nu.nl: Producent Hetty Naaijkens-Retel heeft met de film, die vertelt over de ontberingen van Indische Nederlanders tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, de afgelopen maand een tournee gemaakt langs steden met veel Amerikaanse Indische Nederlanders in Californië en Florida.
De documentaire wordt op 12 augustus, voorafgaand aan de herdenking van de Japanse capitulatie op 14 en 15 augustus, op televisie uitgezonden
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Buiten kampers, ? Waar vind je dat verhaal (?) in
het Rijks museum ”Bronbeek”
Ik stond er zelf bij ,dat een officieel opgeleide en aangestelde
museumgids met droge oogjes ten gehore bracht,dat alle
Nederlanders door de Japanners werden opgesloten.
Zal ’t maar niet vertellen wat het resultaat was, toen ik hier
niet mee eens was.
siBo
vertel !!
Pak Boeroeng.
Bijv . terug te vinden in vergader verslagen.
En de meesten zijn nu nog actief ,dus gewoon
navraag doen.
siBo
Ik wil weten waar die officieel aangestelde museumgids is opgeleid, dat lijkt me gezien de tentoongestelde kennis (nou ja dat is ook een eufemisme) toch een opleidingsinstituut van bedenkelijk allooi..
Door wie en hoe is hij eigenlijk aangesteld, misschien op basis van het kwaliteitsboek de Terugkeer of de onvergetelijke Quiz Welkom in de Wereld Expres.
Wellicht een bekende van het Indisch wereldcircuit, het old boys Indo-network, niet geremd door enige kennis of inzicht in de indische geschiedenis.
Ik dacht dat het langzamerhand algemeen bekend was, ook vooral door de documentaire Buitenkampers, dat er ook Nederlanders en wel de meerderheid buiten de kampen zaten.
Dat daar bij het Herinneringscentrum of Bronbeek nog over gediscussieerd dient te worden, spreekt hele dikke boekdelen over het kennisniveau danwel volledig gebrek daarover van de mensen in Bronbeek.
Een Indische inburgeringscursus olv dhr Keller zou wel ten goede komen aan deze mensen. Ik spreek dan wel over mensen die bij Bronbeek danwel het Herinneringscentrum werken, dus het boegbeeld van het Indisch geheugen, maar soms heeft iedereen wel last van een lapsus, dementia tremens en ik zeg ook weleens iets doms maar ik pretendeer geen gids of iets anders in Bronbeek voor te stellen. Ik stel tenminste niks voor..
Mss is het tempo doeloe cq koloniale verhoudingen.
Indische Nederlanders en Indo’s zijn net niet een Totok .
Ondanks hun nationaliteit .
De meeste Totoks (bijna 1/3 van alle Nederlanders-Europeanen) zaten (bijna) allemaal in achter de kawat.
Als je de films van de kampen zag, zie je bijna alleen witte mensen .
Dus het is bijna logisch dat stripboekje De Terugkeer ook een Totok verhaal werd.
Het is “bijna logisch” vanuit Hollands standpunt… dus ver weg vanuit dat landje aan de Noordzee.
Toch zouden wel eens 30% van de burgergeinterneerden niet totok geweest kunnen zijn, hoewel velen van hen er wel zo uitzien op de foto’s en films.( zie deze zusters)
Van de krijgsgevangenen moeten meer dan de helft niet totok zijn.
Het stripboek is gemaakt vanuit die Hollandse visie…. : indo’s zijn geen Nederlanders.
Die waren immers niet blank in die Hollandse visie ( ook weer een zeker deel, wel )
Het boek is gepubliceerd met gelden en verantwoordelijkheid van het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek.
Het is een goed boek… met best veel goed informatie. Maar op deze punten vertelt het IHCB niet het Indisch verhaal, wat ze pretenderen. Ze vertellen het Hollands verhaal.
https://indisch4ever.nu/2010/10/02/het-verdriet-van-de-indo-xii/
“30% van de burgergeinterneerden niet totok geweest ” “Van de krijgsgevangenen moeten meer dan de helft niet totok zijn.” Ik heb ze niet geteld, maar ik heb zo’n idee dat het kan kloppen. Zo ook enkele vroegere verhalen van mijn vader, broer en zus. Zonder getallen, wel ‘veel’.
Jan,
Het zijn mijn schattingen. Ik lees wel eens wat, kheb een geweldige sterke duim.
Maar een deskundige ben ik niet.
Dus… anyone , feel free to contradict
Nog een voorbeeld van indo’s die niet op indo’s lijken
Van deze foto is er een de totok, dat is die lange man. Iedereen verder heeft een gemengde afkomst.
Pak Pierre kan beter oordelen over ‘het Indisch gehalte/ buitenkampgehalte ‘ van hen, want zijn oom en tante staan erbij.
Het Indisch Herinneringscentrum is het Indisch geheugen voor de toekomst. Het houdt de herinnering levend aan de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië en de daaropvolgende dekolonisatie. Deze hadden een grote impact op de levens van Indische Nederlanders.
Indisch Herinneringscentrum, Indisch geheugen voor de toekomst
De Indische geschiedenis is een onderbelichte episode in de vaderlandse geschiedenis. Meer bekendheid erover leidt tot een beter begrip van actuele gebeurtenissen, ontwikkelingen en personen die verwant zijn aan deze historie. En door te herinneren, gedenken en herdenken blijft het Indische verhaal ook in de toekomst geborgd.
Het Indisch Herinneringscentrum heeft de ambitie:
• de geschiedenis van Nederlands-Indië en Indonesië vanaf begin 1900 levend te houden;
• de kennis over dit hoofdstuk van de vaderlandse geschiedenis te vergroten;
• van het Landgoed Bronbeek dé pleisterplaats voor de Indische gemeenschap te maken;
• vanuit een onafhankelijke positie samen te werken en samenwerking te bevorderen.
Directie en medewerkers
• Yvonne van Genugten, directeur
• Ed Korderijnk, officemanager
• Marlien de Kruijf, medewerker educatie en voorlichting
• Jessica Baro, (web-) redacteur
Bestuur
• Erry Stoové, voorzitter
(President van de International Social Security Association, voormalig voorzitter van de Raad van Bestuur van de Sociale Verzekeringsbank)
• Winnie Sorgdrager, plaatsvervangend voorzitter
(Lid van de Raad van State)
• Kees Neisingh, secretaris/penningmeester
(Generaal-majoor b.d.)
• Vaya Nijhof-Schippers, bestuurslid
(Interieurarchitect)
• Bing Go, bestuurslid
(Algemeen directeur van Go-Tan)
• Jan Willem Kelder, bestuurslid
(Lid Raad van Bestuur TNO)
Comité van aanbeveling
• Dick Berlijn
Generaal (bd), oud-Commandant der Strijdkrachten, Senior Board Advisor Deloitte, voorzitter van “de Maatschappij”
• Bernard Bot
Partner van Meines & Partners, oud-minister van Buitenlandse Zaken
• Adriaan van Dis
Schrijver
• Andrée van Es
Wethouder Werk, Inkomen en Participatie, Diversiteit en Integratie, Inburgering, Bestuurlijk Stelsel in Amsterdam
• Carl Everaert
Adviseur vreemdelingenzaken, oprichter en inspirator van Everaert Advocaten
• Kete Kervezee
Voorzitter PO-raad (werkgeversvereniging voor het primair onderwijs)
• Hans Wijers
Commissaris bij AFC Ajax en Royal Dutch Shell, president-commissaris bij Heineken, voorzitter Vereniging Natuurmonumenten. Oud-voorzitter Raad van Bestuur Akzo & Nobel en oud-minister van Economische Zaken
Indisch Herinneringscentrum
Velperweg 147
6824 MB Arnhem
T +31 (0)26 363 91 03
info@indischherinneringscentrum.nl
Onstaansgeschiedenis
http://themakingof.ihcb.nl/
In RI kennen ze de ‘Indo Barometer’ …
Fijne dag verder!
e.m.
Zie;;
‘Onstaansgeschiedenis
http://themakingof.ihcb.nl/
siBo
Het Verhaal van Indië’
Het Indisch Herinneringscentrum staat voor de opgave om de herinnering aan de gebeurtenissen in Nederlands-Indië tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna levend te houden. Het wil met een eigentijdse publiekspresentatie de aandacht vestigen op deze periode. Het Indisch Herinneringscentrum en Museum Bronbeek besluiten om gezamenlijk één presentatie te maken over de geschiedenis van Indische Nederlanders, ‘Het Verhaal van Nederlands-Indië’. Een lastige opgave omdat de invalshoeken van beide partijen uiteenlopen. De focus van Museum Bronbeek als KNIL-museum ligt op de militaire geschiedenis. Het Indisch Herinneringscentrum wil juist het verhaal van de burgers laten zien – dat natuurlijk ook niet eenduidig is!
Het NIOD is gevraagd om een historische onderbouwing van het te presenteren verhaal. Museum Bronbeek, het Indisch Herinneringscentrum en een redactieraad buigen zich over de vraag welke onderwerpen wel of niet aan de orde moeten komen, deskundigen worden geraadpleegd. Verschillende perspectieven en gevoeligheden passeren de revue, er wordt gewikt en gewogen.
In samenspraak met een tentoonstellingsontwerpbureau neemt de publiekspresentatie steeds vastere vormen aan.
Erry Stoové, voorzitter van het Indisch Herinneringscentrum, vertelt in het laatste filmfragment wat voor het bestuur de moeilijkste beslissing was.
, ‘Het Verhaal van Nederlands-Indië’. Een lastige opgave omdat de invalshoeken van beide partijen uiteenlopen. De focus van Museum Bronbeek als KNIL-museum ligt op de militaire geschiedenis. Het Indisch Herinneringscentrum ….etc
Welke militaire geschiedenis??
De Glorieuze intocht in Ned. Indië,dat gepaard ging barbaarse
moorden ,(wel weggelaten!).
Wel door Hotemetoten de hemel ingeprezen om het te komen
bezichtigen in diverse bladen.
Knil ? Geen ene moordlustig uitziende Klewang of Marechaussee
karabijn of de alom bekende Bamboehoed.
Wel de Japanse ”Tjawat” sopschoon.
Een lachertje om de Japanners te verwelkomen(met vlaggetje)
twee foto’s ,ntb. een opname uit toenmalig Frans-Indo-China.
Nmi . wel een heel LASTIGE opgave.
siBo
Ik zal nooit meer vergeten dat tijdens de tentoonstelling “Het Verhaal van Indie” mijn 84-jarige moeder, ook Buiten- en Binnenkamper op een hellend vlak, zonder van te voren te zijn geinformeerd weer buigend naar de Japanse oorlogsvlag liep. Het was zo’n onsmakelijke vertoning.
Ik vond dat de ziekelijke tentoonstellingmakers weinig getuigen van inlevingsvermogen en veel getuigen van geschiedkundig onbenul, het was zo vernederend voor mijn moeder, zij die zelfs geen vlieg kwaad doet, nou ja. . Het verhaal werd nog schaamtelozer toen de tentoonstellingsmakers het gebeurde probeerden recht te praten. Toen schaamde ik me wel voor mijn eigen Bangsa Kitah
Mijn moeder wil dus niet meer naar Bronbeek, daar wordt ze niet met respekt behandeld, die haar toekomt . Ze wil wel die geestelijk gehandicapte makers een doodschop geven, dan voelen ze wat zij van de Japanners te verduren kreeg. Met recht een centrum dat herinneringen ophaalt..
Bestaat er een total bodyscan op kleur? En neusherkenning? Of een taaltest?
Op naar de Kumpulan, vervult de rol van een specifiek trefpunt voor Nederlands – Indonesische relaties, … Restaurant Geroemd om onze Indonesische specialiteiten .
En je kunt elkaar niet mislopen.
siBo
@Dhr Atmadja
Een gedeelte van mijn familie, dus bruin zat ook in het kamp, mijn oma, inlandse/indonesisch zat ook in het kamp, mijn opa bleef in het kamp ongeveer 25% van de bevolking was Indisch, je ziet louter blanken in de kampen omdat de foto’s door blanken zijn gemaakt.
Voor nadere informatie raad ik U aan de documentaire 2702 te zien, op een heel verhelderende manier worden Indo’s zo maar verdonkeremaand.
De rassenscheiding kenmerkend voor de Indische samenleving liep gewoon door in de kampen. Dat is ook de opmerking dat: Indische Nederlanders en Indo’s zijn net niet een Totok .Ondanks hun nationaliteit. Nog in de tegenwoordige tijd geschreven ook… Omissie???? .
Dat het zo LOGISCH is dat het stripboekje een totokverhaal is vind ik de grootste kul en een onbezonnen opmerking. Het houdt het sprookje in stand dat alleen totoks geleden hebben, daargelaten dat toen aan de blanke schrijver/tekenaar van de strip werd gevraagd waarom niet een Indo als hoofdrolspeler werd afgebeeld, hij antwoordde dat dat omgekeerde racisme iwaren of woorden van gelijke strekking . Dus op zo’n manier werd het boek beschreven om de totoks niet te discrimineren
Dhr Atmadja dient maar te verklaren waarom de Buitenkampers zomaar weggedrukt werden in de Nederlandse geschiedenis, tenminste ik heb weinig informatie erover.
Dhr Atmadja weet toch des te beter dat de Indische geschiedenis door de koloniale bril getekend werd. en wordt, of vergis ik me.
In Soerabaja was in het begin ‘De Wijk’ een open kamp. Uit bittere armoe zijn velen hier vrijwillig heen gegaan.