Jappenkamp Tjideng, najaar 1945, water scheppen uit een put. Zie de video Zie Java Post
2016 Jelle Cornelis Terluin:
Op 10 mei 1945 werden wij, mijn moeder, zus en ik getransporteerd van Bandoeng (het Tjihapitkamp) naar het Tjidengkamp in Batavia. Je kunt wel zeggen dat we van de regen in de drup kwamen. Dit kamp was zeer slecht. Het was overbevolkt. De hygiënische toestanden waren ronduit slecht en het was er snikheet. Bovendien had dit kamp een commandant, Sonei, die zeer wreed was tegenover de vrouwen in dit kamp
...................
Indisch4ever 
Interessant verhaal van dhr. Terluin. Het moet wel een diepe indruk hebben nagelaten.
Het valt me inderdaad op dat elke keer als ik Bandung (en voornamelijk de ‘wijk’ Dago) bezoek, het er veel aangenamer is qua temperatuur en vochtigheid.
[We werden in gesloten goederenwagons vervoerd. Dat gebeurde ’s nachts. Waarschijnlijk om aanvallen van vijandelijke vliegtuigen tegen te gaan.]
Ik denk dat het overdag gewoon te heet werd (gevonden) en dat men de vele dodelijke slachtoffers in die wagons (of bakovens) wilde vermijden.
Bernadette S. zegt 11 februari 2023 om 04:35: “Ik denk dat het overdag gewoon te heet werd (gevonden) en dat men de vele dodelijke slachtoffers in die wagons (of bakovens) wilde vermijden”.
Nou …. zo humaan waren de Jappo’s nu ook weer niet. Dat bewijzen de vele verhalen over transporten van (krijgs)gevangenen, op één gepakt in snikhete treinen, scheepsruimen en open vrachtauto’s, dagenlang zonder eten en misschien met wat smerig water.
Ik denk dus eerder dat ze hun kostbare wagons en locomotieven wilden onttrekken aan de spiedende ogen van de vijand in de lucht, dan dat ze bezorgd waren om het welzijn van hun gevangenen.
Pak Pierre
Tja, toen ik in Auschwitz was, werd er door de gids een soortgelijke opmerking gemaakt. Hij zei dat 1. de Nazi’s zoveel mogelijk vermeden hun handen (letterlijk) vuil te maken en extra gevangenen moeten inschakelen om de wagons leeg te halen ondoelmatig was 2. men geen paniek wilde veroorzaken bij de nieuwe kampbewoners 3. het als inefficiënt werd gezien als eventueel productieve personen in de treinwagons al dood zouden arriveren.
De mensen werden wel als vee behandeld maar ‘prudent’ genoeg om ze in leven te houden tot de aankomst. En dat was bij een vernietigingskamp, ik kan me voorstellen dat bij kampen met gijzelaars voor toekomstige onderhandelingen en tewerkstellingskampen er liefst helemaal geen (voortijdige) doden vielen.
Ik weet niet van welk type van de concentratiekampen in het westen de interneringskampen hier waren?
Tja vrouwe Bernadette, ik ben niet in Auschwitz geweest omdat ik niet de geringste ambitie heb gehad te aanschouwen waarover ik zo veel meer had gelezen, maar ik ben toch bang dat uw gids wel een wat rooskleuriger beeld van de werkelijkheid had gegeven.
“De mensen werden wel als vee behandeld maar ‘prudent’ genoeg om ze in leven te houden tot de aankomst”. Prudent? Mana bolé!
Auschwitz (evenals andere vergelijkbare kampen) had maar één doel: De vernietiging van mensen die door de Nazi’s als onwaardig werden beschouwd. Daartoe werd een machinerie op touw gezet, waarmee het doel zo efficiënt mogelijk kon worden bereikt.
Wie tijdens de reis dood ging hoefde geen aandacht meer (doel bereikt) en kon bij aankomst door de Sonderkommando’s worden “beseitigt”, opgeruimd. De rest wachtte een eerste selectie. Wie daar ongeschikt werd geacht voor het productieproces ging linea recta de gaskamer in en “durch’s Kamin”, wie nog enigszins fit leek werd bij een zeer karig dieet en onder de slechtste omstandigheden aan het werk gezet, tot dat die er dood bij neerviel of rijp werd voor de gaskamer.
Enig mededogen was niet systematisch ingebouwd in het vernietigingsmechanisme. Op het perron van aankomst gevangenen genoeg om doden en het vuil uit de treinen te verwijderen. Slaapwagens om de gevangenen, mannen, vrouwen en kinderen, na een dagen lange reis top fit in het kamp te krijgen niet in het logistieke plan opgenomen.
Mijn moeder, tante, oma, broer en neef kwamen vanuit kamp Grogol naar kamp Tjideng april/mei 1945.
Ze dachten af te zijn van de Japanse commandant Kenichi Sonei, maar die was was ook kampcommandant/beul in Tjideng.
Ze gingen in 1944 van Tjihapit, Bandoeng naar Grogol, Batavia… ook per trein, staande twee dagen in goederenwagons. Sardientjes
Tekening in het stripboek Terugkeer over een treinreis van vrouwen en kinderen naar een ander kamp
Ze konden zitten in een passagierswagon, denkt de tekenaar.
Deze video moet vlak na de oorlog zijn gemaakt. Ze hadden geen zeep gedurende de laatste jaren van de oorlog en de was ziet er schoon uit, zelfs de vrouwen en kinderen.