by Boeroeng
Dit weekend was het nationaal museumweekend. Musea gingen gratis open of rekenden 1 euro voor de toegang als protest tegen de bezuinigingen op het cultuurbudget van de overheid. Nusantara en Museum Maluku gaan dicht en het tropenmuseum was ook al bedreigd.
Ik was zondag te Bronbeek in een groepje waaronder 3 vaste Indisch4ever-lezers.
Het was drukachtig in het museum en het kumpulanhuis, maar gelukkig niet propvol.
Ik was nog nooit daar geweest, dus het moest ervan komen. Ik kende de foto’s van het hoofdgebouw wel, maar als je het zelf van buiten ziet dan is het nog mooier. En de beruchte oude boom is evenzeer een statig monument . Het bijgebouw van Kumpulan is een aangenaam toetje.
De boom en een bijgebouw
Een van de vaste I4E-lezers die we voor het eerst ontmoetten is gids te Bronbeek en wat bleek … we zijn via-via gerelateerd en hij kende ooms van mij als jongen te Sumatra. Kampoeng ketjil toch ?
Hij loodste ons met een geimproviseerde route door het museum, waar 3 exposities momenteel staan. Maar we ontdekten al snel dat het teveel is voor een dag. Je moet minstens nog een keer of misschien wel 3 keer terugkomen om rustig alles te zien.
We hadden speciale interesse voor een schilderij van Tinus Dezentjé (1797-1839). Dit schilderij is normaal in het depot opgeborgen, maar het werd op ons verzoek in de bibliotheek uitgestald. Die bibliotheek is ook interessant om te snuffelen. Maar ja… te weinig tijd.
In een gang hingen foto’s . Die foto’s waren kennelijk gehaald uit een Japans fotoboek, want hier en daar nam men de originele bijschriften over in vertaling. Zoals ‘ vijandelijke tank’ en ‘vijandelijk vliegtuig’, terwijl het voertuigen van de geallieerden waren.
In de expositie “het verhaal van Indië” is er een zaaltje waar foto’s en voorwerpjes in de vloer achter glas liggen en als je dat wilt zien, moet je buigen. Keek je dan op naar voren dan keek je op de verlichte muur met een rode bol van twee meter . Er was al wat te doen geweest over dit shockeffect. Als methode om mensen te shocken zodat ze het onthouden en meer interesse opdoen is het een optie, maar vooral voor sommige ouderen kan het emoties en stress losshocken wat je niet moet doen bij mensen op een leeftijd van boven de 75 jaar die de Japanse bezetting hebben ervaren.
Het is 20 jaar te vroeg gebouwd.
De foto’s en voorwerpjes met de teksten waren te klein om goed te kunnen bekijken .
Je moet hurken of nog dieper buigen.
Het leest niet prettig. Het bekijkt niet prettig. Het is niet prettig.
Verwijder de rode bol (ook al was toen de meest gebruikte Japanse vlag de bol met de rode stralen) en als er wat geld is, verander de hele opzet en zet alles op middelhoogte of ooghoogte.
Koffie met spekkoekje genoten, loempiaatjes als lunch.
En als grande finale een gezellige maaltijd met een groot bord nasi rames.
Een bezoekje Bronbeek is egwel aan te bevelen voor wie geinteresseerd is in dit stukje geschiedenis met een onvermijdelijk hapje voor, na , tussendoor.
...................
Indisch4ever 
Ik zal morgen met plezier aanschuiven in het kumpulanhuis ter gelegenheid van de jaarlijkse reunie van de SROI – Bandoeng 1946/1947.
Helaas kan mijn vader dit niet meer meemaken, hij was de jongste van zijn klas.
Per Aspera Ad Astra
Pak Marcel,
Als ik mij niet vergis was mijn vader Edwin Pierre (Eddy) de la Croix er in die periode leraar Nederlands. Als morgen een heel krasse knar zich hem nog kan herinneren, dan ben ik benieuwd naar enig verhaal, anecdote of mening over hem.
Hij kwam uit krijgsgevangenschap (Birma/Siam) als sepandri (Landstormsoldaat der 1ste klasse), maar gaf les aan de SROI als burger, niet als militair, omdat hij dan meteen van sepandri tot officier moest worden gebombardeerd, een brug te ver voor de bazen.
Eventuele info gebruik ik alleen voor het familieboek.
Pierre de la Croix
Maak maar een foto, Marcel.
Stuur het ons met een paar zinnetjes.
Mijn opa ook gezien? Een vd bewoners. Hij stond in vol ornaat in heel veel kranten na de herdenking in augustus. Een museumstuk op zich 😉
Dag Yvette,
Ik heb misschien die foto wel gezien, maar niet onthouden hoe je opa er uit ziet.
Check deze link: http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/zwijgen_over_het_jappenkamp_1_582303
Mijn opa staat rechts.
Groet
Yvette
Ik zag op de expositie ‘het verhaal van Indië’ ineens een vignet.
Wit vlak met rode ster. Ik kon niet lezen ergens wat het verhaal van die ster is, maar het deed me denken aan dit topic:
https://indisch4ever.nu/2009/06/15/indisch-in-be-2-11/
Indo’s met een ster in bezettingstijd
Dag Pierre,
Ik heb het aan de (helaas niet zoveel meer) aanwezige heren gevraagd, maar geen kon zich de naam de la Croix herinneren. Wellicht dat hij de cursus daarna als docent les heeft gegeven.
De SROI 1946-1947 heeft trouwens een opzetje van een eigen website op het internet geplaatst, geinitieerd door enkele kinderen van de oudere heren.
http://www.sroi-bandoeng.nl/
In het boek “Officiersopleidingen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger in Nederlands-Indië, 1936-1950” wordt in hoofdstuk 5 de SROI beschreven.
Het eten was weer heeel errug lekker !
En Boeroeng, ikzelf heb geen foto’s gemaakt, maar anderen wel en die worden tzt op de SROI-site geplaatst.
Cheers
Marcel
Beste Marcel,
Heel hartelijk dank voor je moeite. Inderdaad, het SROI moet een doorgangshuis zijn geweest waar militairen in max 6 maanden werden klaargestoomd voor een officiersrol in de toen nog in alle hevigheid woedende krijg.
Over de precieze periode waarin mijn vader aan de SROI verbonden is geweest ben ik ook niet zeker. Mijn ouders waren gescheiden, ik woonde bij mijn moeder in Semarang en mijn vader met zijn nieuwe gezin in Bandung, waar ik van 1948 t/m 1950 alleen met de schoolvacanties kwam, 2 x per jaar.
Ik zal eens kijken of ik het door jou genoemde boek ergens kan bemachtigen voor een mogelijk spoor terug. De site van de SROI biedt geen aanknopingspunt.
Ik deel je enthousiasme over het lekkere eten in de Koempoelan, nog jl. zondag genoten. Bij deze passen ook complimenten aan het bedienend personeel, dat goed begrepen heeft waarom (de meeste) mensen Bronbeek en de Koempoelan bezoeken.
Nogmaals dank en gaarne tot wederdienst bereid, als dat zo uitkomt.
Pierre
Over Tinus Dezentjé:
http://www.imexbo.nl/tinus-dezentje.html
Nog meer over Tinus:
http://www.de-paula-lopes.nl/01c2c49ccb11ca87e/01c2c49ccb1012e6f/01c2c49ccb0adc62f/index.html
Voor geinteresseerden:
Op de pagina (zoals door Boeroeng hiervoor vermeld) heb ik een link geplaatst naar de website van Ed Vos (asataga.com – zoeken onder Java) waar foto’s te zien zijn van de garven van Tinus.
Sorry: asataga.com moet natuurlijk zijn astaga.com.
Garven moet zijn graven. Excuses voor typo’s. Zondag morgen vroeg en nog een beetje ngantuk.