Didong gaat sluiten
googlestreetview

De eerste keer dat ik Indisch eten proefde, moet eind jaren vijftig zijn geweest. Mijn ouders behoorden tot de schaarse Hagenaars die geen enkele band met Insulinde hadden, maar wat voedsel betreft was mijn moeder wel avontuurlijk ingesteld. Op zekere dag is zij dus met een grote pan naar Soeboer in de Koningstraat getogen. Onze Indische buurvrouw Soraja had haar tevoren verteld wat ze moest bestellen. Zodoende proefden we die avond voor het eerst nasi goreng, smoor babi, atjar tjampoer, rendang,  sambal telor, seroendeng en sajoer lodeh. En natuurlijk saté en kroepoek. Later op de avond zat mijn vader ineens aan de krant, die hij uitgestrekt voor zich hield, te ruiken. Het papier geurde volgens hem zo raar. Hij besefte pas later dat zijn eigen adem het aroma van specerijen tegen het dagblad weerkaatste.  Voorburgs Dagblad