quote:
De harde kern heeft het al gezien en ons ernaar gevraagd: wat is er aan de hand met Indisch 3.0? Het antwoord is eenvoudig: met de mensen erachter gaat het goed, maar de site is niet meer wat je van ons gewend was. Daarom, zoals Indisch 3.0 ooit aan de eettafel begonnen is, is zij daar nu ook afgesloten. We hebben genoten van onze tijd als actief platform voor jongeren van de derde generatie, maar onze tijd zit erop.
De website blijft bestaan, hij zal vindbaar blijven en te raadplegen, maar we gaan Indisch 3.0 niet meer actief onderhouden.
...................
Indisch4ever 
Terima kasih !!!!!
wbt nr 7..eten en babbelen over eten is een bindmiddel, het is een katalysator van cultuuroverdracht. En bovendien de erfenis van onze Indonesische voormoeders.
Hun geschenk aan de anaks.
@Boeroeng: “…erfenis van onze Indonesische voormoeders…”
Voormoeders ja, voorvaders minder ja. Indonesische voorvaders waren vaak veelwijvers en daar ben ik genealogisch niet erg in geïnteresseerd. De moederlijke lijn is ook genealogisch erg belangrijk vanwege het mitochondriaal DNA.
Jammer. Ik snuffelde weleens op Indisch 3.0. Maar de items bleven lang staan, en weinig respons van lezers. De derde generatie heeft het ook te druk met andere dingen (dat zie ik ook bij mijn kinderen). Loopbaan, liefde, studie, gezin en kinderen enz. enz. Het publiek van Indisch4ever is wat ouder (pensionada), meestal tweede generatie, en met wat meer tijd voor elkaar. Misschien kan Boeroeng een stukje website (onderafdeling) overnemen en bijdoen onder het kopje Indisch4everyoung.
Ellen, ik moet geen extra werk meer aannemen voorlopig.
Maar jongeren bereiken moeten jongeren zelf doen .
grappig .. ik zat net te bedenken wat de rol van eten is voor Indische mensen.
Ineens schreef ik : En bovendien de erfenis van onze Indonesische voormoeders. Hun geschenk aan de anaks.
Ik bedoelde dat figuurlijk.. overdrachtelijk.. bij wijze van spreken.
Maar je kunt het ook letterlijk zien…. verdorie… zo zagen moeders het ook !
@Boeroeng, ‘k denk dat je met het Indisch eten als drijfveer groot vertrouwen mag hebben in een IndischForever-identiteit bij de nieuwe generaties Indo’s. De Haagse Pasar Malam in de Houtrusthallen van Tjalie Robinson was een gouden greep van onze Indo vader des vaderlands. Nu zijn er vele pasar malams in het land waar het Indisch eten en gezelligheidscultuur worden overgedragen aan Indo’s van alle generaties.
Zelfs de jongste stad van Nederland Almere is op 1 en 2 november aanstaande even Pasar Malam Stad.
Dan zullen duizenden pelgrims gehuld in batikshirts de tocht wagen van het oude land over de randmeren, gelokt en geleid door de hemelse lucht van trassi en het zoet getokkel van Indische gitaren.
Pak Pierre
@Pak P. Het beloofd een zomers weekend te worden. Zouden ze de dukun erbij hebben
gehaald?
Uit de mail:
“De voorbereidingen zijn in volle gang om een zo gezellig mogelijke Pasar te presenteren.
Best spannend vanwege een andere locatie dan vorig jaar. De Locatie is overdekt bij TMG Congres- en partycentrum in Almere-Buiten (achter Restaurant Tang Dynastie). Ook goed bereikbaar met de trein.
Tja … en heel toepasselijk aan de Sumatrastraat, zijstraat van de Evenaar, in de Indische buurt, de allerallernieuwste buurt van een stad die pas 35 jaar oud is. In die buurt ook een Sarong- en een Ambonstraat.
Indië al bijna 65 jaar dood? Niet in Almere.
Pak Pierre
Zou de bunglon eigenschap van genetisch/cultuur gemengde mensen zich nu echt openbaren dwz dat men zich gaandeweg ondergeschikt maakt/weet aan de dominante actuele cultuur waarin men zich bevindt. Als de verschillen wegvallen of niet worden opgemerkt is er ook geen stof om over te schrijven. Evenals in een eerdere publicatie, de licht gekleurde indo met z’n blauwe ogen in Indonesië geboren en getogen niet beter weet dan dat hij cultureel Indonesiër is.
Wel jammer dat we de avonturen/ervaringen/ontboezemingen van de jongeren in ‘negri blanda’ niet meer heet van de naald kunnen volgen. Iets voor een jongere Boeroeng om de site weer open te gooien???
P.Lemon.
Nee er is geen tjoe-tjoe boeroeng om Indisch 3.0 over te nemen. Er is wel een neefje die iets doet in die richting: http://www.indoforum.nl/
Jij hebt ook geen tjoetjoe die Indisch3.0 wilt heropenen?
Ook helaas geen cucu/tjoe2 Lemons. Mijn 3 dertigjarigen zijn loopbaan matjan’s die de biologische nachwuchs-roep nog hebben kunnen/willen weerstaan.
Trouwens ..de indoforum site heeft een leuke lichtkrant. De site heeft ‘jongeren potentie’ , geeft veel actuele Indonesië berichten door. Misschien een idee om daar 2-talig te publiceren en zo 2 vliegen in 1 klap te slaan. Een meeting point voor Bahasa en ABN sprekenden die zo spelenderwijs een nieuw soort pasar-maleis kunnen ontwikkelen. 🙂
Ja het is verdraaid jammer dat deze jeugd een andere richting zijn opgegaan.
Nostalgie kwijnt weg;af en toe Opa/Oma ondersteunen bij een kumpulan en verder een bezoek brengen aan de TTF op het Malieveld.
That’s it.
Mvg Jos H Crawfurd.
Citaat dhr Lemon……………………Zou de bunglon eigenschap van genetisch/cultuur gemengde mensen zich nu echt openbaren dwz dat men zich gaandeweg ondergeschikt maakt/weet aan de dominante actuele cultuur waarin men zich bevindt. Als de verschillen wegvallen of niet worden opgemerkt is er ook geen stof om over te schrijven. Evenals in een eerdere publicatie, de licht gekleurde indo met z’n blauwe ogen in Indonesië geboren en getogen niet beter weet dan dat hij cultureel Indonesiër is
Niemand ook bovenstaande Heer niet heeft mij in eenvoudig Nederlands uitgelegd wat die bunglon eigeschap is dat genetisch/cultuur bepaald dient te zijn. Daar komt dan nog bovenop die ondergeschiktheid aan de dominante cultuur.
Maar dan spreekt de schrijver zich volledig tegen door niet over genetisch/cultuur door te denken maar overgaat op de uiterlijke kenmerken zoals de lichtgekleurde indo met de blauwe ogen/ verschillen wegvallen of niet worden opgemerkt. Het is of uiterlijk of genetisch maar niet allebei.En dan zijn we weer terug bij af bij Tempo Doelloos , bij de koloniale denkwijze dat indo’s op het uiterlijk , meer of minder donker, beoordeeld worden, dus het Indisch wordt in een nieuw postkoloniaal jasje gestoken en dat vind ik wel knap. Het kleurdenken lichtgekleurd/blauwe is een stereotype en in wezen dat minderwaardigheidcomplex maskeren.
Wat hebben wij dan als erfgoed over te dragen, bovenstaande soms? Is Indo-zijn toch meer een houding t,o de buitenwereld, de beschouwer die de dingen als een buitenstaander bekijkt, zijn en blijven wij de eeuwige migrant maar dan wel uit bewuste en vrije keus, een keus voor het ruime leven zoals Tjalie zegt? Mijn zoon is al de vierde generatie migrant, weliswaar geen wereldburger maar wel een Indo-burger, alhoewel hij dat niet wil weten. Hij heeftwel veel branie.in de maleise betekenis.van het woord, misschien is deze eigenschap wel genetisch bepaald
Waarvoor toch al die weemoed dat anaks en tjoetjoes de weg gaan die ze gaan in de landen waar ze wonen. Dat vind ik vrij logisch. Ik moet er niet aan denken als ze zich dagelijks blijven beklagen
over het verloren land van hun opa’s en oma’s of zich te goed voelen om volwaardig Nederlander of Indonesier, Amerikaan of Australier te voelen. En zich alleen kunnen wentelen in een slachtofferrol uit hormat voor ouders of grootouders. Indo zijn is echt niet iets waar je zelf voor gekozen hebt en je voor op de borst moet kloppen. Niet minderwaardig maar ook niet superieur.
Hoewel ik het wel leuk zal vinden als mijn 20 jarige oudste kleinzoon ook nog gelegenheid vindt om zijn opa’s geboorteland te bezoeken nu hij toch in Z.O.Azie is voor zijn werkstage en al diverse landen heeft kunnen bezoeken. Mede dank zij opa’s en opoe’s AOW die we hem graag gunnen.
Maar wat dat betreft wij hoeven niet meer terug of met vakantie of onze AOW te besteden sinds we het land in de tachtiger jaren ruim een maand hebben doorkruist. Daarmee bedoel ik niet dat ik de doorsnee Indonesier geen warm hart toedraag, maar het land is het mijne gewoon niet meer..
Huib
@Huib, de AOW voor ons Indo’s om ons land van geboorte te herbeleven is een nieuwe gedachte. Dankzij diezelfde AOW kunnen wij oude Indo’s op het Internet nog wat van ons laten horen. De Indo’s die in Indonesië zijn gebleven, genieten geen AOW. Je hoort niets van hen, tenzij omroep Max hun armzalig bestaan op TV brengt.
Hr Huib U heeft mijn beeldspraak over de bunglon, die om niet op te vallen de kleur van z’n omgeving aanneemt, opgepakt en voor dhr van den Broek verduidelijkt.
We zien vandaag de dag bv dat de nieuwe nederlanders er moeite mee hebben of het zelfs afwijzen om zich te schikken ( assimileren/integreren) naar de dominante hollandse cultuur.
Tja dan hebben we een streepje voor ( ws genetisch) dat we westerse (voor)ouders hebben.
Ach dat velen uit de eerste generaties hun meegebrachte mengcultuur koesteren en doorgeven is toch prachtig. 🙂
Pak Lemon
Als bedoelt wordt dat de bunglon een schutkleur aan neemt om niet op te vallen of uit de toon te vallen maar zich niet conformeert met ’s lands zeden en gebruiken dan ben ik het niet met U eens.
Als U bedoelt dat het een goede eigenschap is om ondanks de meegebrachte (meng)kultuur je toch conformeert aan het land waar voor men gekozen heeft om in te leven en het staatsburgerschap te aanvaarden en de heersende Westerse normen en waarden. Natuurlijk met hormat aan de kultuur van de (voor)ouders dan ben ik het met U eens.
Huib
Pak Huib. Natuurlijk moet je met het bunglon beeld ( het beest verandert alleen de kleur van z’n velletje om niet op te vallen in z’n omgeving) niet letterlijk nemen, want ‘wij’ kunnen aan ons uiterlijk niet zoveel veranderen. Al moet je bij sommige indo’s wel eens goed kijken of het geen totok is. Nee, als je je cultureel aanpast moet het wel van binnenuit gebeuren en het gaat ons bij wijze van spreken makkelijk af …naar de europees / westerse kant maar ook naar de aziatisch/ indonesische kant. De ouderen kiezen toch voor gado-gado en eten dus van 2 walletjes en het is geen ramp als hun cucu’s dit overnemen en cultiveren.
“Waarom verschiet jij niet van kleur” sprak de ene boenglon tot de andere.
“Ach” zei de andere “te veel soesah en wat maakt het uit, ze zien toch dat ik een boenglon ben”.
Pak Pierre
Pak Pierre en Pak Lemon,
Daar sluit ik me volledig bij aan.
Huib
Jammer dat Indisch3 stopt. Wie moet hun werk voortzetten?
Katjang-kaas? De Kritische Katjang? Ik zie dat niet als verbetering.
Helaas Pindakaas.
Zeer waarschijnlijk dat niemand het doet. Domweg omdat er vrijwel geen publiek voor is onder de jongere generaties.
Verdrietig maar waar.
Of misschien is er een andere aanpak nodig, maar dat is iets voor de idealistische enthousiastelingen onder de jongere generaties om uit te zoeken.
Oudjes als ik kunnen zoveel als mogelijk is vertellen over wat zij beleefd hebben toen froeherrrr en wat zij daarover hebben gehoord uit de mond van anderen die “het” hebben meegemaakt. Wat de jongeren met de erfenis doen is hun zaak. Zij leven NU en moeten NU iets van hun leven maken.
Oudjes moeten niet verdrietig zijn als datgene wat zij hebben gekoesterd als iets kostbaars, achteloos door de jongkies wordt weggemikt in de container, om met de vuilniswagen voorgoed uit het zicht te verdwijnen.
Pak Pierre
@Pak P
De 3.0 jongeren zijn inmiddels op ‘leeftijd’ geraakt en hebben zich gedeeltelijk aan de dominante Nederlandse cultuur overgegeven. Dwz hun boodschap raakte sleets en vanuit deze generatie is de aanwas van louter gemengde cultuurdragers ws te gering om spontaan door te gaan met een indisch4.0
Maar zoals iedere website eigenaar heeft moeten ondervinden…voor niets gaat de zo’n op en als er geen suikeroom achter staat moet het zakelijk met een verdienmodel in stand worden gehouden.
Maar misschien worden we verrast?
Typo ….zo’n =zon …tablets robotiseren je tekst en als je niet steeds herleest maken ze gado2, petjil of roedjak van de woorden.
Tja heer Lemon … er denken al zoveel neefjes en nichtjes dat ik suikeroom ben. Misschien dan toch een verdienmodel zoeken.
“Sex and the 3rd generation Indo”? Zou als een trein kunnen lopen. Nemen we Patty Brard als “Anchor woman”.
Pak Pierre
“Verdrietig maar waar.” Tja, ja. Ze komen nog wel naar de Pasar Malam (sorry TTF) om lekker te eten, maar komen dan tot de ontdekking dat je overal in de stad lekker Indisch kunt eten. Geen toegangsprijs, geen drukte, best lekker! Ik weet niet wat mijn kleinkinderen met een Indische identiteit aan moeten. Hun hele carrière speelt zich af in Nederland, België en Afrika. Eentje zit nu in Sumatra, niks Indisch of Indonesisch. Surfen met haar partner. Die was voor zijn werk in Brunei.
Zweep er over en terug in het gareel, terug naar Tempo Doeloe. Wat denken zij wel.
Pak Pierre