-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
-
Indische portretten
ingezonden door de Indisch4ever-lezers.
Heb je nieuws, foto of een oproep?
Mail ons !
Indisch4ever 
“Hij is niet de enige die dat lot ondergaat.” Gelukkig ik niet. Ik was niet vermeend, geen vermoeden, geen verdachte. Gewoon proberen informatie eruit te wringen. Gebeurt in Nederland ook, maar dan op een nettere manier: Mogelijke betrokkenheid.
Dhr Somers is wel opgepakt en dat heeft een reden.Hij had niet de leeftijd (13-14 jaar) maar de Japanners dachten waarschijnlijk vanwege zijn lengte dat hij ouder was en dat was in hun ogen verdacht. Daar komt nog bij dat zijn pendaftaran was gemanipuleerd.
Iets was niet in de haak, want waarom houden de Japanners (Kempeitai) een jongen van 13–14 jaar 6 maanden in “voorlopige” hechtenis.
Afgezien van dat heb ik een ei van Columbus gevonden en ben het aan het uitbroeden.
“dat zijn pendaftaran was gemanipuleerd.” Nee hoor, als je je pendaftaran bent verloren krijg je een nieuwe, hele echte. Dat is bij een verloren paspoort toch ook? En bij de sleepnetmethode is niemand verdacht. Als je tegenover die roofdierenrots woont heb je misschien wel wat gezien wat daar gebeurt. En dat waren hier de manlijke bewoners van een reeks huisnummers. Meer niet. Voor de volledigheid, bij mijn vrijlating kreeg ik niet alleen mijn schoenveters en broekriem terug, maar ook twee kwartjes voor de tram.
De juridische term “Vermeend” heeft niks met vooringenomenheid te maken, maar wordt wel gehanteerd in het Strafprocesrecht wat onderdeel is van het Strafrecht.
De Japanners hebben bij het vuurpijlincident niet de sleepnetmethode gehanteerd. Er werd duidelijk groepen Nederlanders en hun sympathisanten (vooral Molukkers) opgepakt en verhoord, niet alleen mannen maar ook vrouwen. Opmerkelijk is dat ook veelal oudere scholieren werden opgepakt.
Er was sprake van massa-executies Sommigen gaan uit van 70 slachtoffers, maar ik ben bang dat het er meer zijn.
Daarnaast zijn er sterke twijfels dat het verzet contact had met de Nederlanders in Australië, althans ik heb on-line geen aanwijzingen gevonden.
Ik heb het nergens kunnen vinden. (bekend overigens niet dat het nergens voorkomt!). Kunt u me een wettekst uit het (straf)recht tonen waarin ‘vermeend’ voorkomt?
Sorry, bekend = betekend. Nog steeds problemen met de tablet, misschien ben ik er te lui voor.
“bij het vuurpijlincident niet de sleepnetmethode gehanteerd.” Klopt, was natuurlijk niet mogelijk.. Maar voor mij was het wel collateral damage.
Strafrecht! Als ik begrijpelijk lees, dan kan ik gemakshalve het Strafrecht in 2 categorieën onderverdelen: het materiële Strafrecht bepaalt wat strafbaar is en niet en welke straf geldt voor een strafbaar feit. Het materiële strafrecht geeft aan welke procedure gevolgd dient te worden als iemand een strafbaar feit heeft gepleegd zoals vermeld in het materiële strafrecht. In het kader van het laatste wordt het juridische begrip „vermeend“ gehanteerd, zie ook syllabus 1 jaar studie Recht.
Het vuurpijlincident in Soerabaja vond in juli 1943 plaats, op kerstavond wordt een verdachte door de kempeitai gearresteerd en in juli 1944 op Japanse wijze onthoofd. Hij is niet de enige die dat lot ondergaat. Het gebruik van Vermeend Verzet lijkt mij in dit geval dan wel op zijn plaats.
“wordt het juridische begrip „vermeend“ gehanteerd, zie ook syllabus 1 jaar studie Recht.” Ik heb mijn eerstejaarsboek In’Leiden’ tot de rechtswetenschap doorgevlooid, maar nergens ‘vermeend’. Kan ook niets met juristerij te maken hebben vanwege de context met vooringenomen. Na twee inbraken in ons Zeeuws huis wezen de buren met hun vingertje uiteraard naar het huis waar de Polen woonden. Die zijn uiteraard altijd als eerste verdacht, maar worden toch wel goedkoop ingehuurd voor klussen. Zwart betaald! Heb op een krukje het rijtje strafrecht van de boekenplank boven mij opgehaald, nergens ‘vermeend’. Wel overal ‘vermoeden’. Uiteraard, niet alleen het Juridisch woordenboek kent alleen dat begrip, maar ook de wetgeving. De rechter kan ook niets met vermeend. Als definitie van het begrip ‘verdachte’ genoemd in het Wetboek van Strafvordering, “art, 27, Als verdachte wordt vóórdat de vervolging is aangevangen, aangemerkt degene te wiens aanzien uit feiten of omstandigheden een redelijk vermoeden van schuld aan enig strafbaar feit voortvloeit’. Overigens kan de rechter ook niets met vermoedens. Stuurt het dossier meteen terug naar het OM: huiswerk overdoen!
Ik heb “vermeend” niet zonder reden tussen aanhalingstekens gezet omdat ik het vertaal in -ten onrechte verdacht-.
De Glodokaffaire is gezien het tijdstip 1945 onvergelijkbaar met en heeft andere oorzaak dan de ‘vuurpijl’ affaire 1943 . Om de vuurpijl affaire bestaan nog veel onbeantwoorde vragen en misverstanden. Er wordt o.a. verondersteld dat louter Braat-medewerkers standrechterlijk werden terechtgesteld maar ook personeel van andere inrichtingen en wel die in het havengebied Tandjong Priok werden geëxecuteerd, althans volgens mijn eigen onderzoek, Maar de grote vraag is of er überhaupt contact bestond tussen de veronderstelde daders van de vuurpijlen en de geallieerden?
Is mij niet gevraagd.
In het strafrecht bestaat er geen ‘vermeend’, maar ‘vermoeden’. De rechtercommissaris ziet hier op toe. Bij de Kenpeitai was er uiteraard geen sprake van een rechtercommissaris, en bepaalden zij zelf wat vermoeden was. Bij de sleepmethode is er ook geen vermoeden van een strafbaar feit. Wel een vermoeden over mogelijke kennis hierover bij de omwonenden.. De bewoners rond een plaats delict. Hier de Setailstraat grenzend aan de roofdierenrots. En eenmaal vast bij de Kenpeitai nog wat andere nog niet opgeloste delicten. Je kunt nooit weten.
@ het Vermeende Verzet in Nederlands-Indie.
#vermeend?
*** Citaat: “Indische verzet
Een opvallend voorbeeld van ‘Indisch verzet’ deed zich voor in 1944. De Indische Nederlanders, ook wel Indo-Europeanen of kortweg Indo’s genoemd, werden steeds meer onder druk gezet: ze moesten de Japans-Indonesische kant te kiezen.
In september 1944 werden de Indische jongemannen in Batavia opgeroepen om zich te laten registreren. Maar ‘registratie’ bleek niet het enige doel van de oproep. Japansgezinde Indo’s eisten dat de jongeren zich bereid zouden verklaren om voor ‘Nippon en het Indonesische volk’ te werken en te strijden (Nippon is Japan).
Vijftig jongeren weigerden. Zo’n verklaring zou hen, naar hun overtuiging, tot collaborateurs en landverraders maken. De weigeraars werden prompt genoteerd als ‘anti’s’. Twee weken later werden ze opgepakt, om uiteindelijk gevangen te worden gezet in Glodok, een oud gebouwencomplex in Batavia. (Zie René Hermanus, ‘Indisch jongerenverzet 1944 – Glodok 1945’, 1999.)
Gewapend verzet KNIL
In 1942-1943 is er ook gewapend Indisch verzet geweest: (pogingen tot) guerrillastrijd en sabotage-acties. De deelnemers aan dit verzet verwachtten dat de geallieerden – de Amerikanen, Britten en Australiërs – de Japanners snel zouden verslaan….enz.
https://www.verzetsmuseum.org/museum/nl/tweede-wereldoorlog/begrippenlijst/achtergrond-nederlands_indi/verzet
Was een nare tijd. k zat toen in Bandoeng. Kreeg een oproep om met kleding en matras op een adres aan de Papandajanlaan te melden. Werd naar een theeonderneming gereden en daar tewerkgesteld.Het was 1945 en nu is het oktober 2020. Hoe is het mogelijkj?
Ik kom terug op de Kempeitai die niet met de Koninklijke Marechaussee in Nederland mag worden vergeleken. Die kon haar grondige terreurwerk alleen maar uitvoeren met behulp van de voormalige PID, de Politieke InlichtingenDienst dat het Nederlands-Indisch Gouvernement op meer dan voortreffelijke en efficiënte wijze had georganiseerd. In Soerabaja werkten bijvoorbeeld 300 verklikkers.
De Kempeitai kreeg dit koloniale onderdrukkingsapparaat op een zilveren dienblad aangeboden. Het PID richtte zich met volle overgave naar haar nieuwe meesters en hielden nu hun vroegere koloniale superieuren of “superieur geachten” in het oog of sloegen ze bij (voorlopige) inhechtenisname bond en blauw.
In het kader van mijn onderzoek naar de Bersiap en haar oorzaken lees ik me toevallig in de Japans bezettingstijd. De Kempeitai heeft meer dan 3000 mensen opgepakt waarvan ongeveer de helft de aanhouding niet overleefden. In de ogen van de Kempeitai waren deze 3000 wel “Vermeende” verdachten van deelname aan verzet of illegale activiteiten”.
Neem nou het vuurpijlaffaire in Soerabaja. De paranoïde Kempeitai en hun Indonesische helpers van de PID traden hierbij niet zachtzinnig op. Vele “vermeende” daders werden wel als echte verzetsstrijders terecht gesteld, een soort Standrecht werd hier ingevoerd want voor bijzondere situaties werden bijzondere maatregelen toegepast!!!!!
Maar waar en hoe worden deze mensen dan wel speciaal herdacht of ten minste met naam genoemd. Ik heb op Javapost gekeken en wat in archieven rondgeneusd, maar ik lees geen namen bij deze affaire. Wellicht heeft het bedrijf Braat in haar archieven wat namen, maar Braat was niet het enige bedrijf dat in het zoeklicht van de Kempeitai stond.
Het is toch opmerkelijk dat in Nederland de verzets- of gevechtsdaden van Indischen zoals Pauw worden opgehemeld, daar is niks mis mee, maar schenk ook eens aandacht aan de slachtoffers die voor “VERMEENDE” verzetsdaden hun leven hebben gelaten in Nederlands-Indie. Zij zijn toch geen kinderen van een mindere god?
Ik noem maar wat namen uit mijn vaak aangehaalde Excel-sheet: Croes, Lerrick, Massing, Moessa, Nolle, van Oudenaarde.
Wellicht kan dhr Keppy aan deze witte, ongeschreven bladzijde uit de Geschiedenis aandacht schenken: “het Vermeende Verzet in Nederlands-Indie.
Daarbij zijn door de Kempeitai wel een 1500 personen terecht gesteld. Toch een historische gebeurtenis van formaat .
Als er toch vergeleken mag worden: Bijna 20.000 Nederlanders worden om hun verzetswerk door de Duitsers opgepakt. Tweeduizend verzetsmensen worden doodgeschoten, 1 op 10.
Gewoon bijvoorbeeld te lezen: Nadet Somers: Verzet in Nederlands- Indië. Het levensverhaal van Bep Stenger.
” Die kon haar grondige terreurwerk alleen maar uitvoeren met behulp van de voormalige PID” En de Nederlandse marechaussee heeft daar de AIVD en de MIVD voor. Net zo geniepig, alleen maar minder ruw. Dat is niet de taak van de AIVD/MIVD, dat zijn nette mensen.
“of sloegen ze bij (voorlopige) inhechtenisname bond en blauw.” Klopt, weet ik. Waren andere tijden, heb ik begrepen. En ze mepten niet bond, maar bont. Maar daar bezondigen mijn vingers zich ook wel eens aan.
“en wat in archieven rondgeneusd,” De archieven van de Kenpeitai?
De Japanners traden niet alleen bruut op, zie het aantal slachtoffers dat ze maakten, maar ze organiseerden en controleerden de Indonesische maatschappij anders en indringender dan de Duitse Gestapo of Sicherheitsdienst. Dan mag het “Tonarigumi-stelsel” niet onvermeld blijven , want dat was het kernpunt van het Japans controlesysteem . Als Nederlandse historici zoals dhr Keppy dat controllesysteem onvermeld laten, dan begrijpen Nederlanders nooit dat het Verzet of de Illegaliteit in Nederlands-Indië onmogelijk van de grond kon komen.
Het Japanse militaire bestuur voerde het buurtschappen- of Tonarigumi-stelsel in , dat in de jaren dertig in Japan was opgericht ten behoeve van de totale mobilisatie van de bevolking.
Op Java begon de invoering van dit stelsel al in april 1943; de Indonesische naam werd Roekoen Tetangga. Daarbij organiseerde men de bevolking in buurtschappen die tien tot twintig gezinnen omvatten. De bestaande dorps- en wijkhoofden wezen de buurthoofden aan en elk buurthoofd moest een aantal assistenten en plaatsvervangers aanstellen. Deze buurtorganisaties kregen de verantwoordelijkheid voor allerlei taken, zoals de bekendmaking van overheidsinstructies, de distributie van goederen, het bevorderen van spaarzaamheid, het verhogen van de voedselproductie, het deelnemen aan de luchtbescherming en het signaleren van afwijkend gedrag van vooral Indo-Europeanen, die bij voorbaat van 5de colonne-achtige activiteiten werden verdacht. Daar kwam nog bij dat Indo-Europeanen toestemming moeten vragen aan de buurtorganisatie om te reizen
Het buurthoofd moest de leden van de buurtschap maandelijks in vergadering bijeenroepen voor het verdelen van de opdrachten; ook deze vergaderingen begonnen met een buiging in de richting van Tokio. Op hun beurt moesten de buurthoofden zelf geregeld vergaderen met het dorps- of wijkhoofd. De leden van de buurtschappen controleerden elkaar, wat het ondernemen van anti-Japanse activiteiten haast onmogelijk maakte. De Kempeitai plaatsten leden van de PID in de buurtschappen, zodat zij volledige informatie en controlle hadden over de Indonesische maatschappij.
De dorpshoofden rapporteerden over de interne veiligheid en orde aan de Kempeitai. Zodra de paranoïde Kempeitai louter een vermoedens had, greep zij gewelddadig in zoals bij de Glodok-affaire in Batavia, de Dampit-affaire in Malang en het vliegpijlen-incident in Soerabaja.
Het mag toch niet zijn dat een 15-jarige louter op basis van vermoedens door de Kempeitai 6 maanden wordt opgesloten, een traumatische ervaring.
Op deze manier en het gebruik van afschrikwekkend, bruut geweld kon de Kempeitai louter met 1000 man een schrik- en terreurbewind voeren over Java met miljoenen inwoners.
@PetervandenBroek; ‘Tonarigoemi stelsel etc.’- Klopt. Vandaar ook dat op Java aangelande, door onze regering uit Australië uitgezonden, geheime missies mislukten. Er werd niets(!)meer van hen vernomen.
“Er werd niets(!)meer van hen vernomen.” Dat valt wel mee hoor (of tegen, net zoals je er tegenaan kijkt). De Kenpeitai had zijn administratie keurig op orde. Maar wel een probleem in Soerabaja. Tijdens de bersiap was het gebouw van de Kenpeitai ingenomen, en een Indonesisch hoofdkwartier geworden, Tijdens de slag on Soerabaja is dat gebouw aan diggelen geschoten. Maar gek genoeg is er van die NEFIS-missies nog veel bekend. Zie mijn verhaal op Javapost Herdenking Indië Geplaatst op 14 augustus 2012.
Bij mijn verhoren op de Kenpeitai kwamen ook die NEFIS missies op de zuidkust van Oost-Java aan de orde. Uiteraard met de nodige klappen.
@JASomers; ‘valt wel mee etc.’- Kunt u een in bezet Indië gedropte Nefis geheim agent noemen?
“Kunt u een in bezet Indië gedropte Nefis geheim agent noemen? Ik zei het toch al, lezen dan: Javapost Herdenking Indië Geplaatst op 14 augustus 2012.
Ik heb een vraag tussendoor aan de zeer geachte Heer Mertens:
Er wordt beweerd dat de ophitsende en opzwepende Japanse propaganda in de bezettingstijd er toe heeft bijgedragen danwel de oorzaak was dat de Indonesiers dwz verhitte pemoeda’s hun haat richtten tegen de Nederlanders en hun sympathisanten en dat daardoor de Bersiap ontstond.
Als dat maar lang genoeg herhaalt wordt dan kan men dat best geloven.
Maar wat lees ik in het rapport dat de Commissie van Poll uit 1946 opstelde en ik citeer: “Tegen het eind van de oorlog toen geen (Japans) militair succes meer te verwachten was, begon de ophitsing in het bijzonder een anti-Nederlands karakter aan te nemen, omdat dit de beste kansen bood om den geallieerden na-oorlogse moeilijkheden te berokkenen.
Dus pas tegen het eind van de oorlog begon de Japanse ophitsing/propaganda een anti-Nederlands te krijgen, laten we zeggen eind 1944. Dus als ik het goed begrijp dan wordt de indruk gewekt dat de Japanners in niet al te veel maanden de Indonesiers opjutten tegen de Nederlanders en hun sympathisanten. Dat lijkt mij toch een vreemde zaak, temeer de Nederlanders/het Gouvernement met hun zelfbewierookte Ethische politiek er na meer dan 30 jaar nooit in slaagden de harten van de Indonesiers te winnen althans de Indonesiers kozen bij de bezetting de kant van de Japanners.
Mijn vraag is hoe de Japanners in zo korte tijd de harten van de Indonesiers wisten te winnen, ondanks dat ze miljoenen Romusha’s de dood in joegen en aan het eind van de oorlog veel Indonesiërs honger leden omdat de Japanners rijst voor hun eigen troepen reserveerden.
Uw verklaringen worden zeer op prijs gesteld.
“dat een 15-jarige louter op basis van vermoedens door de Kempeitai 6 maanden wordt opgesloten, een traumatische ervaring.” Deze jongen is niet op basis van vermoedens opgepakt. Gewoon met de visnetmethode, wordt nu ook wel sleepnetmethode genoemd. Met dat trauma valt het wel mee hoor. Staat nu in de boekenkast.
“op basis van vermoedens (…) wordt opgesloten” Dat heet in Nederland voorlopige hechtenis.
“de distributie van goederen,” Mijn moeder ging braaf naar die bijeenkomsten. Dat leverde o.a. nogal wat extra rijstpunten op. Bij ons in de straat, en vooral de twee Indische gezinnen waarmee we samenwoonden, vonden dat maar niks van mijn moeder. Die deden echter niets om onze leefomstandigheden te verbeteren. Maar ze vraten toch wel mee van de extraatjes die het opleverde. En van alles wat baboe Soep voor ons wist te pakken te krijgen. Maar als ik er moeilijk over deed waren mijn moeder en baboe Soep sussend, soedah, laat maar. Ruzie genoeg in de wereld.
“een schrik- en terreurbewind voeren over Java met miljoenen inwoners.” Niet veel van gemerkt! Die jongelui van Cornets de Groot hadden er ook niet veel last van. Wel op tijd buigen natuurlijk. Sommige mensen vonden dat vernederend. Daar had ik geen last van, gewoon zorgen dat je geen klappen krijgt.
“op basis van vermoedens door de Kempeitai 6 maanden wordt opgesloten” Niks vermoedens. Er waren wapens ontdekt in een bergplaats in de roofdierenrots in de dierentuin. Om mogelijke activiteiten daarmee te weten te komen werd in de aangrenzende Setailstraat onderzoek verricht: Met een sleepnet mensen opgepakt voor verhoor. Eenmaal bij de Kenpeitai werd er van mijn aanwezigheid meteen gebruik gemaakt om mijn kennis over andere zaken te weten te komen: Pas na enkele weken verhoren begreep ik dat het om vier onderwerpen ging: 1) Een Amerikaanse luchtaanval op machinefabriek Braat waarbij de vliegtuigen naar hun doel zouden zijn geleid door lichtsignalen vanaf de grond, 2) onderzoek inzake de opgerolde verzetsgroep Meelhuijsen, 3) Een klein illegaal wapendepot in de dierentuin waar ik toen in de buurt woonde. 4) NEFIS-agenten die na landing op de Zuidkust van Java waren verraden en nu bij de Kenpeitai gevangen zaten en na verhoor werden geëxecuteerd.
De eerste verhoren vonden plaats door Indonesische rechercheurs op het hoofdbureau van politie. Daarna werd ik gehuisvest in de Werfstraatgevangenis met verhoren bij de Kenpeitai in het gebouw van de voormalige Raad van Justitie en naderhand vooral in de gevangenis, door de PID en de Kenpeitai. Ik had de ‘luxe’ van een éénpersoonscel met een buitenkooi voor overdag. Later is mij verteld dat dit een cellencomplex was voor ‘staatsgevaarlijken’.
Soms kreeg ik een medegevangene te logeren, mogelijk om in een wat informele sfeer wat meer te weten te komen, wat er later bij mij kon worden uitgeranseld.
De ondervragers van de PID wisten harder te meppen dan de Japanners die zich meestal
beperkten tot luisteren en toekijken. Die PID-ers droegen altijd een donkere bril, vandaar mijn hekel aan dragers van zonnebrillen die deze ook nog ophouden tijdens een gesprek. Het staat ingebrand op mijn netvlies: een kale kamer met een getralied raam met matglas hoog in de muur achter mij. Het stonk er. Rechts voor mij de deur, links voor mij een tafel met twee stoelen waarop de Japanners zaten. Op die tafel twee karwatsen.
Alleen al het zien van die karwatsen was akelig. Zo’n karwats bestaat uit repen leer die bij het handvat gevlochten zijn om een stok. De PID-ers sloegen gelukkig alleen met het handvat. Dat had het voordeel dat je geen open striemen kreeg die konden ontsteken. Alleen blauwe plekken en gekneusde ribben. Ik had het geluk dat ik van geen van de onderwerpen iets afwist, ik hoefde dus niet te liegen
Het gaat hier niet om beter maar wie meer des duivelser was dan de andere. Wat dat betreft waren beide partijen goed voorbereid.
Goede opmerking van dhr Robert.
De Japanners kwamen in een gespreid bedje, want Nederlands-Indie was al een politiestaat, zie de lezenswaardige scriptie van de historica Marieke Bloemberg “Koloniale staat, politiestaat? Politieke politie en het rode fantoom in Nederlands-Indië, 1918-1927”.
https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/73060/21-02-12_BLOEMBERGEN.pdf?sequence=1
Bij zo’n staat hoort natuurlijk ook het bijbehorend onderdrukkende politie-apparaat, de politieke Inlichtingendient -PID- later veranderd in Algemene Recherche Dienst -ARD- maar dat veranderde niks aan haar politiek-politionele taak.
De Dienst was opgezet om zgn Indonesische en andere opruiers in het oog te houden, maar dat veranderde na de Japanse inval. Het kader bestond uit Nederlanders en die werden geïnterneerd, terwijl het Inlandse personeel dwz 93% van het PID/ARD zich bereidwillig overgaf aan de nieuwe meesters en die wilden zich natuurlijk als trouwe collaborateurs bewijzen. Hun werk werd vergemakkelijkt door de verplichte registratie van Europeanen. Het ontbrak er nog aan dat de (Indo-)Europeanen buiten de kampen niet de I van Indo op hun kleren kregen gespeld net zoals de Joden met de Jodenster in Europa. Dat was eigenlijk helemaal niet nodig want zij waren door hun westerse kleding en levensstijl maar ook door hun uiterlijk en het wonen in Europese enclaves gelijk ghetto’s duidelijk aanwezig in de samenleving die zich langzamerhand verindonesieerde. Dat is mijn concrete omschrijving van “Duidelijk Aanwezig” zijn van Europeanen buiten de kampen in de bezettingstijd.
Er kwamen ook aparte organisaties voor Indo-Europeanen zoals de Kaoem Indo. Het positieve vooroordeel werd door de Japanners snel veranderd in een negatief vooroordeel, wat alleen maar in een koloniale samenleving kon gebeuren. Dit kan samengevat worden als een begin van de “Stigmatisering van (Indo-) Europeanen in de samenleving, het voorportaal van de Bersiap. Mij gaat er om hoe die stigmatisering, dwz negatieve vooroordeel in de Japanse bezetting in korte tijd na de Japanse overgave werd omgezet in jacht en moord op voornamelijk Indo-Europeanen. Let wel het gaat hierbij om 10000den slachtoffers.
De Bersiap komt toch niet zomaar uit de lucht vallen. Daar kan het boek van Cornets de Groot bij helpen om de bersiap te begrijpen. Zijn boek is weliswaar een roman, maar een roman bestaat niet louter uit fictie, het is geen gewoon verhaaltje, sprookje of mythe zoals sommigen veronderstellen. Cornets de Groot schrijft bvb in zijn boek over de Kempeitai, die het zgn waterboarding toepast. Dat kan niet weggezet worden als fictie, een verzinsel. Dat is faction, een combinatie van fact en fiction. Het gaat er om dat een OPLETTENDE lezer dit onderscheid her- en erkent .
@…dat een OPLETTENDE lezer dit onderscheid her- en erkent
# als zo’n geestverwant?
**** Citaat: Om in het reine te komen met het Indiëverleden zou een even zwaar Nederlands zelfonderzoek moeten volgen naar de vraag hoe het mogelijk is dat Nederland zo lang oogkleppen op heeft gehad ten aanzien van zijn Indiëverleden tussen 1920 en 1950. Hoe is het mogelijk dat de zogenoemde ‘ethische politiek’ van het begin van de twintigste eeuw, waarbij ethische normen uitgangspunt van het Indisch bestuur waren en zelfbestuur het uiteindelijke doel, ontaardde in een reactionair moeras van dictatuur dat in niets onderdeed voor het later verafschuwde beleid van het apartheidsregime in Zuid-Afrika? Dat gebeurde namens en in opdracht van het Nederlandse publiek. Juist daarom moet die discussie de komende jaren met open vizier en met het grote publiek gevoerd. Pas dan kunnen we lering trekken en er bij de 75-jarige herdenking over twee jaar een streep onder zetten.
https://www.trouw.nl/nieuws/nederland-sprak-schande-van-apartheid-maar-zag-in-de-eigen-kolonie-indie-die-apartheid-niet~b5851b16/
Wij hebben in Nederland, op last van de VS, ook zo’n hetze tegen het communisme gehad. Je had al gauw een sterretje achter je naam. Voor een (driejarige) cursus Russisch hier aan de TU in Delft werd mij aangeraden niet zelf je literatuur te kopen. Kon je anoniem doen bij de docent! Ook een bezoek aan boekhandel Pegasus aan de Leidse straat in Amsterdam, en enkele andere organisaties, werd afgeraden. Volgens sommige wilde verhalen moest je zelfs niet kijken in de etalage, slecht voor je carrière! In militaire dienst waren diverse tijdschriften taboe. Zelfs bij normale vakbonden werden vraagtekens gezet. Zeeuws meisje was zowel bij de AIVD als MIVD (onder hun oude namen) bekend. En bij mijn sollicitatie werden ook inlichtingen ingewonnen. Vonden wij allemaal normaal.
“93% van het PID/ARD zich bereidwillig overgaf aan de nieuwe meesters ” Niks overgeven, zij bleven normaal in dienst, net als politie en burgerambtenaren.
“Kaoem Indo.” Dit was het adviesorgaan voor de dienst sociale zaken van de gemeente. Hier konden armlastige gezinnen terecht. Na 15 augustus 1945 kwam daar het KKS bij voor uit de kampen teruggekeerde ex-geïnterneerden. Hoe ziet u die omzetting in jacht en moord? In Darmo (moeder en zus) werden na wegvoering van de bewoners de huizen geplunderd. Eventueel achtergebleven bewoners waren daar op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Gewoon iedereen die ze tegen kwamen. Daar komt toch geen kaum Indo of KKS aan te pas? Wisten die bersiappers veel!
“het is geen gewoon verhaaltje, sprookje of mythe zoals sommigen veronderstellen.” Nee, die jongelui waren gewoon aan de gang.
“de Kempeitai, die het zgn waterboarding toepast. Dat kan niet weggezet worden als fictie, een verzinsel. ” Niet alleen waterboarding hoor, en die zaken werden echt niet weggezet als verzinsel. Wie zou dat gedaan hebben? U bent daar niet bij geweest, ik wel! Die lui van de PID mepten harder dan de Japanners.
Afgezien van het intermezzo gaat mij om de bewering over “het FEIT dat de Japanners zich beter dan de Duitsers hadden voorbereid en georganiseerd”. Als die Japanners dat beter deden (hoeveel beter), dan mag dat toch nader worden toegelicht?
Oh Cornets de Groot!!!!. Maar dat aangehaald citaat heeft geen historische betekenis, interessant is zijn mening over de situatie in die laatste maanden van ’43. “Batavia was Batavia niet meer, al was het ook lang nog geen Djakarta”.
Zijn conversatie met Moeljono en zijn mening over de Indonesische soldaten op het kazerneplein zijn interessant en het vermelden waard, zie blz 89. Cornets de Groot geeft niet alleen de zienswijze van een Indonesiër weer maar toont ook de bewustwording van hemzelf, er was iets veranderd. Bij de Indonesiër heeft een baboe tenminste een naam en is niet als iets onpersoonlijks gedegradeerd, want zeg nou zelf, wat moet ik me bij Baboe soep voorstellen?
“wat moet ik me bij Baboe soep voorstellen?” Had u hier meermalen kunnen lezen. Begrijpend lezen was niet nodig. Wel dat haar naam met een hoofdletter wordt geschreven. Voor de zoveelste keer dan: Baboe Soepia heette in de kindermond baboe Soep, ze was dan ook kokkie. Maar heeft mij ingewijd in goed/kwaad in de Indonesische traditie, het familiegebeuren Een prachtmens! Niks “iets onpersoonlijks gedegradeerd”, uw verzinsel. En onze buurman in Poedjon heette Soebandi, maar in de kindermond Bandiet. Hij kon namelijk met een prachtige mimiek allerlei voor ons ongure types uitbeelden..
Ik weet niet of u op de omslag van het boekje het woord ‘Roman’ hebt gelezen. Dat betekent dat u (wat u misschien niet weet) niet met een wetenschappelijk rapport bezig bent, maar met fictie. Dat zijn twee verschillende dingen. U verwijst ook niet naar “de situatie in die laatste maanden van ’43.” of “conversatie met Moeljono en zijn mening over”, maar naar “over wat er in de bezettingstijd met de Indojeugd buiten de kampen aan de hand was is er een aardig boekje geschreven.” Begrijpt u nu waar u naar verwijst? Jammer dat de heer de Groot niets schrijft over waar die jongelui van leefden. Zelf heb ik hard moeten werken.
Wat een geduld heeft u heer Somers. Ik had allang een paar Soerabajaanse scheldkannonades op hem afgevuurd en hem in de haven van Tanjung Perak ondergedompeld. Tja, het woord “respect” moet nog bijgeschreven worden in het Excelblad van de heer van den Broek.
Heer Boers, mag ik Uw voorzet inkoppen? Als baboe Soepia in de Kindermond baboe Soep wordt, is daar niks aan de hand, dat was in de koloniale verhoudingen gewoonte. Maar als een 15 sinjo dat ook op latere leeftijd nog steeds herhaalt dan spoort iets niet, is toch een rare manier van respect tonen.
Daarnaast geef ik dhr Somers groot gelijk dat Cornets de Groot maar ook hij over fictie schrijven met dien verschil dat Cornets de Groot in romanvorm schrijft , trouwens een uitstekende roman, dat ik ergens in de uitverkoop vond. Ik herhaal dat ik niet Cornets de Groot als bronvermelding aanhaal, het boek geeft wel een sfeertekening van Batavia in en na de oorlog. De vraag is wat de schrijver met het boek bedoelt, maar daar kan dhr Boers wellicht commentaar op geven. Ben ik wel benieuwd naar.
Ik denk niet dat Jan Somers nu baboe Soep zegt om haar minachtend te omschrijven.
De heer van den Broek schreef 6 okt 2020 om 19:24
….De vraag is wat de schrijver met het boek bedoelt, maar daar kan dhr Boers wellicht commentaar op geven. Ben ik wel benieuwd naar….
Ik pas…. om redenen,
1) dat het onderwerp me totaal niet interesseert en ik niet van plan om uw nieuwsgierigheid te bevredigen,
2) dat ik me voor de zoveelste keer kapot ergerde aan uw denegrerende vragen c.q. opmerkingen en geen respect toonde en derhalve reageerde, want uw schrijfwijze en uiting van mening en disrespect voor welke medelezer dan ook op dit forum, werkt telkenmale als een rode lap op een stier bij me,
3) dat ik geen tijd om me te verdiepen in het onderwerp omdat ik momenteel voor bijna 100% bezig ben met de oorlog in het land mijner voorvaderen, wat in mijn ogen voor mij veel belangrijker is dan datgene wat u zo interesseert.
En helaas heb ik me wederom laten verleiden om mijn kostbare tijd aan u te besteden, maar dat zal wel komen wegens mijn vechtlustige geaardheid die ik ooit in mijn genen heb toebedeeld gekregen van de Armeense Feydayi’s en ook nog een klein beetje Madurese opvliegerigheid….
Desondanks mijn dank voor uw zogeheten benieuwdheid naar mijn mening en ik wens u nog een fijne avond toe als u zit te gniffelen achter uw toetsenbord omdat het u wederom gelukt is om (negatieve) aandacht te krijgen.
Die vergelijking Kempeitai en de Koninklijke Mareschausee zit mij toch dwars. Het getuigt voor weinig respect (sic) voor dit Krijgsmachtonderdeel.
” een rare manier van respect tonen.” U zult dit nooit kunnen begrijpen. c’est le ton qui fait la musique. Dat is buitenlands zoals u misschien begrepen hebt. Kunt u in een woordenboek opzoeken. Wel Frans-Nederlands pakken. Dat werkt het snelst.
” loze argument is dat de organisatievorm hetzelfde was” Dat zult u misschien niet begrijpen, maar de organisatie van landstrijdkrachten is over de hele wereld praktisch hetzelfde. Soms wat aangepast aan plaatselijke omstandigheden. Zoals de 49the Indian Infantery Brigade Group. Gewoon een standaardbrigade die voor hun taak uitgebreid was tot een Group. Dat ze zich daarbinnen verschillend gedragen is wat anders. Weet ik! Bij de Kenpeitai was het anders dan bij de 8e afdeling veldartillerie. Nou en?
“Wat een geduld heeft u heer Somers.” Ja, het kost me veel tijd. Maar ik voel me toch een beetje gestreeld dat iemand zich zo intensief met mij bezig houdt. Een beetje BNner?
“De vraag is wat de schrijver met het boek bedoelt,” Dat heeft u zelf toch kunnen lezen? De sinjo’s en nonnies hadden tijdens de bezetting niets te doen. Dan ga je toch aan de slag? Viel niet veel te romantiseren, het was direct van pats boem! (U ziet, hier spreekt de gunnery officer).
Welk aardig boekje, ben ik wel benieuwd naar.
Maar het gaat niet om de Setailstraat, trouwens een voor de geschiedenis onbeduidende straat, maar om de uitspraak van dhr Keppy over het FEIT dat de Japanners zich beter dan de Duitsers hadden voorbereid en georganiseerd. Hij duidt dat als andere Nederlandse historici niet nader aan en dat heeft zijn redenen.
Ik weet niet hoeveel Gestapo, Sicherheitsdienst -SD-,of andere Duitse polizeiliche Dienst in Nederland waren geplaatst, maar ik lees wel dat de Kempeitai maar 1000 man op Java had gestationeerd. Dan mag ik me toch afvragen, laat ik de vraag maar aan dhr Keppy stellen hoe de Japanners in staat waren met zo‘n kleine groep heel Java konden controleren, de interne veiligheid handhaven?
“ben ik wel benieuwd naar.” Cornets de Geroot, Tropische jaren. ISBN 90 6801 062 x. Hoe of de Indojeugd zich tijdens de Japanse bezetting met elkaar bezig hield. Zo maar een zinnetje: Ze lag klaarwakker op bed, het pyjamajasje toegevend. Ze deed haar armen voor mij open.: O, ik heb geen seconde geslapen, Alleen maar van jou gedroomd. Kom maar, zei ze troostend. Ze zocht mijn ogen en drukte me tegen zich aan.
” het gaat niet om de Setailstraat” U noemde die straat toch?
“dat de Kempeitai maar 1000 man op Java had gestationeerd.” Welk onderdeel van de Kenpeitai? Kenpeitai was de militaire politie, net als hier de marechaussee. Maar met afdelingen als recherche, politie, OM, “recht”spraak enz.
Sorry, de Groot.
Dat de Nederlandse marechaussee vergeleken wordt met de gevreesde en beruchte Kempeitai uit WO2 kan gewoon niet. Is dit een belediging, smaad, laster of gewoon een walgelijke vergelijking.
.
Het loze argument is dat de organisatievorm hetzelfde was. Als dat zo is dan mag het misdadig optreden van Nederlandse militairen in Nederlands-Indie in de dekolonisatie toch ook met de SS vergeleken worden met als argument dat de organisatievorm hetzelfde was. Daar zullen die Oud-strijders/Veteranen wel van opkijken.
Heb ik toch een net antwoord gegeven op een domme vergelijking Heer anoniem!!!!
“waarvan ongeveer de helft de aanhouding niet overleefden” Zat ik ff goed bij die andere helft van de visvangst! Overigens werden in de bezettingstijd de bewoners van de Setailstraat niet gestigmatiseerd. De verkopers kwamen gewoon langs, en baboe Soep was er ook elke dag. Met alleen het probleem dat in de dierentuin verborgen wapens waren ontdekt. Vandaar dat sleepnet door de Setailstraat.
Waarom moet voor de zoveelste keer de werkwijze van de Kenpeitai worden uitgelegd? Gewoon de doden tellen! En in Soerabaja was er wel meer aan de hand dan het vuurpijlincident. Alleen al bij mij ging het over vier vermoedens! En over wat er in de bezettingstijd met de Indojeugd buiten de kampen aan de hand was is er een aardig boekje geschreven.
Maar in Nederlands indie althans buiten de Setailstraat in Soerabaja , was iets anders aan de hand. Indo’s werden gestigmatiseerd, het voorportaal van de Bersiap.
Dhr Keppy kan wel stellen dat “de Japanners zich beter dan de Duitsers hadden voorbereid en georganiseerd om elke vorm van verzet de kop in te drukken”. Wat mag ik me daarbij voorstellen. Dat mag toch concreet en met voorbeelden verklaard worden. Dat mis ik maar het verzet (wat is dat) van Indischen/Indonesiers in Nederland wordt wel breed uitgemeten. Was dat verzet beter dan in Nederlands-Indie en hoe kan ik dat meten?
De Kempeitai heeft meer dan 3000 mensen opgepakt waarvan ongeveer de helft de aanhouding niet overleefden. Dan mag toch uitgelegd, dwz begrijpelijk gemaakt worden hoe dat zat. In Batavia was er het Glodok incident, In Malang was er het Dampit incident, en in Soerabaja was er het vuurpijlincident. Als Putten mag worden genoemd en herinnerd, dan mogen die Indische incidenten ook in het collectief geheugen.
In Nederland wordt bij Vaderlandse geschiedenisles het verschil tussen Verzet en Illegaliteit uitgelegd (woorden gemerkt door L. de Jong) . Dat zijn kern- of sleutelbegrippen. Om begrijpelijk te maken hoe die begrippen passen in de Indische situatie mag dat toch wel duidelijk uitgelegd worden, dat mis ik. Zolang dat gemis niet opgevuld wordt, zal de doorsnee Nederlander niet kunnen begrijpen wat er in de bezettingstijd met de Indo’s, die buiten de kampen verbleven, aan de hand was.
Maakt het ook niet uit dat tijdens de Japanse bezetting van Indië (Indo)Europeanen duidelijker aanwezig waren dan tijdens de Duitse bezetting van Nederland? Mijn eigen ervaring is dat bij een visnetmethode voor het oppakken van verdachten wel die (Indo)Europeanen de klos waren en niet de ook aanwezige Indonesiërs. Dat is toch een rem op verzetsactiviteiten? Maar aan de andere kant, Indonesische verzetsmensen in Nederland waren in die tijd toch ook duidelijk aanwezig?
Duidelijk aanwezig? Wat moet ik me daarbij voorstellen? Liepen de Indonesiers in Nederland in sarong of in het witte tropenkostuum??
Voorstelingsvermogen? Bij mijn promotie liepen zowel Indonesiërs als Nederlanders in dezelfde Europese (feest)kleding. Dan moet je toch blind zijn om Indonesiërs en Nederlanders niet van elkaar te kunnen onderscheiden. En terug naar het Japanse visnet in de Setailstraat: Indonesiërs en (Indo)Europeanen waren gelijk gekleed, maar de Indo’s werden gepakt en de Indonesiërs gelijk teruggegooid. En in Nederland zijn Nederlandse en Indonsische studenten gelijk (Europees) gekleed. Maar de Indonesiërs pik je er toch gemakkelijk uit? .Maar misschien heeft u nog nooit Indonesiërs gezien?
👍👍🏻👍🏽
Ziezo, de domme vraag van de zich zelf voortdurend op de borst rammelende heer van den Broek is ook weer keurig netjes beantwoord door de heer Somers. 🙂
Bedankt Indisch4ever,
Dat jullie het bericht over mijn tentoonstelling in Ypenburg hebben opgenomen. Daarbij verbaas ik me toch weer over de niet bepaald positieve reacties. Al troost ik me met de gedachte dat het vaak hetzelfde groepje is dat ongeveer op elk item negatief of off-topic reageert. Ah, voor deze keer, ik heb nu even tijd om hen van repliek te dienen.
Het enige verschil tussen een Indo in de Tweede Wereldoorlog die in Indië woonde en een Indo die in Europa verbleef, was dat de één in Indië woonde en de ander in Europa. Als je het hebt over de strijd tegen de Japanse en Duitse fascisten kan er dus geen verschil in dapperheid of lafheid zijn, zelfde Indo.
Maar het verzet en de strijd van Indo’s tegen de Duitsers was relatief en absoluut veel groter dan tegen de Japanners. Had niks met dapperheid te maken, maar met het feit dat de Japanners zich beter dan de Duitsers hadden voorbereid en georganiseerd om elke vorm van verzet de kop in te drukken. De Japanners konden ook nog bouwen op een bevolking die grotendeels (aanvankelijk) aan hun kant stond.
Ik snap niet dat er Indo’s zijn die de strijd van Indo’s in Europa bagatelliseren en vragen om meer aandacht voor de strijd van Indo’s in Indië. Voor beide is er altijd te weinig aandacht geweest.
O, jullie dachten dat het Indisch aandeel in de strijd tegen de nazi’s niets voorstelde? In het Historisch Nieuwsblad van mei j.l. schrijft de bekende historicus Rob Hartmans daarover (n.a.v. mij boek ‘Zijn jullie kerels of lafaards?’): ‘Veel boeken over de oorlog vertellen een verhaal dat inmiddels wel bekend is. Dit boek voegt echt iets toe.’
Over het verzet in Indië is er sinds enige tijd een kaart te bekijken: kaartvanindischverzet.nl. Met de wetenschap dat Nederlands-Indië 40x groter is dan Nederland valt op hoe mager de getoonde ‘verzetshaarden’ zijn. Is gewoon een feit, en nogmaals: staat los van dapperheid of van meer aandacht voor de een of de ander.
Ja, natuurlijk moet er meer worden verteld over KNIL-sergeant Mauritz Kokkelink die op Nieuw-Guinea strijd bleef voeren tegen de Japanners. Al was het omdat hij na de oorlog het KNIL verliet, want werd gediscrimineerd en gepest door zijn Nederlandse collega’s. Maar moet er wel over hem worden geschreven omdat het in Indië was, en dus niet over zijn 17-jarig broertje Coen die op 13 april 1944 in de strijd tegen de Duitsers sneuvelde in Frankrijk?
Zelfde Indo’s, zelfde helden, is het zo moeilijk om trots op ze te zijn?
Sekian duluh,
Herman Keppy
Maker van de tentoonstellingen ‘Indisch Den Haag contra de nazi’s’ en ‘Katjongs in Colditz’. Nota bene een Ambonese Amsterdammer.
Waren er eigenlijk buiten scholieren en studenten, Indo’s in Nederland (en Europa)? En waar hebben we het over, 10.000 personen? 20.000?
Natuurlijk viel iemand met een andere huidskleur in Europa veel meer op wat me toch wel een invloed lijkt te geven op mogelijke verzetsdaden. (Zie het commentaar van Jan A. Somers hieronder.)
Ook is door het zeer racistische profiel van de Europese fascisten, het wel logisch dat de weerstand tegen de Duitsers bij deze groep nóg groter was dan tegen de Japanners. En als het ook nog eens bijna allemaal (mannelijke) jongeren waren…
Ook interessant;
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Legion_Freies_Indien
Zie vooral het hoofdstuk Inzet:
“Waar werd mijn moeder geboren en waar was u toen opa?”
“Wel, ik was voor het Duitse leger in de Nederlandse stad Zandvoort gelegerd en daar leerde ik je oma kennen.”
Zouden er ook Indo’s indertijd in het Duitse leger (of in Duitsland) zijn geweest?
Ik zag laatst een film op het Aziatische HBO kanaal over een Koreaan die zelfs in het Duitse leger heeft gediend. Zogezegd op feiten gebaseerd maar nogal onwaarschijnlijk. Zie hier: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Yang_Kyoungjong
Natuurlijk zijn kleine landen totaal niet in staat zichzelf te verdedigen zonder hulp, allianties of samenwerkingsverbanden. En zelfs dan; in mijn dienstplicht-periode werd verteld dat we bij een Russische (nucleaire) aanval 12 minuten te leven hadden. Wat veel was, want een infanterist had slechts 7 minuten.
@ ook indo-Europeanen waren en in Indie tegen de Japanners een uitzichtloze strijd vochten en sneuvelden, ook aandacht worden gegeven , tenminste worden herdacht. Helaas, dat gebeurt niet.
#korte strijd …geen gevechtshandelingen op beeld… Toch een aanzet tot herdenking ?
*** Citaat: “Drie maanden na die oorlogsverklaring eindigden de gevechtshandelingen op Java met de algehele capitulatie van het KNIL. Museum Bronbeek:
De iconografie van de strijd om Nederlands-Indië gedurende deze drie maanden is beperkt: foto’s en filmbeelden zijn schaars en tonen geen gevechtshandelingen. Deze tentoonstelling wil daarin verandering brengen en een aanzet geven tot de iconografie van deze strijd.
https://historiek.net/tentoonstelling-over-de-strijd-om-nederlands-indie/14684/
Trouwens op een foto met die katjongs in Colditz staat één niet-officier,maar wel terechtgekomen in de officierengevangenis in Colditz, Wim de Lange, geboren in Nederlands-Indië en stoker 2de klasse van de Koninklijke Marine. Hij was de enige niet-officier die o.g.v. gewetensbezwaren weigerde zijn erewoord aan de Duitsers te geven.
Verzamelpunt bij een vijandelijke actie? Ik dacht dat die bij mij bij de koffie-automaat was, nee, we hadden geen koffieautomaat, de koffie werd geserveerd in de longroom.
“Ik dacht dat die bij mij bij de koffie-automaat was,” Ja, met een beperkt denkvermogen kom je soms tot zulke gedachten. Daarom noem ik deze reactie alleen maar raar, en niet stom.
Ik had u hoger ingeschat met uw militaire acties, bijvoorbeeld elk uur een loopje van het leslokaal naar de koffieautomaat. Schande dat die niet in een hoekje van de gang stond. Maar in de longroom waren er toch ook niet veel acties? Ik vergelijk dat met de officiersmess in het officiershotel. Weinig actie, afgezien van het zuipen.
“Verzamelpunt bij een vijandelijke actie?” Ja, als marineofficier hoef je niet zoveel af te weten van tactische bewegingen. U had bij mij kunnen lezen: ‘(…) tussen 2 december en 5 december vertrokken alle luchtvaartstrijdkrachten naar hun oorlogsbestemming.’ (hoezo verrassingsaanval op Pearl Harbor?). De eerste oorlogsbestemmingen zijn vanuit de (kwetsbare) vredeslocaties naar verzamelpunten in afwachting van verdere orders. Daar kwamen ook Britse en Australische eenheden bij.
Uit mijn eigen diensttijd herinner ik mij de Hongarije Crisis en de samenvallende Suezcrisis, en latere gelijkluidende verhalen over de Praagse Lente en de Cubacrisis. De legering van de krijgsmacht is in Nederland al veilig gespreid over het hele land (behalve de KM). Regelmatig waren er alarmoefeningen, altijd ‘s-nachts i.v.m .verkeershinder. Op kleine schaal, alleen onze eigen afdeling artillerie bijvoorbeeld. Binnen een uur de legerplaats verlaten, radiostilte, pikkedonker . Zelf was ik met de staf een van de eersten op het verzamelpunt, meestal op een onmogelijke plek ergens op de Veluwe. Konden we de aankomende onderdelen de plek wijzen. En natuurlijk NAVOalarm bij de Hongarijecrisis. Onze hele legerplaats in rep en roer. Met op het terrein een normale max. snelheid van 5 km gingen de vrachtwagens nu op twee wielen door de bocht! Met verkeersregeling door de marechaussee. Op onze verzamelplaats kwamen ook andere onderdelen erbij. En voor onze eigen afdeling natuurlijk de auto’s met granaten en andere munitie. Maar in de loop van de dag kregen we bericht dat we weer terug konden naar de legerplaats. Zo dan weet u weer iets van oorlogsvoering.
Beperkt denkvermogen???? Tuut tuut. Dit gaat wel erg ver, met mijn beperkt denkvermogen zit ik toch in zonnig Italië, Italië staat niet zo bekend om de goede beroepsvooruitzichten en sociale voorzieningen, een ongewisse toekomst . Maar ik probeerde het wel, de uitdaging trok mij wel. Ik ging als migrant in de sporen van mijn vader. Ben ik nog steeds trots op
Het eerste jaar verdiende ik hier Hfl 1000,=. Na meer dan 20 jaar kan ik toch in een niet onaardige auto rijden.
Waarom zo moeilijk. Harry Pauw was een piloot van de Nederlandse luchtmacht, en deed waarvoor hij (beroeps?)militair was. En zoals gewoonlijk was niemand geïnteresseerd of hij Indo was of totok. Gewoon een Nederlander in Nederlandse militaire dienst. Men is toch ook niet geïnteresseerd in een totok in Indische militaire dienst die tegen de Japanse invasie vocht? Waarbij ook velen sneuvelden. Zelf was ik reserveofficier in Nederlandse militaire dienst. En zou dus in NAVOverband moeten optreden bij een vijandelijke actie. Ik kende mijn eerste verzamelpunt. Niemand die mij zou vragen of ik Indo was of totok. Niet belangrijk toch?
Wat we wel moeten weten is dat die grote Duitse luchtlandingsaanval bij Ypenburg uiteindelijk is afgeslagen.
Ik word verkeerd begrepen.
Harry Pauw wordt speciaal naar voren gehaald omdat hij OOK als Indo-Europeaan, ik herhaal als Indo tegen de nazi’s vocht en in de strijd sneuvelde.
Als dat zo bijzonder is om aandacht aan te schenken dan mogen aan alle Nederlanders, die ook indo-Europeanen waren en in Indie tegen de Japanners een uitzichtloze strijd vochten en sneuvelden, ook aandacht worden gegeven , tenminste worden herdacht. Helaas, dat gebeurt niet.
Het lijkt wel of er etnisch geprofileerd moet worden van “kijk eens, de Indo’s doen ook mee”, een soort dubbelbewijzen.
Een paar jaar geleden was er een tentoonstelling over Katjongs in Colditz, over KNIL-cadetten aan de officiersopleiding in Breda, die weigerden hun erewoord te geven aan de Duitsers en daarom krijgsgevangene werden gezet in Colditz. Dat was een doodnormale zaak, ze volgden gewoon de KNIL-voorschriften op.
Als voor zulke zaken als het volgen van voorschriften een tentoonstelling wordt ingericht, dan blijven we aan de gang.
Afgezien van het feit dat de officiersopleiding van het KNIL in Nederland plaats vond., wat niet voor de hand lag. De laatste oorlog die Nederland voerde was dacht ik de 10-daagse veldtocht in België in 1839. Dan was het in Indie beter gesteld, want daar werd in de19de eeuw welhaast ononderbroken oorlog pardon politionele acties gevoerd tegen de Inlandse bevolking. Zodoende spaarde dat ook oefeningterreinen uit. Anders lijkt me oefenen in de rijstvelden van Nederland bij tropische temperaturen toch moeilijk voorstelbaar.
@ Maar hoe was het …… tegen de Jappen in 1941/1942
# overrompelend😥😖
*** Citaat: ” Op 1 maart 1942 verschijnen 56 Japanse transportschepen voor de kust van Java. De stranden van Java zijn zo goed als onverdedigbaar vanwege hun lengte. En bovendien was de organisatie van de verdediging voor kritiek vatbaar.
Neem als voorbeeld de ervaring van bestuursambtenaar Van der Plas, die in Eretan, waar de Japanners aan land kwamen, een week eerder poolshoogte haf genomen. Hij schreef in zijn memoires:
‘Ik vroeg aan het dorpshoofd in Eretan: “Wanneer er nu eens een vreemd schip komt, wat doe je dan? En wat doe je als er vreemde soldaten zouden komen?” Wel, dan stapt de politieagent van het dorp op de fiets, fietst dan naar de wedono -dat was 12 kilometer verderop- en deze probeert per telefoon contact te krijgen met de regent die de militaire autoriteiten moet waarschuwen.’
De Japanse legereenheden gaan soepel aan wal en rukken snel op. In een mum van tijd wordt het vliegveld Kalidjati bij Bandoeng veroverd, waardoor de Indische luchtmacht in één klap wordt uitgeschakeld.
Spoedig zetten de Japanners de aanval in op de marinebasis te Soerabaja. Het Vernielingscorps maakt de installaties van de vlootbasis onklaar. Japanse vliegtuigen werpen in vrijwel foutloos Nederlands gestelde oproepen uit, waarin wordt opgeroepen met de Japanners samen te werken en tegenstand te staken. Er staat onder andere in:
‘De strijdkrachten van de Japansche marine, het leger en de luchtmacht zijn overweldigend superieur en binnen een paar weken zal de gehele Indische Archipel bezet worden. Daarom is nu alle tegenstanden nutteloos.’
Dat was nu eens geen holle oorlogsretoriek, maar een conservatieve benadering van de werkelijkheid. De Japanners gingen als een mes door de boter, ze ondervonden eigenlijk geen tegenstand van betekenis.
http://archief.ntr.nl/deoorlog/page/mappen/780477/Verovering+van+Java.html
“Daarom is nu alle tegenstanden nutteloos.’” Vervolgd met o.a.: 2. ‘Zij, die petroleumbronnen, inrichtingen van oliebedrijven, olietanks, e,d, vernielen of daaraan een helpende hand bieden, zullen tezamen met alle hun familieleden en verwanten terstond doodgeschoten worden.’ Dan wisten we tenminste dat ze het niet al te nauw namen met het volkenrecht.
@@Dan wisten we tenminste dat ze het niet al te nauw namen met het volkenrecht.@@
Tussen 1940 en 1950 was er geen volkenrecht in het voormalig Ned-Indie. Dat was zo tijdens de jap bezetting en erna tijdens de zogenaamde onafhankelijk strijd van de bevolking. De slachtoffers waren vogelvrij verklaard.
Klopt. Maar dat betekent niet dat in oorlogssituaties het volken(oorlog)recht ineens niet meer bestaat. Dat de Japanners er niet aan deden. is wat anders. Dat is het probleem met volkenrecht, er bestaat geen handhavend orgaan.
“er bestaat geen handhavend opgaan”
Het handhavend orgaan is het geweten maar dat had de jap niet.
Maar hoe was het met Indischen pardon Indo-Europeanen tegen de Jappen in 1941/1942?