Ruimte voor verhaal Indische Nederlander 

Geplaatst op 2 september 2015 door Boeroeng

Tijdens de herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag dit jaar van de capitulatie van Japan en het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië, had ik nog meer dan de afgelopen jaren het gevoel dat er iets fundamenteels aan de houding van Indische Nederlanders veranderd is. Alsof ze eigenlijk nu pas hebben geleerd zich vrij te uiten als het over de oorlog, en om hun wortels en hun identiteit gaat.
Bron: TROUW

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

15 Responses to Ruimte voor verhaal Indische Nederlander 

  1. Boeroeng schreef:
    4 september 2015 om 10:30

    Laten we nu niet de schrijver Robert Aerts affakkelen. Hij spreekt vanuit zijn eigen familie-ervaringen. Weten wij veel hoe die familie de oorlog verwerkte en de geschiedenis doorgaf ?
    Het lijkt alsof hij zijn ervaringen ietwat generaliseert en het komt raar over dat hij de term Indische Nederlanders heel ‘breed’ gebruikt (Brouwers en Kousbroek toegevoegd). Iets wat indo-europese Indische Nederlanders niet doen. Toch is die ‘brede’ opvatting veel meer gebruikt.
    Is hij uit een totok-familie ? Of is die band met ‘het Indische’veel verwaterd?
    Maar ja.. generaliseren en groepsnamen te breed invullen, doen we allemaal wel. Niet zo panas, dan ?

    Beantwoorden
    • Loekie schreef:
      4 september 2015 om 11:14

      In algemene zin kan men wel eens geïrriteerd raken, omdat telkens hetzelfde wordt opgerakeld. Die irritatie is niet persoonsgericht, maar op: alweer hetzelfde.
      Maar wellicht is de vergelijking te maken met school. Telkens komen er nieuwe eersteklassers en die moeten leren hoeveel een plus een is. Probleem ontstaat wanneer je merkt dat je op je 30e, 40e, 80e jaar tussen eersteklassers verkeert en dat terwijl je mag verwachten dat je op je 30e, 40e, 80e…..enz. Daarom dat de eersteklassers eigenlijk een eigen school moeten hebben, een eigen gebouw en de gevorderden, de geslaagden elders zouden moeten vertoeven.
      Die eersteklassers binnen het Indische overigens zijn niet altijd jonkies. Veelal zijn het mensen die nooit tijd hebben gehad of genomen om zich bezig te houden met het Indische. Maar nu worden ze ouder, zijn gepensioneerd, gaan zich verdiepen in het verleden en dan krijg je dat een plus een is…

      Beantwoorden
    • bokeller schreef:
      4 september 2015 om 11:40

      ## Weten wij veel hoe de familie de oorlog verwerkte en de
      geschiedenis doorgaf ?##

      Het zijn de kleine toevoegingen uit deze bizarre tijd ,
      die het verhaal nmi maken en hier een verwaterd stukje.

      Smokkelbriefjes
      We willen allemaal de weinige, kostbare voorwerpen uit de kamptijd van onze ouders en grootouders voorzichtig in onze hand nemen: het haarlint van een dochtertje dat een vader in de dwangarbeiderskampen diep in het tropische regenwoud al die tijd zorgvuldig bij zich gehouden heeft;
      we lezen de smokkelbriefjes op
      ” sigarettenpapier ”
      *Bo, ( waar haalden wij sigarettenpapier vandaan.
      de gehele maatschappij was ontregeld. Bijbelbladzijden werden
      benut ter grootte van sigarettenpapier en zeer krap opgerold
      voor de verzending )*
      siBo

      Beantwoorden
  2. Pierre de la Croix schreef:
    3 september 2015 om 13:54

    Als de schrijver nonsens heeft geschreven, dan heeft hij dat in ieder geval durven doen onder eigen naam en niet als Donald Duck of Mickey Mouse. Niet iedereen is zo dapper.

    Wat let dan al diegenen die zware kritiek op het artikel hebben om de verantwoordelijke schrijver zelve aan te spreken en hem op zijn fouten te wijzen. Bijvoorbeeld via een ingezonden stukje in zijn krant.

    Frapper frapper toujours en misschien komt het dan ooit wel eens goed met de beeldvorming over “de Indische Nederlander”.

    Pak Pierre

    Beantwoorden
  3. Robert schreef:
    3 september 2015 om 00:34

    Alweer zo’n paternalistische en hooghartige dunk wat betreft Indische Nederlanders. “Ze hebben nu pas geleerd zich vrij te uiten”. Eerst worden de Indos beschouwd als “kneusjes”, weggestopt in oude barakken van de Nazi slachtoffers, die waren getransporteerd naar vernietigingskampen, en dan werd overwogen ze(de Indos) te sturen naar Madagascar, zoals de Nazis dat wilde doen met de Joden en “andere ongewenste Untermenschen”. In Nederland werden de Indos beschouwd als ongewenste vreemdelingen(zo niet als Untermenschen) en ze waren daar zo welkom als de hond in de pot.Alleen hun geld was meer dan welkom!

    Beantwoorden
  4. PLemon schreef:
    3 september 2015 om 00:24

    Iedere invalshoek die men bij het terugblikken hanteert is zo te lezen vanzelfsprekend gekleurd en is het hier zoals een totok familie er tegen aankijkt. Eigenlijk niet zo verrassend maar het verklaart veel waarom het ‘indisch verdriet’ voort blijft woekeren.

    Rob J. Aerts is octrooigemachtigde. Zijn familie was tijdens de Tweede Wereldoorlog geïnterneerd in kampen in Nederlands-Indië. http://www.suepo.org/public/interviews/ex09170cp.pdf

    Beantwoorden
  5. Ron Geenen schreef:
    2 september 2015 om 23:09

    Mee eens Boeroeng. Ook wil ik er bij vermelden, dat de schrijver en vele anderen in Nederland nooit echt interesse hadden in onze problematiek en er was nooit ruimte in een krant en/of tv voor een gedegen artikel en/of program. Wat dat betreft geef ik MAX een pluim er voor.

    Beantwoorden
  6. Loekie schreef:
    2 september 2015 om 23:05

    Alweer zo ’n manneke dat totaal geen kennis heeft van de Indische ontwikkelingen in de afgelopen 50 jaar, maar op een mooie morgen dacht: kom, laat ik een stuk schrijven voor de krant.

    Beantwoorden
  7. Boeroeng schreef:
    2 september 2015 om 22:21

    Het lijkt me heel normaal dat mensen negatieve ervaringen willen vergeten, niet aan denken, niet er over praten.
    Het is een overlevingsstrategie…. kijk vooruit !
    Is dat verkrampt ? Soms wel.
    Het gaat me te ver om te zeggen dat Indische Nederlanders in het algemeen verkrampt zijn over de oorlog 41-45
    De schrijver lijkt een brede opvatting te hebben over wie hij rekent tot Indische Nederlanders.
    Kennelijk vindt hij Jeroen Brouwer en Rudy Kousbroek ook Indische Nederlander. Beiden zijn niet-indo en en hun families waren niet geworteld in Indië. Ik denk dat de ruzie van de beide schrijvers in de 80er jaren niet veel te maken heeft met de oorlogsverwerking onder de groepen indo-europeanen en totok-europeanen.
    Die beide groepen leden hun eigen leven, los van deze ruzie die het grote publiek niet bereikte.

    De fotokeuze van Trouw bij dit opiniestuk zegt wat over de redacteur, die had niet door dat Rutte de discriminatie van Indische Nederlanders stond te miskennen in zijn speech.
    Maar wie had het wel door ?

    Beantwoorden
    • Loekie schreef:
      3 september 2015 om 20:34

      13 februari 1968 – Heintje Davids, in de jaren ’40 en ’50 een ‘groot’ variétéartieste en zangeres, neemt -voor de zoveelste keer- afscheid (het “heintjedavidseffect”: telkens afscheid nemen en weer terugkomen).

      Beantwoorden
      • Pierre de la Croix schreef:
        3 september 2015 om 22:52

        Oeps … ik schreef over “nonsens” en daar duikt ineens uit het niets Heintje Davids op.
        Maar goed, nu ze er toch is ……

        Bij mijn weten keerde Heintje steeds onder eigen naam terug op de planken. Zij schaamde zich er kennelijk niet voor, nam de volle verantwoordelijkheid voor haar gedrag. Anders zou zij zich wel achter namen als “Donald Duck” of “Mickey Mouse” hebben verscholen.

        Héél moedig.

        Pak Pierre

Laat een reactie achter op bokeller Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *