Parool: Nakomelingen van Indische en Indonesische verzetsstrijders leggen dit jaar voor het eerst sinds de jaren vijftig een krans tijdens de Nationale Dodenherdenking op de Dam.
Winka Djojoadhiningrat heeft weinig met zijn vader kunnen spreken over de oorlog en diens verzetswerk. “Soms hoorden we kleine dingen. Lang is het een puzzel gebleven, met lege plekken. Pas na mijn pensionering heb ik veel informatie erover gelezen.” Hij is blij met de erkenning die zijn vader alsnog krijgt en hoopt dat ook de verhalen over het Indonesische verzet meer worden gedeeld.
Voor Melanie Webb (1984) was de geschiedenis van haar opa juist lang in nevelen gehuld. Na een zoektocht op internet kwam zij erachter dat Rutger ‘Tutti’ Webb haar opa was, informatie die zij vond op de website van concentratiekamp Vught.Geboren in Atjeh was Webb tijdens de oorlog aangesloten bij de verzetsgroep De Indische Jongens
...................
Indisch4ever 
80 jaar vrijheid en …..vergeten helden van de Droogdok Perkara.
Een onverteld verhaal is dat van de verzetsgroep Cameron uit Soerabaja. Deze groep is vernoemd naar A.J. Cameron, die als hoofdingenieur met andere personen werkzaam voor de Droogdok Maatschappij Soerabaja (DMS) door de Kempeitai/Tokkeitai werd beschuldigd van het radiografisch doorgeven van Japanse scheepsbewegingen aan geallieerde inlichtingendiensten in Australië.
Daar is niets mis mee, maar nu blijkt uit zeer recent onderzoek dat hij met een aantal anderen van de DMS al meer dan achttien maanden gevangen werd gehouden en doorlopend op afschuwelijke wijze gemarteld in de Werfstraatgevangenis.
Nadat de Japanners het verzet in Soerabaja hadden opgerold, waarbij alle kopstukken van de Verzetsgroep Corsica werden opgepakt, werd de gehele Verzetsgroep Cameron door een Marine Krijgsraad ter dood veroordeeld en op 17 augustus 1944 heimelijk in de Djatibossen van Bojonegoro door de Japanners geëxecuteerd=onthoofd.
De nabestaanden hebben nooit erkenning gekregen voor hun verzetsdaden.
Uit diep respect voor hen is op de website van de Oorlogsgravenstichting een bijdrage geplaatst
N.B. niet alle 12 leden van de verzetsgroep staan vermeld op de web site van de Oorlogsgravenstichting en niet alle leden hebben een overlijdensakte!
Bronvermelding : o.a. van Spencer Vos, onafhankelijk onderzoeker
Droogdok Perkara – verzetsgroep Cameron
1 Adrianus Johannes Cameron, wnd chef en hfd-ingenieur Droogdokmaatschappij Soerabaja DM, geexecuteerd op 17/08/44
2 Wilhelmus Johannes Veen, aannemer Soerabaja en werkzaam voor DMS geexecuteerd op 17/08/44
3 Cornelis Bekooij, Droogdokmaatschappij Soerabaja DMS, geexecuteerd op 17/08/44
4 Pieter Adrianus Gerardus Verheul, employé DMS, geexecuteerd op 17/08/44
5 Aart Klaassen, employé DMS, geexecuteerd op 17/08/44d
6 Wilhelmus Hubertus Matthei, chef magazijnen DMS, geexecuteerd op 17/08/44
7 Nicolaas Jacobus Johannes de Vries, hoofdopzichter Nederlands Indische Spoorwegmaatschappij N.I.S. en werkzaam voor DMS, geexecuteerd op 17/08/44
8 Vijsma, Industrie en werkzaam voor DMS , geexecuteerd op 17/08/44
9 van Ingen, Industrie en werkzaam voor DMS , geexecuteerd op 17/08/44
10 August Louis van Domberg Scipi, werkzaam voor DMS, geexecuteerd op 17/08/44
11 Samoe Samo, stationschef Bodjonegoro en werkzaam voor DMS 17/08/44
12 Laurens Theodoor Lilipaly, werkzaam DMS , geexecuteerd op 17/08/44
Laurens Theodoor Lilipaly is mijn Opa, mn moeder vertelde wel dat hij was opgepakt en heeft hem daarna nooit meer gezien
De Verzetsgroep Cameron bestond dus uit personeel van de Droogdokmaatschappij Soerabaja DMS. Ik weet niet wanneer precies Lilipaly werd opgepakt, sommigenvan zijn groep verbleven minstens 18 maanden in de Werfstraatgevangenis, waar ze doorlopend werden gemarteld.
De Jappen waren op zoek naar een radiozender. Toen die in 1944 uiteindelijk werd geblokkeerd, waren de leden van de Verzetsgroep Cameron niet meer nuttig en geliquideerd. Op 17 augustus 1944 werden zij allen geëxecuteerd , hoogst waarschijnlijk in de djatibossen van Bodonegoro. Hij ligt in een verzamelgraf begraven.
Na de oorlog stelde de Opsporingsdienst Overledenen ODO een onderzoek in naar de vermisten van de groep Cameron. Toen de dood van Lilipaly eindelijk werd vastgesteld, werd hij ingeschreven in de Overlijdenregisters van de Burgerlijke Stand te Batavia/Soerabaja documentenjaar 1948 aktenummer 1085, deze aktes zijn in te zien bij een family Center van de Church of the Latter-Days-Saints LDS (Mormonenkerk)
De bedoeling is erkenning te krijgen voor al deze Vergeten en onbenoemde Verzetsstrijders
Op 4 mei is er een ander soort herdenking te Den Haag
https://www.4meinclusief.nl/
Als ik goed begrijp wat de doelgroepen zijn, dan wordt een krans leggen voor Indische en Indonesische verzetstrijders tegen de nazi’s uitgesloten. Dus niet inclusief.
Statement van die herdenking:
Ik heb twee grootvaders die stierven in de jappenkampen.
Die worden dus niet herdacht volgens dit statement.
Ook niet zowat 80 nabije en verre familieleden van mij in de kampen
Evenmin alle slachtoffers van de Japanse bezetting 41-45. Niet Europeanen, niet Indonesiërs, niet andere Aziaten.
Alle slachtoffers van het Nazisme en Japanse Fascisme dienen te worden herdacht, zonder enige uitzondering(en). Wat is dit voor een onzinnig gedoe van kleinzinnigheid en bekrompt denken van een stelletje bureaucraten, die kant noch wal weten te raken.
👍👍👍❗❗❗Helemaal met anoniem van 22:06 uur eens .
Dat ‘alternative event’ wordt dus gewoon weer een Gaza demonstratie of pro Palestijnse bijeenkomst. We weten wel uit welke stromingen dat weer vandaan komt. Ideaal te politiekiseren, zulke gebeurtenissen.
De organisators van deze alternatieve herdenking ( op radio en tv geweest) lijken me rustige mensen, niet grof, niet extremistisch en eerder te plaatsen als gematigd links. Het idee van ook niet WOII slachtoffers en geschiedenissen herdenken of aandacht vragen is een normaal menselijk iets. En het is ook prima om over de moordpartijen in de Gaza te verhalen en dat de Nederlandse regering niet veel wil doen wbt druk zetten op de terroristische regering van Israël.
Mijn onvrede is dat men het een 4 mei herdenking noemt, wat suggereert dat het ook een WO II-herdenking is. Dat is niet zo. Het is een misleiding.
Mensen die WO II willen herdenken hebben geen plaats in de 4 doelgroepen die men noemt op de website. Dus niet zo inclusief, met deze buitensluiting.
Soesalit Djojoadhiningrat, de halfbroer van Abdulmadjid en de zoon van Kartini, is hier in Indonesië eigenlijk ook niet zo bekend.
Ik denk dat dit doodzwijgen waarschijnlijk komt door de banden van Abdulmadjid en zijn halfbroer met de communisten en Rusland indertijd. Dat ligt hier nog steeds heel gevoelig, met of zonder excuses van president Jokowi.
Ik heb eens gezocht op de naam Abdulmadjid en er wordt eigenlijk voornamelijk en redelijk uitvoerig gesproken over de studenten periode in Nederland in de jaren twintig en dertig, met Hatta, en een gevangenisstraf. Niets over de oorlogsperiode in Nederland buiten wat men overnam van de Nederlandse pers.
Opmerkelijk is de deelname aan de Peristiwa Madiun, de opstand en het gewapende conflict tussen een tak van de linkse politieke samenwerking (Front Demokrasi Rakjat) en het Indonesische leger (TNI) in 1948. Dat heeft natuurlijk veel kwaad bloed gezet en de New Order heeft dat niet vergeten/vergeven en het leidde tevens tot zijn ballingschap.
Het lijkt wel een vloek te zijn met de Kartini afstammelingen, niemand was echt succesvol.
@ Het lijkt wel een vloek te zijn met de Kartini afstammelingen ,niemand was echt succesvol !”” Ja dat hebben wij in de familie nou ook ! Mijn overgrootvader van moeders zijde ,was Kepala Kampong van een of ander dorpje in de vlakte van Bandoeng .Geen van onze familieleden heeft ooit nog zo,n hoge functie kunnen behalen ! 🥷😎🥸Nou ja sudah je moet maar in je lot berustten .
Over die madiunopstand is er in Nederland niet veel bekend.
Ik begreep dat communisten de macht grepen daar en dat de Soekarno-Hatta regering de TNI stuurde.
Ik las zoiets van 10.000 doden en de nationalisten wonnen.
Hatta werd een Quisling genoemd?
Het viel me inderdaad op dat er over een persoon als Musso zeer weinig bekend is. Hier in de geschiedenislessen werd hij voorgesteld als de duivel in eigen persoon. Hij had zelfs de Nederlanders listig om de tuin geleid waarna ze hem weer vrijlieten.
Nu bij nader inzien denk ik dat het gewoon een Marxist/Leninist en het machtige en ambitieuze hoofd van de communistische organisatie was. Hij kende Pak Proklamator zeer goed, ze waren vrienden alhoewel ze ook wel eens vochten door het agressieve karakter van Musso, Sukarno noemde hem een ‘haan’. Musso studeerde in Moskou en was zelfs met een Russische gehuwd.
Zijn grote rivaal die in Indonesië veel bekender is, is Tan Malaka. Beiden zijn vermoord.
Dit is wel een interessant (Engelstalig) artikel voor hen die het interesseert:
https://ojs.fkip.ummetro.ac.id/index.php/sejarah/article/download/9681/pdf
Hatta werd niet alleen door de communisten bekritiseerd, er waren ook TNI eenheden die vonden dat er geen overeenkomsten met de Nederlanders mochten worden afgesloten. Geen compromissen, demarcatielijnen worden niet erkend! En dan was er nog groeperingen binnen de Sarekat Islam die Hatta en zijn aanpak maar niets vonden. Er vielen bij het conflict zeer veel doden, ik denk meer dan 20.000.
Om de link te maken naar de ‘vergeten helden’ en het verzet in Nederland: De twee communisten die Bernadette vermeldt waren goede kennissen van en werden gesteund door Henk Sneevliet en Paul de Groot. Inderdaad, de (ex) CPN leden die tijdens de oorlog óf hun eigen leven óf dat van hun geliefden verloren.
Luister en kijk naar Iwan Faiman en Ernst Jansz op de radio over de krans.
De vader van Ernst Jansz was een jeugdvriend en verzetskameraad van Rutger Webb