Deze maand in Moesson
Back2Batiks: Batik is terug! We spraken 4 jonge ondernemers |
Layangan: Tess Maidman gaat een middag vechtvliegeren in de polder |
Bergen? Nee joh! Over verborgen piramides op Java |
Makan! Luke Nguyen eet het lekkerste streetfood van Jakarta |
Op zoek naar een familiegeschiedenis in Papua
Natuurlijk zijn ook Ricky Risolles, Patricia Jacob, Frans Leidelmeijer en Jack Poirrié weer van de partij
Nieuwsgierig? Klik op de cover en blader door een aantal pagina’s.
...................
Indisch4ever 
welcome back Ralph Boekholt.
Hij is terug in Moesson met een treffend artikel “geen piemeltje” over Tjalie Robinson. Als iemand , ook die van derde generatie, wilt weten wat Indo, lees dan op je smartphone: Trouw, branie, ondernemend is Tjalie’s credo .
”Getuig” zei Tjalie altijd “getuig dat wij geleefd hebben en dat wij dat nog steeds doen”. Dat is toch wat anders dan het hol klinkende “proud to be an indo”, holle vaten klinken en hard.
Dat Ralph Boekholt tussen neus en lippen door en op onvergelijkbare wijze het boek “Indisch skyline”van Dhr Fridus Steijlen met de grond gelijk maakt en de vloer aanveegt is maar een detail. Het Nederlands van deze Professor needs improvement.
“daarna het insmeren met een mengsel van (rijst?)lijm en gemalen glas”.
Wij gebruikten in Indie een lijm (Kha) die gemaakt was van beenderen en het stonk ook naar verrotte beenderen. Iedreen had zo ze’n eigen “geheime” formula voor het maken van glastouw.
Vechtvliegers hadden geen staart en het was een ongeschreven wet om de vliegers met een staart met rust te laten.
Velen onder ons renden achter de pedot vliegers aan met lange bamboo stokken in geval we ze niet konden bereiken.
Vaak ongelukken gebeurt ( nu nog) door vlieger glas touw. Motor en fietsen rijders worden vaak “afgeslacht” door deze benang gelasan.
“vechtvliegeren in de polder” Vliegeren is me nooit goed gelukt, het was meestal lajangan pedot. Laat staan vechtvliegeren. In onze afdeling chemisch/fysische analyse bij IMG-TNO werkte iemand die (naast geweldig lekker koken in de zuurkast) dat allemaal wel kon, geweldig om te zien. Zijn glastouw maakte hij zelf. Dat touw spande hij tussen twee lantaarnpalen op het terrein, daarna het insmeren met een mengsel van (rijst?)lijm en gemalen glas. Op het lab was er genoeg kapot glaswerk.
@Dat touw spande hij tussen twee lantaarnpalen op het terrein, daarna het insmeren met een mengsel van (rijst?)lijm en gemalen glas. @
Ik geloof niet dat bovenstaande de juiste methode was. Of u heeft het inderdaad niet begrepen.
Het mengsel van ka met glas en enkele geheime toevoegingen in een blik op bepaalde vloeibaarheid maken. Vervolgens, wanneer het mengsel is afgekoeld, de klos garen er in doen. Het begin vastbinden aan een paal en vervolgens, achteruit lopend, het draad tussen duim en wijsvinger doorlaten glijden, van paal naar paal lopen. Goed laten drogen en dan het glasdraad op een gladde blik opwinden, zodat bij het vliegeren het makkelijk bedienbaar is.
Wie het niet goed begrepen heeft laat ik maar even tussen beide.
Ik hoefde het ook niet te begrijpen, want ik heb die man zelf bezig gezien, door een raam van het lab. En dat die man misschien iets anders gebruikte als lijm uit Indië kan toch? Als ik nu met lijm werk gebruik ik toch ook niet die Kha? (ik weet overigens niet hoe of ik dat moet schrijven).
En het liefs garen Tjap Kambing nr 40 gebruiken om er “glastouw”van te maken! Wat een “goeie ouwe tijd”was dat! Jaren 1937/1944. Denk op mijn “ouwe dag”nog vaak aan die tijd.
Heb na de oorlog ook in Cideng, Jakarta dat toegepast.