In de Stadsschouwburg Velsen speelde Diederik van Vleuten gisteravond voor het laatst ‘Daar werd wat groots verricht’, een vertelling van twee uur over zijn oudoom Jan, planter in Indië. De voorstelling, die begon als experiment, was een ongekend succes. Uitverkochte zalen, met publiek dat zich eindelijk bevrijd en erkend voelde.
Lees verder en zie de filmpjes
De eerste persing van 3000 DVD’s is al uitverkocht, quote bunkertheaterzaken:
LET OP!!! Deze DVD is even niet beschikbaar. Vanwege de grote belangstelling is de eerste druk uitverkocht! Wij zijn momenteel bezig met bijdrukken, maar kunnen nog niets zeggen over de nieuwe leverdatum
...................
Indisch4ever 
Diederik bedankt !
Ik spreek namens mezelf, maar ik denk dat velen jaknikken bij mijn woorden.
Speciaal aanbevolen.. zie de filmpjes over de impact van deze theatershow
Volg de link…in het filmpje ‘het is iets groters geworden…” zegt van Vleuten op 28 seconden
“ik was naïef ik wist eigenlijk niet goed dat er een Indische gemeenschap bestond die zo hecht was “
Jammer dat ik niet naar de voorstelling kon, had het graag willen zien.
Grappig, ik zie dat mijn broer een van de geïnterviewden is…
Ik heb net de DVD gezien.
Goede show.
Het maakt idd emoties los bij mensen die persoonlijk betrokken zijn bij die geschiedenis.
Zoals bij mij… indirect is het dus wel persoonlijk voor mij hoewel ik van neks weet als als na-oorlogs Hollands katjong.
Ergens vertelt Diederik dat oom Jan een executie in het begin van de internering had meegemaakt te Bandoeng.
Mijn vader vertelde hetzelfde verhaal.
Kampong ketjil.
correctie… het was in 1944 wat oom Jan bedoelde.
Het was vermoedelijk wel hetzelfde 15de bataljonskamp te Bandoeng, maar mijn vader had het over 22 april 1942.
Het zou best kunnen dat Charles Burki die executie van 1942 tekende, maar volgens de pagina van onderstaande tekening was het in 1943
Bron= http://www.tweede-wereldoorlog.org/charlesburki.html
Ik heb de voorstelling van DvV vorig jaar “life” gezien. Toen hij over onderhavige gebeurtenis vertelde dacht ik aan een verhaal dat ik ooit heb gelezen van 3 Indische jongens die aan het begin van hun internering in Tjimahi waren gevlucht, weer gepakt en ter afschrikking “voor het front van de troep” werden gebajonetteerd. Eén van die jongens was de marineman Hendrik Karssen. Volgens het verhaal weigerde hij de blinddoek en stierf hij met de kreet “Leve de Koningin”.
Na de oorlog heeft de marine nog een vaartuig naar hem vernoemd, een eer die nog nooit eerder te beurt viel aan een marineman beneden de rang van officier.
Pak Pierre
http://srs.ogs.nl/index.php?go=home.slachtoffer&id=75290
Pierre, Hendrik Karssen overleed 22 april 1942.
Dat is de datum die mijn vader noemde.
Die Hendrik Karssen heb ik hier al eens eerder genoemd
http://indonesischearchipel.wordpress.com/2010/12/05/soekarno/
Het verhaal van Hendrik Karssen staat in het moessonarchief
http://moesson.pictura-dp.nl/voorwaarden/
Matroos Hendrik Karssen 26-04-1918 semarang
In het oorlogsslachtofferregister is er meer informatie te vinden o.a. de gegevens van de twee Hollandse jongens
http://srs.ogs.nl/index.php?go=home.slachtoffer&id=63598
Soldaat Johann Wilhelm Mercus geboren te Winnenkendonk 17-06-1917
Kanonnier Andries Hielkema geboren in Nijehaske 09-02-1919
De 3 geexecuteerden van 22 april 1942 te Bandoeng. Vermoedelijk 15de bataljonskamp
En mogelijk die 3 die Charles Burki tekende
Als ik dit allemaal zo lees, dan ben ik er bijna zeker van dat de executie waarover oudoom Jan van Diederik pan Pleuten schreef, die van Hendrik Karssen en zijn 2 lotgenoten is geweest. De ingeving kreeg ik al tijdens de voorstelling. Oom Jan kan zich in het jaar hebben vergist.
Hoe het ook zij, het is goed dat deze 3, bijna 70 jaar na dato, even uit de vergetelheid zijn ontrukt en met eerbied worden herdacht.
Pak Pierre
Pierre,
Ik dacht eerst ook zo, maar ik heb er met Diederik van Vleuten over gemaild. Die kon checken dat oom Jan een executie bedoelde uit 1944.
Ik denk dat Burki de executie van 1942 tekende die mijn vader beschreef, 35 jaar geleden:
@ Pak Boeroeng: Dat verhaal stemt overeen met wat ik jaren geleden heb gelezen en niet uit mijn geheugen heb kunnen wissen. Het heeft me doen beseffen wat een geluksvogel ik ben: Ik heb een mooi leven mogen leven in vrijheid, vrede en welvaart, zonder extreme angst, vernedering, honger.
Als Ome Jan Pan Pleuten een ander voorval beschrijft dan zij dat zo. Ik ben blij voor Hendrik Karssen, die Indische jongen uit Semarang, dat hij, al is het dan “per vergissing”, via de topic “Pan Pleuten” op I4E nog één keertje met foto tot leven is gekomen, bijna 70 jaar na zijn heldhaftige dood.
Ik neem op dit late uur de houding aan voor hem en zijn kameraden.
Pak Pierre
Even zeggen, zodat lezers het goed begrijpen:
De grap pan Pleuten was een running gag van Diederik in zijn show.
Laten we dit topic zien als een posthuum eerbetoon aan de 3 van 22 april 1942.
Ik heb gisteren verder gezocht naar het verhaal van 22 april 1942.
Dr L. de Jong schrijft in deel 11b dat er 2 executiesessies waren in de ochtend van 22 april. Elk in een ander kamp te Bandoeng. En beiden met 2 Hollandse jongens en 1 Indische jongen.
Als ik die verhalen vergelijk met die van mijn vader dan lijkt me:
1 Executie van Hendrik Karssen is getekend door Charles Burki
2 Die andere executie is wat mijn vader beschreef. De indo was hier de 57-jarige Louis August Alix Marks .
Marks komt niet voor in het oorlogsslachtofferregister http://srs.ogs.nl/
Tja ….. de riddertjes van Bushido hebben tussen 1942 en 1945 (en buiten de Indische archipel al veel eerder) in naam van hun keizer nogal wat misdaan. Een dorado voor die nijvere Rawagede-advocaten.
Met het zelfde fanatisme gingen die riddertjes na de oorlog als “salary men” in nette pakken de kantoren in en zwoegden zij in de fabrieken om voor de hele wereld auto’s, camera’s en electronica te maken. Merkwaardig volk. Of misschien niet? Ieder mens heeft een goede en boosaardige kant; het is vaak zijn omgeving die bepaalt naar welke kant de gobang valt.
Mijn pa, die 3 jaar als “expatriate” voor de Japanse keizer in Birma/Siam aan de spoorweg heeft mogen werken, kocht begin zeventiger jaren v.d.v.e. een Japanse auto. Dat heb ik nooit begrepen.
Ik ben niet iemand die demonstreert en om excuses zeurt, maar de aankoop van producten “made in Japan” is mij altijd een brug te ver geweest.
Maar het tij is niet te keren. Dat in mijn Opeltje, Philips TV, Kodak camera en IBM kompeuter ook Japanse electronica is verwerkt moet ik anno 2012 maar voor lief nemen.
Let bygones be bygones. Maar laten we de vele Hendrik Karssen’s uit die andere tijden, toen Japanners nog Jappen of Nippen heetten en boosaardig tuig waren, niet vergeten.
Pak Pierre
Nooit geweten dat er nog onduidelijkheid heerst over deze slachting. Zou graag meer hierover weten.
Victor Hendrik Christiaan Karssen
Victor, lees dit:
https://indisch4ever.nu/2012/04/21/22-april-1942/