Minutenlang zitten Tessa en Stan maandagochtend zwijgend tegenover elkaar aan tafeltje in de Indische buurt in Tilburg. Met zes jongeren oefenen ze voor een voorstelling over het oorlogsverleden van hun ouders en grootouders. Allemaal hebben ze Indische roots. Dus Bevrijdingsdag is voor hen een feestdag met een bijsmaak. Want voor Indische Nederlanders ging de oorlog na 5 mei door.
Zie de film van Omroep Brabant
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:en
Recente reacties
- M.Lazar op Indische Soos # 18 jaar. We mogen omongkosongen
- Peter Koop op Jappenkamp Kampili
- R.L. Mertens op Sporen van Indië
- Noordin op Sporen van Indië
- Manfred van Kerckhoven op Indisch in Beeld
- Boeroeng op Indische Soos # 18 jaar. We mogen omongkosongen
- Boeroeng op I.M. John Sicco Meisenbacher
- Victor Bruins op I.M. John Sicco Meisenbacher
- R.L. Mertens op Sporen van Indië
- Boeroeng op 5 april Platformbijeenkomst Rapport Bussemaker
- Elmi op 5 april Platformbijeenkomst Rapport Bussemaker
- Leon Algra op 5 april Platformbijeenkomst Rapport Bussemaker
- A. Olive op De duistere kant van De weduwe van Indië
- A. Olive op Moluks nieuws
- Boeroeng op Moluks nieuws
Archief
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
......................................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! Categorieën
Zoeken op deze weblog
Meest recente berichten : Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXXBertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!Detachement Verbruiksmagazijn, Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Deze slideshow vereist JavaScript.
“Indisch zwijgen” is hetzelfde als Nederlands zwijgen of Frans zwijgen, Spaans zwijgen etc.
Mensen kiezen voor het verleden achter zich te laten en niet meer aan ellende van vroeger te denken, en dus praat men er ook niet over.
Zou het idee meespelen dat Indische mensen vanuit de Indonesische cultuur zwijgzamer zijn dan Europeanen ? In hoeverre is dat een koloniaal cliché van : ‘de mysterieuze oosterling’ ?
Ik hoef toch Jan en alleman niet steeds maar weer bezig te houden met mijn sores? Eén of twee keer bij interview over mijn avonturen is toch genoeg? Niks “de mysterieuze oosterling”. Net als Zeeuws meisje, dat wel enkele uren nodig zou hebben voor haar verhaal? Zet ik toch ook niet op I4E?
Jan, ik begrijp je reactie niet.
Wat ik schreef was geen kritiek op je.
sorry Boeroeng, maar zo bedoelde ik dat niet. Ik reageerde op het steeds terugkerend verwijt dat Indische mensen nooit over hun verleden praten. Ik heb daar geen behoefde aan. Maar ik ken ook mensen die elke keer over ‘vroeger’ beginnen, hoe slecht het was.. Ik kan dat verhaal dan zo langzamerhand ook navertellen. Het verhaal van Zeeuws meisje ken ik natuurlijk. Maar naar aanleiding van de herdenking van de slag om de Schelde vorig jaar vroeg een dochter hoe of zij in die tijd leefde. Had ze kennelijk nog nooit verteld. En waarom ook? Dat ze in die tijd haar moeder verloren had? Dat ze onder een tafel schuilden, of in de kelder. En hun huis half plat geschoten. Dat in de dekens die wij na aankomst van hun kregen nog de kogelgaten zaten. Nou, dat was het dan. Een gangbaar Zeeuws verhaal. Maar zijn met zo’n verhaal de gevoelens ook overgekomen? En dat is het belangrijkste van je verleden. De perceptie, hoe of het bij je is aangekomen. En dat is heel persoonlijk, nauwelijks over te dragen. Hoe moet ik aan een Delfenees uitleggen hoe of de situatie, de spanning, de angst was in Soerabaja? Wat moet ik over de Kenpeitai vertellen? De Simpangclub, de Werfstraatgevangenis. De euforie van de bevrijding. Het bergen van lijken, met bij elkaar zoeken van de onderdelen? Het beste wat ik met Zeeuws meisje heb gedaan: samen in Soerabaja al die plekken bezoeken. En het daarbij horend verhaal. Daarna nooit meer. En in Vlissingen het verhaal van de non/verpleegster, hoe of ze de moeder van Zeeuws meisje binnen kregen in het ziekenhuis. En de dag later haar vader: kinderen, jullie hebben geen moeder meer. Daar zwijg je verder toch over?
Ada apa, opa?
Ayden Carlo (31), regisseur en begeleider in het gehele proces, beaamt dat Indisch zwijgen een thema is dat bij veel jongeren terugkwam. “Bij sommigen wordt er in de familie nooit gepraat over de tijd in Nederlands-Indië en de komst naar Nederland. Hier komt ook de naam van de voorstelling, Ada apa, opa?, vandaan. Dit betekent ‘Wat is er, opa?’.”Die vraag komt uit een van de verhalen van Nimué Pattirane, die in haar audiofragment vertelt over een klein meisje, dat aan haar altijd stille opa vraagt wat er is, omdat ze doorheeft dat er iets is. “Ze krijgt geen antwoord en er valt een ongemakkelijke stilte,” zegt Carlo. “En die stilte, het zwijgen, is een thema dat we in deze audiovoorstelling onderzoeken. Is het een keuze om te zwijgen?”Praten over het verleden kan moeilijk zijn, omdat er trauma’s aan gekoppeld zijn, weet ook Sem van Beukering. In zijn audiofragment vertelt hij over zijn opa Karel, die tijdens de onafhankelijkheidstrijd naar Nederland vluchtte. “Ze moesten wel vluchten uit Indonesië, anders had het Karel de kop gekost,” zegt Carlo. “Hij is per slot van rekening een Nederlander en die was toen de vijand daar.”
————- Bron NPO 3FM