IAF: Ruim 55 jaar na dato maakt Lydia Tuinenburg haar come back in Apeldoorn. In 1960 verhuisde het tienersterretje hals over kop naar de Verenigde Staten. Sindsdien dook ze slechts af en toe eens op in een plaatselijke krant. Terwijl ze toch een hit had die maandenlang op de nationale hitparade prijkte en ook internationaal scoorde: Send me the pillow. Geen enkele Apeldoornse popartiest die daaraan een puntje kan zuigen.
Op 19 november is het zover. Lydia is dan back in town. Ze is de eregast op de reünie van Soos’59, een jaarlijkse bijeenkomst die voor oudere jongeren met Apeldoorns bloed een vaste waarde is geworden. En ze zingt als we de organisatoren Gerrit van Cotthem en Ton van Laarhoven mogen geloven.
...................
Indisch4ever 
Als ik het goed begrijp zou ze komen zingen in november 2016, kortom, ze is overleden, dat gaat niet door, of is dit al een ouder bericht, en heeft ze vorig jaar of zo nog gezongen in Apeldoorn?
Ik las dat haar broers gaan optreden op die datum…. binnenkort is het
“””””””””heeft ze vorig jaar of zo nog gezongen in Apeldoorn?”””””””””””””
Dat had ik ook vernomen. Bij onze kumpulan op donderdag komt ook af en toe een persoon, die vroeger met haar in de band heeft gespeeld, Barkey (zoals wij hem kennen)
Als hij weer komt, zal ik het hem vragen.
Wadoeh seh, als maar niet halsoverkopstem dese . . .
e.m.
Leuk dat ze halsoverkop terugkomt, nog leuker dat ze halsoverkop komt zingen.
“”””””””””In 1960 verhuisde het tienersterretje hals over kop naar de Verenigde Staten.”””””””””””
Hals over kop?????
In die periode zijn vele Indo’s van uit NL naar de VS gegaan, maar ik dacht niet, hals over kop. De leider van de toenmalige Melody Strings woont ook in SoCal en komt ook regelmatig op donderdag bij de Indo kumpulan lunch groep.
Lydia ging tussen 17en 25 mei 1960 naar Amerika met de Nieuw Amsterdam.
Zij zong voor het vertier van alle immigranten gedurende de overtocht, ik was ook op die boot en deelde de hut met twee andere vrijgezellen en een vader die zoveel kinderen had dat hij niet in de hut van zijn gezin kon. Ik heb veel respect voor die eerste en anderhalve generatie die een onzekere toekomst tegemoet gingen met de verantwoordelijkheid voor zoveel kinderen.
De sfeer op de boot was vrolijk en niet hetzelfde als op de repatrianten schepen uit Indie.
Wij verlieten niet het land waar we van hielden, niet lief Indie.
“”””””””””De sfeer op de boot was vrolijk en niet hetzelfde als op de repatrianten schepen uit Indie.
Wij verlieten niet het land waar we van hielden, niet lief Indie.”””””””””””””
Begrijpelijk, maar als de sfeer vrolijk was, was een ieder blij weg uit NL te zijn, al was de toekomst, het beloofde land, onzeker. Vermoedelijk voelde u en de anderen dat het van nu alleen maar beter kon worden.