Scenarioschrijver Franky Ribbens (Hollands Hoop), producenten Monique Busman en Edwin Goldman en regisseur Michiel van Erp ontwikkelen een dramaserie over verschillende generaties Indische Nederlanders. De serie moet een hedendaags familiekroniek worden waarin verschillende generaties worstelen met traumatische gebeurtenissen uit het verleden en de manier waarop dat hun identiteit gevormd heeft. RTL Nieuws
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
” …familiekroniek worden waarin verschillende generaties worstelen met traumatische gebeurtenissen uit het verleden en de manier waarop dat hun identiteit gevormd heeft.’
Begint al helemaal fout en het wordt dus niks. Immers, als je trauma’s als uitgangspunt neemt en niet plain ‘Indische Nederlanders” (inclusief degenen die met trauma’s rondlopen), dan krijg je enkel een filmmiddag voor ggz-medewerkers.
Precies. Het viel mij ook op. Diverse Indische generaties hebben dus allemaal op verschillende manier las van trauma’s. Dat is dan slecht nieuws voor de SVB.
En nog slechter nieuws voor de Rechters, van de Rechtbank Utrecht, die met zijn hamer, al kijkend naar vertegenwoordiger SVB, alle afgewezen zaken, wegens gebrek aan bewijzen, naar de fabeltjeskrant verwees?
Dat is info die ik graag wil weten. Kan je me dat toesturen? Ron@MyIndoWorld.com
Goed lezen Loekie!:
de makers willen een drama maken. Dan moet er ook sprake zijn van drama’s, zoals bijvoorbeeld de Bersiap, de repatriëring naar NL en de mislukte emigraties naar bijvoorbeeld de USA en Brazilië en haar gevolgen.
Want zeg nou zelf: wie kijkt er nu naar uit om een familiekroniek te gaan volgen waarin in elke aflevering alleen maar in dat ergerlijke tante Lien dialect wordt gesproken over indisch eten (dan kun je toch beter naar 24kitchen gaan kijken?) en indorock (zijn op YouTube vele filmpjes van te vinden).
Ik ben benieuwd hoe de makers het Indische drama van bijvoorbeeld de Bersiap en haar gevolgen zullen uitbeelden. Ben ook benieuwd of ze Indische personen als acteur zullen laten spelen i.p.v. Hollanders of Surinamers, die “indisch” moeten doen.
Simpele ziel. Drama betekentt niet dramatisch, drama betekent wat anders. Koop maar eens een boek over literatuur, toneel en kunsten.
Ik schiet even uit de bocht:
Helaas is mijn intellect te hoog voor dat van Loekie’s. Zal wel pijn doen in die hersenpan van hem. Maar daar zijn paracetemolletjes voor.
Speciaal voor jou Loekie:
Drama:Een drama behandelt doorgaans een emotioneel thema, waardoor de kijker of lezer zich in de personages kan inleven en zich met hen kan identificeren.
Even vlug op google kijken en dan hier een definitie neerpennen is ook simpel. Jammer alleen dat google het niet altijd juist heeft.
“behandelt doorgaans een emotioneel thema” Ik ben het nu (als uitzondering) met meneer/mevrouw/onzijdig Loekie eens. Een tragedie is wat anders dan drama. En een emotioneel thema hoeft geen tragedie te zijn, tranentrekker. Kan hartstikke leuk zijn!
@Ben ook benieuwd of ze Indische personen als acteur zullen laten spelen i.p.v. Hollanders of Surinamers, die “indisch” moeten doen.@
Niet alleen dat. De drama serie wordt ook onder leiding van witte Hollanders gemaakt.
3 van de 4 producers hebben een Indische afkomst, zie het artikel.
Zegt mij nu nog niets. Als ze te veel naar de NL pijpen gaan dansen, wordt het niets. Kwestie van afwachten of er een eerlijk beeld wordt gebracht.
Een film / documentaire / serie is nooit eerlijk; het is altijd de visie van de makers.
Ben bang dat het meestal zo is. En zeker als de makers van de serie naar de pijpen gaan dansen van de betalende partij. Wie betaald, bepaald!
“in dat ergerlijke tante Lien dialect : Stelling 12. Indo’s berusten in de overlevering van hun taal door tante Lien.
Juist in mijn geval, verstopt de SBV als zijn de commerciele assurantie bedrijf.Achter de de rug van de Rechter en mij ujitdaagt om een PERKARA temaken omdat ze zeker zijn dat een Hollandse rechter een Legalist is en niet durft de wet overte teschrijden met zijn eigen opinie en daar door een jurisprudentie temaken.
Correcte: moet ziin SVB in plaats van SBV. Bedank..
Het kan zijn dat de serie bij mensen lang vergeten gevoelens losmaakt. Dat kan negatief zijn, kan ook positief zijn.
En mogelijk worden mensen een beetje wakker en gaan meer op zoek naar hun familiegeschiedenis en roots.
“bij mensen lang vergeten gevoelens losmaakt” Wordt, dacht ik, bij de psychoanalyse gebruikt. Was dat niet professor ??????? die zich bezig hield met oorlogstrauma’s? Lijken mij ruige toestanden.
Je haalt er twee door elkaar: Freud en Bastiaans. De eerste loste alles op met sexuele bevrediging, de andere met LSD.
Sorry.
Wat Boeroeng beweert kan ik me nauwelijks voorstellen.
Maar ja ik heb die traumatische periode als kind dan ook aan den lijve ondervonden.
Is niet voor herhaling vatbaar kan ik wel zeggen en een maal per jaar herdenken met zijn allen bij het monument evenmin.
Ook niet in de vorm van een dramaserie à la Goede Tijden – Slechte Tijden.
Toen ik een jaar of 55 was en wat meer tijd vrij kon maken heb ik al veel tijd gestoken in genealogisch onderzoek van vaders zowel als moederskant.
Hoe die slachters in de bersiap en de Jappentijd met mensen omgingen mag genoegzaam bekend verondersteld worden.
In ieder geval bij de slachtoffers c.q. hun nabestaanden.
Anoniem is Huib.
Natuurlijk mag seks niet ontbreken, anders kijkt geen hond er naar, dus wat moet het nu wel gaan worden? en hoe erg moet het gemaakt worden, als het al was en nog steeds is? Het moet een film worden, waar na het kijken, iedereen zijn mond dicht valt, een stilte, verdriet en de oerschreeuw als een stoomtrein aan komt rollen, dit laatste is vast teveel gevraagd, ergens wel jammer dat je beroemd moet, gaan worden van de ellende, van je eigen familie, verstoten landgenoten, het moet een film worden waar een kijker zijn tong afbijt en zo het zwijgen begrijpt? Zodat de film deze eeuw ingaat, als een vergeten trein op het rangeerveld, van de Nederlandse spoorwegen!
@Zodat de film deze eeuw ingaat, als een vergeten trein op het rangeerveld, van de Nederlandse spoorwegen!@
Over spoorwegen gesproken. Het volgende is echt gebeurd. Alleen het einde is wat onzeker. De vader van mijn zwager had al voor de oorlog op Sumatra een hoge functie bij het Indische spoor. Na de oorlog werd hij aangesteld om in Batavia alles betreffende spoorwegen weer op gang te krijgen. Op een dag werd er in grote loods in de hoek o.a. 2 grote brandkasten gevonden. De nieuwe baas werd er bij gehaald, die weer een beroep deed op de plaatselijke politie. Hoofdinspecteur en een paar collega’s kwamen langs. Een brandkast specialist (Age M?) werd geroepen en tegen betaling van $1500 guldens kraakte hij beiden open. Beide zaten vol met juwelen en goeden stukken. Gestolen in oorlogstijd door de jap en ook verhandelde sieraden voor het kopen van eten. Het hoofd van de spoorwegen ging weer weg en liet alles aan de politie over.
Later bleek dat er een grote hoeveelheid van de juwelen plotseling zomaar zijn verdwenen. U mag raden, hoe en door wie. Maar 2 jaren later vertrok het hoofd van de spoorwegen met familie naar Nederland en in Alkmaar stond een huis voor hun klaar. Reeds de volgende dag moest de heer des huizes en zijn zoon, nu mijn zwager, op het politie bureau verschijnen. Zij werden welkom geheten, maar mochten nooit iets aan derden vertellen wat ze in Batavia hebben meegemaakt. Bovenstaande relaas ongeveer 10 jaar geleden van mijn zwager gehoord.
Uit een brief van de NHM, Soerabaja, Afd. Oorlogszaken, 6 mei 1946: “(…) doen wij U bijgaand een afschrift toekomen Uwer girorekening vanaf 1 Januari 1942. (…) Ten aanzien van dit depot deelen wij U mede, dat alle in Nederlandsch-Indië aanwezige effecten voor de capitulatie te Bandoeng in een speciale oorlogskluis werden ondergebracht. Hoewel wij zulks zelf nog niet hebben kunnen vaststellen mag worden aangenomen, dat deze effecten tot op heden nog intact zijn. (…).” Niet van een ander gehoord, maar gewoon gekopieerd uit een brief aan mijn vader in mijn bezit.
Wat wilt u daarmee zeggen?
Gewoon, dat het niet altijd fout gaat zoals u verteld heeft. In dit geval weet ik dat die kluis in Bandoeng ongeschonden de bezetting heeft overleefd. iedereen heeft zijn eigendommen keurig terug. Al in 1946! En de Indische pensioenen hebben in Nederland de bezetting overleefd.
Leuk ! Die serie zou ik wel willen zien.
@Ron zegt om 17.10 uur …”Wat wilt u daarmee zeggen ?”” In antwoord aan dhr Somers .Mijn mening hierover ,ik bemoei me trouwens overal mee maar dat zal liggen aan het feit ,dat ik dat in de kroeg ook doe .Dhr Somers en zijn familie hadden hun zaakjes keurig in orde ,prima mooi voor ze maar hij reflecteert alles op zichzelf ,als andere personen het niet zo keurig voor elkaar hebben ,ben je eigenlijk in de ogen van dhr Somers een sukkel ,hij zegt het wel niet maar denkt het wel ,denk ik .Dhr Somers en zijn vader hebben gewoon Mazzel gehad maar niet alle Indo,s hadden die Mazzel ,het inlevingsvermogen van dhr Somers is niet zo groot .Toen ik die verhalen van Pak Huib en van jou en anderen las ,begreep ik pas goed wat die Bersiap was en wat het met kinderen deed ,mijn familie is ongedeerd door de oorlog/bersiap gekomen maar ik ga toch niet van de daken schreeuwen “” Kijk wij hebben er geen last van gehad !”” zou een beetje kortzichtig zijn en getuigen van weinig inlevingsvermogen .
@Kijk wij hebben er geen last van gehad !”” zou een beetje kortzichtig zijn en getuigen van weinig inlevingsvermogen .@
Bert, daarom reageerde ik ook met mijn vraag. Ik begrijp best dat de een meer mazzel had dn de ander. En ik ben blij voor die persoon, dat hij er gemakkelijker van is afgekomen. Maar ga dan de situatie niet verheerlijken, zoals ook de NL wetten en de politieke ambtenaren, enz. Blijkbaar zijn de Indo’s hun eigen probleem en de geschiedenis van Den Haag tegen over de Indische mag geen probleem genoemd worden. Voor de meesten van ons waren de diverse politieke figuren uit Den Haag, toch racisten, die ons na al onze ellende in voormalig Indie, een schop na geven.
Ik ben helemaal niet bezig met tekorten aan inlevingsvermogen e.d. In fora zoals hier lees je alleen over ellende, waaruit zou blijken dat alles uit Indië kommer en kwel was. Bij de mensen waarbij het goed is gegaan (en dat zijn er velen) hoor je niks. Ik vertel alleen hoe of het bij mijn vader en mij is gegaan. Meer niet. Heeft toch niets met mijn inlevingsvermogen te maken. Ik zit niet te vertellen wat er met mijn vader is gebeurd. Ik vertel niet in detail wat er met mij is gebeurd. Daar heeft iedereen zijn eigen ervaringen al over opgeschreven. Nog erger, het zijn meestal ervaringen van anderen die verteld worden. Geeft niet. Ik kan alleen mijn eigen ervaringen vertellen. Mag toch? Ik heb toch ook geen commentaar over al die verhalen over ellende die ik hier lees? Waarom zou ik? Het is voor die mensen al erg genoeg. Waarom dat ik als bofkont, met een dosis geluk, alles denigrerend over mijn heen krijg gestort? Ik heb toch alleen maar opgeschreven wat er met mij is gebeurd? En waar ik heb kunnen bijsturen? Zonder wie dan ook te verheerlijken. Ik verheerlijk misschien mijzelf, ik ben een tevreden mens.
“hij zegt het wel niet maar denkt het wel ,denk ik ” Leuke Indische complottheorie. Of Indische vijfde zintuig? Dat merk ik al met al die commentaren over een TV-uitzending die nog moet komen. Gemaakt door witte ‘Hollanders’ (gelukkig geen Zeeuwen) dus het is, ongezien, in principe fout.
Geachte heer Somers ,als iemand het woord “” Witte Hollanders”” gebruikt is ie zelf een racist ,ik ken geen witte Hollanders ,ik ken alleen Nederlanders en of ze nou bruin/zwart/geel of wit zijn maakt geen flaus aus ! Pondaag en Zeijlekop gebruiken die term zielige vertoning als je zelf Nederlands bloed door je aderen hebt stromen .
“De drama serie wordt ook onder leiding van witte Hollanders gemaakt.” Oei, ik las het toch bij een van onze trouwe reageerders! Wit/Hollander> foute boel.
Bert,
Ik snap het wellicht niet. Maar de heer Somers citeerde uit een oude brief die ging over effecten in een kluis.
Jan Somers heeft veel verteld over hemzelf en zijn familie in de bersiap.
Ik heb nooit het idee gehad dat hij niet kan meeleven met slachtoffers uit die periode .
Hij was zelf slachtoffer, had vermoord kunnen worden, moest daarna lijken ruimen.
Hij denkt nog steeds aan zijn verdwenen grootmoeder op zijn bankje
Zijn mazzel is eerder dat hij een zeker levensoptimisme heeft en nare dingen goed heeft kunnen verwerken. Maar ik zie niet zo dat hij anderen die het minder goed verwerkte een sukkel vind, zoals jij het formuleerde
Toch geef ik Bert wel gelijk, want ik krijg vaak de indruk, dat wij Indo mensen in zijn ogen niet goed deugen en de Regeringen van toen meer gelijk hebben. Die opmerkingen vind ik persoonlijk wel wat negatief tov mijn moeder en de rest van de familie. Het gaat dus niet alleen over de ervaringen in Indie, maar vooral ook over de behandeling door Nederland.
“dat wij Indo mensen in zijn ogen niet goed deugen en de Regeringen van toen meer gelijk hebben.” Waar heb ik dat geschreven? Eerlijk gezegd vind ik het een beetje krenkend, maar na al mijn ervaringen heb ik daar geen probleem mee. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, maar dit vogeltje mag dat toch ook? En waar heb ik mij negatief uitgelaten over uw moeder en familie? Ik zou niet durven, die ervaringen zijn al akelig genoeg. Of moet ik elke keer tegen u zegen: goh wat zielig?
@… dat wij Indo mensen in zijn ogen niet goed deugen en de Regeringen van toen meer gelijk hebben.
#we denken, spreken,schrijven en vertellen analoog naar onze privé ervaringen en omstandigheden. Kortom vanuit onze eigen bubbel en ongemerkt zijn we kritisch op de ander en hun vergelijkbare verhalen. Probeer daarbij dan het toontje niet belerend betweterig te laten klinken. Enfin vaak helpt een scheutje humor (geen spot).
Een duidelijk gegeven, waar ik volledig achter staat. Daarom lees ik ook graag Bert, de ex-kroegbaas, zijn schrijven. Hij heeft als Indo de A’damse humor opgepikt.
@ Toch geef ik Bert wel gelijk….etc.@ zegt Ron
Ik snap heel goed wat hij bedoelt te zeggen.
Natuurlijk heeft iedereen de oorlog, de Bersiaptijd en de tijd daar weer na anders ervaren.
Mijn moeder met haar vijf kinderen en haar man in het Jappenkamp moest als Buitenkamper zonder enig inkomen behalve wat spaarcentjes en de opbrengst van de verkoop van steeds schaarser wordende sieraden en meubilair aan Chinese tjatoeters kwam totaal berooid door de Jappentijd..
En als klap op de vuurpijl moest de weduwe Otto toen ze paspoorten probeerde te regelen
om als de nood aan de man kwam naar Nederland te kunnen vluchten, van de Nederlandse ambassade vernemen dat ze maar moest bewijzen Nederlandse te zijn en dus ook haar kroost.
Via een zgn. advocaat van kwaaie zaakjes en de nodige steekpenningen is haar dit gelukt en kon ze haar drie oudste kinderen in 1955 naar Nederland sturen om naar de middelbare school te gaan en zelf met de kleintjes te volgen nadat Soekarno op Zwarte Sinterklaas in December 1958 alle resterende Nederlanders het land uit schopte.
Gelden die ze eventueel toen op de bank had heeft ze na 1946 helemaal zelf verdiend met haar partikuliere school met de bijbel die ze toen gesticht had.
Daar kon ze de passages van betalen maar niet het verblijf in een kontraktpension.
Daar kreeg ze een Rijksvoorschot voor die ze helaas niet zelf heeft af kunnen lossen omdat ze twee jaar later al overleed in Breda, kort nadat ze een huurwoning toegewezen heeft gekregen .
Dat mochten uiteindelijk haar oudste kinderen doen die inmiddels werkten voor een mager salarisje..
Ze heeft werkelijk niets kado gehad van de Ned. Staat maar moest haar spaarcenten gewoon aanspreken. Zelfs het achterstallig salaris van haar man die als Knil militair in het Jappenkamp verdween en na de kapitulatie op Indisch Bronbeek door de peloppors werd afgeslacht werd haar niet gegund.
Iets dergelijks is de moeder van Ron blijkbaar ook overkomen en ik vrees nog heel veel meer oorlogsweduwes en -wezen die ook alle voorschotten dienden terug te betalen.
@Iets dergelijks is de moeder van Ron blijkbaar ook overkomen en ik vrees nog heel veel meer oorlogsweduwes en -wezen die ook alle voorschotten dienden terug te betalen.@
Ja, vele weduwen hebben gelijksoortige ervaring in het voormalige Indie ervaren. Het ene geval is erger dan het andere. Maar zij die het niet hebben meegemaakt, denken er vaak te licht over.
Ook een klein antwoord aan de heer B, die het volgende schreef:
@Zijn mazzel is eerder dat hij een zeker levensoptimisme heeft en nare dingen goed heeft kunnen verwerken. Maar ik zie niet zo dat hij anderen die het minder goed verwerkte een sukkel vind, zoals jij het formuleerde@
Mijn mazzel is dat ik de kans kreeg om naar CA te gaan en mijn talenten daar werden gewaardeerd. Heb daarom ook een gelukkig leven in Glendora en een zekere levensoptimisme. Anders kan ik niet over mijn en andermans verleden, de verhalen schrijven.
Een sukkel, nee, maar ik begrijp volkomen wat hij er ook mee bedoelde. Het geeft wel het verschil aan tussen zijn denken en de andere. Al generaliserend begin ik mij af te vragen of de naam Indisch4EVER nu nog wel de juiste naam is. Ik stel me bv een verbleekte Indo voor, die ongeveer 3 of 4 hoog woont en aan tafel zit met een bord met boerenkool en een Hema worst voor zich.
Ik bedoel er niemand mee, maar kreeg gewoon die gedachte wat een Indo tegenwoordig is.
Bestaat 4Ever nog?
“Ik stel me bv een verbleekte Indo voor,” Niet belerend, maar wel denigrerend. Geeft niet hoor, ik leer daar veel van over mensen. Overigens, niet 3 of 4 hoog, maar vijf (bij storing van de lift weten ze mij te vinden voor de reset. Mag niet, maar doe het toch. Wat een genot als al die relais ratelend de zaak weer in beweging krijgen). Tegenover de middeleeuwse Oostpoort. Met een mooi uitzicht over de drukke stad en drukke waterweg in al zijn schakeringen. Met de Delftse Hout/Arboretum als achtergrond. Met gisteravond een prachtige rode maan. Met aan de overkant van het water de Hortus Botanicus (opgericht met 100% Indische achtergrond), daar ga ik vanmiddag heen, Pasar Botanica. En wat die Indo tegenwoordig is? Een ouwe sinjo, die niet ronddraait in zijn Indische bubbel. Maar in zijn eigen Indische identiteit volop meedraait in de samenleving, daar steentjes aan heeft bijgedragen. Tevreden en dankbaar voor wat hem in zijn leven is aangedragen, en daar dankbaar gebruik van heeft gemaakt. Ouwe sok dus.
Oei, ik was er al bang voor. Uw intelligentie strekt zich blijkbaar voornamelijk tot de Nederlandse wetgeving. Ik heb juist zo voorzichtig mogelijk geschreven, dat ik het in het algemeen bedoeld. Zoals de flat 3 hoog is gewoon verzonnen. Het is niet mogelijk om foto’s van enkele familieleden op dit net te plaatsen. Maar laat mij dan het even benoemen. Ik bezit een foto van 3 jonge dames van rond de 30. De middelste is de dochter van mijn jongere broer en hier in CA geboren. De 2 andere zijn zussen en geboren in Heerhugowaard. De een is donkerbruin en de 2 anderen lijken meer op totoks. Mijn jongere zus die in 1943 is geboren, is ook zo opgebleekt door het NL klimaat, dat ze nu ook voor een totok kan doorgaan. De Indo’s uit Nl die hier hun familie komen opzoeken, zijn ook zichtbaar vanwege hun lichtere huidskleur. De geschiedenis van de Europese mens vertelt mij dat de eerste Europeanen uit Afrika afkomstig waren. Dat waren zwarten, die langzaam aan een witte kleur kregen. M.a.w. ik schreef niet over u, maar in het algemeen. U weet toch ook dat in California bijna iedere dag de zon schijnt?
“is ook zo opgebleekt door het NL klimaat” Zoiets lijkt mij het ergste wat een Indo kan overkomen. Bijna gelijkgesteld aan een witte ‘Hollander’. In Indië poederden ze hun huid blank!
@In Indië poederden ze hun huid blank!@
Die groep zullen dus wel blij zijn in NL. Heb mijn moeder dat nooit zien doen.
@JASomers;’opgebleekt etc.’- Nou, na deze zomers dagen mi. niet meer te onderscheiden van een echte abang. Onder de hoogte zon, nu het weer omslaat, is ook prima. Gekunsteld? Dan maar met ketjak insmeren, wel wat pliekerig hoor. ‘brown, can go on’, zei men toen in de USA.
Ja zeg dat wel Pak Huib u en Ron Geenen hadden de zelfde gezinssituatie allebei de vaders gedood en de moeders werden dwarsgezeten door de Nederlandse bureaucratie maar dankzij doortastende moeders is het allemaal toch op pootjes gekomen ,ja ik heb persoonlijk niets tegen Pak Somers maar inderdaad een iewat belerend toontje ,kan ik niet zo goed tegen ,geldt hetzelfde voor ene P v/d B ,hooghartig en betweterig ,nou heeft Pak S nog wel enige humor en kan hij ook zijn ongelijk erkennen ,voor humor moet je niet bij P v/d B wezen ,is hij veel te serieus voor ,jammer maar een SCHEUT en HUMOR werkt het best .zo ik duik maar weer effe de kroeg in .genoeg serieus geweest hari ini .
Ja Bert, dat vleugje humor. Ben al heel lang weg uit NL, maar bij het lezen wat diverse schrijvers die via hun email overbrengen, krijg ik vaak een glimlach op mijn gezicht. Echter er zijn anderen—!
Gelukkig is ieder mens anders!
“een iewat belerend toontje ” Ik probeer alleen maar wat feiten op een rijtje te krijgen en te houden. Zonder oordeel, daarom misschien saai. Ik zal (gelukkig) ook nooit worden uitgenodigd als begenadigd spreker, ik krijg de handen niet op elkaar. Maar de enige die probeert wat te leren uit zijn geschiedenis ben ikzelf. De verhalen over andermans ellende heb ik nooit gebagatelliseerd. Dat is hun geschiedenis, waar ik niet aan mag komen.
@Enfin vaak helpt een scheutje humor (geen spot)……..
Roerend mee eens Pak, vaak helpt een scheutje heel goed……
Vraag het maar aan Bert. Die kan het waarschijnlijk ook wel be-amen…ha…ha….
Ik kan geen humor produceren als ik het over ellende heb. Het was erg genoeg. Ik heb alleen humor over Indolandgenoten, djago’s, die het nodig vonden op hun standaard Brits-Indische uniformen ook wat sterren en strepen te plakken. Dachten dat dat nuttig was bij de Indomeisjes, Maar die waren echt niet op hun achterhoofd gevallen!
@Maar die waren echt niet op hun achterhoofd gevallen!@
Nee, die gingen gewoon liggen. (Een beetje humor)
Tja, die buitenkampers, die hadden het pas echt moeilijk! (scheutje humor).
Maakt niets uit of men een Binnenkamper of een Buitenkamper was. Ik dacht dat een ieder onder de nip met ook hun Indonesische trawanten het moeilijk hadden. De moeilijkheidsgraad was alleen vaak verschillend. Vooral moeders met kleine kinderen hadden het veel zwaarder dan wanneer iemand, meestal een manlijk persoon, alleen opereerde.
“Vooral moeders met kleine kinderen hadden het veel zwaarder”, Vandaar dat monument op Bronbeek, en de herdenking. Er wordt overigens te weinig stilgestaan bij die moeders! Ik heb het moeilijk gehad, maar ik voelde niet die verantwoordelijkheid voor een gezin. Waar je weinig mee kon doen, dat lijkt me het ergste.
Vooral de moeders die tiener dochters hadden, moesten waken dat de jap met zijn vuile flikken van ze afbleven. O.a. mijn nicht Meity die toen een meisje van 15 was, kon maar op het nippertje ongedeerd blijven. En dat te samen met 3 andere meisjes, waarvan de jongste 13 jaar was. Het complete verhaal staat op mijn web.
Nog even terug komen op die humor in mijn verhaal over mijn moeder.
Heb bij mijn jongere broer navraag gedaan hoe het zat met dat huis die onze moeder hals over kop moest verlaten. Wat ik altijd al gedacht heb, was het haar eigendom en is haar ander onroerend ze had ook nog een schoolgebouwtje met ondergrond, gekonfiskeerd.
Ze kreeg er dus geen rooie cent voor toen ze haar boeltje moest pakken dank zij de Nieuw Guinea politiek van Luns en Soekarno.
Het is dus wel erg moeilijk om de humor hiervan in te zien. Maar dat zal wel Haagse humor zijn en die snap ik toch al zelden als iemand met een Amsterdamse achtergrond.
@Maar dat zal wel Haagse humor zijn@
Galgen humor?
Ron, niet alle Indo’s in Amerika zijn goed terecht gekomen.
Ik ben hele arme wijken in de desert tegen gekomen als ik uit L.A. naar Las Vegas reed via binnenwegen door de desert waar Indo’s woonden.
Dat moet je toch ook wel gezien hebben want min zwager wist het dat ze er waren.
Hij had een machine-draaierij in Diamond Bar, waar hij precisie onderdelen maakte voor Amerikaanse fabrikanten van speciale hoogwaardige apparatuur.
Hij had regelmatig wel eens van die arme Indo’s in dienst.
Toen ik pas getrouwd was heb ik inderdaad eerst in een flat gewoond. Op de 1e etage. Op de grond waren de fietsenboxen. Dat heeft hooguit zo’n jaar of 5 geduurd. Toen kon ik me permiteren
een oude Stolpboerderij in Egmond te kopen met zo’n 3.000 meter grond met uitzicht op de duinen en deze helemaal te laten verbouwen.
Weer zo’n ca. 5 jaar later ontdekte ik dat ze een rij nieuwbouwhuizen gingen bouwen wat ons uitzicht op de duinen zou verpesten.
Ik slaagde er in op de Veluwe een oude Saksische boerderij in originele staat uit 1712 te kopen.
Daar was 5 hectare gronde bij. Later kon ik er nog 4,5 ha. aanliggend bijpachten
Inmiddels heb ik er diverse bijgebouwen en grote stallen gebouwd en leven we veel buiten in de zomer. Maar ja herfst en winter heeft ook wel zijn goede kanten want met zo’n 30 paarden en pony’s blijf je aan het werk buiten.
Mijn zus en haar man wonen zoals je weet ook in California en ik heb er nog een aantal neven en nichten wonen die ik wel eens ontmoette als ik naar de Avio ging.
In Februari zijn ze allemaal naar Nederland gekomen omdat er een grote familie reunie in Purmerend was georganiseerd. Was heel gezellig al die oude nichten en neven, waar we in onze teener tijd nog veel Rock ’n Roll fuifjes in Amsterdam hebben gehouden.
Er waren meer dan 100 familieleden aanwezig.
Natuurlijk weet ik dat ook. Weet je dat een deel van hun alles kwijt zijn geraakt door gokken?
Af en toe komt er een Indo naar onze kumpulan op donderdag in West Covina. Had 2 huizen vergokt en vervolgens is vrouw en kinderen kwijt geraakt. Nu tussen de 70 en 80. Heeft een baantje, ook op Zaterdag, en rijdt rond; bezorgt medicijnen aan patiënten. Kom ook wel eens je neven/familie tegen. Mijn pleegzus woonde in een desert plaatsje Apple Valley. Leefde van $855 per maand. Haar man had haar ingeruild voor een jongere. Armen grens in CA is $1100 per maand. Ze heeft in de oorlog bij ons in de japkamp doorgebracht. Heb voor haar WUV aangevraagd. Krijgt nu naast de $855 een WUV van 1274 euros. Als men emigreert, moet wel een goal zetten, liefst zo hoog mogelijk. Mijn goal was nooit meer arm te zijn. Volgens mij zijn wij er beiden in geslaagd.