Perabericht: Welkom bij de Indische Literaire Salon!
Zondag 26 februari Oud Burgeren Gasthuis, Nijmegen
Aanvang: 13:00 uur, einde 16:00 uur Entree 7 euro (geen pinmogelijkheid)
Aanmelden bij steunpuntnijmegen@pelita.nl
Met: Robin Raven en Lilja Anna Perdijk
* ‘Akal. Overleven in Nederlands-Indië’ is het debuut van Lilja Anna Perdijk. Zij noemt haar boek een historische non-fictie roman. De hoofdrol in het boek is George Wilhelm ‘Bo’ Keller (1928 – 2021). Deze op Sumatra geboren Indo-Europeaan kende een bewogen leven in het KNIL waarover hij eindeloos leek te kunnen vertellen. Zijn verhalen vormen nu chronologisch verteld het boek. ‘Akal’ staat voor behendigheden, sluwheden, listen die een persoon sterk maken om problemen aan te gaan. Zoals in de subtitel van het boek staat: ‘overleven’.
* ‘Surapati’ van Robin Raven is het verhaal van Surapati, de nationale held van Indonesië, dat leest als een spannende (jeugd)roman. Hij sterft in 1706 de heldendood in een beslissende veldslag met de VOC-troepen
...................
Indisch4ever 
Over AKAL: Listig of vindingrijk is eigenlijk de bijkomende betekenis, eventueel met een negatieve connotatie zelfs sluw of bedrieglijk . Het woord vindt z’n oorsprong in het Arabisch en betekent feitelijk beweegreden, begrip of drijfveer. Het komt dan ook meer voor in een religieuze context.
In de spreektaal wordt het als zelfstandig woord niet zoveel gebezigd, meer in combinatie. Akal-akal is bijvoorbeeld simuleren, doen alsof, akal2an is een truc. Akal bulus is bedrog, (tidak) masuk akal komt overeen met (on)redelijk of (on)logisch en akal budi betekent gezond verstand.
Nakal is wat anders; dat is stout of ondeugend.
https://oorlogsverhalen.com/oorlogsverhalen/bo-keller/
Ik neem aan dat Bo zelf het woord akal noemde in interviews. In deze betekenis ?
Bernadette, wat jij niet weet (?) is dat Bo Keller meelas op deze site en reageerde. Enkele vaste lezers hebben hem ontmoet.
Ja en wat ik eerst niet wist was dat Bo als 15 jarige jongen bij mijn vader in de zelfde barak in Bangkinang zat en wie sliep er naast Bo ? De oom van Boeroeng ! Het lijkt wel of dat Indie een klein dorpje was ,in plaats van een gigantisch groot land ! Komt natuurlijk doordat die Indo-gemeenschap op Sumatra niet erg groot was .
Mijn oom Chris Evers verbleef in Barak F, Bo Keller staat genoteerd als in barak C4 gezet.
Vader van Bung is ook in de lijst , maar niet in welke barak
Over kampung kecil gesproken. Bo Keller kende ooms van me. Via hun oma waren ze gerelateerd aan hem.
En dit: ik ben niet zo ver weg ( in stappen familienamen) gerelateerd aan tante Davies van Bung.
Ook via oom Chris Evers, die in 1945 nog gehuwd was met Netty Davies.
Mijn vader en jouw oom ( Die tot de dood vrienden zijn geweest ) zaten in barak 17 .Bo Keller en broertje waren al boson van die luidruchtige Engelsen en Australiers en besloten te pidah ( verhuizen ) dus ook naar barak 17 ! Vergeet niet daar zaten Indo,s die al meermalen vader waren .Mijn vader was 15 jaar ouder dan Bo en zijn vrouw en 4 kinderen zaten in het vrouwenkamp .Chris Evers was 17 jaar ouder .Oom Boy had zijn 2 oudste zoontjes bij zich ,terwijl zijn oudste dochter en jongste zoontje in het vrouwenkamp ,2,5 kilometer verderop zaten .Over verscheurde families gesproken !
Voor lezers die meer informatie over het jappenkamp Bangkinang zoeken.
Kijk op deze pagina en download bestanden:
https://igv.nl/?s=bangkinang
Er is nog plaats a.s. zondag
Welkom bij de Indische Literaire Salon!
Zondag 26 februari Oud Burgeren Gasthuis, Nijmegen
Aanvang: 13:00 uur, einde 16:00 uur Entree 7 euro (geen pinmogelijkheid)
Aanmelden bij steunpuntnijmegen@pelita.nl
Meer over Surapati
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/2022/ons-koloniale-verleden/surapati~v546097/?fbclid=IwAR3NgnB3W6KyAOuuTBowPdogp3JL6VwqPAY-Z-JtOjY3N2EJ7Hl-RBVKtXs
[Hij sterft in 1706 de heldendood]
Ja, hij is een nationale held. Dat is een officiële status in Indonesië waar een heel (verkiezings)proces rond bestaat.
Als ik naar mijn eigen schoolervaring kijk is het -ondanks de spannende ‘slaaf werd vrijheidsstrijder werd regent’ verhalen- wel niet de grootste of bekendste held. Misschien door zijn Balinese achtergrond en de twijfelachtige rol in de toenmalige politieke spelletjes?
Hier zal een generaal Sudirman zeker in de top 3 staan (als je de bapak bangsa niet meetelt).
Akal, overleven in Nederlands-Indië had voor dhr. Bo Keller een wrange bijsmaak. Zijn herinneringen gingen dan terug naar een bloedige gebeurtenis eind november 1945.
“a group of angry youth burned down a house on 18 November 1948. The Dutch owner of the house had been ill-mannered and often threw large parties with some Chinese guests (sic), which angered the locals(sic). As many as 21 terrified guests ran out of the burned house (sic) but there were no casualties (sic). Althans dat laat een ander boek ons goed geloven, zgn alternative fact=woke.
Vanuit het perspectief van de slachtoffers en nabestaanden zoals dhr Bo Keller die familieleden verloor., staat deze gebeurtenis bekend als de moordpartij in de Olostraat 27 in Padang waarbij tenminste 34 personen werden afgeslacht, vrouwen werden meestal eerst verkracht. en daarna afschuwelijk verminkt. Bovengenoemde gebeurtenis aan het begin van de Indonesische Revolusi, ook wel Bersiap genoemd blijft in herinnering door het onvermoeid werk van dhr. Ron Geenen (myindoworld), die iets meer dan een jaar geleden is heengegaan.
Jammer dat Ron Geenen’s ‘myindoworld’ account is suspended.
Ik vraag mij af wie voor zijn vrouw, Sylvia moet zorgen want ze wilde niet het huis uit gaan. Zij had slechte herinneringen over haar jeugd als een wees en haar moeder was zwanger met haar toen ze zag hoe haar man werd vermoord in de Bersiap. Dit kan best traumatische gevolgen hebben op een ongeboren kind.
Ik begrijp waarom mijn oom bij Westerling zat nadat zijn grootmoeder werd vermoord in Bandung.
Eind december 2020 had ik voor het laatst contact met Ronny Geenen. Hij had mijn boek graag willen lezen, maar heeft dat niet meer mee kunnen maken. De herinneringen van Bo Keller vormen de rode draad van mijn boek, waaronder de verschrikkingen in de Olostraat. In mijn onderzoek stuitte ik op de grafsteen van een van de slachtoffers aan de Olostraat, Lydia Apitule. Overlijdensdatum: 19 november 1945. Ze was als leeftijdsgenoot heel belangrijk voor Bo. Zie link: https://oorlogsgravenstichting.nl/personen/3522/lydia-apitule.