4 Responses to Jappenkampen Padang en Bangkinang

1. M schreef:

   21 september 2023 om 13:50

   Er zijn nog zoveel vragen en antwoorden om de familie geschiedenis te achterhalen. Bijzonder om dan alweer iets meer over deze vreselijke periode te lezen. Je wordt als nabestaande niet eens geïnformeerd. Laat staan dat je niet eens wist dat er een gedenkteken op Bronbeek staat voor de getroffenen die in de Bankinang kamp gevangen hebben gezeten. Zijn er meer familieleden of nabestaanden van slachtoffers van de Bankinang kamp die nog meer informatie hebben? Je mag mij gerust benaderen.

   Wijshijer, Julia, geboren ca 1883 in Gunung Sitoli, overleed 7 juli 1945. Ze huwde met TanTek Hong en verbleef met haar dochter en kleinkinderen in het vrouwenkamp. Ze groeide op in het gezin van de pleegouders Johan Wilhelm Wijshijer (1857 Priaman – 1933 Padang) en Georgiana Freeth (1847 Padang – 1908 Padang), maar de achternaam Wijshijer die ze gebruikte was niet wettelijk aan haar toegewezen. ( bron is een familielid in een dossier van de oorlogsgravenstiching). Haar meisjesnaam was in de kampadministratie foutief genoteerd als Verbaarschott. Dat was de gehuwde naam van haar dochter met wie ze in het kamp was. Pleegvader Wijshijer was burgerschrijver bij het magazijn van oorlog te Padang.

   Beantwoorden
2. vandenbroek@libero.it (1953) schreef:

   21 februari 2022 om 14:23

   Mijn moeder (1929) was met haar Indonesische moeder, zusje en twee broertjes in het Jappenkamp te Bangkinang geïnterneerd. Ze vertelt aan mij weinig over deze periode terwijl ze aan mijn zoon, die toen een tijdje bij haar inwoonde wel over praatte. Dat was zeker niet bedreigend.

   Toen ben ik zelf op zoek gegaan naar data en heb haar verblijf op Sumatra gereconstrueerd: van Padang, waar haar vader als KNIL-militair vòòr de oorlog was geplaatst naar het kamp in Bangkinang en na de Japanse overgave terug via Bangkinang naar Meester Cornelis op Java . Daarbij gebruikte ik de informatie op de nuttige web site van dhr Geenen, myindoworld en ook de gegevens over de Bersiapkampen. Daarin zijn plattegronden etc van Bangkinang en de opvangenkampen in Padang te vinden.

   Op basis van deze gegevens sprak ik met mijn moeder (1929). Opvallend is, dat ze met veel van de mensen uit die periode na de repatriering(!) in Nederland contact had. Haar Lange -ermijn geheugen is meer dan OK., haar verhaal past in het verloop van de geschiedenis. Ze wilde nooit naar de bijeenkomsten met Bangkinangers in Bronbeek.

   Uit de verhalen van mij tante en ooms krijg ik het beeld van een meisje die samen met mijn oma hun eigen weg gingen. Trotse vrouwen, sterk als buigzaam bamboe.

   Beantwoorden
3. Hans Boelaars schreef:

   20 februari 2022 om 15:25

   Eindelijk zelf ben ik naar Bankinang gegaan om te zoeken naar een zus boven mij die in de Boei in Padang is overleden en weer herbegraven is op het rk. kerkhof in Padang met o.a. broeders en zusters die in Bankinang begraven waren.
   Als kind van 6 jaar heb ik deze herbegraving bij gewoond.
   Bij de stichting oorlogsgraven wisten ze voor 8 jaar niets hierover.
   Mijn broer en ik zijn onder bescherming van een toenmalig weesmeisje waar ik verder nooit meer iets van vernomen heb het kamp doorgekomen.
   Tot dat moment wist de familie in Holland niet dat wij ook een ouder zusje gehad hebben.

   Beantwoorden
   • Boeroeng schreef:

     21 februari 2022 om 14:16

     Hans, klopt dit verhaal? :
     —
     Boelaars, Geertruida C.M., geboren mei 1942 in Padang, overleden 23 augustus 1942. Dochter van Catharina Maria Hoogenbosch (1911 Den Helder – 1994 Geertruidenberg) en Adrianus Cornelis Boelaars (1911 Amsterdam – 1994 Geertruidenberg), machinist KPM en ook verblijvend in de kampen te Padang en Bangkinang.
     —

     Beantwoorden