel weer bezig met zijn herstel. Eet goed en krijgt fysio om weer te leren lopen en bewegen.
Verwachting is bovendien dat hij deze maand nog naar huis mag.
Echter nog wel elke week 3 keer aan de dialyse voor zijn nieren.
Zal jullie nog berichten als hij weer thuis is.
Hij leest zijn WhatsApp echter antwoord nog niet altijd.
Dus mochten jullie willen stuur hem dan een berichtje.
Ik neem aan dat jullie zijn nummer hebben.
Groet Gerrit
Per 1 juli 2018 is de bronnenzaal van het CBG voor het publiek gesloten. Dit heeft nogal wat gevolgen voor onderzoekers van Indische familiegeschiedenis.
We vragen Maarten van Bourgondiën, als onderzoeker verbonden aan het CBG, over het hoe en waarom. IGV
Nationaal Monument Kamp Vught: Als bijzondere ode aan vier generaties Molukse vrouwen in Nederland is vanaf 7 juli de fototentoonstelling ‘Mahina – Een ode aan de vrouw’ in Nationaal Monument Kamp Vught te zien. In de tentoonstelling manifesteren Molukse vrouwen zich voor het eerst in ons land op indringende wijze: puur en zonder opsmuk. Mahina is dan ook het synoniem voor vrouw in een van de oorspronkelijke Molukse talen
Telegraaf.nl:
De plekken in de Javazee waar drie Nederlandse scheepswrakken uit de Tweede Wereldoorlog verdwenen, worden gedenkplekken. Ook gaan Nederland en Indonesië hernieuwd onderzoek doen op de plekken waar de oorlogsschepen vergingen.
Free West Papua : We are calling on our global family to take action on Friday July 6th 2018. We are asking our campaign supporters around the world to visit bridges in their area to place flowers into the waters in remembrance of the West Papuan lives that were violently taken at the hands of the Indonesian military during the Biak Massacre. Twenty years ago on July 6th,1998 the Indonesian military opened fire on West Papuans in Biak as they were peacefully gathered to pray and raise the symbol of their independence, the Morning Star flag. In the early morning hours on that tragic day hundreds of West Papuans were shot, stabbed, held captive, tortured, raped, forced to board onto ships, and thrown overboard into the water.
CALL FOR ACTION
Wij houden a.s. vrijdag een foto/video moment bij de Erasmusbrug in Rotterdam. Neem indien mogelijk de Morgenster vlag mee.
amnesty.nl: Indonesische veiligheidstroepen hebben in de laatste 8 jaar minstens 95 mensen om het leven gebracht in de oostelijke provincies Papoea en West-Papoea. De overgrote meerderheid van de daders is voor deze misdaden nooit ter verantwoording geroepen
Naar aanleiding van bovenstaand bericht van Amnesty zijn er kamervragen gesteld door Lilian Ploumen, dd 2 juli.
Stichting Ellen de Bruijn – ter Denge Memorial Fund:
Om aan de hier geschetste problemen van de “beoefenaars van Indische genealogie” enigszins tegemoet te komen en te stimuleren in het onderzoek heeft de Stichting Ellen de Bruijn-ter Denge Memorial Fund besloten tot instelling van de dr. J.H. de Bruijnprijs.
De prijs wordt toegekend aan personen die zich verdienstelijk hebben gemaakt op het gebied van genealogisch onderzoek met betrekking tot Nederlands Oost-Indië.
Deze keer zijn Maarten en Willy Etmans de gelukkigen, als beloning voor hun jarenlange inspanningen voor de site “Roosje Roos”.
Wat verbindt een bekende Nederlandse choreograaf en theatermaker met het Wijkmuseum Soesterkwartier in Amersfoort? Veel. Gerard Mosterd is expert op het gebied van Europese en Aziatische dans maar ook wijkbewoner én hartstochtelijk verzamelaar en kenner van bijzondere Indonesische kunstvoorwerpen en unieke dansmaskers. Een deel van zijn collectie wordt vanaf 30 juni tentoongesteld in het wijkmuseum. De voorwerpen sluiten aan bij de expositie van schilder en tekenaar Herman Klaasen, evenals Mosterd geboren in de wijk Soesterkwartier. De Stad Amersfoort… bron van de foto.
Wanneer komende zondag (1 juli) het culturele evenement WorldProef Culture in het Oranjepark aan een nieuwe editie begint zal ook de Stichting Indisch Erfgoed haar gezicht laten zien. De landelijk opererende stichting met het Arnhemse Bronbeek als speerpunt van haar activiteiten kent een bestuur dat nagenoeg geheel uit Apeldoorners bestaat. De voorman is Ralph Kneefel, geboren op het Noord-Molukse eiland Ternate. Als jochie van negen verhuisde hij met vader, moeder en een jonger broertje naar Nederland. Nieuws Apeldoorndirect.
.
.
Mail:
Beste mevrouw, heer, Het volgende wil ik met uw blad delen:
Dinsdag 26 juni jl was in Breda op de Koninklijke Militaire Academie de ceremonie van het postuum uitreiken van de militaire WO II onderscheidingen aan mijn vader Willy Martherus. In bijzijn van mijn gehele familie (zelfs mijn oudste zus is uit de USA overgekomen met haar zoon en schoondochter) zijn de onderscheidingen aan mij (namens mijn familie) uitgereikt. Niet alleen de Kolonel en ik maar ook de jongste generatie hebben een speech gehouden, ook mijn nichtje Jools Poll(10 jaar) heeft een ontroerende speech gehouden over haar overgrootvader Willy(die zij nooit persoonlijk heeft gekend) zodat mijn vaders naam en herinneringen zal blijven voortleven in komende generaties; Opdat wij hem nooit vergeten!
Mijn ouders waren in 1958 zoals vele Nederlanders en Indische-Nederlanders gedwongen Indonesië te verlaten wegens de gespannen politieke situatie.
Voor hun gedwongen vertrek hebben mijn ouders altijd in Batavia (geboren en getogen) gewoond. Mijn vader was voor WO II een rijksambtenaar die verantwoordelijk was voor de overheidsgebouwen op Java.
Na de onafhankelijk van Indonesië leidde mijn vader een ingenieursbureau in Jakarta tot zijn gedwongen vertrek in 1958.
Mede door zijn functie als hoofdcommies ambtenaar had mijn vader van de Nederlandse overheid nog steeds het recht op een 1ste klas passage voor het gehele gezin naar Nederland, waardoor deze gedwongen reis voor het hele gezin toch nog een aangenaam verblijf werd op het passagiersschip m.s. ‘Oranje’. De reis Jakarta – Amsterdam duurde een dikke 3 weken en was voor ons een luxe vakantie op dit drijvende hotel. 21 februari 1958, een steenkoude winterdag, was de aankomst aan de Javakade in Amsterdam. Wij waren op het winterse weertype totaal niet berekend, komend uit een tropisch land met achterlating van haast alle persoonlijke bezittingen en slechts bepakt met enkele koffers. Gelukkig hadden familieleden in Nederland die ons bij aankomst verwelkomden hierop wel gerekend en hadden warme winterjassen voor ons allen meegenomen.
Mijn ouders hebben ruim 10 jaar in Mierlo (NB) gewoond en vervolgens van 1969 tot 1995 in Tilburg. Mijn vader heeft tot zijn pensioen bij de ABN AMRO Bank in Tilburg gewerkt. Mijn vader (geboren 1910) is in 1991 overleden en mijn moeder (geboren 1915) is in 1995 overleden.
Onderstaande het verslag van de ceremonie op 26 juni 2018 :
Dinsdag 26 juni 2018 heeft de Commandant van de Koninklijke Militaire Academie in Breda, Kolonel Doense, postuum aan mijn vader KNIL Korporaal der Genie, Willy Ernst Louis Martherus de volgende onderscheidingen uitgereikt:
• Ereteken voor Orde en Vrede
• Demobilisatie Insigne KNIL ( Koninklijke Nederlands Indisch Leger)
• Oorlogherinneringskruis
Deze onderscheidingen heb ik als de jongste zoon van Willy Martherus, namens de familie in ontvangst genomen.
De Minister van Defensie heeft na grondig onderzoek besloten aan Willy Martherus de genoemde onderscheidingen postuum toe te kennen als blijk van respect en waardering, voor zijn inzet onder buitengewoon moeilijke omstandigheden gedurende de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) op Java, Thailand en Singapore, alsmede de periode erna in Nederlands-Indië tot 1948.
De ceremonie werd gehouden op de Koninklijke Militaire Academie in Breda in bijzijn van al mijn zusters, broers, schoonbroers, schoonzussen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Er was ook een erewacht van het Koninklijke Nederlands Indisch Leger / KNIL Xde Bataljon Batavia (Vereniging Historische Militaria) aanwezig.
Ik wil, ook namens mijn familie, de heer Roel Rijks van het Comité Ereschuld Onderscheidingen hartelijk bedanken voor al zijn bemiddelingen en inspanningen om deze onderscheidingen postuum voor mijn vader te realiseren.
Korporaal der Genie KNIL Willy Ernst Louis Martherus:
1940, november: opkomst Bandoeng, mobilisatie – KNIL.
1940, 12 december : gemobiliseerd en ingedeeld KNIL, 1ste Bataljon Genie Troepen te Mr. Cornelis en geplaatst bij Batavia/Tandjonk Priok (haven).
1942, 6 en 7 maart: deelname frontlinie gevechten tegen het Japanse leger omgeving Buitenzorg.
1942, 8 maart: krijgsgevangene op Java; Buitenzorg vervolgens afgevoerd naar Soekaboemi, Tjimahi en Batavia.
1943, januari : als krijgsgevangene afgevoerd naar Singapore en Thailand. Werkte als krijgsgevangene o.a. aan de “Dodenspoorweg” in Thailand en aan de brug over de River Kwai.
1945, augustus : bevrijd (Adam Road POW Camp Singapore) door the Britsh Armed Allied Forces. 1945, september : ingedeeld bij het Prins Bernhard Bataljon te Singapore 1946,
1946, 1 mei : ingedeeld bij de Genie (Legerverbindingen) KNIL te Batavia
1948 gedemobiliseerd als KNIL Korporaal 1ste klas Genie
Mocht u nog vragen hebben dan hoor ik dit graag van u.
Uw reactie zie ik graag tegemoet.
Vriendelijke groet, Humphrey Martherus
