…..Fort Rotterdam, een 17e eeuws fort in Makassar op het eiland Sulawesi in Indonesië, als reisbestemming. Historicus Suze Zijlstra deed bij Fort Rotterdam onderzoek voor haar aankomende boek De voormoeders. Hierin gaat ze op zoek naar de vaak onzichtbare geschiedenis van haar vrouwelijke Indonesische voorouders, die ook op Fort Rotterdam hebben gewoond.

Luister NPO Radio 1

Zie:https://indisch4ever.nu/2019/09/01/the-journey-of-belonging-door-lala-lara/

Charles F. Turpijn (1938) werd geboren in Palembang op Sumatra, maar groeide op in Surabaya op Java. Zijn vader was belastingaccountant en ging al in de jaren twintig naar Breda om carnaval te vieren met Indische schoolvrienden die op de KMA studeerden. Moeder was onderwijzeres en zowel thuis als op school stond de opvoeding in het teken van de Nederlandse cultuur. Tijdens de Japanse bezetting werd vader geïnterneerd in een voormalige KNIL kazerne in Tjimahi bij Bandung. Na de capitulatie keerde hij terug, maar tijdens de Bersiap periode werd hij opnieuw gearresteerd, dit keer door Indonesische opstandelingen. Charles vluchtte met zijn moeder en broer naar een rustige buitenwijk, maar uiteindelijk werden ze toch opgepakt en acht maanden lang gevangen gehouden in de binnenlanden van Java

Zie de video’s te  keeswouters.wordpress.com

Tussen 1954 en 1962 emigreerden duizenden Indische gezinnen naar de Verenigde Staten, veelal via de Pastor Walter overeenkomst. Onder hen bevonden zich slechts zo’n twintig à dertig Molukse gezinnen. Veel meer Molukse vaders hebben echte met de gedachte gespeeld.
kashba.nl

De naam Schattenberg kwam niet uit de lucht vallen. Abuys: “Nog voor de Tweede Wereldoorlog stond het gebied waar het kamp in lag al bekend als De Schattenberg. Dat heeft te maken met de vele grafheuvels die daar in de omgeving te vinden waren. Als je op oude kaarten kijkt, zie je ook dat er veel grafheuvels rond het kamp lagen.”   RTV Drenthe

ed.nl:Traditioneel in boter, nu met rendangboterVan de Laarschot wil de slakken traditioneel met boter bereiden. Hoewel traditioneel? „Ik ga het met rendangboter doen, dat is het vet van Indonesisch stoofvlees vermengd met roomboter.”
.
zie ook onderstaande film,  topic en website

Nu kennen vrijwel alleen historici zijn naam nog, maar in november 1944 was Charles Olke van der Plas (1891-1977) zo vermaard dat zijn pop samen met die van Winston Churchill en Franklin D. Roosevelt werd verbrand tijdens een Japans-Indonesische massademonstratie in Jakarta.
De reden? Uit naam van Van der Plas was in september 1944 een regen anti-Japanse pamfletten vanuit Australische vliegtuigen losgelaten boven Jakarta. Om de Indonesiërs voor het koloniale bestuur te winnen, stond in deze pamfletten de belofte van meer zeggenschap voor de Indonesische bevolking na terugkeer van het koloniale gezag. Maar dat was een gepasseerd station voor een bevolking die streefde naar volledige onafhankelijkheid.  Trouw

Met het voorlezen van de namen van de 298 slachtoffers is in Vijfhuizen de MH17-vliegramp herdacht. Vanwege de coronacrisis waren er geen nabestaanden aanwezig in het herinneringspark. De bestuursleden van Stichting Vliegramp MH17 lazen de namen voor   Het Parool.

Parool, te openen in inprivate/incognito-venster:
Toch werd Jan Carel begin maart geveld door een insluiper: het coronavirus. Er was geen gekletter en ook de wandelstok met scherpe punt hielp niet. Jan Carel stond machteloos.
De oud-marinier – hij was de laatste Nederlandse over­levende van de slag op de Javazee in 1942 – hield zich strak aan de voorgeschreven richtlijnen van het RIVM en het verpleeghuis: op de kamer blijven, niet de tuin in en geen bezoek ontvangen. Tevergeefs.
Eén dag nadat hij de diagnose ‘Covid-19’ had gekregen, overleed hij. Zijn vier kinderen kregen te horen dat hun militaristische vader in saluuthouding was gestorven. Zijn kamer werd vanwege besmettingsgevaar verzegeld, zodat zijn afscheidsbrief op de dag van de begrafenis ­achter slot en grendel bleef.

Radio-interview 2019.

Op een warme dag staat op het pleintje voor de Hildegardiskerk in het Oude Noorden een rokende houtskoolgrill op een bakfiets. Drie vrienden voorzien iedereen die langskomt van saté. Achthonderd stokjes hebben ze gemaakt. Je zou het niet zeggen, maar achter deze vrolijke chaos die de Bite Club heet, gaat een verhaal over het coronavirus schuil.   AD.nl

Arjati te Breda:   De versoepelingen van de maatregelen genomen ten gevolge van het corona virus, heeft er helaas niet toe geleid dat we de Indië-herdenking op 15 augustus voor groot publiek kunnen organiseren.
,

Dit jaar kan de Nationale Herdenking 15 augustus 1945 bij het Indisch Monument in Den Haag vanwege de Corona maatregelen helaas geen openbaar karakter hebben. Slechts een zeer beperkt aantal personen kan -uitsluitend op persoonlijke uitnodiging – bij de herdenking aanwezig zijn

Den Helder Actueel: De jaarlijkse 15 augustus herdenking kent dit jaar, vanwege corona, een korter en soberder karakter. Er is geen ontvangst in hotel Wienerhof en er zijn geen of zeer weinig zitpla…

Ricky Risolles is wereldberoemd onder Indo’s en Indo-lovers. Deze ‘bescheiden’ cabaretier omschrijft zichzelf als “een nobele, aardige, keigave, adembenemende, lieve, sensationele, enerverende, krachtige, aantrekkelijke, lekkere intelligente Indo”. Een gesprek met de man achter Risolles: Jaro Wolff.   Meer dan Babi Pangang

Gemaakt voor het middelbaar onderwijs.

Wat zeggen kinderen hierover
Zie de uitzending van 12 juli 2020
https://www.npostart.nl/nos-jeugdjournaal-extra-racisme/12-07-2020/POW_04775542

 Wat ben ik blij en dankbaar dat ik afgelopen maand heb kunnen meedoen met Tracing Your Roots 35+. De online cursus bood niet alleen interessante gastlessen en hulplijnen bij het zoeken in allerlei bronnen, ik heb ook intens genoten van de verhalen van mede-cursisten!And last but not least … vond ik tijdens mijn zoektocht ook nog een achternicht, die mij prachtige foto’s heeft gegeven en zijn er opnieuw waardevolle gesprekken op gang gekomen met mijn vader en mijn tante!De afgelopen vijf weken zijn een magische ontdekkingsreis geworden naar de ouders van mijn vaders moeder, Ernastine Louise van der Mark. Van mijn vader wist ik dat mijn oma Erna in Soekaboemi is geboren als dochter van een Europese broodbakker en een Inlandse vrouw.  Stichting Zieraad

De Tweede Wereldoorlog wordt nu herdacht in Amersfoort en dit jaar extra omdat het 75 jaar is geleden. Maar wat nog niet eerder is herdacht is de datum van 15 augustus 1945. Omdat dit nog niet eerder is herdacht, wil Noëlle Sanders van Lijst Sanders, dat dit jaar ook een herdenking in Amersfoort komt voor deze slachtoffers van de Japanse bezetting, de Tweede wereldoorlog tussen Japan en Nederlands-Indië en de gevolgen daarvan. Zij vindt het belangrijk dat de geschiedenis levend wordt gehouden en doorgegeven wordt aan de volgende generaties en om daarmee betrokkenheid te tonen bij de slachtoffers. Ze roept het College op om met de betrokkenen een passende herdenking te organiseren. destadamersfoort.nl

Een militaire academie in het westen van het Indonesische eiland Java is zwaar getroffen door het coronavirus. Het opleidingsinstituut voor officieren telt bijna 1300 besmettingsgevallen, zo is uit testen gebleken.De school is in quarantaine gegaan. Dertig mensen zijn volgens de chef-staf van het leger met milde symptomen naar het ziekenhuis gebracht. Bijna duizend van de besmette personen zijn cadetten, de rest betreft medewerkers en hun familie.  Wel.nl

Indonesia is the hardest hit country in Southeast Asia with more than 74,000 known cases of COVID-19 and over 3,500 deaths.The real toll is widely believed to be much higher, however, with experts saying limited testing was understating the true scale of the crisis.The World Health Organization recently urged Indonesia to do more testing.  CNA

…..aflevering 2 en die gaat over het Indië monument. Het monument waarop generaal van Heutsz (inmiddels) ontbreekt. Hij is omstreden.
Pleit dat voor dat monument?  
NPO Radio 1

Mail:
Geachte mevrouw/meneer,
Ik ben Mieke Kramer-van Altena en op zoek naar scheepswerktuigkundige  J.M. van den Kieboom (Joop), indertijd werkzaam bij de KPM in Indonesie rond 1955/57.
Hij kwam regelmatig bij ons op bezoek op Djalan Tjikini Raja in Djakarta. Ik heette toen Mieneke van Woerkens (achternaam van mijn 2e vader).  Mijn biologische vader is eind 1942 overleden aan de Birma Spoorweg.
Ik zou heel graag willen weten of er bij u iets over Joop bekend is.
Bij voorbaat dank,
Met vriendelijke groet,   M. Kramer-van Altena

• 1 pakje hungkweemeel van 120 gram
• 1 blik santen (4 dl)
• 8 dl koud water
• 100 geraspte kokos
• 300 gr suiker
• 3 zakjes vanillesuiker
• snufje zout
• rode en blauwe voedingskleurstof, te koop bij de toko

Lees verder bij Indomama

In deze documentaire onderzoekt Lara waarom zoveel Indo-Europeanen eigenlijk voor Nederland kozen. Hoe zien betrokkenen met een achtergrond in voormalig Nederlands-Indië verleden, heden en toekomst van Indisch Nederland?
Met: Vivian Boon, hoofdredacteur van Indisch maandblad Moesson; emeritus professor koloniale en postkoloniale literatuur- en cultuurgeschiedenis Pamela Pattynama; muzikant en theatermaker Robin Block; Romy Rondeltap, voorzitter van Building the Baileo en Rochelle van Maanen van het Dekolonisatie Netwerk Voormalig Nederlands-Indië.

Radio Doc – Radio NPO 1  12 juli 21,00 vanaf zondagavond 12 juli online te beluisteren

Voor de Haags-Indische Nel de Borst (73) is het niet altijd vanzelfsprekend geweest om een weeshuis te runnen. Toch zet zij zich nu met hart en ziel in voor weeshuis Pa van der Steur in Indonesië. En dat doet ze vanuit Den Haag.     indebuurt Den Haag

herhaling van 2008

Dit is een schoolfoto van de I.E.V. Mulo te Bandoeng schooljaar 1939-1940 . De inzender zou graag willen horen wie zichzelf herkent.

IEV-Mulo te Bandoeng 1939/1940

1 Adolf Schwarz.…………….23 Cor Hallegraaf…………….44 J.W.A. Veer
2 … de Rooy.…………………24 ………………………………45 Eddy Tangkau

3 Wally Schillig.……………..25 Hr. Bleeker………………..46 Dick …

4 Henk lastdrager.…………..26 Hr. Winia…………………..47 George Petrus
5 ….……………...…………….27 … Westres………………..48 Dick Nesvadba

6 … Westers.………………..28 ……………………………….49 Berend Wever
7 Henk Anthonijsz.………….29 J.Cranen……………………50 Richard Rugebregt

8 Dolf Stolk.…………………..30 George de Boer……………51 …
9 Johnny Abbink.…………….31 Chris van Steenbergen…..52 Piet Elsink

10 Eddy Pieters.……………..32 ……………………………….53 Guus v/d Berg
11 Piet Beer.………………….33 ………………………………..54 Jan Kok

12 Raymond de Quack.…….34 ………………………………..55 …
13 Jan Siahaya.………………35 Frans Ros………………….. 56 Ldwig Werner

14 Boy Jeltes.…………………36 Paul Bol……………………..57 …
15 Max Brouwer.……………..37 Frans Brakkee……………..58 Cor van Naerssen
16 Hr. de Jong.………………..38 Freddy Schaap…………….59 Hr. Veldhuysen

17 Frits Lybaart.………………39 Doedie ranti…………………60 deskolah

18 …Verduyn Lunel.………….40 Edu Noothout………………61 Hr. Kohlen
19 Wim van der Zee.………….41 Boy Haye…………………..62 Hr. Geurink

20 Max Deuning.………………42 Louis Middel………………..63 Wietje v/d Berg
21 Willy Klein.…………………43 Arnold Rhemrev…………….64 …
22 Paul Strengnaerts.……….

Haagse Iconen Uitzending van zondag 5 juli 2020
Zie de film

Echtpaar Couperus-Baud

Veertig jaar later lees ik De stille kracht weer. Er zijn dan al vele discussies over het boek gevoerd. Kondigt het niet al het einde van Indië en het kolonialisme aan? Is De stille kracht niet een voorbeeld van de muur die tussen de Hollanders en de oorspronkelijke bevolking bestond? Duidelijk is Couperus daarover niet. Wel weten we dat hij twintig jaar na De stille kracht in het boek Oostwaarts nog tamelijk koloniaal dacht en oordeelt dat het een ramp zou zijn als de band tussen Holland en Indië zou worden verbroken, terwijl hij dan ook stelt: ‘De autonomie van Insulinde is niet meer dan een kwestie van tijd.’    De Groene Amsterdammer

Juliana (Meity) Molenaar-Legand (1938) groeide op in Batavia. Tijdens de Japanse bezetting werd haar vader, die kort daarvoor gemobiliseerd was, krijgsgevangen gemaakt en naar Birma gestuurd. Haar moeder, die zwanger was van haar derde kind, ging werken in een restaurant om aan eten te komen. Overgebleven voedsel nam ze mee naar huis totdat ze op een dag werd opgepakt en verkracht door Japanse soldaten. Na de Japanse capitulatie verbleven Meity met haar moeder en zus op een omheind terrein, waar ze door Britse Gurkhas werden beschermd tegen de terreur van de Pemuda’s (Indonesische vrijheidsstrijders). keeswouters.wordpress.com

Bij antiracisme-bijeenkomsten is Reza Kartosen-Wong vaak een van de weinige Nederlanders met Aziatische roots. Hoog tijd dat meer Aziatische Nederlanders zich uitspreken tegen anti-zwart racisme. ‘Wij weten hoe verwoestend racisme is én we plukken de vruchten van het werk van zwarte antiracismeactivisten.    OneWorld

De geschiedenis van Kamp Westerbork is een bekende. Toch is er één periode die vaak nog wat onderbelicht blijft. Dat is namelijk het jaar waarin het kamp dient als repatriëringskamp voor Indische Nederlanders. Het is nu zeventig jaar geleden dat de eerste bewoners aankomen in wat dan De Schattenberg heet.   RTV Drenthe

Door de coronacrisis moest even wachten op haar koninklijke onderscheiding, maar deze vrijdag krijgt de Boxmeerse alsnog haar lintje. Waarom? Ze geeft lezingen over haar tijd in de Japanse interneringskampen op basisscholen.
Paula Cremers was 5 jaar toen ze in Nederlands-Indië in een interneringskamp terecht kwam. Ze sliep jarenlang met duizenden vrouwen en kinderen tussen de ratten. Ze had geen eten, ’s nachts geen water en het was pikkedonker. Overdag moesten ze in de brandende zon urenlang groeten naar een foto van de Japanse keizer en de vlag      gelderlander.nl

Vijf jaar oud is Paula Cardynaals, als ze met haar moeder en zusje vanuit Californië vertrekt naar Bandung, Java. Vader, werkzaam bij de Bataafse Petroleum Maatschappij, zou hen achternareizen. Hij was, zoals dat vaker gebeurde, vanwege zijn werk overgeplaatst.Drie dagen na hun aankomst in 1942 vielen de Japanners Nederlands Indië binnen.
2018 Nepomuk Boxmeer

Vilan van de Loo:
U voelt het al aankomen. En ja, ik ga dus op zoek naar het levensverhaal van Frits van Daalen. Daarbij zoek ik ook naar het verhaal over een militair met een Indische achtergrond, en hoe dat in de periode ban voor de Tweede Wereldoorlog was. In december komt er een speciale middag over Indische voorvaders in het leger. Over wie ze waren en hoe dat voor nazaten is. Daarbij bent u van harte welkom en ik stuur te zijner  tijd nog meer informatie.

Mijn vraag:
Heeft u een Indische voorvader die toen in het leger zat? En weet u daar nog iets van?

Update:
NH Nieuws: Triest einde voor verdwenen eenden, vreest Monique: “Afgerukte kop Duky gevonden”

nhnieuws.nl:    De 55-jarige Monique Flohr uit Den Helder is ontroostbaar: vannacht zijn de drie Indische loopeenden, die ze verzorgde, plotseling uit haar tuin aan het Chrysanthof verdwenen. “Vanochtend waren ze ineens weg. Ik raakte helemaal in paniek. De eenden waren mijn leven.”

of
kijk hier voor een leesbare vergroting.
Of zie volkskrant_online.

Trouw: Haar vader was onafhankelijkheidsstrijder én een voor Nederland betrouwbare gesprekspartner: Sutan Sjahrir, eerste minister-president van de Republiek Indonesië. Deel 3 van een serie over de kinderen van de hoofdrolspelers in de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, die 75 jaar geleden begon.

De Chinees-Indische restaurantcultuur is toegevoegd aan de lijst met Nederlands immaterieel erfgoed. Volgens het kenniscentrum dat de lijst beheert, is in Chinees-Indische restaurants sprake van een unieke samenkomst van culturen. En dat moet geborgd worden, aldus Immaterieel Erfgoed Nederland   | NOS

Bordjes bij oude Molukse kindergraven en graven van veteranen op de openbare begraafplaats aan de St. Elisabethstraat in Vught hebben tot grote onrust geleid. Nabestaanden vrezen dat Vught de graven wil ruimen. Volgens de gemeente is daar absoluut geen sprake van.    bd.nl

𝔻𝕚𝕥 𝕚𝕤 𝕖𝕖𝕟 𝕙𝕖𝕣𝕙𝕒𝕝𝕚𝕟𝕘 𝕧𝕒𝕟 𝕖𝕖𝕟 𝕥𝕠𝕡𝕚𝕔 𝕧𝕒𝕟 𝟙 𝕛𝕦𝕝𝕚 𝟚𝟘𝟙𝟝

Een brief van Reggie Baay:

OPEN BRIEF 1 juli 2015

Ook als het gaat om de eigen slavernijgeschiedenis heeft Nederland last van een selectief geheugen
© Reggie Baay

Vandaag wordt in ons land de afschaffing van de slavernij herdacht. Stilgestaan wordt bij het feit dat 152 jaar geleden een einde kwam aan de slavernij in de Nederlandse koloniën. Wat velen zich echter niet realiseren is dat jaarlijks op 1 juli slechts één deel van de Nederlandse slavernijgeschiedenis wordt herdacht, namelijk dat in de West; in Suriname en de Antillen. Dat ons land ook een slavernijverleden heeft in het Indische Oceaangebied, met name in de voormalige kolonie Oost-Indië (het latere Nederlands-Indië), dát mogen we om meerdere redenen niet meer negeren.

Al vanaf het begin van de zeventiende eeuw hebben wij óók een geschiedenis met slavenhandel en slavernij in Azië. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat alleen al onder het VOC-bewind daar enkele honderdduizenden slaven zijn gemaakt, gekocht, gebruikt én verhandeld. En toen aan het einde van de achttiende eeuw de Compagnie ter ziele ging en het bestuur van de kolonie Nederlands Oost-Indië in handen kwam van de Nederlandse ‘staat’, betekende dat geenszins het einde van de koloniale slavenhandel en slavernij.
Het duurde vervolgens tot halverwege de negentiende eeuw voordat in het Nederlandse parlement werd besloten tot afschaffing van de slavernij in Nederlands-Indië:
‘Uiterlijk op den 1sten Januarij 1860 is de slavernij in geheel Nederlandsch-Indië afgeschaft,’
zo werd beslist. Drieënhalf jaar eerder dus dan in de West.
Wie verwacht dat hiermee daadwerkelijk een einde kwam aan de slavernij in deze kolonie, komt echter bedrogen uit. Met de afschaffing op 1 januari 1860 werd slechts een klein deel van de slaven in de archipel vrijgekocht; het overgrote deel, dat wil zeggen vele tienduizenden slaven die veelal in bezit waren van slavenhouders buiten Java, bleef in slavernij. Vrees voor politieke onrust, maar vooral de wetenschap dat het vrijkopen van deze slaven letterlijk ten koste zou gaan van de koloniale baten ten behoeve van de Nederlandse schatkist weerhielden de achtereenvolgende wankelmoedige regeringen ervan er daadwerkelijk een einde aan te maken. Het zorgt voor het onthutsende feit dat onder het Nederlandse koloniale bewind de slavernij in Nederlands-Indie, ondanks de formele afschaffing in 1860, tot in de eerste decennia van de twintigste eeuw gewoon kon blijven voortbestaan…
In Nederland hebben we altijd al een moeizame relatie gehad met de schaduwkanten van onze geschiedenis. Die moeizame relatie betreft niet in de laatste plaats ons verleden in de voormalige koloniën. Is het niet veelzeggend dat het onverkwikkelijke slavernijverleden in Nederlands-Indië volledig uit ons collectieve geheugen lijkt te zijn gebannen, geen plaats heeft in onze nationale geschiedenis en ook geen plek heeft gekregen in de nationale herdenking van de afschaffing van de slavernij? Het feit dat dit met het slavernijverleden in de West wél het geval is, is dan ook zeker niet het gevolg van een grootse houding om ons falen in het verleden onder ogen te willen zien. Integendeel. Het is het gevolg van de bewonderenswaardige en niet-aflatende strijd van de Surinaamse en Antilliaanse nazaten voor erkenning van hun slavernijgeschiedenis.
Wat betreft het slavernijverleden in de Oost is er nooit een vasthoudende groep van slavennazaten opgestaan die erkenning van haar geschiedenis heeft geëist. En het valt ook niet te verwachten dat zo’n groep zal opstaan, simpelweg omdat de meeste nazaten van de slaven uit de Oost zich niet bewust zijn van hun eigen geschiedenis van slavernij.
Betekent dit dat we dan maar moeten volharden in het nalaten ook dit deel van onze slavernijgeschiedenis te erkennen en te herdenken? Nee, natuurlijk niet. Om met het laatste te beginnen: herdenken is niet alleen een zaak waarmee respect wordt betoond aan slachtoffers en (bewuste) nazaten, maar is zeker óók bedoeld om ‘niet te vergeten’; om kritisch naar ons handelen in het verleden te (blijven) kijken. En is het daarnaast niet wrang dat in ons geschiedenisonderwijs manmoedig de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën is opgenomen, maar dat daarin opvallend genoeg de slavernij in onze voormalige kolonie Nederlands-Indië ontbreekt? Is dat niet, nu onderzoek onweerlegbaar duidelijk maakt dat het totale Nederlandse aandeel in deze donkere episode uit de wereldgeschiedenis aanmerkelijk groter is dan tot nu toe werd aangenomen, een abject staaltje van geschiedvervalsing? Want geschiedverzwijging is, zoals schrijfster en journaliste Anne Lot Hoek nog onlangs in NRC-Handelsblad betoogde, óók geschiedvervalsing.
En tot slot nog dit. Een natie die angstvallig weigert haar schaduwkanten uit het verleden onder ogen te zien en zich vooral laat voorstaan op haar historische ‘successen’, creëert een verkeerd zelfbeeld en blinkt – in haar blindheid- vooral uit in het hautain anderen de maat nemen. Zo’n natie is niet alleen ongeloofwaardig en dwingt geen enkel respect of moreel gezag af, maar oogst, vooral internationaal, slechts irritatie en hoon.

(Reggie Baay is schrijver van onder andere Daar werd wat gruwelijks verricht; Slavernij in Nederlands-Indië.)

Dit verhaal van Reggie Baay is met meer detail beschreven in hoofdstuk 6 van ‘Daar werd wat gruwelijks verricht’ Lees hier hoofdstuk 6.