ind45-50.org :
Voor dit onderzoek is het uiterst belangrijk dat de betrokkenen gezien en gehoord worden. Heeft u zelf materiaal uit, of meer informatie over, Indonesië tussen 1945-1950 en wilt u bijdragen aan ons onderzoek?
Dan kunt u contact met ons opnemen via:
getuigen@ind45-50.nl .
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Jan S, !!!
Je verhaal is belangrijk voor de geschiedschrijving.
Tevens kan je de onderzoekers aansporen goed het extremistisch geweld in kaart te brengen en hen vertellen dat er een gat is in het herdenken op 15 augustus: het herdenken van kort ná 15 augustus oa door geen monument in Den Haag en niet in de offciële doelstelling van de stichting 15 aug voorkomend.
Wetenschappelijk onderzoek behoort o.a. onafhankelijk en objectief te zijn. Als je (mogelijke) levende bronnen oproept om het onderzoek in een bepaalde richting te sturen, is dat qua bedoeling wel begrijpelijk, maar dan wil je geen wetenschappelijk onderzoek, maar een bepaalde uitkomst.
Ik ben bezig met mijn dossier op te schonen. Nog veel werk! Er werden toch geen bronnen opgeroepen om het onderzoek in een bepaalde richting te sturen? Waar staat dat? En alle bronnen hebben toch hun oorsprong in (nog levende) personen? Het is aan de onderzoekers om dit te bestuderen. Zelfs uit tendentieuze teksten kun je vaak nog bruikbare details uitfilteren. En alle personen zijn subjectief, ieder met zijn/haar eigen kleine oorlog. Maar dat totaal is geschiedenis. En daar gaat het bij dit onderzoek toch om?
U heeft volkomen gelijk Jan A. Somers
Tja …. nu loopt Jan S. natuurlijk het risico dat hij er door een kritisch en zeer interrrlectueel lezertje cum schrijvertje van zal worden beticht dat hij voor de 5576ste (vijfduizendvijfhonderdzesenzeventigste) keer zijn verhaal op I4E doet. Dat kan hem wederom op een flinke reprimande van dat lezertje/schrijvertje komen te staan.
Pak Pierre
Nee hoor. Dat lezertje heeft nergens gezegd dat er gezwegen moet worden of zo. Hij heeft slechts gerept van een standbeeld of een medaille.
Lezertje heeft er soms alleen moeite mee dat de indruk wordt gewekt dat één enkel boek alle kennis en wijsheid bevat en dat alle vragen betreffende verleden, heden en toekomst in dat boek hun antwoord vinden en dat alle andere boeken er niet toe doen.
Ach mevrouw of meneer Loekie …. u schijnt dat lezertje heel goed te kennen. Ik weet nog steeds niet wie het is.
Maar goed, zij of hij heeft kennelijk de schoen gepast en aangetrokken. Ik vond het in ieder geval een hele flauwe en respectloze grap in de richting van iemand in wiens schoenen dat lezertje bij lange na niet kan staan.
Waarom doet zij/hij dat en waarom vuurt zij/hij meer van die flauwe zure grappen af op andere lezertjes/schrijvertjes? Is het frustratie? Jalousie? Nu ja ….. vraagt u het haar of hem maar. Misschien dat zij of hij toch eens een keertje goed in de spiegel wil gaan kijken.
Pak Pierre
Nou, ik denk niet dat het lezertje in wiens schoenen ook wil staan behalve in die van hem/haar zelf. Dat houdt hem/haar onafhankelijk en daardoor hoeft hij/zij ook niet telkens in vervoering te raken bij alweer een citaat of iets dergelijks. En ik denk ook niet dat hij/zij een grap maakte. En over spiegels gesproken: ik denk haast dat het lezertje regelmatig zich verbaast over mensen, wie dan ook en vooral als ze al wat ouder zijn, die vaak voor de spiegel staan en hardop zeggen: spiegeltje spiegeltje aan den wand, wie is de knapste in ganse land…
Als men met “lezertje” een heuse I4E-lezer bedoelt, gelieve te stoppen met deze minachtende term. Dat is ruzie zoeken. Mail die lezer dan per besloten e-mail en bewaar de goede sfeer op deze site.
Ik weet wel wie er regelmatig op ruzie uit is, Boeroeng. Ik niet. Boekan saja.
Ik hoop altijd dat I4E voor een iegelijk een gezellige virtuele Indische huiskamer kan zijn met ruimte voor omong kosong en serieuzere thema’s, maar altijd met de nadruk op GEZELLIG en op RESPECT voor elkaar. Als de meningen verschillen, dan zou niemand de behoefte moeten hebben de ander af te zeiken of haar/zijn gelijk er door te drukken. Dat zie ik helaas maar al te vaak gebeuren.
De termen “lezertje” en “schrijvertje” zijn door mij NIET per se, herhaal NIET per se, minachtend bedoeld. Als groot liefhebber van de Bommelverhalen (vanwege de fijne satire) heb ik de kreet overgenomen van de schepper van deze verhalen, Marten Toonder. Een ander groot voorbeeld voor mij is de Indische schrijver Jan Boon, onder een aantal aliassen zeer bekend in de Indische wereld. Ook hij had de satire lief en wist raad met zelfspot. Tot nu toe heb ik geen protesten van de zeer geachte lezers op I4E gezien, of misschien heb ik niet goed opgelet.
Zo iemand zich toch aan mijn terminologie heeft gestoord of zou storen, dan lees ik dat graag. Ik zal dan mijn leven beteren. Een iegelijk moge er in ieder geval van overtuigd zijn dat boos opzet niet in het spel is geweest.
Pak Pierre
@ Loekie
Historisch onderzoek, politieonderzoek , elk wetenschappelijk onderzoek is altijd bepaald door de onderzoekers zelf.
De ene integere onderzoeker bakent het onderzoeksveld anders af dan een andere integere onderzoeker. Men legt de nadruk anders, Men gaat uit wat men zelf juist acht. Dit is niet te vermijden .
Objectiviteit en onafhankelijkheid is een illusie .
Zoals dit onderzoek al geformuleerd is…. komt er geen onderzoek naar hoe Indonesiërs vluchten en ergens anders een bestaan moesten vinden. Idem geen onderzoek hoe Nederlandse burgers vluchten en opnieuw moesten beginnen.
Ik zie ook geen duidelijke omschrijving in de excessen van na de bersiap gericht tegen alle pro-Nederlandse burgers of andere etnische groepen om welke reden dan ook.
Ook niks over de slag nationalisten-communisten, waarvan men vaagjes vertelt over 10.000 doden,
Daarom ben ik zo blij, dat in het geval van de Olo moorden in Padang er maanden later door een Indonesische getuige, die hoog in een boom alles zag, het voorval aan 2 artsen vertelde.
Ik ben geen wetenschappelijke onderzoeker, geen geschiedkundige onderzoeker, maar wil graag een verhaal zo echt mogelijk neerschrijven. En vooral benaderen van de mens die het gezien of meegemaakt heeft. De Engelse politieke rapporten zullen vaak anders luiden dan de Nederlandse.
http://getuigenverhalen.nl/home
Het is te vergelijken met bovenstaande website, waar het NIOD (Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie) getuigenverhalen verzamelt voor Nederlands erfgoed en voor onderzoek. Oral history dus.
Dat heeft de Stichting Mondelinge Geschiedenis Indonesië al eerder gedaan. Tien interviewers, vier jaar werk. Klaar gekomen in 2001. 720 interviews! 2800 uren gesproken tekst op band! Met uitgeschreven samenvattingen via internet. Betaald door de belastingbetaler. Wie van onze I4E-club is daar al mee bezig geweest? Als je nu nog met getuigenverhalen begint ben je in een week klaar. De getuigen zijn meest al dood!
http://www.huizingainstituut.nl/werkgroep-oral-history/wat-is-oral-history/
720 interviews, 2.800 uren gesproken tekst. , dus ik heb minstens 117 dagen nodig om al die interviews te horen. Die informatie dien ik voor mijn Bersiap-atlasje ook nog een structuren en voor mijn analyse ergens op te slaan.
Limpach heeft voor de verzameling van de gegevens voor zijn onderzoek “brandende kampongs…..-” gebruik gemaakt van een database. Interessant is te weten welke variabelen hij heeft gebruikt om zijn gegevens te structureren.
Toevallig voor de verzameling van mijn gegevens maak ik ook gebruik van een database, nou ja, is wel een groot woord voor die verzameling gegevens.. Maar het probleem zijn die niet-zo-gestructureerde interviews, gesproken tekst maar met uitgeschreven samenvattingen en hoe ik die in mijn database pas
Vroeger worstelden de geschiedkundigen door kilometers lange archieven, maar die tijd is toch voorbij? Laat ik nu toevallig met mijn kroost, hij is Digital Trasformation Analyst wat dat danook te betekenen mag, een uitgebreide discussie te hebben over Business Intelligence Analytics en Predictive Analytics. Mijn vraag aan hem is hoe ik die instrumenten nu kan gebruiken voor mijn onderzoek naar die Bersiap-moorden, dat kan mij heel veel tijd besparen.
Een grote zak met daarin snippers papier van allerlei kleuren. Je zegt: ik wil 100 rode snippers, 100 gele, 100 paarse en 100 groene en dan gesorteerd per kleur in een vierkant. Je drukt op een knop en voila.
Vervolgens wil je 75 rose, zwarte enz in een cirkel. Weer druk op de knop en ziedaar.
Leven en werken wordt zo toch een stuk gemakkelijker. Toch klopt er iets niet, maar ik weet nog niet wat.
Brede of bredere aanpak???
Cit: “Zo gaat de onderzoeksgroep intensief samenwerken met wetenschappers uit Indonesië en andere betrokken landen en zal – meer dan voorheen – gebruik worden gemaakt van bronmateriaal buiten Nederland, in het bijzonder Indonesië. Verder is er in het programma uitdrukkelijk ruimte voor getuigen uit Nederland en Indonesië. Deze kunnen zich melden of zullen worden opgespoord, om hun persoonlijke verhalen vast te leggen voor latere generaties.”
In ieder geval hoeft de onderzoeksgegevens in dit digitale tijdperk niet om materiaal verlegen te zitten. We zullen Pak Surya A. node missen.
*** Documenten uit het Indonesisch Nationaal Archief
Nu kan niet iedereen Indonesisch lezen, maar Google Website Translator (http://translate.google.com) kan u misschien helpen. Zelf gebruik ik webbrowser Chrome, die zo in te stellen is dat websites automatisch worden ‘vertaald’.
Op de Arsip-site www.anri.go.id staan onder ‘Artikel Online’ interessante artikelen die men kan downloaden. Met Google Translator kunt u ook deze enigszins vertalen. Ga naar http://translate.google.com en kies ‘Translate a document’. Klik op ‘Bestand kiezen’ en upload de betreffende PDF-file. Kies altijd Engels in plaats van Nederlands, omdat anders twee vertaalslagen moeten worden gemaakt en de tekst helemaal wordt verhaspeld. Klik daarna op ‘Translate’. Als het niet wil lukken, kan ik u helpen via twitter@erichennekam
.https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/29468/website-indische-bronnen.html
Typo: ” :hoeft de onderzoeksgegevens …” = hoeft de onderzoeksgroep
‘Excessenonderzoekers zoeken getuigen’. -Getuigenissen van/door hen die erbij waren? Of van horen zeggen? Of bv.hoe mijn oud oom (van horen zeggen), na gemarteld te zijn op een mierenhoop zijn dood vond?
Is niet belangrijker(voor de nabestaanden) te weten; waarom/waardoor dit alles gebeurde? Hoe kan dit zijn ontstaan, dat na de proclamatie (met vredelievend korte tekst!), een blinde belanda haat opstak?
Zo maar? Wie waren verantwoordelijk voor deze ellende en … het uiteindelijk einde van Indië?
Zodat ieder belanghebbende zijn weg weten te vinden; waar eventuele claims te deponeren.
Of hebben de vermelde instituten meer belang in; hoe het ‘tjintjangen verging’, zodat de ware aanstichters/oorzaken van dit drama uit het ‘zicht blijven’. Om wederom in het historisch archief te verdwijnen. En de belanghebbende wederom achterlaat met een eeuwige haat herinnering?
@Hr Mertens ” Wie waren verantwoordelijk voor deze ellende en … het uiteindelijk einde van Indië?”
Het ligt voor de hand de ‘schuld’ in de schoenen van kolonisator te schuiven, maar in zo’n gebied van vele eilanden en volkeren is er meer sprake van gedeelde schuld en verantwoordelijkheid.
*** Abdul Wahid : ‘Volgens onze nationale geschiedenis verenigden alle Indonesiërs zich. Maar het lag veel gecompliceerder. Er waren grote etnische en ideologische verschillen. Mensen die in de koloniale periode een goede positie hadden gehad, wilden de oude macht terug. De meerderheid vocht voor de eigen staat. Ik noem de militairen die waren getraind door Japanners, paramilitairen en linkse groeperingen. In 1948 namen communisten de macht over. Soekarno onderhandelde met de Nederlanders en dat was tegen hun zin. Zij eisten honderd procent Merdeka – vrijheid en macht.’
De Amerikanen kozen de kant van de Indonesische Republikeinen, terwijl Nederland militairen stuurde en een oorlog begon. Den Haag sprak verhullend over ‘politionele acties’. In Indonesië noemden ze die acties bij hun naam: ‘Agresi Militer Belanda’. Wahid: ‘Het was een cruciale periode voor Indonesië. Toen is een overgang gemaakt van een koloniale naar een onafhankelijke macht. Indonesië werd als natie geboren. Maar hoe Indonesië die onafhankelijkheid in al haar facetten heeft verworven, staat niet in onze schoolboeken. We kennen alleen de heroïek en dat is het. Wij hebben geen antwoord op de vraag waarom Indonesië de staat werd die hij nu is.’
Bovendien, voeg ik eraan toe, wie gaat spitten in de Indonesische geschiedenis, komt ook in 1965 het vermoorden van een miljoen ‘communisten’ tegen. Daarbij verbleken de Politionele Acties. Indonesië heeft niets te winnen met historisch onderzoek naar ‘structureel geweld’.
http://sta-pal.nl/2016/10/halve-waarheid-geweld-nederlands-indie/
“De Amerikanen kozen de kant van de Indonesische republikeinen” Dat was pas in 1948 door de veranderde Amerikaanse geopolitiek.: Minder zichtbaar voor de buitenwereld was de toenemende communistische activiteit in republikeins gebied, op 19 september resulterend in een door de uit Moskou teruggekeerde communistenleider Moeso ontketende communistische rebellie in Madioen. In de Verenigde Staten waren niet alleen de ontwikkelingen in Europa (Tsjecho-Slowakije) aanleiding tot zorgen, de Amerikanen vreesden ook in Azië een heroriëntatie op Moskou. In juni was in Maleisië een communistische terreur uitgebroken, in Birma ontwikkelden zich opstanden zowel van de zich onderdrukt voelende Karens als van communistische organisaties.
Vorige Anoniem was per ongeluk anoniem. Niet mijn gewoonte, sorry.
@PLemon; ”er waren grote en etnische/ideologische verschillen etc.’- Dat klopt. Echter we praten hier over de oorzaken van de bersiap periode met zijn plotseling belanda haat. Wij, buiten de kawat/kampen werden in de Japanse tijd links gelaten. Vijandig bejegend, doch ‘plotseling’ eind/sept-okt,’45 vervuld met haat aangesproken/gemolesteerd. Die oorzaken(!) zullen moeten(!) worden onderzocht! Het alleen benadrukken van excessen etc. zijn mi. uitvluchten om de oorzaken van het gebeuren te verdoezelen. En het toenmalige beleid wederom(!) uit de wind te houden
‘1965 uitmoorden etc.’ – Was het niet verwachten dat zulke zaken zouden gebeuren met die grote ideologische verschillen? Na eeuwen van feodale en koloniale overheersing? Nu daarop wijzen is nl ook een manier om onze eigen wandaden/feiten te verdoezelen. Na ‘daar werd iets groots verricht’ met daarbij gebezigde propaganda indoctrinatie volgt nu de ontluistering daarvan. En dat is een bittere pil die nu ingeslikt moet worden.
Pas dan kunnen wij met oprechte gevoelens tegen over Indonesië staan.
Breng over de schuldvraag het gedicht van Sentot nog even in herinnering.
Maar het waanzinnig en bloeddorstig geweld tegen onschuldigen kan dit nooit verklaren.
Twee kijven twee schuld zei mijn moeder altijd tegen haar kroost..
@HuibOtto; ‘het gedicht van sentot’- Geschreven door de Nederlander Roorda van Eysinga. Officier in het K/Nil leger. Een profetie, dat een halve later in 1945 bewaarheid werd. Ook hij zag toen al de ware oorzaak; onderdrukking/exploitatie ( cultuurstelsel) van ons beleid! ‘twee kijven etc.’- Inderdaad, goed voor de ‘Indische kinder kroost’…Ook voor hen die kinderlijk oostindisch doof blijven.
@Hr Mertens ” de ware oorzaak vd belandahaat”
Niet alleen de onderdrukking en exploitatie (Max Havelaar), want dat was men niet anders gewend in de eeuwen van feodale heerschappij door eigen inheemse vorsten.
Wel kwam na de revolutie in Rusland van 1917 het communistisch gedachtegoed opzetten die de nieuwe burgerelite op het spoor zette zich van de feodalen inclusief hun Nederlandse handlangers te ontdoen.
Met de Japanse bezettIng waarbij deze nieuwe koloniaal zich bovenmatig wreder toonde dan de Europeanen was de kiem gelegd om met agitatiepolitiek en propaganda alle buitenlandse Inwoners en hun loyalen liefst geheel uit te roeien.
Kortom het communisme zorgde voor een andere kijk op de machtsverhoudingen in een maatschappij, de Japanse bezetting voor het groeiend nationalisme(later alle buitenlanders dood of het land uit) en het propaganda wapen voor het onnodige bloedvergieten.
@Lemon; ‘de Japanse bezetting voor groeiende nationalisme’ – Die 3 1/2 jaar? Dan raad ik u toch aan om de gehele koloniale periode van 3 eeuwen eens nader te bestuderen; een aaneen schakeling van opstanden door de gehele archipel, die pas eind jr.30 zijn einde vond en Nederlands Indië tot gebied verkreeg. Althans voor onze visie, want Atjeh smeulde door tot aan de overdracht in 1949. Om nog maar te zwijgen over de plaatselijke onlusten, die concentratie kamp boven Digoel in jr. 20 tot gevolg had. -Over ontluistering van onze koloniale geschiedenis gesproken; in NRC van 14/3 jl. Abbe museum Eindhoven exposeert; Fragments. ‘Boven Digoel is één onophoudelijk mishandeling, waarvan men zich geen voorstelling kan maken, als men er niet geweest is. En de samensteller Lidwien van de Ven is er recent geweest; het inmiddels overwoekerde kamp met tralies, prikkeldraad, uitkijk torens. Waar de Nederlandse machthebber van af 1928 honderden politieke opstandelingen interneerde. In dit dodende (malaria) klimaat en deze verschrikkelijke omgeving( met koppensneller) werd het eerste Nederlandse concentratie kamp opgericht’.
De haat tegen de europeaan hebben we te danken aan de Japanners. De haat tegen Europeanan was geen Indonesische uitvinding. Het communisme maakte de boel alleen erger.
Helaas is het nu in Nederland. Lang zal zij leven.
Cap – uit het verre Westen
@Anoniem; ‘haat tegen de Europeanen’ – Japan was de katalysator; Azië voor de Aziaten. Echter de haat tegen iedereen die hen (weer) wilde onderdrukken was in al ten tijde van Sentot en in 1945 prominent aanwezig. De honger periode door Japan veroorzaakt eind 1944( ca.1000.000 doden) werd tot vastberadenheid geuit in; Indonesia never again the life and blood of any nation. De bersiap was ook tegen Japan gericht! Nederland verzaakte in 1945 zijn ethische belofte; de inlander te verheffen cq. tot een vergelijk te komen. In plaats daarvan provoceerde het Nederlands beleid tot een oorlog voor herkolonisatie. Met alle gevolgen van dien.
En Soekarno en de zijnen baadden hun handen in onschuld over al die gruwelijke moordpartijen. Jaren nadat de ONAFHANKELIJKE STAAT INDONESIA al bestond nog eens dunnetjes honderd?duizenden Indonesiers op gruwelike wijze vermoord door Indonesiers. Ook de schuld van Nederland soms?
En hoe zit het met zware gevangenisstraffen nu als je bv . met de Molukse vlag zwaait.
En wat overkwam de Timorezen onder Indonesisch bewind? En hoe zit het met de Papoea’s die ook naar zelfstandigheid streven? Dat is in het hier en nu.
@HuibOto; ‘ook de schuld van Nederland soms?’ – Soms geeft de vragensteller zelfs zijn antwoord. Zelf kennis? Of onwetendheid?
‘met de Molukse vlag zwaait’ – Dat deden de Nationalisten in de koloniale periode ook. Die kwamen, zonder pardon, in Boven Digoel terecht. Velen stierven daar aan malaria; zie @Lemon; expositie in Eindhoven; wellicht voor u een leerzaam bezoekje. In de jr.20 had Indië een wet; art.153 bis; dat een ieder een gevangenis straf van max.6 jaar tegemoet ziet; degene die opzettelijk of in bedekte (!) termen tot aantasting van de gevestigde regering oproept of daarvoor stemming(!) maakt. Maw.; je hoeft maar een anti GG zucht of wind te laten en je verdwijnt richting Digoel. Soekarno, die een voorspelling(!) over de Pacific oorlog deed verkreeg een proces en een verbanning. – De door Nederland indertijd ingefluisterde zelfstandigheid voor Papoea nationalisten ondergaan nu het zelfde lot. Goed voorbeeld doet altijd goed volgen. In het hier en nu lijkt uw opmerking meer op een gefrustreerde ethische oproep van vervlogen tijden.
Ja, zelfs stemming makerij.( tegen een bevriende natie)
Heer Loekie,
dat met die kleuren is al opgelost. Dat met die Bersiapslachtoffers is al 70 jaar niet opgelost. en die gekleurde blaadjes is toch iets anders dan die 2.800 uren interviews, ongestructureerd en niet-gedigitaliseerd , het is ook iets anders dan googelen. aangezien U al de oplossing heeft, wat let U die snippers uit de hoge hoed te toveren.
De Indische gemeenschap had geen belangstelling voor de SMGI. Dan is er ook geen belastinggeld beschikbaat voor digitalisering. Het handigst is via de website de samenvattingen te lezen en daar je keus te maken voor de secties van het gesproken woord. Die worden dan klaar gemaakt. Dat hebben Bussemaker en ik ook gedaan. Hoor je meteen het Indisch taaltje!
Die uitgeschreven interviews van SMGI waren eerst vrij in te zien.
Maar toen kwam er een slot op dwz je moet een account nemen.
Ik dacht dat dit was om de privacy van mensen te beschermen.
Ik heb een account, maar ik weet niet meer met welk wachtwoord en gebruikersnaam
Ik kon dat wachtwoord ook niet zelf maken.
ps net gecheckt…
1 gelukkig heb ik het opgeschreven .
2 ongelukkig klopt het genoteerde adres niet meer
3 gelukkig vond ik een nieuw adres: http://oral-history-archive-kitlv.library.leiden.edu/
Het hele SMGI is verhuisd van het KITLV naar de Leidse universiteitsbibliotheek, de buurman zogezegd. Mijn account klopt ook niet meer. Informeren bij Fridus Steijlen van het KITLV. Hij is nog steeds de vader hiervan. Hij zal het prachtig vinden als er belangstelling voor is. Misschien wil hij jullie wel een rondleiding geven.
Die uittreksels zijn gemaakt door de interviewers zelf. Die zijn bedoeld om de secties aan te geven waar je in de gesproken tekst moet zijn Anders zoek je je rot. Die mevrouw is twee middagen bij mij bezig geweest Ga maar zoeken in die twee keer drie uur tekst, ben je gauw uitgeteld. Die uittreksels zij dus niet bedoeld om als bron te dienen, alleen maar wegwijzers: (Boeroeng, als je de uittreksels te lang vindt kun je die gewoon slopen).Samenvatting van interview: 1661.1
Geinterviewde: Somers, J.A. (Jan)
(01) Meneer Somers begint met iets te vertellen over de achtergrond van zijn vader en moeder. Zijn vader werkt voor de gouvernementsmarine en is het grootste gedeelte van het jaar van huis. Meneer Somers zelf wordt in 1930 in Soerabaja geboren. Na een verlof in Nederland woont hij in 1935 een jaar in Batavia. Hij beschrijft de enkele herinneringen die hij heeft aan de periode in Batavia. In 1936 verhuist hij weer naar Soerabaja.
(02) In Soerabaja wonen ze achter de katholieke broederschool, waar hij naar school gaat. Het onderwijs is er volgens hem bijzonder goed. Hij beschrijft het huis in Soerabaja. Hij heeft een eigen baboe die voor hem zorgt.
(03) Het leven in die tijd wordt beheerst door een soort vanzelfsprekendheid. In het dagelijks leven heeft hij meer contact met de baboe dan met zijn moeder. Zijn moeder wordt als Indische vrouw vaak met de nek aangekeken. Hierover wordt nooit gepraat en hij is zich als kind niet bewust van het onderscheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen.
(04) In 1940 gaat het geplande verlof naar Nederland niet door vanwege de oorlog. Nederland zegt hem niets, maar hij herinnert zich wel de reacties op het uitbreken van de oorlog in Nederland (inzamelingsacties en Nederland lijkt dichter bij). De oorlog van Japan met China leeft meer voor hem, vanwege verhalen van Chinezen in Indië daarover.
(05) De kracht van Japan wordt ernstig onderschat en na de veroveringen van Japan heerst er grote neerslachtigheid. Zijn vader wordt aan het begin van de oorlog gemilitariseerd. In Soerabaja is er elke dag luchtalarm, maar bombardementen zijn er nauwelijks. De militairen die achter hem in de school gestationeerd zijn, verdwijnen zonder slag of stoot.
(06) Zijn vader wordt gedetacheerd op de De Ruyter, maar wordt vlak voor de Slag in de Java-zee overgeplaatst. Tijdens de Slag in de Java-zee vangt zijn moeder de marinevrouwen uit de buurt op. Een paar dagen later komt de vlootaalmoezenier hem ophalen om te assisteren bij de begrafenis van de doden die gevallen zijn op het Engelse schip de Exeter.
(07) Het schip van zijn vader wordt door de Japanners gebombardeerd, maar hij brengt het er levend van af. Zijn vader komt terug naar Soerabaja en wordt te werk gesteld in de haven. Leden van de Gouvernementsmarine worden geëxecuteerd omdat ze hun schip vernietigd hebben terwijl ze alweer gedemilitariseerd zijn.
(08) Ze verhuizen naar een speciale wijk voor mensen die nog aan het werk zijn. Na twee weken wordt zijn vader krijgsgevangen gemaakt en moeten zij de speciale wijk verlaten. In de tussentijd heeft de rassenregistratie plaats gevonden; zijn moeder is Belanda Indo, de kinderen ‘kira kira betoel’. Zijn broer en zus moeten naar het kamp, hij en zijn moeder niet. Ze worden ingekwartierd bij een Duits gezin en vervolgens in verschillende andere huizen ondergebracht. De baboe verhuist steeds mee.
(09) Hij begint een handeltje in gestolen zeep. Die koopt hij in op de dievenmarkt en verkoopt hij aan kennissen. Zijn moeder verdient geld met het breien van sokken. Hij vertelt hoe zijn handel in zeep precies in zijn werk gaat. Hij is niet bang om gepakt te worden.
(10) Zijn zus zit in het vrouwenkamp in Soerabaja. Hij vertelt hoe hij voor zijn zus en kennissen van haar bij het gedek spullen (zeep, eten) aflevert en voor hen buiten het kamp kleding verkoopt. De handel verloopt via een netwerk van onder andere Chinezen. Met zijn vader en broer hebben ze helemaal geen contact meer, behalve af en toe een kaart. Na enige tijd verhuizen ze weer.
(11) Eind 1944 wordt hij opgepakt door de Kenpeitai en gevangen gezet in de Van der Werf-gevangenis. Hij wordt verdacht van betrokkenheid bij een verzetsgroep. Hij vertelt over de verhoren in de gevangenis, waarbij geslagen wordt. Na ongeveer een maand stoppen de verhoren en mag hij in de keuken gaan werken. Via de etensblikken worden boodschappen doorgegeven.
(12) Hij vertelt dat hij zich leert afsluiten tijdens de verhoren, maar dat hij altijd heel bang is bij binnenkomst van de verhoorkamer. Een kennis van zijn moeder weet hem vrij te krijgen uit de gevangenis. In de gevangenis heeft hij geen contact met andere gevangenen.
(13) Hij gaat op een melkerij werken, waar hij lange dagen maakt. De melk moet officieel aan de Japanse melkcentrale geleverd worden, maar de volle melk verkopen zij via een huisarts onderhands aan zieken. Bij de ijsfabriek en de Japanse melkfabriek weet hij vaak stiekem vis en groenten mee te nemen.
(14) Hij beschrijft de melkerij en zijn werkzaamheden daar. Hij lijdt geen honger, maar de Indonesische bevolking wel. Omdat hij de hele dag van huis is heeft hij weinig sociale contacten.
(15) Door een verblijf van enkele weken in Lawang weet hij een nieuw pendaftaran als Belanda Indo te krijgen. In het begin van de oorlog heeft hij nog een paar maanden stiekem les gekregen. Hij weet niets van verzet tijdens de oorlog en nauwelijks iets van organisaties in de wijk. Hij vertelt dat ze tijdens de oorlog leven in een wereldvreemde toestand.
(16) Hij ziet hoe de Indonesische jeugd en de Japanse militairen getraind worden, waarbij ze streng gestraft worden als ze iets fout doen. Het groeiend nationalisme onder de Indonesiërs richt zich volgens hem met name tegen de Engelsen en de Amerikanen. Hij heeft geen contact met leeftijdsgenoten, maar voelt zich niet eenzaam aangezien hij de hele dag druk bezig is.
(17) Ook na de capitulatie blijft hij bij de melkerij werken. Het einde van de oorlog wordt aangekondigd door pamfletten die uit Nederlandse vliegtuigen gegooid worden. Tegen het einde van de oorlog vinden er bombardementen door Amerikanen plaats. Er komt steeds meer gepeupel op straat en je ziet mensen afgeslacht worden.
(18) Zelf blijft hij werken voor de melkerij en om zijn werk ongehinderd te kunnen doen draagt hij een roodwit strikje. Het eten wordt beter, maar het belangrijkste is dat hij nu een radio heeft waarmee hij de Wereldomroep kan ontvangen. Er vindt een vlagincident plaats, waarop een oproer volgt, waar de Japanners met harde hand een eind aan maken.
(19) Op 19 en 20 oktober 1945 pakken Indonesiërs alle Nederlandse mannen en jongens in Soerabaja op. Meneer Somers wordt ondergebracht in de Werfstraat-gevangenis. Hij beschrijft de situatie daar: volle cellen, gebrek aan eten en een teneergeslagen stemming.
(20) Op 10 november wordt Soerabaja aangevallen door Engelse militairen en worden zij bevrijd uit de Werfstraat-gevangenis. Hij beschrijft de gebeurtenissen op die dag. Aan het eind van de dag worden ze overgebracht naar de haven, waar hij besluit met een schip naar Singapore te gaan.
(21) Het schip blijkt echter naar Batavia te gaan, waar hij in een vluchtelingenkamp terechtkomt. Na korte tijd keert hij terug naar Soerabaja als corveeër voor het Rode Kruis. Eerst helpt hij met lijken opruimen, vervolgens met het opzetten van een ziekenhuis en daarna rijdt hij op de ambulance.
Interviewgegevens:
Datum interview 25 september 2000
Duur van het interview in minuten 155
Opmerkingen: geen
Dit interview 1661.1
Andere interviews met:
Somers, J.A. (Jan)
1661.2
•
•
Samenvatting van interview: 1661.2
Geinterviewde: Somers, J.A. (Jan)
(01) Dit tweede interview gaat met name over de periode vanaf augustus 1945, maar meneer Somers begint met enkele verhalen over de periode daarvoor. Hij vertelt dat zijn Indonesische oma binnen de familie ‘geen rol’ speelt, zij staat bijvoorbeeld nooit op de foto’s. Hij vertelt meer over deze oma en opa van moederskant. In zijn jeugd gaat hij elke vakantie naar Poedjon, een bergdorp waar verschillende familieleden wonen en waar zijn ouders een huis laten bouwen.
(02) Meneer Somers vertelt meer over Poedjon en zijn vakanties daar in de vooroorlogse periode.
(03) leeg
(04) Tijdens de Japanse bezetting gaat meneer Somers voor enkele weken naar Lawang, om daar een nieuwe pendaftaran te krijgen. Een familielid van hem heeft een verhouding met een Japanner, maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. In het begin van de oorlog wonen ze naast een bordeel, waarvan de vrouwen elke week naar de dokter moeten. Hij heeft geen honger geleden in de oorlog, maar is wel vermagerd.
(05) In de periode meteen na de capitulatie van Japan gaat het dagelijkse leven gewoon door. Zijn zus komt vlak na de oorlog vanuit een kamp naar huis, achteraf gezien een gevaarlijke reis. Het Rode Kruis speelt een grote rol bij het herstellen van de contacten tussen families.
(06) Meneer Somers blijft op de melkerij werken. De bezorging van melk wordt moeilijker vanwege het groeiende nationalisme in Soerabaja. Hij vertelt hoe hij ziet dat een Japanner wordt afgeslacht en dat hij lijken in de rivier ziet drijven. De woede van de bevolking richt zich met name tegen de Japanners en pas later tegen de Nederlanders. Hij is zelf niet bang, ook al wordt hij soms aangehouden en daarbij agressief benaderd.
(07) De periode vlak na de oorlog is een spannende tijd. Uit zijn vroegere huis steelt hij conserven en een radio. Hij vertelt hoe ze in de bersiapperiode aan eten komen en over de rol van de baboe in het gezin.
(08) De levering van melkproducten van de melkerij loopt via het Rode Kruis. Hij houdt zich als jongen niet bezig met politiek. Hij vertelt dat hij zich belangrijk voelt omdat hij bijdraagt aan de distributie van melkproducten.
(09) Langzamerhand escaleert de situatie, onder andere door het vlagincident bij het Oranje Hotel op 19 september 1945, waarna de stemming grimmiger wordt. Op 20 oktober wordt hij opgepakt en naar de Werfstraat-gevangenis gebracht. De dag ervoor is er een grote groep mannen opgepakt en naar de Simpangclub gebracht.
(10) In de gevangenis is de situatie vrij rustig. Hij beschrijft de stemming, de cellen en de voedselsituatie. Hij vertelt hoe Engelse militairen buiten de gevangenis de vrouwen en kinderen in kampen proberen te beschermen.
(11) Meneer Somers vertelt dat hij zijn herinneringen zonder veel emoties ervaart. Hij vertelt dat zijn moeder na zijn gevangenneming te horen krijgt dat hij niet meer leeft.
(12) Op 10 november 1945 wordt hij bevrijd uit de Werfstraat-gevangenis. Hij beschrijft de gebeurtenissen op die dag. Rond de gevangenis vinden gevechten tussen Indonesiërs en Gurkha’s plaats. In de loop van de middag worden ze bevrijd en naar de haven afgevoerd. Hij ziet een Hollander met blauwe verf van de geschilderde Indonesische vlaggen, Nederlandse vlaggen maken.
(13) In de haven spreekt hij met een kennis af dat hij naar Singapore zal gaan. Het schip blijkt echter naar Batavia te gaan, aan boord krijgt hij veel te eten. In Batavia wordt hij ondergebracht in een kamp in de voormalige Struiswijk-gevangenis na een snelle medische keuring. Hij gaat er voor het Rode Kruis bij de voedseldistributie helpen.
(14) Na een paar dagen vertrekt hij als vrijwilliger voor het Rode Kruis naar Soerabaja. Hij ziet vanuit het vliegtuig dat vrijwel alle kampongs in Soerabaja zijn platgebrand. Hij helpt in Soerabaja een ziekenhuis gebruiksklaar maken. Hij vertelt hoe de stad langzaam weer opgebouwd wordt in een toestand van anarchie.
(15) Hij vertelt over de toestanden in het ziekenhuis de eerste tijd. Met een ambulance bezoeken ze als Rode Kruis ook gebieden aan de andere kant van de demarcatielijn om daar medische hulp te bieden. Hij vertelt hoe hij uitgescholden wordt door een arts omdat hij hen, een Rode-Kruisteam, een tijd alleen heeft gelaten in vijandelijk gebied.
(16) Op een gegeven moment hoort hij dat zijn moeder en zus vrijkomen. Zijn vader komt daarop vanuit Batavia naar Soerabaja. Er wordt ’s nachts af en toe nog geschoten in Soerabaja, maar daar is hij aan gewend. Zijn moeder en zus blijken uiteindelijk naar Batavia te zijn gegaan, waarop hij en zijn vader ook daarheen gaan in juni/juli 1946.
(17) Zijn vader wordt afgekeurd en het hele gezin, behalve zijn broer, vertrekt naar Nederland. Hij gaat als corveeër mee op het schip naar Nederland. Tijdens de stop bij Attaca krijgen ze een hartelijke ontvangst. Hij vertelt over de aankomst en ontvangst in Nederland. Ze gaan in Vlissingen wonen, waar je geen Indische gemeenschap hebt.
(18) Hij vertelt over ideeën over het trouwen tussen verschillende bevolkingsgroepen in Indië, zowel in deze eeuw als vroeger in de VOC-tijd.
Interviewgegevens:
Datum interview 9 oktober 2000
Duur van het interview in minuten 126
Opmerkingen: geen
Dit interview 1661.2
Andere interviews met:
Somers, J.A. (Jan)
1661.1
De uittreksels zijn ok , Jan.
Anders had ik wel een pdf-file gepost hier.
Ik wil wat weten over de Koeningan-moorden (zie archief van tranen) of over de Olomoorden (R.Geenen) in Sumatra, ik heb daarover wat informatie verzameld . Nu wil ik weten of er hierover iets staat in die 720 interview of 2800 uren gesproken tekst op band! Dat niet alleen er zijn ook uitgeschreven samenvattingen via internet beschikbaar, maar hoe zijn die samenvattingen gemaakt, wat is er weggelaten dat voor mij toch waardevol is.
Het is zoals die zak. Ik weet niet of er snippers inzitten en als er snippers inzitten welke kleuren deze hebben. Dan maar even proberen, dus 720 interviews afhoren.
Ik denk dat er daarvoor andere middelen zijn bvb Google: dat is toch een zoekmachine. En nu zoek ik een zoekmachine om die 720 interviews te scannen: Bersiap Intelligence Analysis. Het is als de naald in de hooiberg. ik zoek niet de naald, ik wil weten waaruit precies de hooiberg bestaat.
Olomoorden in Sumatra:
Ben zeer benieuwd of u iets daarover in een van de 720 interviews kan vinden. In London had de toenmalige Nederlandse regering immers met de Engelsen een overeenkomst getekend, dat alle militaire kwesties op Sumatra onder leiding van Mountbatten vielen. Nederland had op Sumatra niets te vertellen en mocht zich ook nergens mee bemoeien. Deze overeenkomst kwam tot stand omdat Sumatra dicht bij Malakka en Singapore lag. Vermoedelijk zullen de Engelse archieven u meer opleveren. Zeker vanwege de kampong moorden op 2 Engelse officieren en ook op 2 Engelse matrozen vlak bij Emmahaven. De Engelsen waren hier zeer boos over en toen de daders niet uit de 2 kampongs tevoorschijn wilden komen, hebben de Engelsen beide kampongs omsingeld en vervolgens alles in brand gestoken.
Ik heb niet zonder onvolprezen hulp de web-site van het SMGI bezocht.
Ik kijk bij “bevolkingsgroep” die o.a. als alternatieven geeft: Europeanen, Indische Nederlanders. Indo-Europeanen , Nederlanders: ik mis Indo in het rijtje!!!
Wat interessant is het zoekbegrip “Verblijfplaats in Indonesië”.
Op het zoekbegrip” Sumatra” vind ik:
Bartstra-de Koster, A. (Annie) Gegevens Interviewnummer: 1685.1 | 1685.2
Bosman-Franquemont de Waard, J. (Jeanette) Gegevens Interviewnummer: 1573.1
Eikema-Dumans, M.C.E.(Rie) Gegevens Interviewnummer: 1622.2 | 1622.1
Fèvre-van Beek, Th.H. (Thea) le Gegevens Interviewnummer: 1454.1
Hajonides van der Meulen, H. (Hajo) Gegevens Interviewnummer: 1642.1
Midderham, H. (Henk) Gegevens Interviewnummer: 1605.1 | 1605.2
Offermans, H.A. (Harry) Gegevens Interviewnummer: 1683.1
Regoort, H. Gegevens Interviewnummer: 1632.1 | 1632.2
Verboon, A. Gegevens Interviewnummer: 1256.1
Zoetemeyer, W.F. (Wim) Gegevens Interviewnummer: 1256.1
Misschien herkennen de Heren Keller en Geenen deze namen.
De namen in de database van het SMGI zijn van overlevenden van de Bersiap. Het gaat mij om ooggetuigen van de moord of verdwijning van Bersiapslachtoffers. ik ben op zoek naar de namen van die 3.500 doden en tienduizenden vermisten van de Bersiap. Bersiap Intelligence Analytics!!!
Ik moet u hier in teleurstellen, want alle namen zijn mij onbekend. Heb nog mijn nicht (89) en haar man Daan Ungerer (89) gevraagd, maar alle namen zijn hen ook onbekend. In de periode September 45 tot begin 1946 waren er diverse transporten van ons die uit de interneringskampen vervoerd werden. Eerst naar Padang en toen het daar gevaarlijk werd, zeker na de Olo moorden, werden velen naar Medan overgebracht en ook per boot naar Batavia. In de bergen was een buitenverblijf Indarung waar mensen met centen hun tweede huisje hadden. Daar in de buurt was een cement fabriek. O.a. Zwitsers woonden en werkten daar. Een paar van die mensen zijn ook tijdens de bersiap vermoord geworden.
Alle ex-gevangenen uit de kampen, die in Padang terecht kwamen, konden gewoon een leegstaand huis betrekken en je wist gewoon niet wie je buren dan waren.
“De namen (…) van overlevenden van de Bersiap” U heeft (uiteraard, anders konden ze niet zijn geïnterviewd) gelijk dat dit overlevenden zijn, maar het is pure onzin dat de SMGI alleen overlevenden van de bersiap betreft. Elke inwoner van Nederland met een Indisch verleden kon zich aanmelden. Als u hier niet naar op zoek bent hoeft u al die moeite ook niet te doen. De door u genoemde doden staan er inderdaad niet bij. Maar dat wist u al. En die Indo was zo slim zich te herkennen als Indische Nederlander, of als Indo-Europeaan. Twee mogelijkheden, makkelijk toch? En de namen die door Hr. Ron zijn genoemd zijn misschien van doden. Staan dus niet bij de geïnterviewden. Leek mij niet mogelijk, minstens ongepast.
Ach Heer Somers, U begrijpt of wilt niet begrijpen. Uw verhaal is weliswaar Uw eigen en beperkte zienswijze maar maakt niets duidelijk wat en waarom er iets precies in de Bersiap gebeurde.
Om een voorbeeld te noemen wat U ook kan natrekken:
Kijkt U even naar “het archief van tranen” => Dossier Jack Boer => documentenpagina => dossier 041 A en 054 A Verklaringen over moord op Oma Deuning in Ngadiroso . De beschrijving van die moord op Oma Deuning is wel van historisch en eminent belang. Niet alleen de moord op een Bersiaposlachtoffer wordt op gedetailleerde wijze beschreven maar ook onder welke omstandigheden deze plaatsvond.
Die gegevens ga ik op geheel eigen wijze in mijn database verwerken en ik zet een vlaggetje op een kaart in mijn Bersiapatlasje. Weer een Bersiapslachtoffer met naam en toenaam erbij.
Dat niet alleen, het zegt iets over de betrokkenheid van de Indonesische autoriteiten en dat maakt het geheel interessant voor een case-study, want die autoriteiten vertegenwoordigen toch de Indonesische republiek, die had toch bestaansrecht ondanks twee politionele acties?? Het is mij nog niet duidelijk of die INDONESISCHE autoriteiten bijgedragen hebben tot de moord/medewerking verleenden i.c. medeschuldig waren. Het zijn aanwijzingen die ik probeer te onderbouwen. Ergens in de NEFIS-archieven hoop ik verdere gegevens over die moordpartij in Ngadiroso te vinden, want die NEFIS-archieven verhalen vaak over die moorden. Waarom de lt-GG daar niets mee gedaan heeft. mogen die onderzoeksinstituten nagaan. Hebben ze ook wat te doen.
Uw eigen en zeer uitgebreid verhaal daarentegen geeft wel het wee aan van Uw persoontje, profileren is U niet vreemd, maar zegt niets gedetailleerd over Bersiapslachtoffers d.w.z. Uw verhaal is niet relevant noch heeft noemenswaardige betekenis voor mijn verhaal over Bersiapslachtoffers, ik probeer dat al vele malen aan U duidelijk te maken, maar klaarblijkelijk dringt het niet tot U door, als volleerde doordrammer. Ik zal Uw verhaal weliswaar niet verticaal archiveren maar het haalt niet bij de kwaliteit van het archief van tranen. Indien U duidelijk kan maken wat de relevantie van Uw verhaal is voor de Indische Geschiedenis, ben ik ten allen tijden bereid mijn weloverwogen oordeel te heroverwegen.
Trouwens Uw uitspraak ” Als u hier niet naar op zoek bent hoeft u al die moeite ook niet te doen” ontbreekt elke logica, maar dat ben ik wel gewend van U.
Als u naar namen van de Bersiap slachtoffers zoekt, hier is er een.
Mijn overgrootmoeder Theodora Everarda Bronkhorst. gescheiden van Pieter Jacobus Lapre. Geb. 1859 en vermoord in Malang op 17-3-1946. Ze werd geroentjing en de oude vrouw had niet eens meer tanden om zich te verdedigen.
Een familietak van mij heet “Philip Meindert van Bronckhorst” getrouwd met Romainville Josephine Chevalier, jongere zus van mijn moeder.
De enige van Bronckhorst die ik zie op de Lapre’s site is Bertha Mathilda van Bronkhorst 1915.
De Lapre’s waren de grootste familie in Indie.
Als u naar Lapre.nl gaat dan kan u alle verwante famiilies zien op STAMBOOM.in alphabetische volgorde.
“”””””””””””De Lapre’s waren de grootste familie in Indie.””””””””””””
Are you sure? Misschien op Java. Op Sumatra is bekent dat de familie Davies een van de grootste families was. Ik heb zelf het gevoel dat de mensen in Noord en Midden Sumatra door de Davies familie aan elkaar verbonden zijn. Ook de mijne.
Ik heb vergeten te schrijven dat mijn overgrootmoeder T.E. Bronkhorst ook de grootmoeder was van kol. Sjoerd Lapre, Ridder MWO.
Ik heb nog een vaage herinnering aan haar, we noemden haar oma Doortje en na haar echtscheiding had ze een klein Deleman koetsier bedrijf en nam ze studenten in de kost.
Sjoerd Lapre zal wel die tijd gedurende de politionele acties hebben gevochten met de gedachten aan zijn vermoorde grootmoeder.
Gut, Peter …. wat gedraag je je uit de hoogte.
Het verhaal van Jan Somers is een getuigenverhaal . Hij vertelt van chaos dood en ellende in het begin van de Indonesische revolutie. Het verhaal van een jochie alleen die moet overleven.
Historie is gebouwd op de verhalen van ooggetuigen.
Een historisch onderzoeker die zo uit de hoogte doet is gedoemd de fout in te gaan.
Een verslag van een moordpartij met datum, naam en toenaam met beschrijving van gruwelijkheden is niet een verhaal van “betere kwaliteit”. Het is een verhaal van horrordetails. Het verhaal van Jan Somers is niet zulks…. hij kwam alleen achteraf tientallen lijken opruimen.
Het is een speelfilm waard
ps… toch, als Jan namen van plaatsen,datums en aantallen geborgen lichamen kan herinneren , dan wel beschrijven, dan kan het aanvullend informatie zijn voor gedetailleerde bersiapgeschiedschrijving
Hr Boeroeng: Vind ik niet zo erg hoor, het houdt mij van de straat. Ja, een getuigenverhaal. Daarom houdt ik het bij Jack Boer over twee door de getuigen zelf geschreven getuigenverhalen: Jan Somers en Jack Boer. Primaire bronnen, niet in reeksen van anderen overgeschreven. Ik was overigens met Jack Boer ook gauw klaar, in de voor hem relevante persoonsregisters heb ik niets kunnen vinden omtrent zijn persoon. Niet zo erg, de meeste Nederlanders staan ook niet in die registers..
“Uw verhaal is niet relevant ” Dan bent u toch snel klaar met mij? Ik voel me overigens zeer vereerd dat er aan niet relevante informatie van mij door u nog zoveel moeite wordt besteed. Kunt u beter aan uw atlasje verder, misschien kan ik nog wat van u leren. En nu u het toch over een atlas hebt, Ngadiroso ligt toch in Midden-Java, in de buurt van Wonokerso , Magelang? Ik wist niet dat Jack Boer ook daar een held is geweest. U noemt beide namen namelijk in één adem.
“maar zegt niets gedetailleerd over Bersiapslachtoffers” Als u het over mijn interview in de SMGI heeft, dan staat er in het uittreksel inderdaad niets over slachtoffers. Maar ik denk dat u dan niet verder bent gekomen dan het uittreksel, een soort inhoudsopgave. Ik dacht dat u serieus zocht, dan blijf je toch niet hangen op de lemma’s in een inhoudsopgave. Zo bent u gauw klaar met die 2800 uren gesproken tekst, en weet nog niks.
Ik check de bronnen van dhr Somers. Als hij eens eindelijk ingaat op mijn argumenten en mijn Bitse en militaire bronnen check over de zaak Boer. Lijkt me best nuchtig na al die jaren.
Ik ga maar eens verder met mijn eigenlijk werk.
“Bitse en militaire bronnen check over de zaak Boer” Voor mij zijn twee zelf geschreven getuigenverklaringen voldoende. En voor de volledigheid twee registers nagegaan. En daarna terug naar belangrijkere zaken. ‘In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.’ (1802): Bron: eindexamen Duits, RHBS Vlissingen.
Ik heb niet genoeg aan twee getuigenverklaring, als dat voor een promotie voldoende is? een Bersiapzaak is andere koek en 2 getuigen volledig onder de maat. Onze Indonesische weduwen hadden een beter en overtuigend bewijs, laat dat de maat der dingen zijn.
En zo ontloopt dhr Somers zoals altijd een inhoudelijke discussie. wel zo gemakkelijk, heeft hij altijd gelijk, maar krijgt het nooit, spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie ……?
Genoeg voor een promotie”? Moet u vragen aan de promovendus en de promotor. Maar het onderwerp was kennelijk niet interessant voor een dissertatie. Voor mezelf heb ik overigens nog ander zaken nagelopen, zoals u bij mij al had kunnen lezen. Twee registers en een brief aan de Kamer. Verder vond ik het niet zo interessant er meer tijd aan te besteden. Ik ben bevrijd, op mijn manier. Maar ja, als u daar last van heeft? U moet dan inderdaad veel bestuderen, u was er niet bij. Misschien wel jammer dat u dat hoeragevoel niet heeft kunnen ervaren. Een alkalische neutralisatie voor verzuring.
Citaat van dhr Somers: U moet dan inderdaad veel bestuderen, u was er niet bij…..
Hoe dien ik deze zin te interpreteren? Toch niet als hautain, arrogant, uit de hoogte of woorden van een blaaskaak? Uit gebrek aan argumentatie, gaat dhr Somers op deze toer.
Dhr Somers heeft een boek geschreven over de VOC, dan ga ik toch ook niet zeggen dat hij er niet bij was. Een discussie tussen volwassen mensen is op zo’n manier volkomen zinloos. Ik wens eenieder een prettig weekend.
Troost je. Dr. Loe de Jong was in de oorlog ook niet in Nederland en toch heeft hij er een boekenkast vol over geschreven. Daarbij zei hij: ik zal jullie vertellen wat jullie hebben meegemaakt.
Ik vertelde mijn kleinkinderen dat op dit soort websites reageerders soms wat minder vriendelijk met elkaar omgaan. Die kleinkinderen dus op I4E kijken naar de nostalgische uitspattingen van Opa. Hun reacties: Daar is toch niks mis mee. Ga maar niet naar Twitter of Joe Tjoep, daar schelden ze elkaar uit voor rotte vis. Maar dat is ook niet zo erg, wordt door niemand gelezen.
Het archief van het SMGI is wel nuttig. Ik heb niet alleen wat namen gecheckt, maar ik heb nu ooggetuigenverslagen van mensen uit bepaalde plaatsen/gebieden zodoende krijg ik een beeld van de toenmalige situatie (circumstantial evidence). Ik ben met behulp van die uittreksels nog aan het uitzoeken welke ooggetuigenverslagen ik daadwerkelijk wil horen, want het is toch onbegonnen werk al die 2.800 uren aan te horen. Mij gaat het erom of ik die gegevens kan koppelen met gegevens uit bvb NEFIS-archieven, waarin aanklachten bewaard zijn over moorden op en verdwijningen van Bersiapslachtoffers. daar kan ik wat mee. Het archief van het SMGI staat ook in mijn database. Wie had ook weer gezegd: In der Beschrankung zeigt sich der Meister? Goethe?
Details van ook gruwelijke verhalen geven mij aanknopingspunten om verder te zoeken, want met drijvende lijken in de kali kan ik niks mee. Dat is de beter kwaliteit van gedetailleerde gegevens. Het verhaal van dhr Somers is wel interessant maar valt niet onder de criteria voor mijn gezoek, maar ik val in herhalingen.
Of ik in de fout kan gaan ? Ik ben geen historisch onderzoeker. En als ik in de fout ga, dan is het een kwestie van snel corrigeren en een andere weg inslaan.
Met dank nog.
Lang geleden kreeg ik op school wel eens te horen: niet zoveel praten, doorwerken jij…
“wel interessant maar” Dat vind ik nou jammer, ik hoor hier zo vaak mijn naam noemen, ik begon al te dromen van de rang van BN-ner.
“Het archief van het SMGI is wel nuttig.” Leuk om te horen (bron: gehoortoestellenreclame op TV, kan aldaar gecheckt worden). Waar een minkukelige sinjo Soerabaja nuttig in kan zijn.
@Gut, Peter …. wat gedraag je je uit de hoogte.@
— Ach, ’t wil weleens voorkomen dat profs vanwege promotiedoeleinden sparren met amateurs. Mondt veelal uit in een kat-en-muis spelletje. Niet gepubliceerde notities daarover verdwijnen daarna gewoontegetrouw –wellicht interessant voor andere generaties- in de archieven onder de zoekterm ‘de muis die brulde’.
Typo: andere=latere
In Italie noem ik amateurs liefkozend/eufemistisch dilettanten en roep ik bemoedigend:….. blijf doorstuderen en vooral de voetnoten lezen…….., dus wat let U
@Loekie zegt: 6 april 2017 om 10:21@
— Hear hear !
@Pak Ron ,Dat van de Davies op Sumatra kan wel kloppen,een aangetrouwde tante van mij is een Davies ( schoonzus van mijn moeder) Als iemand wat van Padang wilde weten zei mijn moeder altijd “” Oh Padang dan moet je bij Roos zijn ,die weet alles over Padang !”” Schijnt een grote familie te zijn.
Iets over de familie Henry Richardson Davies en familie te Padang
http://www.imexbo.nl/de-fam-h-r-davies.html
Heer Hans Boers, wat een prachtige oud-Indische foto’s staan er in deze genealogie van mooie Indische mensen in hun eigen omgeving.
Ze moeten een standbeeld oprichten voor Hans Boers maar hem kennende ( nou ja ken hem niet echt) zou hij dit standbeeld liever reserveren voor zijn zuster.
Jawel Heer Otto, hele mooie oude foto’s over het wel en wee van deze mensen en zeker weten dat er wellicht 1000-den van dit soort foto’s (betrekking hebbende op andere gezinnen) verdwenen zijn door: of de oorlog en nasleep of gewoon door nazaten weggemieterd omdat men niet wist wat er mee gedaan moest worden.
Bert, klasse van je. Je kent me dus wel degelijk, want mijn (jongste) zus is “heilig” voor me. Het heeft (dank zij de oorlog en nasleep) nog een jaar of 40 geduurd aleer ik mijn oudste zus leerde kennen…. En die heeft het eeuwige leven schijnbaar, want a.s. augustus viert ze haar 95ste verjaardag met Gods wil. Een paar maanden geleden pas ( !!!!) heeft ze haar oude familie foto’s aan mij overhandigd, aangezien ze dacht dat ze de foto’s kwijt was….Bij opruiming van haar huis kwamen ze tevoorschijn uit de…… schuur in een oude schoenendoos en de foto’s hebben weer en wind en kou overleefd.
Mijn overovergrootmoeder werd weduwe van mijn voorvader en hertrouwde met een Davies te Padang in 1887
De Indische Navorscher 2014 heeft artikels over oudere Padangse families, waaronder veel aandacht voor de familie Davies.
http://www.igv.nl/publicaties/de-indische-navorscher
Wat een mooi kerkje daar in Sawahloento ,ik zou daar vrolijk van worden zou Boeroeng zeggen ! Heel wat anders dan die donkere saaie mastodonten van kerken hier in Nederland.Een man die altijd mabok was ,kreeg op een dag bezoek van de pastoor.”” He wat leuk Jan dat je gisteren nog even langs kwam op de parochie !”” Jan keek hem aan en riep toen uit,”” Oh holy fuck ben ik daar dus ook geweest !”” ( Wat heeft dit met de Davies familie te maken ?) Helemaal niks Hans maar een vrolijke noot is nooit weg.Trouwens nog iets ironisch .Mijn moeder geb Bandung is in Padang geinterneerd ,mijn tante geb Padang is vrij gebleven in Bandung . Waren mijn ouders in die tijd in Bandung gebleven .waren ze als Indo,s niet geinterneerd .Tja als als!
Bert, noem je moedersnaam. Wie weet hebben Ron en ik gegevens ?
Of Bo Keller heeft haar toevallig ontmoet in missiecomplex Padang en Bangkinang
Te bedenken dat ik juist de parochie werd uitgestuurd omdat ik meneer pastoor zijn wijn zat te verpatsen, nadat ik wel eerst zijn bijna lege fles had gevuld met je weet wel als je hoog nodig moet. Zijn Pastorale Missionaris heeft het me nooit vergeven. mede omdat ik het touw van de kerkklok voor driekwart had doorgesneden en meneer pastoor het touw in zijn handen hield bij de eerste de beste klokkeluiderij tijdens het lof…..Ik dacht dat pastoors niet konden vloeken maar sindsdien weet ik het dus dat het een sprookje is.
Tja ik betwijfel of je veel gegevens hebt over haar .Zij is geboren Top ( Hollandse vader ,Soendanese moeder) .Ging op haar 28 e Bangkinang in met 4 kinderen ,samen met haar schoonmoeder,haar man Wijchgel zat in het mannenkamp + 2km verderop.Kijk Ron en Mr Keller waren toen ook nog kinderen,geloof wel dat ze mijn 3 broers en zusters ontmoet hebben ,kan niet anders ,kinderen zoeken kinderen ! Mijn oudste broer was van 1938,zuster van 1939 broer 2 van 1940,broer 3 van 1942.De families Davies ,Kneefel en de Lapre,s waren oud Indische geslachten ,,mijn moeders familie was dat niet,mijn oom ( Top) trouwde in ,in een oude Indische familie..Een andere oom trouwde ook in,in een oude Indische familie ( Kneefel). De naam Wijchgel natrekken heeft ook weinig zin ,want mijn vader is geadopteerd op z,n 13 e ,vermoedelijke vader Zentgraaff schrijf vermoedelijk want bewijzen ontbreken en de daders liggen op het kerkhof.Plaats van delict Soerabaya anno 1912 ,als er nog getuigen zijn van dit delict wendt u tot mij ( Lol) niet dringen daar in de rij !
Bert, deze info heb ik;
1942 missiecomplex te Padang
Je moeder C.was 27 jaar, kinderen R,G,Ch,J waren 4, 3,2 en 0 jaar.
Klopt ! Raymond 4jaar,Ghrace 3 jaar ,Charles 2 jaar en Johnny net geboren in feb 1942 plus oma onder de naam Staudacher maar verdere informatie is moeilijk want mijn moeder en ook mijn vader waren niet erg fanatiek R.K.moeder C staat voor Corry.geb 1914 gestorven 2008 .Mijn oudste broer en zus hebben helaas wel een lichte( ?) tik overgehouden aan het kamp,die andere 2 hadden die tik ook wel zonder kamp.
Ja, ik was toen ook een kind. Ben van april 1936. Eerst opgesloten in Sawahlunto(h), vervolgens in Padang en daarna met open trucks vervoerd naar Bangkinang. Totaal 3 jaar en 5 maanden. Het klopt ook dat velen van die periode een tik hebben overgehouden. In de verhouding van 1 op 2 misschien wel.
De naam Kneefel komt me bekend voor want mijn moeder Jenny Winsser had het er wel eens over.
Of het was een vriendin of nicht uit Semarang of Bandoeng.
Er heeft ook een oom Winsser van haar in Padang gewoond die met een Padangse is
getrouwd. Voornaam is me ontschoten en heb ik ook nooit genoteerd.
In 1928 liep ik al in tjelana Monjet rond
te spartelen en een Wijchel uit 1914 zat
met mij in de zelfde cel in de gevangenis te Padang
en naderhand in een kleine loods “F” in
Bangkinang.
Verder zie ik mijn oude militaire vriend Top ,met wie
ik samen diende in Manokwarie ,regelmatig bij
Indische Madjoe middagen.
siBo
De meest gedetailleerde informatie in boekwerk van de mannen en vrouwenkampen van Padang en Bangkinang zijn van de hand van De heer H van den Bos, Ktz. bd Kon. Marine.
Het zijn simpele boekwerken wat kaft betreft, maar inhoudelijk erg de moeite waard.
Ze hebben de volgende titels:
Mannenkampen Padang en Bangkinang (Sumatra’s Westkust)
Verslag Vrouwenkampen Padang en Bangkinang (Sumatra’s westkust)
Vrouwenkampen Padang en Bangkinang (Sumatra’s westkust) deel-2
Ik weet niet of de heer H van den Bos nog over meerdere exemplaren bezit, maar hij woont in Zoetermeer en is te bereiken via 079-3169319
O.a. worden in deze boeken ook de Japanse en Indonesische bewakers bij naam genoemd, aangevuld met hun gedrag en manier van optreden.
P.S. Echter de namen lijsten van de gevangenen zijn niet compleet. Er ontbreekt nogal het een en het ander.
Tja het klopt dat mijn vader in de gevangenis zat van bangkinang,wat was het geval ? De beste vriend van mijn vader ( ook een Indo) zat vast wegens een vergrijp,die gestoorde Japanners wilden hem een koppie kleiner maken,maar de arme man had niks van doen met het zaakje ,op het moment van neerdalen van dat hakmes ,sprong mijn vader naar voren ,STOP ! STOP ! Ik heb het gedaan ! Die Jappen waren helemaal in de war hadden ze nog nooit gezien ! Dat iemand zich opoffert ! De Japanse commandant had er wel respect voor,hij gelaste allebei vrij laten! Kijk mijn vader was geen KNIL militair maar wel dapper ( Ik denk er anders over,God oh God wat een sukkel,voor het zelfde geld gaat ook zijn kop er af ! ) Die 2 mijn vader broer Wijchgel en Boy van den Engh zin tot hun dood bloedbroeders geweest!,en ze hebben ook een afspraak gemaakt mocht 1 van hun overlijden dan zorgt de andere voor de weduwe,oom Boy heeft tot zijn dood voor mijn moeder gezorgt c,q gelet ,Boy van den Engh ging later zij geluk in Nieuw Guinea beproeven ,terwijl zijn kinderen onder hoede waren van zijn vriend Broerie,het klinkt ongelofelijk in mijn oren ( geloofde er ook geen moer van !) De oudste zoon en dochter van oom Boy hebben bevestigt dat het verhaal waar was ! Tja van die militaire Top weet ik niks van ! zou me niks verbazen dat het een van mijn ooms waren of een van mijn ( vele neven)
Nou we het toch over v/d Engh hebben een
klein verhaaltje en als zijn zonen nog in
leven zijn ,moeten ze mij nog kennen.
Hr. van den Engh kreeg ‘ns een pak slaag
van een Indonesische bewaker.
Dat vergat hij niet en van die eerste dag
tot onze bevrijding wreef hij elke dag
rotan zwepen in met olie en zwiepte er
gezellig mee rond.
Ik sliep tegenover hem en maakte het
dagelijks mee.
Toen het overgrote deel van het kamp bij
de Japanse capitulatie aan het feesten sloeg
ging van der Engh met zijn ”gang ” naar het
kampement van deze politiebewakers en daagde
deze man uit tot een gevecht,waarbij hij na afloop
met zijn vertroetelde rotan zwepen nog ’n
show weggaf.
Het kwam hem en zijn gang op 1dag arrest in
het kamp door te brengen te staan.
siBo
Ja dit verhaal ,ken ik ,oom Boy had 3 zonen en 1 dochter.De 2 oudste zonen moeten een beetje van uw leeftijd geweest zijn Netie ( Rene) en Herreke ( Herbert) beiden niet zo lang ( 1 a 2 jaar ) overleden,zijn oudste dochter heeft een zware trauma overgehouden aan de Bersiap.Trouwens een mannetjes putter die Boy van den Engh ! Kort en donker een kleine Gorilla !
“zoeken getuigen” Ik ben benieuwd hoeveel van onze reageerders zich aangesproken voelen. Zelf ben ik nog bezig alles weer naar relevantie te ordenen. Over een weekje klaar! Denk ik.
Het getuigenproject voor het dekolonisatie-onderzoek is op de TTF gelanceerd. Er wordt nu een begin gemaakt met het verzamelen van de levensverhalen, met behulp van een levensverhalen-document. Ik had al eerder contact met ze, en ze stuurden me per e-mail: In het bijgesloten levensverhalen-document en flyer (waarvan ik u de link stuur:http://www.ind45-50.org/sites/default/files/Flyer%20getuigen%20en%20tijdgenoten.pdf ) leest u wat de bedoeling is en hoe u het formulier kunt invullen. Daar bent u dan wel even mee bezig.
De site zelf is http://www.ind45-50.org/nl
Gebed zonder einde, waarschijnlijk?
Nee hoor, vier jaar. Had u kunnen lezen.
Over die vier jaar heb ik zo mijn eigen complottheorie. Ik denk dat ze een paar promovendi willen ronselen. Die krijgen normaliter een contract voor vier jaar.
@Gebed zonder einde, waarschijnlijk?@
— Kwestie van ‘hetzij zo’ . . .
Goede zondag semoea allemaal y’all !
Vier jaar? Moet het nog bezien. Misschien na 4 jaar een politieke oplossing. En iedereen tevreden?