debalie.nl :Bung Tomo is een vooraanstaand figuur in de Indonesische strijd voor onafhankelijkheid en bekend om zijn rol in de slag om Surabaya in de tweede helft van 1945. In 2008 kreeg hij in Indonesië de officiële heldenstatus. In de Nederlandse herinnering echter, wordt hij vaak gezien als een van de grote aanjagers van ernstig geweld tegen Indische Nederlanders, Chinezen, Molukkers en andere, van collaboratie verdachte Indonesiërs.
Auteur: Marjolein van Pagee Te bestellen bij omniboek
Historiek.net besluit een recensie: …….was de organisatie van de staat Indonesië op zichzelf geen chaotisch proces. Er was een regering, er was een leger, een politiemacht, er was orde en rust totdat de Nederlanders terugkeerden en aanstalten begonnen te maken om de draad op te pakken waar ze hem in 1942 hadden laten liggen.
...................
Indisch4ever 
Er wordt wel eens in Nederland beweerd dat Bung Tomo een van de eersten was die op de vlucht sloegen toen de Britten op 25 oktober 1945 Soerabaja bezetten, zonder dat daarvoor een logische verklaring of bewijs wordt geleverd. Was dit een fabeltje?
De vlammende toespraak van Bung Tomo op 9 november 1945, een vrijdag, wat een heilige dag is voor de moslims (Jumu’ah), waarbij hij de pemoeda’s opzweept om met hun leven de Britse aanval te weerstaan, is alom bekend. Dus Bung Tomo was toen nog in de stad. De volgende dag, 10 november, begon de slag die in Indonesië bekend staat als Heroes Day.
Nu blijkt uit bronnenonderzoek dat Bung Tomo nog op 12 november in Soerabaja aanwezig was bij een bespreking over het militaire verloop van de strijd. Hij kreeg kritiek op zijn radiotoespraken waarin hij Indonesische verdedigingsposities in de stad bekendmaakte, waardoor de Britten wisten waar ze hun aanvallen konden richten. Ook daarna waren er nog steeds radio-uitzendingen van Bung Tomo.
Het verspreiden van het gerucht over de vlucht van Bung Tomo bij de aankomst van de Britten in Soerabaja lijkt meer te komen uit de koker van de Nederlandse propaganda om Bung Tomo als een lafaard voor te stellen.
There is now nothing to be learned from history anymore. We’re in science fiction now, accounting mostly false events brought about by rulers, mostly knaves, and so-called historians mostly fools.
@ dhr. Mertens,
Uw suggestie om de achtergronden van Boeng Tomo’s daden in 1945 te bespreken is zeker interessant, maar past wellicht niet binnen de scope van mijn oorspronkelijke onderwerp. Off-topic gaan is niet mijn gewoonte.
Ik stel voor dat Uzelf een topic start waarin U op verantwoorde en doordachte wijze dieper kunt ingaan op de motivaties van Boeng Tom, een oefening in psycholie van de Koude Grond. U zult hiervoor natuurlijk putten uit Uw rijke bibliotheek met authentieke Indonesische bronnen om een genuanceerd beeld te schetsen van Bung Tomo’s (moord)daden in 1945.
Velen verwarren zijn opruiende redevoeringen in Soerabaja met zijn betrokkenheid bij moorden zoals in de Simpang Club of in de Kampementstraat in Soerabaja (Baswedan affaire) . Echter, recent archiefonderzoek wijst anders uit en geeft aan dat veel van deze verhaaltjes gebaseerd zijn op geruchten (halve feitjes). We gaan toch niet de evidentie als bewijsmateriaal naar voren halen, het zijn hier toch geen sprookjes?
Daarnaast zou het verhelderend zijn om in Uw topic te bespreken wat de invloed was van het Atlantisch Handvest (1941), getekend tussen de VS en het VK, op het Indonesische handelen in 1945, van oorzaak en gevolgin een tijdsbestek van 3 jaar mag toch geen sprake zijn, let wel het was toen Japanse Bezettingstijd in het voormalig Nederlands-Indie, of vergis ik me?! Het feit dat Indonesiërs in hun eigen geschiedschrijving nauwelijks tot niet over dit Handvest reppen, roept vragen op. Wellicht heeft Uzelf niet-gepubliceerde Indonesische bronnen om Uw zienswijze te onderbouwen.
U dient voor de goede orde wel het Indonesisch perspectief met Indonesische bronnen te staven, ander zijn we met post-koloniale en Nederland-georienteerde geschiedsschrijving bezig, het verwijt van een vooroordeel is dan wel zelf-ingebouwd.
Door deze twee ontwikkelingen, Atlantisch Handvest en Boeng Tomo’s moorddaden in een historisch context te plaatsen, ontstaat er wellicht een duidelijk aanleiding-gevolg verband.
@PetervandenBroek; ‘off topic gaan etc.’- Off topic(?) hoe indertijd ons Ned. beleid de meute tot bersiap bracht? Die ons, buiten de beschermde kampen overkwam? Ik denk niet dat u het besef heeft wat er toen werkelijk gaande was! Dat de daden van Bung tot moord en doodslag in de Simpang club geschiedde is een logisch gevolg van het voorheen geplaatste bord; ‘verboden voor honden Inlanders’! In het Nederlands gesteld voor hen(!) die het verstaan! En Bung heeft dat als journalist verstaan/ aan de lijve ondervonden. Zoals alles wat Ned. betreft, immer in die ‘koloniale periode van 3,5 eeuw gebeurde; eerst uitlokken en dan hard toeslaan. Echter een Japanse tijd heeft hen onderricht gegeven; niet te buigen!
Met verbazing lees ik de uitspraken van dhr. Mertens over de Indonesische Revolutie. Indien hij vanuit zijn “ivoren toren” denkt dat ik de ernst van de gebeurtenissen in die periode niet besef, dan daag ik hem uit om zijn beweringen concreet en nauwkeurig toe te lichten. Te beginnen met de familieleden die hijzelf verloor in de bloedige periode aan het begin van de Revolusi, in Nederland ook wel Bersiap genoemd. Tot nu toe heeft hij hierover gezwegen. Is dit te wijten aan het “Indisch zwijgen” of heeft hij simpelweg geen specifieke informatie om te delen? Het is tijd dat hij uit zijn koloniale kast stapt en duidelijkheid verschaft.
Verder vraag ik me af hoe de vlammende radiotoespraken van Boeng Tomo, die begonnen in de tweede week van oktober 1945 (sic), zo’n moorddadige uitwerking konden hebben op Bloody Monday, 15 oktober 1945. Op die datum werden 1600, met name Indo-Europeanen, naar de Simpang Club gebracht, waar velen werden mishandeld en een 50-tal op gruwelijke wijze vermoord. Hoe kon de retoriek van een jonge agitator in zo’n korte tijd zo’n verwoestend effect hebben?Als er sprake is van causaliteit, oorzaak en gevolg, dan mag dhr Mertens dat toch wel uitleggen.
Vanaf september 1945 verschenen er Indonesische kranten in Soerabaja, ik kan mij voorstellen dat Boeng Tomo als journalist er aan meewerkte, mede gelet zijn ervaring in het propagandawerk tijdens de Japanse bezetting. Kan dhr. Mertens aangeven wanneer en hoe vaak in deze kranten naar het Atlantisch Handvest werd verwezen? Of kan dhr. Robert hierop antwoorden, aangezien hij destijds in Soerabaja verbleef? Bovendien ben ik benieuwd waar en wanneer Boeng Tomo in zijn toespraken precies naar dit Handvest verwijst.
Dhr. Mertens haalt Roeslan Adoelgani aan. Ik heb toevallig zijn boek “A Fading Dream” gelezen. Mogelijk heb ik het over het hoofd gezien, maar kan dhr. Mertens aangeven waar Adoelgani in zijn boek het Atlantisch Handvest als oorzaak van de Bersiap noemt?
@PetervandenBroek; ‘het Atlantisch Handvest 1941’- Een Handvest opgesteld door Eng. en de VS. Waarbij Roosevelt opdroeg deze boodschap bij alle koloniën kenbaar te maken Voorloper van de VN. Door Ned. dd. 24/9- 1941 ondertekend.( dus nog voor de Japanse bezetting). Het kwam in de Indische volksraad ter sprake door een opmerking/vraag van één van de Inlandse Volksraad lid; dat het toch ook voor Indië gold! Tjarda beantwoorde het met (een leugen!); dat het uitsluitend(!) voor de in Europa gevestigde koloniën gold.(??) Pas een goed jaar later; de 7 dec. 1942 HM rede; waarin met geen woord gerept werd over het zelfbeschikkingsrecht! Wel een gewauwel over zelfstandigheid binnen het Koninkrijk. Vandaar ook , onder druk van de (geschoolde!) pemoeda’s; de proklamasi op 17 aug.1945! Want van Nederland was niets meer te verwachten. Abdulgani heeft dit nog in de tv. doc. Merdeka geciteerd! Het is voor mij ; dr.L.de Jong die hieraan in zijn Koninkrijk Indië delen jr.80 melding heeft gemaakt!
Bloedbad Simpang Club: De betrokkenheid Boeng Tomo
Onthullende, nog niet-gepubliceerde bronnen werpen nieuw licht op de rol van Boeng Tomo bij de gruwelijke moorden in de Simpang Club, een bloedige episode aan het begin van de Indonesische Revolutie, in Nederland bekend onder de naam Bersiap.
Lange tijd gold in Nederland het idee dat enkel mevrouw Sensu-Andries in een verklaring beweerde dat Boeng Tomo aanwezig was in de Simpang Club en daar een leidende rol vervulde. Haar getuigenis werd betwijfeld door het gebrek aan andere getuigen, waardoor het werd afgedaan als een mogelijke hallucinatie.
Nieuw bewijsmateriaal uit recent archiefonderzoek veegt deze twijfel nu echter van tafel. Eind oktober 1948 vond bij de Temporaire Krijgsraad in Batavia/Jakarta een proces plaats tegen een van de daders van de massamoord in de Simpang Club, Samioen genaamd. Op de vraag van de president van de Krijgsraad of getuige Catoir Soetomo (Bung Tomo) had gezien, antwoordde hij dat hij zich alleen kon herinneren dat Soetomo op een podium stond te schreeuwen en op te hitsen.
Bovendien blijkt nu dat mevrouw Sensu-Andries in ditzelfde proces heeft getuigd. Haar eerdere, onder ede afgelegde verklaring over de aanwezigheid en rol van Boeng Tomo tijdens de moordpartijen in de Simpang Club wordt hiermee bevestigd.
Deze nieuwe bewijzen dwingen ons tot een herziening van het verhaal over wie Boeng Tomo werkelijk was en wat hij deed. Ondanks de beweringen van Marjolein van Pagee c.s. in haar laatste boek over dit onderwerp, lijkt het erop dat het onderzoek naar zijn bloedige verleden nog lang niet is afgerond.
Deze onthullingen roepen indringende vragen op over de rol van Bung Tomo in deze gruwelijke gebeurtenissen en dwingen ons tot een kritische herwaardering van zijn historische positie.
@PetervandenBroek; ‘herziening etc.’- Is het zo evident? Is het niet beter te weten waarom/waardoor hij tot zijn daden is gedreven. – Een Nederlands politiek beleid; geen zelfbeschikking(het ondertekende Handvest), Soekarno voor het tribunaal, niet praten met de Republiek etc. die deze furie/ellende ons, buiten kampers; vrouwen en kinderen overkwam. Politieke lieden als; Gerbrandy, Romme, Beel, Drees sr., Welter, Logemann. De laatste 2 de zgn. Indische specialisten; oud planters van het type heersers over koelie’s; Indië is van ons! En juist na sept.1945 Soerabja; waar (Indo) jongeren de gehesen rood/wit vlaggen op de gebouwen weer neerstreken en met minachting die brutale Inlanders tegemoet traden. Dat bung Tomo zo fel optrad is inherent aan die situatie!
NIEUW LICHT? Niets daarvan. Het was in Surabaya alom bekend, in de Bersiaptijd dat Bung Tomo de mensen/revolutionairen tot moord en doodslag, roof en plunderingen aanzette tegen minderheden! Zijn redevoeringen waren een uiting daarvan.
@Robert;’nieuw licht etc.’- Een Ned. beleid; (door ons ondertekende Atlantisch Handvestsept.1941); geen zelfbeschikkingsrecht, Soekarno voor het tribunaal, niet praten met de Republiek, een Japans maaksel etc. Bung, die in febr.1942 getuige was hoe het Japans leger, in luttele tijd het Indisch regiem als een kaarten huis in elkaar liet storten; die al fietsend de steden binnen reden. Hoe toen de blanken gedwee de kampen werden ingedreven. – Wat dacht u hoe bung Tomo zich toen sept.1945 voelde? Vooral toen ook (Indo) Nederlanders, de de op al de gebouwen gehesen rood/wit vlag weer wilden neer strijken. – Oorzaak en gevolg; …gevolg zonder oorzaak bestaat niet! _ Woedend ben ik, dat wij/ik buiten de beschermde kampen als eerste het doelwit werden van moord/molest etc. Onze regering wist dat de blanke Nederlanders in de veilig beschermde kampen zaten. Dus zich niet(!) bekommerde om het lot van buitenkampers; de Indo vrouwen, kinderen, ouderen, die zich tussen het vijandige gepeupel bevonden. In mijn familie werd een oom vermoord en een tante tijdens de vlucht naar de beschermkampen dodelijk verwond. – Over nieuw licht gesproken!
@ Boeroeng
De mening van dhr. Eddy Samson staat bij mij niet ter discussie, ik neem de perceptie van een toentertijd 11-jarige Eddy Samson als gegeven aan. Zijn zienswijze wordt niet bevestigd door anderen!
Dit zwakke punt wordt uitgebeend door Marjolein van Pagee in eendrachtige samenwerking met de historicus Ady Setyawan, die een discutabele presentatie deed in De Balie,
zie https://historibersama.com/questions-about-the-flag-incident-in-surabaya-1945/
Foei toch dame en heer historici, de methodologie verantwoord geschiedkundige onderzoek vindt toch op een andere manier plaats of is dat sinds mijn vertrek uit Nederland veranderd?
Er wordt wel beweerd dat mr. Ploegman onderweg was naar het Oranje hotel om hulp van Batavia in te roepen, maar hij had ook gewoon naar Batavia kunnen bellen. De telefoonverbindingen van Soerabaja naar Jakarta functioneerden gewoon, daar hadden de Indonesiers wel goed voor gezorgd., er heerste orde en rust in Soerabaja.
Het lijkt er op dat Mr. Ploegman c.s. om totaal andere redenen naar het Oranje Hotel ging . Niet alleen een IEV-verslag, maar ook het verslag van de hoogste Nederlandse militair bij het RAPWI-team , de 2de lint Antonissen ontbreekt. Dus van die zijde is niks te veewachten.
Enkele Indonesiers zoals Hario Kecik.en Roeslan Abdoelgani vertellen vanuit hun perspectief een heel ander verhaal.
Ook dat vertelt Marjolein van Pagee en de Indonesische historicus Ady Setyawan niet. Het past wellicht niet in hun denkkader?
Een stupide opmerking maakt iemand die niet in Surabaya was tijdens de Bung Tomo redevoeringen en acties. Bung Tomo was een van de eersten die op de vlucht sloegen toen de Engelsen/Ghurkas de stad binnenkwamen om korte metten te maken met de moordenaars, plunderaars en zg. vrijheidsstrijders.. Bung Tomo was een product van het Japanse imperalisme en fascisme. Hij heeft de ddo van vele minderheden en “Indonesiers” op zijn geweten. Marjolein P. kan goed djaplakken en meningen overschrijven. Wat een geweldige “geschiedsschrijving”!
@Robert; ‘Tomo op de vlucht etc.’- Bij de komst van de Britten? Hij was juist met zijn radio Pemberontak; de aanjager van de strijd tegen de Britten! Hij was het, die vooral de jeugd met hun povere bewapening inspireerde/ opriep tot een heroïsch treffen tegen een zwaar bewapende Britse beroepsleger. Toen Soekarno op verzoek van Malaby werd opgeroepen tot bemiddeling was Tomo aanwezig bij de aankomst van Soekarno 30/10-’45! Na de moord op Malaby 31/10’45 duurde de strijd tot 1/12-’45. Britse verliezen ca.400 en aan Indonesische zijde ca.6000!
– Over djaplakken gesproken!
*bron; ing.AC.Broeshart: Dagboek over de Bersiaptijd in Soerabaya
Rommertens jij was niet in Surabaya tijdens de Bersiaptijd en zit wat te kletsen in de ruimte! Hou maar op daarmee! Toen de Engelsen en Ghurkas vochten in Surabaya en de stad veroverden was Bung Tomo op de vlucht en niet in de lucht!
De “beste stuurlui” weten alles beter. Waarom vocht Bung Tomo niet tot in de dood tegen de Engelsen en Ghurkas?Zoals zo vele jongeren deden op zijn instigatie? Hi was een fascistische moordenaar!
@Robert; ‘de beste stuurlui etc.’- Wel uw leesbril opzetten; ik citeerde(!) de getuigenis van ing. AC. Broershart, die daar ter plekke was.
Fact-checking 1: “Toen de Engelsen en Gurkha’s vochten in Soerabaja en de stad veroverden, was Bung Tomo op de vlucht, niet in de lucht!”
Het verhaal klinkt leuk, maar is wel goed verzonnen, wellicht door iemand die Soerabaja maar beperkt kent.
De Britse 49e Indian Brigade, onder leiding van brigadier Mallaby, bezette Soerabaja op 25 oktober 1945. Van 28 tot 30 oktober vond de “eerste Slag om Soerabaja” plaats. Onder tragische omstandigheden werden Britse eenheden gevangen genomen en gruwelijk vermoord. De Britten, in een benarde positie, riepen de hulp in van president Soekarno. Eind oktober 1945 werd, mede dankzij hem, een wapenstilstand afgekondigd.
Tijdens Soekarno’s verblijf in Soerabaja leidde Boeng Tomo hem rond in zijn radiostation. De dag vóór de beslissende Slag om Soerabaja op 10 november, hield hij zijn beroemde vlammende toespraak. 10 november is in Indonesië Heroes’ dayg. Met grote waarschijnlijkheid was Boeng Tomo toen nog in Soerabaja.
Fact-checking 2: Bung Tomo was degene die de jeugd, ondanks hun beperkte bewapening, inspireerde tot een heroïsch gevecht tegen het zwaar bewapende Britse leger.
Ook dit verhaal is ideologisch gekleurd. Het dominante verhaal in zowel Indonesië als Nederland beschrijft de arme pemoeda’s onterecht als lichtbewapende nationalisten. In Soerabaja beschikten ze over aanzienlijke hoeveelheden (zware) wapens, afkomstig van de Japanners. De kwalijke rol van KTZ Huijer in de wapenaffaire mag bekend worden verondersteld. De Britten noemden hem liefkozend “those sailors of Surabaya”. De Indonesische nationalisten hadden zelfs tanks die, volgens Britse bronnen, in Soerabaja door Japanners werden bestuurd. Althans, de bemanning sprak in ieder geval Japans.
De discussie over Soerabaja in de beginfase van de Indonesische Revolutie wordt beheerst door dergelijke onjuiste verhalen, vaak verspreid door betrokkenen. Zulke argumenten dragen niet bij aan een verhelderende discussie of een beter begrip van de gebeurtenissen. Integendeel, sommigen, zoals Marjolein van Pagee, ontmaskeren deze geruchten terecht. Dus, bezint , eer Gij begint.
E.e.a. is gebaseerd op recent research in de National Archives, Imperial War Museum en National Army Museum in London
Om de vraag van Waarom/Waardoor van Bloody Monday 15 oktober 1945 zinvol te beantwoorden, dient wel de tijdlijn in het oog gehouden .
Na de Japanse capitulatie 15/8 en Proklamasi 17/8 bleef het relatief rustig in Soerabaja. Er waren weliswaar schermutselingen tussen Indonesiers en (Indo-)Europeanen maar dat had geen dodelijke gevolgen.
Op 19/9 werd mr. Ploegman dodelijke gewond bij de schermutselingen rondom het Oranje Hotel maar dat lijkt een incident. Ondanks dat een rits Nederlandse militairen de boel op stelten zetten, vooral marine-officieren zoals LTZ de Back, KTZ Huijer, was er in Soerabaja nog geen sprake van structureel geweld tegen (indo-) Europeanen, laat staan Chinezen. Maar ook kort voor 15 oktober waren al Indo-Europeanen doelwit van geweld dat even later een structureel karakter krijgt.
Op 15 oktober veranderde de situatie abrupt. Hoeveel radio-uitzendingen heeft Bung Tomo wel gegeven om de meute op stang te jagen? Hoe groot was zijn invloed op de massa opgebouwd in nauwelijks een week? Om in Nederlands perspectief Bung Tomo alleen de schuld/verantwoordelijkheid van de bloedige gebeurtenissen in Soerabaja e.o. geven lijkt me wat veel gevraagd.
Wanneer wordt deze dominante mystificatie uit de wereld geholpen, onderbouwd met feiten wel te verstaan?
Om dan als oorzaak van 15 oktober en vage gebeurtenis in 1941 ( 4 jaar geleden?) aan te wijzen waarbij Nederland niet direct betrokken was lijkt toch meer een hersenschim.
@PetervandenBroek; ‘vage gebeurtenis etc.’- Van 4 jaar geleden; aug. 1941 het door Nederland ondertekende Atlantisch Handvest (voorloper VN); elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Nederland verloochende het in de 7 dec.HM rede. Vandaar de Proklamasi 17/8’45! De kern van het conflict; geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka. Dus amok=bersiap! Met een debacle als slot in dec.1949.
Amok=bersiap op instigatie van een fascistische moordenaar!
@Robert; ‘een fascistische moordenaar etc.’ Opgeleid in onze Indische fascistische maatschappij met een gg.; met exorbitante rechten, een Vaderlandse club; vol met NSB’ers, een PID, een concentratie kamp Boven Digoel en een raciale wet; Europeanen-Inlanders! Geen wonder dat zijn kreet was; boenoeh Belanda/dood aan de Hollanders!
@Robert; ‘een fascistische moordenaar etc.’ Opgeleid in onze Indische fascistische maatschappij met een gg.; met exorbitante rechten, een Vaderlandse club; vol met NSB’ers, een PID, een concentratie kamp Boven Digoel en een raciale wet; Europeanen-Inlanders! Geen wonder dat zijn kreet was; boenoeh Belanda/dood aan de Hollanders!
https://debalie.nl/debalie-tv/antikoloniaal-verzet-en-geweld/
Zie de boekpresentatie van 9 november
De Balie: Vanuit het Indonesisch perspectief toont de historicus Ady Setyawan “specialized in the Revolution of 1945” tijdens zijn presentatie om 6:43 een slide:
Het Vlagincident (Peristiwa Bandera)
. On September 19,1945 some people from the IEV (Indo-Europeesch Verbond) put the Red, White and Blue flag on top of the Oranje Hotel
. The flag was raised, a few days after the Allied organization RAPWI arrived in Surabaya
Wat zegt het Nederlands perspectief?
“…Op 18 september, één maand na de capitulatie werden de eerste geallieerde militairen boven Soerabaja gedropt…
…Op 19 september hesen Joost Lansdorp en ik (J.H. Boer) de Nederlandse vlag op het dak van het Oranje Hotel om aan te geven dat zich daar een officïele Nederlandse delegatie bevond…. ”
Vaandrig Joost Landsdorp was één van de 4 Nederlandse militairen, waaronder KNIL-ltnt Antonissen en de sergeants Bals en Frich samen met 3 Engelse militairen boven Soerabaja werden gedropt. De “ik-persoon” was de burger J.H. Boer die het vlagincident beschrijft in zijn boek “Koninklijke Olie in Indie “. Jack Boer zou op 10 november prominent deelnemen aan de reddingsactie in de Werfstraatgevangenis.
Onbekend is dat ook captain Prentice, de Commanding Officer en hoogste officier van de RAPWI groep vanuit zijn perspectief de gebeurtenissen in Soerabaja beschrijft in een niet gepubliceerd rapport.
De volgende dag, 20 september klopte Roeslan Abdulgani (31) als vertegenwoordiger van de Republiek Indonesia aan de deur van kamer 33 van het Oranje Hotel waar de Nederlandse RAPWi-leden en pro-Nederlandse activisten samenscholen. Hij waarschuwde hen dat uitdrukkingen van Anti-Republikeins gevoelens , inclusief het hijsen van de Nederlandse vlag niet getolereerd zouden worden.
Niet alleen in indonesie van de historicus Ady Setyawan maar ook in Nederland heersen vele mythes over het Vlagincident in Soerabaja. Op basis van de verschillende perspectieven is een betrouwbare reconstructie te maken van de werkelijke gebeurtenissen over het Vlagincident op 19 september 1945
Zodoende wordt ook de mythes rondom het Vlagincident ontrafeld.
@PetervandenBroek; ‘mythes rondom het vlagincident etc.’- Het voornaamste/belangrijkste voor de Indonesiër is; het verscheuren van onze driekleur…. tot het Indonesische rood/wit! – In die tijd was een vlag ; een nationale heiligheid! Het verscheuren: ‘heiligschennis’. (Hollands vlag; jij bent mijn glorie …zongen de kampbewoners na 15/8’45..)
Het hangt maar vanuit welk gezichtpunt je het Vlaggernincident bekijkt. Wat was dan voor de Japans hoge militairen belangrijk die bij het vlaggenincident betrokken waren?
En wat was voor de Indo-Europeanen belangrijk bij het vlaggenincident?
In het Oranje Hotel was mr. Ploegman met enkele IEV-leden aanwezig. Vòòr de oorlog was hij voorman van het IEV en in de Japanse bezettingstijd werkte hij in de organisatie Kaoem Indo samen met de Japanners (collaboratie?).
Wat deed dhr Ploegman in het Oranje Hotel? Het ophangen van de Nederlandse vlag was al uitbesteed aan KNIL-vaandrig Lansdorp en Jack Boer.
Toch een simpele vraag aan de Heren Robert en Mertens?
Victor Ploegman was niet in het oranjehotel, maar was aan de overkant en liep de straat over en werd daar aangevallen.
@PetervandenBroek; ‘mr.Ploegman etc.’- Leider van het IEV was, na het verscheuren van de driekleur, onderweg naar het Oranje hotel om hulp van Batavia in te roepen, toen hij door een aantal uit de woedende samen gedrongen massa werd neergeslagen. Hij stierf daarna aan de verwondingen.
@PetervandenBroek; ‘mr.Ploegman etc.’- Leider van het IEV was, na het verscheuren van de driekleur, onderweg naar het Oranje hotel om hulp van Batavia in te roepen, toen hij door een aantal uit de woedende samen gedrongen massa werd neergeslagen. Hij stierf daarna aan de verwondingen.
Er zijn verschillende versies over wat er met mr. Ploegman gebeurde bij of in het Oranje Hotel!
Een prominent pemuda uit die tijd, Hario Kecik beweert in een interview, zie Marjolein van Pagee , dat mr. Ploegman de vlag hees. Toch wel vreemd, daar een andere prominente pemuda, Roeslan Abdulgani iets anders beweert. Marjolein van Pagee volgt om onduidelijke redenen de versie van Hario Kecik!
Th. Bussemaker schrijft in zijn boek “Bersiap Opstand in het Paradijs” (p.199) dat vaandrig J.R. (Joost) Lansdorp en J.L. (Jack) Boer de vlag hesen. Ook Jack Boer schrijft dat in zijn boek!
Maar in het dominante Nederlandse verhaal zou Mr. Ploegman in gezelschap van IEV-leden naar het Oranje Hotel zijn gegaan om hulp van Batavia in te roepen. De bron van het verhaal is onbekend.
Dan mag men verwachten dat een IEV-verslag het Vlagincident beschrijft waarbij het vooraanstaand IEV/Kaoem Indo-lid mr. Ploegman, de beoogde burgermeester van Soerabaja dodelijk werd gewond. Helaas, dat verslag komt nooit ter sprake en is bij het Nationaal Archief noch bij het NIOD te vinden? Toch wel heel vreemd!!
De web site van de oorlogsgravenstichting vermeldt mr. Ploegman, maar zijn persoonsdossier in het Nationaal Archief ontbreekt! Iets klopt hier niet.
Door de desinformatie wordt op zo’n manier wel een mythe geschapen.
Ploegman zag de revolutionaire Indonesiërs de vlag strijken en wilde hen beletten de vlag te schenden en stak de straat over richting het hotel. Eddy Samson vertelt dat de straat intussen was volgelopen met pemoeda’s en andere Indonesiërs, die met genoegen het tafereel meemaakten. Toen gebeurde het snel: Ploegman werd vanuit de massa mensen neergestoken door iemand met een bajonet. Eddy Samson zag hem ineenzijgen. Indische jongens die in De Vriendschap waren, kwamen snel naar buiten en tilden het lichaam van Ploegman op en brachten het naar binnen.
—-
https://www.indischhistorisch.nl/tweede/familieverhalen/familieverhalen-indos-in-indonesie-1-eddy-samson-driemaal-is-nog-geen-scheepsrecht/
Ik heb Eddy Samson dit verhaal ook zien vertellen aan Adriaan van Dis. Werd gefilmd en is uitgezonden op tv
De perceptie van de toen 11-jarige Eddy Samson staat niet ter discussie. Zijn verhaal kan worden beoordeeld in het kader van de gebeurtenissen op 19 september 1945 in en rondom het Oranjehotel.
Men beweert dat mr. Ploegman op weg was naar het OranjeHotel om hulp van Batavia in te roepen. Het telefoonverkeer tussen Soerabaja en Batavia functioneerde normaal, mr. Ploegman kon zich die moeite besparen en rustig naar Jakarta/Batavia bellen. Wellicht zijn er andere redenen die de aanwezigheid van mr. Ploegman in en bij het Oranje Hotel verklaren!
Indonesische bronnen geven een ander en gedetailleerde narratief van de gebeurtenissen.
De pasbenoemde Resident Sudirman trad op 19 september 1945 de hal van het hotel binnen en ontmoette daar enkele Europeanen waaronder mr. Ploegman en zijn staf. Ploegman verklaarde dat hij de geallieerde vertegenwoordiger in Soerabaja was. Sudirman vroeg hem de Nederlandse vlag op het hotel te strijken. Ploegman antwoordde bits: “De Geallieerden hebben de oorlog gewonnen en omdat Holland lid is van de Geallieerden, hebben Nederlanders het recht om de Regering (Gouvernement PvdB) van Nederlands-Indie te herstellen. Republik Indonesia? Wij erkennen deze niet”.
Zonder het antwoord van Sudirman af te wachten keerde Ploegman Sudirman zijn rug toe, liep naar de achterkant van het hotel en keerde terug met een pistool. Hij bedreigde Sudirman er mee en schreeuwde enkele bevelen. Twee mannen, Sidik en Hariyono, grepen naar Ploegmans pistool. Er ontstond een worsteling, het pistool in Ploegmans handen ging af, de kogel bleef in het plafond steken. Terwijl Hariyono Resident Sudirman naar de buitenwachtende auto begeleidde, vocht Sidik met Ploegman, die levensgevaarlijk werd gewond. Bij het horen van het pistoolschot snelden andere Nederlanders toe en vochten met Sidik. Een Nederlander viel met een lang mes Sidik aan. Sidik verdedigde zich , hij gebruikte een fiets als schild, maar werd neergestoken.
Voor het hotel, brak de hel los, er ontstond een handgemeen tussen Indonesiers en (Indo-) Europeanen. Volgens Indonesische bronnen vielen er 4 Indonesische doden bij de schermutselingen. Uiteindelijk greep de Kempeitai in en de rust keerde terug.
Wordt het relaas van Eddy Samson in bovenstaand kader geplaatst dan merkte Samson pas van de aanwezigheid van Ploegman op toen deze door Nederlanders uit de hotelhal werd gedragen en in een auto naar het Centraal Burger Ziekenhuis CBZ vervoerd. Dan onstond de indruk bij hem zdat Ploegman in het tumult vòòr het hotel gewond raakte.
Op 22 september 1945 stierf Mr. Ploegman aan zijn verwondingen opgelopen in het hotel. Hij stond op de nominatie de eerste Indische Burgemeester van Soerabaja te worden. Ploegman was Voorzitter van de IEV-afdeling in Soerabaja . Tijdens de oorlog vervulde hij een vooraanstaande functie binnen de Kaoem Indo, een orgaan dat samenwerkte met de Japanse bezetter om het lot van (Indo-)Europeanen te verbeteren
De Oorlogsgravenstichting vermeldt zijn naam op de wen site. Het is een raadsel waar het bijbehorend persoonsdossier is gebleven, althans de gebruikelijke link naar het Nationaal Archief ontbreekt.
Hij ligt op een zgn. buitenereveld begraven! Zijn graf is in verwaarloosde staat
Een IEV-rapport over de gebeurtenissen bij het Oranje Hotel, het zgn Vlag-incident is nooit publiekelijk verschenen.
Het rapport van 2de ltnt Antonissen, de hoogste Nederlandse officiier bij het RAPWI team dat in Soerabaja gedropt werd nooit gepubliceerd. Hij stond in contact met Mr. Ploegman en mag medeverantwoordelijk worden gesteld voor het vlagincident.
Zo blijven er nog vele blinde vlekken over in het Nederlands perspectief
graf Victor Ploegman
@PetervandenBroek; ‘vlagincident mythes etc.’- Alsof bijzaken; wie wel de vlag heeft gehesen, Ploegman aanwezigheid/verwondingen etc. de geestdrift van die Indonesische massa kon temperen. Zij waren getuige van voor hen de allereerste helden daad tegen de Nederlanders. Zoals ook pemoeda Harun Zain, ex.KW3, later min.van Arbeid, het verwoordde ‘het heroïsche incident van het neerhalen/verscheuren veroorzaakte een schok en uitbarsting van strijdlust om de onafhankelijkheid te verdedigen. Het patriotisme verspreide zich als vuur naar alle hoeken en gaten door het hele land’! Ook in mijn woonplaats Ambarawa kwamen op de alloon2 jongeren samen; zongen, marcheerden, schreeuwden merdeka etc.
Het verhaal over het vlagincident waarbij Eddy Samson was betrokken, wordt niet voor niets verteld! Het was juist Marjolijn van Pagee op haar web site Histori Bersam , die de getuigenis van Eddy Samson niet alleen ter discussie stelt, hem dunnetjes fileert en met mosterd na de maaltijd koud serveert. Een Indonesische historicus Adi Setyawan draagt zijn steentje bij aan het artikel. https://historibersama.com/questions-about-the-flag-incident-in-surabaya-1945/
Niemand hoeft er vreemd van op te kijken dat deze twee figuren, Van Pagee en Setyawan 4 jaar later op het toneel van De Balie verschijnen en hun mantra afdraait. Wordt hun mythische figuur Bung Tomo geloofwaardiger?
Het mag geen verbazing wekken dat voor mijn reactie dezelfde bronnen zijn gebruikt als welke het Duo Van Pagee en Setyawan gebruikte, maar het resultaat verandert!.
Geschiedschrijving wordt opgevat als het creatief weglaten van essentiele dingen.
De historici Van Pagee en Setyawan maken op discutabele wijze van een bijzaak een hoofdzaak! Het lijkt wel een wajang voorstelling. Je ziet schaduwen maar de hoofdpersonen blijven achter het doek verborgen. Wat is er precies aan de hand?
De afgebeelde foto van Bung Tomo is alom bekend. De beeltenis is symbool voor de heroische strijd van Indonesische Nationalisten in Soerabaja op 10 november 1945, Heroes Day .
Bung Tomo als militaire leider, gewapend en al gekleed in battle dress. Hij spreekt een menigte in Soerabaja toe. Een parasol beschermt hem tegen de brandende zon!
Hedendaags kunstenaars kleuren het beeld in, plaatsen Bung Tomo in actie tijdens de Slag om Soerabaja. De intentie is duidelijk Bung Tomo als aanjager en militaire leider in de heroisch strijd aan het begin van de Indonesische Revolusi.
Marjolein van Pagee “vergeet” te vertellen dat de foto fake is, een uitgekiend staaltje van propaganda.De bekende pemuda Hario Kecik , zelf eens door Marjolijn van Pagee geinterviewd, was aanwezig toen een fotograaf uit Jakarta aan Bung Tomo vroeg om voor een foto te poseren in het “Malang Holiday Hotel” in 1947, dus twee jaar na de beroemde slag. De hotelparasol spreekt boekdelen!
Afgezien van dat Bung Tomo had nauwelijks een wapen en vervulde geen militaire rol tijdens de gevechten in Soerabaja. De mythe van Bung Tomo leeft voort in de heroische foto van hem, maar de foto is en blijft fake. Het illustreert onomwonden dat geschiedenis door perceptie en mode is beinvloed.
Er vallen genoeg sprookjes over Bung Tomo te vertellen.
The winner writes the history
History is written by people who want you to believe it.
Hier in Amerika gaat het verhaal rond dat Amerika de helft van Mexico stool. Dat is het verhaal van de loser.
Het verhaal van de winner is dat Amerika heel Mexico innam na de American-Mexican oorlog en dat Amerika de helft terug gaf aan Mexico.
A.Olive
History is not what you thought.It is what you can remember. War makes rattling “good” history: but Peace is poor reading.
@Boeroeng; ‘sprookjes etc.’ – Zie ook de heroïsche foto van onze prins Bernard tussen de soldaten! Gewelllllllldig!
Na haar scriptie “Bung Tomo: War criminal or Hero” (2019) lijkt het nieuwe boek van de historica Marjolein van Pagee afgerafeld en controversieel. Als resultaat blijft Bung Tomo een sprookjesfiguur.
Zij stelt in dit boek dat er “weinig bewijs” is voor de beschuldigingen, dat Bung Tomo één van de grote aanjagers van bloedige geweld tegen Nederlanders, indo-Europeanen en hun sympathisanten.
Zij beweert dat er maar weinig bewijzen (in Nederlandse archieven) zijn te vinden, maar raadpleegde zij het juiste archief, het voor uitverkorenen toegankelijke Arsip Militèr in Jakarta?
Behalve de historicus Harry A. Poeze (biografie Tan Malaka) heeft geen enkele buitenlandse onderzoeker van niveau (W.H. Frederick. R. Cribb) toegang kunnen krijgen tot dit tot verbeelding sprekende Archief.
Worden de bronvermeldingen van het onvolprezen boek “Revolutionary Worlds” (2022) aandachtig geanalyseerd dan konden of wilden zelfs vooraanstaande Indonesische onderzoekers het Arsip Militèr niet raadplegen. Vergelijk Revolutionary Worlds dan maar met dat van Prof. L. de Jong die een boekenplank over Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog zou hebben geschreven zonder het Archief van zijn NIOD te raadplegen, het voormalige Nederlands Instituut voor OorlogsDocumentatie.
Geconcludeerd mag worden dat zonder het Arsip Militèr Marjolein van Pagee niet in staat kan zijn een zorgvuldig en verantwoord multiperspectief over Bung Tomo te schrijven.
Dan valt over haar éénzijdig- en vooringenomenheid best wat te zeggen.
@petervandenbroek; ‘een boekenplank etc.’- dr.L de Jong, directeur van vm. Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, nu NIOD, zijn eigen instituut niet zou hebben geraadpleegd? – @Bung Tomo etc.- wat valt er nog meer van hem te vertellen, dan dat hij in Soerabaja ‘de aanjager is geweest van bersiap etc.?
Bung Tomo een “sprookjesfiguur” in a hell of a time, waarin minderheden de ware slachtoffers waren.
@Robert; ‘ware slachtoffers etc.’- Door toedoen van ons provocerend beleid; geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka. Dus amok= bersiap!
zie ook: https://resolver.loedejongdigitaal.nl/nl.vk.d.12-2?view=html
Scan uit deel 12 van de oorlogserie van Lou de Jong.
Bung Tomo maakte de geweldlievende emoties los. Dat was zijn doel.
Nu weet ik niet hoe vaak hij over de straatradio riep: we strijden door totdat alle Nederlanders weg zijn uit Indië…..
1x … 30x? Dat is oproepen tot etnic cleansing .
Hij is medeverantwoordelijk voor het geweld tegen de Britse militairen en dat sommige Indonesiers sadistisch werden en burgers gingen vermoorden
@Boeroeng; etnic cleaning etc.’- Etnic cleaning= etnisch uitroeien/schoonmaken; wat een onzin. Bung riep op; tot verzet/dood aan de bezetters/onderdrukkers van tempo doeloe! Dit naar aanleiding van ons provocerend beleid; niet praten met de Republiek, een Japans maaksel, Soekarno voor het tribunaal etc. Wij/ik, buiten de kampen hebben de hele Japanse tijd tussen hen in gewoond; vijandig bejegend doch links gelaten. Na sept.’45 werden wij met de dood bedreigd! Die hele bersiap ellende is door Nederland uitgelokt… ten koste van ons, die buiten de beschermde(!) kampen waren- Gewoon; oorzaak en gevolg!
Bung Tomo schijnt toch echt gezegd te hebben … zolang er nog één Nederlander in Indië aanwezig was.
Dat is een etnic cleansing beogen. Je kunt aanvoeren dat hij bedoelde netjes en orderlijk door een Indonesische leger Nederlanders op de boot zetten.
Maar het is nog steeds etnic cleansing.
En in de sfeer van die maanden versterkt hij het idee van : weg met de Nederlanders, verjagen en vermoorden
En zeker werd zijn versterking in een emotionele context gezet
Zo deed hij zijn redes.
Wel of niet moordpartijen willend, maar de man was een bedreiging voor europees geörienteerden, zo ervoeren velen van hen zijn volksmennerij
Ik heb eens een audio-opname gehoord.
Ik begreep de woorden niet, Ik begreep wel de agressieve emoties die hij bracht en wilde losmaken.
Als volksmennerspreker was hij beter dan Hitler.
Churchill, ook geen lekkertje, deed het veel menselijker in zijn speeches… Soms ook met bloed noemen.
De moordpartijen van minoriteiten werden uitgelokt door de volksmenner en opruier Bung Tomo die een product is van het Japanse fascisme en het Japanse imperialisme en hun propaganda.
@Boeroeng/Robert; ‘volksmenner etc.’- Ja natuurlijk, logisch! Weg met die Belanda’s (en aanhorige) met hun ‘eens komt de dag dat Nederland zal herrijzen……..’- na een bezetting van 3,5 eeuw!
Citaat:”….. Bung Tomo wordt vaak gezien als een van de grote aanjagers van ernstig geweld tegen Indische Nederlanders (Indo-Europeanen), Chinezen, Molukkers (Ambonezenen andere, van collaboratie verdachte Indonesiërs (Menadonezen en Timorezen).
Historicus Marjolein van Pagee stelt in er weinig bewijs is voor deze beschuldigingen. Van Pagee betoogt dat de anti-Indonesische propaganda van toen nog steeds doorwerkt, en dat het beeld van Bung Tomo in Nederland het gevolg is van een racistische lastercampagne”…….
Als Bung Tomo in Soerabaja niet één grootste aanjagers van het bloedige geweld tegen Nederlanders en hun sympathisanten waren aan het begin van de Indonesische Revolusi (oktober-november 194) , wie waren dan de aanjagers van het bloedig geweld in Soerabaja waarbij 1000 slachtoffers op beestachtige wijze werden afgeslacht? Slachtoffers waren o.a. Arnold Michels 5, , Geertruidje Jonker, Boudewijn Milar, van Ormondt. Allen 5 jaar oud!
Historicus Marjolein van Pagee heeft bijna 300 bladzijden nodig om d e onschuld van Bung Tomo te bewijzen, maar zij geeft niet aan wie dan wel de schuldigen waren.
Zo kan ik ook een boek volschrijven.
Maar wat schieten we er mee op, wat zegt dit over de bloedige gebeurtenissen in Soerabaja in de Bersiap periode anders dan het witwassen van iemand van Indonesische afkomst? Dan is het argument van lastercampagne een doodgewone drogreden om de aandacht af te leiden.
Ook hier verwordt geschiedsschrijving tot een middel om creatief hete hangijzers weg te laten.
@PvandenBroek; ‘de grootste aanjager etc.’- Natuurlijk is/was Bung dat> Als ik Indonesiër was en meemaakte dat (indo)Nederlanders tav. de Proklamasi zich hautain opstelden, de Japanners ‘meehielpen’ om de gehesen rood/witte vlaggen van de gebouwen te verwijderen, wederom de bezetter/onderdrukker wilde zijn etc. was ik zeker aanjager geweest/geworden! De banvloek had uitgesproken tegen al dat koloniale gespuis…..Dacht, dat Pagee beweert: geen bewijzen te hebben, dat Bung persoonlijk(!) moorden heeft gepleegd. In die tijd waren er zeker Pemoeda’s die daartoe wel in staat waren. Vooral zij die persoonlijk(!) ervaringen hadden/ondervonden van (Indo)Belanda’s, die hen altijd gekoeioneerd hebben. Deze bloedige ellende is door onze overheid uitgelokt. Die dan daarna zich als de ‘vermoorde onschuld’ gedraagt; Indië bevrijden, orde en rust etc.! Geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka. Dus amok=bersiap! Zo simpel is het.
“Het beeld van Bung Tomo in Nederland het gevolg is van een racistische laster campagne”. Laat mij niet “lachen”! Bung Tomo was een grote racist en het product van het Japanse fascisme en imperialisme gebaseerd op moord en doodslag. Was zijn vrouw of njai niet een Oostenrijkse?
@Robert; ‘de njai van bung Tomo etc.’- Geen Oostenrijks, maar een Nederlandse; Joke Dijkema, de blonde dochter van de Indische NSB’er Robert Dijkema!
Duizenden werden door Bung Tomo de dood ingejaagd of op zijn instigatie vermoord. Hijzelf sloeg op de vlucht toen de Engelsen en Ghurkas de stad Surabaya onder hun controle brachten en pacificeerden. Wat is dat voor een “oorlogsheld” die de dood van zovelen heeft veroorzaakt? Een “geweten” had hij waarschijnlijk niet.
@Robert; ‘de dood van zovelen etc.’- Door wie; waarom? Zij streden onder aanvoering van Bung, na 350 jaar bezetting(!), voor hun onafhankelijkheid! Vandaar uiteindelijk; hun merdeka! Over een geweten gesproken….!
Zelfs de gerenommeerde Amerikaanse prof. W.H. Frederick geeft 20/8/1945 als publicatie van de Proklamasi in Soera Asiakrant aan, zie Vision and Heat een veel citeerde studie over de gebeurtenissen in Soerabaja tijdens het begin van de Indonesische Revolusi. So what, 1601 Slag bij Nieuwpoort!
Als Marjolein van Pagee niet de moeite neemt juiste datum te vermelden, dan is het alleszins begrijpelijk dat ze het overzicht verliest zoals bij het begrip “Bersiap”
Citaat bij debalie.nl : …..“In Nederland staat al het geweld dat door Indonesiërs in die tijd werd gepleegd bekend als de ‘Bersiap’ – gebaseerd op de strijdkreet van Indonesische verzetsstrijders. In Indonesië bestaat dit concept niet als zodanig en betekent ‘Bersiap’ gewoon ‘wees paraat’….., zie ook foto.
Marjolein van Pagee dient wel objectief tegenover historische feiten te staan. Wil zij als historicus serieus genomen worden dan dient zij relevante feiten in hun context te plaatsen.
Want wat gebeurde er aan het begin van de Indonesische Revolusi, de periode oktober 45-maart 46. In die periode kwamen Indonesische opstandelingen bijeen en de term “Bersiap” werd gehoord “wees paraat”. Meestal begon daarna het moorddadig geweld tegen vnl Indo-Europese gemeenschap en hun sympathisanten.
Met behulp van wat AI, Artificial Intelligence en ChatGPT is een kwantitatieve studie gaande over het door Indonesiers gebruikte woord “Bersiap” in combinatie met de bloedige gebeurtenissen tijdens het begin van de Indonesische Revolusi. Marjolein van Pagee is gewaarschuwd en niet alleen zij.
Weliswaar noemt zij Soerabaja als voorbeeld maar waar is Bloody Monday, 15 Oktober 1945 gebleven? Op die dag haalden Indonesische extremisten gewapend met gedetailleerde namenlijsten meer dan drieduizendvijfhonderd (3500) onschuldige burgers, merendeels mannen en jongeren uit hun huis en transporteerden ze o.a. naar de Simpang Club en de Werfstraatgevangenis, het leek wel een pogrom. Niet alleen op die dag maar in de daaropvolgende weken werden weerloze vrouwen, kinderen en mannen van merendeels Indo-Europese, afkomst en hun sympathisanten (Ambonezen, Chinezen en Menadonezen ) overal in Soerabaja op gruwelijke wijze afgeslacht. Over het aantal slachtoffers verwijst Marjolein van Pagee in haar scriptie over Bung Tomo (2018) weliswaar naar een boek van Meelhuysen maar een eenvoudig onderzoek in de kranten van die tijd geeft aan dat alleen al in Soerabaja meer dan 400 met name genoemde slachtoffers door Indonesiers op beestachtige wijze werden vermoordt.
Een lijst van slachtoffers (vermist, ontvoerd vermoord etc.) van Soerabaja is in bewerking naar voorbeeld van een eerder gepubliceerde lijst van 1000 slachtoffers uit Bandoeng. Ook een getal van 1000 slachtoffers lijkt reeel voor Soerabaj, calculated guess. Ook hier is Marion van Pagee gewaarschuwd.
Wat de Balie wel vermeld : “Op 10 november bombarderen de Britten de stad Soerabaja met duizenden burgerdoden tot gevolg. Maar is dat ook waar?
Geschiedschrijving verwordt zo tot het creatief weglaten van essentiele gebeurtenissen die niet in een perspectief passen.
@PetervdBroek; ‘bloody monday etc.’- En waarom/waardoor heeft dit plaats gevonden? Zomaar?
“En waarom/ waardoor?”
Vertel, vertel.
Wij wachten allen met spanning
A. Olive
citaat in Historiek.net “Hij (Bung Tomo) stuurde het grote nieuws door naar de redactie van de krant Soeara Asia. Omdat de Japanners het ontkenden, en men eerst zekerheid wilde over de betrouwbaarheid van het bericht, werd het uiteindelijk pas op 21 augustus als voorpaginanieuws geplaatst.
De historica Marjolein van Pagee beweert dat de krant Soeara Asia het nieuws over de Proklamasi pas op 21 augustus op de voorpagina plaatste maar is dat wel waar?
Op dit moment is in Soerabaja een tentoonstelling over 10 November (Heroes day) te zien waarin over Augustuis 1945 staat:
20/8/’45 Berita Proklamasi muncul di Koran SOEARA ASIA dat betekent: 20/8/’45 Het nieuws over de proclamatie verscheen in de Soera Asia-krant.
De Surabayanen zullen het toch wel beter weten dan Marjolein van Pagee! Heeft zij haar bronnen wel gecontroleerd? Wie het beter weet mag het zeggen.
citaat in debalie.nl
“Bung Tomo is een vooraanstaand figuur in de Indonesische strijd voor onafhankelijkheid en bekend om zijn rol in de slag om Surabaya in de tweede helft van 1945. In 2008 kreeg hij in Indonesië de officiële heldenstatus.”
Onvermeld blijft dat Bung Tomo omstreden is in Indonesie. Na meer dan 25 jaar na zijn dood kreeg Bung Tomo op aandringen van een belangrijke politieke partij de status van Pahlawan Nasional Indonesia (Held van Indonesia). Ook werd hij niet begraven op de Erebegraafplaats voor Helden in Surabaya.
Soms wordt gekscherend gezegd dat geschiedschrijving bestaat uit het creatief weglaten van essentiele feiten.
Familieleden van vooraanstaande Helden o.a. Abdulgani (vroegere minister van BZ) zijn uitgenodigd voor Heroes Day (10 November). Het gerucht gaat dat vergeten is nabestaanden van Bung Tomo uit te nodigen. 10 November zal uitwijzen of het gerucht op waarheid berust.
@petervdBroek; ‘bung Tomo omstreden etc.’- Waarom? Omdat hij opriep tot; dood aan de Belanda’s? Toen deze zich gedroegen als overwinnaars van de oorlog en laatdunkend de proklamasi tegemoet traden. Abdulgani zei het al op tv.doc. Merdeka; ‘wij hadden in het begin enig sympathie met ex. krijgsgevangen, maar toen zij zich wederom gedroegen als toeans was het medeleven al gauw verdwenen!’ – Wel of niet dd.20/8 of 21/8 op de koran Soeara S; maakt het wat uit? Als het bericht pas na 24.oo mn. bekent werd dan is het de 21ste! -Toch opvallend, dat nu weer een Nederlandse(!) historicus/a een biografie over een Indonesische oorlogsheld heeft uitgebracht. Volgens info; is Marjolein P. een kleindochter van een Ned. marinier, die in Soerabaja heeft gediend. Haar grootvader was waarschijnlijk toen al begaan met Indonesië (?)
Was Marjolein P. in Surabaya toen Bung Tomo in zijn redevoeringen opriep to moord en doodslag van minderheden die zich niet konden verdedigen? Goebbels en het Japanse facisme waren zijn leermeesters.
@Robert; ‘Goebbels en het Japans fascisme etc.’- Denk eerder aan het Nederlands fascisme in Indië; de Staatsregeling Europeanen- Inlanders, die hij als Inlander heeft moeten ondergaan. Publicist DMG.Koch je.’20/’30; ‘minder was de positie van de inlander en onvermijdelijk was zijn wrok tegen de Nederlanders met alle desastreuze (!) gevolgen van dien’.- En die rekening werd ons tijdens de bersiap gepresenteerd!
-@ ‘was Marjolein P. in Soerabaja etc.’- Wat een stupide opmerking.
Er heerste orde en rust in 1945 ?
Nou nou….. miljoenen hadden honger . Miljoenen waren ondervoed, ziek, getraumatiseerd Hoeveel stierven er in dat jaar ?
De meeste Nederlandse soldaten konden niet terugkeren in het najaar van 1945. De chaos kwam door het verzet tegen de Britse overheersing
Niet door een paar Nederlandse soldaten en een paar ambtenaren die hun oude functie wilden oppakken.
En dat verzet werd flink opgefokt door de emotionele opzwepende radiotoespraken van Bung Tomo. Hij wilde geweld. En dat toehoorders vonden dat ook een sadistisch geweld tegen burgers juist was voor het grote doel…. was misschien niet wat Bung Tomo bedoelde, maar het gebeurde wel.
@Boeroeng; ‘orde en rust in 1945 etc.’- Met grote vreugde werd de overgave van Japan 15 aug.’45 verwelkomt! In de kampen in Ambarawa klonk plechtig het Wilhelmus en de driekleur steeg ten top. De kampbewoners gingen op stap en er werd gehandeld; ruilhandel etc. Tot op 17/8 het roodwit werd gehesen en merdeka; de roep werd van de Indonesiërs. Ook in Soerabaja werd overal op gebouwen het roodwit gehesen. Zo ook op de door Japan gebruikte gebouwen. Deze werden neergehaald, waarbij Indische/Nederlanders jongeren de Japanner ‘meehielpen’! Wijlen Somers melde zelfs nog, dat er jongens waren met een blauwe verf blik en onder elke rood/wit geschilderde vlag een blauwe baan verfden! Wat natuurlijk kwaadbloed zette bij de pemoeda’s. Toen ook nog de driekleur op vm. Oranje hotel verscheen barste de bom; bersiaaap werd de kreet! En het was daar journalist, Tomo, in onze koloniale periode jr.’30 verguisd/vernederd (!), die de jeugd van de gehele archipel oproep, zich te weer te stelen, tot verzet tegen dat koloniale, tot zelf de dood aan alle Belanda’s! Vooral ook door ons provocerend(!) beleid; een Japans maaksel, Soekarno voor het tribunaal etc. Terwijl in Nederland alles nog puin lag, schafte onze regering oorlogstuig aan; om nb. net een nazi tijd; onder mom van Indië bevrijden, daar de roep om vrijheid te smoren!
facisme moet zijn fascisme.