van Joty ter Kulve
Open brief aan mijn overleden grootouders, vader, moeder, broer, zuster, nichtjes, ooms en tantes, vrienden… die hetzelfde lot deelden als ik tijdens WO II in de Pacific. In Burma, Thailand, Java. Met misschien een CC aan : voormalig Luitenant Generaal van Mook, Generaal Spoor, Rudy Kousbroek, de ouders van Adriaan van Dis… en waarom ook niet, oud-President Soekarno, Sutan Sjahrir, Moham. Hatta
Lieve Familie, Beste Vrienden, Excellenties,
Graag zou ik een retourtje willen nemen naar de plaats, waar u zich nu bevindt; even uw mening vragen over de ’’Stille Tocht’ ’die wordt georganiseerd door enkele gerepatrieerden van W. O. II in de Pacific. Hun grootouders en ouders moesten dwangarbeid verrichten in de Japanse concentratiekampen in Thailand, Birma, Java, of moesten zich redden onder erbarmelijke omstandigheden buiten de kampen.
Deze nazaten, voor de goede orde, vormen de vijfde generatie oorlogsslachtoffers ( zoals zij zich noemen). Mijn grootouders bij het uitbreken van de oorlog zestig jaar oud zijn de eerste generatie, mijn moeder veertig jaar oud is de tweede generatie en wij kinderen tussen 11 en 18, zijn de derde generatie ‘’slachtoffers’’ van WO II.
De Stille Tocht wordt georganiseerd door de vierde en vijfde generatie (meest vijftigers, zestigers) die de oorlog gelukkig niet aan den lijfe hebben ondervonden. Na de oorlog hebben zij met alle Nederlanders kunnen profiteren van het geboden onderwijs en de goede maatschappelijke en sociale voorzieningen.
Ik ben er altijd bijzonder trots op geweest, dat wij , ondanks alle teleurstellingen, tegenslagen, zo goed zijn geintegreerd en ons hebben ingezet voor de opbouw van Nederland. De tentoonstelling ‘’ AANPASSEN’’ die nu nog te zien is in de OBA, hartje Amsterdam en in de komende zeven maanden in Leiden, is een stille getuige van ons vermogen tot aanpassen.
U daarginder, die ongetwijfeld afstand hebben genomen van vele aardse perikelen zou ik willen vragen, begrijpt u waarom onze nazaten 70 jaar na de oorlog zich zo verliezen in een oorlog, die zij allen alleen kennen uit uw mond en de mijne. Het zit mij dwars dat zeventig jaar na de oorlog nog altijd geen lessen zijn getrokken uit onze gezamenlijke geschiedenis.
Velen uit de ‘’Nederlandse en Indische gemeenschap” hebben langs persoonlijke, maar ook middels conferenties en institutioneel (denk aan het Indisch Herinneringscentrum) getracht van de lessen uit het verleden te leren om een nieuw perspectief voor de toekomst te bieden aan de bewoners van Nederland, maar ook Indonesië.
Erkenning en materiële genoegdoening van de huidige regering eisen sommige nazaten. Tot twee keer toe is er in het verleden, zo laat ik mij vertellen, al geprocedeerd tot aan de Hoge Raad. Onze eis werd niet ingewilligd. Ook van die les is niets geleerd.
Het is ongetwijfeld waar, dat tijdens WO II achterstallige salarissen van ambtenaren en KNIL manschappen niet zijn uitbetaald (het schijnt dat dit tijdens de VOC ook niet is gebeurd). Onteigeningen?
Ik ben geen historicus, politicus of socioloog, maar als burger moet ik dus wel constateren, dat onze overheid verplichtingen van de Japanse staat aan de oorlogsslachtoffers te niet heeft gedaan.
Ook heeft onze overheid in de overeenkomst van 1949 (de onafhankelijkheid van de Republiek Indonesia) verplichtingen die zij had t.o.v. haar overzeese burgers overgeheveld naar de Republiek. Wat en hoe het een en ander tot stand is gekomen is ons nooit uit de doeken gedaan, een historische ommissie, waardoor ook denk, ik de huidige verwarring is ontstaan.
Feit is dat er veel onopgeloste kwesties het leven hebben beheerst van grote aantallen gerepatrieerden. Waarschijnlijk, hoe onbevredigend ook, zal dit nooit meer duidelijk worden, de verantwoordelijken zijn er ook niet meer.
Oorlog, revolutie laten altijd diepe sporen achter, maar nu anno 2013, vraag ik af of wij met zijn allen niet een bladzijde moeten omslaan.
En wij mogen ons toch ook verheugen in vele mooie ontwikkelingen die in ons moederland hebben plaats gevonden nadat Nederland haar kolonie, gedwongen door de internationale opinie, moest opgeven. De helft van de bevolking zit nu in de middenstand.
Indonesië behoort nu tot een opkomende grootmacht, zij zijn lid van de G 20, speelt een leidende rol in Azië. Laten wij eerlijk zijn, Nederland was nooit in staat geweest om de kolonie zo te ontwikkelen.
De verhouding tussen onze beide landen begint zich te herstellen. Dit wordt ook mogelijk gemaakt door een nieuwe generatie Nederlanders en Indonesiërs, die beseffen dat de noden van onze planeet zwaarder moeten wegen dan persoonlijke en nationale belangen.
Mijn generatie en generatie van mijn grootouders en ouders is praktisch uitgestorven. Daar waar ze zijn hebben ze geen “geld’’ meer nodig. De vierde en vijfde generatie heeft alle kansen gekregen zich te ontwikkelen, ze zullen moeten accepteren, dat oorlog altijd wonden achterlaat. Lessen trekken uit de geschiedenis en wat hun voorouders is overkomen.
Wij moeten ook beseffen, dat door onze keuze voor het Nederlands staatsburgerschap repatriëring onvermijdelijk was. Wij hadden ook kunnen kiezen voor het Indonesische staatsburgerschap. Een broer van mijn moeder heeft dat gedaan en er nooit spijt van gehad.
Hebben wij er ooit over nagedacht dat wij in de 17de eeuw door de bewoners van de Archipel bepaald niet waren uitgenodigd onze nationale vlag te planten op hun bodem en hun land te koloniseren. Allemaal geschiedenis en geschiedenis moet je nu eenmaal plaatsen in het tijdbestek. Maar toch…….
Ook de bevolking daar is onrecht aangedaan die niet valt te repareren. Denk aan de bevolking van Banda, uitgeroeid terwille van het monopolie van de Nederlanders op notenmuskaat maar later toch door de Fransen met wortel en al overgeplaatst naar Madagaskar en door de Engelsen naar Malakka. Allemaal zaken die je niet kunt keren om maar één voobeeld te noemen.
Over het bovenstaande lieve familie, vrienden, Excellenties, zou ik graag eens met u willen praten, maar helaas er is nog geen communicatie technologisch met u allen mogelijk. Daarom eindig ik met iets, waarvan ik overtuigd bent dat u in alle wijsheid, die u nu heeft, het met mij eens bent:
Erkenning krijg je nooit van een ander of door het scheppen van andere omstandigheden. Erkenning heb en voel je als je de ander daarvoor niet meer nodig hebt. Als je zelf weet wat je waard bent.
Joty ter Kulve, Wassenaar maart 2013
De documentaire ‘back to Linggajati’ met Engelse ondertitels
...................
Indisch4ever 
Enorm goed verwoord en zeker het overwegen waard!
Beste Joty, Het is wederom een mooi stuk wat je schrijft, zoals we van je gewend zijn, echter heb ik nog nergens gelezen dat “zij” zich de zoveelste generatie oorlogsslachtoffers noemen.
Dat de organisatie de oorlog niet aan den lijve heeft meegemaakt is niet juist. De Tocht wordt georganiseerd door het IP, met hulp van een team vrijwilligers. De meesten van het Indisch Platform zijn de 70 ruim gepasseerd en hebben wel degelijk de Japanse bezetting, Bersiap en nasleep bewust meegemaakt.
Ikzelf, en ik weet anderen met mij, zijn heel zeker met ons leven verder gegaan en dankzij onze ouders goed aangepast enz, bekende verhaal, ook koesteren wij geen wrok jegens indonesie en juichen haar ontwikkeling zeker toe, maar dat neemt niet weg dat de schuld, welliswaar een morele, van de Nederlandse overheid blijft staan en bij ons blijft knagen.
Lieve Joty, ik heb u eerder gesproken en u weet waarom ik mijn bijdrage lever aan de Stille Tocht. Voor nu wil ik dit openlijk met u delen; laten we samen de brug slaan tussen 2 landen die al veel eerder met elkaar in zee hadden kunnen gaan. Alles tot aan de infrastructuur staat klaar. Al jaren. We laten even in het midden waarom het zo lang geduurd heeft. Want dat is een gesprek apart. We bewandelen mijns inziens op dit moment hetzelfde pad. Een pad van vernieuwing en verandering. Met het enige verschil; Ik wil nog dat er recht gedaan wordt aan onze geschiedenis. Aan uw geschiedenis. Aan de mensen waarover het gaat. Al zijn het er nog maar rond de 40.000. Dat is een politiek spel waar ik graag een bijdrage aan lever en waarbij de waarheid of laat ik het anders zeggen de eerlijkheid nog dit jaar boven tafel moge komen. Ik werk daar graag en met veel positieve energie aan mee. Uit naam van mijn overleden moeder, mijn vader, hun lieve ouders en familie en vrienden. Ik ben daar klaar voor. Juist nu. En iets in me zegt… de tijd is daar. Opportunisme? Wie weet. Daar kunnen we later nog uitgebreid over napraten. Met een warme groet en respect voor uw overpeinzingen sluit ik af. Liefs, Peggy
En vergeet U vooral niet dat er ook nog velen in amerika U met het goede doel steunen. Dat hebben al de handtekeningen, hier verzameld en naar U verstuurd, bewezen.
Heel veel succes op de 19de maart.
Wat heeft u dit weer prachtig verwoord! Hormat!
Beste Mevrouw Joly ter Kulve,
Mijn dank voor Uw mooi geschreven stuk hierboven, ieder zijn mening en zijn doel, met respect heb ik Uw schrijven gelezen, echter ik ben het in geheel niet met U eens en dat kan, moet geen probleem zijn immers?
Ik sluit mij daarom geheel aan bij het hierboven aan U gerichte woord van Peggy Stein, zij verwoord precies datgene wat ik denk en aan U wilde schrijven, echter 1x is genoeg! Ook ik ben boven de zeventig jaar, heb de oorlog en Bersiap meegemaakt, daarbij mijn vader verloren en velen familieleden! Ook ik werk vrijwillig al vanaf 1998 aan de Indische Kwestie, weliswaar achter de schermen, binnenkort komen er belangrijke stukken op tafel die zullen verhullen wat er werkelijk zich heeft afgespeeld achter de ruggen van de Indische Nederlander om. Niemand maar dan ook niemand wist hiervan op een zeer kleine groep ingewijden na, die altijd hun mond hebben gehouden!
Laten we even afwachten nog, met vriendelijke groet,
Therese Overbeek Bloem
Afgelopen zondag heb ik op een feestje aan een aantal indo’s gevraagd of ze iets wisten over de stille tocht op 19 maart.
Daar wist men niets van. Zij wisten mij wel te vertellen dat er op 20 maart de Pasar Malam Indonesia zou worden gehouden in Den Haag.
Vreemd, dat bijna samenvallen van de datums.
beste Lance, misschien kun je op Facebook de site Stichting Indisch Platform aanklikken en daar alles over de stille tocht volgen! Succes….m.vr.gr. Therese Overbeek Bloem
Een kleine 600 jaar geleden werd er in de Nederlanden een stille tocht gehouden. Een groep edelen begaf zich richting Margaretha van Parma, landvoogdes namens de Spaanse koning, om een smeekschrift aan te bieden, strekkende de staking van de kettervervolgingen.
Op haar vraag wie zij waren zou een van Margaretha’s raadsheren hebben gezegd: “Ce ne sont que des gueux” – het zijn slechts bedelaars, “geuzen”. Die scheldnaam werd een erenaam en de geuzen ontwikkelden zich tijdens de tachtigjarige oorlog tot watergeuzen en bosgeuzen, geduchte bestrijders van de Spaanse overheersers en alles wat in het gebied “paaps” was.
Iedere vergelijking gaat pintjang en deze misschien terlaloe pintjang. Toch dringt ze zich aan mij op bij het overdenken van komende stille tocht en vooral van HET NUT ervan. Ook hier wordt door een specifieke groep beoogd een smeekschrift, nu petitie geheten, aan te bieden aan de tegenwoordige landvoogden, t.w. regering en parlement, om “recht” te halen.
Ik ben nl. bang dat die tocht van 19 maart ook zal eindigen met het zoveelste nul op het rekest en dat rekestranten ook zullen worden beschouwd als bedelaars, al zal niemand dat natuuurlijk luidruchtig verklaren.
Mijn hamvraag aan de voorstanders en – vooral – de initiatiefnemers van komende stille tocht is dan ook wat zij voornemens zijn te doen wanneer hun petitie wederom verzand in het niets.
Alhoewel ik begrijp dat zij zich door indrukwekkend militair materieel van “Keep them rolling” zullen laten begeleiden ga ik er niet vanuit dat zij, net als de geuzen van weleer, hun doelen gewapenderhand zullen proberen te verwezenlijken.
Ik ben het met de slotwoorden van de “Pikiran” van mevrouw Ter Kulve eens. Gaarne voeg ik er aan toe dat voorstanders en initiatiefnemers van de tocht, als zij zich – al dan niet “plaatsvervangend” – verongelijkt en – mag ik het één keertje zeggen – VERNEUKT blijven voelen, de eer aan zich zelf kunnen houden.
Recht uw rug, maak desnoods het bekende gebaar van minachting
richting de landvoogden, schudt het Haagse stof van uw sandalen, denk aan de slotwoorden van de “Pikiran” van mevrouw Ter Kulve en vergeet de zaak.
Er is nog zoveel moois op deze wereld.
Pak Pierre
Doeh, salah betoel, rekenfout, senior moment: “Een kleine 600 jaar geleden” moet natuurlijk zijn “kleine 500 jaar geleden”, want we leven nog niet in 2100 zoveel.
Pak Pierre
Pak Pierre, we zijn het niet vaak eens over Indische kwesties maar hier verwoordt u precies wat ik ook vind over deze kwestie. Setoedjoe sekali!!
Nou …. dan ga ik weer zielsgelukkig naar bed. Nu die andere 10.000 + nog.
Pak Pierre
P.S. Hebt u ook gezien dat “verzand” met “dt” moet?
P.P.
Bij die geuzen zat overigens nogal veel ‘vreemd’ volk. Alleen het woord bersiap was nog niet uitgevonden. We gaan daar overigens nogal ontspannen mee om: In Brielle wordt elk jaar op 1 april de bevrijding door de geuzen gevierd, en korte tijd daarna de martelaren van Gorcum.
Ja Pak Somers, die Geuzen waren ook gladakkers. Maar het was de tijd van gladakker tegen gladakker, keihard tegen keihard, van “bist Du nicht willig, so brauch’ ich Gewalt”.
Wij, totoks, Indo’s, Chineesjes, Molukkertjes, Timoreesjes, Menadoneesjes, een enkel protestants Javaantje, zongen in Semarang op de School met den Bijbel uit volle borst het Liedje van Koppelstok:
“Het is het bevel van Lumey op mijn eer,
en burgers hier baat nu geen tegenstand meer
de Watergeus komt om Den Briehiehiel,
de Watergeus komt om Den Briel …….”
De softies die met de Conventie van Genève en de Universele Rechten van de Mens op de schansen van belegerde en uitgehongerde steden zouden wapperen in plaats van met pek en kokende olie zouden het niet redden. Ons aller JPC was ook een kind van die tijd. Je zou dus kunnen zeggen: Hij wist niet beter. Maar goed, dit moet maar tussen u en mij blijven alstublieft.
Pak Pierre
Waarom zou je “een pagina omslaan” wanneer je als Indische gemeenschap het werkelijke verhaal van de tijdelijke opvang vanaf 1950 niet kent noch op de hoogte bent van de waarheid over de financiele compensatie waar de ontheemde gezinnen recht op hebben? En waarom zou je verwijzen naar de termen ‘aanpassen’ wanneer die specifieke periode gekarakteriseerd wordt door forse schulden waarmee de gezinshoofden zijn opgezadeld door de Nederlandse overheid in combinatie met systematische discriminatie en achterstelling? Die bewuste pagina omslaan is het grootste zwaktebod wat je als Indische gemeenschap kunt doen.
Ma’af, ik blijf een schooljuffrouw: er zijn in totaal ruim 380.000 ontheemden in de periode 1950-68 gedwongen naar Nederland gekomen. Dat zijn niet alleen Indo-Europese en Indo-Afrikaanse staatsburgers geweest, maar ook Molukse, Papua, Chinese en Toegoenese onderdanen naast maatschappelijke Nederlanders en veiliggestelde Indonesische gezinnen. In totaal een ‘natuurkracht’ om rekening mee te houden. Gerechtigheid zal overwinnen.
En veiliggestelde Indonesische gezinnen.
Mevr.,goed dat U dit even aanhaalt mss. zien we deze mensen
soms over ’t hoofd.
Een kennis van me drager van de Militaire Willems Orde
Javaans ex- Onderofficier van het Knil werd helemaal vergeten
toen hij kwam te overlijden hier in Nederland en nog wel
in een Garnizoensstadje in Gelderland.
siBo
Griselda Molemans, ik ben verschrikkelijk trots op je, vooral op je laatste zin hierboven…… gr. Therese
Dinsdag, 19 Maart , de stille tocht in Den Haag. Helaas kan ik er niet bij zijn, ik woon namelijk in Italie. Het is één van de weinige momenten dat wij Indischen (Indo’s en Totoks) bijelkaar zijn en ons één voelen, want wij hebben toch een geschiedenis gemeen. Ik wens alle deelnemers veel succes toe en ook ik hoop op een positief resultaat.
Ik wil in het bijzonder Ted Hartman veel sterkte toewensen. Hij heeft tenslotte mij een luik in de Indische geschiedenis geopend die anders gesloten zou zijn gebleven. Hij heeft het onbespreekbare bespreekbaar voor mij gemaakt. Ted, je moed, uithoudings- en doorzettingsvermogen zijn voor mij het voorbeeld. .
Velen zeggen dat zo’n tocht totaal zinloos is, vergeefs en tijdsverlies
Mijn tegenvraag in het bijzonder aan David is : Davidje: U weet dat U dood gaat , de ultieme zinloosheid van het leven, wat doet U dan nog hier in hemelsnaam in het Dasein
Wat bij David en zijn zielloze kornuiten ontbreekt is de hoop, de hoop op gerechtigheid……….
@Joty ter Kulve op 12 maart 2013 schreef: Erkenning krijg je nooit van een ander of door het scheppen van andere omstandigheden. Erkenning heb en voel je als je de ander daarvoor niet meer nodig hebt. Als je zelf weet wat je waard bent.@
E.M. op 12 maart 2013 las: ‘Bezoek Indonesië werd dieptepunt. [CITAAT] ‘Het staatsbezoek van koningin Beatrix, prins Claus en prins Willem-Alexander aan Indonesië van 21 tot 31 augustus 1995 werd een drama door hoogst ongepast gedrag van president Soeharto en diens regering. Voor het koninklijk paar, premier Kok en Nederland werd het een pijnlijke en beledigende ervaring.’ [EINDE citaat]
E.M. – Dus ik vraag aan Derek Ogilvie, “wilt u aan mijn vader aan gene zijde vragen, wat hij van mw Ter Kulve’s laatste woorden vindt hierboven.” Binnen een tel antwoordde Derek Ogilvie mij: “Uw vader zei ‘TaiKucing!” “Dat kan kloppen” reageerde ik onmiddellijk, want dat zei deze van alle kanten bedonderde Ambonese ex-KNIL-sergeant immer sinds zijn ontslag en na aankomst in het land van Multatuli. Dus ik zeg aan Derek Ogilbie: “Als u gezegd had dat mijn vader met ‘bullsh*t’ zou hebben geantwoord, had ik u absoluut niet geloofd.”
e.m.
EM, de situatie van uw vader “kennende” en die van andere Indische vaders in een eenzelfde of verschillende situatie: zij zouden slechts 1 gebaar maken, naar de totok, Het Gebaar met de middelvinger. Anderen weer zijn, na zovele jaren te trots of te kopig om nog iets van hen te verlangen of te verwachten en houden de eer aan zichzelf. Dit is geen tactische terugtrekking of het moegestreden zijn, maar trots.
De gemiddelde indische-nederlander is zo vertotokst dat hij niet meer weet wat Aziatische trots is..
….. en ook “EER” niet meer hoog in het vaandel heeft staan …..
Pak Pierre
Misschien mag ik u lezertjes nog vervelen met een anecdote.
Jaren geleden, toen mijn vrouw en ik onze vacanties nog doorbrachten in het buitenland, zaten wij te eten op een terrasje aan de haven van een mooi Grieks eilandje. Veel tafeltjes bezet met etend toeristenvolk en zoals gebruikelijk bij ieder tafeltje wel een of meer Griekse katten en katers, jong en oud, geduldig wachtend op hun deel van de maaltijd.
Aan een tafeltje naast dat van mijn vrouw en mij zat een Duits paar zich te goed te doen aan souflaki, giros en ander vleselijk Grieks lekkers. Beneden zat heel netjes een verfomfaaide kater. Hij keek geduldig naar boven, likte af en toe zijn snorren in afwachting van een stukje. Maar van boven kwam niets, het Duitse paar at zwijgend doch gründlich door, hap na hap, zonder de kater een blik te gunnen.
Op een gegeven moment besloot de kater zijn geluk elders te beproeven. Hij strekte zich, richtte zijn achterwerk hoog op, pieste met kracht en wellust tegen de tas van mevrouw die aan haar stoel hing en liep vervolgens statig weg.
De Duitsers hadden (nog) niets in de gaten, van ons kreeg het dier een extra rantsoen.
Welnu …. misschien moeten diegenen die a.s. dinsdag meelopen en wederom nul op hun rekest krijgen eens denken aan die Griekse kater.
Pak Pierre
Nou Pierre,
Natuurlijk zal dinsdag het resultaat zijn ‘nul op het rekest’.
Maar waarom zou men dan persé moeten stoppen ?
Wie geen lol meer heeft , heeft geen lol meer, die moet stoppen.
Dat is goed voor de eigen lolgevoel.
Maar er is geen morele verplichting om te stoppen als het gevecht hopeloos en voorgoed verloren lijkt te zijn.
Ook vanuit de gedachtegang van siL geredeneerd:
Je kunt vanuit socalled Aziatische trots de strijd juist wel koppig doorzetten.
Zeker…. wordt niet verkrampt in die strijd, wees realistisch over de mogelijkheden, relativeer alle emoties van ‘ze discrimineren ons’
Het is ook discriminatie ….Maar ga er niet gebukt onder en move on met je leven.
Maar wie dat kán en toch lol heeft in doorgaan …. moet dat vooral doen.
Dóóóór… maar
Ik ga vooral door met deze weblog onderhouden.
Das al moeilijk genoeg.
Dat is mijn bijdrage aan de Indische Zaak, wat dat ook zijn moge.
Ach Pak Boeroeng,
Leve de vrije meningsuiting. Ik gun een iegelijk haar of zijn lol, maar veroorloof mij ook mijn eigen kijk op zaken te geven, op mijn manier.
Ik sta niet achter eeuwig gejammer en geschrijf van petities als dat geen zoden aan de dijk zet. Het eeuwig zeuren zou mijn leven verzuren.
Of je zet de strijd voort, maar dan met andere middelen, of je legt je bij de zaak neer en gaat jouws weegs, met opgeheven hoofd en desnoods ook nog met het opgeheven middelvingertje. Dat is de wijze les van de Griekse kater.
Pak Pierre
U, die niet eens zijn met de stille tocht van a.s. 19 Maart, wanneer dat uiteindelijk en hopelijk mag leiden tot het gewenste resultaat, ziet U er dan ook van af?
@ R Geenen, op 15 maart 2013 om 20:24 zei:
“U, die niet eens zijn met de stille tocht van a.s. 19 Maart, wanneer dat uiteindelijk en hopelijk mag leiden tot het gewenste resultaat, ziet U er dan ook van af?”
U richt zich tot “u” in het meervoud meneer Geenen, maar ik moet mijzelf beschouwen als één van de aangesprokenen.
Hier is dan MIJN antwoord, niet namens de andere door u aangesprokenen:
Ik weet niet wat ik mag verwachten, want ik was nog klein en bezitsloos in de oorlogsjaren, dus ik meen geen recht te hebben op “back pay” en andersoortige schadeloosstelling. Diegenen die er recht op zouden hebben zijn dood. Wat moet ik met HUN geld, ook al zou ik daar formeel als erfgenaam recht op hebben?
Als mij wat zal geworden meneer Geenen, dan zal ik het dus onmiddellijk doorgeven, net zoals ik dat ook heb gedaan met het geld van het “Gebaar”. DOORGEVEN meneer Geenen, om anderen te plezieren, tot op de laatste cent. Naar de orang oetans, de pot van het echtpaar Sellier of het dierenasiel, waar veel wijze katers wachten op een goed tehuis.
Tenslotte, ik laat er geen misverstand over bestaan meneer Geenen, ik zou ook alles tot de laatste penning hebben doorgegeven als ik wél recht op schadeloosstelling zou hebben gehad.
Pak Pierre
@Boeroeng, op 15 maart 2013 om 14:58 zei: Ik ga vooral door met deze weblog onderhouden. Das al moeilijk genoeg.@
“KEEP UP THE GOOD WORK BOEROENG. YOU ARE DOING A GREAT JOB. THANK YOU FOR THAT!!!!”
@Pierre de la Croix, op 15 maart 2013 om 14:11 zei: Welnu …. misschien moeten diegenen die a.s. dinsdag meelopen en wederom nul op hun rekest krijgen eens denken aan die Griekse kater.@
‘Nul op rekest’ is dan tóch kattenpis meneer De la Croix. Ik ken de weersvooruitzichten niet, maar met overdadig warmhoudend ‘Ouzo’ op 19 maart komt die Griekse kater van zelf wel. Daar hoeft na afloop dan niet aan te worden gedacht. 😉
Over L.O.L gesproken; dochterlief schaterde het altijd uit. Zou het soms in de genen zitten. Alhoewel haar Opa Aboru op zijn praatstoel zittend het voortdurend had over in ‘MODEL!’
e.m.
Kolonel Hathi’s Mars: K O S T E L IJ K !
Pak Pierre
P.S.: Laat uw dochter nog maar even schateren ……..
PP
Uw bijdrage aan de Indische zaak heeft mijn steun en dus ook uw blog.
Ik weet namelijk ook hoe moeilijk het soms is een blog te onderhouden.
Mevr. ter Kulve :”Wij moeten ook beseffen, dat door onze keuze voor het Nederlands staatsburgerschap repatriëring onvermijdelijk was. Wij hadden ook kunnen kiezen voor het Indonesische staatsburgerschap. Een broer van mijn moeder heeft dat gedaan en er nooit spijt van gehad.”
De keuze was een schijn-alternatief voor de massa en dat er uitzonderingen zijn bewijst het des te meer. De mooie woorden van ‘de boven ons gestelden’ en de paar zilverlingen vh Gebaar blijken onvoldoende om de geslagen wonden te helen. De compensatietocht(en) die ws nooit gehonoreerd zullen worden, zijn voortdurende klappen in het gezicht van falende politici die het tegengif voor deze boosheid niet willen/kunnen toedienen.
Hoe was het ook weer…….
Indo-Europeanen
De Indonesische nationalistische partijen maken de positie van Indo-Europeanen in de nieuwe Indonesische republiek steeds moeilijker, zowel politiek als maatschappelijk. De Indo-Europese bevolkingsgroep verlangt naar het recht op grondbezit. Met dat recht zouden zij zich meer geaccepteerd voelen in de nieuw te vormen samenleving. Hun wens stuit echter op grote weerstand onder de nationalistische Indonesische partijen en wordt niet gehonoreerd.
Voor de Indo-Europese bevolkingsgroep was het kunnen bezitten van grond een belangrijk nieuw recht als Indonesisch staatsburger. Het zou hen het gevoel geven te worden geaccepteerd in de nieuw te vormen samenleving. Deze wens stuitte echter op grote weerstand onder de nationalistische Indonesische partijen en werd niet gehonoreerd.
Loyaliteiten
Spijtoptanten
De warga negara’s worden geconfronteerd met een onwelwillende houding van de Indonesische regering, discriminatie en uitsluiting in het dagelijkse leven. Een deel van hen krijgt spijt van hun keuze voor de Indonesische nationaliteit. Deze spijtoptanten vragen alsnog de Nederlandse nationaliteit aan en willen naar Nederland emigreren.
Afhoudend
De Nederlandse regering past aanvankelijk een afhoudend toelatingsbeleid toe. De opvangcapaciteit in Nederland is laag en onder het mom van te verwachten aanpassingsproblemen probeert Nederland de groep Indo-Europeanen zo veel mogelijk in Indonesië te houden.
Versoepeling
Onder druk van belangengroepen en verslechterende politieke omstandigheden in Indonesië, versoepelt Nederland uiteindelijk het beleid. Een aanzienlijk deel van deze migranten vestigt zich, vaak na een kort verblijf in Nederland, uiteindelijk in landen als de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Brazilië en Zuid-Afrika
http://indieinoorlog.nl/oorloginindie/oorloginindie/elements/story/indonesische/index.jsp
>>>>>>>>>>>Een aanzienlijk deel van deze migranten vestigt zich, vaak na een kort verblijf in Nederland, uiteindelijk in landen als de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Brazilië en Zuid-Afrika<<<<<<<<<<<<<<
En dat is heel logisch als je eigenlijk nergens gewenst ben en uiteindelijk toch als het lelijke eendje binnen wordt gehaald.
In wezen waren deze mensen nog vlees nog vis in de ogen van Indonesië en Nederland.
Aanzienlijke aantallen die geemigreerd zijn? Dat valt wel mee. De meeste landen zoalsde Verenigde Staten (tot 1958), Canada, Australie en Zuid-Afrika hanteerden een ‘color bar’, waardoor Nederlanders met een donkere huidskleur geweigerd werden als emigrant. Er is nog een heel hoofdstuk verborgen tragiek hierover na te slaan.
Griselda schrijft: Aanzienlijke aantallen die geëmigreerd zijn? Dat valt wel mee. De meeste landen zoals de Verenigde Staten (tot 1958), Canada, Australie en Zuid-Afrika hanteerden een ‘color bar’, waardoor Nederlanders met een donkere huidskleur geweigerd werden als emigrant. Er is nog een heel hoofdstuk verborgen tragiek hierover na te slaan.
Op dat punt geef ik U gelijk en ik heb dat zelf in Australië meegemaakt.
Als 2de scheepswerktuigkundige meerden we af in Adelaide en ik mocht, vanwege mijn uiterlijk, in eerste instantie niet de wal op om te gaan stappen. Toevallig was de kapitein ook een indo en die heeft toen customs uitgelegd hoe het met mijn achtergrond zat en er werd in monsterboekje een stempel geplaatst met de volgende tekst: “Origin White”. Ik ben nog steeds in het bezit van dat boekje!
Countdown Indische Kwestie. We tellen af! http://www.youtube.com/watch?v=uki1QlJJ2cU
@ dhr Lemon vergeet te vermelden dat het Indonesisch houding tov Indischen vnl bepaald werd door de Nieuw Guinea kwestie. Ir Sukarno had een stok nodig voor zijn Nationbuilding. Nederland leverde meer dan vrijwillig deze stok, in de vorm van de Nieuw-Guinea kwestie, Daardoor heeft Nederland in grote mate bijgedragen dat voor Indischen cq Nederlanders geen plaats meer was in Indonesie. Voor wat achtergrondinformatie verwijs ik naar de lezenswaardige biografie over ir Sukarno door Lambert Giebels
@dhr Geenen “een aanzienlijk deel van deze emigranten” blijkt maar minder dan 50.000 te zijn, het is maar een zesde van het totaal aantal Indische emigranten. Het leeuwendeel der Emigranten kwam in de VS terecht (Prof. Ellemers heeft het over 24.000 Indische Nederlanders , de rest in de klassieke naoorlogse emigratielanden als Australie (10.000) , Canada, Nieuw-Zeeland en Brasilie. (zie de uittocht uit Indie 1945-1995 van Wim Willems blz 252 ev en De Geschiedenis van Indische Nederlanders door Bosma, Raben en weer Wim Willems, blz 68 ev)
Zoals Mevr. Molemans al zegt, er is veel verborgen tragiek. Juist door de in de begintijd starre houding ingegeven door de coulor bar, van emigratielanden ten opzichte van de gekleurde mens. Er is opmerkelijk weinig over gepubliceerd. Alhoewel, dhr Rijkschroeff heeft het in zijn boek “Een ervaring rijker” onderzoek gedaan naar de motieven van Indische Nederlanders om naar de VS.te emigreren.
Ik vind het zelf opmerkelijk dat Indische mensen, vastverbonden met het Vaderland ondanks dat toch dooremigreren. dan hapert er toch wat aan die verbondenheid.
>>>>>>>>>>Ik vind het zelf opmerkelijk dat Indische mensen, vastverbonden met het Vaderland ondanks dat toch dooremigreren. dan hapert er toch wat aan die verbondenheid.<<<<<<<<<<
Voor velen was er geen gevoel van "vastgebonden met het vaderland". We waren immers daar niet geboren.
Ik had het ook niet. Vele van de indo's hier in Amerika voelen zich meer op hun gemak, want ze mogen hier hun eigen leven bepalen en werken wanneer ze willen, zonder te zijn gebonden aan alle regeltjes zoals die in Nederland bestonden en bestaan.
Toen ik na 10 jaar varen besloot te trouwen en aan de wal een baan te hebben, heb ik mij ook vaak geërgerd aan alle wetjes en belastingen.
Zoals U misschien nog herinnert in die jaren 70 werd de hele Nederlandse levensstandaard gebaseerd op een gezin van 4. Mijn vrouw en ik, wij beiden werkten, werden daardoor goed door de belastingen gepakt. Daarnaast was vooral het weer een doorn in mijn en mijn vrouw ogen.
Hier in de States heb ik een hele tijd twee banen gehad: engineering en parttime makelaar. Dat kon en mag. Een van de meest belangrijke factoren was vooral het wonen. Hier wonen wij allemaal horizontaal en in Nederland verticaal, als rantangs.
Eenmaal deze gewoonte ontdekt was Nederland gauw vergeten.
Wij hebben ook wel gemerkt dat vele Indo's, met vakantie hier bij familie, soms ook echt jaloers waren.
Er hapert niet zoveel veel aan die verbondenheid, mijnheer van den Broek. Het verhaal van de emigratie naar de US onder de Pastore-Walter Act is anders dan u denkt: juist door de systematische discriminatie en achterstelling in Nederland meldden veel Indische, Indo-Afrikaanse, Chinese en Molukse gezinnen zich aan. Aanmelding betekende nog geen toelating: op basis van rapporten van het Maatschappelijk Werk werd beoordeeld of een gezin “sterk” genoeg was om zich in de US te vestigen.
Om exact dezelfde redenen van achterstelling en onderwaardering zijn er ook Indische gezinnen naar Brazilie en Argentinie geemigreerd. Rond 1970 gingen de landsgrenzen van Australie open. Over twee maanden leest u meer in m’n nieuwe boek.
Ajoooh luidjes, kopen dat boek!
Nog hoeveel nachtjes slapen mevrouw Molemans?
Pak Pierre
Het gevecht moet door gaan, maar om te kunnen winnen moeten we andere maatregels treffen want er is waarheid in wat Albert Einstein eens gezegd heeft. “Insanity: Doing the same thing over and over again and expecting different results”.
Arthur: Still we do it every day, the same thing and that’s life!
To be happy you have to be a little crazy and who cares.
Door toenmalig Ned. politiek beleid 1945-1950 werd in Indië een geweldadig situatie geschapen die heel veel salachtoffers heeft geeist.Zelfs ook daarna- Warga n’ers en Spijtoptanten etc.. Een Linggadjatti overeenkomst werd door Ned. met ‘2 aankleed punten’ aangevuld; nl.Nw.Guinea uit de overdracht en overheveling van de Ned.Indische schuldenlast naar Indon. In de RTC van 29 dec.’49 overeenkomst geëfectueerd.Tot dec.1956 heeft Indon.deze schulden betaald!! en daarna gestaakt vanwege diezelfde Nw.Guinea kwestie. (die uiteindelijk toch aan Indon.werd overgedragen) De Ned.Indon.unie en de RTC overeenkomst werd eenzijdig door Indon.ontbonden, nb.zonder Ned.protest!! Derhalve is het een Nederl.verplichting om schulden aan onderdanen te voldoen, wel of niet met een overeenkomst. Het is mi.onbegrijpelijk dat men niet eerder een advocaat heeft ingeschakeld. Echter het is zeker niet te laat. Op naar Den Haag op 19 Mrt.as.!
het valt mij in het bijzonder op Hr, Pierre de la Croix dat Uw pessimistische antwoorden en Uw negativiteit door al deze reakties heen dwarrelen, geen wonder dat de Indische Gemeenschap nooit een eenheid zal vormen mbt bovengenoemde zaken! Maar daarom niet getreurd wij gaan gewoon door met wat we bezig zijn, het uitzoeken en boven water halen van de gebeurtenissen rondom de Indische Kwestie, er zijn ook nog mensen die geloven in het gezegde “Never give up”! Helaas heeft men te maken met vele karakters en ego’s en dat maakt alles niet eenvoudig om de zaken in juiste proporties boven tafel te brengen. Het zgn ellebogen werk komt daarbij om de hoek kijken en dat maakt alles er niet gemakkelijker op, maar daar zien wij maar doorheen, uiteindelijk gaat het om de bewijsvoering en de stukken/dossiers die de waarheid moeten ondersteunen van ons doel! Nogmaals het gaat niet alleen om geld, in 1e instantie is de ERKENNING het allerbelangrijkste, erkenning van fouten die zijn gemaakt tav De Indische Nederlander ea in, tijdens en na WOII in Ned.Indie. En natuurlijk worden wij afgewimpeld de 19e maart in Den Haag, maar daarom juist een reden om door te gaan waarmede wij bezig zijn, “de waarheid boven tafel te halen”! Veel zaken hebben al die jaren onder een tapijt gelegen, reden om dat tapijt uit te kloppen,en soedah laat maar komt daarbij al helemaal niet im frage….dat er niet eerder een advocaat op internationaal recht/oorlogsgebied is ingeschakeld ligt toch echt bij het toenmalige IP waarvan de toenmalige leiders een binding hadden/hebben met de Staat der Nederlanden dus hun broodheer was /is diezelfde Staat, zij hebben ons een rad voor ogen gedraaid en de boel onder dat beroemde tapijt gehouden enige wijze van transparantie is er nooit geweest! Ook nu nog steeds niet daar ben ik van overtuigd! In ieder geval met de as Stille tocht zullen wij allen veel beroering gaan brengen bij de media en daarmede (hoop ik) het volk der Nederlanden, die immers nooit iets hebben geweten mbt de Indische Nederlander en alleen maar gretig hun bordje nasi rames verorberen! Zo zal onze geschiedenis zich in ieder geval beter profileren ook dat is al een doel! Ik hoop Hr.Pierre de la Croix dat U zich een beetje positiever kunt gaan instellen tov Uw eigen groep “De Indische Nederlander”, ten slotte heeft U Uw aardse bestaan te danken aan personen uit diezelfde Indische Nederlander die beter verdienen……..m.vr.gr. Therese Overbeek Bloem
Hidoeplah Pak Salib also known as Pierre de la Croix!
Lieve beste Mevrouw Therèse Overbeek Bloem (bekende naam trouwens, Overbeeken Bloem waren dacht ik ook kennissen van mijn vader en/of stiefmoeder in Den Haag),
Ik voel mij gevleid met uw aandacht. Terima kasih!
Maar ik voel mij ook geroepen wat recht te zetten. Om het niet te lang te maken reageer ik op 2 kernpunten van uw kritiek op mij:
1. “Ik hoop Hr.Pierre de la Croix dat U zich een beetje positiever kunt gaan instellen tov Uw eigen groep “De Indische Nederlander”.
Wat drommel denk ik dan, ik voel mij mijn hele leven (ik ben ruim 74) aangetrokken tot mijn soortgenoten, waar ter wereld en in welke hoedanigheid ik ze ook ben tegengekomen en ik heb altijd blijk gegeven van die affiniteit. Nog 2 weken geleden maakte ik een nieuwe Indovriend, 2de generatie in Amsterdam geboren, midden vijftig, zoon van een beroepsmarinier. Hij stond op de markt bij een visstalletje lekker te peuzelen uit een bakje gebakken mosselen toen ik er de vrijdagse vis kocht (traditie uit Westfalen). Praatje gemaakt, het klikte over-en-weer. Een paar dagen later ergens met hem een biertje gedronken ter voortzetting van het eerste gesprek dat wij beiden als aangenaam ervoeren. Klikte nog steeds. Hij is inmiddels ook bij mij thuis geweest.
Wat drommel denk ik dan, ik ben al zo’n 2 jaar erg actief op I4E.
NIET om mij af te zetten tegen “mijn eigen groep”, want dan had ik een ander virtueel gezelschap gekozen. NIET om alles af te keuren wat Indisch is en NIET om andere Indo’s “af te zeiken”.
Als u mij hebt gevolgd en er toch anders over denkt, dan zij dat zo. Ik kan uw sympathie niet afdwingen.
Nu kom ik bij het volgende kernpunt:
2. “Het valt mij in het bijzonder op Hr, Pierre de la Croix dat Uw pessimistische antwoorden en Uw negativiteit door al deze reakties heen dwarrelen”.
Tja … pessimisme en negativisme, oeps ……… .
Als ik goed kijk naar mijzelf, dan vind ik mij een “cynisch realistisch optimist”. Different cook.
Ter toelichting één voorbeeldje: Als ik in donker Afrika een medicijnman van een mij bevriende stam 1000 keer VRUCHTELOOS om een totempaal heb zien dansen om regen af te smeken, dan zou ik hem na de 1000ste dans hebben geadviseerd er mee op te houden of iets anders te verzinnen. Uit sympathie en compassie voor de medicijnman en zijn volk, niet uit een pessimistische of negativistische grondhouding
Ik zou nog cynisch kunnen worden in mijn commentaar als die medicijnman zou antwoorden dat hij wel wist dat uit zijn dans geen regen zou voortkomen, maar dat hij toch zou doorgaan, “uit principe”.
Ik zou het jammer vinden als die medicijnman met zijn principes uiteindelijk niet alleen voor zijn volk, maar voor een iegelijk, het lachertje-van-de-week zou worden.
Pak Pierre
Je kunt altijd ‘doorgaan’ uit principe.
Maar dan als nevendoel een ander resultaat beogen.
(jaja.. ik schaak weer soms, maar eg goed ben ik nie)
Bijv…. Nederland, mn de politiek, haar koloniaal gedrag onder de neus wrijven. Op deze wijze een stukje geschiedenis in de publieke opinie bekend maken. Dat toen en nog steeds het zelfreinigend vermogen van deze democratie faalde en faalt.
Overigens was Nederland geen democratie voor 27 december 1947.
En waarom zou je niet uit principe gewoon doorgaan met de eeuwige strijd van de Indische Nederlander voor erkenning als gelijk mens ?
“De eeuwige strijd van de Indo voor erkenning als gelijk mens”?????
Kom nou toch Boeroeng, ik heb je lief en acht je hoog, maar dit meen je toch niet? Zo ja, dan volgende vraag: “Op welke planeet leef jij?”
Ik was als zeeman passagieren in Zuid Afrika op het hoogtepunt van de harde Apartheid begin zestiger jaren v.d.v.e.. Als “kleurling” moest ik donders goed oppassen dat ik niet op een bankje “slegs vir blankes” ging zitten. Pas in zo’n situatie weet je wat het is ongelijk te zijn!
Welke Indo wordt hier in dit goede land NIET erkend als “gelijk mens”?
Om ieder misverstand te vermijden: Ik misgun niemand de wandeling a.s. dinsdag en ik zal zelfs bidden voor mooi weer.
Pak Pierre
Pierre,
Vroeger en nu minder was er in het zelfbeeld van Nederlanders een tendens dat Nederlanders blank en volgens de stijl van het landje aan de Noordzee moesten zijn.
Zeker…. er kwamen meer bruine gezichten de laatste 65 jaar in Nederland. Dat zelfbeeld is ook bijgesteld. Maar nog steeds leeft het .
Discriminatie is een feit in de samenleving.
Wat ook een feit is dat de overheid en publieke opinie onvoldoende erkend heeft dat de Indische kwestie een nationaal schandaal is en veel te maken heeft met de toenmalige heersende opvatting wie wel en niet ‘echte Nederlander’ is.
Verder terug in de geschiedenis hebben indo’s te Indië altijd ondervonden dat ze niet voor vol werden aangezien.
Dat gaat eeuwen terug.
Overigens….. onlangs was er een topic over degradatie van exknillers in het Nederlands leger te Nederland.
https://indisch4ever.nu/2013/03/05/de-degradatie/
In diezelfde periode zag je in de burgermaatschappij dat diploma’s te Indië behaald niet gewaardeerd werden.
Dat was de vijftigerjaren.. Ook in die periode zeiden de politiek en de rechters: ga je salaris maar bij Soekarno halen.
Is dat discriminerend of niet ?
Het is ook niet waar dat de strijd voor backpay en materieel rechtsherstel nergens toe leidt.
Door de mulut open te trekken heeft men al 2x een afkoopsom afgedwongen
Die 7.500 gulden van 1980 en het gebaar van 2002.
Ik zou nog cynisch kunnen worden in mijn commentaar als die medicijnman zou antwoorden dat hij wel wist dat uit zijn dans geen regen zou voortkomen, maar dat hij toch zou doorgaan, “uit principe”.
Het is toch niet uw zaak om commentaar te geven aan die medicijnman. Die zaak is tussen de medicijnman en zijn volk. Door uit principe door te gaan geeft deze man hoop aan zijn volk en dat probeert u bij hen weg te nemen. Laat dat volk dat zelf ervaren, want dan worden ze er alleen sterker van.
Beste Pierre de la Croix, Mocht ik U niet juist hebben bejegend dan hierbij mijn welgemeende excuses, ik ben blij te lezen dat U zichzelve een cynisch realistisch optimist noemt…..enfin laten we het vergeten, ik wil U alleen duidelijk maken dat wij gewoon doorvechten tot de laatste snik met of zonder eenheid mbt de Indische gemeenschap, ik ben het mijn ouders verplicht, daarbij komt dat ik de Nederlandse Staat dat lachertje niet gun, ik hoop U eens te ontmoeten en van U te vernemen met welke Overbeek Bloem Uw ouders bevriend waren, alle Overbeek Bloems en Bloems zijn familie, allereerst gaan wij de Stille Tocht houden en zien wat er te gebeuren staat, met vriendelijke groet, Therese Overbeek Bloem
Lieve beste mevrouw Therèse Overbeek Bloem,
Dank voor uw excuses, dat gebaar siert u. Te uwer geruststelling moge ik u verzekeren dat ik mij niet beledigd heb gevoeld, hoogstens verdrietig, want zoals ik vaker heb geschreven heilig ik de vrijheid van meningsuiting.
In het onderhavige geval heb ik mijn kijk gegeven op de komende “Stille tocht” (dus morgen niet schreeuwen hoor) en wat daaraan ten grondslag ligt. U hebt in reactie uw mening over mij geventileerd, right or wrong. Dat mag, zo lang de fatsoensgrenzen niet worden overschreden en u bent, wat mij betreft, ruimschoots binnen de lijnen gebleven, ook volgens grensrechter Pak Eppeson en die heeft een hele scherpe blik.
Ik weet niet met welke Overbeek(en) Bloem mijn pa en stiefma in Den Haag bevriend waren en hoe en waar die vriendschap tot stand is gekomen, al in Indië of in de kampong Den Haag. Ik ging op mijn 16de uit huis richting zeevaartschool in Amsterdam en leidde vervolgens een zwervend bestaan. Tijdens bezoeken in weekends of met verlof van zee ving ik wel het een en ander op over hun (uitgebreide) Indische kennissenkring. Misschien helpt het als ik zeg dat mijn vader in Semarang en Bandoeng heeft gewoond en mijn stiefma in Malang opgroeide.
Hoe het ook zij, ik hoop dat u nu ervan overtuigd bent dat ik mij niet afzet tegen mijn mede-Indo’s en dat ik ook u best een keer zou willen ontmoeten om nader van gedachten te wisselen en VOORAL zo maar voor de Indische gezelligheid.
Welnu, u gaat morgen dus met vliegende vaandel en slaande trom (o neen, pas op, uw tocht moet STIL en waardig zijn) van het Vredespaleis richting Praathuis. Voor de symboliek in het licht van uw aller bedoelingen zou u beter een oorlogsmonument als vertrekpunt kunnen kiezen, maar ik weet niet of zoiets in Den Haag voorhanden is.
Over oorlog gesproken …. voor de doorgewinterde pacifisten onder u zal het wel een gruwel zijn te worden omringd door oorlogstuig van “Keep them howling”. Ook burgemeester Van Aartsen zal het misschien niet vertrouwen en vrezen dat de poorten van het Praathuis zullen worden gerammeid door in goede staat gehouden GMC “half tracks” uit WO II. Wellicht dat hij uit voorzorg 1000 man ME achter de hand houdt.
Awas-awas, hati-hati dus morgen, u bent gewaarschuwd. Ik ga dan Nederlandse les geven aan mijn allochtoontjes en, indien het zo uitkomt, hen vertellen dat ze hun frustraties over oorlogsellende en aangedaan onrecht niet op hun kroost moeten overdragen.
Ik zou mij verheugen op een ontmoeting en een gesprek Therèse. Bij Garoeda aan de Kneuterdijk waar mij Pa en vermoedelijk ook de uwe of misschien uw opa hun païtjes dronken? My treat en het mag van mijn mij liefhebbende vrouw.
Pak Salib alias Pak Pierre
Beste Pierre de la Croix, dank voor Uw antwoord en het aannemen van mijn excuses, intussen ben ik er wel achter dat ik me heerlijk amuseer met de door U neergezette tekst, het doet mij denken aan iemand die niet meer onder ons is nl. Huib Deetman! Tussen de regels door lach ik om Uw enorme humor, heerlijk…moet kunnen. Ik zal mij op dinsdag 19 maart dan ook echt stilletjes houden en mij gedragen zoals het een net Indisch meisje betaamt, maar helaas ik ben een kruidje roer me niet, dus echt beloven kan ik het niet! Alle gekheid op een stokje ik ga er echt voor en wat er zal gaan gebeuren laat ik eens rustig over mij heengaan, ik heb voor hetere vuren gestaan, komt goed….
Maybe in de toekomst dat wij elkaar eens tegenkomen en eerlijk gezegd ik ben niet dol op de keuken van Garoeda, beter bij Rest. Blauw te Amsterdam, die is nog redelijk authentiek te noemen, voor nu dan slmt tidur en voor mij morgen gewapend met pajung op weg naar Den Haag! M.vr.gr. Therese Overbeek Bloem
Therese,
Veel succes morgen.
Doe je verhaal in dit topic of in een ander topic ?
Misschien kom je Nelly tegen.
@ Lieve beste mevrouw Therèse O.B.,
Ook ik heb te danken en wel voor uw bedankje en – met name – voor de complimentjes, waarvoor u tot in de nachtelijke uurtjes bent opgebleven.
Helaas, ik ken wijlen Huib Deetman niet. Ik heb wel een Huib Schansman gekend, maar die is ook al bij Toean Allah in de hemel. Its getting lonely at the top.
Mijn realistische, niet pessimistische gedachten over de “Stille Tocht” kent u. Ik heb het toch wel heel sneu voor u en de uwen gevonden dat het gebeuren, voor zover ik van Radio 1 en de NOS TV journaals weet, totaal geen media aandacht heeft gekregen, dat geheel in tegenstelling tot b.v. een demo van lawaaimakers van een vakbond die met hun hesjes en fluitjes weer eens streden “voor een betere CAO”, wat ze ieder jaar doen (ik denk dan altijd dat ze de lopende CAO niet hadden moeten afsluiten).
Even nog had ik de hoop dat het de nieuwe Voorzitter van het IP zou zijn gelukt om op de gastenlijst van Pauw & Witteman van vanavond te komen, maar helaas werd ook die hoop de bodem ingeslagen.
Tja …. wat nu zei Pichegru. Ik heb mijn zegje geschreven en zal mij vanaf nu proberen koest te houden over de zaak. Dus geen parabels meer van Griekse Katers en Watergeuzen (de laatsten niet te verwarren met de notoire wildplassers van deze tijd).
Tenslotte over Garoeda. Ik heb begrepen van insiders dat er nu betere eettenten in de nabije buurt zijn, maar als ik in Den Haag ben wip ik er graag aan uit nostalgische overwegingen. Ik zie dan weer mijn pa met zijn vriendjes zitten in pakken met vest, heren die niet zo lang daarvoor nog in tjawat in de jungle van Siam en Birma rondsprongen. Ik hoor dan de opgedirkte met juwelen behangen dametjes met geaffecteerde stemmetjes “djongos!” roepen, wat nog net mocht in die mooie vijftiger jaren v.d.v.e., de jaren mijner jeugd.
In Amsterdam kom ik zelden. Die stad is dichtgespijkerd met parkeermeters en daar heb ik nare ervaringen mee.
Maar goed, we’ll meet some sunny day …… Misschien op een door I4E georganiseerde koempoelan. Wie weet.
Pak Pierre
Beste Pierre de la Croix,
Voor de goede orde wil ik U alleen nog even informeren mbt Uw stelling dat U over de Stille Tocht geen enkel artikel in de pers heeft kunnen terugvinden, dat ik daar niet verantwoordelijk voor ben geweest, ik heb me in het geheel niet bemoeit met enige organisatie betrekking hebbende op bovenstaande tocht en ik heb ook niets te maken met het IP……ik werk zelfstandig uit een ander oogpunt en met een andere missie die ook de Indische Gemeenschap aangaat.
Het valt me wel op dat Elske Schouten (voormalig correspondente te Djakarta) wel bij Pauw en Witteman kan zitten, hedenavond,…………..mbt tot de moorden in Indonesie onder Soeharto, het lukt haar kennelijk wel, kwestie van persplugging heet dat….. in ieder geval met vriendelijke groet, Therese Overbeek Bloem
Lieve beste …. Therèse met de lange achternaam,
Mag ik nu eindelijk alleen maar Therèse en jij en jou zeggen?
In mijn open brief aan jou van 19 dezer is het niet mijn bedoeling geweest jou de povere mediale belangstelling in de schoenen te schuiven voor wat de Indische Tocht der Tochten had moeten en misschien wel kunnen zijn. Ik constateerde slechts een feit, zoals ik nu bedroefd zou kunnen opmerken dat het nog steeds koud is voor de tijd van het jaar.
Ik heb gisteravond ook met ver- en bewondering geconstateerd dat Elske Schouten wél mocht aanzitten aan de Tafel der Tafels om “The Act of Killing” met beeld en heluid toe te lichten. Ik kende haar van de rapportages in mijn avondblaadje, wist niet dat ze ook een bruintje was, één der onzen. Maar ja ….. ze kan net zo goed Surinaams zijn, net als die mooie beroemde zwemster met die mooie Javaanse naam.
Ik weet niet wat zich achter de coulissen van het IP en van de overige initiatiefnemers en organisatoren (if any) van de Tocht heeft afgespeeld, maar ik kan mij bij de kennis van nu niet aan de indruk onttrekken dat het gebeuren niet goed is doordacht en voorbereid.
Trek het je niet persoonlijk aan. I’m barking up the wrong tree.
Pak Pierre
Natuurlijk mag je Therese zeggen, en heb echt niet gedacht dat je mij de slechte perscommunicatie in de schoenen zou schuiven, wilde het alleen even openbaar kwijt, de hele gang van zaken mbt de Stille Tocht is slecht voorbereid en niet goed doordacht, maar dat krijg je als de ego een grote rol gaat spelen en daar mankeert het aan bij de Indische Gemeenschap, elkaar aftroeven,dat is de gang van zaken jammer, laat iedereen toch doen waar hij/zij goed in is dan vormt men ooit nog eens een hechte gemeenschap net als de Joodse Gemeenschap en zelfs die valt het op….! In ieder geval ik blijf me bezig houden met datgene waar ik en nog iemand mee bezig was en maak dat geheel zelfstandig af, we zullen ze een poepie laten ruiken aan hoe het wel moet, dit zet geen zoden aan de al zeer oude dijk (68 Jaar)! Mijn netwerk is nog steeds groot ook al ben ik de 70 jaar gepasseerd, ik zit er nog steeds in (media), ik zal ook persoonlijk aan Sjuul Paradijs of Willem Kool vragen, waarom er geen artikel op 20 maart jl stond in de editie Amsterdam van de Telegraaf, ben benieuwd, die krant ligt hier voor me op mijn buro, er schijnt wel in andere edities van de Telegraaf iets over de Stille Tocht te hebben gestaan enfin ik zoek het uit!!! Ben benieuwd, ik heb de redactie (FB) van Stichting Indisch Platform gevraagd welke editie echter ik krijg geen antwoord, dat komt ervan als je recht voor zijn raap bent….velen kunnen daar niet tegen, ik heb geleerd fouten te erkennen er ervan te leren, altijd meegenomen toch?? groeten, Therese
http://debuitenlandredactie.nl/2013/03/de-jonge-correspondent-aflevering-34-elske-schouten-in-indonesie-ervaring-opdoen-bij-een-buitenlandredactie-helpt-voorkomen-dat-je-correspondentenziekte-krijgt/
Elske Schouten vertelt op deze link niks over een Indische achtergrond.
Die zal er dus wel niet zijn.
het maaakt eigenlijk toch niets uit of Elske Indisch is of niet, enfin heb ff gegoogled niets gevonden over het Indisch zijn of roots hebbende….., maar ze zat wel aan de tafel bij P&W…….
Elske Schouten had al een artikel hierover geschreven in de NRC. Zij zit nu in de hoofdredactie. Vandaar (waarschijnlijk) die aanwezigheid bij Pauw en Witteman.
@ Therèse: Nou …. trek maar hard aan die touwtjes. Ben benieuwd.
@ Boeroeng: Dat Elske niets zegt of schrijft over haar wortels zegt nog niet dat ze niet van Indischen huize is. Het is behalve voor ons Indische chauvinisten voor niemand relevant hoe zij aan haar kleurtje is gekomen.
Pak Pierre
Pierre, let op eind mei dan zal het boek Opgevangen in Andijvielucht gelanceerd worden, geschreven door Griselda Molemans, er zal veel meer duidelijkheid komen daardoor, daarna volgt een 2e boek…..over andere zaken ivm De Indische Gemeenschap…..voor nu fijn weekend, groet Therese
Doeh Therèse, zo lang nog?
Kan niet meer slapen van de spanning.
Pak Pierre
“Als ik in donker Afrika een medicijnman van een mij bevriende stam 1000 keer VRUCHTELOOS om een totempaal heb zien dansen om regen af te smeken, dan zou ik hem na de 1000ste dans hebben geadviseerd er mee op te houden of iets anders te verzinnen.”
Misschien naar de radio luisteren of de tv?
Anything but the raindance.
Pak Pierre
Alleen al de achterstallige inkomsten/schades over te hevelen, als schulden!, naar de Republiek, die berooid en al uit de onafhankelijkheid strijd ‘zijn weg in de naoorlogse wereld’ nog moest
inslaan, is abject! Drees sr. probeerde nog de totale kosten van de ‘politionele oorlog’, dus; aanwerving,opleiding, bewapening, transport naar Indië,verblijf aldaar/oolog voeren, en… enkeltje retour, de Republiek in rekening te brengen! Over moraal gesproken. Soekarno heeft deze calculatie verscheurd, waarna Drees sr. zich bij commissie heeft beklaagd over ‘zulk een onbeschoftheid’, want zij de Indonesiërs zijn toch begonnen! Commissielid Conchran heeft toen glimlachend geantwoord; ‘jullie blijven toch echte kruideniers’.En wat te denken van het leven ‘buiten de kawat’ die onze moeders met kinderen, opa en oma moesten doormaken!( terwijl hier in Holland de voetbal competitie!, schoolgang door ging en iedereen zijn inkomsten uit dienstverband nog had etc.) Alle huis/haard verloren, zonder inkomsten! overgeleverd aan een vijandige omgeving.In de kampog bij mijn Javaanse oma in Ambarawa, die ook onheus werd bejegend; wong londoh!~Met handel/wandel (dagang/tjatotten) alle eindtjes aan elkaar knopen. Ook dankzij oma’s familie, die ons af en toe wat toestopten.Als kind(geen school) slenteren/eten zoeken op de passar/ bedelen op het station met mijn jongere broer, wanneer treinen arriveren/gaan.Rijstkorrels zoeken na de rijstoogst. Maagkrampen bij honger,malaria, buikloop, etterende wonden etc.Ik ruik nu nog de geur van ‘gebakken rupspop’ uit de gedongdong boom, gebakken miervliegjes/larong, tjitjaks en ook oerap van krokkot met teri= een tractatie! Dan nog de ‘bersiaaaap’ er na! Ach, geen erkenning, hoeft niet! Alleen datgene wat wijlen mijn vader had moeten krijgen; zijn niet uitbetaalde salaris tijdens zijn Jappenkamp tijd. Desnoods niet nu (eurocrisis) mag ook later!
‘Tot betere tijden!’
En als na de 1001ste keer om de totempaal (de medicijnman is zeker verdwaald want die totempalen komen toch alleen bij Indianen in Amerika voor) het toch begint te regenen dan is bij een paar bovenstaande Heren wel de onderbroek tot aan de voeten afgegleden.
Of iets vruchteloos is kan pas achteraf beoordeeld worden, maar het geeft wel de negatieve kijk op het gebeuren weer. Drijft uit bovenstaande kommentaren niet het indolente (in de juiste betekenis van het woord) karakter naar boven.
Ik dacht dat Indo’s gekarakteriseerd worden door doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en courage civile
Ik dacht dat Indo’s gekarakteriseerd worden door doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en courage civile
Kijk maar naar de Amerindos, zou ik zeggen.
Heer Peter van den Broek, zoals u zegt hebben de Indo’s doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en courage civile.
Wat de Indo alleen nodig heeft is de juiste omstandigheden en als die er niet zijn dat moet hij die zoeken. dat hebben de Indo’s hier in Amerika gedaan, het land van onbegrensde mogelijkheden.
Als de petities na zovele jaren op niets uitloopt dan moet men als een geheel voor de politicus stemmen die eensgezind zijn met het pleit van de Indo, of Indo’s moeten politicus worden waardoor ze een invloed op het gouvernement kunnen uitoefenen.
Dat hebben de Hollanders die bloem kwekerijen hebben hier In Carpenteria, California ook gedaan met gevolg dat ze het voor het zeggen hebben.
http://www.latimesmagazine.com/2011/02/the-long-way-home.html
Tja … ‘t is net geen wetenschap, dus iedereen heeft zoals te doen gebruikelijk eigenlijk wel een klein beetje gelijk. Uiteraard prevaleert het eigen gelijk, dus ook de mijne 😉 Een Indo/Indische die niet denkt, bestaat niet (vrij naar cogito ergo sum).
@therese, op 17 maart 2013 om 11:36 zei: het valt mij in het bijzonder op Hr, Pierre de la Croix dat Uw pessimistische antwoorden en Uw negativiteit door al deze reakties heen dwarrelen, geen wonder dat de Indische Gemeenschap nooit een eenheid zal vormen mbt bovengenoemde zaken!@
Nou..wh mevrouw Overbeek Bloem u dicht dhr Pak Pierre in zijn eentje nogal een macht toe. Pak Pierre inmiddels een beetje kennende, op een enkel ‘wishful thinking-gevalletje’ na (e.g. Delft e.m.), is dat ook niet ’s mans ambitie. Omdat wijsheid bij zelfkennis begint, lijkt mij diens introspectie (quote)“cynisch realistisch optimist”(unquote) een redelijk correcte omschrijving.
Nu heb ik zelf hierboven in een reactie over mijn vader geschreven ‘deze van alle kanten bedonderde Ambonese ex-KNIL-sergeant’; daarmee bedoel ik óók door zijn eigen mensen! Dus ik voel mee met mevrouw Overbeek Bloem als ze schrijft (quote)’/…/ ligt toch echt bij het toenmalige IP waarvan de toenmalige leiders een binding hadden/hebben met de Staat der Nederlanden dus hun broodheer was /is diezelfde Staat, zij hebben ons een rad voor ogen gedraaid en de boel onder dat beroemde tapijt gehouden enige wijze van transparantie is er nooit geweest!(unquote)
Als potentiële treinkaper (nog steeds) en mogelijk nazaat van de -volgens de in Dordrecht geboren François Valentijn- verstandige Alfoerse koning Pelimao begrijp ik de ‘drive’ van mw Overbeek Bloem. Wat ik -enigszins buitenstaander- daarbij mis, is de hardop uitgesproken, ik herhaal hardop uitgesproken steun van het IndischHerinneringsCentrum. Als het doel de middelen heiligt, dan is het schaken op twee borden toch wel het minste.
Nu moet gezegd, persoonlijk raak ik snel gedesoriënteerd op het schaakbord en ik zou dan ook een slechte ‘voorloper’ zijn geweest. Als jongetje droomde ik evenwel van een opleiding aan het KMA te Breda, maar de kwalificatie ‘buitengewoon dienstplichtig’ heeft denk ik vele levens van virtuele maten gered. Het IJzeren Gordijn kon mij dus niet aan mijn roesten, maar de tand des tijds blijkt soms een verstandskies. Niettemin blijft vrede een pauze twee oorlogen (Max Tailleur).
Oh, een staaltje van mijn oriëntatievermogen. Na de vijfjarige MULO ging ik naar het Sint Janslyceum in Den Bosch-Zuid. Tijdens één van die eerste dagen dacht ik op de Parade een kortere route naar het NS-station te kunnen nemen. Bleek achteraf dat ik een rondje om het bisschoppelijk paleis had gelopen. Momenten waarop je blij bent heel even alleen op de wereld te zijn. In die tijd kostte een ritje met de BBA van het station naar de Pettelaarseweg slechts een dubbeltje. Overigens zo vaak langs gekomen, niet dat ik als protestant haar links wilde laten liggen, maar nog nooit heb ik de Sint-Janskathedraal betreden. Maar nu ben ik weer aan het afdwalen.
Tja, dat komt ervan, nu ben ik de draad even kwijt. Ah, de woorden van mw Ter Kulve herhalen, druppelt nu binnen: @Joty ter Kulve op 12 maart 2013 schreef: Erkenning krijg je nooit van een ander of door het scheppen van andere omstandigheden. Erkenning heb en voel je als je de ander daarvoor niet meer nodig hebt. Als je zelf weet wat je waard bent.@
Ik kom op deze laatste woorden van mw Ter Kulve in haar hierbovenstaande ‘Gast Pikirans’ terug, omdat ik onder het I4E-topic ‘Merapi Obermayer’ in de bronduiding deze, óók, laatste woorden onder ogen kwam (quote) ’Provinciaal Overste Kees Gordijn vertelt over het belang van mediation, zowel voor slachtoffers áls voor congregaties. ‘Het waren confronterende gesprekken. Maar je geeft deze mensen iets waar ze al hun hele leven naar op zoek zijn: erkenning voor wat hen is aangedaan.’(unquote)
Ik respecteer Pak Pierre’s mening en erken zijn goede bedoelingen. In die zin moet het niet nodig zijn dat Pak Pierre zich moet beroepen op het recht van vrije meningsuiting. De waarheid van de ander is misschien best wel confronterend, maar altijd nog beter dan je eigen spiegelbeeld ontkennen. In het voorbeeld van de primitieve ‘regendans’ gaat het weliswaar om het ‘geloof en vertrouwen er in’. Een wetenschappelijk opgeleide zou het waarschijnlijk of ongetwijfeld hebben over statistiek en kansberekening, maar waardevoller is het begeleidend advies ‘…of iets anders te verzinnen’. In kan me voorstellen dat niet zo zeer irritatie, maar ‘irrigatie’ zó is onstaan; juist doordát ‘…of iets anders te verzinnen’.
Ik sympathiseer evenwel met de drive van mevrouw Overbeek Bloem en haar geloof er in, of om met de woorden van mevrouw Molemans te spreken ‘gerechtigheid zal overwinnen’.
Ik bid alleen ‘veur bruune bonen’, maar dinsdag a.s. hef ik het glas op de mars en neem er een extra Ouzo op. Zo gek is dat op een ‘andere manier’ meedenken van Pak Pierre dus nog niet.
e.m.
Beste Eppeson Marawasin, waarschijnlijk heb ik de toonzetting van de Pierre de la Croix niet goed begrepen en heb hem mijn excuses aangeboden, zoals dat hoort, mijn enige doel is datgene te bereiken wat de Staat der Nederlanden ons schuldig is en dat is erkenning en excuses, hetgeen niet gemakkelijk zal zijn en blijven, de Nederlander erkent niet gaarne zijn fouten want dan geeft men SCHULD toe en zal er een betaling moeten plaatsvinden van datgene wat zij van ons hebben gestolen!!! Met iets meer dan 10.000 handtekeningen komen we niet verder dan een plaatsje op de agenda van de Kamer, met 40.000 handtekeningen is men verplicht dit probleem in de Kamer te behandelen, dus nu maar hopen dat morgen op 19 maart onze Stille Tocht een enorme politieke rel zal veroorzaken en de Pers zal smullen, ik zal in ieder geval mijn mondje niet dicht houden!!! Ik zal nooit dit gevecht opgeven tot aan mijn laatste zucht, ook ik ben het verplcht aan mijn ouders en aan onze Gemeenschap, zie hieronder de topic van Yola Geldtmeijer, voor diegenen doe ik het, ik ben zelf al wat ouder, dus mijn generatie zal waarschijnlijk die ERKENNING niet meer meemaken, al hoop ik op een lang leven!! Maar tegelijktijd ben ik een realist! Misschien tot morgen in Den Haag, m.vr. gr. Therese Overbeek Bloem ps Onze grootste overwinning morgen zal zijn een politieke rel en de pers overtuigen van ons gelijk en dat gelijk staven met documenten!!!
Succes gewenst van uit California.
Ronny
Dag Mevrouw Overbeek Bloem, u bent een dame. ik maak een diepe buiging voor uw principële inzet en doorzettingsvermogen. Pak Pierre heeft zijn eigen mening, maar gelooft u mij, óók u geniet zijn respect in deze.
U schrijft: @/…/, dus mijn generatie zal waarschijnlijk die ERKENNING niet meer meemaken,/…/@ Mogelijk kunnen de generaties na u leren van Sir Winston Churchill, die sprak op 9 februari 1941 de historische woorden: [CITAAT] “Give us the tools and we’ll finish the job!” [EINDE citaat]
Ik wil hopen dat het morgen toevallig niet 1001ste keer is dat de medicijnman om de Afrikaanse totempaal regendanst. Neemt u voor alle zekerheid maar wel uw paraplu mee.
Hoewel het een Stille Tocht heet te zijn, mag u van mij morgen best ‘de grote trom roeren’. Wie weet …
Ik wens u voor zo meteen alvast een gezonde nachtrust en voor morgen dinsdag 19 maart 2013 bij voorbaat heel veel ‘solidariteit, sterkte en succes’.
Met respect,
e.m.
Beste Eppeson Marawasin, Als het alleen aan mij lag dan zou ik de grootste trom uitzoeken en meenemen op een grote containervrachtwagen en eventueel nog een drumband erbij om veel kabaal te maken in Den Haag, maar ik ben keurig opgevoed en denk ook dat met de juiste woordkeuze en bewijsmateriaal we verder zullen komen, al denkt men dat we weer met lege handen komen te staan, we zullen zien laten we positief blijven vechten voor de erkenning en rest volgt dan vanzelf! Ikzelf heb me alleen verdiept in de zgn verloren geraakte en nooit uitbetaalde 600 miljoen gulden nu enige miljarden euro’s waard (rente op rente)! Deze gelden waren bedoeld voor de Indische Nederland vanwege verloren geraakte haven en goed..etc etc etc….zij zijn echter nooit uitbetaald aan rechthebbenden……maar morgen op 19 maart gaat de beerput open….nog niet al het kruit…..en zoals U al zegt, deze dame blijft vechten tot haar laatste zucht…..hartelijk dank voor Uw lieve woorden in de aanhef van Uw schrijven, met vr.gr. Therese Overbeek Bloem
Met alle respect goed verwoord, maar als je geboren bent in het staartje van de bersiap en de politionele acties, heb moeten vluchten, en bovendien je vader in de Philipijnen, de birma spoorweg, via Osaka naar Nagasaki is gedeporteerd hier de atoombom heeft zien ontploffen. Blootgesteld is aan de straling wij zijn kinderen zijn kindskinderen ziek zijn. En ik nog elke dag de pijn hiervan moet ondergaan denk ik dat het toch zinnig is om nu uit het zwijgen te komen.
Yola, het is heel triest wat U en uw familie heeft meegemaakt en een ander bewijs dat de Japanse, Indonesische en Nederlandse regering gewoon spelen met hun ingezetenen zonder enig respect.
Helaas is het de enige manier om deze regeringen hun wandaden duidelijk te maken door ze in het openbaar met acties te confronteren.
Ze hebben gewoon wetten gemaakt om zichzelf te beschermen en daar moeten we op een of andere manier zien door te prikken.
WAT IS TOCH EIGENLIJK – W E L Z I J N – ?
Joty ter Kulve formuleert zuiver op de graad – cum laude, zoals velen !
Overigens zou ze ook een zéér excellente Bestuurder kunnen zijn, op `t gebied van W E L Z I J N .
Is onze Rechtstaat een r e c h t s t a a t volgens de rechtsvorm en de Rechtswetenschappen ?
Enfin, morgen zien we wel hoe echt, hoe hecht Vadertje Staat en de nog Minister-President vriend Mark Rutte & Diederick Samson, plus overige Ministers t.o.v. de Erkenning en de Nederlands – Indische Kwesties staan.
De hoorzitting en de plenaire zitting was ongegrond & ongehoord en dus onacceptabel, om over de fundering maar niet te spreken.
Bovendien zéér ongegeneerd en ontzaggelijk dom van de zogenaamde Staatssecretaris, waarvan Kraft de naam geeneens wil noemen.
(FRACTIEVOORZITTERS van de commissies – Tweede Kamerleden)
Zo gaan ‘de nieuwe zogenaamde Elite niet om met echte Nobelen…, enzovoorts, enzovoorts ..!
PS.: Door ons is Nederland, Hollan(d)t geheten, toentertijd ontstaan, vanuit het Oude-Europa Caesar & Joshua, Clovis,Theodorich I en II Koning Oom Dagobert,daarna door een reeks Bisschoppen, inderdaad die ook leiders waren ( men begint zich inmiddels te interesseren voor de Historie), Karl Der Grosse en z`n drie zonen,- Roman Empire -, Wilhelm dÒange, mede ook vooral de aanwezigheid van ” de Kraton ” , (hadden we met z`n allen niet gedacht hè) de meeste leiders van vele gebieden uit de Archipel ( Inheems) thans geheten Nusantara ,and so on, and so on, en dóór onze groots welzijnsdenken en -uitvoeringen was en is er een grote B L O E I ontwikkeld c.q. ontstaan. méér dan de ( h a l ve – ) W E R E L D werd dóór O N S ontgonnen…
Hoe vindt U dat Minister-President vriend Mark Rutte ?
Oudheid hier & Oudheid dáár en van Oost & WEST – een heerlijke MIX !
En per slot van rekening nota bene ‘alle Politici ‘, het is toch maar dat we `t met z`n allen weten of in aller nuchterheid, dat wij massaal, U-, mijn -, onze H I S T O R I E daadwerkelijk met ingang van vandaag, ten overvloed moeten gaan beseffen.
Want ontkennen, tegenhouden, tegenwerken, onteren kan niet meer, n o o i t MÉÉR !!!
GOD BLESS YOU & H O L LA N D .
Geachte Heer Olive,
Ik ben in 1996 vanuit Zwitserland daar Italie geemigreerd, ik was al 43 jaar oud . Ik kwam daar tot ontdekking dat ik met mijn beroep (Financial Controller) niks aan kon , de omstandigheden waren er niet naar. Ik ben toen aan zelfstudie (Marketing & Sales) begonnen en Ik heb ontdekt dat Italie ook het land van de onbegrenste mogelijkheden is, net zoals de VS. Het is natuurlijk niks in vergelijking wat mijn vader en zijn generatiegenoten hebben ondervonden meer dan 60 jaar geleden. Ik bent uit vrije keus geemigreerd en had een meer dan behoorlijke opleiding, zij hadden geen keuze en ze werden bij aankomst in Nederland gestraft, ze werden in hun opleiding miskend, dat wil zeggen gedegradeerd. Toch voel ik een bepaalde lotsverbondenheid, we lopen dezelfde weg, we zijn emigranten. We gingen allebei een ongewisse toekomst tegemoet, alhoewel hij was verplicht deze te zoeken en met de volledige verantwoordelijkheid van een gezin. Marion Bloem heeft gelijk als ze zegt dat we de 2de of 3de generatie, het hangt af waar je begint te tellen, steeds bewijzen dat de ouders de juiste keuze hebben gemaakt en dat hebben ze. want ze hebben een nieuwe, vrije en onbeladen toekomst voor hun kinderen geschapen, zonder een koloniale erfenis. Ik denk dat dat ook de betekenis is van deze tocht
19 Maart is er deze stille tocht en ik voel me aan mijn ouders en hun generatie verplicht hormat te betonen. Hun erkenning is mijn erkenning. ik denk dat op deze manier ook continuiteit in het Indisch beleven wordt getoond. Indisch is niet alleen het Indisch eten of beter gezegd het koken en ook niet alleen die rootsreizen maar vooral terugkijken naar onze geschiedenis. Dat is wat ons bindt.
Daarom 19 Maart een tocht naar verleden en heden.
Heel mooi gezegd.
Ik ben 3e generatie. Ik hoef geen geld en vind het best wel erg om mensen in de reacties te zien discussiëren. Ik ben het helemaal mee eens als Mevr ter Kulve zegt :
“Erkenning krijg je nooit van een ander of door het scheppen van andere omstandigheden. Erkenning heb en voel je als je de ander daarvoor niet meer nodig hebt. Als je zelf weet wat je waard bent”
Wat ik wel belangrijk vind is dat de Indische gemeenschap helaas in NL niet een gemeenschap is wat zich kan organiseren. Ik geloof zeker dat vanuit de gemeenschap juist geschiedenis, in wat voor vorm dan ook, moet worden vastgelegd. Zowel voor onze volgende generaties als wel voor de rest van NL. Ben blij dat er in Arnhem een museum is. Maar ben van mening dat zo’n museum ook in de hoofdstad zou moeten zijn. Waarom?
Puur om het feit dat het deel is van de Nederlandse geschiedenis.
En dat moeten we zien te organiseren. Als men alle Indische Nederlanders en al diegene wist samen te brengen en iedereen hun geschiedenis goed doorgeeft in de familie en daarnaast een donatie van bijvoorbeeld 10 euro per jaar verzamelt. Zouden we onze eigen geschiedenis en gedachten kunnen samen brengen op juiste informatieve manier in bijvoorbeeld “Het Tropenmuseum” Amsterdam. Hoe mooi zou het zijn als we dit kunnen bewerk stellen en al onze energie daar in gooien zodat we net als Mevr ter Kulve zegt: …. als je zelf weet wat je waard ben, heb je die ander niet nodig.
Als het land de geschiedenis niet kan vertalen, zullen we het zelf moeten doen en investeren. En dit land laten zien dat we het zelf kunnen en doorgeven op een waardige manier. Dan geloof ik dat we veel meer erkenning krijgen voor onze geschiedenis.
Ik ga morgen naar Den Haag om te kijken en omdat ik een beetje meevoel met deze groep. Zal het op foto vastleggen en zal ook aan mijn groot ouders denken die veel hebben meegemaakt.
Groetjes
Sunny Jansen
Sunny… als je de foto’s op het internet zet, meld de link dan in dit topic.
Bepaalde soorten erkenningen die kunnen alleen maar anderen geven.
Maar de vraag is of je die moet blijven vragen, eisen, om bedelen.
In bepaalde gevallen dus niet.
In weer andere gevallen kun je het wel willen of ervoor ijveren
Beste Sunny,
Complimenten voor het positieve geluid dat je laat horen. Ik ken je niet, maar misschien ben jij in staat om als een Jeanne D’Arc op de barricaden te gaan staan om je volk naar het doel te leiden (deze keer spot ik niet, ik ben bloed serieus).
Denk jij dat jou dat niet lukt, dan lijkt mij juist hier een taak weggelegd voor organen als het Indisch Platform om al die Indische verenigingen, verenigingkjes, dans- en eet- en reünistenclubjes alsmede loslopende meisjes en jongens met “Indische achtergrond”, ongeacht ras en kleur, zover te krijgen dat zij eensgezind achter het ideaal gaan staan dat jou voor ogen staat. De energie die het IP daarin zou steken lijkt mij zeer goed besteed.
Ajooooh, ontketen iets! Ik wens je van harte succes.
Pak Pierre
Ik vind het wel belangrijk om iemands Indische komaf te weten.
Dat is hartstikke nodig als je Indisch nieuws wilt brengen.
En het is een Indisch trekje op zoek te zijn naar Indischen…
( op zoek naar het lost Paradise ? op zoek naar soortgelijke buitenbeentjes?)
Verder kun je meer inzicht krijgen hoe ver indo’s geintegreerd zijn in de Nederlandse bevolking, hoe ze het maatschappelijk doen.
En ja…. een vleugje chauvinisme in de zin van : ‘wij Indischen doen het nog niet zo slecht in de maatschappij’ is ook gezond.
Natuurlijk…. alles mét mate. Blijf relativeren. !!
Nou …. we kunnen toch wel stiekem wat wangslijm afnemen bij Elske, of als dat niet lukt haar tanden- of haarborstel ontvreemden, om via DNA onderzoek het onwrikbare bewijs te verkrijgen dat zij Indisch is, of niet.
Is zij Indisch, dan komt zij automatisch in de Indische Hall of Fame, bij de andere Indische prominenten en helden, want het is toch niet niks als je bij Paks P & W aan tafel hebt gezeten.
Is zij niet Indisch, dan gooien wij haar op de grote hoop bij de Indiërs en andere vreemde kleurlingen.
Pak Pierre
Als dit dezelfde elske Schouten is dan vermoed ik dat ze een javaans surinaamse is.
http://stichji.javanen.nl/index.php/artikelen/item/162-de-gekke-javanen-van-suriname
Uit haar verhaal maak ik op dat ze een javaans-Surinaamse Nederlandse moeder heeft en een Nederlands Nederlandse vader. Dus ze is een indo.
ok Pak Pierre en van Beek.
We gooien haar op de grote hoop van Vreemde Oosterlingen.
Ja Pak Boeroeng,
Laat ze maar spartelen op die hoop.
Wie de Indo niet eert
Is de tahoe niet weert
Pak Pierre
Boeroeng, ik ben het helemaal met je eens. Maar op sommige momenten schrik ik wel. Ik snap de opmerking van ons aller kruisridder ook wel. Trots zijn op leden van onze Indische gemeenschap moet. Maar wel met mate! Ik ben soms trots op mijzelf, maar daar heeft kleurtje en platte neus niets mee te maken.
Geniet met mate van uzelve.
Tja … dat kunt u als Mr. Dr. Ir. en bovendien gehuwd met een heel lief Zeeuws meisje wel zeggen, Pak Somers.
Maar wat moeten die velen zoals ik met alleen maar een kleurtje en een hidoeng pèsèk? Ze kunnen niet anders dan die kenmerken uitbundig en chauvinistisch uitventen.
Pak Pierre
En Indo’s zonder idung pesek zoals ik?
En Indo’s zonder idung pesek zoals ik?
Imitatie of surrogaat misschien? Just joking.
Nou … die moeten dan heel inventief koketteren met het weinigje wat ze wel hebben ….
Pak Pierre
Bij de Indo’s zonder hidoeng pesek komt het soms generaties later weer terug. Lang leve de Indo!!
Ja …. tot in het 7de geslacht, zo staat geschreven …..
Pak Pierre