Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.
.
Wilhelmina Catharina Geerts, geboren 1902 te Banda, overleed in 1992. Haar ouders waren Willem Geerts en Johanna de Vries, beiden van Banda.Haar vader was in 1899 apotheekemployee, later te Weltevreden bij Hillens Verkoop Mij en in het gevangeniswezen.
Haar overgrootvader Geerts was ca 1802 geboren te Banjoewangi en was sergeant bij de infanterie. Johanna de Vries had ook banda-roots oa in het perkeniersmiljeu.
Wilhelmina staat voor 1928  in kleians adresboek genoteerd als maandgelder P.
Dat kan de PTT zijn te Bandoeng, met aanstellingen van maand tot maand.
In 1927 verhuisde ze naar Weltevreden,  verloofde zich en huwde december 1927 met Albert Eduard Doeve. In 1935 verbleef ze met man en  zoon  6 maanden in Den Haag. Heengaand in april met de Marnix van Sint Aldegonde,  terug in november met de Baloeran. Albert Doeve was commies bij de gouvernementsbedrijven en later employee van de PTT.  Hij overleed in 1944, bijna 54 jaar,  te Tjimahi. Vermoedelijk in een van de jappenkampen.
Stamvader Johann Wilhelm Doeve was geboren te Hamburg en arriveerde als soldaat in 1746 te Java. Hij verwierf bij de VOC de functies boekhouder en soldij-overdrager  te Semarang.

Naamboekje van de VOC, uitgegeven in 1759.

Ruim 10 maanden na de sluit en sloop van het enige Chinees-Indische restaurant in Zoeterwoude komen ondernemers Peter en Sandra Kaagman met een alternatief. Vanaf woensdag 16 oktober verkopen ze Indische gerechten in hun café Landzicht aan de Verlaatweg 5 in Zoeterwoude-Dorp. “Geen babi pangang of foe young hai, maar echt Indisch eten. Dat is heel anders: pittiger, kruidiger en veel lekkerder”, Sleutelstad.nl

De Indonesische minister van Veiligheid is donderdag neergestoken op het eiland Java. Wiranto stapte uit een auto toen hij werd belaagd door een man met een mes.  Trouw

BIN director Budi Gunawan told the media on Thursday afternoon that the suspect, Syahrial Alamsyah alias Abu Rara, and his wife Fitri Andriana were affiliated with the Islamic State-linked homegrown militant group Jamaah Ansharut Daulah (JAD). The Jakarta Post

Kenniscentrum en website ’30 Dagen op Zee’

Opening Kenniscentrum Indisch Herinneringscentrum
Op 10 oktober werd het kenniscentrum geopend, gevestigd op de tweede verdieping van Museum Sophiahof, naast de bibliotheek. Het kenniscentrum bestaat o.a. uit een elektronische ‘museumtafel’ en de collectie Bussemaker, geschonken aan het IHC door wijlen de heer dr. ir. Herman Bussemaker. Tijdens zijn leven heeft hij een grote collectie boeken verzameld over de periode die een belangrijk impact heeft gehad op zijn leven. Een selectie hiervan heeft hij nagelaten aan het IHC, met de bedoeling dat iedereen deze collectie kan raadplegen. Het Centrum werd officieel geopend door zijn vrouw d.m.v. het doorknippen van een lint. Zijn kleindochter, Saskia Lindhout, (foto) heeft de boeken uitgezocht, 42 dozen vol, die voor het IHC bestemd waren.
Op de museumtafel kunt u achtergrondinformatie vinden over de repatriëring, de reis en verhalen en beeldmateriaal hierover bekijken én de beschikbare collectie repatriëringslijsten raadplegen. Ook de collectie kopieënrepatriëringslijsten van het Nederlandse Rode Kruis kunnen worden geraadpleegd.
Vanaf 10 oktober 2019 is de website ’30 dagen op zee’ online (https://30dagenopzee.nl) Op deze website kunt u informatie vinden en toevoegen over de naoorlogse repatriëring van de Indische gemeenschap van Nederlands-Indië/Indonesië naar Nederland (1945-1968). Naast algemene informatie worden ook de passagierslijsten van de repatriëringsschepen en – vliegtuigen toegankelijk gemaakt als ‘Collectie Repatriëringslijsten’, voor zover ze bekend zijn.
De webapplicatie kan geraadpleegd worden in het Kenniscentrum Indisch Herinneringscentrum in Museum Sophiahof, dat ook op 10 oktober geopend werd voor publiek. Ook is ’30 dagen op zee’ toegankelijk op de computer, tablet of smartphone.
Tevens werd het startsein gegeven voor het Vele Handen Project: ’30 dagen op zee’ voor de ontsluiting van de repatriëringslijsten. Wilt u ook uw bijdrage leveren aan de website? Kijk voor meer informatie op de website van Vele Handen:
Wouter Muller zorgde voor de muzikale omlijsting.
Tijdens de borrel kon men, in groepjes, het kenniscentrum op de 2e etage bezoeken.
Foto’s:  https://photos.app.goo.gl/gFsgvn33RJrgApSu7

.

.
Verslag en camera: Ellen.

zie facebook  of de moessonsite

Martijn Apituley speelt de wrede vader in De Tolk van Java | De ontsnappingspoëzie van Meity Völke | Kejawen in de kraton van Yogyakarta | Interview met theatermaakster Amber Nefkens | Makan! Smaakstudio De Sawa in de spotlights

….

Zoals de Indische schrijver Tjalie Robinson (‘Vincent Mahieu’), die in 1955 een ‘boze brief’ schreef aan Maria Dermoût. Robinson was in 1954 vanuit Java naar Nederland ­gerepatrieerd, waar hij zich vooral ten doel stelde om de Indische cultuur levend te houden. Hij schreef Dermoût, die ook Indisch was, dat ze ‘te verwesterd was, haar geboorteland verloochende, Europese “mooidichters” als voorbeelden had en nauwelijks bekendheid genoot binnen de Indische gemeenschap.’ ­parool.nl

Op 7 oktober 2019 werd in de Bibliotheek van Den Haag de ‘Dag van de Haagse Herinneringen’ , Indisch Den Haag gehouden.

We werden welkom geheten door de dagvoorzitter Rocky Tuhuteru.
Vervolgens hield Audrey Wagtbert Hansen een lezing over Sporen van Smaragd, Haags-Indisch erfgoed. Die sporen zijn zichtbaar in de namen van straten, wijken, in gevelstenen en andere delen van gebouwen.
Gert-Jan van Rijn hield een voordracht over ‘Getekend in Japanse kampen’, d.w.z., de naam is gewijzigd in ‘Nederlanders onder Japan(1942-1945)’.  Het Museon heeft één van de grootste collecties tekeningen en voorwerpen die gemaakt zijn in gevangenschap in de kampen. In februari 2020 opent het Museon een tentoonstelling over de Japanse interneringskampen.

Rond 14.30 uur werden er verschillende deelsessies gehouden. Er viel te kiezen uit:
1 Workshop Indische genealogie
In deze workshop werd verteld over het Indisch Familie Archief (IFA). Roel de Neve vertelde, aan de hand van voorbeelden, hoe familieonderzoek werkt
2 Muziektrip incl. quiz over Indorock
Pophistoricus Stan Rijven vertelde over de Indorock en de Indopop, over de plekken waar deze muziek ten uitvoer werd gebracht. Hij liet, aan de hand van clips, muziek en platenhoezen, zien waarom Den Haag een hoofdrol speelde in deze geschiedenis. Daarna werd een (Indo)popquiz gehouden. De winnaars konden kiezen uit originele platen en cd’s.
3 Trip down memory lane, herinneringen aan Indië
Het Haags Historisch Museum vindt het belangrijk om persoonlijke verhalen te verzamelen en te delen. Tijdens deze workshop werden verhalen en herinneringen door de deelnemers verteld.
4 Wandeling, op zoek naar sporen van smaragd
Onder leiding van een gids van het Gilde werd een wandeling door de binnenstad van Den Haag gemaakt. De middag eindigde met napraten onder het genot van een hapje en een drankje.

Foto’s zijn hier te zien:  https://photos.app.goo.gl/wjNebMRbGGhwu5u66
Filmpje: https://youtu.be/IO8_gv8QuGQ
Verslag en camera: Ellen

lees verder in de Scheveninger.

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.
‘
Wilhelmina von Gabain (=Willy) was samen met 3 broers geboren vóór het huwelijk van haar ouders. Twee jongere broers werden geboren in het huwelijk.
Haar moeder was de Javaanse vrouw Ngadijem, dochter van Sotroeno en Bok Ragli. Ze was geboren in 1882 te Doekoehsar, Kedoe en ze overleed in 1960 te Nederland.
Vader was Walter von Gabain uit Pruisen, die als militair naar Indië ging en daar politieinstructeur en commies bij de staatsspoorwegen werd. Geboren in 1866, overleed hij in 1946 te Bandoeng.
Wilhelmina volgde te Bandoeng de kweekschool van het Indo-Europeesch Verbond. De eerste kweekschool te Indië, opgericht in 1922. In die jaren te Indië waren het vooral vrouwen die de kweekscholen volgden. Ze haalde haar acte Lager Onderwijs in 1926 en kreeg onderwijsaanstellingen te Soemenep, Poerworedjo en Batavia.
In de bezetting kon ze zich beroepen op haar Javaanse moeder en vermoedelijk was ze daarom niet geïnterneerd. Broers van haar werden krijgsgevangene.
Samen met vier broers opteerde ze in 1950 te Bandoeng voor de Nederlandse nationaliteit, die ze niet hadden, want hun vader was een Duitser.
In april 1955 arriveerde ze met de Oranje in Amsterdam.
Er zijn geen gegevens over huwelijken en kinderen, ook niet in haar rouwadvertentie van 1991, ondertekend door de twee jongste broers.

5 oktober 2019, 10^e  Haagse Museumnacht
Museum Sophiahof deed voor het eerst mee aan de jaarlijkse Museumnacht met de talk ‘Land zonder koning’.
Doorlopend was uiteraard ook de tentoonstelling ‘Vechten voor Vrijheid. De vele gezichten van verzet’ te bezoeken.

Zowel voor de talk als de tentoonstelling was ruime belangstelling. Vele bezoekers gaven aan, nog een keer terug te komen om in alle rust de tentoonstelling te bekijken, vaak ook met de mededeling om dan ook vader en/of moeder mee te nemen!
De titel van de talk is ontleend aan de documentairereeks van regisseur Babette Niemel ‘Koning zonder land’ (2008) en ‘Land zonder koning’ (2010) over Papua-voorman Nicolaas Jouwe (1923-2017) en zijn leven in het teken van een onafhankelijk Papua.

Zijn jongste dochter Nancy Jouwe en kleindochter Julia Jouwe, co-founder van The Young Papua Collective, (foto) vertelden over de betekenis van hun (groot)vader in hun leven. Hoe speelt dit verleden en Papua een rol voor hen vandaag? Er werd ingegaan de actuele situatie op Papua.

Ook werd aandacht besteed aan de wijze waarop Nederland solidariteit betuigt met de Papoeagemeenschap. Bijvoorbeeld vanuit de Molukse gemeenschap.
Nadat de aandachtige toehoorders kans kregen om vragen te stellen werden de documentaires ‘Land zonder koning’ en  we ‘Littekens van de geschiedenis’ vertoond.
Foto’s van deze ‘nacht’ zijn hier te zien: https://photos.app.goo.gl/PymyZD9qcbgDBceC7

Foto’s en verslag:  Ellen

Het resultaat is dat de Indische keuken eindelijk de waardering krijgt die hij verdient én in rap tempo aan populariteit wint. Dat bewijst de huidige rendang-trend wel. Van toprestaurant tot buurtkroeg: dit stoofgerecht is opeens overal. Bij restaurant Rijks at ik een tartelette gevuld met geitenrendang en groene erwten. De Vrouw met de Baard in de Buiten Brouwersstraat maakt een vegan variant met jackfruit. Loetje heeft sinds kort zelfs een patatje rendang op de kaart staan (dat idee hebben ze trouwens gepikt van het inmiddels gesloten Dum Dum Palace op de Zeedijk, maar toch: ­beter goed gejat dan slecht bedacht). Verder zijn er rendangkroketten, rendangbitterballen en – don’t shoot the messenger – chips met rendangsmaak.Kortom: rendang is hard op weg minstens zo’n hype te worden als pulled pork een paar jaar geleden. Dat betekent ook dat er volop wordt gebekvecht over wat nou ­eigenlijk goeie is en vooral: of ie nou nat of wat droger moet zijn. Het Parool

Foto: hutspot met rendang. indorockt best wel …. tjampoer toh ??

Het pijnlijke aan de Indische kwestie is dat het eigenlijk een Nederlandse kwestie is.
Begin deze  week vond er een zogeheten Rondetafelgesprek plaats in een zaal van de Tweede Kamer.
Daar werd alles nog eens uitgelegd.
Goed initiatief, dat toch pijn doet aan het hart.
Dagblad070 

Noelle Sanders heeft in 2017 op het D66-congres een motie ingediend.
Die werd aangenomen .

Vandaag heeft ze haar lidmaatschap van D66 opgezegd.
Ze reageert hiermee op het standpunt van D66 in de Tweede Kamer, bij monde van kamerlid Pia Dijkstra , niet opnieuw een onderzoek voor te stellen naar hoe Nederland met de Indische kwestie om is gegaan de laatste 75 jaar . Een motie hiertoe van Dijkstra werd in 2011 met 75 tegen 73 stemmen afgewezen . Die 75 afwijzingen kwamen van de regeringspartijen VVD, CDA en PVV.

In 2017 stond ze nog op kandidatenlijst van D66 voor de Tweede Kamer.
Twee weken geleden  verliet ze de D66-fractie in de gemeenteraad van Amersfoort.   Ze gaat alleen verder in de raad.

De eerste vlucht van Nederland naar Nederlands-Indië vond plaats in 1924. Deze eerste ‘Holland-Indië-vlucht‘, zoals het destijds genoemd werd, had een lange aanloop en ondervond ook onderweg allerlei problemen, maar op 24 november 1924 kwamen de vliegeniers met hun Fokker F.VII uiteindelijk aan in Batavia. In de Archipel

Nu beschikbaar: IGV Publicaties en Bronnen USB sticks
De Indische Genealogische Vereniging heeft dit jaar hard gewerkt aan het verzamelen en verwerken van IGV publicaties en Indisch bronmateriaal.Dit heeft geleid tot twee USB sticks: IGV Publicaties en IGV Bronnen. Beide USB sticks zijn apart of tezamen te koop in de IGV webshop. Deze twee dragers van Indisch bronmateriaal vormen een onmisbare aanvulling op het onderzoek van de Indische stamboomonderzoeken en bevatten samen 20 GB aan informatie en 190.000 doorzoekbare pagina’s.  IGV

Indonesië komt terug op een beslissing om het eiland Komodo verboden terrein te maken voor toeristen. De populatie van de bedreigde komodovaranen is stabiel, klinkt het. Het wordt wel een pak duurder om het eiland te bezoeken.      De Standaard

…………

De glossy Pinda* deed onder Indische Nederlanders veel stof opwaaien. Volgens de oprichters van het Dekolonisatie Netwerk kan de term écht niet meer.
Eind september is een eenmalige glossy gepubliceerd met de titel Pinda*. Het doel van het blad is Nederland te laten zien wat er speelt onder Indische Nederlanders. Sinds de online aankondiging van het blad is er veel kritiek geweest op de controversiële titel.
Ingestuurd opiniestuk in  het Parool

Fragment uit  het voorwoord van initiatiefnemer en hoofdredacteur Ricci Scheldwacht

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

Johannes (=Jan) Brookman was te Indië controleur van het Binnenlands Bestuur (B.B.) assistent-resident te Weltevreden, en adjunct-referendaris gouvernementskantoor te Soerabaja.  Zoon van officiersdochter Maria de Buck en de hagenaar Johannes Brookman, klerk algemene pakhuizen, referendaris bij het departement van Justitie.
Jan huwde in 1919 met Charlotte Wetters, waarvan 1 dochter.
Een tweede huwelijk was in 1934 met Tine Franssen Herderschee.
Johannes was al gescheiden van haar toen hij krijgsgevangene werd als soldaat stadswacht Batavia.
Ten derde was er het huwelijk met Nelly van Bodegraven ca 1946, waarvan 1 zoon.

Nelly van Bodegraven zou in 1911  geboren zijn te Tanahbatoe volgens deze graftekst, maar de geboorte-aangifte  was een erkenning in 1917 te Semarang. Januari 1917 huwde te Semarang de haarlemmer Arie van Bodegraven met Hoei Gon Git. Arie was rond 1911 opzichter van de waterstaat, met  Sibolga als administratieve woonplaats.  Maar woonde hij toen in Tanah Baroe, ten noorden van Sibolga?  Dus is  ‘batoe’ een spelfout  ? Drie kinderen werden erkend in 1917. Het is aan te nemen tegelijk met dit huwelijk .
Vader  Arie heeft in 1937  als architect de protestantse kerk van Pamekasan te Madoera gebouwd,  ging failliet in 1941 en overleed in het jappenkamp Tjimahi.
Nelly volgde in Indië de kweekschool voor meisjes en werd onderwijzeres, nadat ze in 1934 terugkeerde van een kort verblijf in Nederland.
In 1938 werd ze in Kleians adresboek genoteerd als onderwijzeres te Soerabaja bij O.W.L.O.  ( Openbaar Westersch Lager Onderwijs)
In 1947 ging ze met man en kind naar Nederland met de Oranje. In 1951 arriveerde het gezin  met de Willem Ruys te Rotterdam.

De Verjaringswet uit 1971 moest ervoor zorgen dat de daders van de Indische oorlogsmisdrijven nooit meer strafrechtelijk vervolgd konden worden. Uit niet eerder openbaar gemaakte stukken blijkt hoe die wet erdoor kwam. Een reconstructie.  De Groene Amsterdammer

Meer informatie

 “Had je twee jaar geleden tegen me gezegd dat ik voor priester wilde ­leren, dan had ik je uitgelachen. Ik heb nooit een priesterdroom gehad. Mijn Indische grootmoeder nam me vroeger als jongetje elke week mee naar de kerk. Ik vond de rituelen erg mooi, de wierook, de muziek. Het geloof hoorde er gewoon bij.”   Trouw

Al jaren onderzoekt schrijver en documentairemaker Marion Bloem haar Indische identiteit. Inmiddels wil ze niet meer Indisch genoemd worden. ‘Er bestaat geen Indische cultuur.’
Het gekke was ook dat ze zowel door haar boek als de documentaire tot de slotsom kwam dat er geen Indische cultuur bestaat. ‘Er zijn zoveel verschillende Indische Nederlanders, dat ze niets gemeen hebben behalve dat minstens een van hun voorouders uit voormalig Nederlands-Indië komt’, zegt ze.    De Groene Amsterdammer

Rendang komt van het Indonesische woord merandang of randang wat langzaam betekent in verwijzing naar het langzame kookproces. Ook is er een voortdurende discussie over de oorsprong van het gerecht. Een artikel in het “Journal of Ethnic Foods” zegt dat het traditionele gerecht op West Sumatra werd gevonden en bereid door de Minangkabau mensen, ver terug in de 8ste eeuw. Weer een ander artikel zegt dat het handelaren en zakenmensen uit India waren die hun curry brachten naar Sumatra.   Indo World