Indisch4ever

Restaurant Sama Sebo is het oudste Indonesisch specialiteiten restaurant van Nederland. Kom langs voor een lunch, diner of lekkere neut.

Bron: Samasebo

NRC:  Iedereen heeft verschillende identiteiten. Hoe worden we wie we zijn? Jean Pierre Katabaloeboeng (52) heeft een Moluks afhaalrestaurant. Hij kookt zingend.
—
‘Vijf dagen per week kook ik in mijn eentje voor dertig à honderd man. Elke dag vers, op is op. In de ochtend begin ik met de mise-en-place. Ik ben open voor bezorgen, afhalen, catering en private dining. El’nare heet mijn zaak. Op de Kei-eilanden waar mijn vader vandaan kwam was dat een verbondenheid van vijf dorpen. Zij beloofden elkaar te voorzien van eten en drinken. Er hangt een foto van mijn vader in de winkel.
Foto is van zijn facebook.

Zie de  Nieuwsbrief december 2022 🌟  …. Website voorpagina

Mark Rutte beledigt Molukse gemeenschap in Nederland
Op 1 juli van dit jaar richtte de RMS-regering zich per brief aan koning Willem-Alexander. Het antwoord van de Nederlandse regering liet meer dan drie maanden op zich wachten. We begrijpen niet waarom de Rijksvoorlichtingsdienst zoveel tijd nodig had om de 25 regels van zijn korte briefje te formuleren. Erger nog, de schriftelijke reactie van de minister-president is beledigend en grievend voor de Molukse gemeenschap die zich al ruim 70 jaar in Nederland bevindt.

Mark Rutte die historicus is, laat zien dat kennis op dit vakgebied niet kan voorkomen om de plank volkomen mis te slaan. Ernstige fouten die hij zeker als premier niet behoort te maken. Door Rutte worden de in Nederland verblijvende Molukkers op een hoop geveegd en tot onderdeel gemaakt van de Indische gemeenschap. Niets ten nadele van degenen met een Indisch verleden, maar de nazaten van het Zuid-Molukse volk zijn van een andere orde. Zowel wat hun specifieke identiteit, taal en cultuur betreft, maar bovenal dat de komst van de Molukse bevolkingsgroep naar Nederland het directe gevolg is van de proclamatie van de Zuid-Molukse Republiek

Bron: Republik Maluku Selatan

Richard de Mos, lid gemeenteraad Den Haag, meldt 22 december op twitter:

 BINOQ ATANA  : Gevraagd: Leden en voorzitter Commissie Indisch/Moluks immaterieel erfgoed

Zie ook deze website

 XON :
In de podcast staat de vraag centraal hoe Indische en Molukse Nederlanders met tuberculose in Nederland werden opgevangen en verzorgd en hoe zij hun verblijf in het sanatorium hebben ervaren. Centraal staan gebeurtenissen eind jaren vijftig in Oranje Nassau’s Oord (O.N.O.), een sanatorium voor longlijders in de gemeente Wageningen. De podcast is straks o.a. te beluisteren via Spotify en Apple Podcasts.
De podcastserie raakt actuele thema’s. Zo is er aandacht voor een uiterst besmettelijke, dodelijke ziekte (tuberculose) waarvoor patiënten in quarantaine of geïsoleerd moesten leven. Ook gaat het over de opvang van tienduizenden ontheemden die op korte termijn onderdak moesten krijgen. Dat gebeurde allemaal in een tijd van zeer hoge woningnood.
Surf naar eerder topic.

Pelita: Nieuwsbrief 90, december 2022

Zie dit filmpje.

NTR | Project 2021 » De Ombilinmijn :
Ooit was ik gefascineerd door een filmverslag uit 1919 getiteld: ‘Naar de Ombilinkolenmijnen’. Te zien is een bezoek van gouverneur-generaal Van Limburg Stirum aan het mijnstadje Sawah Loentoe. Vandaag sta ik er zelf, ruim 100 jaar later. De mijn is gesloten, maar er is heel veel bewaard gebleven.
Sawahlunto dreigde een spookstad te worden toen de mijn eind vorige eeuw voorgoed sloot. De redding kwam van plaatsing op de werelderfgoedlijst. Gebouwen werden opgeknapt, kolensilo’s werden klimmuren, sociëteit ‘Glück Auf’ het nieuwe culturele centrum. Het stadje is nu een hippe toeristenbestemming.

Dani van den Heuvel (19) brak zes maanden geleden bij een zwaar verkeersongeluk tijdens een trainingskamp van het Nederlands elftal onder 19 zijn nek en vreesde voor zijn leven. De doelman van Leeds United moest maandenlang revalideren, maar heeft inmiddels de draad weer opgepakt en staat, na een mentaal zware periode, weer op het veld. ,,Normaal huil ik nooit, maar toen veel.”  pzc.nl

In Indonesië wordt geprobeerd hem over te halen Indonesisch staatsburger te worden, zodat hij in Indonesië kan voetballen. Zie deze site.
Zijn oma is Indisch. Geboren in 1948 te Soerabaja, van een KNIL-vader, die met vrouw en 3 kinderen augustus 1950  naar Nederland ging met de ss Ranchi , de zgn ooievaarsboot.

NOS:  Maleisië krijgt tientallen skeletten terug die liggen opgeslagen in het Leidse museum Naturalis. Staatssecretaris Uslu heeft een verzoek van de Maleisische regering ingewilligd, blijkt uit een recente publicatie in de Staatscourant.  Tussen 1851 en 1934 groeven Britse wetenschappers in de Maleisische deelstaat Penang 41 skeletten van zo’n 5000 jaar oud op. Na enige omzwervingen belandden de meeste skeletten in het depot van Naturalis.

Over een ander verzoek tot teruggave van Naturalis-stukken is nog geen besluit genomen. Het gaat om de zogeheten Dubois-collectie, die wordt teruggevraagd door Indonesië. Deze collectie, in de negentiende eeuw opgegraven voor de Nederlandse onderzoeker Eugène Dubois, bevat tienduizenden fossielen. Daaronder is een wereldberoemd schedelkapje van ‘de Javamens’ dat grofweg een miljoen jaar oud is. Het Indonesische verzoek wordt beoordeeld door een onafhankelijke commissie onder leiding van mensenrechtenjurist Lilian Gonçalves.

In familiearchieven sluimeren vaak onvermoede schatten. Onlangs kwam een zeldzaam kleinood aan het licht, een familieportret uit Batavia, uit het midden van de negentiende eeuw. Op het verzilverde koperplaatje schemeren de gestalten en gezichten van een echtpaar en drie kinderen.

Uit Nederlands-Indië zijn nauwelijks daguerreotypieportretten bekend, omdat deze vroege foto’s het warme, vochtige klimaat slecht verdroegen. Extra bijzonder is de samenstelling van het afgebeelde gezin: de vader Nederlands, de moeder vermoedelijk Javaans-Chinees en hun drie kinderen Euraziatisch. Dit is de oudst bekende afbeelding van een ‘gemengd’ gezin in de toenmalige kolonie   Stadsarchief Amsterdam

De njai, onze Indonesische voormoeder, heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een bijna-mythische figuur in de Indo-Europese familiegeschiedenis. Vooral het kazerneconcubinaat spreekt tot de verbeelding; was zij daar minnares, moeder, huisvrouw, strijdster, slavin? Of van alles een beetje?

De belangrijkste bron voor de beschrijving van het ‘echte’ leven in de tangsi, het kampement voor soldaten, korporaals en onderofficieren, is het werk van Lin Scholte (1921-1997)[1]. Zij vertelt over haar ouders en grootouders, geboren en getogen in de tangsi. Vooral de overgeleverde verhalen van haar tante Bibi Koetis geven een krachtig beeld van het werkelijke leven in de soldatenkazerne van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL).Maar hoe waarheidsgetrouw zijn deze verhalen?
In het voorwoord van haar boek Bibi Koetis voor altijd (1974, [2]) schrijft de auteur: ‘Alles wat Koetis en de anderen beleefden is geen fictie; de belevenissen werden me zo vaak verteld en zo beeldend, dat het was of ik de gebeurtenissen vóór me zag.’Met de indexering en het digitaal beschikbaar komen van militaire bronnen uit de Nederlands-Indische periode is het relatief eenvoudig om sommige details uit de verhalen van Lin Scholte te verifiëren.

Maarten Fornerod in Indies tijdschrift

Zie ook https://www.tileng.nl/

Everardus van Renesse van Duivenbode heeft dinsdag 13 december uit handen van burgemeester De Lange een koninklijke onderscheiding ontvangen. Het lintje is uitgereikt tijdens een eindejaar bijeenkomst van de Stichting Japanse Ereschulden in het Marriott Hotel in Den Haag. Het bestuur, medewerkers en andere betrokkenen waren aanwezig bij de uitreiking. Voor zijn vele verdiensten voor met name de Indische gemeenschap, wordt de heer Van Renesse van Duivenbode benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.. unity.nu
Foto: maart  2013 demonstratie bij de Japanse ambassade

Een serie interviews verscheen in de NRC met ondermeer Jan Somers

Datum 14 december 2022
Betreft tweede kabinetsreactie historisch onderzoek Indonesië
Pagina 1 van 9

Kabinet Minister-President
Binnenhof 19
2513 AA Den Haag
Postbus 20001
2500 EA Den Haag
www.rijksoverheid.nl
Onze referentie
4305223

Hierbij treft u, mede namens de ministers van Buitenlandse Zaken, Defensie, Justitie en Veiligheid en de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en  Sport, aan de tweede kabinetsreactie op de uitkomsten van het onderzoeksprogramma ‘Onafhankelijkheid, Dekolonisatie, Geweld en Oorlog in Indonesië, 1945-1950’.

DE MINISTER-PRESIDENT,
Minister van Algemene Zaken,
Mark Rutte

Download de brief
Download , bestel of meer over  de dekolonisatieboeken

In Nederland leefde de mythe, die voortleeft tot op de dag van vandaag, dat slaafgemaakten in Indonesië vooral werkten in huishoudens van Hollanders en het veel beter hadden dan slaafgemaakten in Suriname en op de Antillen. Kinderen die de Nederlandse kolonialen bij hun slaafgemaakte huishoudsters verwekten, werden zelf geen slaaf, maar juist als geprivilegieerde burgers gezien. Maar het leeuwendeel van de slaafgemaakten leefde onder een wreed regime. De Nederlandse eigenaren konden met hen doen wat ze wilden, zoals hen straffen met zweepslagen.  trouw.nl
—
Plaatje:  Pieter Cnoll schilderij 1665 Batavia, 2 huisslaven

Zie de laatste nieuwsberichten van het    Moluks Historisch Museum

Recept van eetspiratie.nl

Verslag en beelden van Edu:
Ellen Deckwitz werd zondag 11 december in Rijswijk (ZH) geëerd met de Tollensprijs 2022.
Niet toevallig: Museum Rijswijk is gevestigd in het voormalige woonhuis van Hendrik Tollens.
Deze prijs, de oudste literaire prijs van Nederland, wordt haar toegekend voor haar oeuvre, dat zich “onderscheidt door verbeeldingskracht, aanstekelijkheid en toegankelijkheid. Haar werk is geestig, ontroerend en confronterend tegelijkertijd.”
Deckwitz is dichteres, columnist en theatermaker. Ze publiceerde verschillende prijswinnende poëziebundels, waaronder haar debuut De steen vrees mij uit 2012 en Hogere natuurkunde uit 2019.
In deze laatste bundel het levensverhaal van haar grootmoeder, de oorlog woekert verder. Ze schrijft columns voor NRC Handelsblad.
Ze staat bekend als de meest enthousiaste poëzie-ambassadeur van het land. Haar reeks over het begrijpen van gedichten werd gebundeld in de bestsellers Olijven moet je leren lezen (2016) en Dit gaat niet over grasmaaien (2020).

De Tollensprijs, ingesteld in 1902 door het Tollensfonds, is een vijfjaarlijkse prijs bedoeld om een vooraanstaand letterkundige te eren. Uitreiking in 2020 was vanwege Covid niet mogelijk. De laatste 3 winnaars waren Jules Deelder (2005), Paulien Cornelisse en Hans Dorresteijn.
Lotte Jensen, voorzitter van het Tollensfonds, fungeerde als ceremoniemeester.
Jan Baeke bracht de Laudatio, een prachtige lofzang op de winnares. Poëzie is een fundamentele noodzaak om de samenleving overeind te houden.

Vervolgens reikte Maritha Mathijsen (tot voor kort voorzitter) de Tollenspenning uit en daarbij een beeldje van Tollens.
Het dankwoord van Ellen Deckwitz ging ook richting haar uitgever, de NRC (haar columns), haar familie en haar vriendenkring. Zij droeg gedichten voor die haar inspireerden of nog steeds: van Perk, Lodeizen en Howe en ook één van haarzelf.

De Literaire Boy Band verzorgde een zeer gewaardeerde literaire, deels rappende show.
In de Adriaan van Discotheek is het elke avond Boekenweek!

Tenslotte wees Maritha Mathijsen op de nalatenschap van Tollens voor dichters na hem en zelfs nu. Weg van het gedragene en bombastische: eenvoudig, alledaags, toegankelijk en melodieus zijn de sleutelwoorden. Alles kan tot poëzie worden gebracht!

Na een mooie middag kon het glas worden geheven op en met de winnares.

Blader door het previewbestand

Moesson:
Het afgelopen jaar kende veel bijzondere momenten. Het hoogtepunt voor Moesson in 2022? Dat is toch wel onze verhuizing. Daarom prijkt de etalage van onze boekhandel op de voorpagina van het decembernummer. Met trots kijken we terug op wat we met ons team hebben bereikt.
Ook voor anderen in Indisch Nederland was dit een jaar om niet snel te vergeten. Met genoegen staan wij daarbij stil en presenteren wij de hoogtepunten van 2022.

Deze zes boeken zijn te downloaden als pdf. Gratis.
Klik op de linkjes voor een downloadpagina openen

Het geluid van geweld –>> recensie een verslag van het bersiaponderzoek
Over de grens –>> recensie
Sporen vol betekenis –>> recensie
Diplomatie en geweld–>> recensie
Een kwaad geweten –>> recensie
Van Rij en Stam –>> recensie

Boeken die nog moeten verschijnen gedrukt en digitaal
bij https://www.aup.nl/nl/ :
* onze revolutie publicatie is februari 2023
* talen van geweld publicatie is februari 2023
* revolutionary words publicatie is februari 2023
* tasten in het duister publicatie is juni 2023
* grof geschut publicatie is juni 2023
* de klewang van vrouwe justitia publicatie is juni 2023


Zie deze brochure.

En wie staat er centraal op dit schilderij? Generaal Eénoog. Karel van der Heijden (1826-1900). Links staan koningin-regentes Emma en de jonge Wilhelmina. Het is 1895. Den Haag, waar op het Malieveld de uitreiking is van de Lombokkruizen.

Goed naar oude schilderijen kijken roept vragen op. Want het is vreemd dat juist Van der Heijden centraal staat. De commandant van de Lombok-expeditie – generaal Vetter – zette een stap naar links, om de ruimte te geven aan Van der Heijden. Hij nam een onderscheiding in ontvangst voor een te Lombok gesneuvelde zoon.
Of dat echt gebeurd is, betwijfel ik. Vetter hield van eerbetoon aan zijn persoon. Dus ik vermoed dat hij bij het zien van het schilderij van Mari ten Kate onaangenaam verrast is geweest.
Maar wat doe je eraan?
Het vorstenhuis hield van generaal Eénoog.
Een liefde die uit daden sprak   Indische Schrijfschool

Java Post: Het is cruciaal dat de Universiteit Leiden reflecteert op haar eigen koloniale verleden.
Dat stelde Cleveringahoogleraar Gert Oostindie in zijn oratie op 24 november. ‘Als universitaire gemeenschap moeten wij onszelf een spiegel durven voorhouden en, waar nodig en mogelijk, ook concrete stappen zetten’.

De nabestaanden van het overleden model Ivana Smit kunnen doorgaan met hun rechtszaak tegen de Maleisische politie en de overheid. Het gerechtshof in het Aziatische land verwierp pogingen van de autoriteiten om een civiel proces te blokkeren. Het was woensdag precies vijf jaar geleden dat de 18-jarige Nederlandse op raadselachtige wijze van de twintigste verdieping van een flat in de hoofdstad Kuala Lumpur naar beneden stortte.  Telegraaf.nl
Zie deze video van rtl-boulevard

Het verhaal van Jessica Maengkom-Hiraki
“Wij Hiraki’s werden gezien als Japanners, als vijand en daarom zat er weinig anders op dan naar Nederland te gaan,” vertelt Jessica Maengkom-Hiraki (Semarang, 40). De familie Hiraki is een Japans-Indische familie die met de oorlog niets te maken had maar er wel slachtoffer van werd.
Het Indië van de jaren dertig was een sterk internationale samenleving. Uit alle uithoeken van de wereld kwamen mensen naar de archipel om er hun geluk te beproeven. Zo ook de grootvader van Jessica, heer Hiraki. Al gaat over hem het verhaal dat hij in Japan de verkeerde boot had genomen en eigenlijk niet in Soerabaja maar in Shanghai carrière had willen maken. Verkeerde boot of niet, de oude Hiraki werd in Soerabaja verliefd op een Javaanse en ze kregen kinderen.
Die kinderen bezochten de Europese school en leerden geen Japans, wel vlekkeloos Maleis en Nederlands. Maar met de Japanse aanval op Pearl Harbour veranderde alles. Alle Japanners die aanwezig waren in Indië werden ineens tot vijand verklaard, gevangen genomen en per boot naar Australië gebracht. Toen Japan op 15 augustus 1945 capituleerde was de vraag wat ze met deze groep mensen moesten doen. Zonder ook maar iets te vragen werden ze in een boot met bestemming Japan gezet. Daar in dat verwoestte land volgde een aantal moeilijke jaren want die Japanners zagen de familie Hiraki helemaal niet als landgenoten  Huizen van Aankomst

Versterking Indisch en Moluks immaterieel erfgoed in Nederland is een programma van vfonds met steun van het ministerie van VWS.
—
Doe een aanvraag
Deze regeling is speciaal bedoeld om het immaterieel erfgoed van de Indische, Molukse en Papoea gemeenschappen in Nederland zichtbaarder te maken, te versterken, over te dragen, te behouden ofwel te borgen.

Door Bert Immerzeel
Een paar maanden geleden bracht ik een bezoek aan een ex-collega van me. Ze had me jaren geleden, toen ik in het ziekenhuis lag in verband met hartproblemen, een kaart gestuurd met een uitgebreide handgeschreven groet. Ik wilde haar graag daarvoor, ook handgeschreven, bedanken, maar kón dat niet. Een mailtje sturen ging niet – ze deed niet aan mail – en door mijn fysieke problemen is mijn handschrift belabberd geworden.  Later, dacht ik, wordt dat beter en stuur ik haar alsnog een kaartje. Maar ja, zoals zo vaak, later wordt nóg later, en nog heel veel later  Java Post

Zie de nieuwsbrief en surf naar de website

Voormoeders zijn helemaal hip, en daar zit iets goeds in.
De aandacht voor de vrouwen die lang minder tot niet zichtbaar zijn geweest.Dan hoop ik ook op werkelijke aandacht, in de diepte en in de breedte, zodat we de beste kans maken om voormoeders te leren kennen.
Dus geen idealisering met terugwerkende kracht.

Gif ingeven
De schrijfster Annie Foore publiceerde in Indische huwelijken (1887) het verhaal ‘Geketend’. Hierin vergiftigt Marie de man met wie ze samenwoont en met wie ze kinderen heeft. De reden: ze heeft gehoord dat Henri – zo heet hij – de kinderen van haar wil afnemen en naar Nederland sturen. Zij moet dan maar zien waar ze blijft. Marie beseft dat ze dan haar kinderen voor altijd kwijt zal zijn.Dus ze bedenkt een oplossing.Ze geeft Henri gif in. Niet zomaar gif, maar precies dat gif dat nodig is om een koorts te verwekken.Tijdens de koorts trouwt hij met Marie – dat heeft ze zo weten te regelen. Nu heeft ze wettelijke rechten.  Indische Schrijfschool

Jaap Smit, commissaris van de koning in zuid holland, voorzitter nationaal comité veteranendag plaatste deze foto’s op twitter

Zie de film

Homepage van Imexbo heeft linkjes met updates over onderstaande namen:

Deuning, C.F. on 29th November’22
Canter Visscher, A.P.G. on 27th November’22
Claase, M.A. on 27th November’22
Anthonijsz, Th.C. on 26th November’22
Varkevisser, D.A. on 26th November’22
Graf van J.C. Boers on 24th November’22
Bakulan Cepogo Boyolali Muslim kerkhofje en voorheen prive kerkhofje enkele nazaten MARSHALL on 23rd November’22
Poel van de, P. on 23rd November’22
Metuk Bojolali on 22nd November’22
Ex begravenen van KLODJENGLOR Malang naar SUKUN Malang on 22nd November’22
Maagdenberg, F.V.R. & P.Ch. & Ibo on 21st November’22
Vlierden, van. J.C.G. on 21st November’22
Galestien. (Diverse personen). on 20th November’22
Schmied, J.Ch.F. on 20th November’22
Arends, A.M. on 20th November’22
Groeneveld, A.H. on 20th November’22
DORNIER 24K X-1 +3 maart 1942 Broome Australie. (van Persie en Piers) on 20th November’22
Dümpel, W on 19th November’22
Bergman, R.A.M. Prof.dr. on 18th November’22
Enkele Chinese begravenen. on 16th November’22

De kans is groot dat u vooral sambal oelek kent, maar de ‘sambal’-familie is veel omvangrijker dan dat. In Indonesië – waar deze pittige rode smaakmaker vandaan komt – heeft elke streek haar eigen soort. Sterker nog, van ‘oelek’ heeft daar nog nooit iemand gehoord. Hoe zit dat?    De Standaard

In grote steden wonen naar verhouding veel mensen met een buitenlandse herkomst. Van alle mensen met een Surinaamse of Marokkaanse herkomst woont iets minder dan de helft in één van de vier grote steden (Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag).
—
17 procent van de mensen met een Indonesische herkomst woont in één van de vier grote steden. Van de totale Nederlandse bevolking woont 14 procent in één van de vier grote steden.   CBS

Op 1 december vindt er een wisseling van de wacht plaats bij de Raad van Toezicht van het Indisch Herinneringscentrum.

Zie ginds komt die kapal
Uit Spanje hij al
Hij bawa sint Nicolaas
… Die stap aan de wal
Hij seg ister koeda
Sado ister niet
Hij djalan sendiri
Alleen met zijn Piet.

Zijn knechtje ketawa
En kasih tabee
Jang nakal krijg poekoel
Jang manis kwee kwee
Ach goede Sint Nicolaas
Heb toch kasian
En seg tegen Pieter
Een beetje plan plan.

Bron van de foto.
Er waren afgelopen weekend zo’n drieduizend Indonesische supporters van het Nederlands elftal aanwezig bij het zogeheten ‘Oranje Indonesië Festival’ in hoofdstad Jakarta. Sommige Indonesiërs zijn niet blij met deze landgenoten. Bij het festijn, dat werd georganiseerd door de KNVB, konden Indonesische Oranje-liefhebbers de WK-wedstrijd tegen Ecuador bekijken op grote schermen. Ook waren er optredens.    dekanttekening.nl

In 2019 namen enkele IGV leden het initiatief om samen onderzoek te doen naar families die op de Banda eilanden nootmuskaatbomen teelden in boomgaarden (“perken”). Over de unieke geschiedenis van deze families die perkeniers werden genoemd en hun leefomstandigheden is tot nog toe weinig gepubliceerd.De eerste “perkeniers” vestigden zich daar vierhonderd jaar geleden nadat deze eilanden in 1621 door de VOC waren veroverd. Van dertig families hebben de onderzoekers op basis van diverse bronnen en veelal met behulp van familieleden gedetailleerde – en veelal complete – genealogieën opgesteld van de stamvader t/m de generaties in de twintigste eeuw.Ondermeer door de coronapandemie is het onderzoek wat uitgelopen. Maar omstreeks maart 2023 komt het boek “Perkeniersfamilies van Banda” uit. Daarin staan deze genealogieën waarin meer dan duizend familienamen voorkomen van de nazaten uit die families, hun partners en de ouders van hen. Van elke naamdrager en/of de partner daarvan is een overzicht opgenomen van wetenswaardigheden over hun leven. Van verscheidene takken die later naar andere plaatsen in Oost-Indië (Nederlands-Indië) verhuisden zijn ook gegevens opgenomen.   IGV

Lijst van familienamen welke aan bod komen in het boek Perkeniersfamilies van Banda.
Boudewijnsz, Brantz, Broeke v/d, Camerling, Empting, Delmaar, Fedder, Hartog (van Banda)
Hermanus, Herrebrugh, Hoeke, Jurgen, Kloeth, Kok/Kam, Koutenberg, Lans, Lantzius,Leunissen
Leurs,Maeght de,Mulder ,Meijer ,Pinège ,Schilling,Sluijs v/d, Struby,Surker van,Theodorusz,
Veerman, Versteegh,Vries de ,Walsche de ,Welman

Vrijdag 25 november waren Jaap Göbel (104) en Sjeanne Göbel- Otten (94) maar liefst 75 jaar getrouwd. Het komt niet vaak voor dat echtelieden hun ‘albasten’ of ‘rodium’ huwelijk vieren. Burgemeester Reinie Melissant bracht daarom samen met de kamerheer van de Koning van de provincie Zuid-Holland, mevrouw Bom-Lemstra, een bezoek aan het echtpaar.
Jaap ontmoet zijn Sjeanne op 25 oktober 1946 in Semarang, Indonesië, op het verlovingsfeest van een vriendin. Het is die dag ook de verjaardag van Sjeanne. Het is liefde op het eerste gezicht. Het toeval wil dat Jaap eerder al een keer, al grappend, aan de moeder van Sjeanne had gevraagd of zij nog huwbare dochters had. De moeder van Sjeanne zag liever geen militair in de familie en haar antwoord was duidelijk: ,,Nee, die zijn uitverkocht.”   destadgorinchem.nl

indebuurt.nl:
Het college van de gemeente heeft besloten om het Indië-monument te verplaatsen naar het Thaliaplein. Daar krijgt het een plaats tussen de andere herinneringsmonumenten. Het beeld is inmiddels uit de tuin van Rozenoord verwijderd en naar de gemeentelijke opslag gebracht. Wanneer het op zijn nieuwe plek komt te staan, is nog onbekend. Als er een datum is, wordt dit bekendgemaakt zodat belangstellenden de ceremonie bij kunnen wonen.

En toen kwam december 1957.
Er was al een anti-Nederlandse sfeer, ook omdat Indonesië wel en Nederland niet over de kwestie Nieuw-Guinea wilde overleggen.Op 1 december was er een aanslag op Soekarno. Op 3 december 1957 namen werknemers van de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM) in Jakarta het bedrijf over. Nederlanders werden geweigerd in het openbare leven.Op 5 december moesten bedrijven een ‘akte van overdracht’ aan het Indonesische leger tekenen. Overdracht betekende: alles kwijt.Het leger nam ook banken over. Zo is de bijnaam ontstaan: juist op 5 december, wat destijds een traditionele pakjesavond was, en nu een duistere, donkere dag was geworden.
Zwarte Sinterklaas leidde tot een uitstroom van bijna 50.000 Nederlanders.   Indische Schrijfschool

Zoek meer op delpher.nl

In deze serie vertelt elke week iemand over zijn of haar beroep.
Vandaag: Madjori Veldema (63) is consulent klachtbehandeling bij Bureau Discriminatiezaken Kennemerland.
Heb je zelf te maken gehad met discriminatie?
,,Zeker weten. Als dochter van een Indische moeder en een Surinaamse vader heb ik regelmatig opmerkingen naar mijn hoofd gekregen. Zoals: ‘Wat spreek jij goed Nederlands’ of ‘Wat knap dat je op het VWO zit’. Maar ik heb als recruiter ook meegemaakt dat mensen niet opstaan bij een sollicitatiegesprek, omdat ze mij niet associeerden met een recruiter.   tubantia.nl

Het Tropenmuseum heeft een grote collectie historische fotografie uit Indonesië. Deze foto’s zijn online terug te vinden, maar het is nog niet zo gemakkelijk om de foto’s te doorzoeken. Tag The Picture is een digitaal platform, ontwikkeld om de collectie beter doorzoekbaar en zo voor iedereen toegankelijk te maken. Dit doen we door samen met vrijwilligers omschrijvingen (tags) toe te voegen aan de foto’s en zo een algoritme te trainen, dat uiteindelijk automatisch foto’s van omschrijvingen kan voorzien. Zo brengen we samen het verleden in beeld . Tropenmuseum in Amsterdam

IGV Nieuws – Publieksversie – November 2022
Over publiek gesproken, voor het eerst stond de IGV met een complete informatiestand op de Tong Tong Fair, van 1-11 september, en het was een feest. Dankzij meer dan 40 vrijwilligers. Mooie samenwerkingen met Tracing Your Roots, CBG | Centrum voor familiegeschiedenis, Chinese Indonesian Heritage Center en Abovian, de Armeense culturele vereniging in Nederland. Optredens van IGV’ers op diverse podia. Verder in deze publieksversie o.a. een duik in de notariële aktes van het Arsip Nasional in Jakarta, een interview met onderzoeker en documentair fotograaf Suzanne Liem over haar nieuwe boek.

Henriette van Raalte-Geel laat weten:
Op 26 februari waren leden van Comité van Aanbeveling van Stichting Dappere Moeders bij elkaar om kennis te maken met producent Hans de Weers (van FATT Productions) en scriptschrijver Kees van Beijnum die over het filmproject:‘Vrouwen en Kinderen tijdens de Japanse bezetting’ (werktitel: ‘De laatste dans op Java’) zouden vertellen. Toen heeft Jim van der Meer Mohr, voorzitter van de Nederlands-Indonesische Cultuurtafel, hen uitgenodigd om in sociëteit de Witte hier nader op in te gaan. Deze ontmoeting vond plaats op 7 november jl.   

In de tussentijd heeft Kees van Beijnum de eerste versie van het scenario aan mij voorgelegd (foto), gebaseerd op mijn boek ‘Mogen wij altijd in dit kamp blijven?’ zodat de vele aspecten in de Japanse vrouwenkampen belicht werden met tevens de gruweldaden in de Bersiap periode. Met correcties is dit teruggestuurd naar producent en scriptschrijver. Met ingehouden adem heeft Bestuur van Stichting Dappere Moeders deze eerste bewerking gelezen.

Op 7 november toonde Hans de Weers, (producent van o.a. Antonia, Flikken Maastricht, Tokyo Trial en Mijn beste vriendin Anne Frank) trailers van twee van zijn films en gaf inzicht in de kosten van het totale filmproject: 7 M. Op dit moment zal driekwart van de film worden gefinancierd en is hij actief op zoek naar 1,9 miljoen euro. 

Kees van Beijnum, die o.a. de scenario’s voor De Oesters van Nam Kee, De Heineken ontvoering en Tokyo Trial schreef, gaf uitleg over de moeilijk- en mogelijkheden bij het schrijven van een filmscenario en las enige stukken van het filmscript voor. Enkele dagen later berichtte hij:   

‘Als scenarioschrijver zie ik de verfilming van De laatste dans op Java allereerst als een uitgelezen kans om een stuk onderbelichte geschiedenis in de spotlights te zetten. De oorlog met Japan, de bezetting, de kampen, en, niet te vergeten, de verwarrende, chaotische periode na de capitulatie van Japan, dat alles is nog nooit in een speelfilm aan de orde gekomen. Wat opmerkelijk genoemd mag worden, zeker gezien de hernieuwde belangstelling én de veranderende perspectieven op de ontwikkelingen in het betreffende tijdsgewricht. Hoe mooi, en belangrijk, zou het zijn als we een aangrijpende, op (historische) feiten gebaseerde film maken die door de actualiteit ook nog eens het gevoel van relevantie en urgentie ademt? Ik zal mijn uiterste best doen om het project te laten slagen en hoop van harte dat eenieder die een bijdrage kan leveren aan de realisatie van de film zich daartoe in wil zetten. Het is de moeite, ook voor toekomstige generaties, alleszins waard’. 

Wij vertrouwen erop dat de financiering rondkomt. Dan duurt het nog anderhalf jaar voor de première in Tuschinski plaatsvindt. Mocht u ingangen hebben bij bepaalde fondsen om dit belangrijke project te ondersteunen, zou dit geweldig zijn!

Pelita: Nieuwsbrief 89, november 2022

Ed Baatsen groeide op aan de Sprokkelenburg in Zuidwijk. Op Zuid. Zijn vader – ‘wit’, uit Schiedam – werkte in de snoepfabriek van Van Melle. Zijn moeder – Indisch, een ‘halfbloed’ zoals dat wel wordt genoemd, afkomstig van Malang op het Indonesische eiland Java – zorgde dat thuis alles liep. Via hun moeder hebben Ed en zijn 3,5 jaar oudere broer iets Indisch in hun uiterlijk.
Werden ze daar vroeger op aangesproken? “Ik had niet de indruk dat dat speelde. Ik heb er geen last van gehad. In mijn klas zaten maar twee ‘donkere’ jongens, ik ben ook weleens de enige geweest, maar ik dacht er eigenlijk nooit over na. Ik stond er helemaal niet bij stil.”Na enig nadenken schiet hem één voorval te binnen. “Ik voetbalde vroeger graag. Ik houd erg van voetbal. En ik weet nog, ik was misschien een jaar of tien, ik speelde bij Zwart-Wit ’28, en uit in Smitshoek scoorde ik drie keer. Toen hoorde ik een man langs de kant van het veld schreeuwen naar jongens van de tegenpartij: ‘Trap die Chinees de grond in!’ Je zou daar nu voor van het veld verwijderd worden, maar ik moest er toen ontzettend om lachen. Rijnmond.nl