Het lijkt allemaal zo geweldig in de interieur-, architectuur- en lifestylemagazines, mooie woningen, interieurs, meubelen, verlichting, vazen, vloerkleden, planten en ga zo maar door, zelfs als er een hond of kat bij staat is het er een van een designras. Soms is er een mooi mens in beeld, tiptop gekleed, gekapt en opgemaakt.
Elke keer als ik zo’n foto of tv-programma zie verwonder ik me vooral over de steriliteit, de levenloosheid van de scène. Geen prulletje op de vloer, geen volle tijdschriftenbak, geen blaadje op de vensterbank, geen pootafdruk van de hond op de vloer, geen rondslingerend speelgoed, geen gebakschoteltje met een half opgepeuzeld stukje appeltaart.
Een beeld dat ver staat van de werkelijkheid.

De interieurs in mijn geheugen zagen er totaal anders uit.
Een bank met imitatie velours kussens – oud groen – brede houten armleuningen, die als extra zitplaatsen fungeerden als het druk was en dat was het vaak. Eettafelstoelen gebruikt als fauteuils. Houten klapstoeltjes als reserve in de gang. Een teakfineer houten uitschuifeettafel die altijd uitgeschoven was want waarom zou je die inschuiven? Op de vloer goedkope Balatum vloerbedekking, meeverhuisd en daardoor vol scheurtjes. Tegen de kou een kokoskarpet met slijtageplekken. Een rotan salontafeltje met gewolkt glazen tafelblad en daaronder een triplexplaat om de kranten op te leggen, een hele stapel inclusief brieven en folders. Op het tafeltje een kleedje, met koffiekringen en schroeiplekken van sigaretten, een koffieblik met kroepoek, een asbak met druk-draai mechaniek, geliefd speeltuig van de jongsten.
Streepjesbehang en gebloemde gordijnen. Door sigarettenrook vergeelde vitrages.
Op de schoorsteenmantel – van de gaskachel – stonden een lamp met een door de lampwarmte draaiende kap waarop een stromende waterval te zien was, 3D avant-la-lettre, maar altijd leuk om naar te kijken, fotolijstjes schots en scheef met extra foto’s tussen lijst en glas ingeprikt, een vreemde vogel met lange nek die knikkebolde naar een kommetje water, zijn snavel erin dipte en dan weer omhoog veerde om even later weer te dippen in het kommetje. Onvermoeibaar dag-in-dag-uit. Onbegrijpelijk.
Aan de muur een zigeunermeisje met pronte boezem, een wandkleedje met een afbeelding van de Egyptische Sfinx, gekocht in Port-Saïd, een waaier van onbestemde herkomst. Een muurvaasje met een kunstbloem erin. Een vergeelde familiefoto.
Bij elkaar verzameld, gekregen of gekocht op de emotie van het moment. Verschillende stijlen,verschillende kleuren, verschillende materialen, niets paste bij elkaar maar alles hoorde bij elkaar. Een ratjetoe waarin het leven in alle hoeken en gaten aanwezig was.
Indische interieurs in Holland.
Kijk maar eens in oude foto-albums en geniet van het ratjetoedesign of moet ik het tjampoerdesign noemen?
Dat klinkt wel cool.

Ferry Geuther © 2016
bron: EigenZinnig Indisch 2eDruk(ker), 2021 – ISBN 978-94-6328-418-9
http://www.boekenbent.com/shop