๐ป๐๐ฅ ๐๐ค ๐๐๐ ๐๐๐ฃ๐๐๐๐๐๐ ๐ง๐๐ ๐๐๐ ๐ฅ๐ ๐ก๐๐ ๐ง๐๐ ๐ ๐๐ฆ๐๐ ๐๐๐๐
En nog steeds is de boodschap actueel
Een brief van Reggie Baay:
OPEN BRIEF 1 juli 2015
Ook als het gaat om de eigen slavernijgeschiedenis heeft Nederland last van een selectief geheugen
ยฉ Reggie BaayVandaag wordt in ons land de afschaffing van de slavernij herdacht. Stilgestaan wordt bij het feit dat 152 jaar geleden een einde kwam aan de slavernij in de Nederlandse koloniรซn. Wat velen zich echter niet realiseren is dat jaarlijks op 1 juli slechts รฉรฉn deel van de Nederlandse slavernijgeschiedenis wordt herdacht, namelijk dat in de West; in Suriname en de Antillen. Dat ons land ook een slavernijverleden heeft in het Indische Oceaangebied, met name in de voormalige kolonie Oost-Indiรซ (het latere Nederlands-Indiรซ), dรกt mogen we om meerdere redenen niet meer negeren.
Al vanaf het begin van de zeventiende eeuw hebben wij รณรณk een geschiedenis met slavenhandel en slavernij in Aziรซ. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat alleen al onder het VOC-bewind daar enkele honderdduizenden slaven zijn gemaakt, gekocht, gebruikt รฉn verhandeld. En toen aan het einde van de achttiende eeuw de Compagnie ter ziele ging en het bestuur van de kolonie Nederlands Oost-Indiรซ in handen kwam van de Nederlandse โstaatโ, betekende dat geenszins het einde van de koloniale slavenhandel en slavernij.
Het duurde vervolgens tot halverwege de negentiende eeuw voordat in het Nederlandse parlement werd besloten tot afschaffing van de slavernij in Nederlands-Indiรซ:
โUiterlijk op den 1sten Januarij 1860 is de slavernij in geheel Nederlandsch-Indiรซ afgeschaft,โ
zo werd beslist. Drieรซnhalf jaar eerder dus dan in de West.
Wie verwacht dat hiermee daadwerkelijk een einde kwam aan de slavernij in deze kolonie, komt echter bedrogen uit. Met de afschaffing op 1 januari 1860 werd slechts een klein deel van de slaven in de archipel vrijgekocht; het overgrote deel, dat wil zeggen vele tienduizenden slaven die veelal in bezit waren van slavenhouders buiten Java, bleef in slavernij. Vrees voor politieke onrust, maar vooral de wetenschap dat het vrijkopen van deze slaven letterlijk ten koste zou gaan van de koloniale baten ten behoeve van de Nederlandse schatkist weerhielden de achtereenvolgende wankelmoedige regeringen ervan er daadwerkelijk een einde aan te maken. Het zorgt voor het onthutsende feit dat onder het Nederlandse koloniale bewind de slavernij in Nederlands-Indie, ondanks de formele afschaffing in 1860, tot in de eerste decennia van de twintigste eeuw gewoon kon blijven voortbestaanโฆ
In Nederland hebben we altijd al een moeizame relatie gehad met de schaduwkanten van onze geschiedenis. Die moeizame relatie betreft niet in de laatste plaats ons verleden in de voormalige koloniรซn. Is het niet veelzeggend dat het onverkwikkelijke slavernijverleden in Nederlands-Indiรซ volledig uit ons collectieve geheugen lijkt te zijn gebannen, geen plaats heeft in onze nationale geschiedenis en ook geen plek heeft gekregen in de nationale herdenking van de afschaffing van de slavernij? Het feit dat dit met het slavernijverleden in de West wรฉl het geval is, is dan ook zeker niet het gevolg van een grootse houding om ons falen in het verleden onder ogen te willen zien. Integendeel. Het is het gevolg van de bewonderenswaardige en niet-aflatende strijd van de Surinaamse en Antilliaanse nazaten voor erkenning van hun slavernijgeschiedenis.
Wat betreft het slavernijverleden in de Oost is er nooit een vasthoudende groep van slavennazaten opgestaan die erkenning van haar geschiedenis heeft geรซist. En het valt ook niet te verwachten dat zoโn groep zal opstaan, simpelweg omdat de meeste nazaten van de slaven uit de Oost zich niet bewust zijn van hun eigen geschiedenis van slavernij.
Betekent dit dat we dan maar moeten volharden in het nalaten ook dit deel van onze slavernijgeschiedenis te erkennen en te herdenken? Nee, natuurlijk niet. Om met het laatste te beginnen: herdenken is niet alleen een zaak waarmee respect wordt betoond aan slachtoffers en (bewuste) nazaten, maar is zeker รณรณk bedoeld om โniet te vergetenโ; om kritisch naar ons handelen in het verleden te (blijven) kijken. En is het daarnaast niet wrang dat in ons geschiedenisonderwijs manmoedig de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniรซn is opgenomen, maar dat daarin opvallend genoeg de slavernij in onze voormalige kolonie Nederlands-Indiรซ ontbreekt? Is dat niet, nu onderzoek onweerlegbaar duidelijk maakt dat het totale Nederlandse aandeel in deze donkere episode uit de wereldgeschiedenis aanmerkelijk groter is dan tot nu toe werd aangenomen, een abject staaltje van geschiedvervalsing? Want geschiedverzwijging is, zoals schrijfster en journaliste Anne Lot Hoek nog onlangs in NRC-Handelsblad betoogde, รณรณk geschiedvervalsing.
En tot slot nog dit. Een natie die angstvallig weigert haar schaduwkanten uit het verleden onder ogen te zien en zich vooral laat voorstaan op haar historische โsuccessenโ, creรซert een verkeerd zelfbeeld en blinkt – in haar blindheid- vooral uit in het hautain anderen de maat nemen. Zoโn natie is niet alleen ongeloofwaardig en dwingt geen enkel respect of moreel gezag af, maar oogst, vooral internationaal, slechts irritatie en hoon.
(Reggie Baay is schrijver van onder andere Daar werd wat gruwelijks verricht; Slavernij in Nederlands-Indiรซ.)
Dit verhaal van Reggie Baay is met meer detail beschreven in hoofdstuk 6 van ‘Daar werd wat gruwelijks verricht’ย Lees hier hoofdstuk 6.
...................
Indisch4ever 
Holland is groot en rijk geworen daar onmenselike slavernij en kolonisatie.Waarop ze erg trots op zijn.
De VOC kende geen slavernij, afgezien van slaven die men tegenkwam in de oorlogsbuit van veroverde Portugese schepen, vestigingen en forten. De VOC werkte wel met slaven. Maar slavernij was in de Oost een kwestie van de lokale bevolking en Inlandse vorsten. Tijdens het koloniale bewind (Engelse tijd vanaf ca. 1800) was de invoer van,. en handel in slaven verboden. Hiermee hoopte men de bij de Indonesische hoofden en vorsten gangbare slavernij te laten uitsterven. Er is nooit goed zicht geweest op deze slavernij bij de inheemse bevolking. (Bron: Jan A. Somers)
Er was volop slavernij in de VOC-gebieden. Eigenaars waren VOC zelf… en in meer aantallen VOC-dienaren privรฉ en vrije burgers.
Slavenschepen kwamen aan in de kolonies. Meerendeels particuliere slavenhandelaren.
Moesten betalen, gegevens opgeven en konden slavenmarkten organiseren.
Reggie Baay en Hendrik Niemeijer hebben vele dagen de VOC-archieven in Indonesiรซ doorgeworsteld en dit beschreven.
https://www.bol.com/nl/nl/f/batavia/9200000002155172/
Ja vandaag 1 juli Ketie Kotie Dee ! Nationale feestdag van Sranang ( Suriname ) Het grootste feest van de Creolen .Maar was het zo,n feest op 1juli 1863 ? Ja de Negers waren vrij ( Op plantages en in de stad ) De Bosnegers waren al veel langer vrij ,dat hadden ze zelf bevochten .Er was een adder onder het gras ! Die negers waren dan wel vrij maar moesten tegen een karig loontje nog wel 10 jaar verplicht werken op die plantages ! Die plantagehouders kregen een vergoeding per vrijgelaten slaaf maar wat kregen die ex slaven zelf ? Nou dit 0,0,0 doekoes ! Na die verplichte 10 jaar keerden die ex slaven massaal die plantages de rug toe ( Hoe was dat nou mogelijk ? ) Daarom hadden ze op die plantages “” Nieuwe Slaven “” nodig .Ze Kwamen uit op Hindoestanen en Javanen en die werden al net zo uitgebuit als die Creolen ! Er staat wel een mooi monument voor de slaven in het Oosterpark in Amsterdam t.o het O.L.V ziekenhuis ,als het goed is is er nu een feest aan de gang .Dat monument is van Erwin de Vries ,geboren en getogen Surinamer ,hij kreeg op het eind van zijn leven alsnog de Surinaamse Nationaliteit .
Wat zei Erwin op het laatst van zijn leven ? Mi libi lek wan Sranang man ,me go dede lek wan Sranang man .( Misschien niet helemaal goed Surinaams maar o.k ) Ondanks het feit dat Erwin bijna zijn hele leven buiten Suriname had gewoond en gewerkt ,voelde hij zich op en top Surinamer en hij wilde ook dood gaan als Surinamer ! Zijn halfbroer was Gouverneur van Suriname geweest en die halfbroer was getrouwd met een dame uit Schotland ,hun oudste zoon Hein werd ambassadeur van Nederland in Argentinie .Ik stond eens bij dat monument in het Oosterpark ,was er daar een Creoolse dame ijverig vuil aan het weghalen op en aan het monument ,de vele Surinamers die daar in de omgeving wonen zorgen er wel voor dat hun monument er altijd goed bij staat ! Dat monument is gemaakt door een Surinamer Voor de Surinamer ! Dat monument staat niet op zo,n vergeten ,verlaten plek in het bos zoals het Indisch monument in Den Haag maar integendeel op een druk punt in een drukke buurt ! “” So me go dape “” Ik ga er nu naartoe ! Mensen eren ,die tegen hun zin ( uiteraard ) hun leven als slaaf hebben doorgebracht .Uiteraard ben ik ook voor ( financiele ) genoegdoening voor hun nazaten .en nee ik ben geen nazaat van die Surinaamse slaven .๐๐๐
“Ja, in de Indische Archipel, en het latere Indie, is de slavernij altijd al wijdverbreid geweest, voornamelijk bij de plaatselijke hoofden. Daar speelde de VOC dan ook een rol in; handel is handel. Krachtens het Regeringsreglement van 1818 was de slavenhandel verboden, in 1819 werd begonnen met het aanleggen van registers van alle toenmalige aanwezige slaven, in 1825 gevolgd door een algemeen reglement op de slavenstand, Het houden van slaven was door deze maatregelen weliswaar niet verboden, maar vanwege het verbod op de slavenhandel nam het aantal slaven sterk af. De Indische Staatsregeling (IS) heeft het ook niet over de slavernij, maar over de slavenhandel. Artikel 170, 1925 luidt o.a.: 1) De slavenhandel. de invoer en de openbare verkoop van slaven zijn verboden 2) De als slaven van elders aangevoerde personen zijn vrij, zoodra zij zich op het grondgebied van Nederlandsch-Indie bevinden.”. (fragment bron door J.A. Somers)
Ja die vroegere Nederlanders waren zo hypocriet als wat ,zij bedreven slavernij EN slavenhandel zowel in de Oost als in de West en misschien ook in de rest ! Handel is handel nietwaar ? Maar in eigen land ? Nee dat was verboden! Dus was je een verdwaalde Neger slaaf en bevond je ,je toevallig in Amsterdam in pakweg 1845 ,dan kon je je zelf beschouwen als vrij man ! Zal wel die gereformeerde inslag geweest zijn .”” Je mag de kat wel knijpen maar dan in het donker !”” Maar om nou alleen Nederlanders de schuld te geven ? Bijna elk volk deed er aan mee .De meeste slavenhouders in Suriname waren Joden .En toen die plantages een voor een op de fles gingen en die Joden een beetje aan lager wal begonnen te raken ,namen zij met alle liefde een Negervrouw als echtgenoot ,vandaar dat veel Surinaamse Creolen Joods bloed in zich hebben ..Je hebt nog steeds een hele mooie Synagoge in Paramaribo ,pal naast een hele mooie Moskee ( Moet niet gekker worden !) trouwens de oudste Synagoge van de Nieuwe Wereld ( Amerika ) staat ook in Suriname n.l bij de Jodensavanne + 45 km van Paramaribo af ( alleen bereikbaar per boot ) Die conclusie van Mw Ellen is terecht ,als er Indonesisch bloed door je aderen stroomt ,is er grote kans dat een van je voorouders ook slaaf/slavin was .Maar om nou weer die Nederlanders hiervan de schuld te geven ? ( Is wel makkelijk toch ) Die vroegere volkeren van die Indische archipel draaiden hun hand er ook niet om een slaafje hier en een slaafje daar ! Zij deden er graag aan mee en zoals die ook al hypocriete Arabieren ! Trouwens wie zou er nou niet een gratis arbeidskracht ( lees slaaf ) in en om zijn huis willen hebben ,om al die rotklusjes te doen ,waar jij te belazerd bent om te doen ??? Er was slavernij ,er is slavernij er zal altijd slavernij zijn ! ๐๐๐คฃ
Met zijn boek over de slavernij in de Oost wilde Reggie Baaij aangeven (zo sprak hij zich uit in een vroegere lezing), dat elke Indo-Europeaan behalve Inlands bloed (via de njai) ook waarschijnlijk slavenbloed heeft. Hoewel men er nog weinig besef van heeft. Bij mij klopt het wel, ik heb in het archief van de VOC adoptie-akten gevonden van voorouders die nazaten waren van slavenkinderen (met gemengd bloed). Maar het hoeft niet zo te zijn bij elke Indo. Wat betreft de njai, daar heeft de schrijver wel gelijk in.
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/06/30/geen-keti-koti-a4135077
Ook een keti koti ( en dekolonisatie) voor Indische mensen?
Veel dank voor de tip. Zie nieuw topic:
Ondanks allerlei verboden en reglementen t.o.v. de slavenhandel, kende de kolonisator wel de verkapte slavernij. Dat is het Cultuurstelsel (1830-1870), een soort van belastingstelsel. Het cultuurstelsel hield in dat de inheemse bevolking bij wijze van pacht 20% van haar grond -als die daarvoor geschikt was- moest gebruiken voor gouvernementsproducten: producten voor de Europese markt. Onder ander grote hongersnoden waren het gevolg hiervan. Het Cultuurstelsel in de Oost (heel winstgevend) heeft ook de afschaffing van de slavernij in de West bewerkstelligd.