Tenzij zij Indonesië na hun geboorte ooit bezochten, kennen ze de verhalen erover van hun ouders en grootouders. Hoe ervaren ze dat? Leeft het gedachtengoed ook in deze generatie voort, geven zij het straks weer door aan hun kinderen? Demi van Hutten portretteerde en fotografeerde, na een oproep op social media, een aantal van hen en vroeg ze om óók wat foto’s uit het familie-album te mogen delen. bol.com ;
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
@ ‘de derde generatie etc.’- Wie zei ; dat onze jongeren zich niet meer Indisch voelen?
Dat was o.a. ik. Alleen even wezen kijken waar papa/opa was opgegroeid. Soerabaja is toch net zoiets als Sydney of Rio? Alleen een beetje anders.
@JASomers; ‘zoiets als Sydney etc.’- Als Soerabajaan je (klein) kinderen niet meegeven wat Soerabaja betekent….? ‘Vormen mijn lippen steeds jouw naam…….’.zong Aneke!
Ik belast mijn kinderen/kleinkinderen niet met Indisch Verdriet, Ze hebben hun eigen leven. Ik heb zo’n idee dat ze meer van Indië/Indonesië afweten en gezien hebben dan menig Indische Nederlander. Dat zoeken ze zelf wel uit. En ook hun omzwervingen in Surabaya! Vele foto’s uit mijn verleden vind ik in hun computers! Bent u wel eens in de bush van SoemberPakel geweest, waar hun (over)grootmoeder is geboren? En in Poedjon ook nog navraag gedaan naar hun over/over/grootmoeder die daar is verdwenen? Hebt u (en uw kleinkinderen) wel eens rondgezworven over Kembang Kuning? Zij wel!
Kembang Kuning? Daar zou ik niet durven rondlopen.
Mevrouw Anise, Kembang Kuning is een prachtige begraafplaats, zo ga je met dode mensen om. Je hebt bijvoorbeeld het oude Indisch burgerlijke deel, vol geschiedenis. Bijvoorbeeld de piloot van het eerste vliegtuigongeluk in Indië. Daarnaast die lange rijen mensen, meest jonge mensen, die daar eigenlijk niet horen te liggen. En dan vooral al die naamlozen, zij krijgen nooit bezoek! (de overigen trouwens ook niet), Maar ook die massagraven (heten hier netjes verzamelgraven). Stoffelijke resten die niet meer uit elkaar konden worden gehaald en ‘gereconstrueerd’ tot separate mensen. Konden vaak niet eens meer worden geteld! Hoeveel Indische vakantiegangers komen er hormat betuigen? Als u geesten/spoken zoekt moet u op Peneleh zijn, niet hier. Op Kembang Kuning heerst de regelmaat van een Westerse samenleving. Op de millimeter nauwkeurig langs de liniaal! En bij het grasmaaien, geen sprietje te hoog. Maar ik ben dan ook bevooroordeeld, de door ons (ik was 15!) geborgen stoffelijke resten liggen ook hier! Misschien zijn ze ons dankbaar dat we zo goed voor ze hebben gezorgd. En ook het prachtige werk van de Oorlogsgravenstichting. Mijn Zeeuws meisje was zo onder de indruk!
Door de aanwezigheid van PSK en hun klanten zijn er in het Sawahan gebied zeer onveilige plaatsen, vooral ‘s avonds en voor vrouwen.
Een Dolly van der Mart heeft hier een echte cultstatus, niet bij de personen die vanuit Surabaya naar Nederland zijn gekomen? Nu, daar was het nog ‘gecontroleerd’ maar dichterbij de begraafplaats wordt het waria / banci gebied en kan het er zeer wild aan toegaan.
Ik ben serieus; daar moet men niet ‘rondzwerven’.
Dolly van der Mart – Gang Dolly sinds 2014 afgelopen met die vrijpartijen tegen betaling ALDAAR in die gang Dolly… Toen verkaste men maar naar naar Jl Kembang Kuning e.o. Je moet toch wat om eten op tafel te toveren…
Yuk bang ikut bang…
Dolly en haar leven en familie:
https://www.imexbo.nl/malang-sukun-spec-1.html
“niet ‘rondzwerven'” Tjee, dat wist ik niet. Maar ik ben er al lang niet meer geweest. Reis naar Indonesië niet meer goed voor mijn gezondheid. Maar bezig zijn hier op I4E houd mij erbij!
Toen ik heel klein was woonden we in Tanjung Priok, mijn vader deed in het havengebied de meeste zaken.
Vlakbij was de grote erebegraafplaats Ancol. Omdat het er tamelijk rustig is, ziet men er het fenomeen ‘mobil goyang’ zeer veel. Dat is het nadeel van begraafplaatsen hier.
” onze jongeren zich niet meer Indisch voelen?”:
Mijn jongste zoon (34), 3e generatie, voelt zich en gedraagt zich 100% Indisch, jeweetwel: o.a. op 1 voet leunen! Zegt ook altijd tegen iedereen, gevraagd als ongevraagd: Ik ben een Indo!
Ik zeg dan tegen hem: “Niet overdrijven! Moet nog steeds naar de botol tjebok zoeken in je WC” (woehahahaha… ), want ja: vriendin Hollands!
Ha ha grappig die adik ,lijkt mij dat die adik iets heeft wat papa iets minder heeft ………………………………………… Humor ! 😜😜😜
“vriendin Hollands!” Gelukkig is mijn Zeeuws meisje geen ‘Hollandse’. Heeft haar eigen tjebokfles.
Iemand van de derde generatie van mijn familie heeft ook bijgedragen aan het boek “De derde generatie”. Wat zij vertelt over haar oma, mijn tante, is heel herkenbaar. Ik herken precies mijn grootmoeder, haar overgrootmoeder : dezelfde gastvrijheid, dezelfde vertrouwdheid en ook dezelfde woorden.
Of dat gedachtengoed doorgegeven wordt is bij ons niet de vraag. Indo ben je door je achtergrond en opvoeding. Het gaat er om hoe je dat uit, daarom vind ik “Indisch is een gevoel” zo vaag, een uitdrukking van verbale handicap, dat ik het onder de deurmat veeg.
@Dichtbij de begraafplaats wordt het waria/banci gebied en kan het er zeer wild aan toegaan “” Oh je bedoeld het is een “”Cruise “” gebied voor transgenders en schandknapen ,niet zo,n vreemd fenomeen voor een grote stad ! In New York kun je volgens mij ook maar beter s,avonds Het Central Park mijden vanwege de omgebouwde “” meiden “” .Idem dito geldt dit voor het Vondelpark in Amsterdam en vele andere parken in Nederlandse steden , Ideale omgeving toch ? Donker en veel begroeing .Overdag kun je er gewoon wandelen slapen die bancis nog .Wat ik wilde weten , bestaat die hele begraafplaats Kembang Kuning uit dat ere veld of hangt er nog een gewoon Indonesische begraafplaats bij ? Ik zie namelijk zerken staan ,die er niet zo verzorgd uitzien ,kan nooit tot dat ere-veld behoren .
Kembang Kuning burger gedeelte bestaat nog steeds, is nog steeds in gebruik bij de christenen en is zeer uitgebreid. Heeft ook een aparte hoofdingang, maar er lopen straatjes door het kerkhof die naar de nabije wijken leiden.
Het ereveld ligt ernaast – afgeschermd – en heeft niets van doen met het burgergedeelte.
Klopt, heeft ook een eigen ingang. In mijn tijd met een belknop bij het hek. Komt meteen iemand open doen.
Ik heb eindelijk tijd om naar het radio-interview met Demi van Hutten (22) 3de generatie te luisteren. De 3de generatie is wel klaar mee met het aanpassen, ze willen de cultuur van Oma en Opa behouden , het erfgoed. Nog steeds wordt voor hun bij Vaderlandse Geschiedenis op school weinig tot geen aandacht geschonken aan Nederlands-Indie.
De studie naar haar achtergrond en die van haar generatie heeft Demi van Hutten aangezet om anders te gaan denken over Nederland, met een SCHEEF oog kijkt ze naar de keuzes die Nederland heeft gemaakt. Dan wordt niet alleen bedoeld de politionele acties, die eigenlijk een oorlog was, maar tot mijn verbazing ook de Indische Kwestie i.c. het niet betalen van de salarissen van militairen en Indische ambtenaren.
Hoe Kembang Kuning in dit geheel past, wordt dan de vraag. Het lijkt soms wel de lakmoesproef voor 1ste generatiegenoten. Maar klaarblijkelijk speelt dat alleen een rol in een heel select groepje, die het als een soort kapstok gebruikt. Daar is niks mee mis, als je maar bewust bent van de beperkingen en gewicht van deze visie.
Ik ben één keer terug geweest in Indonesie en heb het ereveld Pandu in Bandoeng bezocht om hornat te betuigen aan mijn opa Pieter Mulder, die in Japanse krijgsgevangenschap overleed.
“Hoe Kembang Kuning in dit geheel past,” Mijn kinderen en kleinkinderen zijn er al geweest, uit zichzelf. Straks ook de achterkleinkinderen. Hun Indië ligt op Kembang Kuning. Plus natuurlijk de Kali Mas. Terugzien van school en kerk is eigenlijk nostalgie. Ook leuk. De rest was sightseeing. De tempels op het Diengplateau. Waar zowel Raffles als Hella Haasse diep van onder de indruk waren. Indonesische roots.
” die eigenlijk een oorlog was” Welke staat tegen welke staat?
“het niet betalen van de salarissen van militairen en Indische ambtenaren.” Tja, die Indisch ambtenaren wachten nog steeds op Paatje Gouvernement. Zelfs na het ontvangen van de adreswijziging door de Hooge Raad. Maar wel zonder problemen laten verjaren.
Het bezoek aan een begraafplaats en vooral een ereveld is natuurlijk altijd goed voor bezinning en te peinzen over de (on)zin van oorlog. Zoiets leert men niet in de geschiedenislessen. Tevens opent het de ogen voor hen voor wie het allemaal theoretisch is en die niet zo beseffen wat er gaande was. Ik ga ook wel eens naar de begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog in West Vlaanderen; impressionant, zelfs al heeft men er geen familie. Jammer genoeg zijn de meeste Indonesiërs niet zo geïnteresseerd en heeft men er zelfs een afkeer van. Spijtig.
Voor het begrijpen van het heden, moet men het verleden kennen. Akkoord. Wat ik echter niet versta, is de hele ‘mijn roots ontdekken’ gedachte en dan één dag de woonplaats van de grootouders bezoeken (huurauto uit en weer in en dat vijf maal) en de rest van de tijd in Bali op het strand liggen en wat Hindoe tempels bezoeken. Waarom niet, indien mogelijk, er een aantal weken verblijven, gewoon in een kos en eventueel zelfs meedraaien in een yayasan? De sfeer niet opsnuiven maar inhaleren, leven in het ritme, begrijpen hoe het was? Het klinkt misschien saai, maar dat zijn wortels die het waard zijn opgegraven te worden…
“begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog in West Vlaanderen; impressionant,” o.a. Ieper! Maar er zijn er meerdere, een dagtaak!
In IJsselsteyn ( Limburg ) hebben ze een Duitse begraafplaats + 33.000 mensen liggen hier begraven w.o ook SS-ers en Nederlandse oorlogsmisdadigers in Duitse dienst ,Ook een keurige begraafplaats met betonnen kruizen .Nou worden van tijd tot tijd diverse kruizen omgehaald /door midden gebroken ,dit is geen gewoon vandalisme maar pure haat jegens Duitsers .Wat ere veld Kembang Kuning betreft ,als je die namen nagaat ,valt het je op dat bijna alle etniciteiten van Indonesie hierin vertegenwoordigt zijn : Asli Nederlanders ,Indo,s ,Molukkers ,Chinesen ,Javanen ,ik zag zelf een naam van een Joodse jongen geboren in Amsterdam 1920 ene Levi ,gestorven 1943 in dienst zijnde van het KNIL .Die familie van Levi dacht natuurlijk in de jaren 30 v.d.v.e het wordt hier een beetje link met Adolf als buurman ,weet je wat we gaan pleite naar Indie ,daar is het veiliger ! ………………Tja wat opvalt in Menteng ( ere-veld ) en Kembang Kuning ere-veld .De Indonesische bevolking ,die er toch pal naast woont ,laat die ere-velden met rust ,hoewel er toch mensen (KNIL) liggen die de wapens hadden opgenomen tegen die jonge Staat Indonesia .Dat is nou mooi aan dat Indonesische volk ,geen haat ,geen wroeging ,wat voorbij is is voorbij .👍😎👌
“,wat voorbij is is voorbij .” Ook voor mij. Maar velen leven in Nederland nog met de voorbije tempo doeloe.
@BungTolol/JASomers; ‘is voorbij etc.’- Inderdaad Indonesiërs ontvangen je met hartelijkheid. Met trots, dat je toch bent (terug) gekomen! Bij mijn eerste reis terug 1980 Bandoeng , hotel Homan, sprak een oude Indonesiër mij in het Nederlands aan; ‘kent u ook meneer …. etc.. Ik vroeg hem; hoe vindt u het, dat wij Hollanders nu terug komen? Hij keek mij recht in de ogen aan en antwoorde; ‘njo, ben blij dat je gekomen bent; selamat datang!’ Mijn vakantie kon niet meer stuk!
Hij ( die Indonesier ) had ook kunnen zeggen “” Njo ,ben blij dat je gekomen ,selamat datang maar niet meer zo lang ( 300 jaar ) blijven als laatste keer ! 😂
Het gekke is, dat toen ik nog werkte, en er regelmatig Indonesische (en Japanse!) collega’s bij ons over de vloer kwamen, daar soms moeilijk over werd gedaan door Indische kennissen.
Tja ik zou ook een beetje vreemd opkijken ,als ik op bezoek zou komen bij Indische kennissen en ik zie daar gezellig bij elkaar Bung Karno en Tenno Heiko ( of zoiets ) Hirohito op de bank zitten .Bung natuurlijk aan de tjendol ( cendol ) en Hiro aan de thee ( Hij moet nog rijden )Maar moeilijk ? Nee natuurlijk ! Het is niet mijn huis ! en wie die kennissen willen uitnodigen is hun zaak ! Bij ons thuis zou Bung Karno welkom zijn geweest per slot van rekening had de pleegvader van mijn vader nog voor die klapperjavaan gewerkt en Jappaners ? Ja hoor ook geen probleem mits ze niet bij de Kempetei hadden gewerkt .Mijn vader had een heel hoge dunk van de Indonesier en had ook nog eens geen hekel aan Jappanners ,hij heeft zijn hele verdere leven na 1945 in Japanse auto,s gereden .Of ik nu in 2021 Bung Karno en Hirohito zou uitnodigen in mijn huis ? Ja hoor waarom niet ? mits ze niet al mijn bier opzuipen ,anders flikker ik ze eruit ! Peter v/d Broek had toch gelijk ! Bung Tolol heeft geen goede opvoeding genoten ! 😎😜🤣
“een beetje vreemd opkijken ” Niet nodig hoor. Waren gewoon vakcollega’s die bij ons lab een kijkje namen. En omgekeerd. En samen ff ook nog een beetje toerist spelen.
Zei de cabaretier Philippe Geubels ook niet zoiets? “Ze hebben veel commentaar op oom Joseph maar dan heb je die man nooit bezig gezien op familiefeestjes…. “ 😉
Ik ga ervan uit dat iedereen een individuele verantwoordelijk draagt. Een kleinzoon van een kampbeul heeft niets te maken met wat zijn opa heeft uitgevreten. Ik wil ook niet verantwoordelijk worden gehouden als mijn opa fout zou zijn geweest in de oorlog. Er zijn erfelijke kenmerken maar niet alles is erfelijk, meer is opvoeding.
Die Japanse wagens zijn natuurlijk ook niet slecht. Vooral Toyota en Honda hebben hier een goede naam door hun onderdelen-beleid. Wij rijden hier Japans omdat het gewoon langer meegaat; continu stront aan de knikker bij de diverse buren met hun Duitse wagens. Die zijn (blijkbaar) gewoon niet voor dit klimaat gemaakt. De Koreanen hebben nu wel een beetje de positie van goed en goed(e)koop overgenomen. En de Chinezen komen eraan natuurlijk, hier timmert een Wuling al hard aan de weg. Wat niemand beseft in het westen is dat zij (nu al) de grootste producent ter wereld zijn. Dat belooft als al die merken als MG, Lynk, Polestar, …. doorbreken in Europa en de VS.
Als ik met een taxi chauffeur spreek hebben we het over voetbal en Simon Tahamata en Van Persie en niet over 300 jaar overheersing uitbuiting hè. Dat leeft totaal niet. In de supermarkt en zo word ik redelijk vaak aangesproken door oudjes die eerst in het Engels of Frans beginnen en dan overschakelen naar het Nederlands als ze horen waar ik vandaan kom. De tantes en ooms, vinden het ook prachtig om weer eens hun (ongelofelijk beschaafd, een beetje archaïsch) Nederlands uit de kast te kunnen halen.
Dat gezegd hebbend; de jonge generatie Indo’s moeten niet denken dat ze er hier bijhoren en makkelijk zouden integreren. Ze worden zoals elke andere WNA als (goed gevulde) dompet gezien.
Keep on dreaming… 🙄
Mij zullen ze niet zo snel op de erebegraafplaats Kembang Kuning zien verschijnen. Als ik langs de graven zou lopen en de namen op de kruizen lezend, dan zouden nare herinneringen boven komen drijven. Zoals bij Nanny, zijn werkelijke naam was Johannes Nourewe, een KNIL-soldaat van Ambonese afkomst, of Koenraad Yellema, zijn werkelijke naam was Koenraad Jellema, een geklijkgestelde Indo, zij zijn beiden op 15 oktober 1945 door een georganiseerde menigte pemoeda’s met slag- en steekwapens afgeslacht, terwijl Indonesische autoriteiten lijdelijk/leidend toekeken. Daarna werden hun nabestaanden, Nederlanders en hun sympathisanten voor hun eigen veiligheid door Bersiappers naar de Republikeinse Beschermingskampen gedeporteerd.
” zouden nare herinneringen boven komen drijven.” Ik zie dan hoe of wij ervoor hebben gezorgd dat ze er zo mooi liggen. Dan zeggen we toch: rust in vrede. Hebben wij onze herinneringen ingehaald. Misschien was het wel één brok ellende/rommel wat wij hebben geborgen. Zeg ik dank je wel tegen mezelf.
@Mij zullen ze niet zo snel op de ere begraafplaats Kembang Kuning zien verschijnen “” aldus P van den Broek .Ja kan mij voorstellen ,als je op de hoogte bent van het lot van sommigen ,die daar liggen .Wie daar ook liggen ,die kleine kinderen Engelenburg en hun moeder ,om onbegrijpelijke redenen ligt die moeder niet naast haar kinderen ,geloof 6 kinderen de jongste was + 4 jaar ,zij zijn op beestachtige wijze omgebracht door leden van die fanatieke extremistische organisatie de Masjoemi .Pia van der Molen van Archief van Tranen heeft hier een documentaire van gemaakt .Dit is een van de meest aangrijpende documentaire ,die ik ooit heb gezien ! Vreselijk hoe die kleine kinderen werden afgeslacht ,Nee ik zou het ook niet droog houden als ik zo voor hun grafje zou staan .Wat een ellendige tijd moet dat geweest zijn .
Juist een reden om wél te gaan.
Juist een reden om wel te gaan …………ja misschien ,ben drie keer teruggegaan naar Indonesie maar altijd Soerabaya gemeden ,terwijl mijn vader daar geboren was maar ik bestudeerde dan die foto,s van het hedendaagse Soerabaya en dacht alleen al bij het kijken van die foto,s “” Nee geef mijn portie maar aan Fikkie !”” Ook mijn geboorteplaats Tegal bekeken ,vond er geen klap aan ,wel een mooie Aloon Aloon .Semarang was een openbaring ! wel even door die vervallen troep heen kijken .De reden om Indonesie te bezoeken is voor elk mens anders .De ene zoekt zijn roots ( Not me ) De ander wilt graag met eigen ogen zien waar opa en oma gewoond hebben ( again not me ) Ik heb ook oude foto,s van Soerabaya gezien ,kan het fout hebben maar dat zag er toch niet slecht uit ! Wat zoek ik dan ? Nou in de eerste plaats goede horeca gelegenheden ,dus Jogjakarta ! Altijd Pasar Malam op die Jalan Mariboro ,goedkope hotelletjes ,Helaas op de Kraton ,fort Vreedenburg en v.m paleis van de resident is de architectuur niet zo vreselijk interessant maar je hebt natuurlijk nog andere dingen daar ,de Merapi ,de Borobudur etc ,dit is natuurlijk het”” Echte”” Java ! De vorstenlanden ! Verder ben ik zeer geinteresseerd in architectuur ,oude koloniale stijl en Jugendstil ,dus Bandung en Jakarta ! Vooral op Jakarta ben ik dol ,Er is weliswaar veel afgebroken maar als je goed kijkt ,vind je nog genoeg .Natuurlijk mooie wijk dat Menteng en niet ver lopen van Jakarta pusat .Het is in Jakarta precies het zelfde als in Amsterdam ,door te lopen /wandelen zie je het meeste en onderweg altijd even stoppen om een koud biertje te drinken ( schijnt niet meer te kunnen volgens Mr Bule ) Wat ik gemist heb in Jakarta ?,behalve Kuburan Belanda Menteng heb ik verzuimd die oude Hollandse begraafplaatsen te bezoeken o.a Tanah Abang .Ik heb namelijk de zelfde hobby als si Boeroeng oude begraafplaatsen bezoeken ,die ere-velden bezoek ik uit respect voor de gevallenen w.o veel slachtoffers van de Bersiap maar al die zelfde kruizen maakt het een beetje eentonig ,oude zerken uit de 17/18 e eeuw dat zijn de ware !
@ Bungkie: …oude zerken uit de 17/18 e eeuw dat zijn de ware !
Oude VOC zerken uit 1600/1700+
https://www.google.com/search?rlz=1C1CHBF_nlNL921NL921&tbs=lf:1,lf_ui:2&tbm=lcl&sxsrf=ALeKk01_djt74qOpKoL4dStd0mzXbhcrsw:1618388437897&q=cemetery+surat&rflfq=1&num=10&ved=2ahUKEwjYzcvfpv3vAhU-gv0HHSU3CwEQtgN6BAgGEAc#rlfi=hd:;si:;mv:%5B%5B21.272589300000003,72.9000621%5D,%5B21.0695898,72.7131546%5D%5D;tbs:lrf:!1m4!1u3!2m2!3m1!1e1!1m4!1u2!2m2!2m1!1e1!2m1!1e2!2m1!1e3!3sIAE,lf:1,lf_ui:2
Genoeg te vinden, Noord India Gujarat. Sommige graven zijn ware paleizen in het klein.
In Malacca liggen er ook een paar.
“Nee geef mijn portie maar aan Fikkie ” Soerabaja, mijn stad! Surabaya, mijn stad! Deze sinjo suroboyo heeft een spannende combinatie gezien van goed onderhouden oud met mooi nieuw. Niks nostalgie, gewoon nu. Maar ik gebruikte wel mijn inlogcode: saya lahir disini (sorry mevrouw Anise voor mij fonetisch pasarmaleis, maar ze snapten het meteen)..
Prima gezegd hoor.
Misschien een kleine tip: U weet wellicht dat persoonlijke voornaamwoorden zoals u en jij vermeden worden tenzij de aangesproken persoon een vriend(in) of familielid van dezelfde leeftijd is. (Mijn mama zou het totaal onacceptabel vinden als een maid of zelfs haar kinderen haar met ‘kamu’ zou aanspreken.) Wat men doet, is de aanroeptitel gebruiken, eventueel met de naam van de persoon. Aan de telefoon zeg ik dus niet “(kamu) Di mana?” maar “Mami di mana?” en bij de chauffeur “Bapak (Yanto) di mana?”.
Nu, met ‘di sini’ (disini is waarschijnlijk de meest gemaakte schrijffout door Indonesiërs) e.d. heeft men een beetje hetzelfde voor. Het is wel degelijk correct, maar veel duidelijker en gebruikelijker is het noemen of herhalen van de plaatsnaam. Ik weet het, in het Nederlands ‘klinkt dit niet’ en lijkt het wat of men met kleine kinderen of minder begaafde medemensen communiceert. Zeg dus niet: “Ik ben hier geboren” maar “ik ben in Surabaya geboren”, ook al is men op dat moment in Surabaya en zelfs indien iemand u vraagt of u inderdaad in Surabaya bent geboren.
Het is een detail.
Moeilijk zeg, maar bedankt.
Eigenlijk -als ik het herlees- is het een moeilijke omschrijving van een makkelijk ‘probleem’. Gewoon alles heel simpel houden en zoveel mogelijk namen gebruiken. Plaatsnamen en eigennamen.
Ik vind Surabaya, i.t.t. mijn echtgenoot (nee niet dhr. Bung), wél tof. En ik mis het eten.
Is disini: hier, deze plek? Waar ik naar wijs? Maar ik bedoelde met ‘hier’ natuurlijk de plaats Soerabaja.
Ja, een beetje alsof uw moeder op straat is bevallen. 🤦🏽♀️ Nee zo zwart-wit is het natuurlijk niet en men heeft u wel degelijk goed begrepen.
Het wordt inderdaad meer gebruikt om iets wat dichtbij is aan te wijzen.
Maar zoals gezegd; het niet incorrect. En tussen vrienden is het wel zo gemakkelijk zo iets aan te duiden.
Jan Somers mailt:
Van mijzelf en twee van het bezoek van dochter en kleindochters aan mijn geboortehuis en lagere school.
Mooi. Ik herken het Santa Maria. Maar van welke school is het speelplein, is dat Stella Maris of St. Louis?
SMAK St. LOUIS, de vroegere broederschool.
Op deze foto,s staan wel goede voorbeelden van mooie koloniale architectuur b.v dat Gouverneurs gebouw en die Simpang apotheek in Jugendstil en dat mooie residents huis met prachtige oprijlaan geflankeerd door Koningspalmen maar aangezien ze grond tekort komen ( altijd) in zo,n grote stad ,zullen ze wel een grote parkeerplaats op de plaats van die mooie tuin hebben neergezet en die Koningspalmen gekapt .Zo gaat het vaak in grote steden ,alles moet wijken voor de auto ! de heilige koe .
Die speelplaats was vroeger een veld grind. Grenst aan de Van den Boschstraat waar we woonden op nr. 5, nu Dj. Mojopahit. De voorkant aan de Coenboulevard, nu Dj Polisi Istimewa. Tussen de school en Dinojo was er een groot sportveld. Op de school waren we verdeeld in enkele voetbalteams, vernoemd naar plaatsen in Europa. De broeders waren scheidstrechter, maar trapten ook weleens een balletje mee. Prachtig gezicht die voetballende broeders in hun lange witte togen. Ik heb er nooit eentje zien struikelen over zijn toog. De school was concordant. Bij ons laatste bezoek nog steeds. We waren er rond (Nederlandse) Koninginnedag, in Nederland tijd voor de eindexamens. We mochten wel vrij rondlopen, maar niet hardop praten, er waren ook hier eindexamens aan de gang.
@ Bungkie…. die o.a. schreef: ..maar ik bestudeerde dan die foto’s van het hedendaagse Soerabaya en dacht alleen al bij het kijken van die foto,s “” Nee geef mijn portie maar aan Fikkie !…
Jammer, want de “benedenstad” is nog steeds hetzelfde gebleven als 50 á 60 jaar terug of wellicht nog eerder. Ik denk dan aan de buurten achter Peneleh, achter Pasar Pabean, achter Pasar Turi en achter Kayun, achter Brantas.
Ook jammer, dat ik je niet eerder kende, anders had ik je een beetje wegwijs kunnen maken aldaar in die oude contreien.
Zowat een ieder heeft het over het bekende Peneleh kerkhof, maar wat bijna niemand weet is het feit, dat er NOG een ander Peneleh kerkhofje bestaat midden in de kampung Peneleh. In sommige straten in de diepe gelegen kampungwijken zijn soms oude graven te vinden, waar de bevolking dan hun hebben en houden eromheen hebben gebouwd, maar de garaven met rust hebben gelaten en waar namen nog op staan, verhalend over hun geschiedenis en wat ze gedaan hadden in het leven.
Oude begraafplaasten met hun geschiedenis…. Achter oude suikerfabrieken en op de terreinen liggen nog heel veel oude kleine kerkhoven destijds opgericht en in gebruik genomen door de medewerkers van die fabrieken, omdat de grote stad te ver weg was.
De Preanger (tegenwoordig Parahyangan) bijvoorbeeld herbergt ook nog heel veel oude prive kerkhoven: fam. Motman bijvoorbeeld.
Het was niet mijn bedoeling om die Soerabaja boys ( Hans Boers ,Dhr Somers en Robert ) tegen de schenen te schoppen .Ik gaf ook geen kritiek af op Soerabaja ,kan ook niet want ik ben er nog nooit geweest en als je er nog nooit geweest bent ,kan je er ook geen kritiek op hebben ! Ik ging af op foto,s en t.v beelden en op reviews op reizigers forums en ook op advies van de hotelmanager in Semarang ,ik vroeg hem “” Is het wat in Soerabaja ?”” Hij zei toen “” U kunt beter meteen naar Jogya gaan ! ( Hij wist dat ik ook naar Jogya ging ) Wat die oude zerken betreft ,ik lees Imexbo ook en volg vooral die verhalen met mooie foto,s en oude grafstenen ,kom nooit maar dan ook nooit familieleden tegen ! Het lijkt wel of mijn familieleden uit het niets opdoken in Indie en even snel weer in het niets verdwenen ! Hoe ik dat doe in Nederland oude binnensteden bezoeken ? Nou ik stap altijd uit bij het C.S van die stad ,kijk waar ik een oude kerktoren zie en loop daarheen ,altijd raak ! want heb je oude kerken ken je er donder op zeggen dat er ook veel kroegen omheen staan ,helaas werkt dit systeem in Indonesie niet !
Is disini: hier, deze plek? Waar ik naar wijs? Maar ik bedoelde met ‘hier’ natuurlijk de plaats Soerabaja.