#ikherdenk namens de lezers van Indisch4ever

Geplaatst op 13 augustus 2015 door Boeroeng

Onderteken deze statement door te reageren.
Het is een plannetje net vanmiddag uitgedacht en snel-snel de film gemaakt.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

27 Responses to #ikherdenk namens de lezers van Indisch4ever

Bo Keller schreef:

15 augustus 2015 om 12:08

Ik herdenk de tijd
dat mijn leven en vele anderen totaal geen waarde hadden.
siBo

Beantwoorden
Marjan Bruinvels schreef:

15 augustus 2015 om 09:42

Ik herdenk door zoveel mogelijk gratis gastlessen te geven op school, net als alle andere gastdocenten.

Beantwoorden
Huib Otto schreef:

15 augustus 2015 om 09:19

Ook ik gedenk alle burgers van vmlg Ned Indie die zwaar onder het Japanse schrikbewind hebben moeten lijden. De gezinnen die uit elkaar werden gerukt, in kampen geworpen of er buiten mochten blijven, mishandeld en uitgehongerd. Allen die zware dwangarbeid hebben moeten leveren en allen die bezweken zijn of wreed werden vermoord.

Maar ik herdenk ook het begin van een nieuwe zo mogelijk nog bloediger oorlog die het hele land uit elkaar rukte en uiteindelijk leidde tot de eerste massale stroom bootvluchtelingen richting Europa, Australie, Nieuw Zeeland, Canada en de Verenigde Staten. Al die families die uit elkaar werden gerukt.

Ik herdenk vanmiddag ook bij het Indisch Monument in Sawah Blanda van de gezusters Bloem in Arnhem die deze Indische geschiedenis en exodus indringend uitdraagt.

#ik Herdenk….

Huib

Beantwoorden
Nadia Leworthy-Hanssens schreef:

14 augustus 2015 om 16:08

Mijn vader, die eveneens via Changi,Singapore – Wampo – Banpong,Siam, in Chungkai kamp terechtkwam en daar, tesamen met twee van zijn broers, te werk werd gesteld en het ook maar net overleefde.
De onverwerkte trauma’s en nasleep van krijgsgevangenschap en het verdriet en stress van het gedwongen vertrek uit zijn geboorteland, hebben onuitwisbare sporen achtergelaten die zich gedurende zijn hele leven zowel geestelijk als lichamelijk gewreekt hebben.
Mijn moeder, die het zeer zeker ook niet makkelijk gehad heeft tijdens de Japanse bezetting in Soerabaja, evenals de daarop volgende Bersiaptijd aldaar, wist op de een of andere manier de draad van het leven weer op te pakken. Samen zijn ze opnieuw begonnen, ondanks alles.
Wij, hun kinderen, zijn dankbaar voor alles wat ze in stilte en met waardigheid voor ons gedaan hebben.

Zaterdag 15 Augustus, kijk ik bij mij thuis op BBC1 naar de herdenkings ceremonies, respectievelijk 10.30 – en 13.00uur plaatselijke tijd.
Ik denk dan aan allen die het niet overleefd hebben.

‘Say not in grief ‘they are no more’, but live in thankfulness that they were’.

#ik herdenk…

Beantwoorden
Pierre de la Croix schreef:

14 augustus 2015 om 13:29

Tja … lang geaarzeld, want wie ben ik dat ik “namens de lezers van I4E” mag herdenken.

Ik schrijf dus maar wat ik “voor me eige” denk en doe, morgen, 15 augustus.

Natuurlijk, zoals ieder jaar, de bendèra met gepaste eer hijsen. Rood, wit en blauw. Dat doe ik in m’n uppie, dus een heel gewurm met touw en musketon haken, want de vlag mag de grond niet raken en moet plechtig worden gehesen. Ik heb er wel handigheid in gekregen. Ik mis de klanken van het Wilhelmus. Melodie zonder halve tonen.

Dan, zoals iedere dag, mijn gedenkmomentjes in mijn hart en hersenpan toelaten. Denken aan degenen die mij door oorlog en bersiap sleepten. Dus ook aan de inwonende baboe Bèng, die in en rond de bersiaptijd op de pasar of ergens anders eten voor ons allemaal wist te scoren en die vervolgens met haar buit en opgetrokken kain van boom tot boom moest sprinten om veilig thuis te komen. Bèng heette eigenlijk Soepi (oude spelling!), maar als klein kind – haar vader was al in dienst van mijn opa – was ze een huilebalk, “gembèng”.

Ik denk aan de Japanner, tijdens “de slag om Semarang” in october 1945 met enige collega’s op patrouille in de straat, die mijn moeder en mij, nieuwsgierig naar buiten gekomen omdat het schieten plotseling ophield, toeschreeuwde “Ajoh, lekas, masoek”. Gelijk had hij. Uit de brandgang naast ons huis begon een machinegeweer vuur te spuwen.

Ik denk aan “meneer Krijgsman”, niet ver van ons huis van zijn fiets getrokken en ter plekke geroentjingd.

Ik denk aan de bedelaar die ik aan het eind van de oorlog als zesjarige heb horen kermen en zien creperen op de heenweg ergens naar toe met mijn moeder en die stil was op de terugweg. Doodstil.

Ik denk aan de verschrikkelijke mazzel die mij en de mijnen heeft getroffen. Allemaal heelhuids gekomen uit oorlog, bersiap, krijgsgevangenschap, kempei en de nasleep ervan. Niet zonder kleerscheuren, maar toch ….. in vergelijking met zovele anderen …… heelhuids.

Ik denk … dus ik ben.

Pak Pierre

Beantwoorden
Mar Sarens schreef:

14 augustus 2015 om 11:49

sorry opm was voor GdlC

Beantwoorden
GdlC schreef:

14 augustus 2015 om 10:28

Ik herdenk mijn Nederlandse overgrootvader van moeders kant die kamp 7 Ambarawa niet overleefde en in mei 1945, voor het einde van de oorlog, bezweek door verzwakking.
Ik herdenk mijn Javaanse overgrootmoeder van moeders kant die na de oorlog en Bersiap 10 van haar 12 kinderen met gezinnen zag repatriëren. Zelf werd haar de toegang tot Nederland ontzegd.
Ik herdenk mijn grootvader van moeders kant die als KNIL-er in een kamp in Singapore zat, en die zijn vrouw en 2 kinderen pas weer zag in 1946. Een van die kinderen was mijn moeder die gedurende de oorlog is opgegroeid in kampung Halaman van Sumedang bij haar Soendanese oma. Ik denk aan mijn moeder die menigmaal beschermd werd door haar oma, door haar op schoot te nemen, gewikkeld in een kain batik, terwijl haar blanke moeder en zusje zich onder het bed verstopten voor de Jap.

Ik herdenk mijn Indische grootvader van vaders kant, die zijn huis aan de rand van de Brassan moest slopen, zodat de Jap dat stuk kust van Oost Java goed kon verdedigen.
Ik herdenk mijn Javaanse grootmoeder van vaders kant die samen met mijn Indische grootvader gedurende de oorlog zich te pletter hebben gewerkt op het land, om de Jap van voedsel te kunnen voorzien.
Ik herdenk mijn grootouders van vaders kant die gedurende de Bersiap gescheiden werden door een omheining, de vader met de oudste kinderen, oa mijn vader, aan de ene kant, de moeder met de jongste kinderen aan de andere kant……en oma had een geweldige loyaliteitsprobleem gekregen. Uiteindelijk koos ze voor haar Indische gezin ipv haar Javaanse familie.
Ik denk aan mijn vader die na zijn pensioen pas tijd had voor de nachtmerries en trauma’s die hij tijdens zijn kinderjaren had opgelopen.

Beantwoorden
- Boeroeng schreef:
  
  14 augustus 2015 om 10:36
  
  Goed geschreven GdlC.
  Mijn vader zat in een van de changi-kampen te Singapore. Niet de changi-gevangenis zelf.
  
  Beantwoorden
  - Jan A. Somers schreef:
    
    14 augustus 2015 om 11:53
    
    Was dat niet het Wilhelminakamp??? Dat was, dacht ik, het adres van mijn vader via het Rode Kruis/RAPWI.
    Overigens, ik herdenk.
- GdlC schreef:
  
  14 augustus 2015 om 10:52
  
  Boeroeng, ik heb geen idee welk kamp mijn opa zat.
  Gegevens zijn nog niet na te gaan op “gahetna”, omdat hij nog geen 100 jaar terug is geboren.
  
  Beantwoorden
  - Boeroeng schreef:
    
    14 augustus 2015 om 11:14
    
    Je kunt contact opnemen met het nationaal archief in Den Haag, uitleggen dat jij een kleinzoon bent en vragen wat ze kunnen doen voor je.
    Probeer het SAIP http://www.saip.nl/nl/content/pages/welkom.aspx
    Het zou best kunnen dat hij ook door de Engelsen in het beatrixkamp werd gezet, daar werden de knillers gehergroepeerd,kregen militaire uniformen, konden herstellen, nieuwe eenheden werden gemaakt.
  - Mar Sarens schreef:
    
    14 augustus 2015 om 11:18
    
    Boeroeng, de gegevens kan je WEL achterhalen, ik heb ze ook.” stuur mij maar berichtje op ketjil@hotmail.com… ik zal, proberen je te helpen….
  - GdlC schreef:
    
    2 september 2015 om 21:06
    
    Gelukt!
    
    Ik had een overlijdensakte nodig…..en die moest uit Bandung komen.
    Via een aangetrouwde oom voor elkaar gekregen.
    Met akte binnen een dag de kaart van mijn opa uit Den Haag ontvangen, onthutsend.
    
    Nu nog wachten op de vertaling van Stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost, ben heel benieuwd.
si John schreef:

14 augustus 2015 om 10:10

Hormat besar voor de generatie die geleden en geknokt heeft en er voor heeft gezorgd dat de volgende generaties een goede toekomst in een nieuw vaderland konden beginnen.

Beantwoorden
Lenie Kubbe schreef:

14 augustus 2015 om 09:51

Ik herdenk mijn vader die in het Jappenkamp heeft gezeten en aan de Birmaspoorlijn hout moest transporteren, en mijn oom die omgekomen is aan die Birmaspoorlijn..

Beantwoorden
Anoniem schreef:

14 augustus 2015 om 09:42

#ik herdenk; mijn familie die de jappenkampen en bersiap hebben overleefd, zonder hen zou ik niet bestaan. De kracht van mijn oma, haar gezin verdeeld over 3 kampen.
#ik herdenk; het zusje van mijn vader, zij heeft op 2 jarige leeftijd het leven moeten geven tgv de ontberingen in het kamp
#ik herdenk; dat 15 augustus net zo vanzelfsprekend is om te herdenken als 4-5 mei.

Beantwoorden
P.Lemon schreef:

13 augustus 2015 om 22:11

…herdenk de vermelde slachtoffers maar ook die onder de eigen dierbaren die hun leven gaven of beschadigd de geboortegrond moesten verlaten.

Beantwoorden
Michael Breeman schreef:

13 augustus 2015 om 22:09

I think of my family and the personal losses they endured. Loosing family members, loosing friends and loosing their way of life.The “dream” of living in paradise had been shattered and in most cases hardship was to follow. In my case the family bond was broken and lost forever and that is my greatest regret.

Beantwoorden
Y schreef:

13 augustus 2015 om 21:48

Ik herdenk; mijn familie die de jappenkamp en bersiap hebben overleefd. Zonder hun zou ik niet bestaan. Zaterdag herdenk ik in Den Bosch.

Beantwoorden
Mar Sarens schreef:

13 augustus 2015 om 21:45

Ik herdenk in Den Haag, in stilte met alle respect, denkend aan hen die het niet hebben overleefd, aan hen die het wel overleefden, waaronder mijn vader, die o.a. geinterneerd was in Japan. Mijn twee ooms werkend aan de Birma spoorlijn samen met mijn opa. Zoals mijn vader altijd zei, het was voor de rood/wit/blauwe vlag van mijn vaderland. Ik herdenk ook het trauma van deze oorlog welke als een donkere wolk altijd in zijn leven aanwezig was. Respect voor allen die op welke wijze dan ook deze periode hebben meegemaakt.
Ik onderteken…..

Beantwoorden
ffrits bakker schreef:

13 augustus 2015 om 20:32

a.s. zaterdag herdenk ik met velen samen in Den Haag. fb.

Beantwoorden
- Boeroeng schreef:
  
  15 augustus 2015 om 16:07
  
  Yeaaaahhh U was gezien . Het was niet onopgemerkt gebleven.
  
  Rechts: birma-siam-veteraan Felix Bakker die een krans legde .
  
  Beantwoorden
Elmi schreef:

13 augustus 2015 om 20:15

#ik herdenk

Beantwoorden
Anne marie schreef:

13 augustus 2015 om 19:55

Ik herdenk ook mijn opa die omkwam in formosa in het shirakawa kamp in 1944 en iedereen die geleden heeft onder deze gruwelijke oorlog nu nog en in het verleden

Beantwoorden
Ron Geenen schreef:

13 augustus 2015 om 19:01

Ik ben het volledig eens met de tekst van Ik herdenk

Beantwoorden
- Ron Geenen schreef:
  
  14 augustus 2015 om 18:25
  
  Ter aanvulling toch nog even het volgende, want de herdenkingsdag is morgen, 15 augustus 2015. Daarbij gaan mijn persoonlijke gedachten naar de volgende familieleden.
  Oom Phillip Meindert van Bronckhorst in Burma
  Neef Edwin Uijleman-Anthonijs, die Burma heeft overleeft. In Den Haag overleden
  Neef Rudy Uijleman Anthonijs, die de Junyo Maru heeft overleeft en ook de Pakan Baru spoor. In Den Haag overleden.
  Oom George Jan Chevalier overleden op eiland Flores
  Oom Maurits Chevalier in de oorlog overleden, waar?
  Oom Narcis Karel Chevalier overleden aan de Burma spoor
  Oom Jean Robert Chevalier, overleden in Osaka Japan
  Oom Laurent Eugene Chevalier, die met vrouw en kind vermoord werden gedurende de bersiap in Padang
  Mijn vader Eddie Geenen gemarteld, gecastreerd en vermoord door de Jap.
  Mijn moeder Clair Elisabeth Chevalier, overlevende van Jappenkamp Bangkinang en die eerst niet welkom was in Nederland en vervolgens op een minderwaardige manier door de Nederlandse ambtenarij werd behandeld. Zij is overleden in Zoetermeer.
  En met hen wil ik alle mensen herdenken, die slachtoffers waren van de regeringen van Japan, Nederland en Indonesië.
  
  Beantwoorden
Boeroeng schreef:

13 augustus 2015 om 19:00

# ikherdenk… ik onderteken

Beantwoorden