2 reacties op Sawah Lunto

1. Boeroeng zegt:

   9 oktober 2021 om 00:31

   Indische Navorscher 1997 nr 4
   Een reconstructie van de registers van de burgerlijke stand van
   SAWAH LOENTO door P.A. Christiaans.

   In 1868 werd het belangrijke Ombilinkolenveld ontdekt door de mijningenieur W.H. de Greve, die in
   1866 door de regering belast was met een mijnbouwkundig-geologische opneming van de Padangse Bovenlanden. Niet lang daarna kwam hij in de Ombilin-rivier op een onderzoekingstocht om het leven waarna de opneming werd voortgezet door de mijningenieur Dr. R.D .M. Verbeek, die in het Jaarboek voor het Mijnwezen van 1875 deel 11 over het kolenveld verslag uitbracht.
   Bij wet van 28 december 1891 werd beslist dat de exploitatie voorlopig van staatswege zou geschieden. In 1892 werd een proefontginning aangelegd. Aanvankelijk werd uitsluitend gewerkt met dwangarbeiders. Door de geïsoleerde positie van de mijnen bestond er nauwelijks vluchtgevaar en het hield de productiekosten laag! De productiviteit per arbeider was uiteraard erg laag. Bovendien bracht het veel criminaliteit met zich mee alsmede verzet tegen het aanwezige gezag omdat vooral de huisvesting uiterst erbarmelijk was. De dwangarbeiders leefden in grote barakken en de werkomstandigheden waren navenant. Men werkte blootvoets en droeg geen helm. De opzichters waren als regel van hetzelfde milieu en spaarden de roede niet. Na 1914 verbeterde de reputatie van de Ombilin. Er kwamen steeds meer betaalde koelies die, gescheiden van de dwangarbeiders, niet in koeliebarakken maar in kleine gezinswoningen werden gehuisvest. Gaandeweg raakte Ombilin de naam kwijt een oord van verbanning te zijn.

   Beantwoorden
2. vandenbroek@libero.it zegt:

   11 oktober 2021 om 17:01

   “Na 1914 verbeterde de reputatie van de Ombilin” lijkt mij een koloniaal eufemisme en gebaseerd op eenzijdige informatiebronnen. Ik dekoloniseer de uitspraak

   Het werk in de mijnen was een strijd om te overleven. Het uitgedeelde voedsel, rijst met een eendenei, wat vlees of vis en wat groenten was niet alleen ontoereikend voor mannen die een dag lang fysiek zware inspanning leverden, maar was ook vatbaar voor corruptie. Er werd door de Europese leiding geregeld op hoeveelheden bezuinigd en de mannen die het eten uitdeelden, hielden zelf eten achter en serveerden het geregeld te laat. In 1931 werd, toen gezocht werd naar nieuwe strafmaatregelen omdat de poenale sanctie ingeperkt werd, besloten de Europese bazen de contractarbeiders die niet werkten (de ‘lanterfanters’ en ‘slampampers’) geen gratis eten meer te verschaffen.

   Daarnaast zorgden de vele mijnongelukken en branden voor talloze doden waarvan verschillende ik sterk het vermoeden heb dat die vermeden hadden kunnen worden. Er zijn namelijk aanwijzingen dat omdat er gewerkt werd met dwangarbeiders en contractarbeiders het niet zo nauw werd genomen met veiligheidsmaatregelen. Zo vonden op 29 januari 1928 vijfendertig mensen de dood, omdat zij niet uit de mijn weg konden komen omdat de toegangsdeuren gesloten waren – een maatregel die was genomen om te voorkomen dat mensen tijdens het werk de benen zouden nemen.

   Op een morgen rond de jaarwisseling van 1934 werd een groep mijnwerkers, als gevolg van haastwerk van de nog jonge Europese opzichter Van Motman, bedolven onder een aardverschuiving. Alle reddingspogingen die toen van start gingen, richtten zich op Van Motman, maar bleken tevergeefs: de man had zwaar verminkt het leven gelaten. Toen het gezelschap twee uur daarna de andere twee, niet bij naam genoemde, Indonesische arbeiders konden bergen, bleken zij ook dood, maar ‘minder erg verminkt’.Het is een terloopse opmerking die de gedachte voedt dat misschien in de volgorde van de reddingsoperaties andere keuzes gemaakt hadden moeten worden.

   De sociale samenstelling van Sawahlunto vormde tevens een explosieve cocktail: aanvankelijk werkten en leefden contractarbeiders, gedetineerden en vrije werknemers samen met alle spanningen van dien. Seksueel geweld – homoseksualiteit is een gangbaar verschijnsel in exclusief door mannen gedomineerde samenlevingen – moord en vechtpartijen om de kleinste dingen waren aan de orde van de dag. Europees geweld volgde op dit interne geweld en leidde niet vreedzame oplossingen, maar tot een steeds verder escalerende situatie binnen een samenleving die geregeerd werd door geweld en het recht van de sterkste.

   Bron: https://carolinedrieenhuizen.wordpress.com/2019/07/11/sawahlunto-werelderfgoed-en-hel-op-aarde/

   Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (Adres wordt niet getoond)

Naam

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe reacties.

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe berichten.

Δ

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.