Miko Flohr
Ik weet niet precies wanneer ik voor het eerst hoorde dat opa in een jappenkamp had gezeten, maar het moet meerdere jaren na zijn overlijden zijn geweest. Ik was misschien een jaar of 10, en wist op dat moment al tijden dat er in de oorlog concentratiekampen waren geweest, en ik had ook al even begrepen dat de Japanners óók kampen hadden, maar dat die vermaledijde geschiedenis zo dichtbij en tastbaar was geweest – dat was niet meteen duidelijk geworden. Later begreep ik dat dat ‘jappenkamp’ geen mannenkamp op Java was, maar een werkkamp in Japan.Pas een paar jaar terug werd het me duidelijk wat hij daar precies deed – hij werkte als krijgsgevangene in de steenkolenmijnen van Fukuoka 9B, nadat hij, dienstplichtig, onder de wapenen was gebracht door het gouvernement van de kolonie (zijn centen over die jaren heeft hij vervolgens nooit gezien – een kolonie eist van alles, maar levert zelf natuurlijk niet). Zijn kampkaart, het dagboekje en de brieven die hij over die jaren schreef zag ik pas na het overlijden van mijn oma, in 2010. Het zijn teksten die de deur naar zijn oorlogservaringen op een kiertje zetten – maar eigenlijk ook niet meer dan dat.