Dag 4:Per trein naar Bandung en haar Heritage Society
Dag vier van onze studiereis is een reisdag. We zeggen nemen afscheid van het hectische Jakarta, waar we stiekem toch een beetje van zijn gaan houden, en zoeken het hogerop, met de trein, naar Bandung. Station Gambir is glimmend schoon en efficiënt en de trein komt stipt op tijd. Het landschap vliegt voorbij, en ook de tijd, onder het genot van nasi goreng en een kopje koffie. We maken plannen en wisselen adressen van grootouders uit.
Dag 5: Bandung, de meest Europese stad van Indonesië.
Dag vijf, en we trekken Bandung in. Eerst naar Museum Kota Bandung, een nieuw museum waarvan we de curator gisteravond hebben leren kennen. Hij geeft ons een rondleiding langs de bestaansgeschiedenis van deze stad tussen de vulkanen. Een moderne stad met modernistische gebouwen van Art Deco en de Amsterdamse school. Ook een stad met een bewogen geschiedenis: kilometer nul van de Grote Postweg, de plaats van overgave van het KNIL en de Bandung Lautan Api in de strijd voor onafhankelijkheid, waarbij Zuid-Bandung in de as werd gelegd.























































Eric was in maart in Bandung en maakte fraaie foto’s.
Oa dit middenpad van de Petruskerk ook door Wolff Schoemaker ontworpen.
Eric was daar gedoopt en mijn ouders huwden in deze kerk eind januari 1942
In tegenstelling tot wat men zou verwachten, heeft de katholieke kerk zich eigenlijk redelijk recentelijk ontwikkeld in het land, we spreken dan over de periode na zo’n honderd jaar geleden. Ondanks dat de Portugezen hier eerst waren, is het wel duidelijk waarom natuurlijk.
Zover ik weet werd Bandung pas in de jaren zestig een bisdom, het was voorheen een apostolisch vicariaat. Dat wil zeggen dat het volgens de katholieke kerk nog niet groot genoeg was voor die zelfstandige status.
Toen uw ouders huwden in 1942, was het pas net gepromoveerd to vicariaat, daarvoor was het een apostolische prefectuur wat nog een slag kleiner is.
Beide kerken, Sint Petrus en de protestante Bethel, zijn ontworpen door dezelfde architect. Hier wordt nogal triomfantelijk beweerd dat hij zich tot de islam bekeerd heeft en zelfs een hadji was. Leuk weetje; de afkorting van haji wordt hier als eretitel gebruikt, zoals de academische titels als prof., mr., dr. of ir. Men ziet dus H. of Hj. staan voor de naam van diegenen die de pelgrimstocht naar Mekka hebben afgelegd.