Indies tijdschrift:
Een wat lange inleiding naar een publicatie die er wel toe doet, die wel iets wezenlijks toevoegt aan de beeldvorming over het koloniale verleden: Chinezen uit Indonesië. De geschiedenis van een minderheid van Patricia Tjiook-Liem. De auteur is gepromoveerd op de rechtspositie van de Chinezen in Nederlands-Indië in de periode 1848-1942 en actief als voorzitter van de Stichting Chinese Indonesian Heritage Center (CIHC). In de inleiding van haar boek schrijft zij waarom haar boek belangrijk is, hetgeen wordt onderschreven door de recensent. ‘In de algemene Nederlandse geschiedschrijving over Nederlands-Indië en Indonesië komen Chinezen heel weinig voor. Ten onrechte, naar mijn mening, omdat zij gedurende de eeuwenlange Nederlandse aanwezigheid in de kolonie en ook daarna een belangrijke en soms essentiële rol hebben gespeeld in de economie. Hetzelfde gemis aan aandacht is ook te bespeuren wanneer het hun sociaal-maatschappelijke rol en betekenis betreft. Door de leemte in de Nederlandse koloniale en postkoloniale geschiedenis kunnen de jongere generaties van deze Chinezen niet kennisnemen van de eigen geschiedenis, deze begrijpen en zich daarmee identificeren. Aan overdracht valt dan ook niet te denken.’
Zij voegt er terecht aan toe: ‘Gelukkig hebben historici en schrijvers – binnen en juist ook buiten de Nederlandse landsgrenzen – diepgaand onderzoek verricht naar specifieke onderwerpen en perioden in de geschiedenis van de Chinezen in Indonesië. Voor dit boek is dankbaar gebruikgemaakt van deze publicaties.’
Archieftopic
...................
Indisch4ever 
HISTORIE.PASTOOR ALAP-ALAP VAN SEMARANG.
Alap-alap is een roofvogel die loert op jonge kuikenjes en komt dan met een snelle duik de kuikenjes op tepikken.
Tussen 1946 tot misschien 1950 is er en totok pastoor die Engelse lessen gaf aan 4 scholen per dag in Semarang. Van af Karangpanas( Tjandi Lama) tot Gedangan( zusters school ) en Kanisius School in Pandean Lamper tot de Katholieke School in Randusari.Dus van Zuid tot Noord en Oost tot West. Hij rijd op een Norton motorfiets om in minder dan een halve uur van de ene school naar de ander scool en reesde dan een snelheid van 40 tot 50 km per uur door de stad.Daarom wordt hij door de bevolking; “ pastor alap—alap gemoemt!”.De totok pastoors met hun dikke gewaden hebben zeker last in de warme van de tropenzon en staan dan zwetend voor de klas met een niet welriekende stank.Pak Pierre heeft dit mischien dit ook gemerkt of van gehoort.Wal Suparmo
Wal SupamoSH,MBA 40thn di GARUDA mgrEstablishmenr pak_suparmo) zegt: “Pak Pierre heeft dit mischien dit ook gemerkt of van gehoort”.
Pak Pierre hoorde en zag tussen 1946 – 1950 als straatslijpertje veel in de buurt.
1. Bij mijn weten was er geen Kanisius School (RK) in Pandean Lampèr. Wel op de hoek P L – Karrenweg de lagere school met den bijbel, vóór de oorlog MULO en rond 1950 SMP.
2. Nooit gehoord van een pastoor die bekend stond als alap-alap. Een pastoor met wapperende soutane op een Norton zou mij en andere straatslijpertjes en ook volwassenen wel zijn opgevallen. Alap2 werd in die tijd wel een tamelijk lichtgekleurde Indische vrouw genoemd, altijd met helmhoed op, verstandelijk enigszins roewet (in de war), die volgens zeggen stal als de raven, ook van de bibik-bibik op de naburige Pasar Petèrongan. Katjongs liepen haar na onder het zingen van “Alap-Alap, Alap, Alap-Alap” op de wijs van “Awaslah Ingris dan Amerika”.
3. Ik was Peroot Sètan, niet RK, maar ik had een vriendje op de Broederschool met kerk in Bangkong, waar ik ook wel eens kwam. Daar waren de totok Broeders toen ook gekleed in witte habijten. Ze moeten in die warmte niet okselfris zijn geweest en misschien waren ze ook kopèt, maar daar lette ik toen niet op als straatjongen op blote poten waarmee ik net in de telètong was getrapt.
P.S.: Waarom toch ineens die moeilijke naam “Wal SupamoSH,MBA 40thn di GARUDA mgrEstablishmenr pak_suparmo)”?????.
Ik ben tot de 4de klas op de Sekolah Rakyat Kanesesius Pandean Lamper,naast de brug , gezeten. vier huizen naar het Oosten van Gang van Haasterd aan de rechterkant van de weg.De Hoofd der school was een broeder ALESIUS SOEPARMAN.Na de oorlog is het een 2de verdieping geworden met een SMP erbij.Door hackers van Amerika en Aceh ben ik 3 maal uit gekippert door Yahoo Mail en Tweeter en moest een ander naam gebruiken en de laatste is door Tweeter gemaakt naar aanlijding van mijn bio gegevens.Ook kan ik geen lid worden van de FACEBOOK omdat ik volgens hun overtredingan heb gedaan. Wal Suparmo
Wal SupamoSH,MBA 40thn di GARUDA mgrEstablishmenr (@pak_suparmo) zegt 25 januari 2023 om 02:56:: Ik ben tot de 4de klas op de Sekolah Rakyat Kanesesius Pandean Lamper,naast de brug …………….. Na de oorlog is het een 2de verdieping geworden met een SMP erbij “.
“NA de oorlog dus niet meer “Sekolah Rakyat Kanesesius”. Ik kwam pas NA de oorlog in de buurt om visjes te vangen in het bandjirkanaaal. Vóór de oorlog ging u daar 4 jaar school. Ik zat/liep/hing/sliep toen nog in de popok en de selèndang van baboe Tas.
Naamwijziging: Dank voor de uitleg. Wat een perkara. Te roewet om te begrijpen voor mij. Was alleen maar nieuwsgierig. Niet “Micky Mouse” of “Donald Duck” geprobeerd? Scheelt een hoop typwerk.
Pak Pierre
P.S.: Nog steeds overtuigd dat er in Smg geen bersiap misdaden jegens onschuldige, weerloze vrouwen, kinderen, mannen van diverse komaf hebben plaats gevonden? Toen de verminkte lichamen van de meisjes Flohr van Doewet in een put werden gevonden kwamen de verhalen los. Hun gegil dat een hele nacht duurde, moet het gejoel van de kampongbevolking ruim hebben overstemd.
Sekolah Rakyat en nu pulus SMP Kanesius Pandean Lamper, bestaat van af 1935 tot nu.
Nou …. weer wat geleerd, heer Parmo.
Tja …. als je met een ikrak gaat visjes vangen in het bandjirkanaal, dan let je er niet op dat hoog op de oever sinds 1935 nog een katholieke school was, bovendien aan het eind van de straat waar in de periode 1946 – 1950 onveilig geacht niemandsland begon. Ik mocht er van mijn moeder eigenlijk niet komen.