Wie schrijft er mee: Wonen in Indië

Geplaatst op 3 juli 2017 door Boeroeng

Thuis was de plek waar je opgroeide, speelde en elk hoekje binnen en buiten had verkend. Je woonde er met jouw ouders en vaak met broers en zussen. Of misschien met andere familieleden of bekenden die ‘in de kos’ waren en in een naastgelegen paviljoen verbleven of een kamer huurden.Jij kende iedereen en iedereen kende jou. Het was er veilig en bovenal vertrouwd. Door het veelal ontbreken van bovenverdiepingen, was je nooit buiten gehoorafstand van je familie. Was er iemand met wie je een speciale band had? Wiens zorgzame handen herinner je je? Herinner jij je de indeling van het huis nog met zijn galerijen.      Wie schrijft er mee: Wonen in Indië – Asal Oesoel

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

10 Responses to Wie schrijft er mee: Wonen in Indië

  1. Bert schreef:
    4 juli 2017 om 17:59

    Als je werkelijk de aandacht van die initiatiefnemers wilt trekken moet je gewoon een verzonnen verhaal vertellen van A-Z gelogen.Kijk je kan de waarheid neerpennen zoiets als,we hadden een groot huis in Bogor ,mooie voorgalerij ,palmbomen ervoor en de baboe droeg me rond in haar slendang en de kebon deed het grasperk enzo.Nou reken maar dat die initiatiefnemers allang in slaap waren gevallen.Weer zo,n verhaal van 13 in een dozijn.Maar je kunt ook vertellen dat je in een kamponghuisje bent geboren 3×3 meter en die ruimte moest je dan delen met je beide ouders en 8 broers en zusters ,nee geen voorgalerij,ook geen palmbomen en zeker geen baboe ! Tot je op een dag werd weggehaald door een duur en deftig uitziende dame van stand ,die voor kwam rijden inde duurste Mercedes Benz .Je vader vertelde je ,dat je was geadopteerd door de rijkste man van Indie ene Pak Pierre ( achternaam mag niet genoemd worden,wegens privacy redenen ) Die Pak P had het mooiste huis in Bandung,wat zeg ik het mooiste huis van Indie,wat zeg ik het mooiste huis van zuid oost Azie ,dat huis heette en heet nog Villa Isola in Bandung,Jij de arme kampongjongen leeft nu in weelde ,het kan niet op,je hebt een slaapkamer van 40×40 meter,een badkamer van 10×10 meter en gouden kranen ( in die badkamer).Je hebt ook de beschikking over 20 kamermeisjes ,die je natuurlijk elke dag te grazen neemt ( beetje sex in het verhaal doet het altijd goed).Tegen de djonos circa 50 in getal ben je natuurlijk hooghartig en arrogant ,zoals het een goede Indo betaamt ,ja je hebt toch niet geknikkerd met ze in de kampong ? Hoewel ? Ja misschien wel maar nu ben je een Tuan Besar.Iedereen buigt en knipt voor je ,tjonge jonge je bent echt de Tuan Besar ! Maar dan slaat het onverwachte toe ! Je hebt rindu ( heimwee) naar je familie in de kampong want daar was het toch gezelliger o.k beetje ramee maar sudah ,ken niet anders met zijn elven in een kamer van 3×3 .En jij lari ( neemt de benen) en pulang ! En je leefde nog lang en ongelukkig …….p.s elke Indischman die Indie heeft meegemaakt vindt dit verhaal de grootste lariekoek aller tijden,weet ik ook wel maar de Totok loopt er mee weg ,ja dit is het verhaal,zeker een grote prijs waard .volgens de bekende recensent prof .dr .ir Loekie Luke moet overwogen worden om dit verhaal voor de Nobelprijs voor te dragen .

    Beantwoorden
  2. Jan A. Somers schreef:
    4 juli 2017 om 16:44

    In: “De waarheid van baboe Soep”, Geplaatst in Javapost op 17 juni 2011, heb ik wat geschreven. Maar ik denk niet volgens het idee van de initiatiefnemers.

    Beantwoorden
  3. ellen schreef:
    4 juli 2017 om 09:48

    http://www.beyondthebungalow.com/nl/
    Ik heb wel onlangs meegedaan met een project over koloniale (woon)huizen. Ik had een vakantiefoto van ons oude huis en een tekening van een plattegrond. Getekend uit mijn herinnering. Leuk om mee te doen, maar je moest er veel voor doen. Veel vragenlijsten vooral, want het was een wetenschappelijk onderzoek. Zie bovenstaande link.

    Beantwoorden
  4. Ron Geenen schreef:
    3 juli 2017 om 21:12

    Wel een goedkope manier om aan verhalen te komen.
    Voor deze 3de generatie is zelf speuren, interviewen en schrijven blijkbaar een moeilijke kunst.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter op Ron Geenen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *