NRC Je moet er toch niet aan denken dat hier een McDonald’s komt’headline
Indische restaurants Het gaat slecht met de Indische restaurants in Den Haag. De een na de ander heeft de afgelopen jaren de deuren moeten sluiten. Ook voor Garoeda, dat bijna zijn 70-jarige jubileum viert, dreigt dat lot. „Indisch is uit.”
Peter ’t Mannetje zit vol verhalen. 71 is hij, en meer dan de helft van zijn leven is hij eigenaar van het Indische restaurant Garoeda, een begrip in Den Haag. Het zijn nu de kleinkinderen van zijn oorspronkelijke klanten die komen rijsttafelen
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Zorg met zijn allen dat er een goede opvolger komt die de naam voortzet en dat de keuken van oorsprong ook blijft met de fijne recepten uit Indonesië.
De Italiaanse restaurants rijzen ook als paddestoelen uit de grond. Zelfs een topkok als Jamie Oliver opent als Engelsman in Nederland een Italiaans restaurant. In plaats dat hij nou een restaurant opent met de English Country Kitchen, dan kan het nog wat worden. Want daar hebben we er nog niet een van. Italianen zijn er al genoeg. Het loopt in de Grote Marktstraat (nog) een beetje storm omdat het Jamie is, maar als het nieuwtje eraf is, kan hij ook inpakken. Zo werkt dat vaak. Jammer, Den Haag verdient meer diversiteit. Doodzonde dat er zoveel Indische restaurants gaan sluiten of al gesloten zijn. En er zaten hele goeie bij, zoals Tampat Senang. En toch loopt een toko zoals Toko Toet (zowel als ingrediënten-afhaal en ook het eetgedeelte) op de Beeklaan als een tierelier. Is er altijd druk. Nu al de derde generatie van de Familie Jansen die daar mede de zaak runt. Dus van gebrek aan klandizie kun je eigenlijk nauwelijks spreken. Ook Bogor op de hoek van de Chasseestraat loopt nog steeds als een trein. Maar ja, dat is een gezellig knus huiskamerrestaurant, bestaande uit twee doorgebroken kamers-en-suite in wat altijd woonhuizen zijn geweest. Misschien dat dat de trick is. Mensen willen meer het sociale, knusse en huiselijke in plaats van grote restaurants met rijen tafels en luxe aankleding.
Ook in SoCal is het net zo. Overal vooral Indonesische eethuisjes. Een tafel met een paar stoelen, simpel mogelijk. Die doen het. Vaak ook niet al te veel gerechten. Wel een goede smaak en naar kuise tot erg heet. En prijzen hier allemaal beneden een tientje. Ook bij een food court. Dat is een grote ruimte met tafels en stoelen, die je zelf kan en mag aanschuiven of met een groot gezelschap tegen elkaar an doen. Langs de wanden kleine eterijen waar je via foto’s een maaltijd besteld. Een ieder besteld naar keuze, betaald en krijgt via zijn betaal bon die voorzien is van een nummer. Wanneer je eten klaar is wordt het nummer omgeroepen. Je haalt het en gaat tussen je vrienden zitten. Komt net terug van zo’n foodcourt. Als je speciaal wil gaan dineren betaal je het 3-voudige.
@Pak Vogelsang zegt “” Mensen willen meer het sociale ,knusse en huiselijke in plaats van grote restaurants met rijen tafels en luxe aankleding “” en Ron zegt “” Ook in SoCal is het net zo “” Zo denk ik er ook over ,weleens LANGS gelopen bij die chique Indische restaurants in Den Haag ,nooit de neiging gehad om er binnen te lopen ,tegenwoordig is de trend ,simpel mogelijk en niet terlalu mahal .Stel je voor dat je bij zo,n duur Indisch restaurant naar binnen gaat ,je struikelt al over het dure tapijt ,de ober komt je al knippend en buigend tegemoet ,je durft bijna niet te zitten op die dure stoelen ,je kan ook zomaar een uur moeten wachten ,want er is geen kok ( Gelet op het bordje voor het raam ”Kok gezocht ” Enfin die ober pleurt wat in de magnetron en klaar is Kees gekomen .Na afloop moet je 100 euro betalen voor 1 persoon en heb je nog steeds honger ,dus toch maar naar Mac Donald .Naar welk restaurant ik zeker wel naar toe ga ? Naar dat restaurant waar die ober werkt ,die met dat gebrek ,hij vraagt wat je wilt hebben/eten ,je somt de hele klere bende bij elkaar ,hij kijkt je aan alsof je gek bent en geeft je dan zijn kladblokje kun je het lekker zelf opschrijven ,die ober geeft dat papiertje aan de keuken want hij kan noch lezen noch schrijven maar hij is ontroerend ontwapenend en aardig ,s,avonds gaat die ober weer naar de zorginstelling waar hij verpleegd wordt maar zijn tip/fooi is 5x groter dan zijn salaris .Dat systeem wat Ron beschrijft “” Bestellen /Betalen /Nummertje wordt tegenwoordig in bijna elke Fast Food restaurant gehanteerd .
@Bestellen /Betalen /Nummertje wordt tegenwoordig in bijna elke Fast Food restaurant gehanteerd @
En in zo’n Indische/Indonesische foodcourt, waar je een paar verschillende restaurantjes heb, die zich niet druk maken waar je zit, is het ook veel makkelijker voor een ieder. Zoals wij vandaag begonnen met een man of 6 en het eindigde met een kumpulan Indo’s van tussen de 30 en 40 mannen en vrouwen. Sommigen kwamen van een 100km ver. je weet dan hoe het toegaat. Lang niet gezien opstaan, omhelzing en zoen. Intussen bestelt de een tjendol, de ander een es doger, de derde bestelt sate lontong en een 4de nasi padang rendang, enz. Ik was daar tussen 11 en 12 en ging pas weg om 1 uur 15. Nam ook eten mee voor het vrouwtje Maar de rest bleef daar gewoon hangen.
Heer Vogelsang, u noemt restaurant Bogor knus. Het is meer sardientjes in blik. Daarbij komt nog dat ze daar met grote honden komen aandraven die met hun staarten je benen onder de tafel zitten te meppen. Gezelligheid is voor mij iets anders.
Wijlen Tampat Senang en Garoeda delen hetzelfde euvel: je kan er niet parkeren, ook niet in de buurt. Bij Garoeda is er wel een parking om de hoek, maar die is klein en altijd vol. En een zaak waar je niet kan parkeren gaat er aan, Indisch of niet Indisch.
De BOEMBOE komt uit Suriname. Niet
uit Indonesie omdat het goedkoper is wegens de afstand .Ook de TAPE en KETELA GORENG.
En de gasten komen uit Nederland, de USA, Frankrijk, Vietnam enz.
Misschien iets aan de prijs doen??
@Misschien iets aan de prijs doen??@
Niet alleen de prijs. Wat wil de (Indo) klant? Omdat hij eens in de paar maanden uitgaat eten, wil buiten gaan dineren; met wit tafellaken. Dan is de prijs ernaar. De Californische gewoonte is, en zeker als men gepensioneerd is, bijna iedere dag buiten eten. Er wordt dan in huis niet meer gekookt. Daar wordt door vooral de Indonesische eethuisjes op ingespeeld. Simpele smakelijke gerechten, zoals bv nasi oedoek.
Volgens mij schreef ik in het verleden ook al eens wat de oorzaken kunnen zijn.
De Indische restaurants zitten netzoals de Chinees-Indische restaurants en de cafetaria’s in de verdomhoek.
De laatste 20 jaar kan men hier in NL kiezen uit: Frans, Italiaans, Grieks, Spaans, Portugees, Turks, Afghaans, Iraans, Indiaas, echt Chinees (dus geen flauwekul van indisch met chinees), Japans, Koreaans, Australisch (buitenproportionele steaks!) Argentijns, Surinaams, Caribisch, etc. etc.
Wiel wil er dan nog naar een Indisch restaurant?
@Wiel wil er dan nog naar een Indisch restaurant?@
U geeft hier wel heel duidelijk het verschil aan tussen de Eurasian en de Amerindo.
Persoonlijk eten mijn vrouw en ik 99 van de 100 maal “Indisch”. Alleen met het ontbijt een sneetje brood met beleg en koffie.
@Wie wil er dan nog naar een Indisch restaurant?@
Ikke, omdat Indisch eten voor mijn smaak nog het lekkerste is. Wij gaan echter naar andere restaurants omdat de dichtsbijzijnde twee uur hier vandaan is, in San Francisco.
Bof ik even hier in SoCal. Ken persoonlijk 2 Indonesische vrouwtjes, die vroeger op Zaterdag altijd bij de Duarte Inn aan de Indo kumpulan eten verkochten. Beide wonen ongeveer een 10 minuten van mij vandaan. Ik hoef ze maar te bellen en ze koken de gerechten voor mij. Heb nog niet zolang geleden Ikan Belado en Sajur Keel besteld. Thuis de hoeveelheid in containers verdeelt en direct ingevroren. Wat het is te veel om alles ineens op te eten.
Dat mis ik wel, die tijd vroeger bij de Duarte Inn.
Er was toen ook een Indonesische die zo lekker Petjel kon maken met alles vers in de tjobek.
Petjil, dat klopt. Haar naam is Lenny en ze had ook het Indonesisch eethuisje “Chicky” in Duarte. Ze runde dat met haar echtgenoot. Maar die is er mee gestopt. Nu doen ze gewoon aan catering en bestellingen. O.a. kookt ze ook voor een party van de AVIO.
Zij is een van die Indonesische kooksters, die bij mij in de buurt wonen en die ik ook kan bellen.
@ in het nabije verleden…
Zie:. https://indisch4ever.nu/2016/03/06/verdwijnt-de-indische-rijsttafel/
Een Indisch restaurant moet klanten hebben om te kunnen bestaan. En natuurlijk een opvolger, die met de koopsom het pensioen van de eigenaar betaalt! ‘Vroeger’ had je dank zij de Indische instroom alleen maar Indische en Chinese restaurants, een uitkomst voor studenten die zoals ik niet veel te besteden hadden. Maar Nederland wiegt mee in de vaart der volkeren, mondialisering! Met nieuwe keukens en smaken. Met ongeveer hetzelfde aantal buiteneters, veel meer buitenlandse eetgelegenheden. Per restaurant dus een kleiner potentieel. Onze Chinese schoonzoon heeft ouders met een Indisch/Chinees restaurant. Alle drie kinderen zijn gaan studeren, >> geen opvolgers/kopers voor het restaurant, daar gaat hun pensioeninvestering! Een paar jaar geleden aten we bij een Chinees in Leiden, tussen de middag, wij waren de enige klanten. Die mevrouw kwam even gezellig praten, hetzelfde verhaal als de ouders van onze schoonzoon. Met nog een ander probleem: in die straat wemelde het nu van de eethuisjes. Weg klanten!
@Een Indisch restaurant moet klanten hebben om te kunnen bestaan. En natuurlijk een opvolger, die met de koopsom het pensioen van de eigenaar betaalt! @
In de jaren 80/90 waren er hier heel wat echte Indische eethuisjes. Inderdaad verdwenen die langzaam, omdat er geen opvolgers uit familie kring waren. Daarbij heeft de koopsom niets te maken met het pensioen van de eigenaar. Immers 9 van de 10 keer behoort de gevestigde leefruimte aan een ander toe. Iemand die b.v het hele winkelcentrum als eigendom heeft. De restaurant houder heeft meestal een lease voor 5 of 10 jaren aangegaan. Alleen de inboedel kan hij dus verkopen. Zakelijk gezien is toch elk bedrijf afhankelijk van omzet minus onkosten is winst in de zak. Daarnaast zijn de laatste jaren veel Indonesische vooral christenen hier binnengekomen. Vaak met geld maar weinig educatie. Er moest geld verdient worden. Dus de meesten beginnen een eethuisje, want daar zijn ze goed in. Zij die geen geld hebben, gaan in de keuken werken.
Indische restaurants moeten zich misschien meer vernieuwen, zoals Kantjil/De tijger in Amsterdam.
@Ton ,Ton ,Kantjil /De Tijger bestaat al heel lang ,vernieuwend ? ach kom op ,Kantil is gericht op toeristen ( Goede locatie ) Het is een beetje Mac Donald maar dan op z,n Indisch ,eenheidsworst niks bijzonders maakt ook niks uit ,als er maar uang binnenkomt .kijk beste Ton ,daar gaat het om UANG !! en Kantjil doet het goed ! dus hun bedrijf visie is goed ,
Toch iets over een fastfood bedrijf hier in Ca vertellen. Een van de belangrijkste maaltijden is altijd een hamburger. Daar heeft Amerika ook naam gemaakt. Met de jaren zijn er heel wat franchise outfits ontstaan. Hele grote zoals Mc Donald. Maar er is een in Ca en in enkele staten hier in het westen met de naam In en Out Burger. In verhouding tot al die grote jongens slechts in een paar staten en dus vrij klein. Ze verschijnen ook haast nooit in advertenties op de TV, enz.
Het is in Baldwin Park in de buurt van Glendora ontstaan. En de oprichter is de Nederlandse familie Schneider. (hoop dat ik de naam goed heb geschreven). Hun hamburgers worden beschouwd als de beste. Hun petat kan je op 2 manieren krijgen; op zijn Amerikaans of ook op zijn Nederlands. Het is maar dat je het weet. Hoe het smaakt, weet ik zelf niet. Heb nog nooit iets in een fastfoodplaats iets gekocht.
Er is op het Damrak ,schuin tegenover de Bijenkorf een heel klein patatzaakje ,alleen patat ,3 man personeel ,open luifel ,dus de vele vele klanten staan op de stoep ,3 euro een zakje .Werkelijk waar GOUDEN handel ,ik heb liever dit kleine rotzaakje in bezit dan 10 gerenommeerde Indische restaurants ,trouwens Amerikaanse patat ? apa itoe ? Hier in Nederland is de trend Vlaamse Friet ,dus geen voorgebakken fabriek patat .
Ja Bert, Amerikaanse petat. Breek mij de bek niet open. Het begint al met de aardappel. In Amerika hebben ze geen klei aardappel. Klei aardappel is gelig en de Amerikaanse is wit. Heb wel vaker gehoord, dat de klei veel beter smaakt dan de zand aardappel. En hoe ze die bakken, weet ik ook niet. Ik eet het niet. Wij hebben hier een speciaal stoor met veel Europese stuf. O.a. kriel aardappelen import uit Nederland. Die heb ik wel eens gekocht en daar een soort belado van gemaakt.
Wat ik het liefst eet is kentang goreng samen bakken met bawang goreng en veel goede sambal ,zo simpel zo makkelijk ,zo goedkoop ,alleen moet je dit gerechtje niet aan toeristen voorschotelen ,ze vliegen meteen in brand !