De Indische kwestie in de Tweede Kamer

Geplaatst op 28 november 2019 door Indisch4ever

28 november 4 uur in de middag, een uur later dan gepland, werden een aantal moties over de Indische kwestie ingediend. Goed bedoeld die moties, maar geen enkele motie gaat over volledige erkenning van de salarisrechten en de erfrechten van de nabestaanden. Zo lost men natuurlijk dit koloniaal onrecht nooit op.
Een reden voor het Indisch publiek de zaal demonstratief te verlaten.
Het filmpje is een aantal fragmenten. En het begint waar staatssecretaris Paul Blokhuis de motie over een commissie van onderzoek verwerpt.
Volgende week stemt de Kamer over de moties.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

14 reacties op De Indische kwestie in de Tweede Kamer

aad van wijngaarden zegt:

29 november 2019 om 09:20

Vanaf 8 maart 1942 (de Japanse bezetting) hebben alle Nederlandse regeringen de deur dicht gehouden (het zit in de politieke genen). Degene die hoopt dat dit “vuiltje” ooit warmhartig door een regering wordt opgelost moet helaas verder dromen.

Beantwoorden
Jan A. Somers zegt:

29 november 2019 om 11:14

” over volledige erkenning van de salarisrechten” Dat kan de Kamer op basis van huidige kennis alleen als vaststaat dat vorderingen van die achterstallige salarissen worden afgewezen. Tot nog toe is geen een achterstallig salaris bij de werkgever gevorderd, laat staan afgewezen. De Kamer kan niet op de troepen vooruit lopen, net als de rechter. Natuurlijk kan de Kamer haar mening wijzigen, maar dan wel in combinatie met een pot geld van de belastingbetaler waaruit kan worden geput. En dat laatste zal m.i. het grootste probleem zijn.

Beantwoorden
- R Geenen zegt:
  
  29 november 2019 om 17:05
  
  @@Natuurlijk kan de Kamer haar mening wijzigen, maar dan wel in combinatie met een pot geld van de belastingbetaler waaruit kan worden geput.@@
  What about al het geld en goud dat van de Javaanse NL banken even in veiligheid naar Amerika werden gebracht? Mevrouw Griselda Molemans heeft dat nog kenbaar gemaakt. Ook verdwenen in de zakken van het Haagse Binnenhof.
  
  Beantwoorden
  - Jan A. Somers zegt:
    
    29 november 2019 om 21:23
    
    “In de zakken van het Haagse Binnenhof” Dat goud e.d. stond in de balans van Indië, en is aan Indonesië overgedragen. Het was Indisch eigendom, niet Nederlands. Net als de Indische staatsschuld. Als het in de door u benoemde zakken zou zijn verdwenen dan is dat te zien in de Nederlandse balans.
    De goudschat van de Javaasche Bank was voor het begin van de oorlog naar het buitenland, o.a. Amerika, in veiligheid gebracht, net als de goudschat van de Nederlandse Bank in Nederland. I.v.m. de solvabiliteit, en om de kosten van de oorlog te kunnen betalen. Maar ook gewoon in vredestijd, zoals nu, is dat goud ook niet allen in Nederlad aanwezig!
    
    Beantwoorden
    - R Geenen zegt:
      
      29 november 2019 om 21:58
      
      Mevrouw Griselda Molemans heeft het toch na lang uitzoekwerk anders in haar boek vermeld.
    - Griselda Molemans zegt:
      
      30 november 2019 om 12:42
      
      Nee, mijnheer Somers, twee-derde van het goud van De Javaasche Bank is in het diepste geheim vlak voor de invasie van Java naar de kluizen van de Federal Reserve in New York verscheept en altijd buiten de boeken gehouden. Het een-derde deel dat naar Australie en Zuid-Afrika is verscheept, is teruggebracht naar de kolonie. Daarvan viel 8 miljoen gulden vervolgens toe aan de Nederlandse Staat “bij wijze van uitzondering”. (zie het rapport Indische Tegoeden)
      
      Na de oorlog werd door de overheid gesteld dat vrijwel al het goud “door de Jappen was gestolen”, waardoor veel mensen naar hun bank- en spaarsaldi konden fluiten. Alle bewijslast bevindt zich in het archief van de Fed, waarvan ik een klein deel gepubliceerd heb. U zou er goed aan doen naar de feiten te kijken. En naar de uitspraak van de toenmalige Nederlandse speciale gezant in Washington die tegenover de Fed stelde dat “al het goud in de Amerikaanse kluizen Nederlands eigendom is en naar verwachting na de oorlog toegevoegd wordt aan de voorraad van De Nederlandsche Bank’.
    - R Geenen zegt:
      
      30 november 2019 om 17:18
      
      Dank U wel mevrouw, dat U het nog eens duidelijk naar voren brengt. De heer Somers is zodanig pro Nederlands, dat hij waarschijnlijk het niet wil inzien dat er ook een andere zijde van de Nl politiek is. Een zijde die riekt naar een beerput.
    - JA. Somers zegt:
      
      1 december 2019 om 12:09
      
      “Daarvan viel 8 miljoen gulden vervolgens toe aan de Nederlandse Staat” U bent veel dieper in deze materie gedoken dan ik, een goede discussie durf ik dan ook niet aan. Mijn insteek was beperkt tot de financiële verhouding tussen de twee gebiedsdelen, Nederland (Koninkrijk) en Nederlandch-Indië. Beide zelfstandige rechtspersonen. Maar wel met onderlinge financiële betrekkingen die terug zijn te vinden in de jaarlijkse begrotingen en rekeningen. Voer voor liefhebbers! Zo kwam bijvoorbeeld het KNIL volledig ten laste van Indië, maar met daarbij ook nog een bijdrage voor de aanwezigheid van de KM, een koninkrijksorgaan.
      Dat de goudschat op tijd is weggesluisd is normaal. Zo lees ik bij Van Mook: “(…) dat ook onze deviezenpositie stevig in de hand gehouden werd, zodat een niet onbelangrijk vermogen aan buitenlandse valuta te onzer beschikking bleef (…). Dat vrije vermogen werd nog vergroot door tijdige afvoer van het goud van De Javasche Bank, terwijl wij door de nog kort vóór de bezetting voltooide concentratie van dit bezit in regeringshanden de vrije beschikking er over konden behouden.”En in een voetnoot: “Deze voltooiing vond plaats (…) door een fiduciaire overdracht, deels aan onze gezant in Washington, deels aan de Nederlandse Aankoopcommissie te New-York. ” Ook het papiergeld werd praktisch volledig in veiligheid gebracht. Toen mijn moeder (met mij) eind januari 1942 ons laatste salaris ophaalde kreeg ze drie maanden salaris mee, in muntgeld! Er was geen papiergeld meer voorhanden.
      Vanuit Australië werd de oorlog voortgezet.En het ging daarbij om enorme uitgaven. Niet alleen uitrusting en salaris van de nieuw gevormde KNIL-eenheden, maar ook om de aankoop van groot materieel zoals vliegtuigen (Dakota’a, Mitchellbommenwerpers, Catalina’s, jagers, voertuigen, lichte tanks, schepen. Zo werden in 1944 in Amerika 20 500- tons schepen op stapel gezet, En nogmaals in Australië. Denk verder aan de opbouw van vele goederendepots voor na de oorlog zoals vrachtauto’s, schoolboeken, textiel. medicijnen technische goederen en communicatiemiddelen. En de wederopbouw van de GM!
      Wat mij opviel? Het door u genoemde bedrag van 8 miljoen gulden. Ik kan dit niet meer terugvinden, maar in mijn geheugen ging het om een zeer veel groter bedrag. Dat was toch de Indische bijdrage aan de Nederlandse krijgsmachtkosten uit 1945-1950? Vier jaar lang de kosten in Nederland van een grote troepenmacht in Indië, zeemacht,. luchtmacht (dus exclusief KNIL!). Voor deze bijdrage werd tijdens de RTC eerst gedacht aan een Nederlandse vordering op de RIS na de soevereiniteitsoverdracht, maar dat stootte op weerstand bij de Indonesische onderhandelaars, dat zou onverkoopbaar zijn aan het voorlopige Indonesische parlement. Daarop werd gekozen voor de vooroorlogse (‘onzichtbare’) procedure via de begrotingen, reeds vóór de soevereiniteitsoverdracht een rechtstreekse bijdrage vanuit Indië aan Nederland. Een enorm bedrag! En volgens mij was bij die overdracht niet alleen de Indische staatsschuld betrokken maar ook de Javasche Bank. Denk er bij deze financiële transacties ook aan dat de Indonesische specialisten allen In Nederland gestudeerde economen en juristen betrof. Die tijdens hun studie in Nederland tot in de diepste details bekend waren geraakt met de (gescheiden) Nederlandse en Indische staatshuishoudingen. En hier houdt mijn kennis over financiële verwikkelingen op. Sorry, een mens kan niet alles!
Boeroeng zegt:

29 november 2019 om 15:54

Misschien een zware beschuldiging lanceren ?
Met de kreet: “backpay niet betalen is racisme en kolonialisme”

Beantwoorden
- Loekie zegt:
  
  29 november 2019 om 16:50
  
  …dan vraagt een olijke voorbijganger : u weet zeker dat u zich als ambtenaar of soldaat in Insulinde niet schuldig heeft gemaakt aan het onder de duim houden van den inheemschen bevolking? Ofwel: u was in Insulinde vrij van racisme en kolonialisme? U heeft destijds den kolonialen overheerscher doen weten dat u, Indo, opkomt voor de belangen van de bruine autochtonen?
  
  Beantwoorden
  - e.m. zegt:
    
    29 november 2019 om 19:19
    
    @…dan vraagt een olijke voorbijganger :@
    
    — Sociologisch gezien een relevante bijdrage, dat wel. Maar het gaat in eerste instantie om de @ambtenaar of soldaat in Insulinde@ -al dan niet daar geboren- in dienst van Nederland, of kolonisator zo men wenst. Het juridisch aspect eerst, zeg maar.
    
    Hierna komt dan, wat mij betreft, gelet op dát dienstverband, de koloniale vraag van uw @olijke voorbijganger@ -al dan niet naar de tijdgeest in historische perspectief geplaatst- aan de orde.
    
    Beantwoorden
PLemon zegt:

1 december 2019 om 13:34

@ Zo lees ik bij Van Mook: “(…) dat ook onze deviezenpositie stevig in de hand gehouden werd, zodat een niet onbelangrijk vermogen aan buitenlandse valuta te onzer beschikking bleef (…). Dat vrije vermogen werd nog vergroot door tijdige afvoer van het goud van De Javasche Bank, terwijl wij door de nog kort vóór de bezetting voltooide concentratie van dit bezit in regeringshanden de vrije beschikking er over konden behouden.”En in een voetnoot: “Deze voltooiing vond plaats (…) door een fiduciaire overdracht, deels aan onze gezant in Washington, deels aan de Nederlandse Aankoopcommissie te New-York. ”

# Ra, ra Waarom dan Marshallhulp of was het goud onderpand?

*** Citaat:. ” Zo gezegd, zo gedaan. Op 20 juli 1947 begon de eerste politionele actie. Wat daar ook over gezegd kan worden vanuit politiek of militair standpunt, economisch was dit offensief van de Nederlandse troepen een succes. De uitvoer uit Indië kwam inderdaad op gang. De tweede politionele actie, in december 1948, had minder economische achtergronden. Maar toen kreeg Nederland inmiddels al Marshallhulp van de Verenigde Staten.

Een jaar later, in december 1949, droeg Nederland de souvereiniteit over Indonesië over aan de regering van Soekarno. Verpauperde het voormalige moederland daarna? Integendeel. “Nederland zag kans een verzorgingsstaat op te bouwen en een ongekende welvaart”, beklemtoont Klein. De inkt van de handtekeningen onder het document bij de souvereiniteitsoverdracht was nauwelijks opgedroogd of minister Van den Brink van economische zaken kwam met zijn alom bewonderde eerste industrialisatienota.
Er waren nog andere redenen waarom het Nederland goed ging in de jaren vijftig. Bijna alle schrijvers noemen de Marshallhulp, die het herstel in Nederland versnelde. Er was de veranderde opstelling van het bedrijfsleven, dat met succes alternatieven zocht voor de ex-kolonie. En er was, paradoxaal, de bijdrage van Indonesië.
Daar komt nog bovenop dat Indonesië zich bij de onderhandelingen over de souvereiniteit in 1949 zo concentreerde op politieke erkenning door Nederland, dat men enkele ongunstige financiële voorwaarden op de koop toe nam. De Indonesische regering nam de pensioenverplichtingen aan Nederlanders over van het Nederland-Indische gouvernement. Ook accepteerden de Indonesiërs het leeuwedeel van de in de jaren 1945-’49 sterk opgelopen staatsschuld van dat gouvernement, bedragen die aan Nederlanders moesten worden terugbetaald.
https://www.trouw.nl/nieuws/indie-verloren-de-rampspoed-bleef-uit~b6d9cec5/

Beantwoorden
- Jan A. Somers zegt:
  
  1 december 2019 om 17:19
  
  “Ra, ra Waarom dan Marshallhulp of was het goud onderpand?” Denk om het tijdsverschil. Het verhaal van Van Mook gaat over de situatie in 1942, midden in de oorlog. In Indië. De Marshallhulp was van na de oorlog, 1947-1952, in Nederland. Twee gescheiden staatshuishoudens. Nederland zat nog met een grote staatsschuld, het goud was van Indië, en ging naar Indonesië. (uiteraard samen met de Indische staatsschuld, die hoorde immers ook tot de Indische staatshuishouding die in zijn geheel werd overgedragen).
  “Ook accepteerden de Indonesiërs het leeuwedeel van de in de jaren 1945-’49 sterk opgelopen staatsschuld van dat gouvernement,” Ja, maar ook het goud! En alle activa waar de staatsschuld ook een link mee had. Die Indonesische economen en juristen waren niet dom hoor. Goede opleiding in Nederland genoten.
  ” De Indonesische regering nam de pensioenverplichtingen aan Nederlanders over van het Nederland-Indische gouvernement.” Nee, de premies waren in het verleden allemaal naar het ABP (als die naam al bestond) in Nederland opgestuurd, zodat de pensioenopbouw in Nederland plaatsvond. De regeringen hadden niets te vertellen over de pensioenopbouw, dat geld was al van de pensioenopbouwers, zgn. uitgesteld salaris. Ook werden de pensioenpremies van de ambtenaren die naar Indonesië waren overgegaan nog steeds naar Nederland gestuurd. Die pensioenen werden door het ABP uitgekeerd via SAIP.
  
  Beantwoorden
  - Bert zegt:
    
    1 december 2019 om 18:04
    
    @'” Die Indonesische economen en juristen waren niet dom hoor ,Goede opleiding in Nederland genoten “” Ja dat geloof ik graag zal ook wel zo wezen ,maar Nederland stuurde Max Hirschfeld ,nou die had in zijn tijd zijns gelijke niet in de wereld ,alhoewel hij voor 80% Joods was ,werd hij door de Duitsers als een Arier beschouwd ,omdat zij hem broodnodig hadden ,Hirschfeld had totaal geen moreel besef maar financieel was er geen betere een gladjanus eerste klas met alle respect daar konden die Indonesische economen echt niet tegen op !
    
    Beantwoorden