Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

Johannes (=Jan) Brookman was te Indië controleur van het Binnenlands Bestuur (B.B.) assistent-resident te Weltevreden, en adjunct-referendaris gouvernementskantoor te Soerabaja.  Zoon van officiersdochter Maria de Buck en de hagenaar Johannes Brookman, klerk algemene pakhuizen, referendaris bij het departement van Justitie.
Jan huwde in 1919 met Charlotte Wetters, waarvan 1 dochter.
Een tweede huwelijk was in 1934 met Tine Franssen Herderschee.
Johannes was al gescheiden van haar toen hij krijgsgevangene werd als soldaat stadswacht Batavia.
Ten derde was er het huwelijk met Nelly van Bodegraven ca 1946, waarvan 1 zoon.

Nelly van Bodegraven zou in 1911  geboren zijn te Tanahbatoe volgens deze graftekst, maar de geboorte-aangifte  was een erkenning in 1917 te Semarang. Januari 1917 huwde te Semarang de haarlemmer Arie van Bodegraven met Hoei Gon Git. Arie was rond 1911 opzichter van de waterstaat, met  Sibolga als administratieve woonplaats.  Maar woonde hij toen in Tanah Baroe, ten noorden van Sibolga?  Dus is  ‘batoe’ een spelfout  ? Drie kinderen werden erkend in 1917. Het is aan te nemen tegelijk met dit huwelijk .
Vader  Arie heeft in 1937  als architect de protestantse kerk van Pamekasan te Madoera gebouwd,  ging failliet in 1941 en overleed in het jappenkamp Tjimahi.
Nelly volgde in Indië de kweekschool voor meisjes en werd onderwijzeres, nadat ze in 1934 terugkeerde van een kort verblijf in Nederland.
In 1938 werd ze in Kleians adresboek genoteerd als onderwijzeres te Soerabaja bij O.W.L.O.  ( Openbaar Westersch Lager Onderwijs)
In 1947 ging ze met man en kind naar Nederland met de Oranje. In 1951 arriveerde het gezin  met de Willem Ruys te Rotterdam.

De Verjaringswet uit 1971 moest ervoor zorgen dat de daders van de Indische oorlogsmisdrijven nooit meer strafrechtelijk vervolgd konden worden. Uit niet eerder openbaar gemaakte stukken blijkt hoe die wet erdoor kwam. Een reconstructie.  De Groene Amsterdammer

Meer informatie

 “Had je twee jaar geleden tegen me gezegd dat ik voor priester wilde ­leren, dan had ik je uitgelachen. Ik heb nooit een priesterdroom gehad. Mijn Indische grootmoeder nam me vroeger als jongetje elke week mee naar de kerk. Ik vond de rituelen erg mooi, de wierook, de muziek. Het geloof hoorde er gewoon bij.”   Trouw

Al jaren onderzoekt schrijver en documentairemaker Marion Bloem haar Indische identiteit. Inmiddels wil ze niet meer Indisch genoemd worden. ‘Er bestaat geen Indische cultuur.’
Het gekke was ook dat ze zowel door haar boek als de documentaire tot de slotsom kwam dat er geen Indische cultuur bestaat. ‘Er zijn zoveel verschillende Indische Nederlanders, dat ze niets gemeen hebben behalve dat minstens een van hun voorouders uit voormalig Nederlands-Indië komt’, zegt ze.    De Groene Amsterdammer

Rendang komt van het Indonesische woord merandang of randang wat langzaam betekent in verwijzing naar het langzame kookproces. Ook is er een voortdurende discussie over de oorsprong van het gerecht. Een artikel in het “Journal of Ethnic Foods” zegt dat het traditionele gerecht op West Sumatra werd gevonden en bereid door de Minangkabau mensen, ver terug in de 8ste eeuw. Weer een ander artikel zegt dat het handelaren en zakenmensen uit India waren die hun curry brachten naar Sumatra.   Indo World

Ellen Deckwitz in de volkskrant  : 

Welk effect hebben de verhalen van je oma op jou gehad?
‘Ik ben jaren bang geweest voor mensen. Wantrouwend. Mijn oma zei altijd: als mensen honger krijgen, dan moet je gaan uitkijken. Dan vertelde ze over moeders in het kamp die het eten van hun kinderen stalen. Pas toen ik ging studeren en een beetje loskwam van de familie, ontdekte ik dat niet iedereen een egoïst is die voor zichzelf kiest. Dat er aardige mensen zijn die je vertrouwen waard zijn. Een vriendin zei toen: ‘Je gaat met mij om alsof ik je elk moment kan dumpen. Maar mensen kunnen ook je vriend zijn.’ Die simpele boodschap was een eyeopener.

Bron is Indisch Platform 2.0

NRC: Sinds augustus is het onrustig in Papoea en West-Papoea. Papoea’s demonstreren tegen het racisme dat zij ervaren vanuit de Indonesische overheid.

de Volkskrant: De onrust in Papoea wordt door de Papoea-gemeenschap in Nederland intensief gevolgd. Ook door Nancy Jouwe (52), jongste dochter van Nicolaas Jouwe, bij leven voorman in ballingschap van een toekomstig onafhankelijk Papoea. ‘Ik denk dat Nederland een ereschuld heeft aan de Papoea’s.’

Trouw
Namens Free West Papua Campaign wil ik daar graag op reageren. Als het gaat om de situatie van de Papoea’s is het altijd zaak naar de geschiedenis te kijken. Die komt in het artikel over Filep Karma ook aan bod.

Julia Jouwe, oprichtster van de Young Papua Collective, is een van de gastsprekers in het programma van Tracing your Roots. Julia zal vertellen over de verborgen geschiedenis van de Papoea en die van haar eigen opa: Papoealeider Nicolaas Jouwe, (24 november 1923 – 16 september 2017).   Stichting Zieraad

…

De foto is niet zo best gelukt, vandaar  de geschreven inscripties er naast.
August Adolf van Blijenburgh, geboren in Amsterdam, ging circa 1893 naar Indië, waar hij werkte op de suikerfabrieken.
Het lijkt dat hij met het gezin ca 1923 naar Nederland ging, eerst in Apeldoorn en in 1926 naar Den Haag verhuisde, waar hij in 1939 overleed.
4 maanden later te Soerabaja. overleed zoon Bennie ( Willem Benjamin Carel) employee van de Nederlandsche Handel Maatschappij.
Het zal wel  dat zijn overschotten later naar Nederland werd gebracht ?

August  huwde Maria Louise Leyssius , dochter van de Javaanse Ginem en
George Antoine Florent Leyssius, manager van suikerfabriek Randoe Goenting te Djokjakarta.  Haar ouders huwden in 1917 toen ze 34 jaar was, en door dit burgerlijk huwelijk overerfde ze alsnog de titel jonkvrouw.
Volgens het adelsboek uitgave 1998 had ook haar moeder Ginem een adelijke titel: Mas Adjeng.
Een aangehuwde tante was Jeanne Clifford Kocq van Breughel.
Maria Louise had via haar oma de Leyssius-de Jongh een familiegeschiedenis te Indië en Ceylon tot begin 18e eeuw en misschien ook in die lijn Aziatische voorouders. Haar oma huwde Florent Emile een van de drie broers Leyssius  die rond 1838 naar Indië gingen Florent was assistent 3e klasse zijdeteelt , administrateur Kalangsaria, Krawang, daarna landhuurder in Djokjakarta, geboren te Utrecht in 1817, overleden 1876  te Princenhage ten gevolge van een champignonvergiftiging .

Dochter Augusta Louise begroef haar moeder Marie en werd in 2003 begraven hier.
Roepnaam was Loesje. Zij slaagde voor het gymnasium in 1939 Den Haag.
En kreeg later 2 dochters

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

Chef Djailany van de Laarschot en zijn vrouw Kim wisten met hun restaurant Nastrium in Helmond binnen anderhalf jaar een plek te veroveren op de culinaire kaart. De vraag is waar het avontuur gaat eindigen. ,,Heel Nederland weet ons al te vinden.” ed.nl

Schrijver Reza Kartosen-Wong groeide op in het Nederland van de jaren zeventig zonder Aziatische rolmodellen. “Alle helden in tv-series waren wit. Ik heb wel een moment gehad dat ik zelf graag wit wilde zijn.” Als het aan hem ligt groeit zijn zoontje op in een inclusief Nederland en kan hij zichzelf wél herkennen in boeken of op tv. Daarom schreef Kartosen-Wong het kinderboek Waar is mijn Noedelsoep?
Luister naar dit interview op NPO Radio 1

Kinderboek: Waar is mijn noedelsoep?!? Wanneer Sam-Ming op school zit, kijkt hij uit naar de lunchpauze. Dan kan hij smullen van de superverrukkelijke noedelsoep die zijn ouders voor hem hebben gemaakt. Dat is zijn lievelingseten. Maar wanneer Sam-Ming zijn rugtas opent, schrikt hij: zijn noedelsoep is weg! Waar, oh waar is zijn noedelsoep?!?

Zie meer over deze foto van de opnameset

Voor de opnames van de oorlogsfilm ‘De Oost’ is de organisatie nog opzoek naar figuranten in Haarlem.De film speelt zich af in de jaren ’40, tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog.Inmiddels zijn de draaidagen in Indonesië achter de rug en wordt er onder andere in Haarlem opgenomen. De organisatie zoekt nog een groot aantal figuranten die soldaten willen spelen. haarlem105.nl

Garuda Indonesia vliegt met ingang van 1 oktober niet meer vanaf Schiphol naar Jakarta. In plaats daarvan vliegt de Indonesische luchtvaartmaatschappij naar Denpasar op Bali, met een korte tussenstop in Medan op Sumatra. Zakenreisnieuws

Op 18 september 2019 werd in het Sophiahof te Den Haag de PINDA* gepresenteerd, een uitgave van Stichting Indomedia. Uiteraard was de ontvangst met koffie/thee met spekkoek. De hostess en host van de middag waren Astrid Seriese en Reggie Baay.
Na een welkomstwoord door Martijn Jacobus, bestuurslid van Stichting Indomedia begeleidde Xavier Boot, op de piano, Astrid Seriese. Theodor Holman las zijn column voor. Uiteraard hield ook Ricci Scheldwacht, hoofdredacteur van PINDA* ook een speech. Hij vertelde over de lange weg van idee tot uitvoering, over de positieve en de negatieve reacties en bedankte verschillende mensen. Amber Nefkens had een gedicht van haar oma op muziek gezet. San Fu Maltha (producent van films en televisieseries) sprak in de hoedanigheid van adviseur van de redactie en ook hij zette een paar mensen in het zonnetje. De eerste nummers werden door Boen Tan uitgereikt aan de foodlovers. Er moesten 2 pagina’s geschrapt worden, en zij waren de pechvogels. Hun verhalen staan wel in de online-versie. En toen werd de PINDA* uitgedeeld in de zaal en iedereen was natuurlijk razend nieuwsgierig naar het eindresultaat. Het moment van uitdelen was een beetje jammer, want daardoor hebben velen niet gezien en gehoord hoe Astrid Seriese en Reggie Baay een duet ten gehore brachten, met een dansje tussendoor. Ter afsluiting was er een borrel met Indische snacks en stond er een goodybag voor elke gast klaar.

Foto’s zijn hier te zien: https://photos.app.goo.gl/d8raRPf9t2EYuk2fA
Foto’s, films en verslag:  Ellen
Editting: Boeroeng

Zie dit radio-interview met Ricci Scheldwacht .
Lees dit geschreven interview .
AD.nl : ‘We’ zijn de Indo’s en de Molukkers, inmiddels toe aan de vierde generatie van mensen met wortels in het voormalige Nederlands-Indië, het huidige Indonesië. Door publicist Theodor Holman geestig aangesproken met ‘Beste aardnoten’, waarop na een verspreking door een ander de aanspreektitel ‘aardgenoten’ algemeen werd aanvaard.

AD:
Coen Pronk werd geboren en getogen in Batavia. Hij was de oudste zoon in het gezin van een gezagvoerder bij de Koninklijke Pakketvaart Maatschappij. Coen was van gemengd bloed. Zijn vader was Nederlands, zijn moeder Indisch. Toen zijn vader door de Japanners in een kamp gevangen werd gezet mocht Coen, met de rest van het gezin, dankzij het gemengde bloed, de oorlog in relatieve vrijheid doorbrengen. Het was evengoed niet makkelijk. Toen hij na de oorlog als puber wat schoolperikelen kreeg, stuurden zijn ouders hem naar de tweelingbroer van zijn vader in Den Haag, waar hij de middelbare school wist af te maken.

Opgewonden pakken we door met rendang en pepesan gamba’s. De rendang (€17,95) komt met witte rijst, kroepoek, atjar en een slaatje met sojadressing. Het is zijdezacht sappig rundvlees in vrij veel vocht, dat minder op de kokos leunt dan je meestal ziet, waardoor hij wat hartiger uitvalt. Erg goed.De atjar mist zout en zoet, nu is hij vooral zuur. Dan de pepesan gamba’s (€17,50): een pakketje van bananenblad met daarin fijn gekruide voorgepelde garnalen (die hebben minder smaak dan zelfgepelde) met witte rijst, kroepoek, de pittige boontjes die we ook los bestelden en atjar. Voor een eetcafé uitstekend.  Het Parool

ed.nl: Eindhovense zangeres Anneke Grönloh verschijnt met bijzondere vinyl-plaat
1Limburg :Maastrichtse manager schrijft biografie over Anneke Grönloh
Zie de video
Story : Schokkende onthullingen in biografie Anneke Grönloh
Te bestellen Bol.com
Foto’s van klanken van oorsprong

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

Theophiel Antoine Bernet, geboren te Soerabaja in 1881, overleed in 1965 te Den Haag. Hij werkte als klerk op het residentiekantoor te Soerabaja en pensioneerde in 1934. Hij overleefde het jappenburgerkamp te Tjimahi en arriveerde met echtgenote in mei 1956 te Rotterdam per ss Sibajak.
Hij werd erkend door zijn moeder Hendrika Jacoba Bernet, vader is niet bekend.
Hendrika was geboren in Batavia van Rotterdamse ouders die met de oudste kinderen naar Indie gingen. Dina Maria Rubinga en Jan Hugo Bernet huwden in 1828 te Rotterdam en Jan stond in de huwelijksacte omschreven als kantoorbediende.
Een jaar voor zijn overlijden adverteerde hij voor de verkoop van klapperolie

Wilhelmina Constantia Senff huwde Theophiel in 1907 te Madioen.
Haar vader Reinier Senff was tekenaar bij de staatsspoorwegen, gehuwd met haar moeder Sophia Amelia Hendrik uit Soerabaja.
Overgrootvader Senff was Jacobus Senff in 1851 te Soerakarta overleden

Theodora Wilhelmina, dochter van Theophiel en Wilhelmina, kwam als laatste in dit graf. Haar roepnaam was Dora en zij huwde Dirk Willem Frederik van Ligten, boekhoudkundig employee NV Handelsver.’Amsterdam’, als krijgsgevangene geïnterneerd. Zijn stamvader was vermoedelijk Hendrik Willemsz van Ligten, geboren te Bangkallan, als translateur in de Javaanse taal bij de VOC begonnen en later werd hij resident van Bangkallan.
Het tweede huwelijk van Dora was in 1939 met Alexander Willem Frederik Pijma, die in 1941 overleed. Bij het huwelijk werkte hij voor handelsmaatschappij  Güntzel Schumacher en kwam kort daarna in dienst van  de ‘Nederlandsch Indische Vereeniging voor den afzet van Suiker’ te Soerabaja ( NIVAS). Zijn vader Julius was zijn hele leven werkzaam in de suikerindustrie.
Alexander’s overgrootouders  Jacobus Johannes Pijma en Anna Otgens, dochter van een militair uit Amsterdam, lijken de stamouders te zijn van deze familie Pijma.
Jacobus was opziener in indigocultuur. Zijn herkomst is niet duidelijk en hoewel het een Nederlandse naam lijkt was die familienaam niet aanwezig in Nederland.
Uit een duitstalige regio of een vervoeging van Pijman ?

Hij belde aan en tegen de man die opendeed, zei hij verontwaardigd:  “Je dochter heeft mijn mooiste roos weggehaald!”. De man keek hem aan en zei: “Ze had dat niet mogen doen, maar hopelijk neem je het haar niet te zeer kwalijk. Ze is namelijk net aangekomen uit Nederlands-Indië, waar ze samen met haar moeder het jappenkamp in Bangkinang ternauwernood heeft overleefd. In het oerwoud hingen de mooiste bloemen in overvloed en daar was het heel normaal dat je ze plukte  Arenalokaal.nl

Zondag 1 september vond de Tracing Your Roots Familiedag plaats in het debat- en cultuurpodium de Pletterij in Haarlem. De familiedag was een vervolg op de zoektocht van jongeren met Indische/Molukse wortels naar voorouders en familiegeschiedenis via online  archieven en interviews met familieleden. Jongeren presenteerden de ontdekkingen die zij deden tijdens de Tracing Your Roots middagen. Bijna 55 familieleden in de leeftijd van 8 – 80 jaar wisselden samen met de jongeren verhalen en herinneringen met elkaar uit.   Stichting Zieraad

Replica van V.O.C schip ‘Amsterdam’

Al sinds 1647 ligt schip De Haarlem op de bodem van de zee bij de Tafelbaai, Zuid Afrika. Het schip verging toen het op weg was naar Nederland vanuit Oost-Indië. Nu, 372 jaar later is het VOC-schip gevonden door archeoloog Bruno Werz. EenVandaag

De zomer was heet, maar gelukkig was er Indisch eten, de ultieme uitkomst op zomerse dagen. Nu ja, eigenlijk aten we Indonesisch, wat toch weer iets anders is; Indisch is een mengvorm met Europese invloeden, bij Indonesisch eten zijn het de authentieke gerechten van Indonesië. Bij Intisari in Amsterdam wordt Indonesisch gekookt, maar dan wel met een Chinese touch – de eigenares heeft namelijk Chinees-Indonesische roots. De bistro Indonesia, zoals zij het zelf noemt, ligt in West, waar alle nationaliteiten samenkomen en dus wemelt het van de afhaalzaakjes.   nrc