Vandaag verscheen, Achter Glas, de nieuwe album van Boudewijn de Groot.
Hij schreef: Op 17 april is het zover! Na acht jaar een nieuwe plaat. Zo lang heeft het ook geduurd tot ik eindelijk alle nummers had zoals ik ze wilde hebben. Soms schrijf je een liedje in een halfuur, maar het kan ook een paar jaar duren, zoals bij Anamorfose.
—-
Op veler verzoek, vooral van fans met een Indisch verleden, staan het titelnummer en het lied over mijn moeder, IK BEN EEN ZOON, ook op de plaat. Samen met METAMORFOSE en ANAMORFOSE vormen ze wat ik maar ‘het familiealbum’ zal noemen.
*** Het liedje Achter Glas zelf is al 7 jaar oud
*** Zie de video van RTL Late Night in gesprek met Boudewijn de Groot
*** Interview in AD:U zingt dat u nooit meer naar Indonesië terug wil. ,,Maar niet omdat ik bang ben dat er groot verdriet loskomt. Ik voel mijn Indische wortels nu op een vage, maar prettige manier. Dat gevoel wil ik niet aantasten met beelden van nu
...................
Indisch4ever 
Grappig om te weten dat Boudewijn maar 2,5 maand ouder is dan ik in maar een paar straten verderop dan de plek waar ik geboren werd: hij in het kamp Tjideng en ik er buiten (als buitenkamper).
Boudewijn werd geboren in het kramatkamp te Batavia
http://www.boudewijndegroot.nl/index.php/biografie
Dit kamp lag aan de westzijde van Kramat, de hoofdweg van Batavia-Centrum naar Meester Cornelis, aan weerszijden van de Raden Salehlaan.
@ U zingt dat u nooit meer naar Indonesië terug wil.
,,Maar niet omdat ik bang ben dat er groot verdriet loskomt. Ik voel mijn Indische wortels nu op een vage, maar prettige manier. Dat gevoel wil ik niet aantasten met beelden van nu. De gedachte dat ik in een straat in Jakarta te horen krijg: hier was het kamp, hier ben je geboren. Die plek is nu waarschijnlijk en opeenhoping van auto’s en drukte. Ik wil het Indië in mijn hoofd niet kwijtraken.”@
AENEAS NU***
Er was geen eind en geen begin, toen Aeneas werd geboren
En nu ik aan ’t zoeken ben, slaan de klokken in de toren
Het verhaal, voor wie ’t wil horen, van een eindeloze reis
Een man veegt scherven bij elkaar en metselt zerken in de grond
Ik wandel door dit doodsgevaar, omdat ons huis hier vroeger stond
Maar ik ben vreemd en ongezond op een eindeloze reis
Ik kom misschien aan een station, door schele bedelaars verwacht
De laatste trein ontmoet de zon, de avond valt angstwekkend zacht
En ik ben vreemd en zonder kracht op een eindeloze reis
En als ik vraag waar ik nu ben, staren mensen achter kragen
Daar bestraat ver weg van hen, niemand antwoordt op mijn vragen
Want ik ben vreemd en al vele dagen op een eindeloze reis
En als iemand mij verwacht, kom ik terug en dan zal blijken
Het was nooit zoals ik dacht en het zal er nooit op lijken
Het is vreemd om neer te strijken na een eindeloze reis
***Nijgh/De Groot
e.m.
En een roddeltje over de artiest kan ook geen kwaad…
***Boudewijn de Groot zit een beetje op de mopperstoel de laatste tijd. Dat krijg je wel vaker met mensen van een zekere leeftijd, en eerlijk gezegd is Boudewijn nooit echt een fuifnummer geweest natuurlijk. Een aantal dagen geleden had de singer-songwriter avant la lettre al geen goed woord over voor The Passion van de EO, waarin zijn zoontje de hoofdrol speelde. Hij vergeleek het met ‘een soort Koninginnedagspektakel’, en was ook niet zo blij hoe zijn muziek werd ingezet in het hup Jezus spektakel. ‘Zoals ik mijn nummer Avond op die plek ook wat vreemd vond. Maria die dan zingt dat ze hoopt dat je licht het doet. Moet je uitgerekend tegen Jezus zeggen. Die man is het licht, toch?’
http://glamora.ma/2015/04/joling_verziekt_leven_boudewij.html
Joling: …. en eerlijk gezegd is Boudewijn nooit echt een fuifnummer geweest natuurlijk.
Duidelijk dat hij Boudewijn niet lang kent.
In zijn jonge jaren (voordat hij beroemd werd) was Boudewijn zomers met veel vrienden en vrouwen en drank en gitaar op het strand van Bloemendaal te feesten de hele avond en nacht.
Met kampvuurtje van aangespoeld hout.
Ik ben net zo oud als Boudewijn en heb hem vaak op hetzelfde strand gezien (en gehoord, natuurlijk).
oh,,, vandaar het lied “Strand’
Waar kan je liggen in het zand
totdat je hele lijf verbrandt?
Waar kan je zuipen als een beest,
waar vind je vrienden voor elk feest?
Waar kan je zwemmen als een rat,
waar word je zelfs van binnen nat?
Dat is aan de rand van Nederland,
dat is aan ons onvolprezen strand.
http://www.boudewijndegroot.nl/index.php/component/discografie/?view=liedteksten&id=158
“geen goed woord over voor The Passion van de EO” Dat kan ik me heel erg goed voorstellen. De eerste Passion, in Gouda, was een beetje zoals het hoorde te zijn, een echt passieverhaal. Nu is het een musical zoals zovele anderen. Met een extra minpunt: reclame voor BNners en muzikanten die wat reclame voor zichzelf willen maken. Jammer voor zo’n verhaal. Hulde aan Boudewijn de Groot. Maar ja, misschien behoor ik ook wel tot “mensen van een zekere leeftijd” En een fuifnummer ben ik ook nooit geweest, kon ook niet met mijn verleden, en ik had er ook het geld niet voor. Ik ben op de HBS wel op dansles geweest, en was welkom op de fuifjes bij verpleegsteropleidingen. Dat sorteerde ik in het vakje ‘oefeningen sociale vaardigheden’. Maar ja, u heeft het gemerkt, het is bij oefeningen gebleven. Ga ik niet gebukt onder.
‘Ik voel mijn Indische wortels nu op een vage, maar prettige manier. Dat gevoel wil ik niet aantasten met beelden van nu’