Sarah Sluimer:
Ondanks onze dikke winterjassen en druipneuzen stonden we daar eventjes Indischer te zijn dan ooit. We zeiden het niet, we wisten het wel. We kwamen om gedag te zeggen tegen La Mama, de stamoudste van de mengkinderen.
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Alweer zo’n gekunsteld verhaaltje.
Leg ik het artikel van Sarah Sluimer naast de verhalen in het boek ” Twijfelindo” met fantastische foto’s van Armando Ello, dan begin ik toch door te krijgen dat er ook in de Indische literatuur kwaliteitsverschillen zijn. Op de verhalen in “Twijfelindo” is wel wat over af te dwingen maar het zijn tenminste authentieke verhalen.
Het verhaal van S. Sluimer tendeert toch meer naar literaire opvulling .
Ik lees bijvoorbeeld……..Wat van haar rest is een familie met een dubbele identiteit….Dubbele identiteit?…wat dien ik me daarbij voor te stellen?
Een Indo met dubbele identiteit heeft toch meer weg van een gelukkige schizofreen, die heeft toch een dubbele persoonlijkheid en bijgevolge dubbele identiteit.
Daarnaast verbaast mij een commentaar op het blog : ….een Indisch halfbloedje. De nassi die haar Moeder maakte , mijn god. !!! ……..
De combinatie van racialistische ondertoon, religieuze devotie en het slechte Nederlands is toch zeldzaam.
Mijn god…laat het niet op haar aankomen. .
Twijfelindo is een groot en zwaar boek en erg zonde van het papier.
– Je bent voor het eerst naar Indonesië geweest. Hoe vond je het?
– Erg mooi.
– Wat viel je het meest op?
– Dat het erg toeristisch is.
Zoiets dus.
Ach beste Loekie ,onze Indische beroeps-mopperraar ( de Indische Maarten van Rossum ) Je hebt misschien gelijk maar een beetje clementie is toch wel op z,n plaats .Sarah is van 1985 dus masih muda ,van het ECHTE INDIE weet ze geen snars ( net als ik trouwens geb 1949)….99,99% procent van haar lezers-kring weet amper iets van het koloniale verleden,ze moet dan gewoon een lekker verhaal in elkaar draaien .Dat jij en Peter zich hier aan storen is begrijpelijk ,jullie commentaren liegen er niet om maar ja ze is natuurlijk geen Tjalie Robinson ! Ze is gewoon een Nederlands meisje met Indische roots ,die er wat bij verdient met stukjes over haar Indische achtergrond .
Sarah Sluimer vertelt gewoon haar verhaal.
Als je wat te zeuren zoekt……. dat is altijd wel te vinden.
Wat zij precies bedoelt met “dubbele identiteit”, moet je aan haar vragen.
Zonder meer uitleg is het schamper doen over die woorden ……: gezeur.
Gezeur?
– Je kan alles, al dan niet met tranen in de ogen, mooi en prachtig vinden… of
– je kan alles met een opgewekt kritisch oog bekijken.
Het stuk is verschenen in de Volkskrant, als een literaire bijdrage. De Volkskrant is, voor Nederland, een belangrijke krant. Wat je in zo’n krant leest, mag en moet je beoordelen met een gezond verstand, een warm hart en een kritische geest, zoals iemand ooit zei. Nou, en als je dat doet, dan kan het zijn dat je vindt dat de betreffende literaire bijdrage een gekunsteld stuk is, geforceerd, cliché. Dat kan en mag je vinden. En dat is dan geen gezeur.
De naam Volkskrant is bedrieglijk: het gewone volk snapt geen reet van wat de redaktie van deze krant uitbrengt. Het gewone volk leest (als ze al leest!) het AD of de Telegraaf, want die schrijven op een voor het gewone volk begrijpelijk niveau.
De Volkskrant is een krant van en voor linkse salon academici die PvdA (= partij van de academici en/of allochtonen) stemmen.
En daarmee past het stuk van deze Sluimer precies in deze krant.
Ik heb in de Volkskrant 10 uur geleden een ingekorte opmerking gemaakt, maar deze is nog steeds niet gepubliceerd. Als de Indo S. Sluimer dubbele identiteit schrijft, dan mag zij wel wat uitleggen. Alsof dat een doodgewone opmerking is over Indo’s!
Het probleem van andere generaties is dat ze wel bestudeerde termen gebruiken, just cool, maar niet hoeven/willen/kunnen uit te leggen wat dat betekent.
Kijk ook naar de term Indischer!!! Ben ik Indischer dan Loekie?Hoeveel meter Indischer? In dezelfde categorie valt de reactie “een Indisch halfbloedje”. Etnisch profileren van de bovenste plank. Mag gewoon van de Volkskrant.
En het verhaal gaat weer gewoonlijk over eten. Ik eet bijna elke dag Italiaans maar dat betekent niet dat ik een Italiaan ben. Vandaar mijn opmerking over literaire opvulling. Veel wollige woorden maar waar de betekenis mij ontgaat Much gedoe about nothing. . Laat zij maar eens wat duidelijks zeggen, zij veronderstelt schrijver van stukjes te zijn , ik niet.
Mijn god…laat het niet op haar aankomen.
Gezeur? van de heren Loeki en Peter ? Nu ben ik het even niet eens met de webmaster, Ze zijn kritisch over de schrijfstijl van Sarah ( veel kritischer dan de gemiddelde Volkskrant-lezer) Ik vroeg ook om een beetje clementie te hebben met Sarah vanwege haar leeftijd maar als Sarah ook kritisch is kan ze wel wat met deze kritiek precies zoals Peter zegt ,zij veronderstelt schrijfster van stukjes te zijn moet je tegen een stootje kunnen toch Ja !
Ze zegt niet zoveel fouts. Ze vertelt over haar gevoelens toen haar oma overleed.
Dat is de kern van het verhaal.
Het gaat er niet om dat zij Indisch is en dat ze schrijft over iets Indisch, het gaat er (mij) om dat het een literaire bijdrage is in een grote krant. Het literair kaliber ontbreekt volkomen. Het is gewoon een opstel van een scholiere.
En dan heb ik het nog niet eens over de stereotiepe illustratie bij het stuk, met die onsmakelijk gepresenteerde hapjes. Maar ja, da’s dan weer het beeld van de Hollandse journalistiek van het Indische. Vervelend alleen dat dat beeld telkens wordt versterkt door bijdragen als die waar we het nu over hebben.
Het is een opinierubriek.
Het is niet bedoeld als hoogstaande bijdrage tot de literatuur. Sarah Sluimer schrijft best aardig en dat is voor mij genoeg. Wat wel of niet literair genoemd mag worden is niet relevant. Zeker niet als het gaat om indischgerelateerde verhalen en meningen.
Tjaaa…. mensen gaan wel eens samen eten. En Indische mensen kiezen voor Indisch eten. Heel normaal.
En in dit geval viel het restaurant een beetje tegen.
Ook normaal, kan gebeuren. Pech gehad.
Met “Nu komt het op ons aan” bedoelt ze, nu moeten wij het Indische dragen en doorgeven. Geen omastreng meer.
Het zou mijn verhaal kunnen zijn, maar dan iets anders.
Haar gevoelens is niks gekunsteld … welk onderstaand synoniem je ook gebruikt om ‘gekunsteld’ toe te lichten.
http://www.mijnwoordenboek.nl/synoniemen/gekunsteld
Het Indische woord voor “aanstellerig” is, als ik mij goed herinner “anstiel”. Zo werd dat tenminste in Semarang gezegd.
Pak Pierre
Zit er eentje te werken .zegt die luie Semaranger “” Niet zo anstiel jij ! “”
Ik beoordeel S. Sluimer op wat ze schrijft en ik citeer:
Oma was het verhalenvat, haar aanwezigheid garandeerde onze geschiedenis. Daar hoefden we zelf niet veel voor te doen (1).……………….. Of worden we juist nu meer Indo, als een plicht die automatisch vervuld wordt?(2) ……. Ik weet het niet en kan het oma niet meer vragen(3)…
Sluimer schrijft niet veel goeds, niet iets doordacht:
(1) Haar Oma was de vleesgeworden geschiedenis, zij deed het werk en de andere generaties keken er naar, een moderne vorm van uitbesteden. Ondanks dat Sluimer er zelf niet veel aan heeft gedaan (haar eigen woorden) , stroomt uit haar pen zonder enige uitleg de begrippen “dubbele identiteit” en “Indischer”.
(2) En ze wordt zelfs meer Indo (hoeveel meer) , als een plicht die automatisch vervuld word. Ook daaraan hoeft ze niet veel te doen. Het Indo-zijn komt als het ware aanwaaien , aan wind is in Nederland en ook bij haar geen gebrek.
(3) En dan zit Sluimer met de gebakken peren, want ze weet het zelf niet. Daar spreekt wel een verhelderende visie uit over het Indo-zijn.
Dat ik clementie dient te tonen omdat ze nog zo jong is, vind ik wel misplaats,daar ze wel schrijf- en publicatie-ervaring heeft , alhoewel dat aan het artikel niet te merken is..
Wil Sluimer het aanstormende Indisch talent van de andere generatie zijn, dient zij wel op te schieten. Marion Bloem, geen gewoon Indisch meiske , had haar debuut op 32-jarige leeftijd.
https://decorrespondent.nl/sarahsluimer
Misschien heeft ze de pretentie ‘literair’ te wezen. En misschien is ze te licht daarvoor.
Ik heb geen idee, Ik ben niet zo hooggeletterd
Wordt ze nu afgeserveerd omdat ze niet literair genoeg is ?
“Wordt ze nu afgeserveerd omdat ze niet literair genoeg is ?”
Precies. Ongetwijfeld zal ze erg lief en aardig zijn en vele kwaliteiten bezitten, maar ze kan niet schrijven. Het is net als met een gitarist. Aardige leuke vent die een paar grepen kan slaan, maar hij kan niet spelen, hij maakt geen muziek, het doet je niks, 13 in een dozijn. Ofwel: hij is veel, maar geen gitarist, geen musicus.
Si Loekie slaat de spijker op de kop! Het stukje van Sarah zou niet misstaan in de Libelle of de Margriet maar de VOLKSKRANT !! Het dagblad voor de hoger opgeleide lezers van Nederland ? De Volkskrant is er voor de kritische intellectuele Nederlander ,precies heren als Loekie en Peter.Ik vind het stukje van Sarah wel aardig maar moet eerlijk zeggen niet van het niveau voor de Volkskrant.
” Aardige leuke vent die een paar grepen kan slaan …”:
Bedoel je de Indorocker?
*** Ze zegt niet zoveel fouts. Ze vertelt over haar gevoelens toen haar oma overleed.
Dat is de kern van het verhaal. ***
Ze zegt inderdaad niet zoveel fouts. Het is voor de meesten hier bij I4E echter allemaal oude koek. Dit soort verhalen hebben we in allerlei publicaties al zo vaak kunnen lezen. Vandaar waarschijnlijk al deze reacties.
Haar thema’s : band met Indië en Indisch, band met de ouderen. Hoe nu verder?
Dat zijn thema’s van deze site . Thema’s van Indische mensen in de exodus.
De Tong Tong begon er al mee.
Vanwaar ineens haar inbreng veroordelen?
Niet literair genoeg ? Kan zijn. Maar dat is ook niet de bedoeling van deze opinierubriek in de Volkskrant.
Er komen massa’s reacties op deze site die nog minder literair zijn.
Die beoordeel ik op de inhoud
Ik overdrijf even :
– een jongeman genaamd Frans, woonachtig in Best, roept op een dag “adoeh” en wandelt vervolgens verder. Een paar dagen later verschijnen in kranten en tijdschriften artikelen met koppen als “Opleving van de Indische identiteit” en “Frans is zich van zijn achtergrond bewust”.
Ik bedoel dit: we leven in een tijd waarin alle vormen van media op zoek zijn naar kopij voor hun programma’s, kranten, tijdschriften, blogs en wat al niet. Dat is een 24/7 taak geworden. Nu valt het niet mee om iedere dag met nieuws en onderwerpen te komen. Dus als iemand een boertje laat is men al gauw blij, want dan is er weer wat te melden. Nadeel van deze ontwikkeling is, dat de ‘redacties’ zich niet kunnen en willen veroorloven om kritisch te zijn. Zo van: is dat boertje wel de moeite waard om te melden?
Met het Indische is dat ook zo. als je kranten, tijdschriften, weblogs enz wilt/moet vullen met “Indisch’ (… en je wilt tegelijkertijd niet de reuk verspreiden van tempo doeloe…) dan heb je het zwaar. Want zoveel gebeurt er niet op dat gebied en wat er gebeurt is niet zelden tenenkrommend.
Hoe dan verder? Om te beginnen er geen 24/7-taak van maken. Dat geeft wat lucht en die lucht gebruiken om een beetje kritisch te zijn tegenover hetgeen gebeurt. Is Frans interessant genoeg om op het schild te heffen? Is het boertje vermeldenswaard?
tja Loekie…
Ik vond het persoonlijk verhaal van Sarah Sluimer wel de moeite waard te publiceren.
Ik doe dat al 12 jaar en lezers reageren ook al 12 jaar met hun eigen verhalen.
Niet veel hoogstaand literair allemaal.
Er is genoeg indischgerelateerd nieuws te vinden. Zie het laatste nieuws van Giovanni van Bronckhorst op tv vanavond. Hij is Moluks, zijn stiefvader van Bronckhorst ook, maar wel van Indische komaf en voor het eerst zie ik een foto van hem. Veel lezers nu ook.
Ik heb het stukje van Sarah Sluimer ook gelezen (aardig trouwens van de Volkskrant dat ik me niet eerst door een berg koekjes hoefde heen te eten). Vond het heel goed. Maar ik dacht dat ik mijn lof maar voor mij moest houden, omdat ik geen belezen interrrlectueel ben zoals de heer Peter van den Broek van die andere generatie (welke “andere” toch?) en mevrouw of de heer Loekie, die precies weten wat literatuur is en wat niet en die schrijfster en verhaal neersabelden, een krant voor interrrlectuelen als de Volkskrant, onwaardig.
Tot ik echter bij de reacties onder het stuk in de VK als eerste eentje zag van mijn dienstvriendje Wim Fransdonk. Dienstvriendje …. ik ken hem dus langer dan een halve eeuw. Op en top Hagenaar, zoon van een brave ambtenaar en een mooie Oostenrijkse moeder. Latinist en belezen. Zijn Haagse flatje puilt uit van de honderden boeken die hij koestert. Geen stuiversromans. Ook een formidabele rij Indische klassiekers. Hij kent alle Kousbroeken, Couperussen, Du Perrons, Frederici’s, Robinsons, Mahieu’s, Brouwers’ en heeft ook alles gelezen van Pramudya Ananta Tur (ik hoop dat ik dit goed schrijf). Hij leest de klassiekers van de Helleense en Romeinse beschaving in hun oorspronkelijke taal en, dankzij een gedegen basis ruim 50 jaar geleden op de SMID te Harderwijk, ook nog de Russische schrijvers in hun taal en schrift.
Wim schreef dit (dinsdag 17 januari 03:24):
Quote
Prachtige, melancholische en -voor iedereen- herkenbare overpeinzing. Alle ouders en grootouders leven in ons voort. Met hun verhalen, hun eigen-aardigheden, hun taal en ja, hun keuken. Mijn Surinaamse vrouw kookt haar lekkerste pom als onze zoon op bezoek komt en dan spreken wij Sranan. Het Weense dialect van mijn moeder kan ik helaas alleen nog tegen mijzelf praten. En dat is heimwee….
Unquote
Hij had Sluimer begrepen. Hij had weinig woorden nodig om dat aan een goede verstaander uit te leggen.
Overmoedig geworden waag ik mij nog aan een kritische noot over volgende opmerking van een interrrlectueel scribent: “Ondanks dat Sluimer er zelf niet veel aan heeft gedaan (haar eigen woorden) , stroomt uit haar pen zonder enige uitleg de begrippen “dubbele identiteit” en “Indischer”.
Tja …. denk ik dan, “is er enige uitleg voor nodig, ook voor hen die claimen “van een andere generatie” te zijn?”
Als Indische jongen die nog net een blote-voeten-jeugd met alles er op en er aan onder de tropenzon heeft genoten voel ik mij “Indisch” en nog “Indischer” als ik b.v. op een pasar malam of gewoon in de huiskamer samen ben met andere Indische jongens en meisjes van mijn generatie (de vorige isterrrr helaas niet meer). Daar betrap ik mij er op dat ik automatisch “Indischer” ga praten, wat zich uit in uitspraak van woorden en een frequenter gebruik van Maleis en Javaans tussen het Nederlands.
Dan die “dubbele identiteit”. Wat is daar zo onbegrijpelijk aan? We weten denk ik allemaal wat “dubbele nationaliteit”, “dubbele moraal”, “dubbele loyaliteit”, dubbelrol” en “dubbele agenda” betekent. Wie niet weet wat “identiteit” is die pakke dan maar weer de Pan Dale Jang Terlaloe Gemoek. Ik vind dat in mij 2 identiteiten schuilen: De Nederlandse en de Indische. De 2de, 3de of 4de generatie Indische schrijfster Sarah Sluimer voelt het kennelijk ook zo, alhoewel ze die ene identiteit niet door een feitelijk leven in de Indische archipel heeft meegekregen, maar via identificatie.
Pak Pierre
I like your thinking Pak Pierre
Deze uitdrukking is niet bedoeld voor begrip van de interrrlectuelen onder ons want alleen de kleine Bung in Amerika gebruikt het.
Hear Hear !!!
Alweer zo’n gekunstelde vergelijking; oude wijn, zeg maar . . .
Oeps … blurpp. Sowwy . . .
Je moet een wijnkenner zijn om goede wijn te kunnen onderscheiden van slechte wijn. Nu kun je bij het drinken van een glas zeggen dat het goede wijn is….omdat je een neef hebt die thuis veel flessen wijn heeft en die zegt dat het een lekker glas is…en dus zal dat zo zijn….
Hear hear.
Zoals bij alles is ook bij wijn vaak een kwestie van smaak.
Zeker. Zo zijn er mensen die een rolletje kleefrijst gevuld met banaan heerlijk vinden. Good for them. Ze denken alleen dat het lemper is.
Variatie op nogosari? Belazerd?
Alweer zo’n gekunstelde vergelijking; oude wijn, zeg maar . . .
Ach ja ….. bij gebrek aan adhesiebetuigingen van derden moet men in arren moede maar voor zichzelf applaudiseren: “Hear, hear”.
Goede wijn behoeft geen krans.
Pak Pierre
Ik heb niet de indruk dat dhr. Wim Fransdonk iets anders gelezen heeft van Sluimer. Autoriteit op het gebied van wat eigenlijk? Wie heeft die klassieke Indische schrijvers niet gelezen? En waar zijn de moderne Indische schrijvers, die van andere generaties dan wel gebleven?
Ik daarentegen mag en wil mijn mening niet baseren op één artikel van Sluimer , dus toevallig las ik ook wat en nog meer van haar :… “Op Curacao is voor twijfelfeminisme geen tijd of plaats”. …..
Na twijfelindo introduceert zij twijfelfeminisme (sic)
Al lezend stuit ik in bovenstaand artikel op haar hartekreet “Vooral schizofreen hier te zijn als Randstedelijke vrouw.”….. dus plaats ik wel een voltreffer haar “dubbele identiteit” als schizofreen aan te merken, dat zegt ze toch zelf . Ik veronderstel dat onze indo-psychologen daar wel raad mee weten.
Welke strofe uit haar artikel blijft in mijn gedachten hangen?…..dubbele identiteit?…. Ze leeft eigenlijk in het verledens maar waar zijn die wervende woorden over het perspectief en de toekomst van , een visie op een Indo.
Neem nou als voorbeeld de volgende volzin: dat is toch different koek?:
“ik heb een nieuwe identiteit met maar een smal strookje europees links en een smal strookje indonesisch rechts, maar een enorme strook mestizo in het midden, onmeetbaar, onpenetreerbaar van links of rechts, omdat daarin levende waarden nieuw, origineel, zijn”
Dan blijft mijn vraag: wat is dan dubbele identity , Heer de la Croix?
U bent zo wijs meneer Van den Broek. Denkt u er zelf maar over na. Ieder antwoord dat ik voor u bedenk zal in uw ogen wel niet goed zijn. U hebt altijd gelijk, toch? En u weet uw gelijk ook altijd zo krachtig te brengen. Zo interrrlectueel.
Pak Pierre
Die different koek is veelzeggend, laat een onvergetelijke en aangrijpende indruk achter, woorden waarbij ik me een beeld kan vormen, beeldend taalgebruik. Identiteit als nieuwe en originele levende waarden. De geachte Heren mogen raden van wie die zinsnede is.
Of een ander citaat waarmee een groots boek begint: “op een namiddag tijdens een weekeinde in maart staan Dewi Ayu op uit haar graf, na eenentwintig jaar dood te zijn geweest” …
Dit is toch een zin die te denken geeft? Hetis de eerste roman is over een Indische vrouw geschreven door een Indonesiër, naar mijn beperkte kennis van zaken.
Als laatste citaat waarmee een boek begint : “Hoe heet de man, die de gevangeniskat opat? Dat is de vraag en het maakt niet uit wie van de drie vrienden de vraag stelt”…..het staat in een roman over Indischen geschreven door een Totok van een ander generatie , maar wel één die over het Indisch-zijn iets begrepen heeft.
Ik weet niet wat literatuur is, maar als iets literatuur is dan wel bovenstaande citaten .
Sarah Sluimer begint zo haar verhaal: “Oma Josephine was er niet meer. We hadden ons verzameld in een klein kamertje op een industrieterrein in Barendrecht”….. Dat lijkt meer op opgevangen in andijvielucht.
P.s.: als ik twee Nederlandse romans per jaar lees, dan is dat veel.
@Hr vdenBroek etc. “Ik weet niet wat literatuur is ..”
Misschien heeft u daarom deze afslag gemist…
***.. dichterlijke vrijheid
Aanduiding voor datgene wat Seneca (Quaestiones naturales, 2, 44, 1) bedoelde met een aantal ‘vrijheden’ die – al dan niet met enige tegenzin – aan beoefenaars van de literatuur worden toegestaan in vergelijking met wat in ‘gewoon’ taalgebruik norm of regel is.
De toegestane faciliteiten kunnen variëren naar gelang van de opvatting die men heeft over literatuur en over de verhouding tussen literair en niet-literair taalgebruik.
1. Een eerste type vrijheid heeft betrekking op de relatie tekst – realiteit: literaire teksten mogen ‘liegen’ (fictionaliteit) door te verhalen over zaken die niet gebeurd zijn, of door waar gebeurde feiten te behandelen op een wijze die niet strookt met de historische realiteit.
http://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_02122.php
“Oma Josephine was er niet meer. We hadden ons verzameld in een klein kamertje op een industrieterrein in Barendrecht.”
Mooi, zoals Sarah Sluimer in deze twee zinnen het verlies, maar evenzeer de tegenstelling weergeeft rond ‘de spil van de familie’ door de bijna achteloosheid van verzamelde individuen in een klein kamertje.
Industrieterreinen, alwaar bedrijven en diensten voor brood op de plank moeten zorgen en de schoorstenen moeten laten roken. Bedoelt de schrijfster met “uitvaartondernemingen vind je vaak op dit soort plekken” te zeggen, dat uitvaarten onder de oppervlakte ook gewoon business betekenen. De één zijn dood, … Ze laat de lezer in elk geval in het ongewisse of er nu van een begrafenis atau een crematie sprake is.
Wel is er een volgende tegenstelling:
“Het kleine kerkje waar een koor aan engelenstemmen zachtjes zingt en de vrouwen zwartgesluierd met kanten zakdoekjes hun tranen drogen moet je er in Nederland zelf bij verzinnen.”
Met de nadruk op ‘in Nederland’ laat de schrijfster de lezer met de vraag achter: ‘Waar zou dat dan niet het geval zijn geweest?’
Probeert Sarah Sluimer met haar eerdere tegenstellingen de lezers iets duidelijk te maken. Want de volgende dient zich alweer aan: “Iedereen zag er moe en verlaten uit. Ze lag er mooi bij, in hoeverre mensen er mooi bij kunnen liggen als ze dood zijn.”
Terwijl de overledene er mooi bij ligt, zien de levenden volgens de schrijfster ‘er moe en verlaten uit’. In welke context ‘verlaten’ moet worden verstaan laat Sluimer aan de lezer. En verwijst ze nu met haar ‘in hoeverre mensen er mooi bij kunnen liggen als ze dood zijn’ naar een beleefdheidshalve ‘mooi’; zoiets als het obligate ‘apa kabar’, of voldoet ook Sarah Sluimer aan de regel ‘van de doden niets dan goeds’.
In de derde alinea licht de schrijfster een tipje van de sluier. De lezer krijgt nu mee dat haar familie van Indo-Europese komaf is: “Bij de een brandt in de vorm van de jukbeenderen en huidskleur het Indische iets duidelijker door dan bij de ander,/…/”
“Ik ben het meest Indisch van alle kleinkinderen”, laat ze de lezer vervolgens weten. Met de nodige zelfspot omschrijft ze zichzelf evenwel als ‘een beetje boeren-Indisch’. Daarmee aangevend dat ze inmiddels als derde generatie zijnde, de typisch Indische verfijndheid aan normen en waarden van de eerste generatie ontbeert. En laten nu juist politici als Buma en Rutte zulk een attitude graag weer terug willen zien komen in de Nederlandse samenleving.
Hoe wezenlijk Oma Josefine als spil van de Indische familie daarin stond, verwoordt Sluimer op plastische wijze : “waar Indië opeens in een kist lag.” Opeens? Je voelt de twijfel. Hoe nu verder met dat Indische aspect? Of is ze toch gewoon een Hollander. Oh, die dubbelheid hoort de lezer zichzelf nu hardop denken.
Prachtig overigens, zoals ze de verwijzing maakt naar Charles Aznavour (Y a tant d’amour, de souvenirs – Autour de toi, toi la mamma – Y a tant de larmes et de sourires – A travers toi, toi la mamma – Que jamais, jamais, jamais – Tu nous quitteras…e.m.) Sarah Sluimer kent in elk geval haar chanson-klassiekers !
De ceremonie is blijkbaar gedaan, want ze staan buiten te roken. Geeft ze daarmee de lezer nu een hint, of lezen we het goede antwoord in alinea tien? Een literaire vondst is voorts de transformatie van de in eerste alinea ontbrekende gebruikelijke rouwstoet naar de ‘colonne makan’ in de zesde alinea.
“Een generatie schuift op”, schrijft Sluimer. Weer één met een dubbele identiteit. Apa itoe? Persoonlijke versus sociale identiteit, Sarah? Atau nationale versus culturele identiteit?
“Mijn neefje en ik spraken nasi campur uit als kampur”, aldus de schrijfster. En wat was de reactie van de tweede generatie Sarah? “Ze lachten, wat een schande.”
Sarah Sluimer begon haar column met een tegenstelling rond de overleden spil van haar familie en eindigt met het dilemma van haar Indo/Indische generatie. Haar column of essay –opstel is ook niet verkeerd- moet met name de tweede generatie Indo’s/Indischen -die het duidlijk af heeft laten weten- tot nadenken stemmen. Onbegrepen, houdt ze de discussie zonder dubbele bodem in elk geval op I4E dubbel en dwars levend.
Kon ik maar zulke literaire teksten schrijven . . .
e.m.
“Goh”, zei ooit een auteur toen hij een recensie van zijn laatste boek had gelezen, “ik wist niet dat dit alles allemaal in mijn boek zat, zo leer je nog eens wat”.
Graag gedaan . . .
Tjong jonge ( Zo heet mijn nacht-kroeg op het Cornelis Troostplein in Amsterdam) maar is hier een uiting van verbazing !..Behalve goed voetballen kunnen die Molukkers ook goed schrijven ! U schrijft 3x beter dan die lieve Sarah .Tidak begitu rendah hati ( google translate ) Wees niet zo bescheiden !
Moet wezen Tjonge Jonge !!!
” Behalve goed voetballen kunnen die Molukkers ook goed schrijven “:
Wel , die Molukkers kunnen nog veel meer heel goed hoor!:
o.a. goede zangers/zangeressen, goede gitaristen, bassisten, percussionisten etc.,
Pak Marawasin
Ik ben wel eens naar een boekclub geweest hier in mijn gehucht voor ouderen.
De meeste zijn gepensioeneerde seniors van de Bay area zoals San Fransisco en de Silicon Valley, pientere mensen met credentials.
Als zij zo een boek konden analyseren zoals u dan zou ik een permanent member van die boekclub zijn geworden.
Pak Eppeson om 1035 uur, na zijn voor mij magistrale exegese van het proza van Sarah Sluimer: “Kon ik maar zulke literaire teksten schrijven . . .”.
Dat tekent de bescheidenheid die Alfoeren kennelijk eigen is.
Kon ik maar zulke recensies schrijven.
Mijn kennis van literatuur beperkt zich tot de stripverhalen van Heer Bommel en Tom Poes. Als tegenprestatie daarvan toch een citaatje. Mijn lievelingscitaatje, als u begrijpt wat ik bedoel:
Quote
Het was voorjaar geworden, en om de torens van Bommelstein speelde een zacht briesje, dat bloemengeuren met zich voerde. Want de natuur begon te ontwaken, en dat bleef natuurlijk ook niet onopgemerkt binnen de muren van het oude slot.
“De lente is aangebroken met uw welnemen, heer Olivier,” sprak de bediende Joost. “Ik was zo vrij vanmiddag zelfs een tureluur waar te nemen”.
Heer Bommel keek dromerig voor zich uit en vervolgde met stille stem: “Eerlijk gezegd kan het mij spijten, dat de winter ten einde loopt. Ik ben hem heel prettig doorgekomen met de boeken uit mijn bibliotheek”.
“Het doet me genoegen dat te horen” zei de trouwe knecht. “Zal ik de port hier neerzetten?”
Unquote
Niet Indisch gerelateerd? Nou …. volgens mij is heer Bommel Indo: Loopt altijd op blote poten rond, is standsbewust en statusgevoelig, lichtelijk snobby, woont in een veel te groot huis, houdt van een goede maaltijd, heeft een djongos in dienst die dag en nacht voor hem klaar staat en hem veel hormat betuigt, maar is tevens vol compassie en gul voor zijn medeburgers in Rommeldam, want geld speelt voor hem geen rol.
Pak Pierre
## Niet Indisch gerelateerd? ###
Nou… van top tot teen.
Heer Bommel door Henrieke Goorhuis in de inkt gezet met Oost-Indische inkt
siBo
En af en toe ook nog Oost-Indisch doof voor de adviezen van Tom Poes.
Pak Pierre
@Peter van den Broek van een andere generatie zegt: 24 januari 2017 om 23:56 Sarah Sluimer begint zo haar verhaal: “Oma Josephine was er niet meer. We hadden ons verzameld in een klein kamertje op een industrieterrein in Barendrecht”….. Dat lijkt meer op opgevangen in andijvielucht.@
— ‘Opgevangen in andijvielucht’ is toch een tragikomedie in 2 bedrijven van Samuel Beckett? Nou ja, laat maar zitten ook. Ik ben niet zo goed op de hoogte van fictie-literatuur.
De oral history van Sarah Sluimer doet mij denken aan Fethiye Çetins ‘Het geheim van mijn grootmoeder’, waarvan de eerste zinnen luiden:
[CITAAT]
Als ik aan de maand januari van dat jaar denk, lopen de koude rillingen over mijn rug. Ergens diep, heel diep van binnen voel ik een schrijnende pijn. Wanneer mijn moeder duidelijk wilde maken dat ze veel pijn had van iets, legde ze altijd haar hand op haar linkerborst, en dan zei ze: ‘Hier, precies hierzo voel ik ergens diep in mijn hart een verschrikkelijk schrijnende pijn.
[EINDE citaat]
e.m.
Pak E.M.
“NE ME QUITTE PAS” is alles wat ik er aan toe te voegen heb. Oh ja en ook nog….
SUBLIEM!
Ik lees wat er staat:…..
citaat:….Sinds WE grootmoederS niet meer in onze huizen opnemen als ze niet langer voor zichzelf kunnen zorgen is er altijd een schrijnend wondje schuldgevoel dat opspeelt wanneer je haar drie weken niet hebt gebeld of wanneer je haar alleen laat in een kil ziekenhuis omdat je nu toch echt weer aan de slag moet. …….
Ik dacht dat het typisch Indisch was om grootmoeder/grootvader die niet langer voor zichzelf kan zorgen met behulp van de familie ten allen tijden thuis te verzorgen. Tenminste dat gebeurt in mijn Indische familie en ook in mijn Italiaanse familie. We hebben de zorg al lang geprivatiseerd.
Mijn vraag is en blijft: hoe Indisch is eigenlijk Sarah Sluimer of is zij afgezien van haar uiterlijk wel Indisch? Sarah Sluimer!!!…de Indo waaraan ik twijfel.
N.B. Het gebruik van WE als pluralis maiestatis is een dichterlijke vrijheid of heeft zij zich gewoon vergist?
“… typisch Indisch was om grootmoeder/grootvader die niet langer voor zichzelf kan zorgen met behulp van de familie ten allen tijden thuis te verzorgen. Tenminste dat gebeurt in mijn Indische familie ” ..:
Ik weet ook niet beter als Indo. Mijn oma woonde gewoon bij ons in huis, heb nooit anders gekend. Ook de oma van mijn (Indische) echtgenote werd tot haar overlijden bij haar thuis verzorgd.
Maar ja, ik ben nog van de 2e generatie en als kleuter van het gezin samen met oma gerepatrieerd naar NL.
Sarah is wellicht alleen van de buitenkant nog Indisch te noemen.
Dag heer Indorein, op een I4E-topic uit het Anno Domini 2009 kwam op 28 december 2016 om 23:21 uur nog de volgende vraag binnen: ””Hoe kan ik me inschrijving voor een Indische en Molukse verzorgingswoning of 55plus woning””
@dacht dat het typisch Indisch was om grootmoeder/grootvader die niet langer voor zichzelf kan zorgen met behulp van de familie ten allen tijden thuis te verzorgen.@
— Het onderstaand overzicht heeft absoluut niet de pretentie volledig te willen zijn !!!
Woonzorgcentrum Rumah Saya
KLEIN HATTEM 34
7339 HJ UGHELEN
(Tel. 055 534 00 10)
Woonzorg en behandelcentrum Patria
CEINTUURBAAN 281
1402 HM BUSSUM
T (035) 6926111
Wooncomplex Rumah Melati
VAN RAEMDONCKSTRAAT 76
1336 AL ALMERE BUITEN
T(036) 5296297
T(06)35115525
Verpleeghuis Rumah Kita, Zinzia Zorggroep
Plein 15 Augustus 1,
6708 AL Wageningen
(Telefoon: 0317 490 900)
Woonzorgcentrum Haaglanden Waterhof:
Polanenhof 130
2548 MC Den Haag
(070-7561600)
Amstelring Groepswonen Japota
Jan Tooropstraat 403 t/m 427,
1061AE Amsterdam
(Tel. 0900-1866) 5 cent per minuut
Residentie Buitenzorg
Grote Beerstraat 200-204
9742 SH Groningen
(Tel. 050-3686090)
idem RB
De Marke
De Marke 84,
9203 DW Drachten
(Tel. 050-3686090)
idem RB
Maasstee
Maasstraat 25
9406 RA Assen
(Tel. 050-3686090)
Dagverzorging (RB)
Rijnstraat 35
7607 PC Almelo
(Tel. 050-3686090)
Raffy Woonzorgcentrum
Bernard de Wildestraat 400,
4827 EG Breda
Telefoon: 076 522 51 50
e.m.
Hoeveel Indo’s en Molukkers werken er in Indische/Molukse verzorgingshuizen?
Indoressante vraag, maar ‘know not’ . . .
Indo’s en Molukkers werken niet (Rapport Werner).
Pak Pierre
Vermoedelijk heeft u gelijk. Een Indo is ook iemand die voor zijn oude ouders zorgt. De meesten hebben zich in NL aangepast en/of met totok getrouwd. In dat geval worden de oudjes in een tehuis weggestopt.
“Mijn vraag is en blijft: hoe Indisch is eigenlijk Sarah Sluimer of is zij afgezien van haar uiterlijk wel Indisch? Sarah Sluimer!!!…de Indo waaraan ik twijfel”.
Tja … hoe vervelend het ook is, misschien moet van Sarah dan toch wat bloed worden afgetapt om vast te stellen hoeveel procent daarvan Indisch is. Om de zuiverheid van het onderzoek te waarborgen mag zij 48 uur voor de bloedafname geen tempe eten.
Pak Pierre
Zoekt gewoon waarvan/van wie zij afstamt en trekt uw conclusie. Vervolgens is ze in NL tweede, derde generatie?
Sarah Sluimer is al eerder over de tong gegaan, zie haar gevleugelde woorden in:
https://indisch4ever.nu/2016/07/26/nooit-voel-ik-me-vanzelfsprekend-thuis/ van 26 jullie.
Wat mij betreft zijn er geen verbeteringen in haar schrijfstijl noch woordkeuze laat staan het literaire gehalte. We dienen 4 weken te wachten om wat meer te weten over haar zieleroersels
“Mijn vraag is en blijft: hoe Indisch is eigenlijk Sarah Sluimer…etc ”
Misschien een ” SLUIMER INDO?”
Net geboren 1 maand geleden Yuna Mai ,dochter van een geadopteerd Indonesisch meisje en een puur Hollandse jongen .Het Indonesisch meisje spreekt geen woord Bahasa Indonesia en de jongen weet niet eens wat een Indo is maar ik weet het zeker hun kleine anak perempuan is een Indo nog beter een “LUIER INDO””
Maar goed ze dat hier wonen. In het land van Pak Ahok zou ze later een +S INDO moeten zijn geworden geweest . . .
SLUIER INDO met kerudung !
Selamat weekend semoea allemaal y’all . . .
Hotperdommenou … zijn die Russische hackers hier ook al bezig ???
Hallo daar, is Clinton niet genoeg of wat Poetin? Donald Duck You !
Tidak! Beta seng ketawa Drs. H. Suryadharma Ali. Ma’af yah . . .
@ Bert: de kleine anak Yuna Mai, dochter van een Indonesische en een “puur” Hollandse jongen!
Mijn vraag aan onze Indische schriftgeleerden: is deze anak een Indo van de eerste generatie, dus Indo 1.0?
Zo ja, dan is er wel een probleem want hoe verhoudt zich deze anak tot Uw 1ste generatie? Hebben wij hier te maken met een reïncarnatie, een wedergeboorte?
Dan sterft het indische nooit uit, het komt altijd in een andere gedaante terug oftewel wij worden nooit volwassen (lijfspreuk in de bar “In den Blooten Kondt” in het studentenhuis aan de Spoorsingel11-13 in Rotterdam).
Zo nee. Is de definite van indo verkeerd of is deze definitie juist maar in dit geval verkeerd toegepast?
Aangezien “luier” in “luier Indo” niets te maken heeft met de vergelijkende trap van “lui”, betwijfel ik of onderhavige boreling kan worden gerekend tot de groep Indisch gerelateerde Indo’s, van welke generatie dan ook.
Pak Pierre
Ik zou niet graag in de positie van een jonge(re) generatie Indo , probeer ik ik iets te schrijven of te zoeken over mijn geschiedenis, en dan krijg ik een lawine van opmerkingen etc .
Ik zou meer hulp (of aanwijzingen) willen krijgen van de oudere wijze generaties .
Weet ik te weinig , ga ik te veel afwijken dan kunnen ze mij leren of bijspijkeren.
The world according to Peter van den Broek (van een andere generatie).
Hij vraagt zich in ernst af hoe Indisch Sarah Sluimer is en laat de lezertjes percipi-eren dat zij nu in ieder geval NIET aan de maatstaven, ZIJN maatstaven, van “Indisch zijn” voldoet.
Hamvraag aan de heer Van den Broek, die niets als feit en waarheid accepteert dat niet aan strenge wetenschappelijke normen is getoetst, wat nu zijn maatstaf van “Indisch zijn” precies is. Heeft hij daarvoor een persoon in gedachten die als eenheid van “Indisch zijn” kan dienen en heeft hij die persoon uit de grote massa zich Indisch noemenden gekozen aan de hand van een lijst van nauwkeurig omschreven en gewogen Indische kenmerken?
Hij zou bijvoorbeeld, de bekende Indische persoon Tjalie Robinson als maatstaf hebben genomen. Niet Si Tjok uit Gang Tikoes Tiga Belakang. Alsdan zou de eenheid van “Indisch zijn” volgens de heer Van den Broek 1 Robinson kunnen zijn. Het Indische gehalte van andere personen, wetenschappelijk aan die eenheid getoetst, zou kunnen zijn 0,2 of 0,8 of 1,6 Robinson.
Deze lijn van toetsing volgend lijkt het mij evident dat Indischen van de 1ste generatie (naar de wetenschappelijk onderbouwde generatie indeling van Pak Pierre, nog wel ergens op I4E te vinden) gemakkelijker 1 of zelfs meer Robinson kunnen scoren dan Indische individuen van latere generaties, zoals Sarah Sluimer. Het lijkt me dan ook eerlijk om multiplicatoren in het systeem in te bouwen: De score van individuen uit de 1ste generatie krijgt multiplicator 1, die van de 2de generatie 1,2 en van de 3de generatie 1,4 enz. enz.
Het systeem kan verder worden verfijnd door rekening te houden met de mix van de ouders van de te toetsen persoon. Immers kan iemand, geboren uit 1 Indische ouder, natuurlijk minder hoog scoren op “Indisch zijn” dan een generatie genoot, uit 2 Indische ouders geboren.
Enfin, dit zijn zo maar hersenspinsels van een notoir niet-interrrlectueel.
Ik ben benieuwd naar de ware wetenschappelijke benadering naar de heer Van den Broek.
Pak Pierre
@ik gebruik hetzelfde argument als dhr de la Croix:……Dan die “Indische/dubbele identiteit”. Wat is daar zo onbegrijpelijk aan? We weten denk ik allemaal wat “Indisch”, betekent……..
@dhr. Atmadja:….. Ik zit zelf in de positie van een jongere generatie Indo , probeer ik iets te schrijven of te zoeken over mijn geschiedenis, en dan krijg ik een lawine van opmerkingen etc .
Ik zou meer hulp/aanwijzingen willen krijgen van de oudere wijze en andere generaties.
Daar komt nog bij dat ik niet pretendeer schrijver noch Indischer te zijn (woorden van gelijke strekking van Sarah Sluimer) . Als iemand in de Volkskrant een column schrijf, dan mag die persoon wel reacties verwachten. Dan schrijf ik een reactie op de wegsite van de Volkskrant, wordt die niet geaccepteerd omdat ik Sarah Sluimer omdat ze minderheid is, niet knuffel. Diezelfde mening mag ik vrijelijk op dit blog verkondigen. Dat zegt toch iets over het democratisch gehalte en open karakter van Indisch4ever of de Volkskrant.
Het is Sarah Sluimer die met haar dialectische benadering (zie de verklaring van dhr. E.M., voor een definitie zie een willekeurig woordenboek) een verhandeling houdt over zaken die ze zelf niet toelicht, maar dat overlaat aan de geachte toehoorder. Als ik haar bruine schil weghaal, wat blijft er dan van haar over?
Laat zijzelf maar met die verklaringen komen, zij heeft toch dat verhaal geschreven. Op de achtergrond hoor ik het gedonder van “dubbelbewijzen”, maar dat hebben haar oma en haar ouders al gedaan (over die laatsten geen woord!) , althans daar wil ik niet naar toe maar ze mag toch wel aangeven wat ze eigenlijk bedoelt. Haar Nederlands is voor een allochtoon en migrant als ik met een gedegen Indische opvoeding weinig begrijpelijk. .
Een persoonlijke uitleg lijkt me gegeven de bovenstaande bijbelexegeses wel hard nodig, maar misschien past dat niet in de haar omringende knuffelcultuur.
@Hr vdenBroek etc. ” Als ik haar bruine schil weghaal, wat blijft er dan van haar over? ”
De zieleroerselen van de 3e en verdere generatie indischen komen in dit stuk allengs naar voren…
*** Geen gewone indische mensen
Over het oude Indië horen we veel. Maar voor de half miljoen Indo’s die hier wonen, is opvallend weinig aandacht.
Bijvoorbeeld….
Linda Leeuwendal (Soerabaja, 1955)
‘Mijn ouders zijn allebei Indisch. Mijn vader is echt gemengdbloedig, wat wil zeggen dat hij al generaties lang van Indische afkomst is en behoord tot de Indische tussenlaag van het koloniale Indië.
…. Mijn ouders hebben elkaar ontmoet na de oorlog, in de jaren vijftig. We hebben nog een jaar op het eiland Lombok gewoond. Daar heb ik duidelijke herinneringen aan. Dat ik op het strand speelde. Mijn meeste herinneringen komen via bepaalde sferen en geuren die met warmte te maken hebben. En ik heb herinneringen aan dat we op de boot gingen. En de boottocht. Toen ik bijna vier werd, ben ik naar Nederland gegaan. We kwamen aan in Amsterdam. De eerste beelden van Nederland waren grijs en kaal en met een dijk. Iedereen keek geagiteerd naar buiten en zag alleen maar iets grijs. En mist.
https://www.groene.nl/artikel/geen-gewone-indische-mensen
@Laat zijzelf maar met die verklaringen komen, zij heeft toch dat verhaal geschreven.@
— De literatuur onderscheidt drie werkelijkheden, de derde werkelijkheid is de zogenoemde ‘lezerstekst’: dat is de werkelijkheid die ‘de lezer’ uit een tekst haalt. En het mooie is nu juist, dat er net zoveel ‘lezersteksten’ zijn als er lezers zijn van een ‘bepaalde’ tekst. (!)
Zo kun je bijvoorbeeld van de volgende [tekst] vinden dat er ‘niets’ Indisch aan is:
[CITAAT]
Het was voorjaar geworden, en om de torens van Bommelstein speelde een zacht briesje, dat bloemengeuren met zich voerde. Want de natuur begon te ontwaken, en dat bleef natuurlijk ook niet onopgemerkt binnen de muren van het oude slot.
“De lente is aangebroken met uw welnemen, heer Olivier,” sprak de bediende Joost. “Ik was zo vrij vanmiddag zelfs een tureluur waar te nemen”.
Heer Bommel keek dromerig voor zich uit en vervolgde met stille stem: “Eerlijk gezegd kan het mij spijten, dat de winter ten einde loopt. Ik ben hem heel prettig doorgekomen met de boeken uit mijn bibliotheek”.
“Het doet me genoegen dat te horen” zei de trouwe knecht. “Zal ik de port hier neerzetten?”
[EINDE citaat]
Maar een andere lezer denkt er weer het zijne van: “”Niet Indisch gerelateerd? Nou …. volgens mij is heer Bommel Indo: Loopt altijd op blote poten rond, is standsbewust en statusgevoelig, lichtelijk snobby, woont in een veel te groot huis, houdt van een goede maaltijd, heeft een djongos in dienst die dag en nacht voor hem klaar staat en hem veel hormat betuigt, maar is tevens vol compassie en gul voor zijn medeburgers in Rommeldam, want geld speelt voor hem geen rol.””
Of zoals niemand minder dan Harry Mulisch zegt: “Vraag de schrijver niet wat hij met zijn werk ‘bedoelt’: het is de lezer die antwoordt.”
In dier voege is obligaat protocollair retoriek de facto inhoudsloos . . .
e.m.
Mij spreekt de blomme een tale ….
Pak Pierre
Het is duidelijk dat Sarah Sluimer zich betrokken voelt bij ‘het Indische’ .
En als ze dat niet is…. jammer, maar het is haar leven. Ik ga haar niet verwijten dat ze niet zo Indisch is of betrokken bij het Indische.
Ik ga Amerikaanse jongeren van Nederlandse, (specifieker omschreven –>>) Indisch-Nederlandse grootouders ook niet moreel verplichten zich betrokken te voelen bij het Nederlandse of Indische.
Dat is de prijs van de assimilatie.
However, Sarah is lid van een minderheid onder de derde generatie: ze is wél betrokken bij het Indische .
Count your blessings en ga die niet ondankbaar van je af werpen.
Beste Pak Boeroeng ,heb eens een artikel gelezen over een groep Joodse dames ,die opgegroeid waren in Ned -Indie.Op de vraag van de journalist hoe ze zich zagen Jood of Nederlander antwoordden ze geen van beiden .Wij voelen ons Indisch,dat is de groep waarmee wij omgaan.Hoe ik hun zie?? Indisch dus.
Indisch Honoris Causa.
Pak Pierre
Honoris causa? Heb nog nooit zo veel moeten googlen als bij Pak Pierre en dan zegt hij dat ie geen interrrlectueel is ,dat is hetzelfde als de Paus zou zeggen dat hij geen Rooms-Katholiek is .
Ach ja …. hoe minder interrrlectueel, des te meer moeilijke woorden. Isterrrr veel boekoe-boekoe pienterrrr met Latijnse spreuken en zo.
Pak Pierre
Deze tweet van Sarah Sluimer komt voort uit haar Indische betrokkenheid.
In tjampoer geboren en dan twittert iemand dat dit slecht is.
@ “pleiten voor raszuiverheid door Arzu Aslan?”
Zou Sarah S. hiervan weet hebben? Dat de kinderbreinen bv door literatuur bevestigt worden in hun superioriteitsdenken.
***Wit is beter dan zwart: ja, dat staat écht in kinderboeken
Ieke Schout:
In oude kinderboeken, bijvoorbeeld over Nederlands-Indië, staat de domme, kinderlijke inlander vaak tegenover de volwassen, slimme en superieure blanke. Hoe heeft dat ons denken beïnvloed?
Wie afgelopen week de documentaire Wit is ook een kleur van Sunny Bergman gezien heeft, herinnert zich ongetwijfeld de scène met de kinderen en de babypoppen. Het experiment: geef een kind een bruine en een witte pop, en vraag welke pop de baas is over de ander. Eén kind gaf een verrassend wijs antwoord: ‘Niemand is de baas over de ander, we zijn allemaal de baas over onszelf.’ Alle andere kinderen wezen de witte pop als de baas aan. Niet alleen was dat een schok voor de ouders die de reactie van hun kind terugkeken, maar ook voor de kijker: hoe kunnen deze kinderen nu al zo denken? Of, zoals antiracismewetenschapper Philomena Essed in de documentaire zegt: hoe kunnen zij nu al zoveel kennis hebben van de sociale werkelijkheid?
Een ‘mooi’ voorbeeld is deze passage, uit het boek De Katjangs van J.B. Schuil. Dit boek verscheen in 1912, maar heeft vele herdrukken gehad en kreeg een vervolg dat in de jaren vijftig nog gedrukt werd. Het verhaal, waarvan de titel overigens weinig subtiel ‘de pinda’s’ betekent, gaat over de broers Tom en Thijs.
Nu kun je zeggen: deze (drie) kinderboeken zijn oud en worden nu niet meer voorgelezen. Klopt, maar dit zijn wel de boeken waar je vroeger misschien wel uit bent voorgelezen, of die je ouders voorgelezen kregen bij het slapen gaan. Blader eens door de boeken in je boekenkast, of die jij of je ouders nog op zolder bewaren, oude Kuifjes, Suskes en Wiskes, vergeelde kinderboeken. En vraag je eens af: hoe worden wit en zwart hierin gerepresenteerd, en hoe heeft dat ons denken eigenlijk beïnvloed?
https://www.vn.nl/wit-is-beter-dan-zwart-ja-dat-staat-echt-in-kinderboeken/
Ik heb in mijn jeugd in Semarang de “Katjangs” van J.B. Schuil en “De Artapapa’s” verslonden. Ik geloof dat “De Artapapas” ook van hem waren. Dat boek ging over 2 zuidafrikaanse negerjongens in Nederland, als ik mij goed herinner Paul en Bloemhof Artapapa genaamd.
Natuurlijk heb ik die boeken door een onschuldige kinderbril (was ik 10?) gelezen, niet op zoek naar “racisme”. Het woord en zijn betekenis kende ik so wie so niet. Ik kan mij evenwel niet herinneren dat Schuil over de bruine “Katjangs” of de zwarte “Artapapa’s” iets denigrerends heeft geschreven.
Over katjang gesproken …… Eens kwam mijn oudste halfbroertje, in 1947 in Bandoeng geboren maar als kind van 3 gevankelijk met zijn ouders meegevoerd op de boot naar Nederland, thuis van de lagere school aan de Haagse Laan van Poot met de mededeling aan zijn moeder: “Mam, er is een nieuwe jongen in de klas gekomen, een “Pinda”.
“En wat ben jij dan” vroeg zijn eveneens Indische mama. Hij had zelf niet in de gaten dat hij ook “pinda” was. Ik maak daaruit op dat hij zelf dus nooit “pinda” was genoemd. Anders had hij het wel geweten.
Pak Pierre
JONG GELEERD . . .
EVOLUTIE VAN DE DIKKE LIPPEN . . .
NIE WIEDER SLAAFS . . .
Weet U wat echt racistisch is ?
Schaken..
Wit mag altijd beginnen.
uit Heavy metal olifant
https://www.wattpad.com/204660142-de-heavy-metal-olifant-wat-%27n-lol#gs.3bl=8Dw
siBo
Sarah ( 30 jaar) sprak 9 maart 2017 op de Meetup van Groenlinks.
Heel notdone begon ze haar speech met te zeggen dat ze indo is.
Djempol ……
Dat deden de oudere generaties niet. Ik zou het ook niet doen.
zie haar op 7.10 min ongeveer
Ik weet het niet of alle oudere Indo’s dat niet deden. Misschien ben ik dan een uitzondering.
Heb altijd aan een ieder duidelijk gemaakt dat ik een Indo ben en waarom. Weet ook zeker dat mijn reeds overleden vriend dat deed. En hij was blond.
Stukje begin speech Sarah Sluimer
Ha ha volgens mij loopt die Boeroeng helemaal weg met Sarah Sluimer of is ie verliefd ? Tidak apa apa mas ! Leuk mens die Sarah,alleen een beetje druk ! wel erg spontaan en open ,dat waren die Indische meisjes van de jaren 50 en 60 echt niet.Belangrijk programma punt van Groen Links is 50 % vrouwen in het volgende kabinet .Waarom niet 100 % vrouwen met Jesse als MP .Wat zal die Indische-Marokkaan het druk krijgen in dat Torentje ( kassian) Ik zal toch maar even kijken of ik mijn stembiljet uit de vuilnisbak kan krijgen .
Johh… ze kan mijn dochter zijn. Ze is schrijfster en ze schrijft en praat over haar indischheid. Ze krijgt wat media-aandacht en dus ook interessant als Indisch nieuws.
Geen gewoon mollig Indisch meisje?
Kan Jesse met zijn poten van haar afblijven?