Ze zijn nooit teruggekeerd naar hun geboorteland. Dat kon ook niet. Het land waar zij zijn geboren, bestaat niet meer. Mijn ouders zijn tijdreizigers. Meer dan drie decennia leefden zij in een land waar Nederland(s zijn) de boventoon voerde. Als Indische Nederlanders verstonden zij de kunst van het omgaan in twee werelden en spraken zij Nederlands, Maleis en Javaans. Als Indische Nederlanders werden zij door de Nederlandse gemeenschap gezien als Indonesiërs en door de Indonesische gemeenschap gezien als Nederlanders. De Indische zoektocht
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Dhr Sandew Hira timmert wel aan de weg met zijn wijdlopende uiteenzetting over kolonialisme en de dekolonisatie 1945-1850, zijn scherpzinnige vergelijking tussen het Nederlandse optreden in de kolonie en Hitler.
Hij schrijft op een gegeven moment”….Indonesische militairen. … dooddden duizenden Nederlanders, Chinezen en Indo’s……”
Dan zet die zelfbenoemde historicus met deze flater zichzelf toch bij het gescheiden huisvuil?
Om zijn eigen woorden te gebruiken: wie is hier de “Indonesische House Negro?
“Ik ben gewoon wie ik ben. ” Dat hoor je niet zo vaak. Houden zo!!!
Waar de blanke top der duinen
Schittert in de zonnegloed
En de Noordzee vriend’lijk bruisend
Neerlands smalle kust begroet
Juich ik aan het vlakke strand
Juich ik aan het vlakke strand
‘k Heb u lief mijn Nederland
‘k Heb u lief mijn Nederland
siBo
,k Heb u lief mijn Nederland ,k Heb u lief mijn Nederland .Dit liedje zingt Jeffrey Pondaag altijd onder de douche ,ssssttt niet verder vertellen .
Ik woon nu in dat sombere Holland,
maar mijn hart is in de Oost,
waar de kembang Sepatu’s bloeien
en de kroncong mij vertroost.
Ik denk aan duku, durian en kopi,
monyet,nyamuk, sapi en kerbau;;
ik ruik de geur van melati
in de kondéh van een vrouw.
Zonnig Java, steeds in mijn gedachten,
laat me heerlijk dromen van je sfeer:
ik blijf met weemoed aan je denken,
want we zien elkaar helaas nooit weer.
Heel mooi gedicht heer Henk, alleen dat de realiteit me zegt dat je de zon minder zag in Indie dan in dat sombere Holland vanwege de wolken die het zo broejerig maakten.
En de kondeh van een vrouw rookte meestal naar klapper olie.
Pondaag is een Minahassa naam.
@bokeller; ‘juich ik aan het vlakke strand’- Oh ja?
Waar de gouden padihalmen
Rijpend in het zonnegloed
Zong ik eens naar ouden trant/2
Ik heb u lief mijn zonneland/2
Nu Rode volle maand!
’t kan verkeren.
siBo
De bersiap. Ik ken het van verhalen en niet als ervaring. Ik leer zoveel van deze site. Mijn lieve ouders spraken amper over negatieve dingen die zij als Indische-Nederlanders hadden mee gemaakt. Zij kwamen beiden uit een gezin met 10 kinderen. Alleen de jongste zus van mijn moeder bleef in Indie achter. Zij was getrouwd met een Indonesier.
In 2007 ging ik met mijn gezin, bestaande uit 5 personen, voor het eerst naar mijn geboorteland:
Indonesie. We vierden vakantie voor 4 weken, Java en Bali. We zijn toen op bezoek gegaan bij die tante. Ik schrok een beetje bij wat ik toen zag. Die tante leefde nogal sober en veel minder luxe als wat ik gewend was in Nederland. Maakte ze op mij een tevreden indruk? Ik weet het niet.
Ik dacht wel: “wat ben ik blij dat mijn ouders voor Nederland hebben gekozen”.
Natuurlijk ben ik Indisch, zo zie ik er gewoon uit. Maar daarnaast ben ik super-Nederlands.
Ik ken geen zoektocht. Ik ben gewoon wie ik ben. Beide kanten hebben zoveel positieve dingen en ik pluk daar de vruchten van.
@ Zomaar?
#Hr Mertens. Vond voor u een geestverwant die m.i. wat overtrokken de feiten en gebeurtenissen in de Koloniale tijd en merdeka periode behandelt. Zo zie je maar dat interpretatie vanuit iemands achtergrond hierin een rol speelt.
***Kan jeEUVELEN OVER KOLONIALISME IN INDONESIË
22/10/17
door Sandew Hira
Het (Koloniaal) Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV), het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) en NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust en Genocidestudies krijgen € 4,1 miljoen subsidie van de overheid om een geschiedschrijving neer te zetten die past in het koloniale zelfbeeld van Nederland, namelijk dat dekolonisatie niet een kwestie was van het beoordelen van een misdaad (kolonialisme), maar een kwestie van het beoordelen van geweld: was het extreem, excessief, van beide kanten etc. Het onderzoek gaat vier jaar duren.
Het onderzoek voldoet aan de norm GIGO: Garbage In, Garbage Out. Je zet er rotzooi in, dan ben je ervan verzekerd dat je er rotzooi uit krijgt. Om te zien welke rotzooi je erin en eruit krijgt, hoef je alleen te kijken naar de studie van Gert Oostindie van het KITLV, één van de trekkers van dit onderzoek. Zijn studie heb ik hier uitgebreid besproken.
https://www.iisr.nl/category/nieuwsbrief/2017_10/
@PLemon; ‘je zet rotsooi in etc.’ _ Ik heb het over de bersiap; welke rotsooi(!) is er door ons ingestopt, waardoor ze door het lint zijn gegaan? Zie ook; Hoe ken de Fransen etc ad bersiap!.
Zoals dhr. Sandew Hira ‘keuvelt’ over “kolonialisme” in Indonesia is toch wel een simplistische benadering van de werkelijkheid. Het “kolonialisme” wordt daarbij gebrandmerkt als door en door Slecht, logischerwijze “redeneert hij dat anti-kolonialisme=Goed. Dit past wel in een banale moraal-theologische benadering, typisch Nederlands dus in zijn optiek kolonialistisch, maar heeft natuurlijk niks met Geschiedschrijving te maken.
Dat hij als econoom ook de ‘norm” GIGO (Garbage In, Garbage Out) gebruikt is toch zeer achterlijk, wordt in de vuilverwerking als pre-historisch aangemerkt, dhr Sandrew Hira is toch geen pre-historicus?
Bij gescheiden huisvuilophalen wordt de “Garbage” voorgeselecteerd in recycle of herbruikbare delen, dat gebeurt in de “voorlijke” geschiedenisbeoefening ook. Aan de hoeveelheid data verandert er niks, alles is al bekend, maar de wijze waarop informatie vastgelegd en geanalyseerd wordt verandert er wel wat m.a.w. ook de geschiedenis is in de fase van digitale transformatie, zie ook Remy Limpach.
Sandew Hira zet meer dan 300 jaar koloniale Geschiedenis gemakshalve weg als “Kolonialisme” maar dat mag toch niet betekenen dat de Bersiapperiode onder het tafelkleed wordt geveegd?
De Dekolonisatie 1945-1950 zonder Bersiap is hetzelfde als Sinterklaas zonder Zwarte Piet. Dat ‘vergeten’ Sandew Hira, Pondaag en Van Pagee (Histori Bersama) en Vergeetachtigheid is dodelijk voor “historici van hun kaliber”.
Zij zien over het hoofd dat de Indonesische nationalisten in de Bersiap positieve dingen deden zoals meer dan 50.000 Indo-Europeanen in bescherming nemen, dat is toch een loflijk streven en een prestatie op zich volgens die koloniale Nederlandse historici in tijden van Wanorde en Chaos. Die Indo’s werden dan in de zgn beschermings- of Republikeinse kampen ondergebracht.
Of dien ik deze acties tot dékoloniale proporties terug te brengen en die verhuizingen zien als louter deportaties, met een modern woord ethnic cleansing, pogroms en razzia’s zoals bij de Nazi’s m.a.w. vormen van Genocide maar dan in Indonesië, het toenmalig Nederlands Indie. Ook hier geldt dat l’histoire se répète. Daarin heeft dhr Sandew Hira als historicus dan wel gelijk.
Zover ik het begrijp,….. de heer Hira zegt dat in de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd het Indonesische geweld was normaal geweld en het Nederlands geweld was excessief geweld . En als het excessenonderzoek niet dit onderscheid als uitgangspunt heeft dan is het een koloniaal onderzoek.
Bron: Is het excessenonderzoek een goedpraten van kolonialisme ?
@Boeroeng; ‘excessief Nederlands geweld etc.’ – Inderdaad. Gemeten naar het aantal Indonesische slachtoffers (meer dan 200.000) en het verlies van haar have en goed.
Hele desa’s/kampongs verdwenen/verwoest..
@normaal en excessief geweld.
***Sudirman….Met de Siliwangi-divisie leverde hij in de laatste fase van het conflict met Nederland een forse bijdrage aan het ontketenen van de totale guerrillaoorlog op Java.
De Nederlandse legerleiding beantwoordde de Republikeinse guerrilla-activiteiten met een contraguerrilla door eenheden van het Korps Speciale Troepen en andere voor dit doel getrainde strijdgroepen. Hardhandige methodes kwamen in zwang om informatie los te krijgen over de posities van de in kampongs meestal als orang tani (boer) ondergedoken guerrilla’s. Excessen konden niet uitblijven. Steeds vaker moest de luchtmacht eenheden ontzetten en konvooien beschermen. Bombardementen eisten veel slachtoffers onder de bevolking van de desa’s en kampongs, vooral onder vrouwen en kinderen. Er bleef weinig over van de goodwill die vooral Nederlandse militaire artsen en hospiks van compagnieën hadden verworven met het verlenen van medische hulp aan de kampongbewoners. Het percentage aanhangers van de Republiek in Djokja steeg tot negentig. Aan beide kanten stegen de verliezen. In de eerste zeven maanden na de tweede politionele actie sneuvelden 1162 Nederlandse militairen. Gemiddeld waren dat er 166 per maand. Maar het aantal door het conflict na 1946 omgekomen Indonesiërs wordt op honderdduizend geschat.
IN DIE LAATSTE maanden vol dood en verderf bloeiden er in een universiteitsstad als Solo toch nog vriendschappen op tussen Nederlandse militairen en Indonesiërs die in Nederland hadden gestudeerd. …
https://www.groene.nl/artikel/opgeblazen-pantserknotsen
“Normaal geweld”? Het martelen en vermoorden van onschuldige weerloze vrouwen, kinderen en ouderen en het verwoesten van bedrijven, afmaken van melkvee of met bamboe spietsen doorboren tijdens de Bersiaptijd, etc.etc.etc.? Is dat “normaal geweld”?
Wellicht kan dhr Somers zeggen hoeveel Bersiapmoorden PRECIES buiten Java en Sumatra werden gepleegd, dat bespaard mij veel werk. Als hij toch bezig is met tellen mag hij ook plaats en datum der moorden en vermissingen aangeven, dat bespaart mij nog meer werk.
Maar ja, dat waren en zijn toch maar vervelende statistieken die niemand interesseerde. Zelfs van Mook wilde tijdens noch na Linggatjatti ervan weten. Want wat voor waarde hadden in de ogen van de Nederlands civiele autoriteiten en legerleiding in die tijd de meer dan 3.500 doden en tienduizenden vermisten. Admiraal Helfrich en KNIL-Generaal van Oyen, na de oorlog de overwinnaars, wilden zelf de volledige Ned.-Indische bevolking opofferen om Ned.-Indie te behouden.
Als ik het heb over NEFIS en NICA-rapportages over Bersiapmoorden, dan gaat dat natuurlijk ook over die moorden op Java en Sumatra, SEAC was op die eilanden weliswaar de baas maar de Lt-Goeveurneur-Generaal was daar ook de baas. Dat had te maken met die merkwaardige structuur van het South-East Asian Command. Anders wat deed Van Mook sinds 4 Oktober 1945 in Batavia?
NEFIS een NICA waren ook op Java en vooral Sumatra van het begin af aan bezig met het verzamelen van inlichtingen, neem nou het voorbeeld van Ltnt Antonissen, officier bij het eerste RAPWI-droppingsteam in Soerabaja, maar ook bekend van acties op Sumatra. Die had met Allied Prisoners of War and Internees (APWI) evenveel te maken als Zwarte Piet met de Kerstman.
Hoe veelal Indo-Europeanen in de Bersiaptijd aan hun eind kwamen, weet ik langzamerhand wel. Borsten afgesneden, speer in de vagina, penis afgesneden en daarna in stukjes gehakt. Sommigen beweren dat het geen rituele moorden worden, maar als dat nu gebeurd bij een aantal slachtoffers, dan wordt gelijk een serial-killer verondersteld. Na het lezen van wat verhalen, laat ik het onderwerp een moment liggen, want ik word er niet vrolijk van. Wat ik mis in die eentonige Bersiapverhalen is tijd en plaats om het voorstelbaar te maken.
En dan? Sommigen beweren dat die verhalen in de doofpot werden gestopt want de Nederlanders hadden ook boter op hun hoofd? Vreemde redenering .
Bersiap moorden vonden in het najaar van 1945 begin 1946 plaats zeggen sommige historici. Ook NEFIS en NICA-rapportages gaan daar over en daarvan wisten de Nederlandse autoriteiten toch af? Dan wordt er wel dik gedaan over Linggadjati etc, maar hebben Nederlanders ooit de kaart van de Bersiapmoorden bij de onderhandelingen met de Indonesische nationalisten uitgespeeld? Dat was toch vòòrdat Nederlands militairen hun “Excessen” begingen?
Dat niet alleen, slachtoffers of hun nabestaanden deden wel aangifte, maar wat hebben Nederlands autoriteiten daarmee gedaan? verticaal gearchiveerd? Soms lijkt het wel alsof die Bersiapmoorden als excuus worden gebruikt om die Excessen te rechtvaardigen, alsof Nederlands militairen door die moorden opgehitst werden.Daar krijg ik echt de hik van en ga ik hakkelen.
“Ook NEFIS en NICA-rapportages gaan daar over ” Daar zal voor Java/Sumatra niet veel te vinden zijn. In die tijd was SEAC daar de baas. Meer kans heeft u buiten Java/Sumatra, daar was al tijdens het Australische optreden NICA de baas, conform het Civil Affairs Agreememnt, dat met MacArthur was gesloten, en door Australië overgenomen. Maar veel bersiapmoorden hebben daar niet plaats gevonden.
De bersiapmoorden zijn tijdens ‘Linggadjati’ (waarschijnlijk) nauwelijks aan de orde geweest. Het ging voornamelijk over de agenda voor de RTC en de volkenrechtelijke status van Indonesië daarin, de RIS. Tijdens de RTC zijn volgens mij misdaden over en weer wel aan de orde geweest, en met een algemene regeling afgedaan. Met de details van de overdracht was het al druk genoeg en men wilde opschieten om nieuwe hinderpalen voor te zijn.
@PetervandenBroekveag; ‘is het dan niet opvallend(!) dat alleen in Ned.Indië bersiap geweld uitbrak etc.’- Correct! Zo maar mata gelap? Elk gevolg heeft een oorzaak!
@Elk gevolg heeft een oorzaak!
#Hebben we in alle geuren en kleuren eerder hier besproken.
U wijt de onbeheersbare woede en moordlust aan de slechte kanten vh koloniaal systeem dwz men koos voor vergelding en wraak.
Terwijl op enkele uitzonderingen na(atjeher,Balinees bv) de bevolkingsgroepen aloes van aard zijn. Maar toch ook beïnvloedbaar via de anti-westerse Japanse propaganda en militaire trainingen. Van het een kwam het ander toen kort na de capitulatie letterlijk Jan en alleman elkaar bestreed en rampokkers,sociaal zwakkeren en anti-westers getrainde pemoeda’s zich vergrepen aan vooral de Buitenkampers.
Tja de geroemde innerlijke beschaving kalmte rust en vooral zachtmoedigheid waar vooral de eigen elite/vorstenhuizen samen met het handjevol Europeanen en later Japan van profiteerde werd voortaan een speelbal van de nieuwe opkomende bourgeoisie. En met harde hand (enorm militair apparaat) wordt er net als in koloniale tijden gepacificeerd.
“En met harde hand (enorm militair apparaat) wordt er net als in koloniale tijden gepacificeerd.”
Dat zal ook wel het gevolg zijn geweest van een oorzaak.
“vooral de Buitenkampers” Dat was niet zo moeilijk, de ‘binnenkampers’ zaten voor een groot deel nog beschermd in de Japanse kampen. Maar bijvoorbeeld mijn zus, een ‘binnenkamper’, was via RAPWI al teruggebracht naar Soerabaja, en is daar ook slachtoffer van de bersiap geworden, samen met mijn moeder. Zij hebben het slechter gehad dan ikzelf in de Werfstraatgevangenis.
@PLemon; ‘onbeheersbare woede en moordlust etc.’- Inderdaad,niet alleen te wijten aan ondervonden slechte kanten van het kolonialisme. Echter, wij die tijdens de bezetting buiten het kamp waren, werden weliswaar vijandig, doch verder links gelaten. Waarom dan plots in september/oktober 1945 die niet te stuiten, blinde woede etc.? Juist in die bersiap periode die ongekende belanda boenoeh(dood aan de Hollnders!) haat?
Zomaar?
“Zomaar?”
Nee niet zomaar. De reden is dezelfde als de genocide in Oost Timor en de genocide in Papua die nog steeds gaande is. Dat is geen haat maar bloeddorst.
En pas op als je Christen of Chinees bent.
@ArthurOlive; ‘geen haat maar bloeddorst etc.- Echter, waarom dan die bloeddorst?
Bij het zachtste volk van deze aarde! Zo aloes, en dan plotseling; amok/bersiaaaap!..Zomaar? Hoe verklaart u dat …als christen of….Chinees?
note; In Oost Timor, Papua ook; bersiap?
Als haat de motiverede oorzaak was van de Bersiap, wat was dan de reden voor Oost Timor en is tot nu toe de genocide in Papua? Ze waren demonic bezeten en dat zijn ook de symptomen van “Matta Gelap” wanneer geweld geen grenzen kent.
@Dat land bestaat nog steeds hoor. Ziet er een beetje anders uit,….
*** (citaat) De Indonesiërs hebben ons alles afgepakt. Terugkeren? Naar wat?”
Eenmaal in Nederland veranderde er voor hen niet veel. Voor de Nederlanders waren zij nog altijd geen Nederlanders. Maar Indonesiërs waren zij ook niet
#Concreet is het eilandenrijk natuurlijk niet in de diepte vd zee verdwenen. Maar als men iets wat je dierbaar is afpakt en zelf houdt…(huis en haard, familie, vrienden, kennissen, leefstijl, werk en vooral de tropische woonomgeving) bestaat dat materiële en vooral immateriële ‘land/woongebied’ voor je persoonlijk niet meer.
@bestaat dat materiële en vooral immateriële ‘land/woongebied’ voor je persoonlijk niet meer.@
Dat klopt volledig. Zo vervagen de herinneringen van mijn kinderjaren. Trouwens ook Nederland is voor ons aan het vervagen. Vermoedelijk komt het omdat we in een ander land ook het geluk hebben gevonden.
“Ze zijn nooit teruggekeerd naar hun geboorteland. Dat kon ook niet. Het land waar zij zijn geboren, bestaat niet meer.” Dat land bestaat nog steeds hoor. Ziet er een beetje anders uit, maar dat geldt vanwege geschiedenis voor elk land. Maar het is nog steeds mijn geboorteland. Het huis waar ik geboren ben. Het gemeentehuis waar ik ben aangegeven. De kerk waar ik gedoopt ben. De scholen waar ik een vorming heb gekregen. De herinneringen aan de bezetting, incl. Kenpeitai. De herinneringen aan de bersiap. De herinneringen aan mijn werk voor het Rode Kruis in het Leger des Heilshospitaal. Het bestaat nog allemaal. Met een hartelijke ontvangst. De vakantieplaatsen Malang en Pujon, bestaan nog steeds, de Tjoban Rondo valt nog steeds in hetzelfde decor. De bergen en bossen zijn hetzelfde. Alleen het ereveld op de mij als misdienaar bekende begraafplaats Kembang Kuning is nieuw, die was er vroeger uiteraard niet. Huur een paar keer een taxi voor een halve dag, en je beleeft alles opnieuw. En je gaat met een gerust hart weer naar huis: het was toch echt mijn geschiedenis in mijn geboorteland.
Vele rekwisieten zijn er nog maar de toneelspelers zijn er niet meer, the curtain is closed.
Gelukkig maar dat al die lui uit de Kenpeitai en bersiap al dood waren toen ik weer in Indonesië op bezoek was.
“bestaat dat materiële en vooral immateriële ‘land/woongebied’ voor je persoonlijk niet meer.” Dat hoort toch gewoon bij het voortschrijden van je geschiedenis? Ik ben na de oorlog opgegroeid in Vlissingen, daar bestaat toch ook niets meer van behalve de boulevard? En die ziet er ook anders uit dan toen. De RHBS is nu een cultureel centrum. En mijn klasgenoten zijn ook bijna allemaal al dood. En de mensen die geëmigreerd zijn, herkennen hun toenmalige woonplaats hier toch ook niet meer? En hun vrienden en kennissen zijn er toch ook niet meer? Je hebt binnen je eigen geschiedenis toch voortschrijdende materiële en immateriële ervaringen opgebouwd? Blijf niet hangen in je verleden dat niet meer voelbaar is, geniet van je heden, dat je zelf (mede) hebt opgebouwd. En lekker Indisch eten kan overal. En kletsen over froeher kan hier op I4E. Heeft niemand last van.
NIET ALLEEN INDOS WERDEN GEMARTELD AND VERMOORD, MAAR OOK PERSONEN VAN ANDERE ETNISCH MINDERHEDEN WERDEN GEMARTELD EN OVER DE KLING GEJAAGD IN DE BERSIAPTIJD.
Tijdens de bersiap periode toonde een deel van het volk ook een niveau, dat lager was dan dat van wilde dieren. Dat werd simpel getoond met het feit dat gezinnen met die bamboe pijlen werden vermoord of met messen in stukken gehakt. Meisjes en vrouwen kregen, nadat ze eerst verkracht werden, de punt van de bamboe in hun vagina en/of de borsten werden afgesneden. Deze daden werden verricht op een ieder die maar enigszins verdacht waren. En als ze niet verdacht waren, werden ze toch vermoord, want anders hadden ze niets anders te doen om hun opgejutte haat te botvieren. Die onmenselijke daden waren vaak net zo erg als wat de troostmeisjes in een japans bed ondervonden.
Bersiap in Bandoeng. Geschreven door Mary C. van Delden. Een onderzoek naar geweld in de periode van 17 augustus 1945 tot maart 1946. Wat daar beschreven wordt heb ik persoonlijk meegemaakt. Woonde toen in Bandoeng .Op 24 november 1945 werd een neef van me dicht bij huis doodgeschoten. In de nacht van 24 op 25 november 1945 werden wij door Japanse militairen in veiligheid gebracht.
Holocaust in 1 land? Ik heb wel een genuanceerde visie op de holocaust. Als ik alleen kijk naar de plaatsen waar vernietigingskampen waren of waar pogroms in het algemeen “Genocide” plaatsvond, dan gebeurde dat in meerdere landen. Dus daar zit niet het verschil in met de Bersiap.
Of dat op verschillende manieren gebeurde , is ook maar gevraag? Ik ben begonnen systematisch gegevens over de Bersiap te verzamelen en dan zie ik toch andere patronen. Als ik wat steden achter- en naast elkaar zet zoals Soerabaja, Bandoeng etc zie ik toch overeenkomsten. Er zijn meer dan 3.500 doden en duizenden vermisten, dus ik kan nog vooruit, vòòrdat ik een gefundeerde eindmening zal geven.
Of “Indonesie” die doden ontkent? Waar staat dat? We kennen onze doden en die vermisten. Die kenden die pemoeda’s in Indonesië ook. Daar valt toch niks aan te ontkennen. Het gaat erom hoe erover gepraat wordt en waarom op die manier!!
Op een ander topic wordt een vergelijking gemaakt tussen Brits-Indie, Frans Indo-China en Ned. Indie. Is het dan niet opvallend dat alleen in Ned. indie “Bersiap”-geweld juist tegen hun “Eurasians” uitbrak? Dat betekent dat er factoren aan het werk waren, die alleen voor Ned. indie golden. Dan wil ik toch weten welke factoren dat waren?
Wat ik van “Genocide” weet dat dat niet plotseling gebeurde, dat heeft een voorgeschiedenis leer ik uit de Geschiedenis. Daarnaast stond niet elke moord/vermissing op zichzelf. Dat komt niet uit de lucht vallen, dat gebeurde in bepaalde plaatsen, op bepaald tijdstippen en op bepaalde manieren.
We kunnen overtuigt zijn van iets maar daar schieten we niks mee op, dat verklaart niks. De Bersiap heeft meer met de “Eurasian Question” te maken. Dat betekent dat er toch wat vooroordelen met gegrond gelijk gemaakt zullen worden. Bij gebrek aan verhalen van stille getuigen, mag ik toch teruggrijpen op romans van anderen?
@PetervandenBroekveag; ‘is het dan niet opvallend(!) dat alleen in Ned.Indië bersiap geweld uitbrak etc.’- Correct! Zo maar mata gelap? Elk gevolg heeft een oorzaak!
Precies het moet niet echt persoonlijk worden ,ik mijn persoon heeft erg veel van Indisch4ever opgestoken ,b.v de verhalen van Pak Somers ,van Pak Crawfurd ,van Pak Pierre etc etc wist eigenlijk weinig van die Jappenkampen en al helemaal weinig van die Bersiap tijd ,ben wel blij dat ik die ellende niet meegemaakt heb ( geb 1949) maar mijn ouders en 4 oudste broers en zus hebben het aan den lijve ondervonden ,ik ben dus fanatiek aan het googelen geslagen ,googel Jappenkampen ,googel Bersiap maar zo,n persoonlijk verhaal zoals Pak Huib vertelt over zijn vader of die ellende die je vrouw (geb 1945 ) heeft meegemaakt zul je niet zo snel kunnen vinden ,Er zijn heel veel Indische mensen getraumatiseerd door die oorlog en zijn nasleep ,toch goed dat er mensen zijn zoals ik ,die graag hun verhaal wil aanhoren ,zonder bijbedoelingen ,ik ben niet van plan er een boek over te schrijven pure echte belangstelling !
Gelukkig zijn we hier nog nooit Bersiap ontkenners tegen gekomen .
Tegenwoordig zijn er hoe langer hoe meer Holocaust ontkenners in de wereld.
Dat komt omdat de Holocaust in 1 land omringt door andere landen plaats vond. Bersiap daarentegen gebeurde op een veelvoud van vaak zeer grote eilanden. Ook gebeurde het op verschillende manieren en vele verspreide getuigen. Ben van overtuigd dat Indonesie graag de moorden wil ontkennen en hun vrijheid alleen wil vieren.
Een Engelse journaliste ,werkzaam in Indonesie ,schreef eens de belevenissen van haar Nederlandse moeder op ,dus de Jappenkampen en de Bersiap erna ,horror en nog eens horror !! Te gruwelijk om te geloven .Haar Indonesische lezers geloofden het ook niet ,sorry mevrouw bent u niet in de war met de Jappen ? U schrijft over gruwelijkheden begaan door Indonesiers na 1945 ,wij weten hier niets van .” Nee beste Indonesiers die moorden zijn begaan door jullie volk !”” Tja waren die Indonesiers best stil van ,ze wisten er echt niets van .Altijd doodgezwegen door de Indonesische autoriteiten en de Indonesische media .De Nederlandse autoriteiten wilden de zaak ook maar het liefst in de doofpot stoppen ( Logisch want die hadden ook een lading boter op hun hoofd ) Nee de Bersiap wordt niet ontkend maar doodgezwegen ,gelukkig hebben de Indo,s een onderzoeker van groot formaat in hun midden en die is bezig een boek van 10.000 pagina,s te schrijven met alle details .Daar zit nu dus het gehele Indonesische en Nederlandse volk reikhalzend naar uit te kijken .De hele Indonesische Archipel en het “” grote”” Nederlandse rijk zullen bij de uitgifte van dat boek op hun grondvesten trillen !!
@” Tja waren die Indonesiers best stil van ,ze wisten er echt niets van”
***Onno Sinke is onderzoeker bij het Arq Kenniscentrum Oorlog :
” Mijn Indonesische collega’s en ik zullen voorbij de stereotypen moeten denken van de op bloed beluste Indonesische pemoeda (vrijheidsstrijder) en de wrede Nederlandse militair.
Vooral in het geval van de Bersiap – de chaotische, gevaarlijke tijd vlak na de Japanse capitulatie in 1945 – zal dat lastig zijn. Tijdens de Bersiap werden (Indo-) Europeanen, Chinese maar ook Indonesische burgers door pemoeda’s op vaak gruwelijke wijze vermoord. Een gevoelig, vaak vergeten onderwerp, dat niet goed past in het beeld van de glorieuze onafhankelijkheidsstrijd dat in Indonesië vaak verteld wordt. Maar dat in Nederland regelmatig wordt aangevoerd als rechtvaardiging voor de latere ontsporing van geweld aan Nederlandse kant.
Bersiap-moorden passen niet in het beeld van de glorieuze onafhankelijkheidsstrijd
Laat dat nu juist de periode zijn waarnaar Esther Captain en ik binnen het programma onderzoek gaan doen. Opeens komt de grote geschiedenis voor mij akelig dichtbij. Mijn grootmoeder, moeder en twee tantes waren tijdens de Bersiap nog in Nederlands-Indië. Gelukkig op het relatief rustige Sumatra, maar door een speling van het lot hadden ze makkelijk ergens anders kunnen zijn
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/12/ik-moet-de-op-bloed-beluste-indonesische-strijder-begrijpen-12965684-a1573174
“zijn we hier nog nooit Bersiap ontkenners tegen gekomen .” Dat is ook erg moeilijk. De Indische geschiedenis is op 15 augustus beëindigd, toen was het vrede (Echt waar, hardop gezegd, bij een echte, officiële herdenking, met veel hotemetoten!). Er valt dus niets te ontkennen.
“De Bersiap heeft meer met de “Eurasian Question” te maken.” Makkelijke conclusie, de meeste ‘Eur’ zaten nog beschermd in de Japanse interneringskampen. Enkele vroeg teruggekeerde ‘Eur’mannen in Soerabaja zaten bij mij in de Werfstraatgevangenis. En bij het wegvoeren van vrouwen en kinderen (ook mijn moeder en zus) uit het Darmokamp tegen het einde van de slag om Soerabaja zaten daar ook reeds teruggekeerde ‘Eur’vrouwen en -kinderen bij.
Nou Ron ,dat ze niet willen dat je reageert of deelneemt aan een discussie ,kan ik me levendig voorstellen ,kijk maar naar Indisch4ever of je hebt iemand die hele romans als reactie instuurt of er is een persoon ,die alles met de grond gelijk maakt of er is een of andere dronkelap ,die duidelijk vanuit de kroeg een reactie plaatst ( Wie zou dat nou zijn ?)
Reageren hindert toch niet. Het moet alleen niet echt persoonlijk worden. Trouwens zoveel Indo’s zoveel meningen. Wat hebben je ouders meegemaakt? Hoe hebben hun ouders voor de oorlog geboerd? Hoe heeft een ieder de oorlog meegemaakt en vooral hoe zijn ze door de bersiap gekomen? En uiteindelijk hoe zijn ze in Nl terechtgekomen en behandeld geworden? Dat allemaal medebepaald hoe je vandaag denkt over de situatie van toen. Heb intussen al zovele meningen over het Indo zijn gelezen!
Ja, was 32 jaar toen ik Indonesië moest verlaten en in Nederland kwam met vrouw en dochtertje. Ben nu 92 en denk vaak aan de jaren die zijn voorbij gegaan. Oorlog met Japan, “Bersiaptijd”, verblijf in de Republiek Indonesia met slot dat ik mijn geboorteland moest verlaten.Waarom? Ik weet het nog steeds niet. Woonde in Bandoeng en kreeg op 20 november 1957 van de Indonesische Overheid een brief dat ik vóór 8 februari 1958 moest verlaten.Gelukkig dat mijn Nederlandse werkgever alles voor mij regelde.Zo kwamen wij per boot op 31 januari1958 in Nederland. Het is nu 25 juli 2018, 60 jaren geleden! En nog denk ik vaak terug aan die jaren die achter ons liggen!
@Woonde in Bandoeng en kreeg op 20 november 1957 van de Indonesische Overheid een brief dat ik vóór 8 februari 1958 moest verlaten.@
Oom van mij, de familie Chevalier, woonden gedurende de bersiaptijd ook in Bandung. Louis Chevalier, getrouwd met Meta van Waardenburg en zoon Raoel zijn door Indonesiers op een afschuwelijke manier aan hun einde gekomen. Hugo Waardenburg, nu nog in leven en wonen in Oregon, heeft ze in stukken teruggevonden. Dat was ook Bandung. Het verschil, U heeft geluk gehad.
“dat ik mijn geboorteland moest verlaten. Waarom?”
Omdat Soekarno u een betere toekomst wenste, denk maar aan die oudjes die achter zijn gebleven.
@denk maar aan die oudjes die achter zijn gebleven.@
Gedwongen; hadden geen keus.
Vreemde website ook. Geen naam staat er en ook geen mogelijkheid van mogen reageren of deelnemen. Kan beter snel vergeten.
Jammer dat je het niet gewoon mag delen mvg Felix
Outlook voor iOS downloaden
________________________________