Het onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië veroorzaakt al sinds de start onrust

Geplaatst op 21 juni 2019 door Indisch4ever

Artikel gepubliceerd in Trouw en  Java Post:
Wie zijn daders, wie slachtoffers? Het grote onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië is pas eind 2021 klaar, maar uit verschillende hoeken wordt al kritiek geuit. Wat is er aan de hand?
Vorige week uitte de Federatie Indische Nederlanders haar zorgen over het onderzoek, en zij is niet de enige. De kritiek komt uit ver uiteenliggende hoeken. Wat zijn die zorgen dan precies? En wat valt er van het onderzoek te verwachten?

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

32 reacties op Het onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië veroorzaakt al sinds de start onrust

  2. Loekie zegt:
    24 juni 2019 om 20:08

    Dat de FIN een onbeduidende club is dat uit 3 leden bestaat, is zeker waar.
    Ook waar is, is dat Wong een onbeduidende columnist is. In plaats van afstand te houden om als scribent zaken te kunnen analyseren, is hij mede-ondertekenaar van brieven en petities. De objectiviteit heeft hij daarmee doorgespoeld.

    Beantwoorden
  3. Loekie zegt:
    25 juni 2019 om 08:35

    Wong is gewoon een manneke dat een softe studie heeft gedaan en zijn tijd op deez’ aarde doorbrengt met het zoeken van aandacht met zijn softe gedachten. Dat is het softe aan hem.
    Who the fuck is Wong? Waarom zou het belangrijk zijn wat hij vindt? Omdat hij in de krant komt? Is hij daarom belangrijk? Kijk, daar leeft hij nu op: iets neerkalken en massa’s die daarop reageren en dan voelt Wong zich geweldig en belangrijk. Maar dat is hij niet. Hij ouwehoert ook maar wat. Meer kan hij niet met zijn softe studie… ( = de rol van media voor minderheden)..

    Beantwoorden
    • Bung Tolol zegt:
      25 juni 2019 om 11:05

      Helemaal gelijk si Loekie ,die Wong moet maar weer gewoon lumpiaas verkopen ,dan doet ie tenminste nog wat nuttigs .

      Beantwoorden
    • e.m. zegt:
      25 juni 2019 om 12:12

      De Amerikaanse auteur Ottessa Moshfegh: “Dat wat je niet kunt uitstaan in een ander is vaak hetgeen wat je haat aan jezelf. Dit maakt veroordelende personages zo grappig, ze laten zich kennen.”

      Beantwoorden
      • Loekie zegt:
        25 juni 2019 om 12:46

        Kom nou eens met iets origineels, niet altijd een of vaag citaat. Een eigen gedachte, een eigen opvatting. Blaas nou eens een keer. Niet altijd het fatsoenlijke, keurige jongetje willen zijn dat met twee woorden spreekt.

        Beantwoorden
  4. Anoniem zegt:
    25 juni 2019 om 15:23

    Waarom bemoeit Wong zich eigenlijk met de Indische gemeenschap?

    Beantwoorden
  5. e.m. zegt:
    29 juni 2019 om 20:08

    [CITAAT]
    Daders in Indonesië waren ook slachtoffer

    Van TIENKE KEIN, LEZER TE AMSTELVEEN

    Onder de kop ‘Wie zijn de slachtoffers, wie de daders’ bracht Trouw een artikel over het onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië/Indonesië (Verdieping, 20 juni). We zijn geneigd slachtoffers en daders als aparte categorieën te beschouwen. Dat klopt vaak niet.

    Neem de foto van de Nederlandse militairen die een paar Indonesische jochies gevangen namen. Zielig toch? Toch zijn het juist kinderen als deze die door de Japanners tijdens de oorlog in gevechts-trainingen met bamboesperen en geweren opgehitst werden in virulente haat tegen de blanken. Direct na de Japanse capitulatie sloegen deze jongens gewapend en wel toe. Zo was er op 22 november 1945 een slachting in Ambarawa, waarbij vrouwen en kinderen uit de kampbarakken werden verdreven naar een grasveldje. Vervolgens schoten de aanvallers hun geweren op hen leeg.

    In november 1945 staken extremisten in Soerabaja een vluchttransport in brand dat onder leiding stond van Britse militairen, met vrachtauto’s met open laadbakken, en moordden de door de kampen verzwakte vrouwen en kinderen uit.

    In Magelang werd het burgerhospitaal drie dagen belegerd door een razende bende jongeren, die ruiten met bamboesperen verbrijzelden en vrouwen neerschoten. Van het laatste nachtelijke evacuatietransport staken ze vrachtauto’s vanuit de bomen in brand en brachten die tot ontploffing door benzine en brandende lappen tussen de vrouwen en kinderen te gooien. Daarna staken ze een veldhospitaal in brand.

    Jeffry Pondaag betoogt in het artikel dat het Bersiapgeweld uit deze periode, hoe vreselijk ook, geen misdaden waren, maar te vergelijken zijn met het Nederlandse verzet tegen de Duitsers. “Die verzetsmensen zijn toch geen misdadigers?”, zei hij. Het Nederlandse verzet tegen de Duitsers heeft geen historie van het redeloos uitmoorden van grote groepen verzwakte vrouwen en kinderen. Dit waren wel degelijk niet goed te praten misdaden. Deze jongeren waren op hun beurt slachtoffer van de haatindoctrinatie van de Japanners.

    Nederland heeft grote fouten gemaakt door niet op tijd het koloniaal systeem los te willen laten. De militairen die later naar ‘Nederlands-Indië’ werden gestuurd, kwamen in een onvoorstelbare baaierd van haat terecht, waar de achterban in Nederland geen idee van had en heeft.

    Ook zij zijn slachtoffer te noemen: van een falend Nederlands beleid.
    [EINDE citaat]

    BRON: trouw.nl Opinie pagina 29 | zaterdag 29 juni 2019

    Beantwoorden
  7. Boeroeng zegt:
    29 juni 2019 om 21:24

    “Zeker niet omdat is gesteld dat ook de zogenoemde Bersiap onderzocht gaat worden op gepleegde misdaden. Dat Bersiapgeweld, hoe vreselijk ook, heeft een oorzaak, namelijk 350 jaar kolonialisme. De vrijheidsstrijders kwamen in opstand tegen de onderdrukker Nederland, dat zijn geen misdaden.

    Als Trouw hier Pondaag letterlijk citeerde dan zit hij geweldsexcessen goed te praten .
    Maar hoe is dat te checken? Trouw geeft geen bronvermelding van waar en wanneer dat gezegd werd.

    Beantwoorden
    • e.m. zegt:
      29 juni 2019 om 22:36

      Linksboven het Touw-krantenartikel ‘Wie zijn de daders, wie de slachtoffrers ?’ staat vermeld: interviews Harriët Salm.

      De lezer mag er volgens mij vanuit gaan, dat zowel Hans Moll als Pondaag letterlijk zijn geciteerd.

      Beantwoorden
      • Boeroeng zegt:
        29 juni 2019 om 23:09

        Nou zie ik Pondaag er wel voor aan zoiets te zeggen, maar altijd de bron checken.
        Ik zou de bron van Harriet Salm wel willen weten.
        Zodat ik het letterlijke citaat in de context kan lezen of horen.

        Beantwoorden
        • e.m. zegt:
          30 juni 2019 om 00:22

          Wat ik begrijp, is dat Harriët Salm (journalist/redacteur Trouw) de interviews zelf heeft afgenomen, al dan niet telefonisch. Zij is dus de ‘bron’ waar u naar op zoek bent.

      • Jan A. Somers zegt:
        30 juni 2019 om 12:13

        “interviews Harriët Salm.” Wanneer wordt er nou eens gebruik gemaakt van de 720 interviews (1997) van de SMGI? En van de meer recente (paar jaar geleden) interviews van het Indisch Herinneringscentrum? Ik las in de website van het museum: “Begin januari 2019 kondigde FIN aan Nederlands-Indische getuigenissen voor het nageslacht te documenteren. Indische Nederlanders werden opgeroepen om zich aan te melden.” Wat is er gedaan met de voorgaande interviews? Ik heb nu de interviews van zowel de SMGI als van het Herinneringscentrum in bezit (heb daar aan meegewerkt), moet ik nu voor de derde keer opdraven voor nop? Wie van de I4Eers heeft zich daarvoor aangemeld? De echte ervaringsdeskundigen zijn overigens voor het merendeel al dood!

        Beantwoorden
        • Jan A. Somers zegt:
          30 juni 2019 om 12:15

          De door mij genoemde voorgaande interviews hebben veel geld gekost.Van de belastingbetaler, door de overheid ter beschikking gesteld!

        • Loekie zegt:
          30 juni 2019 om 12:50

          “moet ik nu voor de derde keer opdraven voor nop?”
          – Je moet niks als je niet wilt.

          – Gaan ze dit jaar alweer kerst vieren?? Hebben ze vorig jaar ook al gedaan. En het jaar daarvoor ook en…

        • Jan A. Somers zegt:
          30 juni 2019 om 14:02

          Heeft u wel eens een serieuze bijdrage aan onze Indische geschiedenis geleverd?

    • Jan A. Somers zegt:
      30 juni 2019 om 11:51

      “Bersiapgeweld, hoe vreselijk ook, heeft een oorzaak, namelijk 350 jaar kolonialisme. De vrijheidsstrijders kwamen in opstand tegen de onderdrukker Nederland, dat zijn geen misdaden.” Ik begrijp niet dat, na 74 jaar, er nog steeds geen onderscheid wordt gemaakt tussen de min of meer reguliere strijdgroepen, vrijheidsstrijders (voor mij de pemoeda’s), en de opgehitste roofmoordenaars (voor mij de bersiappers). Zowel de bestuurders als de pemoeda’s hadden totaal geen contact met de duizenden jongeren uit het gewone kampongvolk, werkloos, brodeloos, bendes die zich in leven moesten zien te houden met plundering. En geen last hadden van 350 jaar kolonialisme Waar de slachtoffers zich bevonden op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Ik geef toe, in de loop van de revolutie vervaagde dat onderscheid, het liep meer en meer in elkaar over, De bersiappers bewapenden zich en de pemoeda’s moesten ook aan hun kostje zien te komen. En na het vertrek van de Japanners de politie ook niet meer ingreep. In Soerabaja, een grote industriestad met een groot fabrieksproletariaat in grote stadskampongs verspreid over de stad, was deze ontwikkeling vrij duidelijk. Vooral doordat de Japanners vanwege het verloop van de oorlog zich vanaf 1944 begonnen terug te trekken begon de grote werkloosheid. Ik kan me nog herinneren, onze oude tuinman, die zich weer meldde bij mijn moeder, uitgemergeld. Mijn moeder maakte van haar laatste katjang idjo wat pap, dat slobberde hij naar binnen, en verdween weer.
      De Japanners waren na de capitulatie belast met het gezag, maar de Kenpeitai had daar de capaciteit niet meer voor. Die beperkte zich tot de binnenstad en de doorgaande wegen. De bij hun bekende PETA kreeg het gezag in o.a. de woonwijken. Overal werden wegversperringen opgericht, Spaanse ruiters e.d. bewaakt door voormalige PETA-militairen. Correct, ik had daar geen problemen mee bij passeren. Voor mijn melkritten had ik van onze Indonesische huisarts een pasje gekregen met mooie tjaps en handtekening, en baboe Soep had een beschermend roodwit speldje voor mij aangeschaft. Maar je merkte dat deze bewaking gaandeweg werd vervuild met bersiappers, gepeupel, waar de pemoeda’s ook niet tegenop konden. Maar ja, als je normaal bleef doen had je daar ook geen last van, kennelijk was er bij deze sinjo niks te halen.

      Beantwoorden
      • Boeroeng zegt:
        30 juni 2019 om 12:09

        Jan, Het is Jeffrey Pondaag die in dit citaat het onderscheid niet maakte ( @ e.m. ik ga er vanuit dat Pondaag dat wel letterlijk zei, maar het vraagteken blijft)
        Op facebook komt zijn generaliserende agressie nog meer naar voren dan in zo’n face-to-face-gesprek.
        Is het nou dat hij Indonesische excessen bewust goedpraat of is het meer dat hij het ontkent dat het ook echt gebeurde ?

        Beantwoorden
        • PLemon zegt:
          30 juni 2019 om 12:54

          @ dat hij Indonesische excessen bewust goedpraat

          # Zou zijn vrij rechtstreekse inheemse achtergrond een rol spelen?

          (Anders dan zijn familieleden in Nederland identificeerde Pondaag, wiens vader Indonesisch is , zich met zijn Indonesische achtergrond. Veel medestanders had hij niet en op straat werd hij voor ‘moordenaar’ uitgemaakt. NRC : Luister ook eens naar de Indonesische stemmen 15 Jan. 2019.)

          *** Je hebt twee soorten nationalisme:
          Patriottisme (vaderlandsliefde) is het trots zijn op je eigen land, terwijl je ook respect hebt voor andere landen. Je bent bijvoorbeeld trots als je land een voetbalwedstrijd wint en als je land bezet wordt in oorlog, wil je de bezetter weg hebben. Met patriottisme heeft bijna niemand een probleem. Sommige landen zijn meer patriottistisch dan anderen: In Amerika is het bijvoorbeeld heel normaal om het hele jaar door de Amerikaanse vlag voor je huis te laten wapperen, terwijl je in Nederland alleen vlaggen ziet met het WK en Koningsdag.

          Als iemand overdreven patriottistisch is, noem je dat chauvinisme. Een chauvinist denkt dat zijn land het beste van de wereld is en heeft weinig respect voor andere landen en culturen. Dit leidt vaak tot racisme.
          https://wikikids.nl/Nationalisme

        • R Geenen zegt:
          30 juni 2019 om 17:35

          @@Als iemand overdreven patriottistisch is, noem je dat chauvinisme. Een chauvinist denkt dat zijn land het beste van de wereld is en heeft weinig respect voor andere landen en culturen. Dit leidt vaak tot racisme.@@
          Indische mensen hebben geen land. Dus—–

  8. Boeroeng zegt:
    30 juni 2019 om 13:19

    @PLemon. Zie de scan van een facebooksite. Waar Pondaag alle Indische Nederlanders uitmaakt voor moordenaar
    Deze posting van hem is terecht snel weggehaald van de site Kabar Angin Indo
    De familie Pondaag uit Menado was een christelijke middleclassfamilie en juist te Menado waren deze families min of meer nederlands-georiënteerd. In elk geval meer dan elders.
    Vandaar dat zijn vader een Indisch meisje Gilhuys huwde en dat zijn broer in 1933 gelijkstelling aanvroeg en kreeg, na de oorlog werd genaturaliseerd. En huwde met Indische echtgenote Berendhuijsen.

    Beantwoorden
  9. PLemon zegt:
    30 juni 2019 om 17:04

    @…die hun eigen broeders en zusters executeren en vermoorden…

    # Pondaag verwijst vermoedelijk naar het optreden vh Knil in het algemeen niet beseffend dat het Nederlands Indisch leger de soldaten uit de eigen inheemse bevolking rekruteert. Dan is de opmerking extra pijnlijk want het leger werd ook ingezet in onderlinge feodale twisten vd inheemse elite.

    *** Van de 114.000 KNIL-militairen was de overgrote meerderheid Javaans, Menadonees, Ambonees, Timorees en van de overige regio’s afkomstig – in 1929 had maar 20,76% de Europese status  (het waren voornamelijk totoks en Indo’s); in 1941, toen uit noodzaak uiteindelijk de dienstplicht voor Indonesiërs was ingesteld, moeten het er percentueel nog minder zijn geweest. Het hogere kader was van meet af aan overwegend ‘Europees’, de Indonesiërs werden ingezet buiten hun regio van herkomst; deze maatregelen verraden het besef dat het niet vanzelfsprekend was om tegen je eigen landsmensen te vechten, noch te allen tijde de belangen van de kolonisator te verdedigen, en die simpele waarheid wreekte zich toen de oorlog een feit was: velen ‘deserteerden’. (Mogelijk heeft de bres in de machtsverhoudingen ook burgers geïnspireerd hun assistentie te staken.)
    http://indisch-anders.nl/het-knil-1936-1942-in-cijfers-en-beeld/

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.