Het jaar 2018 sluit dé INOG af met een lach en een terugblik naar het verleden. dé INOG presenteert: “Roldiedollen met Eugenie” ; een cabaretesk theaterprogramma waarbij tante Eus de Indische gewoontes (adat) op de korrel neemt. Zelf geboren in het voormalig Nederlands Indië weet zij met enige zelfspot de goede en zwakke plekken haarfijn op te sporen en te analyseren. De Stad Amersfoort
De twee kopstukken van de omstreden motorbende Caloh Wagoh die vorige week zijn opgepakt bij een grote politie-operatie tegen de club, worden nu naast deelname aan een criminele organisatie ook verdacht van de moord op Jaïr Wessels in juli 2017.
Dat heeft het Openbaar Ministerie zojuist bekendgemaakt. Het gaat om Greg ’de Godfather’ R. (70) en Delano ’Keylow’ R. (48), beiden volgens het OM de leiders van de motorbende. Greg R. was eerder ook al verdachte in de zaak. Telegraaf.nl.
Zie deze link voor foto.
Delen is helen en door te delen worden we meer. Vanuit dat besef start Stichting Zieraad in het voorjaar van 2019 het project Tracing Your Roots, waarin we jongeren van Indische en Molukse afkomst uitnodigen om op zoek te gaan naar hun voorouders en hun familiegeschiedenis. Vier middagen lang maken jongeren kennis met genealogie en stamboomonderzoek. Ze duiken in het archief, interviewen hun (groot)ouders en houden met de mobiele camera in de hand een dagboek bij over wat ze tijdens hun zoektocht ontdekken over hun familiegeschiedenis. Stichting Zieraad
Vrijdag 30 november zal in Den Haag het boek Anak Beruntung worden gepresenteerd.
Het is een autobiografie van Noor de Ruyter de Wildt. Geboren te Soerabaja in 1942, met haar moeder de oorlog doorgekomen. Haar vader overleefde de Suez Maru niet. Dit zinkend schip staat op de cover, naast een begeleidende Japanse mijnenveger die de drenkelingen beschoot 29 november 1943 in de Javazee.
De schrijfster is regelmatige indisch4ever-lezeres en heeft in 2009 een verhaal geschreven met dezelfde naam. Lees het in 3 delen. Kort daarna werkte ze mee aan de documentaire ‘Hell Ships naar Flores en de Molukken’
Te Indië op haar vierde onder de hoede van oom en tante, met elf jaar verder opgroeien in Den Haag , oom was niet zo makkelijk. En dan rond haar zestigste eindelijk een duidelijke foto van haar vader. Per toeval gevonden, afgedrukt in een boek .
Noor schrijft in het voorwoord:
De voornaamste reden voor het optekenen van mijn herinneringen is het feit dat ik tot een uitstervend ras behoor: de Indische oma’s!
Ik vind het vooral voor de kleinkinderen, die hun Indische roots bij hun geboorte meekregen, belangrijk dat het verhaal doorgegeven wordt over ons koloniale leven, en daarna het andere leven in Nederland. En in feite is dit boek ook een ode aan mijn dappere vader en hun overgrootvader, die ik nooit gekend heb, maar die op de achtergrond zo’n belangrijke rol in mijn leven gespeeld heeft.
Gert Oostindie reageert op kritiek Indonesië-onderzoek.
Historicus Gert Oostindie krijgt kritiek als mede-initiator van een groot onderzoek naar het Nederlandse militaire optreden in Indonesië tussen 1945 en 1950. Onder anderen antropoloog Gloria Wekker meent dat de onderzoekers aansturen op vergoelijking van oorlogsmisdaden. In Historisch Nieuwsblad noemt Oostindie de kritiek verbijsterend en absurd Historisch Nieuwsblad
The UN Committee on Enforced Disappearances (CED) said that the Japanese government’s view that the comfort women issue has been resolved denies the rights of the victims and contended that Japan’s compensation has been inadequate. The comments represent the committee’s final opinion on this issue. The Hankyoreh
Jennifer Tee heeft de afgelopen jaren intensief onderzoek gedaan naar palepai en tampan textielen uit Zuid-Sumatra, Indonesië. Tee is gefascineerd door de kleden omdat ze een geheugen in zich dragen dat getuigt van culturele uitwisseling en een lange handelsgeschiedenis met Chinezen, Javanen, Arabieren, Portugezen en Nederlanders. Eens waren deze kleden een uitdrukking van de Sumatraanse cultuur en identiteit. Tegenwoordig is de textielcultuur van deze schepenkleden verdwenen. Zij worden niet meer gemaakt. Wel zijn er een aantal exemplaren in Nederlandse museumcollecties te vinden als gevolg van de koloniale periode. Voor het TextielMuseum ontwikkelde Tee zes geweven en geborduurde wandkleden geïnspireerd op deze doeken Cultural Threads
Archieftopic
Michel Maas, correspondent :
Pal voor mijn huis is een brandstapel gebouwd. Een dikke rookwolk duwt tegen de ramen, en binnen begint het naar brand te stinken. Ik storm naar buiten en met molenwiekende armen schreeuw ik dat dit niet kan! De brandstichter, een bouwvakker, kijkt me verbaasd aan. Leg zo’n man maar eens uit dat je geen afval moet verbranden. Niet zo lang geleden was er een gouverneur die de bewoners van de stad juist heeft aangeraden het afval zelf maar te verbranden. Een gouverneur! En dan sta ik daar ineens te schreeuwen.
The plan is to travel around the globe to find more undiscovered Indo’s with their stories and make a new book about where the Indo’s live today.
If you find this project as fascinating as I and want to know how this culture is developing in other countries and see their faces in the place they live.
support this project with a donation and get the book early. Or if you are one of the doubtful Indo’s who wants to participate. Invite me to your city. Hoezoindo.nl
INDISCHE LENTE is de titel van een solovoorstelling van muzikant/dichter Melvin van Eldik met verhalen, liedjes en gedichten. Hij vertelt over zijn muzikale roots, die via de oude akoestische gitaar van zijn vader in Surabaya (Indonesië) liggen. Al spelend op deze gitaar op de veranda van zijn ouderlijk huis, veroverde Melvins vader als jongeman het hart van zijn moeder, die vaak langs kwam wandelen: “I can’t give you anything but love…baby”, VanPlan
Indisch restaurant Bandoeng in Oost-Souburg bestaat 6 december 45 jaar. Dan genieten gasten 3 weken lang voor 45 gulden van het Javaanse buffet dat Bandoeng zo geliefd maakt. Uit ruim 45 gerechten bestaat Bandoengs Javaans Buffet. Het biedt ieder wat wils, ook bijvoorbeeld vegetarische eters. Rode lepels geven de wat pittigere specialiteiten aan. De serveersters geven uitleg bij de gerechten die volgens authentiek recept met verse ingrediënten en veel liefde worden bereid. Internetbode
Als centraal thema voor de Themadagen 2018-2019 is gekozen voor immaterieel en materieel erfgoed. De Indische eetcultuur is immaterieel erfgoed.De vele schaaltjes gevuld met onder andere toemis boontjes of goreng boontjes, sate, rendang, gado gado, sambal goreng telor of telor ketjap, babi ketjap, ajam goreng, daging smoor, roedjak manis, sambal goreng tahoe of sambal goreng tempé, atjar, ketimoen, seroendeng, sambalans, en vooral niet te vergeten de nasi puti vormen het materieel erfgoed.Liefhebbers of lekkerbekken houden de Indische rijsttafel levend. De Indische rijsttafeltraditie is door het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed erkend als immaterieel Indisch erfgoed. Stichting Indisch Erfgoed
1 december 2018 t/m 13 januari 2019
Festival over Indische iconen in de Nederlandse popmuziek met tentoonstellingen, live-optredens, film en gesprekken.
Beleef de Indische winter in Breda!Brandend zand van Anneke Grönloh, Ramona van The Blue Diamonds, Sayang é van Massada.
Laat de eerste tonen van het nummer horen en bijna iedereen kan wel een stukje meezingen. De tentoonstelling Indische iconen vertelt hoe artiesten van Indische en Molukse komaf haast ongemerkt een toonaangevende rol in de popmuziek in Nederland hebben gespeeld.Naast de tentoonstelling is er zowel in het museum als op verschillende locaties in de stad Breda, een uitgebreid randprogramma met o.a. live-optredens van The Rockin’ Teens, een Anneke Grönloh-tribute, batik exposities, lezingen, Angklung workshops, vertoningen van de film Klanken van Oorsprong, paneldiscussies en gesprekken. Kortom: een podium voor verdieping, inspiratie en muziek. Indische winter
Indische Schrijfschool: Telkens weer als ik in een toko of op de Pasar Malam tussen de Javaanse koekjes ook wadjik zie liggen denk ik even terug aan mijn Javaanse oma Raden Adjeng Momoh.
Een groots en meeslepend leven
Dominique Berretty – Indisch persmagnaat,
door Termorshuizen & van ‘t Veer met medewerking van Sjoerd Meihuizen
Dominique Berretty (1891-1934) behoort tot de grote figuren uit het vroegere Nederlands-Indië. Geboren in Jogyakarta (Midden-Java) in een eenvoudig Indo-Europees milieu slaagde hij erin de koloniale kleurbarrière te doorbreken en klom hij op van klerk tot persmagnaat. Trok hij al als journalist sterk de aandacht, beroemd werd hij om zijn in 1917 in Batavia opgerichte persbureau Aneta. Het haalde de kolonie definitief uit haar isolement en is van immense betekenis geweest voor Indië en het moederland. walburgpers.nl
Geef je zelf wel eens aan dat je Indisch bent?
Ja, vooral als degene zelf ook Indisch is dan zeg ik: ‘Ik ben ook Indo!’ Maar meestal is de connectie tussen die Indo’s meteen goed.Dus het is niet zo vaak dat je het tegen Nederlanders zegt?
Niet per se, tenzij ze vragen of ik deels afkomstig ben uit een andere cultuur.En wat zeg je dan?
Dat ik Indo ben!
Geboren te Alkmaar 20 januari 1795 en gestorven te Tjilatjap 19 december 1857.Toon was de eerst geborene en tevens lieveling van zijn vader, die een goed draaiende kruidenierswinkel had (De vergulde ster). Toon’s vader stierf vrij jong en al snel viel de weduwe in handen van een zuipert die van de centen van de weduwe heel wat inhoud van de flessen jonge/oude achterover sloeg. Toon kon het niet vinden met deze man (Plasman) en zocht derhalve al vroeg zijn heil op straat en liep vaak weg naar veraf wonende familieleden, om uiteindelijk te belanden in het leger. Eigenlijk moest Toon vluchten, want op een gegeven dag had hij zijn stiefvader de gracht in gedenderd. Tijdens de aanmelding te Den Haag werd hem gevraagd om schriftelijke toestemming van zijn moeder, die deze maar al te graag gaf. Toon moest daarvoor een dag of tien wachten en logeerde in een Haags hotelletje dat hij betaalde met gejat geld uit de winkelkassa.( = Tas van zijn moeder en één en ander op advies van een veteraan, die hem het leger in dirigeerde en hem onder zijn hoede nam.) imexbo.nl
**Topstukken kanselarijcollectie tot 1 juli 2021
** Katjongs in Colditz tot 31 december
**Gevangen in Beeld. Changi . Tekenaar Henk Brouwer 1942-1945 tot 6 januari
Op 23 december 2018 zal een gelegenheidskoor van bewoners van Bronbeek en studenten van Hogeschool ArtEZ kerstliederen zingen nav de tentoonstelling.
Persbericht_Cahill_Hofstede:
Portretten uit krijgsgevangenenkamp Changi opgedoken
Kort na elkaar zijn twee verloren gewaande portretten ontdekt door nazaten van de geportretteerden in Canada en Australië. Het betreft Richard Lloyd Cahill en luitenant Hofstede. Beide mannen werden in krijgsgevangenschap in kamp Changi in Singapore geportretteerd door hun medegevangene Henk Brouwer.
Portret van Luitenant Nicolaas Willem Hofstede, auteur van het boek ‘De Slaven van Roku Ban’.
In deze Nieuwsbrief een uitgebreid verslag van ons live magazine ‘Molukkers in Verzet’ met onder meer de presentatie van twee nieuwe boeken. Voor de Verzetstentoonstelling verzamelen we Verhalen van Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Eén daarvan is het verhaal van N. Snell en Matta Mezach Matajane over de overmeestering van een Japans schip bij Seram. Verder een interview met Fitrah Umarella, de opening van het eerste Molukse restaurant in Zeeland en de column van Fridus Steijlen. Nieuwsbrief november 2018
Afgelopen september was ik, voor vakantie, op Java. En als ik in Indonesië ben dan breng ik ook een aantal dagen door in Baturraden. Een weerzien met Tekad Santos ( general manager in Indonesië) en Deskart Djatmiko (manager back office), het bekijken van een aantal van onze projecten, de mooie wandelingen in de omgeving en niet te vergeten, het heerlijke eten in de warung van Santos en Succi, het is meer dan de moeite waard om daar te zijn!
Ook deze keer brachten we een bezoek aan de Groene School. In een adembenemende omgeving ligt deze basisschool waar, uiteraard, ook veel buitenlessen worden gegeven. Het bijzondere van deze school is niet alleen de ligging, maar vooral ook dat er plaats is voor iedereen. Maakt niet uit welk geloof je hebt en voor geestelijk gehandicapten is er speciale zorg en aandacht.
Stichting Tileng
Op 22 november wordt officieel de tentoonstelling ‘Avontuur in Azië. De vrijmetselarij als wereldwijd sociaal netwerk’ geopend.
De expositie is samengesteld door gastconservator Andrea Kroon en wordt geopend door professor Christiaan Jörg, een internationaal bekende expert van Aziatische kunst.
Het vrijmetselarij museum is geopend van woensdag tot en met zondag van 12.00 uur tot 17.00 uur en is gevestigd aan de Javastraat 2b in Den Haag. De museumkaart is geldig.
Museum Bronbeek organiseert zijn jaarlijkse Krissendag.
Wilt u graag meer wil weten over uw eigen kris? Kom dan op zaterdag 24 november naar Bronbeek en leg uw kris(sen) voor aan het expertteam. Defensie.nl
Peggy Stein :
Mevrouw v.d. Laar van Beekom 95 jaar, vandaag nogmaals afgewezen. Persoonlijk door Paul Blokhuis.
Vandaag na 14.00 uur werd mevrouw van de Laar van Beekom persoonlijk door de Staatssecretaris MininsterieVWS gebeld. Dit was geen vraag en/of gespek, dit was een mededeling: “De SVB heeft haar werk goed uitgevoerd en ik moet u helaas persoonlijk – dit doe ik normaal niet en u bent de enige omdat u in het nieuws geweest bent – mededelen dat ik u niet verder kan helpen omdat u ná de oorlog in dienst was”. Zoon Fred: “mama heeft gediend voor, tijdens en na de oorlog bij de inlichtingendienst, helaas zijn de archieven van in de oorlog verdwenen en vernietigd door een van uw voorgangers en heeft ze zelf geen bescheiden van de oorlog omdat ze alles verloren is, kunt u nog verder onderzoek doen en ervoor zorgen dat u uw discretionaire bevoegdheid hierop inzet”. De stas: “ik kan er naar kijken maar ik wil wel uitdrukkelijk stellen dat ik achter de beslissing blijf staan van de SVB en de rechter…, mevrouw ik kan me heel goed voorstellen hoe traumatische de oorlog voor u moet zijn geweest…”. Zoon Fred: “mijn moeder gaat het niet om het geld, maar om de erkenning van haar diensten uit de oorlog en de periode daarvoor en zou het dan ook op prijs stellen om hiervoor erkend te worden en een lintje te ontvangen en vanzelfsprekend hoort ze haar salaris te krijgen
Peggy Stein telefoneert met haar zoon Fred
Mail 1
In 1949 trouwde ene van Dijk , een KNIL militair, met de handschoen met ene Carolina Otte. Hij had al kinderen uit een andere verbintenis. Ik herinner mij een zoon die Robbie heette en er was ook een dochter. Rinkelt er bij iemand een bel? Dan hoor ik graag van u onder jeanthomassen@hotmail.com
Mail 2
Beste mensen, Willen jullie deze oproep plaatsen ?
Carla Hunter is afgewezen voor de Wuv en Wubo omdat ze niet kon bewijzen wat ze allemaal heeft meegemaakt in Batavia, tijdens de Japanse bezetting en de Bersiap.
Wie kan haar helpen ?
Carla Ivonne Hunter-Laarhoven, is geboren op 3-11-1940 in Djatinegara. Zie foto in bijlage. Haar vader was Edmond Hunter, treincontroleur en vele malen geïnterneerd, o.a. Pakan Baroe. Haar moeder, Charlotte Henriette Offermans, was hoofdtelefoniste bij het Telefoonkantoor.
Haar zus was Norma Telma en broer Aubrey Wilston.
Na de oorlog woonden zij op verschillende adressen. Op de van Heutz Blvd, naast een fam. Vol (l ?). een van de jongens heette Perry.
Daarna verbleven ze in een garage aan de Griseeweg/Dj. Grisé, Batavia. Naast hun zat een familie uit Menado. Daar heeft Vonny gezien dat een jongen werd neergeknald.
Ook woonden zij op de Kemuningweg in Mr. Cornelis. De buren waren de fam. Bomans. Carla zat op de nonnenschool De Goede herder.
In april 1957 kwamen moeder en kinderen in Nederland met de Willem Ruys.
Carla trouwde met Joy H.F. Laarhoven.
Reacties graag naar: Mr Peggy Lesquillier, advokaat,
Molenstraat 15, 3512 CL Utrecht, tel: 0031-(0)302896009, e-mail: peggy24@xs4all.nl
Mail 3
Is er iemand in het bezit van groepsfoto’s van de leerlingen ( lagere klassen) van de Bergmansschool te Bandung ? Jaren ’54 t/m ‘ 58.
Bij voorbaat mijn hartelijke dank Met vriendelijke groet. Drs. C.W Epke
Mail 4
My name is Hans Haijer from Bandung. I was looking for a photo of my great-grandfather who was taking part in a wrestling match. He was a wrestler from 1914 until around 1928 representing the city of Semarang, he was named Andries van der Meiden / Meijden / Meide. His opponents are van Zuilen, Kok, Kalter, Sandow, Stegmans and Wolters. If you have the information please contact me, maybe there are descendants of the wrestlers I mentioned earlier.
Regards
Hans
Lees de nieuwsbrief. Surf naar de homepage, dan wel het forum . Of wordt lid
Op vrijdagmiddag 30 november 2018 belegt Museum Bronbeek in Arnhem een studiemiddag over de structurele verwevenheid van de kerken, zendings- en missieposten met de (koloniale) overheid in Indonesië, samen met het Katholiek Documentatie Centrum (RU Nijmegen), en het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (VU Amsterdam).De aanleiding voor deze bijeenkomst is de verschijning van de bundel van Marleen van den Berg en George Harinck, red. Voor de geest en het moreel van de troepen. De kerken en de Indonesische kwestie, 1945-1950.
Katholiek Documentatie Centrum
11 november overleed emeritus hoogleraar psychologie Joop Hueting. Harm Ede Botje sprak hem uitgebreid in 2012. Als eerste trok Hueting eind jaren zestig aan de bel over de oorlogsmisdaden die Nederland had begaan in Indonesië tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Hij werd destijds bedreigd en moest zelfs onderduiken. Achteraf bleek hij gelijk te hebben: het geweld was veel systematischer dan men wilde toegeven. vn.nl
“We hebben elkaar leren kennen in Bandung, West-Java, Indonesie”, vertelt Vonny.
“We waren op het verlovingsfeest van mijn zus in mijn ouderlijk huis. Daar is de bliksem ingeslagen in de vorm van Rob.
We hebben gedanst en hij heeft me niet meer los gelaten”, zegt Vonny lachend.
De Limburger
Boudewijn de Groot is geen prater, hij drukt zich uit in liedjes. Momenteel is hij bezig met het naderende einde, zo blijkt uit zijn nieuwe album ‘Even weg’. Maar somber wordt hij er niet van. TROUW
Danny Jansen: ‘Je waant je in de kombuis van een VOC-schip
’Spaanse hammen en Franse wijn voor de officieren, pap voor het “gewone” volk. Als chef-kok en televisiepresentator Danny Jansen in het Nationaal Archief voor het eerst de consumptieboeken van de VOC onder ogen krijgt, is het of hij in een tijdmachine stapt. Nationaal Archief
Een Zeeuwse jongen vertrekt naar Indië
Op 20 maart 1880 werd Cornelis Leendert Murk (roepnaam: Coen) geboren in Wijk Q nummer 97 in Middelburg.
Vader was Coenraad Adrianus Murk (1851-1905) en moeder heette Sara Johanna Siermans (1847-1889). Coen Murk senior was volgens de kwartierstaat van de familie werkman/koopman van beroep.
Coen Murk was het vierde van zeven kinderen; hij had drie broers en drie zussen. 2)
indischhistorisch.nl
Op zondag 25 november organiseert het Indisch Herinneringscentrum op de Sophiahof de slotbijeenkomst Gepeperd Verleden #5. Met Kester Freriks, Joss Wibisono, Ricci Scheldwacht, Stephanie Welvaart en Remco Raben. Mis het niet. Meld je snel aan, want er is beperkt plek! Indisch Herinneringscentrum
In 2020 wordt er een film uitgebracht over de dekolonisatieperiode 1945-1952 in Indonesië. Het is onderdeel vanct De proje Oost, waaronder diverse culturele en educatieve projecten vallen die deze periode belichten. East West Foundation ondersteunt dit project en is momenteel op zoek naar financiële ondersteuning voor de film. De Dikke Blauwe
eenvandaag met film:
Babi pangang is inmiddels even Hollands als boerenkool en hutspot. Maar door het verdwijnen van de lokale dorpschinees dreigt het gerecht verloren te gaan. De Chinees-Nederlandse Julie Ng wil het gerecht nu redden door het toe te voegen aan de lijst Nederlands Immaterieel Erfgoed.
Peter van Zonneveld in NRC:
Kester Freriks ( foto) ziet in deze toegenomen kritiek een aanval op de tijd van vroeger, die door zovele Indischgasten wordt gemist. In zijn ogen worden hen hun dierbare herinneringen aan het oude Indië afgenomen. Zijn boekje Tempo doeloe, een omhelzing, is bedoeld om het geschonden beeld te herstellen. In zijn vurige pleidooi belicht hij allerhande facetten van wat Indië betekende voor wie zich daarmee verbonden voelt. Het is echter meer een hartenkreet dan een goed gestructureerd betoog. Hij is verontwaardigd over het feit dat bepaalde herinneringsboeken niet meer zouden ‘mogen’. Maar van wie niet?
Kester Freriks neemt het op voor wie het land waarmee men zich verbonden voelde, moest verlaten. Daar heb ik veel sympathie voor. De tegenstelling die hij creëert, acht ik echter niet overtuigend. De geschiedenis kent nu eenmaal licht- en schaduwzijden. Je kunt je eigen verleden en dat van je familie koesteren zonder de ogen te sluiten voor oorlog en geweld.
Afgelegen in de ruige bergen van Oost-Kalimantan op het Indonesische eiland Borneo, liggen diepe grotten verborgen. En in deze grotten schilderden mensen zo’n 40.000 jaar geleden motieven, symbolen en dieren op de muren. Tot die ontdekking komen onderzoekers van de Griffith University. De beeldende grottekeningen blijken veel ouder te zijn dan tot op heden werd gedacht. En deze raadselachtige schilderingen zijn nu in één klap een van ’s werelds oudste voorbeelden van figuratieve kunst. scientias
Het Mobilisatie Oorlogskruis is toegekend aan Frans Hugo van Sandick, in het burgerleven was hij landbouwingenieur . Zijn militaire functie was reserve 1e luitenant militaire administratie en intendance K.N.I.L.
In het jappenkamp Tan Toei, Ambon werd hij mishandeld en gemarteld. Waardoor hij 13 juli 1942 overleed.
Zijn echtgenote Maria Coldenhoff overleed juli 1945 in jappenkamp Kampili te Celebes. Bron van de foto
Jan Johannes Bout werd in november 1944 te Hainan in Japan geëxecuteerd. Dit als straf voor een vluchtpoging.
Hij was sergeant infanterie als beroepsmilitair.
Hem werd onlangs het Mobilisatie Oorlogskruis gegeven.
Zie dit artikel in de krant : janbout_artkel
Bron van de foto.
Pieter Stapenséa, geboren 1909 te Sneek was
commandant van een eenheid pantserwagens.
Samen met andere eenheden was hun taak de Japanse opmars naar Padang te vertragen. Zodat via padanghaven te verwachten versterkingen konden binnenvaren.
Hij sneuvelde 23 maart 1942 te Kota Bulog Benteng bij Lau Goenoeng. Ook hem werd het Mobilisatie Oorlogskruis toegewezen
Net als de vorigen op voordracht van Jacques Brijl. Bron van de foto
Zie de bespreking in de kamercommissie van de Tweede Kamer van 8 november 2018
NRC:
Nederlanders die in Indonesië woonden in de koloniale tijd, zien er vaak tegenop om terug te gaan naar het land van hun jeugd. Als ze oud zijn, gaan ze soms toch.
Indonesië moesten ze maar vergeten. Ze waren nu immers in Nederland, híer moesten ze hun leven opbouwen. Teruggaan was geen optie. Tot één van de kinderen, tientallen jaren later, plotseling zegt: Zullen we gaan? Wil je nog één keer terug? De Indiëgangers, Nederlanders die de koloniale periode van Indonesië bewust hebben meegemaakt, sterven uit. En juist aan het einde van hun leven maken ze vaak nog een reis naar het land waar ze geboren zijn, waar ze hun jeugd hebben doorgebracht, waar ze zoveel herinneringen aan hebben.
Bijgaand een foto van een schilderij van Simon Hendrik Rose. Wie was deze man?
– Geboren op 8 juli 1769 – Jaffna Patnam, Sri Lankā
– Overleden op 19 oktober 1823 – Ceylon , leeftijd bij overlijden: 54 jaar oud
– Gehuwd op 18 oktober 1797, Batavia, Ned Indië, met Johanna Susanna SENN van BASEL 1775-1850
– Mr (jurist).; secretaris Hooge Regering van Batavia; resident van Cheribon, extra-ordinair raad van Indië, lid Raad van Utrecht
Zijn vader, Christian Rose, was Medisch doctor, lijfarts van Frederik de Grote, en 1e administrateur van de medicinale winkel van het Kasteel te Batavia
Hij kreeg 8 kinderen (voor zover mij bekend) waarvan er 1 jong overleed. Zij oudste zoon was Willem Nicolaas ROSE, die heeft als architect Bronbeek van kleine villa nog uitgebouwd tot wat het nu is. Ook zijn andere kinderen hebben niet slecht geboerd dan wel goede huwelijken gesloten ‘op stand’. Google maar voor meer achtergrond.
Het gaat mij om het schilderij. Dat is momenteel in mijn bezit. Het is echter ernstig aangetast door schimmel, er ontbreekt hier en daar verf en heeft een beschadiging (winkelhaak). Ik ben van plan het schilderij te restaureren, dat zal wel lang duren want dit is geen sinecure. Voorlopig heb ik het alleen voorzichtig schoongemaakt.
Op de achterkant staat met pen in schoonschrift wat het schilderij voorstelt, in oude spelling.
Dan nu mijn vragen.
Ik schat zelf dat het schilderij ca 1810 in Utrecht is geschilderd. Voor die tijd was Simon Hendrik niet in Nederland en ook omdat ik hem ca 40 jaar schat. Een signering en datum ontbreekt helaas. Hij heeft wel een kapsel en houding die kenmerkend was voor Napoleon dus erg veel later kan het niet geweest zijn?
Wie kan meer vertellen over het jaar waarin dit schilderij is vervaardigd en mogelijk wie was de schilder?
Over de schilder het volgende. Het gezicht van Simon Hendrik is goed afgebeeld en heel gedetailleerd. Verder moet het een treffende gelijkenis zijn. Dat baseer ik op foto’s te vinden via internet van zijn zoon Willem Nicolaas. Daarnaast lijkt een (levende) nakomeling van hem ook sterk, dit was de vorige eigenaar.
De achtergrond is vaag, wat gedrapeerde gordijnen en donker (en sterk vervuild dus er zou nog misschien wat onder kunnen zitten). Anatomisch zijn er onjuistheden zoals te kleine handen en veel te lange nek. Het lijkt alsof een ‘meester’ het gezicht en de kraag heeft geschilderd op een klaarliggend standaard canvas beschilderd door een leerling….
Wie heeft een idee?
Overigens, het lijkt alsof er eerder een poging gedaan is tot restaureren. Op het kleedje linksonder zijn witte contourlijnen geschilderd met een en dezelfde penseel?
Dan de hamvraag. Dit schilderij hoort niet straks bij mij aan de muur. Ik vind het museumwaardig. Ideeën? Ik hoor het graag.
P.s. – ik ben zelf ver weg ‘gerelateerd via een huwelijk’ met Simon Hendrik. Maar goed, dat zijn er meer…
Met vriendelijke groet, Marianne Meisenbacher
