Steeds meer gaan mensen naar de rechter om een vonnis te vragen over de backpay.
In een eerdere blog schreef ik hoe mijn tante van bijna 90 jaar de moed heeft om de backpay-regeling aan te vechten.
Zij vindt de uitkeringsregeling absoluut onredelijk, onbillijk en onrechtvaardig. Daarom heeft zij beroep aangetekend tegen de afwijzing van haar aanvraag. De zitting vond plaats op 14 juli 2017.De uitspraak van de rechtbank is op 29 augustus door haar ontvangen. De uitspraak is teleurstellend, waarbij alle zorgvuldig geformuleerde argumenten zijn afgewezen.Opnieuw wordt door de rechtbank teruggegrepen op het aloude argument dat het standpunt van de Nederlandse regering (steeds) was dat Nederlands-Indië een apart gebiedsdeel was met een eigen rechtspersoonlijkheid en een eigen begroting. (…)
Het afgelopen jaar hebben we frequent contact gehad met partijen die een rechtszaak hebben aangespannen rondom de regeling van de Backpay.
Bij een aantal van de zaken zijn Ton te Meij en Peggy Stein nauw betrokken (een adviserende rol en als getuige deskundigen). Afgesproken is dat we elkaar op de hoogte houden van zowel de processen als de uitkomst van deze processen. De volgende stap die we ondernemen is dat we op basis van deze samenwerkingen met de partijen de gang naar het Europese Hof volgen. Dit doen we samen met de bij het Indisch Platform 2.0 aangesloten Advocaat Phon van der Biesen en SVJ (Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp) als investerende partij.
...................
Indisch4ever 
https://www.facebook.com/groups/684839725027229/permalink/825131150998085/
Het gaat hier om de rare bepaling dat de betrokken persoon, op 15 Augustus 2015 nog in leven is.Met de uitdaging om naar de Rechter tegaan want geen enkel Rechter zal een Regerings bepaling annuleren.Is er nu een ander uitspaak van de Rechter.Want ik ben ook een slagoffer er van.Graag commentaar/antwoordt. Bedankt!
Niet Nederlandse court maar het Europese Hof.
Cit: “door de rechtbank teruggegrepen op het aloude argument dat het standpunt van de Nederlandse regering (steeds) was dat Nederlands-Indië een apart gebiedsdeel was met een eigen rechtspersoonlijkheid en een eigen begroting”
Eind 1955, begin 1956 vond in Genève nog één keer overleg tussen Nederland en Indonesië plaats over alle problemen die de onderlinge verhoudingen vertroebelden: de Unie, die niet tot leven was gekomen, de Finec, die volgens Indonesië eenzijdig ten voordele van Nederland werkte, en de steeds uitzichtlozer wordende kwestie-Nieuw-Guinea.
Het initiatief voor dit overleg, dat zo dramatisch zou eindigen, ging uit van het ons land welgezinde kabinet-Harahap. Minister van Buitenlandse Zaken Anak Agung was de leider van de Indonesische onderhandelingsdelegatie. De Nederlandse delegatie werd geleid door Luns, die nauw contact hield met ‘vader Drees’ in Den Haag. De delegatie-Luns was bereid de Unie een zachte dood te laten sterven en de Finec aan te passen. Als voorwaarde werd gesteld dat Indonesië bij eventuele economische conflicten tussen beide landen internationale arbitrage aanvaardde. De Indonesiërs, die internationale arbitrage als een inbreuk op de soevereiniteit van hun land beschouwden, waren niet bereid de voorwaarde te aanvaarden en de Nederlandse delegatie was niet bereid haar in te slikken. Over Nieuw-Guinea wilde Luns niet praten. Toen Anak Agung hem niettemin een gespreksnotitie over de kwestie voorlegde, pakte Luns het papier tussen duim en wijsvinger en deponeerde het in een prullenmand. De Balinese radja voelde zich diep gekrenkt. De Geneefse conferentie werd een complete mislukking.
Getergd keerde de Indonesische delegatie huiswaarts. Op haar aanbeveling zegde het kabinet-Harahap op 13 februari 1956 eenzijdig de Indonesisch-Nederlandse Unie op. Dit was het begin van een kettingreactie. De opzegging van de Unie werd meteen gevolgd door opzegging van de Finec en op 4 augustus staakte de Indonesische regering de betaling van de schulden aan Nederland.
https://www.groene.nl/artikel/de-indonesische-injectie
NB
De Financieel Economische Overeenkomst (Finec), een aanhangsel van het RTC-verdrag waarin de financiële en economische kwesties betreffende de soevereiniteitsoverdracht werden geregeld, omvatte afspraken die betrekking hadden op de toekomstige relatie tussen Nederland en het onafhankelijk Indonesië.
https://indonesischearchipel.wordpress.com/2013/07/15/de-haagse-ronde/
Soekarno: ” Toen de Nederlanders onze onafhankelijkheid tenslotte erkenden lieten ze een brandkast achter, niet gevuld met geld of goud, maar met kwitanties en schuldbekentenissen.
Soekarno schreeuwde van de trappen van het Merdeka paleis ‘ Volgens de RTL accoorden van 1949 werden wij zelfs verplicht de schulden van de toenmalige Nederlands Indische regering over te nemen. Deze overeenkomst is thans meer dan 7 jaar van kracht geweest. Gedurende deze periode hebben wij als nette mensen alles betaald plus de rente op de koop toe.
Volgens Soekarno was Indonesië verplicht Nederlandse financiële toezeggingen, zoals het betalen van pensioenen van voormalige Ned Indische ambtenaren, waaronder militairen, die tegen de republiek hadden gevochten, na te komen.
“Wij zijn geen oplichters aldus de president, wij willen onze werkelijke schulden (!!!) zeker vereffenen, maar dan moeten het ook echte schulden zijn.
Den Haag was WOEST….
https://m.facebook.com/permalink.php?id=806629732764192&story_fbid=898724466888051
“Volgens Soekarno was Indonesië verplicht Nederlandse financiële toezeggingen, zoals het betalen van pensioenen van voormalige Ned Indische ambtenaren” Vreemd verhaal. Soekarno, noch Nederlandse financiële toezeggingen hebben met pensioenen te maken. De pensioenpremies zijn altijd keurig naar Nederland overgemaakt, daar heeft een regering verder niets meer mee te maken. Via het pensioenfonds ABP zijn die premies eigendom van de pensioengerechtigden. En de pensioenen op basis van die premies zijn in Nederland altijd keurig uitgekeerd. Met veel persoonlijke service van SAIP!
“lieten ze een brandkast achter, niet gevuld met geld of goud, maar met kwitanties en schuldbekentenissen” Plus de hele goudvoorraad van de Javasche Bank, onderpand voor die staatsschuld.
@Hr Somers “Volgens Soekarno was Indonesië verplicht Nederlandse financiële toezeggingen, zoals het betalen van pensioenen van voormalige Ned Indische ambtenaren” Vreemd verhaal. Soekarno, noch Nederlandse financiële toezeggingen hebben met pensioenen te maken. ”
Niet zo vreemd als dit uit de nasleep is voortgekomen…
***De eerste jaren na Japanse bezetting kenmerkten zich door een Indisch Gouvernement dat een zakelijk geschil had met haar ambtenaren, KNIL-militairen en Indisch marinepersoneel. Het Gouvernement streefde hierbij naar een alternatieve, beperkter uitkering in de vorm van een rehabilitatieregeling om getroffen huishoudens weer op de been te brengen. De zeer problematische financiële positie van het Gouvernement speelde daarbij eveneens mee. Naar de mening van het Gouvernement had ze met de getroffen rehabilitatieregeling aan haar verplichtingen voldaan, terwijl betrokken ambtenaren en militairen dit slechts zagen als een eerste voorschot. Dit werd versterkt door het feit dat diverse bedrijven voor hun werknemers een aanzienlijk ruimere financiële regeling hadden getroffen. De onderzoeken laten de beperktheid van de rehabilitatieregeling ook helder zien. Het ging in zijn totaliteit om een vergoeding van een beperkt aantal maanden loon, voor grote gezinnen iets ruimer dan voor vrijgezellen. Hierbij blijkt uit het onderzoek overigens ook dat reeds vanaf dit moment een onderscheid werd gemaakt bij het Gouvernement tussen juridische verplichtingen en keuzes vanuit een moreel oordeel. Dit laatste vormde opvallend genoeg haar belangrijkste grondslag om de rehabilitatie vorm te geven.
In de decennia die volgen op de onafhankelijkheid van Indonesië stelde Nederland zich op het standpunt dat de boedelscheiding bij de Ronde Tafel Conferentie van 1949 helder is. Alle rechten en plichten – ook financiële – van het Indisch Gouvernement gingen over op Indonesië. Dit omvatte tevens een eventuele backpay. Op initiatief van de Tweede Kamer nam de Nederlandse Staat later het afronden van de rehabilitatieregeling over, dit gold echter niet voor verdere backpay-eisen. Er volgden diverse gerechtelijke processen, welke uiteindelijk leidde tot het oordeel dat de Nederlandse overheid op juridische gronden niet tot backpay gedwongen was.
Ook in deze periode van de geschiedenis strijden morele gronden en juridische overwegingen om de voorrang. Uiteindelijk hebben het toenmalige Kabinet en Kamer ingestemd met de boedelscheiding zonder nadere afspraken over eventuele backpay. Dit kwam opnieuw terug bij het Traktaat van Wassenaar uit 1966. Deze overeenkomst betrof claims tussen Nederland en Indonesië die waren ontstaan na de soevereiniteitsoverdracht. Backpay was hierbij uiteindelijk expliciet geen deel van de afspraken.
Klik om toegang te krijgen tot kamerbrief-over-indische-kwestie.pdf
zie ook https://indisch4ever.nu/2015/12/17/tractaat-van-wassenaar/
https://www.facebook.com/groups/1639701266293743/permalink/1890634124533788/
Over het proces wat Peter Flohr noemde:
—
https://peterflohr.blog/2017/09/08/willekeur-in-de-backpay-regeling/
@Verder dringt zich de conclusie op dat met name budgettaire overwegingen de inhoud van de Backpay-regeling hebben bepaald.@
Dan wordt er toch met 2 maten gemeten. Hoe anders is het geld dat besteed wordt aan de vluchtelingen uit Afrika en Arabische state. Immers daar is wel een budget voor.
Elke keuze hoe geld te besteden wordt gedaan met andere maten.
Vluchtelingen vluchten voor een oorlog of onderdrukkende situatie . Beschaafde mensen vinden dat een beschaafd land hen moet helpen En dat kost geld.
Dat heeft niks te maken met backpay. Misbruik die backpaykwestie niet voor politieke opvattingen van vluchtelingenhulp ontkennen.
@Beschaafde mensen vinden dat een beschaafd land hen moet helpen En dat kost geld.@
Ja dat had ik ook verwacht, maar wij moesten toch alles maar terugbetalen. Dat is ook met 2 maten meten. De behandeling die de Indo hebben gekregen heeft ook weinig met beschaving te maken. Of denk je dan van wel?
Beschaafde mensen vinden dat een beschaafd land hen moet helpen. En dat kost geld.
Dus diezelfde beschaafde mensen hebben al die tijd de salarisen achtergehouden en pas na 70 jaar de weinige overlevenden betaald maar niet hun nakomelingen.
Dat is dus selectieve beschaving, het zijn beschaafde dieven.
@Dat is dus selectieve beschaving, het zijn beschaafde dieven.@
Nu begrijp ik waarom er zoveel gevangenissen in Nederland leeg staan. Beschaafde criminelen hoeven niet de gevangenis in.
Budgettaire overwegingen vind ik alleen maar rechtmatig en juist. Het is ons belastinggeld, en daar gaat het parlement over. Als je niet tevreden bent over dat parlement, is er volgend jaar weer een gelegenheid. Maar de Indische gemeenschap doet niet aan politiek. Die politiek heeft dan geen belangstelling voor die Indische gemeenschap. Interessant dat ondanks dat wederzijds elkaar niet kennen, de staatssecretaris toch wat uit de hoge hoed heeft weten te toveren. Waar die Indische gemeenschap alleen maar boos over is. Zonder het parlement erop af te sturen. Volgende periode van wachten dus. Totdat we weer eens dank je wel mogen zeggen.
@Budgettaire overwegingen vind ik alleen maar rechtmatig en juist. Het is ons belastinggeld, en daar gaat het parlement over. @
En al die miljoenen die nu uitgegeven worden aan de binnenstromende volkeren? Als u bovenstaande denkt, wordt het dan niet tijd dat er ook nu een pas op de plaats gemaakt moet worden?
Misschien is het niet leuk om te horen. Kreeg het volgende toegestuurd.
Dit bedrag is exclusief huisvesting, gratis transport, sociale voorzieningen zoals ziektekosten enz. In Nl is het niet veel anders. Een paar weken na aankomst zie ik ze lopen met smartphones, nieuwste schoenen en er staan auto’s bij het asielzoekerscentrum.
Leg dit naast het Indisch verhaal en dat wij alles maar dan ook alles terug moesten betalen en onze NL diploma’s niet werden erkend !!!
De link :https://www.geenstijl.nl/5138341/minder_lucratief_dan_heroine_planten/#comments
Maar de Indische gemeenschap doet niet aan politiek. Die politiek heeft geen belangstelling voor de Indische gemeenschap.
Dat de Indische gemeenschap niet aan politiek doet wil ik best geloven, maar de vluchtelingen doen het ook niet, zeerzeker niet voordat ze de grens oversteken.
Dat de politiek zich bemoeit met de vluchtelingen is duidelijk maar waarom moeten Nederlanders zoals de Indische gemeenschap aan politiek doen om door het gouvernement als volwaardig te worden aangezien wat betreft de “Backpay” dat mag toch niet gebeuren in een beschaafd land met beschaafde mensen.
Wij zouden er goed aan doen om ons af te vragen waarom de politiek zich zo inspant met de vluchtelingen, ondanks het feit dat er veele bezwaren zijn, wie trekken aan de touwtjes.
Wie financieerd de hulp organisaties en de wie probeert het slechte nieuws te onderdrukken zoals ze dat in Zweden doen waar vele verkrachtingen niet in het nieuws komen.
Maar ja dat is natuurlijk weer een Indo complottheorie.
Indische kwestie lijkt of is een regelrechte Ondermijning van Indische nederlanders door georganiseerde criminaliteit van nederlandse overheid.
@georganiseerde criminaliteit van nederlandse overheid.@
M.a.w. de politiek.
Wat betreft ‘de budgettaire overwegingen en de morele gronden”
Volgens de blogger ” Verzamelaar” op de site http://www.militair.net/forum/viewtopic.php?f=14&t=5888&start=0 is het “probleem” groter of complexer dan misschien veronderstelt.
*** Circa 91.000 militairen (op dat moment niet allemaal officieel horend bij het K.N.I.L., bijv. het genoemde marinepersoneel) gingen naar de gevangenkampen.
Ongeveer 36.000 Europeanen (dus niet alleen Nederlandse afkomst) en ongeveer 55.000 ”inlanders”. Van de 55.000 inlandse K.N.I.L. militairen(waar dat soldij probleem dus ook over gaat!) bleven de meeste na de 2e Wereldoorlog (en ook na de politionele acties) in Indonesië wonen (slechts een paar procent is naar Nederland gegaan, maar houd daarbij ook in gedachte dat dit merendeel Molukkers waren en dat die schandalig behandeld zijn moge algemeen bekend zijn). Voor de inlanders is het moeilijk te controleren wie in dienst is geweest (zie voor uitleg zo dadelijk het probleem bij ‘’buitenlanders’’). Daarnaast is het in zekere zin een schatting. Bovendien kunnen we niet zeker weten wie de dans ontsprong door te collaboreren, hoe lang sommigen er hebben gezeten en/of ze misschien over zijn gegaan in de Bersiap. Van sommigen is nog altijd niet bekend of ze wo2 wel hebben overleefd of waar ze vervolgens gebleven zijn.
Van de 36.000 Europeanen dient men eerst de militairen die niet officieel K.N.I.L. waren af te trekken.
Van de buitenlandse militairen hebben er waarschijnlijk weinig tot geen het achterstallig soldij gekregen.
Heel eenvoudig; dat is namelijk niet uit te zoeken (je kan wel claimen in dienst te zijn geweest en in krijgsgevangenschap te hebben gezeten, maar daar zijn geen documenten van en eigen papieren zijn in de meeste gevallen onder krijgsgevangenschap al verloren gegaan).
Zelf ondervind ik regelmatig , bij het zoeken in archieven, het niet nakomen van afspraken bij de overdracht.
Alle documentatie en stamboeken van Europese(buitenlands), dienstplichtig, reserve en inheems personeel van het K.N.I.L. uit de periode 1918-1942 (en daarmee dus ook het personeel dat tot 1945 gevangen zat) werden namelijk in Indonesië bewaard .
Toen Japan verslagen werd brak in Indonesië de Bersiap periode aan, gevolgd door de politionele acties en vervolgens de overdracht. In feite was er in die periode geen daadkrachtig bestuursapparaat en bovendien was er een ernstig tekort aan administratief personeel (of personen die administratieve kwaliteiten bezaten)en zijn deze documenten en stamboeken daardoor niet verzonden naar Nederland.
De Republiek Indonesië heeft dit natuurlijk, net als het uitbetalen van achterstallig soldij, ook maar laten varen(en vermoedelijk vernietigd).
“De Republiek Indonesië heeft dit natuurlijk, net als het uitbetalen van achterstallig soldij, ook maar laten varen(en vermoedelijk vernietigd).” Mijn vader, Indisch ambtenaar, heeft op 14 augustus 1950 in Vlissingen bij zijn pensionering van de Republik Indonesia Serikat, Komisaris Agung een ‘Financiële Afrekening’ ontvangen in keurig Nederlands. Vanaf zijn eerste dag in Indië tot de datum van pensionering, met rangen en tractementen. Bij die eindafrekening kreeg hij nog ƒ 59,26 Ind.Crt. = ƒ 19,75 Ned. Crt. Deze getallen zag hij terug bij de pensioenberekening door SAIP, maar dat was een pensioenadministratie die altijd al in Nederland had gezeten. Daar zat natuurlijk geen achterstallig salaris bij, maar dat stond niet in de boeken en kon dus niet door Indonesië worden meegerekend. Hetzelfde verhaal bij het bankkantoor in Soerabaja. Tijdens de bezetting en bersiap tot op de laatste cent bijgehouden, zonder computer! Maar ja, mensen die altijd hun spaargeld onder de bultzak bewaarden waren natuurlijk alles kwijt.
De auteur Zwitzer, H.L. (1978) Mededelingen van de Sectie Krijgsgeschiedenis 5-23. geeft andere cijfers :
24.000 of 55.000 ? Dat is nogal een verschil
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jappenkampen_in_Nederlands-Indi%C3%AB#Aantallen_en_categorie.C3.ABn
Ach ja …die statistieken….
(“Er zijn drie soorten leugens: leugens, grove leugens, en statistieken.” (toegeschreven aan Benjamin Disraeli) )
*** De inlandse soldaten
Op Java, Timor, Menado, Ambon en Madoera werden de inlandse soldaten geworven. Ook zij hadden een collectieve bijnaam: Kromo. In zijn hele geschiedenis vormden de Javaanse soldaten de meerderheid van het inheemse deel van het leger. Een hardnekkige mythe associeert het KNIL met Ambonezen. Dit is onjuist. In de negentiende eeuw was lange tijd de lust tot dienstneming in het koloniale leger op Ambon gering. In 1865 dienden nog maar duizend Ambonezen in het KNIL. Gaandeweg werd hun aantal groter, maar ze hebben, hoewel ze zeer gewaardeerde soldaten waren, nooit de meerderheid gevormd.
Ook de inlandse soldaten waren niet bepaald het neusje van de maatschappelijke zalm. Vaak waren het jongelieden die zich in de desa onmogelijk hadden gemaakt of speelschulden hadden. Dikwijls werden zij met nogal wat pressie door het desa-hoofd naar het werfkantoor gestuurd. Over de inlandse soldaten was het oordeel van de officieren eveneens ongunstig. In 1896 publiceerde een officier in het militaire vakblad een uitvoerig opstel over de kwaliteiten van de verschillende ‘landaarden’, of beter gezegd over het gebrek aan kwaliteiten. Het is een lange opsomming van morele gebreken: drinkebroers, gifmengers, dieven, dobbelaars, ruziezoekers, messentrekkers, lafaards en ga zo maar door. Als je de lange lijst diskwalificaties leest, vraag je je af hoe het KNIL ooit in staat is geweest effectief op te treden met dit zootje blank en bruin ongeregeld.
In 1830 was de sterkte 13.000 man, in 1865 was dit 27.000 en in 1900 bereikte het leger zijn grootste omvang van ruim 42.000 militairen. Dit zijn opvallend kleine aantallen als je je de enorme uitgestrektheid van het gebied realiseert
http://www.dbnl.org/tekst/_ind004200401_01/_ind004200401_01_0008.php
Pak Lemon,
Moet je nagaan,dat ik in mijn beperkte Knil
periode van drie (3) personen weet, die
helemaal niet in het leger zaten , een naam
aannamen van ’n overledene of zich een hogere
militaire rang toe-eigenen.
En ff terzijde ook met een heldenmedaille rond liepen .
siBo
@Pak Bo. Zoiets valt onder de noemer goed of slecht, maar we veranderen zo van
moraal….van engel in duivel vice versa.
Cit:: ….herhaalonderzoeken keer op keer laten zien dat mensen ‘verkeerde’ keuzen maken onder sociale druk of in extreme situaties. Niet alleen laboratoriumexperimenten, maar ook werkelijke gebeurtenissen, zoals de mensonterende handelingen van Amerikaanse soldaten in de Iraakse gevangenis Abu Ghraib, bewijzen dat mensen in staat zijn tot meer en gruwelijkere (mis)daden dan we voor mogelijk hielden. http://www.magazine.nationalgeographic.nl/artikel/de-mens-van-nature-goed-of-slecht