Monument bij gebouwen vrouwenkamp Bangkinang
Winkelcentra, parkeerplaatsen en jungle: ze overwoekeren nu de gehate Japanse kampen van toen. Waarom deed Nederland zo weinig tegen dit uitwissen van het verleden, vraagt documentairemaker Nathalie Toisuta vanuit Surabaya. Trouw
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
De meeste vrouwen en kinderen uit mijn familie zijn niet vermeld in de lijsten van het Rode Kruis. Ik vond wel het gezin Toers Bijns. Moeder met drie dochters. (vader werd onthoofd) Zie de foto uit ca 1949, de zussen met jongste broertje
Leuke foto ! Maar euh …….. is dat jongste broertje niet per ongeluk verkeerd bezorgd door de Ooievaar ? Dat jongste broertje was dat niet Adriaan Van Dis ?
ja johhh.. ook toen al bezorgden ooievaars niet correct soms.
Maar dit zal wel goed zijn. Ik denk dat jongste broertje een dna-profiel op het internet heeft gezet.
Middelste zus was Sonja, moeder van Onno Sinke —>> https://psychotraumanet.org/sites/default/files/documents/Onno%20Sinke_Een%20uitgesteld%20eerbetoon_Impact%20Magazine%202018-2.pdf
Het moet aan Ooievaars per onmiddellijke ingang verboden worden nog alcohol te drinken tijdens het uitoefenen van hun arbeid ! Ze flikkeren die kinderen maar overal neer ! Onno Sinke ? Dat moest ik even googelen ! Dat boek “” Indische Duinen “” moest en zou ik voor mijn moeder kopen ,want er werd over Bangkinang geschreven ,volgens mijn moeder .Nou ik heb het even nagekeken + 4 zinnetjes over Bangkinang ,voel me wel bedonderd 29.50 door de kalie gespoeld .Ik vond het al vreemd dat mijn moeder om dat boek vroeg ,ze heeft bij mijn weten nog nooit een boek gelezen ! 🤪😂🤣
Mijn oma had ook zo’n verkeerd bezorgde broer, een naakomertje die hoog blond was. Het hielp wel met de carriere van Jan Lapre als bestuurs ambtenaar.
A.Olive
Lijst overleden te jappenkampen Padang en Bangkinang.
Meer bestanden van H. van de Bos downloaden.
Monument te Bronbeek:
Dit bestand kon ik via een IGV-archief downloaden.
Bron is het Rode Kruis in het nationaal archief Den Haag
Het is een beperkte lijst van vrouwen in kamp Bangkinang per september 1945, geloof ik
Ik denk dat heel veel namen ontbreken. Niet genoteerd of verloren gegane lijsten, of ze waren al vertrokken
Soms ook namen van kinderen.
Klik om toegang te krijgen tot naamlijst-vrouwenkamp-bangkinang-sept-1945.pdf
A far more interesting point Nathalie Toisuta makes is the following statement in her opinion piece. The point she makes, could it be the result of Indischen/Indos not making a large enough issue of this, or is it just part of the Dutch guilt syndrome of a failed decolonization process of the former Dutch East Indies where the issues that bring up Dutch failures. in how they treated their loyal subjects, is it looked upon as rubbing salt into the wound? Better not to mention those issues, keep them under the rug and maybe people will forget. Thank you Nathalie Toisuta for bringing up another great inequity.
“Er is GEEN ENKEL JAPANS INTERNERINGSKAMP BEHOUDEN ALS MONUMENT TER NAGEDACHTENIS AAN SLACHTOFFERS; een schril contrast met de kampen in Nederland en de rest van Europa. Die zijn, mede dankzij overheidssteun, omgebouwd tot musea om nieuwe generaties te onderwijzen over de verschrikkingen die op deze locaties hebben plaatsgevonden. Dat is zeer waardevol. Maar op die specifieke plekken van de Japanse interneringskampen is dus niets bewaard gebleven dat herinnert aan het lot van duizenden Nederlanders.een schril contrast met de kampen in Nederland en de rest van Europa. Die zijn, mede DANKZIJ OVERHEIDSSTEUN, omgebouwd tot musea om nieuwe generaties te onderwijzen over de verschrikkingen die op deze locaties hebben plaatsgevonden. Dat is zeer waardevol. Maar op die specifieke plekken van de Japanse interneringskampen is dus niets bewaard gebleven dat herinnert aan het lot van duizenden Nederlanders.
Het moet toch als een enorme schok zijn ondergaan voor die mannen in dat Bangkinang kamp ,dat ze hun kinderen in dat vrouwenkamp 2,5 km verderop niet hebben zien opgroeien ! Mijn 4 broers en zuster waren respectievelijk 4 ,3,2 en de jongste 5 maanden ,toen ze geinterneerd werden in vrouwenkamp Bangkinang .Hun vaders zagen ze 3,5 jaar niet ,terwijl die niet zo ver ook in een kamp zaten ! Na de Japanse capitulatie konden die mannen eindelijk na 3,5 jaar hun kroost weer in hun armen nemen Er was wel een probleempje ! Die kinderen hebben alleen Japanse mannen gezien ! Toen mijn vader zijn jongste zoon toen 3,5 jaar in de armen sloot begon die te gillen “””Blijf van me af vuile Jap !”” Zijn oudste zus toen 6 jaar oud bemoeide zich er ook mee “” Ja die man is een vuile Jap !”” Moeder erbij “” Nee dat is jullie vader !””Nee zeiden die twee kleine nakals “” Wij hebben een foto van onze pappie ,hier kijk maar !”” En ze hielden een mans portret omhoog .”” Kijk op deze foto heeft onze pappie geen benen ! 🤣😂🤪Dit jongetje van toen (1945 ) gaan we donderdag 4 juli 2024 begraven ,82 jaar oud ,alleen die zuster van 1939 leeft nog ,weer een Bangkinang kind minder op aarde ! Hoeveel nog levende Bangkinang kinderen zouden er nog zijn ? Ron Geenen was ook een Bangkinang kind .Ook Boeroeng had veel familie in zowel dat vrouwenkamp als dat mannenkamp in Bangkinang .
Ik ben ook een Bangkinangkind (1942) en ken het verhaal van de eerste ontmoeting met de vaders. Ook in heb over zijn benen geaaid!!!! En ik vroeg of dit een nieuw soort Nippon was, want ik kende het uniform van de luitenant Wessels, net terug uit Pekanbaru, niet!.
Voor alle Bangkinangers: Zondag 13 oktober weer de jaarlijkse reunie op Bronbeek. Zegt het voort.
Toch goed zo,n reunie ! Allemaal mensen ,die het zelfde hebben meegemaakt ! Helaas hadden mijn 3 broers en zuster geen zin om er naar toe te gaan Jammer ! Verder ken ik nog enige mensen ,die als kind in Bangkinang hebben gezeten maar die ene is 89 en de andere 83 .Bo Keller zal vast wel geweest zijn ,later in de oorlog kwam hij in het mannenkamp terecht in de zelfde barak ( 17 ) als mijn vader en een oom van Boeroeng .Ik heb zelf het idee dat ,dat kamp wel wat teweeg had gebracht bij vooral de oudste twee van mijn broers en zuster ! En dat teweeg brengen was vooral negatief .
Op 2 juli 2024 schreef de Heer Bungtolol dat Bo Keller vast wel naar de Bangkinang reünie geweest zal zijn.
Ik moet u helaas vertellen dat mijn broer Bo Keller op 5 januari 2021 overleden is. Ik ben een jongere zus van Bo Keller.
Heeft u mijn broer goed gekend tijdens de gevangenschap in Bangkinang?
vriendelijke groeten, Rika Keller
Vreemd dat mevrouw Toisuta in haar artikel in Trouw niet rept over kamp Bangkinang!!!
Ze kent vrouwenkamp Bangkinang niet, of nooit geweest.
Nooit gehoord van dit monument.
En dat noemt zich dan documentairemaker.
Mij dunkt toch genoeg informatie beschikbaar!