4 Responses to Toko Toet: een klein eethuis met grote verhalen

1. Bert schreef:

   9 februari 2019 om 19:44

   Djambal is net als Gaboes volgens mij altijd erg zoutig .Mijn vader importeerde die vis plus emping en zo in de jaren 60 en sloeg alles op in de fietsenbox in Slotermeer ,die box stinkt nu anno 2019 nog steeds naar gezouten vis ,De Marokkaan ,die er nu woont ,vroeg mij wat heeft uw vader hier toch opgeslagen ,dat het na 50 jaar nog zo stinkt ? Ik antwoordde hem “” Djambal googel dat maar !””

   Beantwoorden
2. Arthur Olive schreef:

   9 februari 2019 om 18:37

   Elke keer als ik in Den Haag kom dan gaan we daar eten. De gerechten zijn lekker en in vergelijking met andere Indische restaurants goedkoop. Parkeren is gratis na een bepaalde tijd.
   Af en toe hebben ze gebakken djambal maar wel erg zoutig.

   Beantwoorden
3. Loekie schreef:

   9 februari 2019 om 17:47

   Alweer een slechte film.
   Het gaat niet om toko Toet. Toet is slechts decor. En dat terwijl over die toko en het eten uren mooie film mogelijk is.
   De film gaat over een aantal bejaarde dames en hun herinneringen aan oorlog en repatriëring. Het gaat dus niet over hoe zij hun leven in Holland opbouwden.
   Nou, hun verhalen zijn dus cliché; discriminatie, achterstelling, terugbetaling enz.
   Zo slecht, zo slecht de opvang in Holland en die Hollanders wisten niets over ons. Nog steeds voelen wij ons hier niet thuis. Dat gebabbel dus.
   En de filmmakers blij, want ze hebben het verhaaltje dat ze zo graag wilden hebben: etende Indo’s en hun klachten over achterstelling.
   Over tot de orde van de dag.

   Beantwoorden
   • Anoniem schreef:

     19 februari 2019 om 20:16

     Hi Loekie, Ik ben het helemaal met je eens. Dit gaat niet over toko Toet. En ook over je cliché-verhaal ben ik het eens.

     Beantwoorden