Pondaag en van der Werff twee bevlogen activisten

Geplaatst op 2 januari 2012 door Indisch4ever

In september veroordeelde de Haagse rechtbank de Nederlandse staat tot een schadevergoeding aan zeven weduwen uit het Indonesische dorp Rawagede, waar Nederlandse militairen in 1947 tijdens de koloniale oorlog tegen Indonesië een bloedbad aanrichtten. Initiatiefnemer van deze rechtszaak was Jeffry Pondaag, voorzitter van het Comité Nederlandse Ereschulden. Samen met Max van der Werff neemt hij stelling tegen het witwassen van het gruwelijke koloniale verleden van Nederland. Een ontmoeting met twee bevlogen activisten. lees verder..

Dit bericht werd geplaatst in Algemeen. Bookmark de permalink .

11 reacties op Pondaag en van der Werff twee bevlogen activisten

Boeroeng zegt:

2 januari 2012 om 18:45

Kritiek op koloniaal Nederland ligt ook gevoelig bij Nederlanders van Indische afkomst

Ja .. dat klopt en vroeger was het stukken meer dan nu.
Wat ik van het Nu zie dan ga ik denken dat die afwijzende gevoeligheid niet veel groter is dan in de rest van de Nederlandse bevolking.
Nog een stap verder is het te vragen of vroeger het verschil in kritiek afwijzen dan wel zo veel groter was.
De hele koloniale kwestie, de geschiedenis van Nederlanders te Indië, gewoon niet weten, niet willen weten en geen interesse voor hebben is ook een vorm van niet met kritiek om kunnen gaan.
Op Indische fora en weblogs heeft men meer aandacht voor de fouten uit het koloniale tijdperk dan op niet-Indische fora.
Indische Nederlanders hebben het een en ander meer en dieper verwerkt, lijkt het.

De volgende bewering lijkt me dan ook 40 jaar achterlopend:

Zij en hun kinderen stelden zich veelal loyaal op naar “het moederland”. Nog steeds kiezen ze in debatten over het koloniale verleden veelal de kant van de voormalige kolonisator.

Dat “veelal” zou toepasbaar zijn in vergelijking met de rest van de Nederlandse bevolking en naar mijn idee klopt het dan niet.
En ik kies voor het welzijn van de Nederlanders die slachtoffer waren van Jappen en nationalisten… en dat is wat anders dan het optreden van de staat en zijn legers goedkeuren.
Kien blijven hh anti-kolonialisten. Doorbreek je eigen vijandsbeelden ook eens.
Overigens ben ik nog steeds een anti-kolonialist… al sinds de kleuterschool.
Merdeka !!

Beantwoorden
- sigeblek zegt:
  
  2 januari 2012 om 21:20
  
  Je zou zeggen dat hij een generatiegenoot is van mij , met het verschil dat ik me meer richte om actief mee te doen in diverse Indische forum .
  
  salam
  
  A.M.I.S.S .Atmadja
  
  Beantwoorden
- jeannette L. Krane Veuger zegt:
  
  8 december 2014 om 06:53
  
  Geachte mijnheer Jerry Ponaag,
  Ik heb al jaren gezocht naar de familie Pondaag in de Filipijnen, wel gevonden maar geen antwoord gekregen op mijn schijven. Tot vandaag, na een progamma op de BVN kwam ik er achter dat de naam uit Indonesia kon komen. Minahassa kwam me bekend voor.
  Mijn naam is Loes Veuger, Nederlandse en woon al 50 jaar in de VS.
  Mijn grootmoeder Anna Henriette le-Rutte-Niewkerke’s zuster Henriette Pondaag-Niewkerke is in Indie getrouwd met I.A.Pondaag. Ze hadden een kindje dat op 10 maanden leeftijd aan cholera overleed. Dit echtpaar kwam in 1942/43 naar Nederland. Ik herinner mij dat wel. Oom Frits en Tante Jet. Ze gingen in de Haag in de Prins Hendristraat 23 wonen.
  Kunt U mij terug schrijven als het U belieft met meerder informative over de Pondaag familie?
  De laatste keer dat ik met Oom Frits gesproken heb was in Augustus 1970.
  Hij is niet lang daana aan longontsteking in het ziekenhuis overleden. Volgens tante Jet hebben “ze” zijn hemd uitgetrokken en toen kreeg hij longontsteking en overleed.
  Hij was een enorme lieve man. Ik kwam daar met mijn man en drie zoontjes die geen an tweeen ooit gezien hadden. Oom Frits ging meteen naar Cjamin en kwam met ijsjes terug.
  Twee voor elk kind Zo was hij.
  Ik ben nu 78 en bezig met mijn memories te schrijven. Sinds ik in mijn grootouders’ huis ben geboren en getogen kende ik hen goed, ook mijn overgrootmoeder die bij hen in woonde.
  Bij voorbaat hartelijke dank.
  Jeannette Louise Krane Veuger
  3133 N. Drake Court
  Grand Junction Colorado 81504
  Verenigde Staten
  jeannettelk6@gmail.com
  
  Beantwoorden
sigeblek zegt:

2 januari 2012 om 21:32

Ik mis de naam van Batara Hutagalung .
Hier heb je een reactie van hem in zijn blog.
Jammer in het Indonesisch.
De oudere jongeren onder ons zal het mss kunnen lezen.

http://batarahutagalung.blogspot.com/2011/12/rawagede-akhirnya-pemerintah-belanda.html

Beantwoorden
sigeblek zegt:

2 januari 2012 om 22:00

Interessant is zijn open brief aan de Indonesische Min. van BuZA

RAWAGEDE: Surat Terbuka kepada Menlu RI. Pernyataan Menlu yang Menyesatkan.

Jakarta, 17 Desember 2011

Kepada Yth.
Dr. RM Marty Natalegawa
Menteri Luar Negeri Republik Indonesia
Di
Jakarta

——- etc .

Ik ben met de inhoud van het brief eens.
De Minister kreeg bepaalde verwijten( “menyesatkan”) , mensen in dwaling brengen.
http://batarahutagalung.blogspot.com/

Beantwoorden
Nama zegt:

2 januari 2012 om 23:10

Schade vergoeding? Voor wie, want in het nieuws hebben diegene, die het hebben ontvangen het weer af moeten staan, uit “vrije” wil en geen haan hier die daar om kraait. Geen van beide heren, laat staan de advocaat zijn op het vliegtuig gestapt om dat onrecht daar even recht te zetten. Ach, het is toch onder de “armen” verdeelt. Wanneer begint de actie hier voor schadeloos stelling van de in beslag genomen goederen in Indonesië? Of het leed wat is aangedaan tijdens de Bersiap tijd? Ga je niet verschuilen achter de stelling dat het land nog niet bestond, of dat er geen regering was, want ook dat is te weer leggen. Wanneer wordt daar eens op de deur geklopt? Of is men bang dat men Indonesië niet meer binnen komt om van een goedkope vakantie te kunnen genieten? Ik durf te wedden dat er nog in menig Nederlands Indisch huishouden, nog papieren rondzwerven met bank tegoeden, eigendomspapieren van de nodige landerijen en huizen. En begin nu niet de discussie dat het land is van het eigen volk, want de aarde is van niemand. Wij hebben tijdelijk in bruikleen. Wanneer gaat de Indonesische regering op de knieën en wordt bij het Indisch monument door de Indonesische ambassadeur excuses aangeboden voor het geleden leed? Ik denk nooit. Op het ogenblijk ligt men kriput van het lachen aan de andere kant van de wereld en denk men, Si Blanda bodo, Ik zei tog. Enne van die open brief, ik snap er geen pantat van. Hoe je het wend of keert zowel de Indonesische als Nederlandse Staat hebben hun zakken gevuld en dat kleine beetje schade vergoeding wat nu is uitgekeerd is waarschijnlijk nog niet 1 procent van de cash-flow wat heeft plaatst gevonden.

Beantwoorden
- sigeblek zegt:
  
  3 januari 2012 om 12:26
  
  Er is veel misverstand over de uitspraak van Ben Bot , sommigen ook Nederlandse / Indonesische media maken haast geen verschil tussen acceptance en acknowledgement.
  
  Sommige Indonesische politici en in dit geval ook de Min. van Buza maken ook dezefde denkfout.
  En hier maakt de KUKB bewaar( de bewuste open brief).
  
  Als Nederland Indonesia had erkend op 17-08-1945 dan is de Nederland echt fout geweest .
  Vandaar dat Nederland Indonesia pas wil erkennen na december 1949.Tot nu toe houdt Nederland op 1949.
  Maar dat geeft weer bepaalde konsekwenties.
  Dat werd ook in de beslissing van de rechter mee genomen.
  
  Een jurist zal het beter kunnen vertellen .
  http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BS8793
  
  Beantwoorden
Jan A. Somers zegt:

3 januari 2012 om 11:08

In plaats van even stil te staan bij de graven, weer doden inruilen voor een handvol Euro’s. En uiteraard de nota’s van de advocaat betalen.

Beantwoorden
Pierre de la Croix zegt:

4 januari 2012 om 00:34

Citaat over de heer Pondaag (zie boven aan de topic): “Samen met Max van der Werff neemt hij stelling tegen het witwassen van het gruwelijke koloniale verleden van Nederland”.

Waarmee voor de zoveelste keer met een brede armzwaai de suggestie wordt gewekt dat Nederland (inclusief de VOC) 300 jaar lang alleen maar gruwelijkheden in de archipel heeft begaan.

Met zulke retoriek is niemand gediend; wellicht alleen de “activisten” en hun advocaten. Zo lang ik geen bewijs van het tegendeel heb, veroorloof ik mij vraagtekens te zetten bij hun altruïstische bedoelingen.

Laten we niet vergeten dat er “in Indiën” ook wat groots werd verricht; het Indonesië van na 27 december 1949 heeft – in materiële en immateriële zin – een hele waardevolle erfenis van Nederland gekregen.

Laten we niet vergeten dat de erfgenamen op hun erfgoed ook wandaden hebben begaan en ….. nog steeds (laten) begaan.

Laten we in de beoordeling van iedere perkara altijd proberen te relativeren en nuanceren.

Laten we al die “ereschulden” over en weer eens proberen te vergeten.

Let bygones be bygones, forever ………

Pak Pierre

Beantwoorden
- P.Lemon zegt:
  
  4 januari 2012 om 22:42
  
  Na Rawagede uit de geschiedenis te hebben getild komt straks de volgende wandaad boven water ( de massamoord van Galoeng2) enz. enz. verjaard of niet. Pondaag cs doen in hun tunnelvisie meer kwaad dan goed, want de van hun geboortegrond verdreven indischen (vaak leven en have en goed verloren) zijn noch door hun moeder en/of vaderland gecompenseerd op een schamel ‘Gebaar’ na.Of zijn de paar duizend bersiap getjingtjangte indo-europeanen gewoon Collateral damage in de vrijheidstrijd?
  
  Beantwoorden
jellevdwal zegt:

11 april 2017 om 17:53

Ik hoop dat dit gelezen wordt, ik heb nog steeds geen Facebook.
Niemöller verhindert dat ik daar reageer, dan maar hier.
Ik keek door het MH17 verhaal.
Tja, bij 11 sept wordt ook alles in het werk gesteld om de officiële versie overeind te houden.
Dat is dus bij MH17 net zo, alleen moet het daar kennelijk bij vage beschuldigingen blijven.
Maar het monument kwam, net zo bij 11 sept, het stikt ook van de holocaust musea.
Wat er gebeurde weet ik niet, wel wie er belang had, degenen die sancties tegen Rusland wilden.
Net MH370, het belang daar waren de twee groepen Chinese technici op het gebied van vliegtuigen onzichtbaar maken tegen radar.
Verder, dat was al in de 70er jaren in de VS zo, waarheid doet er niet meer toe.
Christopher Lasch, ‘The Culture of Narcissism, American Life in an Age of Diminishing Expectations’, 1979, 1980, London
Maar nu velen toch de ogen open gaan, misschien komt er weer een rol voor waarheid.

Beantwoorden