NOS:
In Indonesië zijn zeker twaalf doden en tientallen gewonden gevallen bij twee aardverschuivingen. Dat gebeurde ten oosten van de hoofdstad Jakarta op Java.
Telegraaf, zie de video:
Voor de kust van Java hebben reddingswerkers lichaamsdelen en brokstukken van een vliegtuig gevonden. Het gaat hoogstwaarschijnlijk om het vliegtuig dat zaterdag plotseling vermist raakte.
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Met een gigantisch deel van het land ‘ten oosten’ van Jakarta, maak je jezelf er wel een beetje gemakkelijk vanaf om op deze manier te rapporteren waar de aardverschuivingen plaatsvonden. Vooral omdat er best nog wel eens (verre) familieleden van Nederlanders bij betrokkken zouden kunnen zijn die nu zelf moeten gaan graven (no pun intended). Het is immers de heuvelachtige omgeving in het regentschap Sumedang, noordoosten van Bandung. Beetje fanatiek Sunda gebied maar wel fraai en koel op veel plaatsen.
Beetje verwarrend over de zwarte dozen van het neergestorte vliegtuig; dan zijn er twee gevonden, dan weer niet. Het water is er wel redelijk ondiep dus dat mag niet zo’n probleem zijn. Ik vind het wel not-done dat ze hier weer door sensatiezucht (Disney) kleding van de kinderen in de pers en op het nieuws tonen.
Mijn man is zich hier nog steeds aan het inlezen over die Duitser. Ja, als je die een bot geeft 🙄
“De oorzaak van de aardverschuivingen is de hevige regenval van de afgelopen dagen”.
Tja ….. geef de regen maar de schuld. De diepere oorzaak is de verregaande ontbossing van het mooie eilandenrijk.
En de oorzaak van de verregaande ontbossing is de corruptie.
Korupsi ……. Dat kèn, Pak Arthur.
Maar vlak de explosieve bevolkingsgroei ook niet uit. Al die nieuwe mensen moesten een hutje hebben, een stukje grond om oebi (ketèla in Semarang) op te verbouwen en hout om areng van te maken voor hun anglo’s . On top of kwamen de palmolie jongens met, inderdaad, hun uang poengli of oeang sogok, zoals dat in mijn tijd heette.
Toen ik in de tachtiger jaren v.d.v.e. voor het eerst en voor het laatst na mijn definitieve vertrek in 1952 op zakenreis van S’pore naar Java vloog keek ik uit het raampje en zag Sumatra’s rivieren brede bruine stromen uitbraken tot ver in zee. Tell tale. Op Java gekomen keek ik naar de bergen die in mijn jeugd blauw waren en als je dichterbij kwam groen, ze waren kaal en bruin geworden. Dat was dus zo’n 30 jaar na mijn vertrek uit Semarang. Hoe zou het er nu uitzien, 40 jaar na die reis? De grote bandjirs zullen in ieder geval blijven komen.
Verduidelijking: “40 jaar na die reis” = 40 jaar na “die zakenreis” in 1981 en nu dus bijna 70 jaar na mijn definitie vertrek van Java.
Mijn laatste keer was in 1997. De Poentjak was nog mooi groen (afgezien van de mist). De weg vanuit Malang, via Batoe en Poedjon naar Ngantang was nog net zo mooi als in mijn jeugd. Meer vergelijkingen kan ik niet maken.
Ja, er is veel veranderd.
Semarang is nog wel vergelijkbaar. In Puncak geraak je nog nauwelijks door het zware verkeer. Net als in Bandung trouwens; tienduizenden toeristen uit Jakarta elk weekend.
Beauty is in the eyes of the beholder.
Ik vond Bandoeng en omgeving (Tjioemboeloewit, Lembang, Tangkoeban Prahoe) en de weg daarheen van Jakarta over de Poentjak sterk veranderd sinds mijn jeugd, veel mooie open vlaktes en vergezichten van 30 jaar geleden bebouwd.
Van bezoekers uit de negentiger jaren hoorde ik dat Semarang zelf en het achterland van de stad, Tjandi, en verder up the Oengaran en Merbaboe, ook kaalslag had plaats gehad.
In mijn woonstraat Pandean Lampér alle asembomen gerooid en op de ruime voorerven van de huizen waroengs. Een andere waarnemer zei dat het hem opviel dat er geen boeroengs meer in de stad waren. Zo veel hadden we er in onze jeugd toch ook niet uit de bomen gekatapult. Maar ja …. geen bomen, geen boeroengs, geen (stads)sawahs geen glatiks.
Kan ook niet anders met die enorme bevolkingsgroei op Java. De actie “doea tjoekoep” van jaren geleden heeft blijkbaar niet veel geholpen.
@Bevolkingsexplosie ,erosie ,bandjirs,lucht verontreiniging,water verontreiniging ,ratten en muizen plaag ,instortende bruggen ,corrupte ambtenaren,Papoea,s die als debt collector optreden en mensen van hun bromfiets meppen ,Bersiap uitwassen etc etc allemaal de schuld van de Belanda Boesoek volgens een goed ingelichte heer op dit blog !
We zijn een tweetal jaar geleden naar Jepara geweest om meubels te bestellen. Natuurlijk hebben we er een paar dagen Semarang aan vastgeplakt en we zijn via Solo weer teruggevlogen. (Er is nu een tolweg en een goede verbinding.)
Dat beviel zo goed dat we verleden jaar vlak voor de pandemie met Nederlandse schoonfamilie nog eens Salatiga en Semarang bezocht hebben.
Het heeft toch nog steeds iets, ik zoek het woord, ‘provinciaals’. Positief bedoeld. Nu is dat natuurlijk nogal snel het geval als je het moderne Jakarta gewend bent. Mijn echtgenoot was verliefd op de Nederlandse overblijfselen die hij overal zag in Semarang, zoals de gietijzeren brievenbussen. Maar men was niet zozeer te spreken over Toko Oen.
Dank voor uw rapportage, mevrouw Anise. Nou …. als alleen Toko Oen is tegen gevallen, dan valt het met Indonesia dus wel mee. What me worry.
Salam manis.
Het is graag gedaan.
Ik kan me herinneren dat circa een jaar geleden Semarang door een ASEAN (in dit verband niet Aziatisch maar de economische gemeenschap van landen) toeristen organisatie werd uitgeroepen tot schoonste stad van Zuid Oost Azië.
Daar mag u best wel een beetje trots op zijn als u daarvan afkomstig bent. Het was inderdaad proper. En zeker voor Indonesische begrippen.
Semarang is voor mij een stapel jeugdherinneringen. De beste heb ik echter in Bandoeng en omgeving verzameld, alhoewel ik daar slechts jaarlijks in de grote en kerstvacanties mocht zijn, dank zij de “omgangsregeling”, getroffen tussen mijn gescheiden ouders (waar een scheiding al niet voor is, “Bandoeng” was voor mij en mijn zus het enige uitje).
Dat Semarang nu door ASEAN tot schoonste stad van Z.O. Azië is gekozen verbaasd mij zeer, want waar is b.v. Singapore gebleven, ernstig vervuild sinds Lee Kwan Yew (alweer jaren dood, ik hoop dat ik zijn naam goed schrijf) er niet meer met strakke hand regeert? In Lee’s tijd kon je al een flinke boete krijgen als je kauwgom of een sigarettenpeukje op straat gooide. Kan me niet voorstellen dat de Indonesiërs of specifieker, Semarangse Indonesiërs zoveel discipline hebben opgebracht om geen “litter” meer op straat, in de slokans of kali’s te smijten. Maar goed, het wonder is kennelijk geschied en ik gun de stad de titel graag. Is daar nog een prijsje aan verbonden, een wissel bokaal of een gouden sapoe?
@ Ik kan me herinneren dat circa een jaar geleden Semarang door een ASEAN (in dit verband niet Aziatisch maar de economische gemeenschap van landen) toeristen organisatie werd uitgeroepen tot schoonste stad van Zuid Oost Azië.@ :
Ik was in Semarang in 2006. Als ik die foto’s bekijk dan was het een stad die behoorlijk vervuild was: overal op straat weggegooide troep (vooral stinkende restanten van etenswaren!).
Kennelijk heeft het stadsbestuur er sedertdien flink de bezem doorgehaald, dat ze nu de schoonste stad in ASEAN zijn.
Ik heb ook een foto van het postkantoor Semarang, die zag er in 2006 beslist niet zo uit zoals ze hier wordt getoond. Is kennelijk ook helemaal gerestaureerd.
Goede zaak!
N.b.: Ik kan helaas die oude foto’s niet uploaden in mijn reactie.
Ik was nog niet zo lang geleden in een MRT station, de metro van Singapore. Naast me stonden wat jonge studenten, waarvan één een snoepje in zijn mond stopte. En hopla, als een duivel uit een doosje stond er een geüniformeerde mijnheer naast hem die een boete uitschreef. Je kan ook overdrijven natuurlijk, vandaar de uitspraak “Singapore, a fine city”.
Jammer genoeg heeft Semarang door de pandemie niet echt van die titel kunnen profiteren. De Javaans/Chinese mix staat me wel aan. In Surabaya heeft de burgemeester ook grote schoonmaak gehouden. Zij zal waarschijnlijk in de running zijn voor de gouverneursfunctie van de DKI Jakarta, de mensen zijn er blijkbaar nogal tevreden.
In Bandung zijn we vaak omdat er wat vrienden wonen. Er is een goede verbinding; er zijn luxe mini busjes en de Eksekutif trein is ook heel aangenaam. We verblijven meestal in Dago, waar het wat koeler is. Maar de Jalan Merdeka daar is zeker niet zo schoon. Ik wandel dan liever op de Jalan Braga wat wel tof is. Maar ik zou er niet zomaar naartoe gaan, de stad heeft me iets te weinig te bieden.
@INDOREIN: Wij gebruiken de gratis website Postimage.org om foto’s te plaatsen in forums e.d. Heel gebruiksvriendelijk, gewoon een afbeelding op laptop of smartphone kiezen waarna deze wordt geüpload, dan de ‘direct link’ in uw post kopiëren.
/Semarang….zoals de gietijzeren brievenbussen/
https://postimages.org/
Zie hier het postkantoor voor de renovatie. De foto is genomen in 2006
link: https://i.postimg.cc/QCtxQsmS/P1010029.jpg
Eerlijk is eerlijk, maar ik vind die Kantor Pos vóór de renovatie mooier, meer stijl. Maar ja, dat is “koloniaal” hè?
Ik heb gehoord dat ze de binnenstad (Kota Lama) wel aan het opknappen zijn. Zou een toeristische trekpleister kunnen worden, met de koepelkerk als eerbiedwaardig middelpunt.
De ontbosingen gebeurd alleen maar op eilanden BUITEN Java want Java heeft practisch geen bossen meer.Wa Suparmo
ingelichte of opgelichte heer of ,opgeluchte heer.
Ongelikte beer?
Het was voorjaar geworden, en om de torens van Bommelstein speelde een zacht briesje, dat bloemengeuren met zich voerde. Want de natuur begon te ontwaken, en dat bleef natuurlijk ook niet onopgemerkt binnen de muren van het oude slot.
“De lente is aangebroken met uw welnemen, heer Olivier,” sprak de bediende Joost. “Ik was zo vrij vanmiddag zelfs een tureluur waar te nemen”.
Heer Bommel keek dromerig voor zich uit en vervolgde met stille stem: “Eerlijk gezegd kan het mij spijten, dat de winter ten einde loopt. Ik ben hem heel prettig doorgekomen met de boeken uit mijn bibliotheek”.
“Het doet me genoegen dat te horen” zei de trouwe knecht. “Zal ik de port hier neerzetten?”
Zo gaat dat bij heren onder elkaar.
Met dien verstande dat de ene heer een bediende is. En het hebben van een bediende kan de andere heer doen menen dat hij belangrijk is.
Maar wel een bediende die onder alle omstandigheden een heer blijft.
Natuurljk, anders wordt hij door zijn heer uitgemoerd.
“Met dien verstande dat de ene heer een bediende is”. Nou en? Menig bediende was/is meer heer dan zijn meester.
Mevrouw of heer Geer, voor zover valt na te gaan werd de eerbiedwaardige trouwe bediende Joost nooit door zijn heer “uitgemoerd”. Geen reden voor. Hij kende zijn plaats. Kom d’r maar eens om in deze tijd, waar iedere minkukel een burgemeester of minister kan uitmoeren.
Aanradertje, die Bommelverhalen. Vol heerlijke satire en levenslessen. Zouden heel goed passen in uw bibliotheek, naast de volledige originele uitgave van Suske en Wiske in blauw. Met uw welnemen natuurlijk.
Zeker, hij kende zijn plaats. Maar hij was geen heer, maar een bediende, een onderhorige, een opvolger van bevelen, een djongos met een pakkie aan en keurig sprekend maar niettemin een djongos. Nooit de werkelijkheid, de realiteit en de verhoudingen uit het oog verliezen, hoe humoristisch die werkelijkheid ook mag ogen.
Dan hebben wij een verschillende definitie van “heer”.
In mijn definitie is een heer, geen hork, geen “ongelikte beer”, maar iemand met goede manieren, hoge morele standaard, van onbesproken gedrag. In die definitie kan een bediende, ondanks zijn als “laag” beschouwde maatschappelijke status, ook “heer” zijn, zelfs meer heer dan zijn meester.
Als je begrijp wat ik bedoel! Wal Suparmo.
Anise schrijft “” Mijn echtgenoot was verliefd op die oude gietijzeren brievenbussen uit de Nederlandse tijd ,die je overal in Semarang nog ziet “” Prompt zien we een foto van Mr.B. ,die zichzelf eens omschreef als man met baard ,bij zo,n inderdaad mooie oude brievenbus .Dus 1+1=2 ! Wat die foto van dat kantor Pos betreft ,inderdaad een beauty van een gebouw maar wat is dat lelijke betonnen kolos op de achtergrond ? In Semarang heb je nog veel overblijfselen van de koloniale tijd effe renoveren en je trek hordes toeristen ……………………. je moet alleen ook effe geduld hebben vanwege Covid
In ons geval is het: 1+1=4
Geen geheim natuurlijk maar ik loop er ook niet mee te koop, gelukkig hebben we wat andere interesses en verschillende invalshoeken.
Ik heb jaren geleden trouwens alle oude (vergane) forten in de archipel bezocht. Heel interessant maar dat interesseerde mijn eega niets. Gelukkig waren er altijd wel warungs of K5’s met es cendol in de buurt.
Mr B : Je hebt dezelfde interesses als mijn persoon ,ben ook dol op oude forten ,nu is die oude fortenlinie in Nederland ,de Nieuwe Hollandse Waterlinie cultureel Wereldbezit geworden .Ben altijd nog van plan Kornwerderzand te bezoeken ,die sterke fortenlinie van de Afsluitdijk bij Friesland ,hier kregen die Duitsers klop van de Nederlanders .Heb nog een boek ” Batavia toen en Jakarta nu : uitgave Cantecleer bv ,de Bilt ,auteur Drs J.R.van Diessen 1989 ISBN 90 2130409 0 .Een boek over het oude Batavia van de Nederlanders en wat er nog van over is in het huidige Indonesia ,Batavia was toch eens een prachtige stad ! Jammer dat er ook niet veel meer over is van die prachtige chique Landhuizen om Batavia ( Veel verwoest tijdens de Bersiap )
Mijn zwager was de laatste Blanda gevangene van fort Hollandia op Banda.
Hij was de enige toerist die dat fort bezocht die dag en de opas is daarom vroeg naar huis gegaan. Ze hebben hem toen eidelijk vrij gemaakt na veel geschreeuw om de aandacht te trekken. Kan zijn dat hij geen of tewijnig uang sodok gaf.
“maar dat interesseerde mijn eega niets.” Zeeuws meisje heeft in de winter vóór ons eerste naoorlogse bezoek een cursus BI gedaan op de Volksuniversiteit. Kende beter BI dan ik met mijn pasarmaleis. Maar ja, zij wilde alles van mijn jeugd een keer zien. En liep daar rond of ze er altijd had gewoond.
“hij geen of tewijnig uang sodok gaf.” In Indonesië moet je altijd een bosje klein papiergeld in je zak hebben. In Soerabaja warenhuis om een kaart te kopen. Meisje kwam aanrennen om die kaart voor mij te pakken. Krijgt wat. Een ander meisje brengt die kaart naar de kassa. krijgt wat. De caissière rekent af. Krijgt wat. Gedeelde armoede, mijn bijdrage aan ontwikkelingshulp komt deze keer goed terecht. Bij het (gesloten) hek van Kembang Kuning zit een belknop. Man komt aanrennen om het hek te openen. Blijft nog even met ons meelopen, krijgt dus wat. Op weg naar de Tjoban Rondo in Poedjon is de weg ineens versperd met een hek. Onze taxichauffeur knikt naar me, de man bij het hek krijgt wat: opent hek.
In alle arme landen gaat dat zo. Ik heb een jaar lang op een Shelltankertje continu de route Perzische Golf (Abadan) – Indisch Sub Continent (Pakistan, India, Sri Lanka, Bangla Desh – toen nog East Pakistan). Op alle plaatsen die we aandeden diepe armoede. De hofmeester wist al wat hem te doen stond als de douane aan boord kwam als de douane zijn voorraad kwam inspecteren. Steevast wat flesjes vuurwater apart zetten en volgens rang en stand discreet uitdelen. Passagieren met je shore pas door “immigration”: Baksheesh! Buiten de poort onmiddellijk een horde bedelaars achter je aan. Jong én oud. Ik had het geluk bruin te zijn en liet mijn witte passagierende collega’s vóór me lopen. Ze kregen de meeste aandacht, maar de kindertjes hadden me toch ontdekt: Met een “No papa, no mama, no chop-chop” wilden ze voortdurend mijn aandacht trekken en fysiek contact schuwden ze ook niet. Toen ik zo’n 20 jaar later voor een andere baas weer in de zelfde regio moest zijn was het niet anders.
Ik heb corruptie van overheidsdienaren van welke rang en functie dan ook, wel eens vergeleken met een vernuftig effectief belastingsysteem. Ze worden door hun baas laag betaald en moeten hun aanvullend kostje zelf zien op te scharrelen. Dat doen ze door de burger die iets van ze nodig heeft uang pungli of sogok te vragen. De burger die doorgaans ook niet té veel belasting betaalt, doet dat wel voor de dienst die hij nodig heeft, hij heeft begrip voor de gang van zaken. Bij ons betalen we belasting voor van alles en nog wat, ook al hebben we de helft niet nodig. Daar profiteren anderen van. Met corruptie valt dus best te leven :).
De baard is seizoens- en reisgebonden (geen zin om te scheren).
En behalve in Aceh (waar ze vreemd genoeg wél de snor afscheren), omdat het Arabisch type meer haargroei op het gezicht heeft dan de Maleier, zie je het natuurlijk ook niet veel. Ze proberen het wel -wanhopig- maar het eindigt altijd in een zielig iets wat je het beste met janggut kambing beschrijft. Ze vinden het wel prachtig, dus nog een voordeel van Islamisering!
@Zal ik hier de Port neerzetten ?”” zegt Joost de Budak ,PORT ? PORT ? Heer Bommel is volgens mij een Beer en die drinken gewoonlijk Berenburg ! 😉
De mindere beren, zeg maar de bruine beren, drinken Berenburg. Beren van stand daarentegen drinken port.
Hier in Amerika kennen ze de heer Ollie B Bommel natuurlijk niet maar de beer wordt wel gebruikt als een symbool voor het handhaven en beschermen van nationale natuur parken (Smokey the bear).
Ook voor advertenties van toilet papier vanwege de uitdrukking: Does a bear shit in the woods?
In Nederland heeft iemand ze wel eens zien broodjes smeren.
Of course a bear shits and pisses in the woods or any other places.
Die uitspraak valt natuurlijk in de retorische klasse “is de paus katholiek?”. In de VS werden die uitspraken verbasterd en op een gegeven moment kreeg je “does the pope shit in the woods?”.
Ik weet nog dat indertijd voor Nederlandse boekbesprekingen ook (strip)verhalen zoals Suske & Wiske albums en Tom Poes boeken (beperkt) waren toegestaan. Zij die dachten zich er makkelijk van af te maken waren eraan voor de moeite; er bleek nogal veel diepgang in de verhalen te zitten en op het mondeling examen werden ze flink geroosterd. Voor Frans nam ik wat Guust (Flater; Gaston); die gagstrips waren wat makkelijker dan Astérix.
“zien broodjes smeren’ Ik stond erbij en keek ernaar.
” in Amerika kennen ze de heer Ollie B Bommel natuurlijk niet” ja, die Amerikanen missen zoveel van onze Nederlandse cultuur. In mijn eerste werkstudentschap, Laboratorium voor Grondmechanica, werd ik aangenomen vanwege mijn (studenten)abonnement op de NRC. Was nog niet zo duur als nu. Met de verplichting elke dag Tom Poes op het prikbord te zetten.
Tja …. bijna mijn NRC abonnement opgezegd toen Tom Koetjing en Toean Kandjeng Bommel werden vervangen door Fokke en Sukke. Ik moest even wennen ….
Enige overeenkomst tussen F n S en Heer Bommel is, dat ze beiden van beneden onbedekt zijn. V.w.b. Heer Bommel logisch, want hij hep daar niets te verbergen.
Mijn verslaving aan Marten Toonder’s werken begon op jonge leeftijd in Semarang, waar de strips in het dagblad “De Locomotief” stonden.
Uit die verhalen zijn veel nieuwe woorden/uitdrukkingen de Nederlandse taal binnen geslopen zoals “minkukel”, “denkraam” en “als je begrijpt wat ik bedoel”.
Fijne humor die niet iedereen snapt. Spiegel van de samenleving die nu nog actueel is.
Ya maar de eerste MODERNE ABATOIR in Ned-Indie dat is KABLOEK onder Veearts Van Rijn is nu een Hollandse Market geworden.
Was Van Rijn geen moordenaar van een notaris in Madiun indertijd?
Er waren al sinds de 17e eeuw (ook redelijk moderne) slachthuizen. Natuurlijk om ervoor te zorgen dat de hygiëne gewaarborgd werd. Ze stierven hier, vooral in Batavia, als vliegen. Dus het oude vertrouwende huis-, tuin- en keukenwerk werd niet echt gewaardeerd maar als je het offerfeest hier ziet is het van kwaad naar erger gegaan.
Wie zich met dat slachthuis in Kabluk bezig hield was de veearts Stapensea (die met de redelijk vernieuwende ideeën over melk zoals “hé, laten we het eerst koken!”), zijn naam staat er nog op de poort. Hij was hoofd van de veterinaire dienst in Semarang. De architect was de welbekende H.T. Karsten, die later stierf in een Jappenkamp. Hij heeft flink wat gebouwen en overdekte markten ontworpen.
Ik ben er wat jaren geleden geweest. Ben je gek; niks markt. Totaal vervallen en ze gingen het blijkbaar slopen en er een modern gebouw neerplenzen. Het oude vertrouwde verhaal zoals in Jakarta; laat eerst maar lekker wegrotten totdat het in zó’n slechte staat is dat we niets anders meer kunnen dat het platgooien.
Onderhoud en beheer van cultureel erfgoed hier? Een lachertje.