De Weduwe van Indië: Douwes Dekker-Einthoven

Als eerste kwam in dit graf Henri Jean Marie Douwes Dekker (1852 Toelis – 1910 Den Haag).
Zoon van Jan DD (1816 Ameland – 1864 Grisee) en Louise Marie Adolphine Bousquet (1826 Maastricht-1910).
Jan was kapitein in de koopvaardij en werd later tabaksplanter. De schrijver Eduard DD was zijn broer. De politieke activist Ernest DD was Jans kleinzoon.
Henri Jean was oa administrateur van de suikerfabriek Doekoe Wringin in Tegal.
—
Na hem kwam hier te liggen echtgenote Johanna Jacoba Einthoven (1858 Semarang-1916 Den Haag).
Dochter van de militaire arts Jacob Einthoven (1825 Groningen -1866 Semarang) en Louise Marie de Vogel (1833 Patti -1923 Utrecht) Een broer van Johanna was de nobelprijswinnaar Willem Einthoven. Zij vertrok met haar man, zonder haar kinderen naar Nederland in 1906. Aan boord ging mee nichtje Adeline Douwes Dekker, oudere zus van Ernest DD.

Zoon Louis Henri Douwes Dekker ( 1883 Soerabaja -1933 Knokke, Blg) kwam ook in dit graf. Hij studeerde in Delft, werkte ca 1910-1916 op suikerfabriek Blimbing te Djombang. Hij huwde in 1915 te Utrecht en waar hij daarna ging wonen en werken is niet duidelijk. Zijn echtgenote werd Hendrika Maria Bals (1887 Utrecht – 1953 Utrecht), dochter van de sigarenmaker Dirk Anthonius Bals (1842 Utrecht-1918 Utrecht) en Catharina van de Bilt (1845 Utrecht-)

Als laatste werd bijgezet zoon Henri Jean Marie Douwes Dekker (1885 Sitoebondo – 1934 Wassenaar). Hij heeft lange tijd in Rome gewoond. Met broer Louis was hij voor 1900 te Nederland voor studie.

Mensen keerden terug uit Indië. Europa was deels een geboorteland. Voor velen uit Indië was Europa niet het land waar ze geboren en getogen waren. Een opmerkelijk aantal koos de ambtelijke stad Den Haag voor definitieve vestiging. Ze overleden daar en werden in de aarde gelegd, ondermeer te begraafplaats Oud Eikenduinen.

Dit bericht werd geplaatst in Weduwe. Bookmark de permalink .

Een reactie op De Weduwe van Indië: Douwes Dekker-Einthoven

Bernadette S. zegt:

4 maart 2023 om 09:01

Ik ben er ooit geweest en het is zeer interessant te lezen over de suikerfabrieken in Tegal.

Hoe twee Nederlandse zakenpartners na een mislukte poging hun eigen weg gingen en aparte fabrieken oprichtten. De Pabrik Gula Dukuhwringin (Suikerfabriek Doekoewringin) was daar één van.

Tijdens de Japanse aanwezigheid was het gedaan, en daarna heeft men de fabrieken ook nooit meer kunnen opstarten en het werd vergane glorie. De gebouwen zijn óf afgebrand óf men heeft het laten vergaan en ze staan op instorten. En de woonhuizen van het personeel en de eigenaars zijn gesloopt. Jammer.

Beantwoorden