Docu: De Tegenaanval

Geplaatst op 8 juli 2021 door Indisch4ever

Onlangs herhaalde ONS de documentaire De Tegenaanval.
Zie de film online:
“Wij zijn verkocht en verraden.” Deze woorden, gericht aan zijn vrouw Bep, sprak Anton Bussemaker, onderzeebootkapitein tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Hun elfjarige zoon Henk hoorde het vertrouwelijke gesprek. Zijn vader moest gedwongen afstand doen van de modernste onderzeeboottactieken, omdat de Nederlandse boten onder Brits commando zouden gaan opereren. Individueel, als wat “verplaatsbare, drijvende mijnen” werden genoemd. Nadat vader Anton met zijn onderzeeboot O16 een aantal vijandige Japanse schepen had getorpedeerd, stuitte zijn boot op een Japanse mijn, en verging met man en muis, een direct gevolg van deze nieuwe tactiek.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

3 reacties op Docu: De Tegenaanval

vandenbroek@libero.it zegt:

12 juli 2021 om 17:55

Een bewogen documentaire over Bussemaker, commandant van de O-16 en drager MWO. Afgezien van dat geeft de documentaire een aardig kijkje in het leven in Nederlands-Indie en vooral in dat van kinderen van een onderzeebootcommandant .

Bijvoorbeeld: De kinderen worden bij aankomst in Nederlands-Indie door hun vader met een auto opgehaald en wat speelt zich af:
tekst 03:59:”……..een auto hebben, toentertijd in Nederland was een hele bijzonderheid, maar in Indie had iedereen een auto. Als je een bepaalde functie had, moest je wel een auto hebben, anders kon je je niet bewegen. Maar hoe was dat dan in het bijna autoloze Nederland geregeld in die tijd, dwz de crisisjaren vòòr de oorlog?

Beantwoorden
- Jan A. Somers7 zegt:
  
  12 juli 2021 om 22:02
  
  In onze straat bad niemand een auto.
  
  Beantwoorden
vandenbroek@libero.it zegt:

13 juli 2021 om 09:44

citaat: Zijn vader (LTZ1 Bussemaker) moest gedwongen afstand doen van de modernste onderzeeboottactieken, omdat de Nederlandse boten onder Brits commando zouden gaan opereren.

Onder “modernste onderzeeboottactieken” werd verstaan de Roedeltaktieken (Wolfrudeltaktik) die de Duitsers in eerste instantie in WO1 toepasten en later in WO2 verfijnden, dus zo modern waren deze tactieken niet.
Deze tactiek kon succes hebben bij een groot aantal duikboten, waarover Nederland in Indie niet beschikte, ze had maar een tiental tot haar beschikking. Tevens moesten deze boten in onderhoud , waar in Indie maar ook elders in Zuid-Oost Azië geen capaciteit was. Voor onderhoud en de juiste reserve-onderdelen moesten de boten naar Engeland, toch niet naast de deur.

Of er dan sprake zou zijn van “verkocht en verraden” staat open voor discussie!!!

Beantwoorden