Ontvangen mail:
http://www.helpindischeninind.com/pages/47166/Home_.html
Het is als een druppel op een gloeiende plaat……
Eén van de vele stichtingen die de mede Indo niet vergeten zijn.
Goede reportage over de hulp die ze daar tot stand hebben
gebracht.
Om lid te zijn van de Indo Club in Surabaya, moeten
de leden RP. 10.000,- (€0,81) per maand betalen.
De meesten kunnen dit niet betalen.
Je kan je voorstellen dat ze nog vervoer en “gekleed”
moeten zijn om daar te op de kumpulan te komen.
De arme 2e generatie Indo’s in Indonesië leven alleen met
hun herrinneringen hoe ze het vroeger beter hadden.
De 3e generatie wil niets met dit verleden te maken hebben.
De geslaagde Indo’s in Indonesië bekommeren zich
niet om deze mensen, helaas…….
Adriaan van Dis heeft ons weer even wakker gemaakt
dat we deze dans zijn ontsprongen.
Si John
...................
Indisch4ever 
Informatief ook:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Indische_Nederlanders
Mag ik een kleine aanvulling geven op alle berichten hierboven.
Nadat mijn ouders in 1964 als spijtoptanten naar Nederland gingen, lieten ze hun ouders, broertjes en zusjes achter. Wij als kinderen wisten niet beter dan dat onze ouders keihard werkten om hun achtergebleven familie te kunnen onderhouden. Zelfs nu staan mijn ouders een deel van hun pensioen/AOW af om doktersrekeningen te betalen, achterstallig onderhoud van huizen etc. Met behulp van stichting HALIN is dit een grote steun voor mijn ooms en tantes daar.
En ja, de tijd heeft ook uitgewezen dat de achtergebleven familie uiteindelijk bijna allemaal gekozen hebben om meer dan 100% Indonesiër te zijn, inclusief “petjie” en/of “djelebab”, inclusief een pelgrimsreis naar een zekere stad in Arabia……….zelfs afstand doen van onze mooie achternaam werd niet geschuwd, alleen maar om elke manier van discriminatie voor te zijn. Alleen maar om een goed inkomen uiteindelijk belangrijker te vinden dan afkomst.
En dat is nooit hun eerste keus geweest, maar het gevolg dat ze hun Nederlanderschap nooit konden claimen. Te vaak hebben mijn ouders van onze regering te horen gekregen dat hun broertjes en zusjes hier niet welkom waren. Hoe ze het ook tot eind jaren 70 nog hebben geprobeerd, er was geen sprake van.
(En mijn moeder zag wel de ene na de andere medelander in onze straat komen wonen, ze snapte er niks meer van)
Echter, anno 2012, moeten mijn ” Indische” neven en nichten nog altijd verklaren waar ze vandaan komen (inclusief de hadjis)……..dna verloochend zich niet, menigeen heeft nog steeds licht haar en lichte ogen.
En hier zit het “grappige” in mijn verhaal…….ik (geboren nederlander) moet ook vaak nog verantwoorden waar ik vandaan kom.
Ergens in de evolutie van de mens heeft zich een onuitwisbare hokjesgeest ontwikkeld….
De NASSI(Nat.Actie Steun Spijtoptanten in Indonesia Comite (
r o.a prof Lemaire, mevr Spoor, Tjalie Robinson) schatte dat de aantallen spijtoptanten 30.000 waren , i.t.t wat minister Beerman beweerde (50-60.000).
Berita Negara (Indonesische statscourant had het over 30.000 personen.
De repatriering van spijtoptanten en maatschappelijke Nederlanders ( opmerking: kennelijk is er een verschil tussen die 2 groepen) moesten voor31 mrt 1964 een visum aanvragen, bij inwilliging kon men beroep doen voor het normale opvangprogramma voor Indische repatrianten9opgeheven in 1970).
Bron: De uittocht uit Indie 1945-1995 Wim Willems
Wat ik bedoel: ik zoek naar mogelijke oplossingen voor de armoedebestrijding in Indonesie, en hier in dit artikel wordt gesproken over een koempoelan.
Wat mij in verwarring brengt is dat filmpje over armoede in de kampoeng en de kosten van het lidmaatschap van een koempoelan (+attributen) in Soerabaya.
Overigens armoede kent geen onderscheid in indischen en niet-indischen.
Ik zou het niet weten, Buitenzorg.
Maar als ik met de grote duim in de wind sta…. misschien 50.000 per 1 jan 1963, volwassenen en kinderen ? (groep 2 en 3 die Denny noemt)
Hen dus die zich verbonden voelden met de Indische Nederlandse groep en ook Nederlands georienteerd waren.
Er waren nog veel meer van gemengde afkomst, maar die zagen zich dan als Indonesiërs, waren Indonesiërs. Reeds geassimileerd.
Misschien dat HALIN en ANMF een goede inschatting kunnen maken ?
…en dan bedoel ik ter onderbouwing van de cijfers die Denny hierboven uit zijn hoofd noemt.
Naar aanleiding van dit topic: wie weet waar ik enigszins betrouwbare cijfers vind over het aantal Indo´s dat in Indonesie is gebleven?
Denny,
Een goede weergave van de huidige situatie.
Je hebt het goed begrepen.
Hoop dat er contacten kan worden bewerkstelligd voor de vergeten groep in de kampongs,
Inderdaad alle beetjes helpen…..
si John
Natuurlijk, vanuit NL zouden we ons veel meer moeten bekommeren om het lot van de oudste generatie verarmde Indo’s in Indonesië. Wat Si John in zijn oorspronkelijke mail schrijft over geslaagde Indo’s wordt naar mijn idee wat snel weggewuifd. Geslaagde Indo’s in Indonesië kunnen een sleutelrol spelen bij het helpen van de minder gelukkigen.
Geslaagde Indo’s zijn er heel veel. Volgens de Indonesische regering zijn er alleen al op Java ongeveer 1 miljoen mensen met Europees bloed. Je kunt die indelen in vier groepen.
Een klein deel betreft ‘nieuwe ‘gemengdbloedigen’, bijvoorbeeld kinderen van een Australische surfpapa met een Indonesische vrouw. Maar een groot deel heeft z’n roots in de koloniale tijd.
De tweede groep van die ongeveer één miljoen ‘gemengdbloedigen’ (ongeveer 13.000 dacht ik) kon niet naar NL, maar wilden wel en kwamen daardoor, vooral tijdens de NIeuw-Guinea kwestie, in een lastig parket te zitten. Zij waren ook meer openlijk pro-Nederlands en dat werd maatschappelijk, cultureel en economisch afgestraft.
De derde groep (een veel grotere groep, trouwens) koos er bewust voor om in Indonesië te blijven en ging, om het zo te zeggen, een beetje undercover. Ze begaven zich vooral in verwesterde Chinese kringen en in hogere Javaanse kringen en namen Indonesische achternamen aan. Ga maar eens kijken in RK kerken in de rijke villawijken van Jakarta, Bogor, Bandung en Malang – heel veel rijke(re) Indo’s. Ze zeggen het alleen nog altijd niet zo snel hardop dat ze Indo zijn.
De vierde en veruit de grootste groep (ik meen ergens iets van 600.000 mensen te hebben gelezen) heeft trouwens hooguit een Europese naam en is zich amper van hun afkomst bewust. Dat zijn vooral de nazaten van niet door een NL voorvader erkende kinderen. Ooit de kampung ingeschopt en opgegaan in de inlandse samenleving dus.
Ik vind persoonlijk dat het zeer goed zou zijn om vanuit Nederland die groep ‘rijkere Indo’s’ (de derde groep hierboven dus) bewuster te maken van hun roots en van het bestaan en de situatie van de minder gelukkige Indische families in Indonesië (die tweede groep hierboven dus).
Zelf heb ik contact gelegd tussen (tamelijk goed gesitueerde) familie in Jakarta Selatan (bankir) en een minder gefortuneerde Indische familie die ik via vrienden ken in Jatinegara/Mèster/Meester Cornelis. De dames uit beide families gaan nu zo af en toe eens bij elkaar op bezoek en een achterneef heeft laatst twee mensen uit die armere familie in dienst genomen als beveiligers bij een bank en twee kinderen daarvan naar de privéschool van zijn eigen kinderen geholpen. Kleine beetjes…
Ja, waar leidt deze topic naar toe…….
Simpel ..laten wij die laatste oude arme Indo’s in Indonesia die zich in hart en ziel Nederlands voelen niet vergeten.
De manier waarop moet ieder voor zichzelf weten.
si John
“Indische bond”. Sorry, niet van FE Douwes Dekker, een indo met ballen geen gedwee persoon.
De indische bond, waar stonden zij voor? Zeker geen partij voor een Douwes Dekker.
Overigens, waar leidt dit topic eigenlijk naar toe??
Meneer Geblek, Indonesiers verbazen zich daarover dat Nederlandse huishoudings zo hulpvaardig zijn om ondanks hun zwakke economische positie zo gul zijn met het geven aan hen die in het buitenland getroffen worden door natuurrampen.
Daarnaast geeft me zo maar een gedeelte van hun kerstpakket weg aan de armen, zijn er voedselbanken,.alles los van de “sociale dienst”.
Indien al de rijken, en vooral die hele rijken, en welgestelden eens zouden beginnen om 1-2 % van hun verdiensten eens aan de armen te schenken, en niet alleen tijdens Lebaran, zou dat land op de goede weg zijn.
Ik schat zelf dat minimaal 10% van de indonesiers onder de armoedegrens leeft, laten we zeggen minder dan 2/3 euro per dag verdient (andere schattingen zijn mogelijk), indischen, ten spijt.
Ja, wat een hautaine houding van die indonesier sigeblek. Geef die lui 1 maar 1 pop.
Overigens verpauperde de Indo-europese gemeenschap aan het begin van de vorige eeuw (of eind 19e eeuw), om diverse redenen hier bekend.
De verhalen van de (redelijke?) indo’se welgesteldheid werden verteld door de 1e generatie, die zich ook moesten verdedigen tegen die verbaasde Hollanders, die nauwelijks bekend waren met de woon- en werkomgeving in Indie.
Menir Vos schreef:
“Ja, wat een hautaine houding van die indonesier sigeblek. Geef die lui 1 maar 1 pop.”
====================================================
Wadoeh, hoe toch ???
Als iedereen meehelpt , dat kan het werk van particulieren en stichtingen zoals Halin vergemakelijken.
Er zijn ongeveer 1000.000 indo’s in Nederland , als men 1 miljoen of meer kan inzamelen kan men het gebruiken om die mensen te helpen.
Is het niet zo dat er zich in Indonesië ook een categorie welgestelde voormalige Indo’s, thans Indonesiërs, heeft ontwikkeld die een cultureel elitaire bovenlaag vormt? Want de Kenny en Barbie van mijn dochter zetten ook geen zoden aan de dijk.
Overigens schreef ik: van je familie moet je het hebben.
De vraag is, wie zijn hun (van die indo’s) familie?
Begin jij maar 1 pop te storetn sigeblek, dan doe ik het ook op mijn manier
“De geslaagde Indo’s in Indonesië bekommeren zich
niet om deze mensen, helaas……”.
Dat was in de Nederlandse tijd ook zo, omdat ze sombong zijn: je had de kampung indo en de indo van de grote stad.
Overigens was het tjalie robinson die hiertegen ook het een of ander had gezegd (meen ik), Tjalie die nu omarmd wordt door intellectuelen die nog nooit in een dessa of kampong hebben gewoond, of daarover slechts van horen zeggen hebben.
Overigens is het in Indonesie zo dat je leeft en moet laten leven, en van je familie moet je het ook hebben.
Mijn moeder stuurde vaak geld naar haar (indonesisch) geworden familie.
Die op bali doen het nu zeer goed. die op Lombok, rederlijk.
Helaas die op Java (modjokerto, Trowulan e.o.) daarentegen weer niet. Ik heb ze nog nooit ontmoet, maar dat komt nog wel.
Overigens hebben de indo’s (indischen) het in Indonesie niet slechter of beter dan de gewone Indonesier in de kampong.
Je vergeet 1 ding, die Indo’s hadden het vroeger (redelijk) goed en het gaat bergafwaarts met hun.
De “gewone”Indonesiers hebben het steeds beter .
Je kan appel en peren niet vergeijken.
Hoop dat andere Indo’s in Nederland hun broeders en zusters daaro niet vergeten.
Als iedereen 1 pop geeft zal het goed besteed kunnen worden.
Duh, si annoniem ben ik, verheten mijn naam te vermelden.
Sigeblek: De gewone Indonesiers heben het steeds beter:
Die indische/indo’s zijn toch ook Indonesiers?
Of worden ze gediscrimieerd, ten achter gesteld?
Op de foto’s lijken ze me meer “Indonesier” dan de die twijfelindo’s van de derde generatie. Die zullen het daar zeker goed doen, in de maatschappij….
“Dat was in de Nederlandse tijd ook zo, omdat ze sombong zijn: je had de kampung indo en de indo van de grote stad. ”
===================================================
Froeher heb je de Indische Bond en I.E.V.
Leuk geprobeerd, de Indische bond van die “communist” Douwes Dekker?
Het IEV dat opkwam voor de beter opgeleide, beter gesitueerde indo’s met een enkele totok als lid. laat me niet lachen.