Blog Peter Flohr: Mijn tante van bijna 90 laat het er niet bij zitten. Zij is boos over de backpay-regeling zoals die door staatssecretaris Van Rijn in samenspraak met “het Indisch Platform” eind 2015 is overeengekomen. Zij is boos omdat zij vindt dat haar man, overleden in 2011, alsnog voor deze regeling in aanmerking moet komen. Zij bestrijdt de gekunsteldheid van de willekeurig gekozen datum van 15 augustus 2015. Wie op die datum niet meer leeft zoals haar man, komt niet voor de regeling in aanmerking. Ook het feit dat het achterstallig salaris en soldij nog steeds niet is uitbetaald beschouwt zij als een onrechtmatige daad van de Nederlandse staat.
Zij vindt de uitkeringsregeling absoluut onredelijk, onbillijk en onrechtvaardig.
Samen met haar oudste zoon, als gemachtigde, heeft zij reeds vroeg (22 nov. 2015) beroep aangetekend bij staatssecretaris Van Rijn van het ministerie van VWS.
Vanaf dat moment is de lange weg naar de uiteindelijke rechtszaak op 14 juli 2017 afgelegd. Eind augustus 2017 krijgt zij de uitspraak te horen.
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Mijn man evenals mijn vader hebben in de oorlog onzettend veel pijn geleden hun schip werd gebombardeerd waardoor ze nachten lang in het waterhebben
doorgebracht daarna als krijgsgevangene met veel ontberingen de oorlog overleefd Helaas geen achterstallig loon ontvangen tot zelfs na hun overlijden
Het zelfde heb ook meegemaakt .Dat is de weigering van de SVB met de uitdaging om een rechtzaak te maken voor de Rechter in Den Haag ,als ik mij niet lekkler vindt Diy gaat over mijn ongetrouwde oom die op het eerveld in Ambon begraven ligt en ik als eenigste erfenaam.Graag hulp om in contact te kunnen komen met Dhr Peter Flohr.Bijvoorbaat dank!
Mogelijk dat dit Kamerverslag meer opkomende vragen kan beantwoorden…
***Vragen van het lid Dik-Faber (ChristenUnie) aan de Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over klachten inzake de uitvoering van de zogenoemde Backpay-regeling (ingezonden 14 juni 2017).
Antwoord van Staatssecretaris Van Rijn (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) (ontvangen 4 juli 2017).
o.a.
In totaal zijn meer dan 5.100 personen onderzocht, waaronder 270 personen die door de genoemde instellingen zijn aangemeld en 1.001 personen die een formele aanvraag hebben ingediend. De gemiddelde tijdsduur voor een beslissing op een aanvraag bedroeg 26 dagen, de gemiddelde tijdsduur voor een toekenning waarbij gewacht moest worden op een bewijs van in leven zijn, bankgegevens of verklaringen van erfrecht bedroeg 42 dagen. De Uitvoeringsregeling Backpay artikel 9 lid 1 noemt een termijn van 13 weken waarbinnen een besluit over de toekenning van de backpay moet worden genomen
Vraag 7
Wat is de argumentatie om 15 augustus 2015 als peildatum te kiezen?
Antwoord 7
In mijn Kamerbrief van 8 december 2015 (Kamerstuk 20 454, nr. 117) heb ik u geïnformeerd over het akkoord met het Indisch Platform over de Uitkeringsregeling Backpay. Deze peildatum was onderdeel van dit akkoord. Er zijn in het overleg met het IP meerdere peildata aan de orde geweest. De datum van 15 augustus 2015 was al met al het meest adequaat.
Vraag 8
Kunnen nabestaanden van inmiddels overleden mensen die onder de regeling vallen ook in aanmerking komen voor de Backpay? Zo nee, waarom niet?
Antwoord 8
Volgens artikel 3 van de Uitkeringsregeling heeft recht op backpay de belanghebbende die op 15 augustus 2015 in leven was. Indien de belanghebbende op of na 15 augustus is overleden, hebben diens erfgenamen recht op backpay. Nabestaanden van personen die voor de in de regeling opgenomen datum van 15 augustus 2015 zijn overleden, zijn op grond van de regeling geen rechthebbenden.
Vraag 9
Acht u de Backpay-regeling succesvol nu de uitvoering daarvan aanleiding geeft tot onvrede en rechtszaken?
Antwoord 9
Ik acht de uitvoering van de Backpay-regeling succesvol. De regeling was bedoeld als morele genoegdoening voor de oud-ambtenaren van het Nederlands-Indische Gouvernement en KNIL militairen die op 15 augustus 2015 in leven waren. De onvrede en rechtszaken richten zich niet op de uitvoering van deze regeling, maar tegen de regeling zelf omdat personen die er geen aanspraak op kunnen maken een andere of ruimere regeling wensen.
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/ah-tk-20162017-2259.html
Zoals van Rijn het schreef heeft hij het indisch platform mede-verantwoordelijk gemaakt voor de keuze van de peildatum 15 augustus 2015 nog in leven zijnde
Was dat ook zo? Wat was de verste datum terug die van Rijn wilde en welke datum had de delegatie van het Indisch Platform gekozen ?
Ik kon me indertijd voorstellen dat het IP niet deze datum wilde maar niet meer protesteerde om de nog in levenzijnde mensen zo snel een bedragje te bezorgen.
Was er een akkoord gesloten tussen de staatssecretaris en het IP? Luidt het antwoord bevestigend, dan zijn beide partijen verantwoordelijk (ook al zou een van de partijen minder gelukkig zijn met een of meer onderdelen van het akkoord).
In plaats van ‘zijn beide partijen verantwoordelijk’ zou je ook kunnen zeggen ‘is het aan beide partijen te danken dat er een akkoord is bereikt’. Dat klinkt anders, dat voelt anders.
Zoals van Rijn het omschreef is het Indisch Platform mede-verantwoordelijk voor die datum van 15 augustus.
Het leek mij logisch eind 2015 dat het IP toen maar van Rijn zijn gelijk gaf met het weigeren de backpay volledig te betalen.
Zomaar in gelijke mate verantwoordelijk zijn voor die datumkeuze is flinke ommedraai in het beleid van IP. Vandaar dat ik dacht dat IP maar niet protesteerde.
Maar het IP moet wel duidelijk stellen dat men in principe niet akkoord was met de VOC-oplossing en dit niet meer aanvocht voor het belang van de ouderen die zowat allen 90+ waren in 2015.
Onderwijl zijn we 18 maanden verder en het IP heeft niks ondernomen of niks duidelijks gemaakt dat de backpaystrijd nog lang niet over is.
@Het leek mij logisch eind 2015 dat het IP toen maar van Rijn zijn gelijk gaf met het weigeren de backpay volledig te betalen.@
Had liever gezien, dat het IP niet er mee akkoord was gegaan en hun poot stijf hadden gehouden.
Immers, ze vertegenwoordigen ALLE INDO’s!
Ze vertegenwoordigen beslist niet ALLE Indo’s. Er zijn er genoeg die niets te maken willen hebben met backpay enz., en dat om uiteenlopende redenen. Deze ‘groep’ verschilt in opvatiingen hemelsbreed met hen die maar blijven praten/zeuren/strijden/klagen over erkenning enz.
Wat een club als het IP enkel kan doen, mijns inziens, is het bereiken van een overeenkomst met de staatssecretaris… en het aan de individuele leden van de doelgroep overlaten of zij gebruik willen maken van hetgeen in de overeenkomst is afgesproken of niet. En wat zie je dan? Sommigen maken dankbaar gebruik en zijn tevreden, anderen hoeven en willen niks, weer anderen mokken dat het allemaal te weinig is, dan de personen die roepen dat het allemaal niet deugt enz.
Het IP, of welke club ook, kan het niet iedereen naar de zin maken. Zo werkt dat niet. Maar degenen die blijven roepen dat het allemaal rotzooi is en dat er dit en dat er dat…moeten ook beseffen dat er Indo’s zijn die, heel zacht gezegd, hoofdschuddend naar hen kijken.
Mijn vader ging, zoals hij het altijd heeft verwoord “voor koningin en vaderland” in 1940, nog net geen 19 jaar oud met het KNIL naar Indonesie.
Als gymniast had hij het de eerste periode niet slecht, hij kreeg de zorg over zijn eigen paard, Molly, en was “kanonnentrekker ” ex 3e Bergbatterij KNIL, zoals ik mij herinner.
Zoals ieder wel begrijpt was het niet eenvoudig iets uit die periode van zijn leven, 7 jaar Indie totaal, aan de weet te komen, er werd gewoonweg niet over gesproken.
Maar als de jongste van nog 2 zussen, kreeg ik mondjesmaat soms iets te horen van hem omdat hij door mij op een voetstuk is geplaatst en wij elkaar goed begrepen, wat niet zo voor de middelste zus is geweest. Als 4 jarige heb ik leren zwemmen op zijn rug, in de Vennen van Oisterwijk, mee bewegen met de vlinderslag, ik tekende dan de lijnen op zijn rug die eruit zag als een landkaart, tot aan zijn dood kwamen daar steed ontstekingen op en die dreven de splinters van bamboe uit, die er met stokken in waren geranseld door de Jap.
Zijn weerstand als getraumatiseerde soldaat, brak in een artikel wat hij plaatsten in het Brabants Dagblad van 16 oktober 1987, toen onze toenmalige koningin de keizer van Japan op de thee ontving. Mijn vader schreef : ” Weg met de Japanse honden, riep onze Brigadier ( Luitenant Kolonel P. van de Ven ) toen hij zonder vorm van proces door de Jappen in ons kamp te Tjimahi werd neergeschoten, hij was ’s nachts over het hek geklommen om thuis te gaan kijken hoe zijn vrouw en kinderen het maakten. Wat had hij toch moeten roepen als hij geweten had dat zijn Koningin later met de grootste Jappanner aan de thee zou zitten”.
In het artikel hierboven wordt dit gezien als “praten, zeuren,klagen” ?? Dat is onverdraaglijk want deze KNIL mannen gingen strijden voor Koningin en vaderland. De rest van hun leven is hierdoor bepaald gebleven. Honger en wanhoop dreef hun op verder en verder langs de Burma spoorweg.
Soldij is aan mijn vader, voor al deze verschrikkelijke jaren, niet uitgekeerd want hij stierf voor 2015 zoals duizenden andere. Daarom is dit een misdaad van hoger hand, de bepaling te maken over dit jaartal 2015.
Ik heb begrepen na mijn contact met de SVB, dat er 570 mensen een aanvraag hebben ingediend.
Ik zal proberen later foto’s te plaatsen uit de periode, mijn pa terug uit Indie met zijn gewicht van 40kg.
Ik kan als afsluiting alleen maar hopen dat, ook ik en mijn zussen, 2e generatie oorlogsslachtoffers,
onszelf niet als slachtoffers zien maar wel graag blijven strijden voor de soldij van Papa, hij zal niet rusten zouden wij deze oorlogsmisdaad, want dat is het, vergeten als “afgedaan” en shit happens.
MlJ Henskens
Kan alleen maar eens zijn met uw gedachten en bovenstaande schrijven.
Marie Louse, ik ben het helemaal met je eens en kan je pijn voelen. Mijn vader heeft in Fukuoka gezeten en de mensen die praten over zeuren en klagen en zogenaamd meewarig naar ons kijken kunnen wat mij betreft de pot op. Ze weten niet waar ze het over hebben. Iedereen kan de backpay weigeren als het zo ver is. Het zal me benieuwen.
Tot nu toe heb ik van een oude heer gehoord die zijn geld aan een veteranen organisatie heeft gegeven en daar respecteer ik hem om.
“Wat had hij toch moeten roepen als hij geweten had dat zijn Koningin later met de grootste Jappanner aan de thee zou zitten”.
What hadden die duizenden moeten roepen toen Hirohito een krans legde op de Dam waar een urn met aarde van de erevelden uit Indie is geplaatst.
De regering zowel als het koningshuis deden voor goed schade aan de jaarlijkse kranslegging op de Dam.
“voor goed schade aan de jaarlijkse kranslegging op de Dam.” Op de laatste 4 mei niets van gemerkt. Net als bij de vorige keren. Wim Kan maakte zich ook zo druk. Vergat even te melden dat hij in het kamp door de Japanners werd betaald voor zijn optredens. En kwaad was toen hij vanwege ziekte niet kon optreden en dus geen honorarium ontving. De Indonesische ambassadeur legt op 15 augustus overigens ook een krans. Vindt iedereen normaal. Zo hoort het ook in de omgang met bevriende naties, allemaal lid van de VN..
Is het ook bekend dat Nederlands Premier Rutte een krans legt op 17 Augustus in Jakarta voor de Indonesische gevallenen tijdens de Bersiap?
Of zou dit een job moeten zijn voor Willempie en Maxie?
Toon Hermans en Wim Sonneveld traden tijdens de oorlog ook op. De Duitsers hebben zich wellicht geamuseerd.
Ik dacht dat 15 augustus 2016 de Indonesische ambassadeur geen krans legde.
Ja, dat dacht ik ook, maar ik weet er niet meer van, de vorige jaren wel, heb er nog een foto van gemaakt. Er was, geloof ik, wel wat aan de hand.
“Is het ook bekend dat” Het ging om de ambassadeur. Niet de minister-president of het koninklijk paar. Op 17 augustus zijn de Nederlandse diplomaten in Jakarta aanwezig op de receptie van Buitenlandse Zaken, en in Den Haag op de Indonesische ambassade. Net als op Koningsdag de Indonesische diplomaten op de Nederlandse ambassade in Jakarta. In Den Haag hetzelfde schouwspel maar dan omgekeerd. De diplomatie weet hoe of het hoort. Ik was één keer bij die gelegenheid op de Indonesische ambassade, lekkere hapjes en drankjes!
“Toon Hermans en Wim Sonneveld” Dat was niet als gevangene in het kamp, maar gewoon in Nederland in een theater. Wim Kan trad als gevangene op in een Japans interneringskamp. Eerst in Bandoeng en Tjimahi, later ook in de kampen in Birma! Corry Vonk trad als gevangene op in vrouwenkampen in Bandoeng, Kampong Makassar en Tjihapit-kamp. 298 voorstellingen voor volwassenen en 61 voor kinderen. De programma’s zijn te vinden in ‘Gestrand in Indië’.
Er is een groot verschil tussen een kranslegging door een bevriende natie zoals Japan en een kranslegging door Hirohito, een van de grootste oorlogsmisdadigers ter wereld.
Wim en Corry waren niet de enigen die optraden.
“De kracht van een lied: overleven in een vrouwenkamp in Indië
Beschrijving: Om te ontsnappen aan het rauwe leven in het vrouwenkamp tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië, beginnen vrouwen een koor in het kamp. / In 1989 verschijnt het boek ‘De kracht van het lied, overleven in een vrouwenkamp’. Dit persoonlijke verhaal is opgetekend door de Nederlandse Helen Colijn, dochter van Anton Colijn en kleindochter van de voormalige minister-president Hendrikus Colijn. Haar autobiografische werk vertelt het bijzondere verhaal van Australische, Engelse en Nederlandse vrouwen in een Japans interneringskamp, die met een stemmenorkest de rauwe realiteit van het kampleven weten te ontstijgen. Norah Chambers, geschoold in klassieke muziek, weet dankzij haar ijzersterke geheugen, symfonieën van onder andere Dvorák en Debussy op papier te zetten en zodanig uit te werken dat deze orkeststukken geschikt zijn voor een koor. Met argwaan staat de Japanse kampleiding het repeteren toe. Na al het zware voorbereidende werk, werd de eerste opvoering in de vroege avond een gebeurtenis die niemand ooit zou vergeten. Colijn: “De muziek zwol aan…Ik kreeg er kippenvel van. Ik had nog nooit zoiets moois gehoord…Het was muziek die uit de hemel kwam, een wonder door God gegeven in dit gruwelijke kamp”. Vervolgens verbazen ze zich over de houding van de Japanse bewakers, die lijken te luisteren naar het optreden. Dit indrukwekkende verhaal krijgt een vervolg wanneer in de jaren ’80 een koor uit de Verenigde Staten de muziek uit het kamp op plaat zet. De Australische regisseur Bruce Beresford is dusdanig onder de indruk van het verhaal, dat hij besluit om het te verfilmen. Op 16 september 1997 beleeft de film ‘Paradise Road’ haar première. Met Glenn Close in de hoofdrol is het bereik, met name in de VS, relatief groot.”
Marie-Louise : Ben blij dat u even uw hart heeft kunnen luchten,tja en waar kan dat beter dan op een site van Indo,s die ,het zelfde hebben meegemaakt ,het gaat u om het onrecht uw vader aangedaan ! Dit is inderdaad een misdaad van hoger hand ! Ik ben er 100000% van overtuigd dat het u helemaal niet om het geld gaat maar om het onrecht uw vader aangedaan,aangezien uw vader nu dood is wilt u blijven strijden om dit goed te maken ! Mw Henskens blijf die strijdvaardigheid tonen !!!!
En wat doen we met de keizer van Japan? Van Japan! (3 x)
We hakken ‘m in mootjes als-ie komt. Als-ie komt! (3x)
Rituele bezweringen zijn : mijn hart doet pijn,
ik voel diepe pijn in mijn hart,
diep verdriet staat in mijn geheugen gegrift
Waarmee de keizer zijn medeleven betuigt met de
Nederlandse oorlogsslachtoffers uit de jaren 1941-45 vrijwel letterlijk
overeenkomt met uitspraken aan de vooravond
van bezoeken aan Groot-Brittannië en Zuid-Korea.
https://www.nrc.nl/nieuws/2000/05/13/wat-doen-we-met-de-keizer-van-japan-7494373-a1359050
siBo
@Waarmee de keizer zijn medeleven betuigt met de
Nederlandse oorlogsslachtoffers uit de jaren 1941-45 vrijwel letterlijk
overeenkomt met uitspraken aan de vooravond
van bezoeken aan Groot-Brittannië en Zuid-Korea.@
Dat is gewoon een politieke vorm van betuigen. Ik geloof er geen zak van, dat hij het meent. Zijn vader was de grote baas van alle ellende in Azie. Hij zal zijn pipa heus niet afvallen.
Het is een vorm van belazeren waar het slachtoffer bijstond.