NRC:
Indonesische onafhankelijkheid: Twee nieuwe boeken over de Indonesische revolutie proberen uitgesleten paden van de historiografie te vermijden.
—
Bij de presentatie donderdag in het Museum van Volkenkunde in Leiden van twee nieuwe bundels, Onze revolutie en Revolutionairy worlds, (direct de pdf downloaden) die voortvloeien uit dit project, wijst Purwanto erop dat alleen al over het woord ‘onafhankelijkheid’ in de naamgeving van het onderzoek lang gepraat is. Voor Indonesische onderzoekers was dit cruciaal. Maar het was een proces van geven en nemen, zo blijkt ook uit de woorden van de Indonesische hoogleraar, want de term ‘dekolonisatie’ gebruiken Indonesische historici niet voor de periode na 1945. Immers, zij redeneren dat Indonesië al onafhankelijk was sinds de proclamatie van de onafhankelijkheid op 17 augustus 1945.
https://ind45-50.org Zie andere boeken
Zie de film van de boekpresentatie op 2 februari jl.
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
In deze twee boeken had men ook aandacht voor geweld van Indonesiërs tegen Indonesiërs?
Heeft men bericht over de Chinese pogroms te Medan in 1947?
Aldus deze foto:
NIMH: Spandoeken met felle aanklachten tegen de Republiek Indonesie; dikwijls realistisch geïllustreerd. Meegedragen tijdens de protestdemonstratie door Chinezen op 4 september 1947 te Medan. Datering van 1947-09-04
Ik denk dat dit nooit echt diepgaand (door Indonesiërs) onderzocht zal worden en dat de kans op ‘excuses’ wel heel klein is. Er is ook niet echt een vragende partij; de moordpartijen uit de jaren 60 en 90 zijn natuurlijk veel recenter en liggen nog bij de mensen in het collectief geheugen. Tevens is een Chinese gemeenschap veel meer ‘low profile’, men wil niet in de schijnwerpers staan en zeker niet de Republiek Indonesië in diskrediet brengen.
In Nederland is er ook weinig bekend bij het publiek (idem Indische Nederlanders) wat er gebeurde met andere bevolkingsgroepen 45-50.
28 juli 1947 de 1e politionele actie is net aan de gang
De republikeinse boycot van de Chinezen te Medan juli 1947
🙇🏽♀️ Ik zal dit maar niet door mijn familie laten lezen…
Familie van je wil het allemaal vergeten , wat gebeurde in 1947 ?
Logisch als het ook voor hen een moeilijke tijd was .
Dan beter niet over beginnen.
Ik begin hierover omdat het mij invalt dat we in Nederland veel hebben over Nederlands extreem geweld 45-50, ook over Indonesisch extreem geweld tav Nederlanders ….maar verder is geweld tegen andere burgers en Indonesiërs onderling minder bekend
Nog een reden… Ik heb een verre Chinese afkomst te Midden-Sumatra, maar die Chinese hoofdtak is onbekend voor mijn familie.
Wat is er gebeurd met die distant cousins te Sumatra 45-50 ? Kun je alleen maar naar raden
Het is jammer dat Nederlanders en andere bevolkingsgroepen niet de wapens hadden om zichzelf te verdedigen in de jaren 1945-1950.
Het voordeel van het recht om een wapen te bezitten is dat niet alleen de moordenaars een wapen hebben.
Vele Koreanen in Los Angeles gedurende de 1992 race riots waren het mikpunt van Blacks en Latino looters maar de Koreanen konden zich verdedigen toen er geen politie was.
@AOlive; ‘het is jammer etc.’ – Ons politiek beleid; de verloochening(!) van het zelfbeschikkingsrecht; geen merdeka dus: amok= bersiap! En wij, buiten de beschermde kampen werden het slachtoffer!
Ja eigenlijk triest en treurig nieuws hierboven ! Maar ook opmerkelijk ! Je had dus die Brandstichters brigade een officieel Republikeins lichaam .Je zou kunnen zeggen de Pyromanen Brigade ,dan moet je natuurlijk ook een brigade hebben met mensen met “” losse handjes “” De Kleptomanen Brigade ! En een brigade met mensen ,die niet goed bij hun hoofd zijn De Psychopaten Brigade ! Dan heb je ook nog mensen die 1000 x het zelfde zeggen ,die proppen we samen tot de “” Grammofoon Platen Brigade “” En niet te vergeten die mensen ,die altijd vol zijn van zichzelf en anderen graag de les lezen ! De Narcisten Brigade .Ik zou mijzelf meteen aanmelden bij De Bintang Bir Brigade .🤪😜🎉🤣 Zou het waarschijnlijk wel tot Jendral geschopt hebben .
“De Bintang Bir Brigade. Zou het waarschijnlijk wel tot Jendral geschopt hebben”
Neen. Misschien kampioen pissing contest.
De titel van het onderzoek, “ Kemerdekaan, dekolonisasi, kekerasan, dan perang di Indonesia “ lijkt inderdaad wel redelijk wat water in de wijn te bevatten. Daar kan toch niemand van de onderzoekers echt blij mee zijn. Er zijn nogal wat tegenstellingen in één zin: Hoe kan men Indonesië vermelden als entiteit, als het gebied nog een kolonie was? Hoe kan men dekoloniseren, als men al de onafhankelijkheid bezat? Dat zullen pittige discussies geweest zijn.
@BernadetteS; ‘dekolonisasi etc.’- Indie was in aanvang een kolonie= een vestiging van Nederlanders in den vreemde= een handelpost. Maar alras door veroveringen; bezette gebieden geworden. -In mei 1619 veroverde(!) JP. Coen de stad Jacatra, verwoeste het en vestigde zich in de nieuw genoemde stad Batavia met daarbij omliggendegebieden. In de navolgende eeuwen werd de gehele archipel veroverd en kwam het onder Nederland’s gezag. Met veel eufemisme; (=verhullende omschrijving) bleef het een ‘kolonie’ noemen met een gg. als potentaat(= machthebber). Waar de bewoners/Inlanders totaal geen stem hadden/rechteloos waren, vooral door de raciale indeling; Europeanen, Vreemde Oosterlingen met als laagste cathogorie; de Inlanders. Pas/al in 1922(!) werd de Nederlandse grondwet gewijzigd; kolonie werd afgeschaft; art.1 der grondwet: Het Koninkrijk der Nederlanden omvat het grondgebied(!) van: Nederland, Nederlandsch Indië, Suriname en Curacao/Antillen. Dus hoezo dé-kolonisatie? Het moet zijn: dé- bezetting!
– In een presentatie over het onderzoek, in het Pakhuis, Amsterdam heb ik dit naar voren gebracht. Nederland was in nazi tijd; 1940-1945 toch ook geen kolonie van Duitsland? (Applaus van de zaal was het antwoord)
– note; pas in 1942(!) Commissie Visman: werd de aanduiding Inlanders= Indonesiërs!
Aan de titel van het onderzoek te zien, waren de betreffende historici het toch niet (allemaal) met u eens…
Het komt mij ook nog al simplistisch over om een zeer beperkte betekenis aan een woord te verbinden. Er zal waarschijnlijk best wel ergens in een woordenboek ‘handelspost’ te vinden zijn in de om/beschrijving van kolonie.
Maar laten we ons zelf niet voor de gek houden, dit is algemeen gangbaar:
Colony: […] a country or an area that is governed by people from another, more powerful, country.
Volgens de Oxford Advanced Learner’s Dictionary. 2021.
Zelfs in Indonesië, waar we het nu toch over hebben, is het wel redelijk duidelijk hoor: Koloni atau tanah jajahan adalah tempat yang dikuasai oleh negara lain.
[Nederland was in nazi tijd; 1940-1945 toch ook geen kolonie van Duitsland?]
Dit is een zeer slechte vergelijking mijnheer Mertens want u past een willekeurige correlatie toe: Indonesië / Nederlands-Indië is daarin Nederland en JAPAN is dan Duitsland. En inderdaad, Nederlands-Indië was in 1940-1945 geen kolonie van Japan.
Maar de redenering is non sequitur -in populair Nederlands; u vergelijkt appels met peren- want Nederland was daarvoor wel een soevereine staat en dat ging niet op voor de kolonie. U blijft maar hameren op eeuwenlange bezetting en ja, elke kolonie zal in sé wel ooit bezet zijn.
Nu, waar het de Indonesische historici over ging, was iets compleet anders: Hoe kan men een land ‘dekoloniseren’ dat al onafhankelijk en dus soeverein is? Het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1945 wordt wél door Indonesië en haar historici gezien als het begin van de Republiek Indonesië. En 1949 betekent hier helemaal niets. Als (grote als) er al een dekolonisatieproces plaatsvond, was dit vóór augustus 1945.
Dus daarover moeten er toch veel interessante discussies hebben plaatsgevonden.
“Hoe kan men een land ‘dekolaniseren’ dat al onafhankelijk en dus soeverein is?’
Als het land van Saba tot Merauke onafhankelijk was in 1945 hoe moeten wij dan het feit bekijken dat 44% (Nieuw Guinea) van het land nog een kolonie van Nederland was tot 1963.
Hoe ziet men de sovereignties overdracht van 1949 die door Indonesia werd getekent als Indonesia al souvereign was sinds 1945.
Ik kan natuurlijk alleen maar spreken over wat er in 1949 overeengekomen is en hoe men de latere gebeurtenissen ziet, mijnheer Olive.
Ik heb het SMP (Junior High School) lesmateriaal van Dr. Nana Nurliana en Dra. Sudarini Suhartono er eens bij gepakt, en dit wordt er over de soevereiniteitsoverdracht gezegd. De vertaling is niet optimaal, maar ik hoop dat het leesbaar is.
[De Nederlanders erkenden de soevereiniteit van Indonesië vier jaar na de onafhankelijkheid van Indonesië, precies op 27 december 1949.
De Ronde Tafelconferentie (KMB) was een conferentie die de erkenning en overdracht van soevereiniteit door Nederland aan Indonesië tot gevolg heeft gebracht. Deze KMB werd gehouden in Den Haag, Nederland, van 23 augustus tot 2 september 1949. De afgevaardigden waren voor Nederland dr. Willem Drees en Moh Hatta voor de Republiek Indonesië.
De KBM heeft redelijk lang geduurd omdat er enkele problemen waren die ingewikkeld waren, zoals de discussie over de Indonesisch-Nederlandse Unie en de Nederlands-Indische schuld. De resultaten van de onderhandelingen tijdens de ronde tafelconferentie zijn als volgt:
1. De erkenning van de Nederlandse regering van de soevereiniteit van de Verenigde Staten van Indonesië (RIS) vindt plaats eind december 1949
2. De status van Irian Barat (West-Irian?) wordt een jaar opgeschort na de erkenning van de soevereiniteit van RIS.
3. Oprichting van de Unie Indonesië-Nederland
4. RIS moet vanaf 1942 de Nederlandse schuld afbetalen
5. Trek Nederlandse troepen terug uit Indonesië, zoals het Koninklijk Leger (KL) en de Koninklijk Militaire (KM). Daarnaast mogen voormalige KNIL-leden de Angkatan Perang Republik Indonesia Serikat (APRIS, Armed Forces United States of Indonesia) worden, met de TNI als kern.]
Uit de tekst is wel duidelijk dat de ‘bal in het kamp van Nederland lag’ met betrekking tot erkenning van de soevereiniteit. Men wilde dit snel bekomen maar de eigenlijke datum was irrelevant.
Specifiek over Irian Barat ná 1960 wordt het volgende gezegd:
[Op 19 oktober 1961 vormden de Nederlanders een commissie die als doel had een manifest voor onafhankelijkheid en zelfbestuur op te stellen, de nationale vlag (Morgenster) te officialiseren en ‘Hi Tanahku Papua’ als volkslied te selecteren. Ook vroeg men de bevolking om zich te identificeren als Papoea’s. Nederland erkende de vlag en het lied officieel op 1 december 1961..
Deze stappen die Nederland zette waren een schending van de KMB overeenkomst. Bovendien voerden de Nederlanders op 19 december 1949 een aanval uit in Yogyakarta, wat het begin markeerde van de Tweede Nederlandse Militaire Agressie. Op 19 december 1961 kondigde de Indonesische president Soekarno aan dat hij Operatie Trikora zou uitvoeren.]
Mevr. Bernadette S, bedankt voor uw vertaling van het lesmateriaal van het SMP.
Operatie Trikora in 1961 was politiek in het voordeel van Indonesia maar de geruchten die rondgingen over een Russische aanval met onderzee boten op de Nederlandse vloot in Nieuw Guinea blijkt volgens mij niet waar te zijn geweest. Gedurende een lezing van een Amerikaanse inteligence officier die in die jaren met de Pacific fleet verbonden was werd mij gezegd dat er geen Russische submarines waren in dat gedeelte van de Pacific.
Hij vertelde me dat hij nooit had gehoord van dat gerucht.
@BernadetteS; ‘appels met peren etc.’- Dus; land en volk dat door een andere machtiger(!)land wordt geregeerd heet ( volgens Oxford dict.): een kolonie. Nederland ’40-’45 dus niet door een machtiger land geregeerd?
*Was de Indische archipel vóór de komst der Nederlanders niet een verzameling souvereine(!) vorstendommen?
– Kolonie= een groep van bijeen wonende- of nestelende indivuduen/van een bepaalde soort!
– Historici (de meeste) vertolken de nationale subjectieve waarheid/feiten!
Ik denk dat u teveel Hollandse appels heeft gegeten.
Ik denk dat u wat teveel (appel) azijn heeft gedronken, mijnheer Mertens.
@Dhr. Olive: Ik zou niet weten of er iets van waar is maar volgens de Indonesische historische websites zouden er wel degelijk Sovjet onderzeeërs zijn ingezet ter ondersteuning van Indonesië. Het rare is dat de aangehaalde bronnen niet alleen uit de voormalige Sovjet Unie maar ook uit Nederland komen?
Dit is een voorbeeld van zo’n tekst:
De eerste secretaris van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, Nikita Chroesjtsjov, voorzag Indonesië in het geheim van Sovjet onderzeeërs en bemande bommenwerpers. Het land bereidde deze eenheden ook voor om deel te nemen aan de aanval van Indonesië op de Nederlanders.
Daarnaast hielpen de Sovjets Indonesië ook bij het opstellen van operationele plannen. Professor Easter van Londen College zei dat voormalige Sovjet marineofficieren in de Russische en Nederlandse media hadden onthuld dat ze deelnamen aan operaties om Indonesië te helpen.
In 1962 gaven de Sovjets onderzeeërs en bommenwerpers. Bemand door Sovjet militair personeel, zouden ze een enorm offensief uitvoeren in West-Irian.
De herziene editie van de memoires van Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov ondersteunt de bewering van Indonesië. Verder heeft een Nederlandse onderzoeker, Matthijs Ooms, aangetoond dat de Nederlandse Marine Inlichtingendienst (Marid), in de zomer van 1962 informatie kreeg dat Sovjetsoldaten onderzeeërs bemanden die voor Indonesische krijgsmacht optraden.
Over de toenmalige relatie met de Sovjets en de wapenleveranties in de oorlogsinspanningen vind ik dit terug op Indonesische militaire websites:
Aanvankelijk verkreeg Indonesië zijn apparatuur via de Oost-Europese satellietstaten van Moskou. Men kocht wapens ter waarde van 182 miljoen dollar van Polen en Tsjecho-Slowakije in 1958. Het doel is om de verdedigingsuitrusting van de Republic of Indonesia Air Force (AURI) en de Republic of Indonesia Navy (ALRI) te verbeteren. De aankoop hield o.a. een straaljager en een Project 613 diesel-elektrische onderzeeër in.
In januari en februari 1961 tekende Soekarno een overeenkomst die rechtstreeks met de Sovjets werd onderhandeld. Het land stemde ermee in om tussen 1961 en 1964 voor $521 miljoen aan wapens te leveren, waaronder nog vier Project 63-onderzeeërs, torpedobootjagers en een lichte kruiser.
AURI zou de meest recente militaire vliegtuigen van de Sovjets ontvangen, namelijk 20 MiG-21 jagers en 20 Tu-16 medium bommenwerpers. Zes van deze zijn Tu-16KS-varianten gewapend met air-to-surface Kometa (Comet?) anti-schip raketten.
De Kometa was een formidabel wapen, met een bereik van 70-90 kilometer en een ‘warhead’ van één ton. De wapens werden op krediet verkocht en de voorwaarden waren genereus, wat een derde korting op de nominale kosten van goederen opleverde en het mogelijk maakte dat betalingen tot 1964 werden opgeschort.
Deze ontwikkeling veroorzaakte angst in Washington. Chroesjtsjov maakte blijkbaar gebruik van de kwestie West-Irian en voorzag Soekarno genereus met wapens om zich tot het Sovjetkamp te wenden. Indonesië had officieel geen standpunt in de Koude Oorlog, maar Soekarno was een uitgesproken criticus van het westerse imperialisme.
Ondertussen drong de Indonesische Communistische Partij (PKI) aan op het gebruik van alle middelen om West-Irian te ‘bevrijden’. Het doel was dat als de Indonesië-Nederlandse oorlog echt uitbrak, deze Soekarno dichter bij de Sovjets zou kunnen brengen en de PKI zou kunnen versterken, en de Onafhankelijken zou kunnen verlaten.
De toenadering van Indonesië tot de Sovjets zorgde ervoor dat de VS de Nederlanders tot serieuze onderhandelingen duwden totdat het zich uiteindelijk terugtrok uit de kolonie.
NB: Een hulu ledak waar ik ‘warhead’ voor schreef is blijkbaar springkop in het Nederlands. De explosieven aan de voorkant van een raket. Ik had geen idee. 🤷🏽♀️
En een kapal penjelajah is wel juist vertaald als kruiser, een type oorlogsschip. Dat wist ik nog van school omdat we over de KRI Irian die later diende als gevangenis voor PKI leden, geleerd hebben. Dat schip werd van de Sovjet Unie gekocht. Er waren blijkbaar veel problemen met de schepen omdat ze niet aangepast werden aan de hoge luchtvochtigheid en temperaturen (ook van water).
Mijn ervaring met mijn vrouw, toen wij als touristen in een bus zaten dat West en Oost Europa,de Nordig landen tot Turkeye en Egypte hadden doorkruist.Was de eenigste NEGATIEVE ervaring(en) juist in bechaafd HOLLAND. Waar de totok de pasagierss die onze plaatsen ini bus met lichte baggage(tassen),durfde te verplaatsen naar b.v van de zitplaatsen voor in de bus naar helemaal achter als de touristen voor een luch of wat anders moesten uitstappen De Hollandse Chauffers laten het zo te zien maar toe. Is het misschien om een incident te ontketenen?Omdat wij geen blanken zijn?.Maar gellukig genoeg had ik mij beheerst. Wal Suparmo
Adoeh pak Wal ! Had u uw klewang niet bij u ? Zat u niet in de verkeerde bus ? Zo,n bus met de sticker “” Alleen voor Ku Klux Klan leden .Ik werd ook eens een bus uitgeduwd maar dat was eigen schuld .Ik had het bordje niet gezien “” Gereserveerd voor de Koninklijke Familie “” 🤪😂🤡
Ik moest eigenlijk ook zeggen toen ik een Radja( koning) ben van WAINGAPOE( Oost Soemba eiland) toen de bevolking mij aan roepen als RAJA GIA( Garuda Indoneian Airways).Toen ik in 1955 pardoes op mijn 18 jarige leeftijd de Hollander STOLKER die Indonesia moest verlaten wegens poilieke situatie.
Correctie:Ik moest eigenlijk zeggen dat ik ook een Radja( koning) ben van WAINGAPOE( Oost Soemba eiland) toen de bevolking mij aan roepen als TUAN RAJA GIA( Garuda Indonesian Airways).Toen ik in 1955 pardoes op mijn 20 jarige leeftijd de Hollander STOLKER moest vervangen,als STATION MANAGER,die Indonesia moest verlaten wegens de polilieke situatie.
Pak Suparmo, dat is ons ook een keer overkomen maar niet in Nederland.
Als een persoon een andere zitplaats inneemt na de lunch dan krijg je een chain reaction waar iedereen gedwongen word om ergens anders te zitten.
Het is de taak van de chauffeur om te zeggen dat men naar hun eigen zitplaatsen moet terug keren.
Geheime Sovjetsteun in Nieuw-Guinea
Opmerkelijk is dat Chroesjtsjov in zijn eigen memoires sprak over actieve Sovjetsteun in het Nieuw-Guineaconflict. Hij bevestigde dat de Sovjet-Unie militair personeel naar Indonesië stuurde om schepen (Whiskey-klas onderzeeboten) en vliegtuigen (MIG-21 en Tu-16 Badger met KS-1 Komet anti-schipraketten) ) te bemannen in ‘de strijd tegen de Nederlandse marine’. Hij zag dit als een kans voor Russische piloten om raketten te testen en over deze actieve steun had hij afspraken gemaakt met de Indonesische minister van Buitenlandse Zaken Subandrio. Chroesjtsjov was echter ontsteld dat Subandrio deze geheime deal over actieve steunverlening vervolgens gelekt had naar de Amerikanen. Achteraf zag Chroesjtsjov hierin een geraffineerd spel van Soekarno: met deze kennis zouden de Amerikanen Nederland onder druk zetten om te kiezen voor een vreedzame oplossing. De Verenigde Staten zouden immers in een pikante situatie terecht komen wanneer de marine van NAV bondgenoot Nederland vernietigd zou worden door ‘Indonesische vliegtuigen en onderzeeboten onder bevel van Sovjetofficieren’, aldus Chroesjtsjov. Zodoende gebruikte Soekarno op geraffineerde wijze beide supermachten om Nederland tot inkeer te brengen.
Zo bevestigde de oud-commandant van de Sovjettroepen in Indonesië, schout-bij-nacht Tsjernobaj, dat zes onderzeeboten met Sovjetbemanningen de Indonesische aanval op Nieuw-Guinea zouden ondersteunen, samen met zes door Indonesiërs bemande onderzeeboten. Indonesië zou de wateren rond Nieuw-Guinea tot verboden gebied verklaren, waarna de twaalf onderzeeboten elk schip zouden torpederen,
ongeacht de nationaliteit. Tsjernobaj stemde de plannen voor de onderzeeboten af met de Indonesische militaire top.
bron: Marineblad Augustus 2012 https://www.kvmo.nl/media/k2/attachments/marineblad_aug12_volledig.pdf
https://historiek.net/indonesische-historici-bezien-onafhankelijkheidsoorlog-1945-1950-anders-dan-nederlandse/154538/
Gerda Jansen Hendriks:
—
Kreet: proletariërs aller landen, verenigt u, verlaat de nationalistische stellingen
Bovenstaand citaat van de regisseur Gerda Jansen Hendriks is afkomstig uit haar blog https://project2021.ntr.nl/verschillende-werelden/
Zij maakt samen met Hans Goedkoop een docu over Nederlands-Indie -Indonesie 1900-1950.
In een voorgaand topic (23.1.2023) beschrijft Gerda Jansen Hendriks “de ware toedracht” over de apothekersfamilie Flohr uit Semarang. Het toeval wil dat de familie Flohr onderwerp van discussie was op Indisch4ever zie link https://indisch4ever.nu/2007/11/05/indisch_in_beel-4/Uit de toenmalige discussie kan gereconstrueerd worden wat de ware toedracht was van de slachtpartij op het gezin Flohr.
Tot mijn verwondering wordt in het boek “Revolutionary Worlds” (blz 121) de familie Flohr als illustratie misbruikt om het gebruik van de term “Bersiap” te delegitimeren.
Citaat “The term bersiap as used by the Dutch dates from the late 1940 (sic). It can be illustrated by the ill-famed killing in Semarang on 19 oktober 1945 of 4 women and a small boy belonging to the pharmacist family Flohr (sic) “……….When Dutch security officials interrogated him in May 1946 the term Bersiap was NOT used.
Kennelijk had de onderzoeker Martijn Eickhoff niet door dat het alleen om 4 gezinsleden Flohr gaat dwz mevr. Mien Flohr-van Blaaderen, haar dochters Winnie en Frieda Flohr, zoontje Japie Flohr. Ik tel op mijn vingers 4 gezinsleden Flohr. Daarnaast werd mevr. De Neef-Zwanenburg ook slachtoffer van deze gebeurtenis in Semarang.
Martijn Eickhoff maakt het nog erger door het geheel uit zijn verband te rukken, er waren meer personen (3) direct betrokken bij deze slachtpartij, waaronder de echtgenoot van mevr. De Neef. De onderzoeker had dit via de web site van de Oorlogsgravenstichting e.e.a. kunnen controleren, maar ook kunnen verifiëren met de overlijdensaktes bij de Burgerlijke Stand te Batavia/Jakarta. Kennelijk is verificatie voor deze historicus niet van belang.
Daarnaast geeft hij weliswaar aan op welk moment en in welke situatie de term Bersiap NIET werd gebruikt maar geeft NIET aan op welk moment in 1945 of 1946 de term Bersiap of Siap WEL werd gebruikt. Dat laatste lijkt mij meer relevant.
Quote [geeft NIET aan op welk moment in 1945 of 1946 de term Bersiap of Siap WEL werd gebruikt. ]
Wat denkt u van …… NOOIT?
Als zelfs de gerenommeerde onderzoekers en hun Indonesische tegenhangers dit niet terugvinden en men het woord slechts ziet opduiken in pers- en onderzoeksartikelen en rechtszaken van jaren later, lijkt me het wel duidelijk. En ik heb nu zo langzamerhand wel genoeg gelezen om niet meer te geloven in de “men meende ergens het woord bersiap gehoord te hebben”. In de Angelsaksische wereld noemt men dit “flogging a dead horse”.
Download het boek Revolutionary Worlds in pdf=bestand
https://library.oapen.org/bitstream/handle/20.500.12657/61370/9789048556861.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Flohr wordt genoemd op pagina 121 van de pdf, maar het papieren boek heeft de tekst op pagina 112, aldus de pdf
Het vernoemen van deze ondervraging onderbouwt niet de bewering net daarvoor dat in 1945-1946 het woord bersiap niet veel gebruikt werd.
Inderdaad zijn er weinig vermeldingen in de oude kranten van Delpher te vinden. 1945-1946
Dat noemen is een betere illustratie
Maar die alinea te pagina 112/121 begint met deze tekst
De frase “while denying…etc” is zwartwit gesteld . Correcter is het te schrijven “while not mentioning” .
Als ik het woord bersiap gebruikt dan doe ik dat inderdaad vaak not mentioning de politieke motieven, en dat er naast etnisch geweld mensen oprecht en met het morele gelijk streefden naar een eigen staat . Niet noemen is niet die motieven in de bersiaptijd ontkennen.
Zo zijn er vele anderen die niet (meer) denyen. Wat je meer zag bij de oudste generaties. Althans wel die politieke motieven erkenden maar zagen als niet juist.
Martijn Eickhoff maakt hier een flinke uitglijder? Denkt hij als slachtoffers en nazaten over bersiap praten, dat ze die politieke motieven van najaar 1945 ontkennen, niet erkennen en dus zijn ze koloniaal? Bonnie Tryana noemt dat racistisch.
Welnee…. men praat over het leed wat ze hebben meegemaakt, over wat ze hoorden wat hun ouderen ondervonden. Mensen waren doodsbang in die periode mishandeld, verkracht en vermoord te worden.
Natuurlijk wordt men ook boos.
Quote [ Denkt hij als slachtoffers en nazaten over bersiap praten, dat ze die politieke motieven van najaar 1945 ontkennen, niet erkennen en dus zijn ze koloniaal? Bonnie Tryana noemt dat racistisch.
Welnee…. men praat over het leed wat ze hebben meegemaakt, over wat ze hoorden wat hun ouderen ondervonden. ]
Ik denk dat er hier sprake is van een amfibolie. U leest de zin op een iets andere manier dat dat ze (zeer waarschijnlijk) werd bedoeld.
De betreffende paragraaf heb ik hieronder in een vertaling geplaatst. Nu, als ik de zin ontleed, krijg ik dit: “ In de Nederlandse literatuur wordt de periode in verband gebracht met …… de fase die bersiap wordt genoemd. Dit verwijst naar de ervaring van slachtoffers ….. terwijl het spectrum wordt ontkend en de context wordt genegeerd …… “.
Het woord ‘dit’ is belangrijk; mijn inziens heeft de schrijver het niet over het ontkennen/negeren door de slachtoffers, maar door de Nederlandse literatuur!
Dit is ook volkomen logisch daar men -ook volgens de schrijver- als slachtoffer alleen de eigen situatie kende en angstig de gebeurtenissen onderging.
Met het aanhalen van de zaak Flohr toont de schrijver dit opnieuw aan; door de PERS werd later het woord bersiap boven water gehaald.
NB: Daar is an sich niets mis mee, de Nederlanders kunnen dit noemen zoals zij willen zolang het maar geen stigma over de Indonesische samenleving afroept. Zoals ik reeds telkenmale (tevergeefs) probeerde duidelijk te maken aan dhr. Mertens, is het een term die plotseling bij het Nederlandse volk furore maakte en die helemaal nietszeggend is in het Indonesische taalgebruik m.b.t. de revolutie en onafhankelijkheidstrijd. Vergelijk het een beetje met iets als “het nieuwe normaal” wat plotseling een populaire uitdrukking werd in de post-Corona maatschappij. En dit heeft dhr. Eickhoff blijkbaar van zijn Indonesische compadres geleerd en opgepikt (kudos!), net zoals dat men helemaal niet te pas en te onpas “Bersiaaap!!!!!” riep als men buitenstaanders aanviel. Maar -zoals bij dhr. Van den Broek die alles in cijfertjes wil uitdrukken- zijn bepaalde denkbeelden er volledig ingeslepen. Het zij zo.
VERTAALD:
In Britse en Nederlandse bronnen worden de pemuda’s vaak neerbuigend omschreven als ‘extremisten’, terwijl hun politieke en nationalistische motivatie wordt genegeerd.64 Busselaar sprak in 1955 over een stad omringd door opstandige benden, aldus effectief strafbaar te stellen. In de Nederlandse literatuur worden oktober en november 1945 over het algemeen in verband gebracht met de fase van interburgerlijk geweld die bersiap wordt genoemd. Dit verwijst in de eerste plaats naar de ervaring van Nederlandse en Euraziatische slachtoffers van de pemuda, terwijl het bredere spectrum van daders en slachtoffers wordt ontkend en de context wordt genegeerd dat dit een tijdperk van revolutionair nationalisme was.
De term bersiap zoals gebruikt door de Nederlanders dateert uit de late jaren 1940. Illustratief is de beruchte moord in Semarang op 19 oktober 1945 op vier vrouwen en een jongetje van de apothekersfamilie Flohr. De moordenaar, Slamet Depok, was 22 jaar oud en lid van Angkatan Muda. Toen Nederlandse veiligheidsfunctionarissen hem in mei 1946 ondervroegen, werd de term bersiap niet gebruikt. Toen de zaak echter in maart 1948 voor de Tijdelijke Krijgsraad kwam en Slamet Depok en zijn leider Jatin ter dood werden veroordeeld , spraken Nederlandstalige kranten over het Bersiap-tijdperk en over bersiapmoordenaars.
Als de Bersiap periode een uiting van revolutionair nationalisme was dan vind ik het maar een laffe uiting om weerloze vrouwen, kinderen en zelfs babies af te slachten. Mijn overgrootmoeder was een slachtoffer van de Bersiapmoordenaars en het had volgens mij weinig te maken met revolutionair nationalisme. Het werd gedaan in dezelfde evil spirit als de vele Chinese moorden in de Indische en Indonesische geschiedenis.
Hoeveel is weinig en hoe wordt er gemeten? Schijnbaar gebruikt Martin Eickhoff niet de juiste maatstaf.
Woorden in combinatie met Bersiap worden niet meegeteld zoals Bersiap-periode, bersiap-moordenaars of Bersiap-moorden. Blijkbaar begrijpt of weet Martin Eickhoff niet hoe de term Bersiap toentertijd gebruikt werd. Uit zijn verhaal wordt duidelijk dat hij weliswaar illustreert maar geen “representatieve steekproef” heeft genomen. Hij beschikt domweg niet over de juiste sleutelwoorden om m.b.v. delpher.nl zijn bewering kracht bij te zetten , voor een historicus een onnauwkeurige methodiek , dus niet-wetenschappelijk.. Problematisch wordt het dat hij op basis van zijn onverantwoorde methodiek gewaagde uitspraken doet, laat ik het maar alternative facts noemen.
Maar natuurlijk is het mogelijk te kwantificeren hoe vaak Bersiap in combinatie met andere woorden in kranten gebruikt werd in de periode 1945-1949 uitgesplitst naar jaartal en in welke kranten het begrip &Bersiap& werd gebruikt.
Het wordt een kwestie van data-analysis door de zoekopdracht met filters te programmeren in het zoekvenster. Maar wat zegt dan de uitkomst over het begrip en verschijnsel Bersiap?
Anoniem is Peter van den Broek
Natuurlijk heeft u hierin gelijk min heer Olive. Maar voor de Indonesische historici en de maatschappij zijn de moorden excessen die plaatsvonden. Het klinkt bruut en grof, maar men kan het klasseren onder “ waar gehakt wordt vallen spaanders” of “voor een omelet te maken dient men een ei te breken”. Ik weet het, als men zich in der situatie bevindt heeft men daar geen boodschap aan…
“While denying” gaat over de verhalen van de slachtoffers en hun nazaten.
Zij vertelden hun verhalen, schreven dat op of derden beschreven die verhalen en dat schrijven kun je literatuur noemen.
In deze context is ook bedoeld de geschreven verhalen van slachtoffers en hun nazaten, zoals je zo vaak ziet op deze site en op andere websites.
Ik denk niet dat Eickhoff bedoelde, krantenberichten en historische werken uitsluitend door derden, niet betrokken literatuurmakers. Hoewel….. journalisten van Indische kranten te Indië waren ook wel slachtoffers.
denying= ontkennen. Een betere term is not mentioning = niet noemen.
Zelf erken ik zeker wel dat er een politieke revolutie gaande was in najaar 1945. Mensen wilden geen dictatuur meer van westerse landen of Japan. Gelijk hadden ze .Maar in die revolutionaire sfeer kwam er ook een gewelddadige etnische haat vrij en dat vermengde zich met gerechtvaardigd nationalisme.
Nationalisme en etnische haat zijn wel vaker verweven in vele culturen. In westerse landen noemen we dat extreemrechts.
Ik zie ook dat vele andere mensen en hun nazaten die nu in 2023 over bersiap praten die nationalistische politieke motieven en sfeer erkennen. Daarbij weet men dat ook andere etnische groepen werden aangevallen, mishandeld en vermoord.
Op deze site wordt dat regelmatig genoemd.
Mijn moeder wandelde op straat te Meester Cornelis. Ik denk oktober 1945. Een groep jongens met bambu rucing beroofden haar, oma, tante en oom, broer en neef. Die jongens waren opgefokt door de revolutie. Merdeka willen werd hun excuus voor hebzucht of etnische haat.
Ze hebben niet mijn familie mishandeld. Het was wel dreigend, en even vreesde men voor erger. Dan wel…. voor wat er verder in de toekomst kon gebeuren.
——-
Ik heb via een NIOD-tweetaccount Eickhoff een bericht gestuurd.
Ik verwacht geen antwoord.
Als in het najaar 1945 de kreet bersiap niet werd gebruikt dan hadden Indische ouderen dit allang gezegd .
Ik ga ervan uit dat het wel gebeurde en het is geen mediaverzinsel na 1946 ontstaan.
Lees dit :
Tong Tong april 1959 het verhaal van Margaretha Ferguson die in oktober 1945 (bijna 18 jaar) nog in jappenkamp Adek was. Haar schrijfstijl is verhalend…niet in verslagvorm.
https://moesson.pictura-dp.nl/issue/TONG/1959-04-15/edition/0/page/3?query=bersiap%20ferguson&sort=relevance&f_periodicalcode%5B0%5D=TONG
Is dít nu de reden dat men die periode ‘bersiap’ noemt? Tja. Ik wil niets in bet belachelijke trekken, mijnheer Boeroeng. Maar volgens deze tekst had men de periode ook “hoi-hoi-hoi” kunnen noemen. Of “rampok”. Het woord bersiap is slechts een werkwoord in een zin. Wat niet eens correct gebruikt is; de twee woorden zijn omgedraaid en onjuist vervoegd; men zou gezegd hebben; “bersiap marampok”. (Geen enkele Nederlander zou zeggen “fietsen we gaan”.)
https://plusmagazine.knack.be/gezondheid/als-je-geheugen-een-loopje-neemt-met-de-waarheid/article-normal-892583.html
Nogmaals, ik ontken niet dat er grove fouten zijn gemaakt en dat men -aan beide zijden- zware misdaden heeft gepleegd. En dat bedoel ik met “het dode paard blijven slaan”; ik denk dat iedereen er wel over eens is dat er misstanden waren en we kunnen wel gaan turven hoeveel en hoe vaak men zijn boekje te buiten is gegaan maar het betrokken leed is altijd persoonlijk en dat kan je niet objectiveren of in getallen uitdrukken.
Waar ik de onderzoekers gelijk in geef, is dat door het officialiseren en gebruik van één woord, een bepaalde bevolkingsgroep een soort van alleenrecht op het lijden en de onderdrukking opeist en zelfs krijgt.
Maar ik denk dat we daar nooit uit geraken en dat het meer “let’s agree to disagree” wordt. 🙅🏽♀️
Bernadette, je moet gewoon accepteren dat velen de strijdkreet ‘bersiap’ hoorden . Niet alleen die kennis van Margareth Ferguson.
Dat men in Indonesie die strijdkreet nu niet kent zal wel een oorzaak hebben. Historisch interessant om dat uit te pluizen.
In Nederlandse historische beschouwingen wordt toch wel regelmatig vermeld dat ook andere etnische groepen werden aangevallen.
Dat alleenrecht bestaat niet, wordt ook niet opgeeist door beschouwingen van journalistieke of historische aard. Noch van slachtoffers en nazaten die gewoon hun verhaal en familieverhaal vertellen. En inderdaad vaak not mentioning dat er nog veel meer gebeurde
Het is wel zo dat in Nederland te weinig bekend is over het geweld wat andere groepen (etnisch of levensbeschouwelijke groepen) ondervonden (1945-1949).
Heel normaal. Wat wij weten wij nu van de details wat nazi’s op de Balkan deden ? Of Japanse terreur in China ?
@Boeroeng; ‘strijdkreet nu niet kent etc.’ – Elk land die zijn geschiedenis beschrijft zal nimmer negatieve feiten(!) erkennen! Cq. ook niet de door de slachtoffers aangemerkte aanduidingen/kreten! Zie onze aanduiding;’politionel acties’ voor die oorlog! Waarbij meer dan 200.000 slachtoffers vielen! – Bij de vertoning van de tv. doc. The act killing indertijd; huilden oude Indische kijkers bij het zien van al die verschrikkelijke beelden. Op mijn vraag waarom? Het brengt mij terug naar die periode sept./okt.’45; bersiaaaaap…..Ook ik, toen 11 jaar oud in Ambarawa. *Ook Indonesië zal ‘eens’zijn donkere historische bladzijden moeten erkennen!
De “strijdkreet” BERSIAP heb ik vele malen gehoord in mijn jeugd in Surabaya, meer dat het mij “lief” was. History is not what you thought! It is what you can remember!
Neen, niet ‘de geschiedenis’ maar het geheugen is wat men zich herinnert.
https://plusmagazine.knack.be/gezondheid/als-je-geheugen-een-loopje-neemt-met-de-waarheid/article-normal-892583.html
Ik kom terug op “Everyday life of the Chinese in revolutionary Padang 1945-1948 (blz 355 van Revolutionary Worlds) ) waarbij minstens 34 merendeels Nederlandse en Indo-Europese slachtoffers over het hoofd worden gezien, deze gebeurtenis staat ook bekend als de Olostraat 27-slachtparti (zie Bo Keller en Ron Geenen). Dat kan heel postmodern als Exces worden afgedaan maar bij Nederlanders, de weduwen van Rawagede en Jeffry Pondaag heeft het woord Exces een heel aparte bijklank. Geeft niet, Exces is maar een woord. Het verschijnsel Genocide gebruik ik maar niet.
Tik ik op de web site van de Oorlogsgravenstichting het zoekwoord “Padang 11-1945” in (de doden in Padang in de maand november 1945) dan krijg ik netjes een aantal namen van de Olostraat-slachtoffers.
Het wordt interessant als ik “Padang 12-1945” intik. Als resultaat verschijnt een aantal namen van slachtoffers, veelal begraven in verzamel- of massagraven.
Op de kruisen staat als tekst “Verzamelgraf Indaroen of Verzamelgraf “Padang”. wat heeft Indaroeng met Padang te maken?
Wat mij verder intrigeer is dat bij achter de naam Oeng Foeng Lian staat “”tante van”. Heeft iemand daarvoor een geldige verklaring?
Bij Gindo staat op het verzamelgraf 11 onbekenden.
Al met al zijn er veel mensen, vnl Chinezen in de maand december 1945 gestorven. Is er sprake te zijn van oversterfte, woedde het Coronavirus toen al? Of zijn deze mensen in dezelfde maand een natuurlijke dood gestorven?
Vreemd dat de onderzoeker Erniwati dit niet opmerkt.
Daarnaast vermeldt zij wel als Britse slachtoffers “Brigadier general mayor A.S.K. Anderson (30) and a female member of the Red Cross from Britain, Ann Helen Allingham (27) at Berema’s River in Padang City on December 3rd 1945”.
Wat voor rang is eigenlijk “Brigadier general mayor”?
Nor death, nor time, nor space can keep a heart that loves another heart
Volgens mij hadden de onderzoekers beter als titel van het boek kunnen geven: Revolutionary Words en different Worlds, dat dekt de lading beter.
Quote [wat heeft Indaroeng met Padang te maken?]
Kelurahan (wijk) Indarung ➡️ kecamatan (onderdistrict) Lubuk Kilangan ➡️ kota (stad) Padang
Exces zelfst.naamw. Uitspraak: [ɛkˈsɛs] Verbuigingen: exces|sen (meerv.)
iets dat alle grenzen overschrijdt en daardoor onaanvaardbaar wordt
Als het een genocide was, had deze website -of uzelf- niet bestaan.
“Als het genocide was, had deze website -of uzelf- niet bestaan.”
Om in aanmerking te komen voor genocide heeft het percentage of aantal slachtoffers geen reden. Het gaat om het vermoorden van bepaalde groepen in een society vanwege hun ras, politiek, godsdienst enz.enz.
Deze vlieger gaat natuurlijk niet op, mijnheer Olive. Dan zou een ‘hate crime’ van een blanke schutter op een aantal Aziaten ook als genocide aangemerkt kunnen worden. Neen, het gaat wel degelijk over een campagne voor het systematisch (willen) vernietigen van een volledig volk of bevolkingsgroep, denk aan Cambodja, Armeniërs, Joden en Tutsi’s bijvoorbeeld.
Het gaat hier natuurlijk over excessen, zelfs al zou dhr. van den Broek blijkbaar het liefst de volledige Indonesische samenleving op het schavot plaatsen. Denk er eens over; zou het nu echt zo moeilijk zijn voor de miljoenen ‘inlanders’ om -op bevel- alle verdachte personen te overrompelen en te vermoorden? Dit is natuurlijk niet gebeurd. Het artikel wat ik hieronder heb aangehaald maakt dit ook wel duidelijk.
Onder het article 2 van de 1948 United Nations conference on Genocide valt de Bersiap wel degelijk onder de Genocide qualifications.
The whole or IN PART of a race.
https://en.wikipedia.org/wiki/Genocide-Convention
https://www.hrw.org/reports/2004/ij/ictr/3.htm
Bersiap was Genocide
De eerste link werkt niet mijnheer Olive, terwijl de tweede de genocide in Rwanda beschrijft (die ik al had aangeduid met de noemer ‘Tutsi’)?! Tevens was er geen sprake van systematische moorden op bevel, zoals wel duidelijk is viseerde men personen van allerlei achtergronden, of het nu Chinezen, blanken, Molukkers, waren.
Genocide is the deliberate and systematic destruction, in whole or in part, of an ethnic, racial, religious, or national group.
Wat ik eerlijk gezegd niet helemaal begrijp, is dat men hier blijkbaar gewoon weigert te lezen of te luisteren naar informatie die de drijfveren van de ‘daders’ verduidelijken en de situatie beter beschrijven:
Artikels (UIT INDONESIË) die ik plaats waarin duidelijk wordt gemaakt dat het pemuda’s van bepaalde kampungs waren en dat het ging om kleine (vnl. door Japan opgeleide) groepen die om welke reden dan ook wraak wilden nemen, worden blijkbaar niet gelezen.
Het feit dat er in Indonesië wel degelijk gepubliceerd is over het Olo incident wordt totaal genegeerd. (Er is zelfs een Wikipedia pagina aan gewijd! Of dat u het met de inhoud eens bent, is een andere verhaal.)
Ontkrachten van het gebruik van het woord ‘bersiap’ als strijdkreet met valabele argumenten wordt afgedaan met “ik weet wel wat ik hoorde!”. Waarna een zeer onwaarschijnlijk voorbeeld wordt gegeven zoals men het gewoonweg nooit gebruikt kán hebben.
Als ik met iemand in discussie treed, vind ik het interessant wat die persoon als argumenten gebruikt en luister ik er naar en doe ik dat om er ook iets van op te steken. Dat ontbreekt hier totaal, het is allemaal een verankerde mening waar men volledig in vastgeroest is. Het interesseert niemand wat er nu eigenlijk heeft plaatsgevonden en het globale plaatje is blijkbaar irrelevant.
En het zelfmedelijden druipt er bij een aantal personen ook wel van af. Mag ik er u wel attent op maken dat u allen wel een gedeeltelijk Indonesische achtergrond heeft, ondanks het feit dat u waarschijnlijk in een westers land leeft? Het is niet kies om die afkomst te verloochenen of om die volksaard af te doen als zijnde vijandig en in staat tot volkerenmoord.
Excuseer, maar ik denk niet dat ik hier nog tijd en moeite insteek. Ik wens u veel succes.
“Mag ik er u wel attent op maken dat u allen wel een gedeeltelijk Indonesische achtergrond heeft”
Jammer dat die Bersiapers daar niet aan dachten voordat ze mijn overgrootmoeder zo laf vermoorden.
Als het genocide was dan hadden de Joden ook niet bestaan? Wat is dat voor een redenering? Er zijn nog steeds Joden en Indos die een genocide hebben overleeft
Het oorlogsgravenregister online meldt wel het overlijden van gezinsleden Künzle te Indaroeng, maar er zijn geen dossiers van hen .
https://oorlogsgravenstichting.nl/zoeken?section%5B%5D=persons&q=k%C3%BCnzle
https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/index/nt00446?activeTab=nt&sortering=prs_achternaam&volgorde=as
Vader was de Zwitser Johan Jakob Künzle, geboren 26 mrt 1878 te Linggenwil, Zwitserland. Hij ging als soldaat in Nederlandse dienst naar Indië en huwde met Cecilia Geenen in 1908.
http://daktari.antenna.nl/geenen-i.htm
Ik dacht dat Indaroeng (Indaroen) een kampong was nabij Padang,
Er was ook een cementfabriek daar : Nederlandsch Indische Portland cement maatschappij Indaroeng
Employees woonden te Padang of verwant aan Padangfamilies
Uit een beschrijving van de historiek in een Indonesische tempo doeloe Facebook group:
Het bestaan van PT Semen Padang, dat nu een trotse zakelijke entiteit is te West-Sumatra, begon met de ontdekking van interessante (grind/rots) stenen door een Duits-Nederlandse officier, Carl Christophus Lau, in 1906.
Carl Christophus Lau diende bij de Nederlands-Indische regering een aanvraag in voor de vestiging van een cementfabriek in Indarung. Zijn aanvraag werd ongeveer zeven maanden later goedgekeurd.
C. Lau ging op 18 maart 1910 met een aantal bedrijven een samenwerking aan, namelijk Gebroeders Veth, Dunlop en Varman & Zoon.
Vervolgens richtte hij een fabriek op genaamd NV Nederlands-Indische Portland Cement Maatschappij (NV NIPCM) vastgelegd in akte bij notaris Johannes Pieder Smith te Amsterdam.
Natuurlijk staan hier veel fouten in de namen; ik heb nog nooit gezien dat deze correct worden overgenomen, vooral als men een automatische spell check gebruikt.
De cementfabriek werd tijdens de Japanse bezetting door het mega conglomeraat Asano beheerd, met als grootste klant het Japanse leger. De fabriek werd in 1944 door de Geallieerden gebombardeerd dus ik denk niet dat er in 1945 nog veel activiteit was, laat staan dat er (Indo-)Europeanen werkten.
Ik lees net vandaag dat mijn oom Freddy Londt, pleegvader van mijn vader, 100 jaar geleden werkte bij deze Portland Cement Maatschappij .
Kampung ketjil weer.
Revolutionary World blz 363 van het boek:
De onderzoeker Erniwati schrijft: “A group of angry youths burned down a House on 18 November (Padang Olostraat 27)…….As many as 21 terrified guests ran out of the burning house but there were no casuallties.
Ze noemt het aantal van 21 gasten en dat intrigeert mij.
Op http://www.oorlogsgravenstichting tik ik “Padang 11-1945” in en krijg een aantal namen. Wordt at random de naam Kretzer gekozen dan staat bij Ludwig Kretzer : overleden op 20-11-1945 Padang, Olo 27. Klik op het laatste dan verschijnt een lijst van 24 namen van slachtoffers . Zij zijn op 19 en 20 november 1945 overleden.
De onderzoeker Erniwati kan wel beweren dat er geen casualties waren maar wat is dit dan?
Dat niet alleen. Zij heeft het over “21 terrified Guests “, de Oorlogsgravenstichting geeft 24 slachtoffers aan, terwijl een analyse van de persoonsdossiers van dezelfde Oorlogsgravenstichting tenminste 34 slachtoffers als resultaat geeft!
Op blz 363 staat onbegrijpelijk genoeg geen bronvermelding. Waar heef de wetenschappelijk geschoolde Erniwati dan haar gegevens vandaan gehaald?
De onderzoeker Erniwati is “a lecturer in the department of History at the Universitas Negeri Padang and is also director of the Center for Ethnicities and Conflict Studies CETCOS at the same Universitas. She finished a Master degree at the Universitas Gadjah Mada, she obtained her PhD from the Universitas Indonesia.
Een beschrijving van de gebeurtenissen in de Olostraat, met achtergrondinformatie over de Pemuda en meer gegevens m.b.t. de (aantallen) slachtoffers en de latere consequenties, vindt u in dit artikel. Natuurlijk vanuit een lokaal perspectief.
https://padang.tribunnews.com/2022/03/13/monumen-tugu-pemuda-syarif-kisah-tragis-ketua-pemuda-koto-marapak-yang-meninggal-ditembak-mati?page=all
Als ik de vertaling van het Olo-artikel laat doen door translate.google dan lees ik “21 gearresteerden” Bedoelt het artikel de daders ? (klopt die vertaling wel?)
Dan staat er verder niks in over tientallen doden .
Is dit de bron van Erniwati ? Of soortgelijke bron, zonder slachtoffervermelding?
Het is voor haar niet zo gemakkelijk Nederlandse bronnen te vinden en te lezen, neem ik aan.
Vandaar dat ze “no casualties” niet gecheckt heeft/ kon checken ?
Ik las de naam Bordewijk in het artikel en ik kon vinden dat A.W.A. Bordewijk-Overeem in 1942 werd geinterneerd in Padang met deze naam en adres Belakan Olo 27.
Zij heette Antje ( Wilhelmina Adriana) en in 1909 geboren in Den Haag. D. Bordewijk, bouwkundige, is genoteerd als geinterneerde te Bangkinang, wonend in Padang.
Kennelijk woonden zij november 1945 niet meer te Belakan Olo 27
Men heeft het hier over het Olo incident of de Olo gebeurtenis. Maar er wordt nauwelijks melding van gemaakt.
Er bevonden zich blijkbaar een flink aantal Nederlanders in het huis wat werd gebruikt voor een soort kamerverhuur (bed & breakfast). Door hun luidruchtig en hautain gedrag hadden de bewoners een uiterst slechte naam en de lokale pemuda’s besloten daar wat aan te doen. Men omsingelde het huis en stak het in brand. Er kwamen 21 personen ongedeerd uit, waarvan 13 vrouwen en 8 mannen. (Er kunnen dus meer in de brand zijn gebleven.)
En dan wordt het minder duidelijk; zover ik begrijp is direct daarna het moorden begonnen alhoewel sommige bronnen vermelden dat de groep Nederlanders eerst naar een andere locatie buiten Padang is gebracht. Tevens zijn er bronnen die vermelden dat de groep vrouwen die door de jonge strijders ‘gearresteerd’ waren daarna weer teruggevonden zijn.
Er is slechts één persoon ontsnapt die de pemuda’s blijkbaar van zien kende en de informatie later aan de Nederlandse of Geallieerde eenheden kon doorspelen. Waarna de pemuda’s werden gearresteerd. Men wachtte opzettelijk met de rechtszaak totdat de geallieerden een jaar later waren vertrokken, de pemuda’s kregen 12-15 jaar gevangenisstraf.
De jonge leider, die een soort heldenstatus verkreeg, werd in 1947 geëxecuteerd. In het artikel ziet u het standbeeld wat opgericht werd, deze is later weer verplaatst.
.
.
.
NB, uit een ander draadje: [….. de Olostraat , het huidige Jalan Olo Ladang, ligt in de buurt van de toenmalige Emma haven…..]
Dit is niet correct. De straat heet tegenwoordig -enigszins ironisch- Jalan Pemuda. Het huis lag exact waar nu een bankkantoor is, schuin tegenover een shopping center. Zie de afbeelding.
Over geheugen vs geschiedenis nodig ik uit eens dit artikel te lezen. Het is een interview met een vrijheidsstrijder en ex-soldaat die behalve de strijd tegen de Nederlandse troepen ook later ook de moord op de generaals heeft meegemaakt.
Het is zeer interessant. Niet alleen door het thema en hoe men de tijd meemaakte. Maar zoals u kan zien zijn er veel hiaten en persoonlijke interpretaties en invulling. Het is dus niet vreemd dat het voor historici niet gemakkelijk is te achterhalen wat er nu precies gebeurd is. Als men drie personen ondervraagt krijgt men evenveel versies.
https://ecommons.cornell.edu/bitstream/handle/1813/54329/INDO_78_0_1108140653_7_60.pdf?sequence=1
@Boeroeng
De Oorlogsgravenstichting beschikt over de informatie over de familie Künzle, afkomstig van de OpsporingsDienst Overledenen O.D.O. Het was deze dienst die de fam. Künzle opspoorde, identificeerde en hun overlijdensaktes inschreef in de registers van de Burgerlijke Stand te Batavia/Jakarta. Deze info is ook te lezen op de rode kaart van Werner Künzle.
1) Johannes Jacob Künzle geboren te Oberburen Kanton Sankt Gallen (CH)
Hij trouwde op 14/10/1908 te Sawah Loentoe (SWK) met Cecile Johanna Eleonora Geenen RegeringsAlmanak RA 1887/297
Hij overleed op 1 November 1945 te Indaroeng , de akte geeft alleen jaar en maand aan. Overlijdensakte geregistreerd te Batavia/Jakarta 1947/2534. .
2) Cecile Johanna Eleonora Geenen geboren op 20/4/1885 Makassar Plaats overlijden Indaroeng. Overleden op 1 November 1945 , de akte geeft alleen jaar en maand aan . Overlijdensakte geregistreerd te Batavia/Jakarta 1947/2533
3) Werner Künzle 21 jaar geboren Makassar. Plaats overlijden Indaroeng Overleden op 1 November 1945 , de akte geeft alleen jaar en maand aan. . Overlijdensakte geregistreerd te Batavia/Jakarta 1947/2528.
In Indaroeng werden naast de familie Künzle ook een aantal personen afkomstig uit de Olostraat 27 Padang vermoord . Dan mag geconcludeerd worden dat de familie Künzle ook betrokken was bij de Olo-moorden. De teller staat nu op 37.
Eén van de daders K.B. speelde een leidend rol in de moord op een aantal Chinezen in een cementfabriek in Indaroeng.
Wordt de zoekterm “Padang & Indaroeng in de periode oktober 1945- januari 1945” ingetikt dan verandert het feitelijk aantal afgeslachte slachtoffers drastisch.
Mijn dank en respect gaan uit naar dhr Ron Geenen. Zonder zijn doortastendheid en onvermoeide inzet zou de moord in de Olostraat 27 te Padang ongehoord en onbesproken gebleven zijn.
De onderzoeker Erniwati “beweert” dat “a group of angry youths burned down a house (Olostraat 27 Padang) on 18 November 1945”. Zij “stelt” tevens dat “the Dutch owner of the house had been ill-mannered and often threw large parties with some Chinese Guests”. Zij geeft geen details (factual detail) of bewijs (evidence), zelfs een bronvermelding ontbreekt. Dat is toch ongebruikelijk voor een wetenschappelijk geschoolde onderzoeker van haar niveau..
Ik heb in het verleden aan dhr. Ron Geenen de vraag gesteld waarom er zoveel personen op de bewuste avond in het pand aan de Olostraat 27 in Padang aanwezig waren. Hij gaf een geloofwaardig antwoord dat ook geverifieerd kan worden aan verhalen (primaire bronnen) van enkele overlevenden van de bloedige en moorddadige gebeurtenissen, zoals Piet Havinga en Otto Brouwer van Gonzenbach, zie verklaring N° 443/X/ODO uit 1947, ook on-line te raadplegen . Zij waren niet de enige twee overlevenden van de doelbewust georganiseerde slachtpartij, zowel Amalia (Meli) Sapulatey, dochter van het slachtoffer mevr. Sapulatey-Hittipeuw, en Guus Wijshijer, zoon van het slachtoffer-echtpaar GW Wijshijer en EC Wijshijer-Van Möschel, overleefden de moordpartij.
Ter informatie: de jongere vrouwen werden gekidnapt, verkracht (groepsverkrachting?) en daarna met steek – en slagwapens zoals bijlen dodelijk verminkt. Waar gekapt wordt ……….mag dan ook letterlijk worden genomen.
De vraag is wat de slachtoffers van de Olostraat met elkaar gemeen hebben! Het antwoord kan inzicht geven in de (politieke) motieven (intenties) van de minstens 17 daders, die georganiseerd en doelgericht te werk gingen.
quote vandenBroek: De vraag is wat de slachtoffers van de Olostraat met elkaar gemeen hebben! Het antwoord kan inzicht geven in de (politieke) motieven (intenties) van de minstens 17 daders, die georganiseerd en doelgericht te werk gingen.
—-
Gemeenschappelijk?
* Ze waren in dat huis
* Een meerderheid zag er indo-europees uit
* De daders stigmatiseerden de aanwezigen tot arrogant?
* De daders dachten Indonesië een dienst te bewijzen door hen te vermoorden ?
* De daders dachten uit een combinatie van nationalisme, etnische haat, racisme en persoonlijk met iemand willen afrekenen ?
.
Ik heb eens aan mijn oudste zuster gevraagd waarom ons gezin niet terugkeerde naar die Olastraat in Padang na vrijlating uit Bangkinang. De sfeer in Padang was broeierig mijn vader vertrouwde het niet en vertrok met zijn gezin linea recta naar Singkawang ( Borneo ) .Hij had zijn vriend Boy van den E en anderen nog gewaarschuwd maar die waren blij weer in hun oude huis te kunnen gaan wonen met alle gevolgen van dien naderhand .Hun oudste dochter ook net vrijgelaten uit Bangkinang heeft tot nu toe ( 2023 ) trauma,s aan dat gebeuren in de Olastraat overgehouden .Wat die Bersiap tijd betreft Jan Somers vond het nooit prettig als er van Genocide werd gesproken w.b. die tijd “” We moeten heel voorzichtig zijn om dat woord uit te spreken !””
“Jan Somers vond het nooit prettig als er van Genocide werd gesproken w.b. die tijd”
De Amerikaanse historicus Frederick noemde de Bersiap wel Genocide en hij vroeg zich af waarom de Nederlandse regering er bijna niets over zegde.
In Surabaya staat het “Bambu Runcing” monument ter ere van de “vrijheidstrijders”.
Dit laat ons zien dat Indonesia de daders van de Bersiap erkend als vrijheid strijders want de enigen die de Bambu Runcing gebruikten waren de psychopatische bendes van de Bersiap.
Ik kan mij niet indenken dat het republiekijnse Indonesische leger daar gebruik van maakte.
De Bambu Runcing werd gebruikt om weerloze mensen te vermoorden en had niets te maken met Merdeka.
@A.Olive; ‘psychopatische bendes etc.’ – Inderdaad zij die die dit op hun geweten hadden Echter waren er ook die alles deden om hun vrijheid/merdeka te verdedigen. Zij die zich masaal(!)op de Engelse stellingen die verspreid in Soerabaja waren opgesteld, wierpen. En bij honderden het leven lieten! Vandaar het monument. @Genocide= het uitmoorden van een volk! Bersiap was gericht tegen alles wat met Nederland te maken; zelfs Indonesiërs(regenten), Chinezen, Arabieren ea.
En wat te denken van die door ons gebombardeerde kampongs/desa’s!
Waarbij meer dan 200.000 (!) slachtoffers; voornamelijk Indonesische burgers! Ca 7 miljoen(!) burgers verloren huis en haard. In wat wij onder ‘rust en orde’noemden! *Het wordt tijd dat men beseft dat er toen een volk na 3,5 eeuw bezetting (!), opstond en zich vrij moest(!) vechten! Ten koste van enorme offers!
Indonesiers in hun strijd voor zelfbeschikking werden niet gedood omdat ze Indonesiers waren en dat valt dus niet onder Genocide.
Indo’s werden in gedeelte vermoord OMDAT ze Indo’s waren en dat is dus wel Genocide onder article 2 van de 1948 United Nations Genocide conferentie.
@Olive; ‘genocide etc.’ – = het stelselmatig uitroeien(!) van een volk! Die ca. 6000 Indo’s(aannemend dat ze allemaal Indo’s waren) een volk? .
Kijk naar de reactie die de heer Robert heeft geplaatst op 6 maart om 18:28over Genocide.
Indo’s vallen onder national, ethnic en religious groep.
@A.Olive; ‘reactie hr.Robert etc.’- En die meer dan 200.000(!) Indonesiche doden tijdens onze ‘politie oorlog’? Genos(Grieks)=volk/stam en Lateins cide= moord! Dus volkerenmoord! Bersiap; genocide noemen is eerder het ridiculiseren van een ernstig feit; door het te overdrijven!
De USA heeft genocide gepleegd tegen diverse Indianen stammen; oa.de Mohawks, de Algonquins. Ben benieuwd of in de Amerikaanse staat vermeld. En dat wordt natuurlijk(vooral daar) verzwegen. Zo ook de VOC in Banda en ook Z-Afrika
Heer Mertens
Wat de Amerikaanse genocide betreft, ik was er niet bij en Indianen zijn niet mijn bangsa hoe erg het ook was.
Als u Amerikaanse history wil volgen dan kan u zien dat het merendeel der Indianen door Europese ziekten zijn bezweken.
Het wordt niet in de scholen verzwegen en ik raad u aan om het voor uzelf uit te vinden, niet zomaar iets zeggen. De Bersiap word echter verzwegen in Indonesia.
Wat de Mohawks en andere stammen betreft, die hebben verkeerd gegokt en vochten met de Fransen tegen de Amerikanen. Nadat Frankrijk verloor werd er wraak genomen.
De Indianen zijn slecht behandeled maar uw kennis over Indianen gaat niet verder dan ‘Cowboys and Indians’.
A.Olive; ‘bersiap verzwegen etc.’- Zoals ook wij eeuwen lang veel over de gepleegde hebben verzwegen! Historici zijn geneigd op nationale(!) wijze naar het verleden om te kijken. Zo ook de jonge Indonesische.
Echter Indonesische prominent dr. Roeslan Abdulgani schreef al aug.1995 in Indonesia-Holland Magazine over bersiap in Soerabaja; waar het begon; met het verscheuren van de gehesen driekleur op het vm.Oranje hotel/Modjopahit sept.1945.; ‘toen de revolutie losbarste hield de …siaaap kreet ook min of meer een ongeleide commando in….eerst met de bamboe roentings, later met de veroverde Japanse wapens’ Ook Jakarta Post journalist Calvin Michael schreef dd 22-10-2011; who is reponseble for bersiap? De Republikeinse leiding heeft het toen altijd verafschuwd(ivm reputatie schade in het butenland) en verder voorkomen door beschermkampen in te richten.
– Maar ; ‘waarom wilt u eigenlijk persé bersiap; met genocide aanduiden?’
*Ben enkele malen in de USA geweest; maar nimmer een Indiaan ontmoet…
Wat hadden de slachtoffers van de Olostraat 27 voor gemeenschappelijke kenmerken?
a) Wellicht allen kwamen na de Japans capitulatie uit het interneringskamp Bangkinang naar Padang.
b) De meesten hadden daarvoor in Sawahloentoe gewoond, velen waren in Sawahloentoe ook geboren.
c) Velen waren door huwelijksbanden met elkaar verbonden: een meisje Wijshijer was met een Scheffer getrouwd. Een ander meisje Wijshijer was met een Kretzer getrouwd. Een meisje van Möschel was ook met een Wijshijer getrouwd. De meerderheid der slachtoffers had als achternaam Kretzer, van Möschel, Scheffer of Wijshijer.
De Amerikaanse onderzoeker W.H. Frederick geeft aan dat Bersiap-slachtoffers waren “registrated”. Dat kan bij de Olo-slachtoffers aan de hand van de volgend vragen vastgesteld worden:
– waren de slachtoffers bij de geboorte geregistreerd?
– hadden zij veelal christelijkeen Nederlandse voornamen?
– hadden zij Nederlandse namen?
– wat voor schoolopleiding volgden of hadden zij gevolgd?
– in welke sector waren zij werkzaam?
– op welk niveau waren zij werkzaam?
– betaalden de gezinshoofden belasting?
– werden hun huwelijk geregistreerd?
– werden hun overlijden geregistreerd?
– waren zij ingeschreven in het bevolkingsregister
– genoten degnenen na een arbeidszaam leven een pensioen?
– tot welke bevolkingsgroep of sub-bevolkingsgroep behoorden zij?
Men kan daaruit concluderen dat de slachtoffers van de Olomoorden een “cultural identity” hadden, of een ethnic identity?
Slachtoffers van de Olostraat 27 hebben andere elementen met elkaar gemeen . Een groot deel van hen werd met slag-en/of steekwapens op beestachtige wijze afgeslacht en op verschillende plaatsen zoals Indaroeng in massagraven teruggevonden. E.e.a. wordt ook door Indonesische bronnen bevestigd. Het levend afslachten zal toch niet onopgemerkt aan de locale bevolking voorbij zijn gegaan?
In de maand december 1945 werden Chinezen in Padang het doelwit van het revolutionair geweld. Eèn van de Chinese slachtoffers was via zijn tante The Lian Hiok Nio geparenteerd aan de familie Wijshijer.
Niet alleen Chinezen maar in de maand januari 1946 ook Indonesiers werden vermoord vanwege hun banden met NICA Netherlands Indies Civil Administration. Ze werden als collaborateurs en spionnen gebrandmerkt en vermoord.
Het aantal doden in Padang aan het begin van de Indonesische Revolusi bedraagt meer dan 80 personen, de vermisten niet meegerekend. Over casualties gesproken.!
Wat weten wij van de daders af, wat de daders dachten en wat hun motieven of intenties waren om actie te ondernemen tegen de aanwezigen in de Olostraat 27? Niks toch!
Dat weet de wetenschapper van naam Erniwati veel beter, want ze schrijft toch zelf : “the Dutch owner of the house had been ill-mannered and often threw large parties with some Chinese guests” (bron p. 363). Ze heeft dat na 75 jaar nauwgezet onderzocht, knap hoor!
Indonesische bronnen melden zelf: Vanwege hun luidruchtig en hautain gedrag hadden de bewoners (van de Olostraat 27) een uiterst slechte naam. Niet de overburen maar pemuda’s van bepaalde kampungs kleine, vnl. door Japan opgeleide groepen namen wraak voor de overlast.
De revolutionaire strijders slachtten tenminste 37 personen af waaronder een kind van 2. De Jongeren vrouwen werden gekidnapt, verkracht en daarna gruwelijk verminkt. Waar gehakt wordt, vallen ledematen af.
In Indonesie is wel degelijk gepubliceerd over het Olo-incident, dus laat de onderzoeker Erniwati zoals in wetenschappelijke kringen gebruikelijk is deze bronnen toch vermelden? Ze kent zeker de daders bij naam, toenaam en woonplaats. Dan weten we uit betrouwbare bron welke personen feitelijk schuldig zijn aan deze massaslachting
Lees ik de bronvermeldingen bij hoofdstuk XVI na, dan heeft ze wel degelijk bronnen in Nederlandse taal geraadpleegd, n° 28,30,39,,42,43, 44,50, 5155,57,59,60,80,81,82,
84-87,89-92,94,95. No casualties.
De titel van hoofdstuk XVI wordt dan: : Everyday life in revolutionary Padang, 1945.
Olostraat 27 18 nov. Waren eigenaar Bordewijk, de bouwkundige en zijn vrouw in het huis? Niet in de dodenlijst opgenomen. Ontsnapten ze dan ?
Ze waren beiden geinterneerd vanaf april 1942. Dus ze kunnen niet veel gefeest hebben in dat huis. Misschien eind augustus 1945 teruggekeerd en feesten georganiseerd ? Met overlast voor …… veelal nederlands-georienteerde buren? Ik heb de slachtofferlijst gezien en die lijken me eerder indo-europeaans. Kan nog wel met een chinese afkomst.Maar men wist heel goed dat onderscheid.
Het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze veel luidruchtige feesten organiseerden in september, oktober, november 1945.
Zo verwerkt men niet de kampen en het verlies van familie en vrienden.
De moordzuchtige neigingen van de daders is toch duidelijk ? Niet een uit de hand gelopen roofmoord.
Politiek en etnisch gemotiveerd is meer voor de hand liggend
https://www.ushmm.org/genocide-prevention/learn-about-genocide-and-other-mass-atrocities/what-is-genocide
Bij de Olo-moorden zijn minstens 37 kinderen, vrouwen en mannen afgeslacht, varierend in de leeftijd van 2 tot 67 jaar.
Opvallend is het groot aantal kinderen en jongeren < 18 jaar (13) onder de slachtoffers.
De meerderheid van de vermoorden is van het vrouwelijke geslacht (20). De meisjes en vrouwen werden meestal ontvoerd, verkracht en afschuwelijk verminkt zoals het afsnijden van borsten. De slachtoffers waren Nederlanders, Indo-Europeanen en Ambonezen.
Van de 37 slachtoffers zijn er 30 bij de Oorlogsgravenstichting OGS geregistreerd.
Van deze 30 zijn maar 13 in de overlijdensregisters bij de Burgerlijke Stand te Batavia/Jakarta vastgelegd, deze personen zijn juridisch dood verklaard. Van de rest is de status onbekend.
Er blijven zeven (7) personen over, die nergens als Bersiap slachtoffer zijn geregistreerd noch erkend. Erger nog, zij zijn door de geschiedenis vergeten, uit het Collectieve Geheugen verdwenen, al meer dan 75 jaar lang.
De vraag is wat hun feitelijk Olo-verhaal te maken heeft met desbetreffende beweringen van de wetenschappelijke onderzoeker Erniwati in haar artikel in Revolutionary World, het resultaat van een "larger historical project, funded by the Dutch Government".
Revolutionary worlds over de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1950) is een boek om best een beetje blij van te worden. Indonesische en Nederlandse historici hebben de handen ineen geslagen. Traditionele begrenzingen en politieke beperkingen van de geschiedschrijving laten ze achter zich.
—-
Historiek
Uit de gegevens wordt duidelijk dat de slachtoffers niet toevallig zijn vermoord, ze werden doelbewust uitgekozen. en afgeslacht ongeacht, leeftijd, etniciteit en geslacht.
De aanval op het huis in de Olostraat was georganiseerd, een groot aantal Indonesiers waren bij de overval betrokken.
De opdracht tot omsingeling van het huis Olostraat 27, de daaropvolgende brandstichting en latere ontvoering van de slachtoffers was afkomstig van de Pemuda Republiek Indonesia P.R.I. De brandstichter waren leden van de PRI . Ook 16 leden van de Tentara Republik Indonesia TRI, het leger van de Republiek Indonesia waren bij de overval aanwezig.
De hoofddaders werden gearresteerd door de Britten, die formeel voor de Orde en Gezag verantwoordelijk waren in Padang. Ondanks de bloedige gebeurtenissen werden de moordenaars uitgeleverd aan de Indonesische autoriteiten in Padang. De moordenaars zijn daarna op vrije voeten gesignaleerd in Fort de Kock, slechts de mededaders konden worden berecht.
Uit ondervraging van de moordenaars blijkt dat er ook een Chinees Njo Djoe Hok één van de slachtoffers was. Eén dader , slechts een jongen van 15 jaar oud, bekende dat hij een speerpunt in het oog van de Chinees had gestoken, een zekere Doeliah, maakte het werk af door het slachtoffer de hals af te snijden.
N.B. Een Brits detachment (1st Lincolns of 1/18th Royal Garhwal Rifles) lag op een kleine 400 meter van het huis aan de Olostraat 27, de Britten grepen op de bewuste dag niet in!
https://historynewsnetwork.org/article/7302
@Robert; ‘historynewsnetwork etc.’- Niet te lezen ivm.oproep/advertentie om lid te worden etc. Graag uw Nederlandse samenvatting
Het Brits perspectief komt in hoofdstuk 16 niet uit de verf.
De onderzoeker Erniwati schrijft op pag. 359:
“Life in the Chinese community became more difficult after the murder of Brigadier General Major (sic) Anderson and a female member of the Red Cross of Britain , Allingham at Beremas River in Padang city on 3 december 1945 (sic) . Allied forces and NiCA -troops retailiated…
De Britten beschrijven deze gebeurtenis op hun eigen wijze:
“On the morning of 4 December, (1945) it was reported that the Brigade Major (!) of 71st Indian Infantry Brigade and a woman Red Cross worker had failed to return from a trip to the beach at Emmahaven, the port of Padang.
The pair had in fact gone to swim naked by the light of their jeep in a pool surrounded by jungle……. It was on 8 December that the British discovered what had happened to the missing Brigade Major and the woman Red Cross worker. ‘B’ Company of the 1st Lincolns found and exhumed their bodies, buried in shallow graves near the Juliana swimming pool south of Emmahaven. They had been stabbed to death.”
Het lijkt alsof de onderzoeker Erniwati enigszins moeite heeft met militaire rangen: Brigadier General Major= brigade major.
Chatbox GPT geeft voor Brigade Major als verklaring: The Senior Staff Officer. He would have been to Staff College for six months. He would have been a regular soldier and would have had a lot of experience.
Niet alleen hier slaat zij de plank mis. Zij schrijft op pag. 359:
“….people discovered that the Dutch Army and soldiers of the Royal Netherlands East Indies Army (KNIL) had joined the Allied Forces under the command of Major-General A.I. Spits (sic) . Ze geeft als bron aan: Mestika Zed, Emizal Amri en Etmihardi. “Sejarah Perguan Kemerdekaan 1945-1949 di Kota Padang dan Sekitarnya (Padang 2002).
In werkelijkheid was A.I. Spits een topambtenaar van het Binnenlands Bestuur BB, vòòr de oorlog was hij o.a. resident van Sumatra Westkust SWK. De militaire rang van Major-general (generaal-majoor) is een overdrijving en doet geen recht aan de persoon van A.I. Spits. Tevens is het discutabel of het Koninklijke Landmacht KL of het KNIL in die tijd in Padang feitelijk aanwezig was.
Al met al geeft de wetenschappelijke onderzoeker Erniwati bij de Olo-moord geen terwijl bij de moord op twee Britten een discutabele bronvermelding aan. Als ik daarmee zou beweren dat haar verhaal als los zand in elkaar zit, éèn en ander rammelt, dan zou ik het niet zo uitdrukken, maar het gaat wel die richting op.
Adriaan Isaac Spits, geboren Dordrecht in 1889, was in 1930 assistent-resident te Padang. In 1941 was hij gouverneur van Sumatra wonend te Medan.
Ik kon hem niet terugvinden in een militair archief van officieren online
Wel als gemobiliseerd krijgsgevangene.
Maar in een Nederlandse krant van februari 1946 werd hij generaal-majoor genoemd
Lees Delpher
AMACAB=Allied Military Administration Civil Affairs Branch was begin 1946 de navolger van NICA=Netherlands Indies Civil Administration, vrij vertaald als “Indische Bestuursdienst”. Deze organisatie was bedoeld om de civiele taken van het Geallieerde Militaire Gezag in Nederlands-Indie over te nemen.
NICA leek op een para-militaire organisatie, er waren Commanding Officers Netherlands Indies Civil Administration CONICA, het personeel droeg khaki-uniformen en was veelal bewapend. Mr. A.I. Spits was zo’n CONICA. De term Commanding Officer= CO werd in het Britse leger gebruikt voor de Commanderende Officier van een militaire eenheid. Wordt deze term gebruikt voor een civiele functie , dan ontstaat verwarring..
Het woord NICA werkte in de beginperiode van de Indonesische Revolus, ook wel Bersiap genoemd, als een rode lap op de Indonesische stier. Daarom verhingen de Nederlanders de bordjes en sinds januari 1946 werd het word NICA vervangen door AMACAB, oude wijn in nieuwe zakken. Spits was verantwoordelijk voor de Civil Affair Branch=CAB op Sumatra ondergeschikt aan de Allied Militairy Administration=AMA , vandaar de naam AMACAB.
Het mag geen verbazing wekken dat de onderzoeker Erniwati klakkeloos dingen uit de krant overneemt. zoals haar 21 slachtoffers bij de Ol-moorden. Wordt de naam A.I. Spits in Delpher ingevuld, dan verschijnt er ook een artikel met als kop ” A.I. Spits eervol ontslagen”. dan wordt de functie van mr. Spits in zijn juiste context vermeld. Bronvermelding in de juiste context is niet het sterkste punt van Erniwati.
Blijft over het gebruik van het begrip “Bersiap”, het gevleugelde woord dat Bonnie Triyana, één van de samenstellers van de tentoonstelling Revolusi in het Rijksmuseum, op meer dan voortreffelijke wijze in de publiciteit heeft gebracht.
In “diverging terminology and mult-perspectivity” schrijft Martijn Eickhoff, directeur van het NIOD: “the term Bersiap as used by the Dutch dates from the LATE 1940″……..Indonesian source and literature referring to Semarang in the years 1945 to 1949 employee entirely different vocabulary”.
Als “Bersiap” als zoekterm in het veelgebruikte zoekmachine (search engine) Google wordt ingetypt dan krijgt men duizenden verwijzingen naar websites. Dat schiet niet op, maar Google heeft een tool-box ontwikkeld om het aantal sites te beperken tot “relevante” informatie: zie tools zoals “Google Search” en “Google dataset search”(allemaal on-line uitgelegd).
Dan blijven er toch nog veel web site over. Maar er zijn tools waarbij de zoekterm zoals Bersiap of combinatie van zoektermen zoals Bersiap-moorden, Bersiap-moordenaars etc. vergeleken wordt met de inhoud van de websites, de zgn Content-Analysis.
De “Content” of inhoud van de web sites verwijst via primair brononderzoek naar specifieke bloedige gebeurtenissen uit het begin van de Indonesische Revolutie (september 1945-maart 1946) .
Het zal geen verwondering wekken dat door zulk soort r bronnenonderzoek het woord “Bersiap” door willekeurige bronnen verbonden wordt met bloedige gebeurtenissen in die periode zoals bvb Malang (kinderen Engelenburg), Padang (Olo-moorden) en Semarang (het gezin Flohr). Worden deze honderden gegevens in een data-base ingevoerd, dan worden opmerkelijke patronen zichtbaar. De verbinding Bersiap of combinatie van Bersiap met een ander woord wordt oppervlakkig gezien gecorreleerd maar bij nadere bestudering is er sprake van causaliteit.
Bersiap wordt in het spraakgebruik van die periode (1945-1946) SYNONIEM aan bloedige gebeurtenissen waarbij onschuldige slachtoffers het moordzuchtig doelwit worden van Indonesische nationalisten.
Toch interessant die Digitale Transformatie. Maar hoe komt dat tot uiting in het boek Revolutionary World zou een leek zoals ik zich rhetorisch afvragen ?
@vandenBroek; ‘synoniem aan bloedige gebeurtenissen etc.’- En wat zegt uw bronnen onderzoek over de oorzaak/oorzaken?
R.L Mertens, denk u nou echt als het anders was gelopen of Nederland heeft anders gehandeld er dan helemaal geen bloedig strijd of onrusten zijn geweest en alles vredig zou verlopen?
Maleisie lijkt nu stabiel maar dat is niet altijd zo geweest vooral in jaren 60 niet. Is niet helemaal vergelijkbaar met de archipel maar was wel een Britse kolonie en daar had je ook koloniale klassensysteem.
U denkt te zwart-wit en daardoor mis u heel veel.
@Noordin; ‘ te zwart wit etc.’- Als Nederland toen in 1945 tot vergelijk was gekomen, conform het door Nederland in 1941(!)ondertekende Atlantisch Handvest( voorloper van de VN); elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht= merdeka dan …….hadden wij meer profeit(!) gehad. Van onze fabrieken, ondernemingen, bedrijven etc. ( uiteraard in samenwerking met Indonesiërs)!
En…..was er zeker geen bersiaaaaap geweest.
Dhr Mertens is aan het verkeerde adres.
Bovenstaande vraag dient aan de daders van de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi worden gesteld. In “Revolutionairy Worlds” wordt een mogelijk antwoord op deze vraag gegeven.
Anders kan dhr. Mertens d vraag aan ChatGPT stellen. Het hangt ervan af hoe neutraal de vraag dan gesteld wordt.
@vandenbroek; ‘verkeerde adres etc.’- Aan de daders? Ik vraag het aan uw bronnen!
Gaat uw gang dhr. Mertens , vraagt het dan aan mijn bronnen? Daargelaten dat er een onderscheid bestaat tussen oorzaak en aanleiding.
Het lijkt hier wel de omgekeerde wereld. Eerst wordt mij gemakzucht verweten en nu word ik op hoge toon gesommeerd argumenten aan te dragen om de meest wilde “Veronderstellingen” van dhr Mertens te verifiëren aan de hand van bronnen, die hijzelf on-line kan raadplegen. Het lijkt mij logisch aan de daders te vragen waarom zij personen vermoorden of raadplegen we het orakel van Delphi ?
Ik kan best een causaal verband leggen tussen het gebruik van het woord Bersiap en de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi Augustus 1945-maart 1946, maar daar gaat het niet om.
Essentieel is de slachtoffers van deze bloedige periode te identificeren, te erkennen en hormat betuigen door bijvoorbeeld een bijdrage toe te voegen op de web site van de Oorlogsgravenstichtingen, zie Eduard Maleke
https://oorlogsgravenstichting.nl/personen/100635/eduard-maleke#contribution-1080270
Let wel. Eduard Maleke maar ook samen met hemonthoofde George Leendert en David van Muyen staan weliswaar vermeld op deze web site maar hun overlijdensaktes ontbreken!
Zij zijn juridisch gezien niet dood. Maar was hun status dan Hr. Mertens? Datzelfde geldt voor Uw familielid, of bestaat van die persoon wel een overlijdensakte in de (bijzondere) registers bij de burgerlijke Stand te Batavia/Jakarta?
@vandenBroek; ‘op hoge toon gesommeerd etc.’- Gesommeerd? Ik vraag u slechts te beantwoorden; wat zeggen uw(!) bronnen over de oorzaak/oozaken van bersiap? That’s all.
Bernadette S. zegt op 4 maart 2023 om 16:58 “Een beschrijving van de gebeurtenissen in de Olostraat, met achtergrondinformatie over de Pemuda en meer gegevens m.b.t. de (aantallen) slachtoffers en de latere consequenties, vindt u in dit artikel. Natuurlijk vanuit een lokaal perspectief”!.
https://padang.tribunnews.com/2022/03/13/monumen-tugu-pemuda-syarif-kisah-tragis-ketua-pemuda-koto-marapak-yang-meninggal-ditembak-mati?page=all
Bij nadere bestudering is het artikel best interessant om op in tegen:
“Monumen Tugu Pemuda Syarif, Kisah Tragis: Ketua Pemuda Koto Marapak yang Meninggal Ditembak Mati” (hoe wordt dit netjes vertaald in het Nederlands?)
Bovengenoemd persoon wordt als volksheld in Indonesie van de Revolusi gestigmatiseerden krijgt mythische afmetingen.in zijn standbeeld. Hij was feitelijk betrokken bij de moord op minsterns 38 slachtoffers. Kinderen vanaf 2 jaar werden afgeslacht. (jonge) vrouwen werden verkracht, en op gruwelijke wijze verminkt (o.a. levend de borsten afgesneden) , oudere mensen op moordzuchtige wijze als honden afgemaakt.
Natuurlijk, waar letterlijk gehakt wordt vallen spaanders, maar hier gaat het wel om ledematen van onschuldige levende personen, die zich niet konden verdedigen.
Het moordzuchtig afslachten van minstens 38 personen in Sumatra aan het begin van de Indonesische Revolusi mag geen verzachtende omstandigheid i.c. drogreden zijn om verschillende maatstaven op dezelfde (oorlog)misdaden toe te passen, laat staan dat zulke gebeurtenissen in die tijd als zichzelf staande situatie i.c. Exces worden aangemerkt, want wanneer eindigt het Exces en begint het Systematisch moorden?
Zoiets mag toch niet onopgemerkt voorbij laten gaan? Waar is de heilige verontwaardiging en dhr Mertens gebleven?
Dit natuurlijk uit het perspectief van de slachtoffers en hun nabestaanden gezien
@vandenBroek; ‘heilige verontwaardiging etc.’- Eerder een woede; waarom/waardoor deze situatie is ontstaan! Waarbij totaal onschuldigen de dupe werden van een ontuisterend stupide politieke beslissing!
Ik heb het artikel vertaald met translate.google.com
Maar ik snap het niet helemaal
Mohhammad Syarif was een pemuda die werd doodgeschoten en er is een gedenkmonument voor hem geplaatst op de plaats van de massamoord in de Olostraat?
Snap ik het zo goed?
Niet zo fatsoenlijk om iemand zo te herdenken.
Maar Jalan Pemuda is niet de Olostraat die nog steeds heet Belakang Olo
Zie googlestreetview
Ik zie niet dat monument te Belakang Olo
Maar was Mohhammad Syarif ook een van de moordenaars?
Dit monument bevindt zich tegenover het winkelcentrum Plaza Andalas, Jalan Pemuda, Olo, West Padang District
Vast staat dat Mohhammad Syarif betrokken was bij de Olo-moorden. Onduidelijk is of hij de 2 jarige Iris Scheffer vermoordde, Itje van Möschel ontvoerde, verkrachtte en daarna dodelijk verminkte. Het gerechtelijk onderzoekt zal wel duidelijk gemaakt hebben of deze jonge revolutionair (mede)schuldig of (mede)verantwoordelijk was voor de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de indonesiche Revolusi.
Verbazingwekkend is dat een persoon met zo’n dubieus verleden in Padang een standbeeld werd opgericht.
Opmerkelijk is dat de Indonesische onderzoeker Erniwati de lokale gebeurtenis op deze wijze kan publiceren. Onprofessionele en kritische wijze van onderzoek mag haar verweten worden.
Slachtoffers worden op zo’n manier doodgezwegen.
correctie: ON-professioneel en ON-kritisch.
“Ontluisterend stupide politieke beslissing” en zulke bendes afficheren als “pathologische moordenaar” of woorden van gelijke strekkingen zijn onhandige kwalificaties die geen Recht doen aan de moordzuchtige daders van de gebeurtenissen in de Olostraat 27. In tegendeel zulke argumenten spelen deze daders in de kaart.
Ik wil deze veel gebruikte kwalificaties voor daders van de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi, niet dom en onnadenkend noemen, maar het gaat wel die richting op..
@vandenBroek;’spelen de daders in de kaart etc.’- Dus feiten bij/van; oorzaak en gevolg; geven onhandige kwalificaties? – In Nederlands spreekwoordelijke taal; waar gehakt wordt; vallen spaanders!
“””” Mohhammad Syarif betrokken was bij de Olo-moorden””
Peter,heb je een link naar een duidelijke tekst over zijn rol in olo moorden
De processtukken over de moord in de Olostraat 27 te Padang zijn te vinden bij het Nationaal Archief, de Algemene Secretarie van de Nederlands-Indische Regering (1942-1950), waarin de rol van M.S. wordt beschreven. M.S. wordt beschuldigd tenminste drie moorden gepleegd te hebben.
Hoe e.e.a. op volgende link wordt beschreven is verbazingwekkend.
https://padang.tribunnews.com/2022/03/13/monumen-tugu-pemuda-syarif-kisah-tragis-ketua-pemuda-koto-marapak-yang-meninggal-ditembak-mati?page=all
……”Kalau saya tidak salah namanya Freed, la berteman dengan sekumpulan pemuda di Koto Marapak”……..
De genoemde “Freed” is in wekelijkheid de 13 jarige Rudi Freeth , die herkenbaar was voor daders van de aanslag.
De Indo Rudi Freeth woonde vòòr de oorlog in de Kg. Dobi te Padang. Hij werd tijdens de oorlog met familieleden geïnterneerd in het vrouwenkamp in Padang en later in Bangkinang. Na de Japans capitulatie keerde hij terug naar het woelige Padang. Ondanks waarschuwingen van de Britse bezettingstroepen in Padang verbleef hij buiten de beschermingskampen. Dat werd hem noodlottig.
Het artikel is verwarrend. Komt mede door de googlevertaling?
Belakang Olo 27 was het huis van Bordewijk (aannemer) maar het huis was niet aan de Jalan Pemuda (hedendaagse naam).
Dat lijkt wel gezegd te zijn en zo genoteerd door de schrijver.
Het artikel meldt ook niet duidelijk dat Syarif een van de moordenaars te Belakang Olo 27 of buiten dit huis mede inwoners vermoord te hebben.
En hij overleed 24 november in een gevangenis?
Gedood door Britse ondervragers of Nederlandse ?
Het artikel schetst dit ook niet… en hoe was de toedracht ? Bewust vermoord of zwaar mishandeld ?
Anderhalf jaar geleden is er al een discussie geweest over de Olo-moorden, waarbij Richard Brouwer von Gonzenbach meldt dat hij samen met zijn zus een Podcast erover maakte, waarbij de ligging van de Olostraat 27 verduidelijkt wordt .
https://indisch4ever.nu/2021/09/28/18-nov-1945-de-olo-moorden/
Vergelijk ik de NU bekende gegevens met die van het gewraakte artikel, dan valt er aan het laatste veel zo niet alles af te dingen.
Wat de onderzoeker Erniwati in het boek “Revolutionairy Worlds” erover schrijft maakt de verwarring alleen maar groter, dat is toch niet de bedoeling?
Het punt is dat “Revolutionairy Worlds” maatgevend wordt voor de Geschiedsschrijving 1945-1949, voor de beeldvorming van de Indonesian Independence War 1945-1949.
Maar wat zegt het voorgaande boek van het project “Geluid van Geweld” over de Olomoorden (blz. 132)?
Sumatra….
De 21ste van de maand (november) werden 21 personen vermoord die buiten het door de Brits-Indische soldaten bewaakte en met prikkeldraad afgezette deel van Padang waren gaan wonen (met bronvermelding! 108: NL-HaNA NEFIS en CMI 2.10.62 inv. n° 2058 afschrift verklaring O. Brouwer von Gonzenbach 18-10-1947, opgemaaktt door C.A.M. Brondgeest.
Dan hebben de onderzoekers een probleem,.
https://indisch4ever.nu/2021/09/28/18-nov-1945-de-olo-moorden/
Wat Richard zei:
Ujung Belakang Olo, neem ik aan. Zie onder
Bij die internerings-kaarten werd ook vermeld wat het adres van zo,n familie in Padang was ,zo kwam ik er achter dat ze in . de Belakan Olo straat hebben gewoond .Wijselijk keerden ze daar niet meer naar terug maar namen de wijk naar Singkawang .
In het boek van KTZ H. van den Bos over de vrouwenkampen Padang/Bangkinang staat bij de namen van de geinterneerden hun voormalig woonadres in Padang of Sawahloento. Na de Japanse capitulatie evacueerden de Britten alle geïnterneerden uit Bangkinang naar Padang en deze werden daar in beschermingskampen geplaatst. Een groot aantal ex-geinterneerden (1000?) keerden naar hun huizen in Padang terug. Het probleem was dat Indonesiers hun leegstaande huizen in de oorlog wederrechterlijk hadden geannexeerd en nu plaats moesten maken. De gedwongen uitzettingen veroorzaakte spanningen tussen de Indonesiers en (Indo-)Europeanen.
Het is op basis van het boek van Van den Bos na te gaan wie naar hun eigen huis in Padang terugkeerden.
Het is denkbaar dat sommige (Indo-)Europese families voor eigen rechter speelden en het huis van de architect Borderwijk in Belakan Olo 27 kraakten, de Indonesische bewoners eruit zetten. Dat kon kwaad bloed zetten en vroeg om vergelding, vooral in tijden van de Indonesische Revolusi.
Slachtoffers die uit Sawahloento kwamen en zich in het pand Belakan Olo 27 bevonden tijdens de Olomoorden waren de families Apitule (4) Van Leenen-Buter (4) en Kretzer-Wijshijer(7), De rest was (aangetrouwde) familie, die zich hoogstwaarschijnlijk in het pand bevond omdat de weduwe Apitule kort geleden gestorven was.
Tragisch ! Ja je wilt als voormalig Kampbewoner na 3 jaar in de ellende te hebben gezeten ,eigenlijk nog maar 1 ding ,en dat is weer terug naar het normale ,de draad weer oppakken ! Dat de boel in jouw afwezigheid grondig is veranderd heb je niet door ! Wat nou Republik Indonesia ? Een lesje moeten die Inlanders krijgen en het liefst twee lesjes ! En je begint die Indonesische mensen ,die zich in jouw huis bevonden na 3 jaar ,het huis uit te meppen ! Dat die Inlanders zich nu met Japanse wapens hadden bewapend ,had je ook niet door ,daar kwam je later achter ,terlambat te laat dus ! Tragisch zeer tragisch ! Mijn vader vernam van zijn adoptie-vader ( Die voor president Soekarno werkte ) Dat Padang een kruitvat is en op Java ben je ook je leven niet zeker ! WEGWEZEN !! Mijn vader knoopte dat goed in zijn oren en vertrok stant de pede naar het veilige Singkawang ( Overwegend een Chinese bevolking ) Hoeveel Indo,s hebben ook zo,n waarschuwing gekregen maar sloegen dat in de wind ? 🥸🥸🥸
Lijst van Peter vd Broek, mij toegestuurd
Zij sloegen dus ook die waarschuwingen van die Engelsen in de wind …………………………………..! Wel jammer dat door hun koppigheid ook kinderen daarvan de dupe waren geweest ! Denk dat het ook te maken heeft gehad met het feit ,dat die mensen zolang geinterneerd waren geweest en verstoken van alle nieuws ! Ze wisten alleen Japan heeft gecapituleerd en die Hollanders komen er zo aan ………………………………..( dachten ze ) 🤔🤔🤔
Enig uitleg bij het lijstje van de 21 (sic) vermoorden Olostraat 27 te Padang
Bovenstaande tekst is een gedeelte uit de ODO verklaring die Otto Brouwer von Gonzenbach op 18-10-1947 opstelde.
Hij vermeldt niet alleen 21 slachtoffers van de Olostraat 27 te Padang maar geeft 2 andere families aan waaronder de familie van Leenen bestaande uit 4 personen (?).
.
1) Volgens de Oorlogsgravenstichting was de overlijdensdatum van Dingeman Jan van Leenen, 13/11/1945 terwijl de Olostraat 27 gebeurtenis op 20/11/1945 plaatsvond.
2) De oorlogsgravenstichting heeft een J.C. Butter-Leenen geregistreerd als overleden op 20-11-1945 te Padang Olo 27. De geboortedatum van haar klopt met die van Johanna Catharina Buter geboren op 14/3-1901 te Padang. Uit een verificatie blijkt dat Johanna Catharina Buter op 28/06/1919 te Padang trouwde met Christoffel Rudolf van Mõschel
Volgens het rapport “Kampen Padang en Bangkinang” van KTZ H. van den Bosch had mevr. J.C. Butter-Van Leeuwen twee dochters n.l. Catharina en Maria.
3) In de database van de Oorlogsgravenstichting heet de enige Van Möschel, die op 20/11/1945 in Padang Olo 27 overleed, Christine van Möschel . Klikt men op haar pagina op de link van het Nationaal Archief dan staat op document 9 onder bijzonderheden geschreven: Christine, dochter van Christoffel Rudolf van Möschel (geb.27-5-1892) en Johanna Buter. Achter de naam van Christoffel Rudolf van Möschel staat: vermoedelijk vermoord in Pajaloemboh. Hij staat niet geregistreerd bij de Oorlogsgravenstichting
4) De andere dochter van J.C. Buter heette Maria van Mõschel. Zij zou ook slachtoffer kunnen zijn van de Olostraat 27, maar zij staat als zodanig niet geregistreerd bij de Oorlogsgravenstichting.
Mijn vragen zijn:
Kan iemand bevestigen of mevr. Johanna Catharina Buter HERtrouwd was met Dingeman Jan van Leenen?
Weet iemand iets over het lot van Christoffel Rudolf van Möschel? Is hij vermist of ontvoerd en vermoord?
Weet iemand iets over het lot van de dochter Maria van Mõschel? Is zij vermist of ontvoerd en vermoord?
William Frederick is overleden…
Bron is podcast BvG
zie archieftopic .
W.H. Frederick was een vooraanstaand Amerikaanse historicus, hij doceert aan d befaamde Cornell University. Eén van de weinigen die zinnige dingen zei over niet alleen de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische en maar ook en vooral over Genocide.
Het heeft mij altijd verbaasd dat hij dit forum uitzocht om zijn mening te spuien over de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi en wijze van onderzoek ernaar, zie link https://indisch4ever.nu/2013/11/21/the-bersiapdiscussion-as-revived-by-w-frederick/
Zijn vooruitziende blik hebben mij geïnspireerd om me in de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi, te verdiepen. Voorwaar een groot man. Dat hij voortleeft in een andere dimensie.
Wat mij integreerde waren de door prof W.H. Fredrick genoemde cijfers zoals “ODO revised the total “Confirmed death” as of that time to 11.262” . Confirmed and recorded (sic) : elfduizend twohonderden tweeenzestig, niet meer en niet minder. Heeft de prof toch niet uit zijn duim gezogen? Dat cijfer heeft hij ergens in de archieven gelezen.
En zijn verwijzing naar de Indische pensioenbond was wel een eye-opener: “The Indische Pensioenbond has recently arrived at admittedly rough figures of 8,000 deaths and 20,000 ………..
Pensioenbond estimate if we assume that all or most of its 20,000 missing were in fact killed; this is a substantial number
Er werd en wordt vaak verwezen naar de Rode kruislijsten met vermisten: Dan wordt vaak het (nietszeggend) argument bijgehaald : Most of these `missing´ people were found, eventually. (Buitenzorg o.a.)
Hans Goedkoop zei bij de presentatie van het Bersiapboek “Geluid van Geweld”heel snedig : “en die niet gevonden werden, zijn hoogst waarschijnlijk dood” of woorden van gelijke strekking!
Verder zei de Prof.: “We could start with a more detailed understanding of the ODO, and a more detailed scrutiny of the available sources from that office. Perhaps more would turn up than I and others have found”.
Wat dat laatste betreft kan hij best gelijk krijgen te beginnen bij de Olomoorden
@vandenBroek; ‘Genocide etc.’- Genocide= een volk uitmoorden/uitroeien! Bij Bersiap; werd alles wat de Belanda te maken had belaagd/vermoord; Chinezen, Arabieren, zelfs Indonesiërs! – Mi. wilde wijlen WH.Frederick met deze uitspraak/aanduiding alleen maar opvallen!
note; ik vraag me af; hoe hij over wat de ‘Amerikaanse’ Indianen is overkomen; denkt
https://ecommons.cornell.edu/bitstream/handle/1813/53921/INDO_48_0_1107011768_97_100.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Het voor de hand liggende antwoord op de vraag wat de slachtoffers van de Olostraat 27 in Padang met elkaar gemeen hadden is natuurlijk dat ze allemaal Indo-Europeaan waren, behalve de personen Apitule, Hittepeuw en Apilatey. Althans dat zeggen de bronnen die voor de analyse gebruikt worden.
Dat houdt in dat de “juiste” ethniciteit van Bersiap slachtoffers via een logoritme (sic) bepaald kan worden. Als er ook nog foto’s beschikbaar zijn (facial recognition) , dan wordt de ethnische herkenning een fluitje van een cent, want zeg nou zelf, in die tijd was een Indo toch op een afstand van een kilometer te herkennen? Dat kan voor een Bersiap onderzoek best interessant worden.
Indo, een gevoel. maar niet heus…..
algoritme=logoritme
Vandebroek, u begint wetenschappelijk en daarna glijdt u af naar…..wat eigenlijk?
etnic,racial…eh, facial recognition en ook Indo herkennen van een afstand…..?
En wat moet u nou met een fluitje? Een fluitje kost tegenwoordig niet een cent,hoor, het is veel duurder geworden.Ja, ik zeg het maar.
Ik ken mensen met een Nederlandse/Europees klinkende naam die behoren of voelen zich Moluks.
Moluks misschien een gevoel…..
“Moluks” was toen geen allerdaags begrip, wel werd de term “Ambonees” gebruikt om een etniciteit aan te duiden. En facial recognition zit op elk modaal mobieltje, althans de mijne herkent mij: hé , een Indo, een rompiscatole!