Ron Krancher had een sterke speech op de 15 augustus Indiëherdenking te Weesp (foto’s)
Ook hij, doorzetttende trend van dit jaar, wees erop dat er nog veel oorlog was na het einde van de oorlog.
Lees zijn rede met als centraal thema: de indo-europeaan.
Helaas betekende de capitulatie van Japan voor de mensen in Nederlands-Indië niet het einde van de ellende. Men ging een nieuwe fase van beproevingen in en ook dat mogen we nooit vergeten. Ik doel hiermee op de Bersiap-periode en de daarop volgende repatriëring naar Nederland.
Hij besloot met het verhaal van zijn penelehproject
In Surabaya ligt Kuburan Peneleh, een oud Europees kerkhof, met duizenden graven uit een belangrijke periode van de Nederlands-Indische geschiedenis. Mijn echtgenote Hitty, dochter Aïsha en ik, hebben begin dit jaar wekenlang foto’s van de graven gemaakt. Elk graf en indien aanwezig ook de dekstenen met grafteksten, hebben we gefotografeerd. Waarom? Om het op deze manier te bewaren voor de volgende generaties. Het is onbegrijpelijk dat dit niet al veel eerder vanuit overheidswege of vanuit andere daarvoor opgerichte organisaties is gebeurd. Aan de kosten kan het niet hebben gelegen. Wellicht is een gebrek aan affiniteit daarvan de oorzaak.
In dit verband noemde hij het belang van de geschiedenis doorgeven oa door de websites indischever en imexbo.nl
Onderwijl vordert het catalogiseren van de penelehfoto’s. Er zijn weer nieuwe updates.
Zoek hier namen in de excelsheet , vind de grafcode en kijk of die foto’s al verwerkt zijn.
Op deze foto is te zien hoe verwaarloosd Peneleh is.
Bij dit grafmonument was ook de zerk met teksten verdwenen. Alleen een hoekje met een stukje overlijdensdatum van iemand was er nog. In dit graf ligt Maria Frederika van Santen (ca 1790-1867). Dochter van vermoedelijk een Indonesische vrouw en Jacobus, VOC-dienaar uit Amsterdam , broer van Clara en nazaat van Claes Heijn Claesznszn .
Maria was stammoeder van de families Damwijk en Niepce.
Achterkleinkinderen van haar waren de broers Johannes en Constant van der Wall, resp de schrijver Victor Ido en zijn broer Constant de musicus.
Andere nazaten waren de sprinter Albert Spree, overleden in een nazikamp en de schrijver Frank Neijndorff. Ook van deze moeder in 1908.
...................
Indisch4ever 
Als je dit zo leest breek je hart 💘 toch.
Hoe wordt er gehandeld met de Joodse begraaf plaatsen in Duitsland?
In Peneleh liggen vele families van mij begraven,welke een van de belangrijkste,n.l.
Oma Albertine Samson-Abels,de link naar vele families van mij.
Gelukkig dat Boeroeng&Orchid van Dordrecht er aandacht aan schenken,waarvoor mijn oprechte dank.
Mvg Jos H Crawfurd.
Sama sama Jos. Ik zou meer kunnen doen, als ik meer bronnen kan vinden. Who knows.
Hans, geef me een seintje als je een nieuwe penelehpagina opent, dan kun je deze foto erbij zetten . Genoeg achtergrondverhalen hierbij.
Wat Jos bedoelt:
Jos, als krancher.com de foto’s van graf B 3320 verwerkt heeft, dan kun je tegen een kleine betaling die foto’s opvragen. Verzending per email.
Zoek in dit bestand: http://www.krancher.com/wp-content/uploads/2014/07/Data-Peneleh-Dodenakkers.nl_.xlsx
naar namen en hun grafnummers
@Boeroeng, is in de maak. Alles op zijn tied. (Ahum) Ben ook bezig met Jos zijn backgrounds uit Surabaya. Maar onze Joske heeft zovééééél familieleden 😉
@Pak Pierre. Al zou er een “crowdfunding” of iets dergelijks plaats kunnen vinden: Het punt is, dat de grond van dat kerkhof in de picture ligt bij investeerders. (Plaza e.d.) In 1999 werd zelfs al officiëel door PemKot Surabaya geroepen, dat het plat gegooid zou worden en dat men er een soort park oid wilde maken. Is niet doorgegaan omdat er toen een economische recessie was. Maar de “wilde ” investerings ideeën van de Pemkot S’baya zijn niet onder de kolong geveegd. Ik meen dat een paar jaar geleden een heer Hans Versnel ook bezig is geweest en op niets uitgelopen (voorlopig). Men heeft zelfs een feasabity studie uitgebracht. De grote hamvragen zijn: 1) Wat brengt de grond op? 2) Wat zijn de kosten als men z.g. bijvoorbeeld er een taman prasasti van wilt maken? (Delen van graven restaureren zoals Tanah Abang JKT). 3) Wie/welke groep is bereid dit op tafel te brengen? 4) De PemKot wil geld zien en liefst van de meest biedende incl. duit sogok. 5) Pem.Belanda wil natuurlijk slechts enkele euri’s betalen en niet meer.(Op papier wel heel veel en ook hier zijn er altijd zijwegen naar de kantong waar een ieder van mee plukt. De fondsbeheerder, de secretaresse, de directeur, de assistent directeur, de kofferdrager, de reisjes om te bespreken, de pak/mbak pijet aldaar in het hotel enz. enz. enz.)
Dus voorlopig op de plaats rust voor een ieder en maar wachten tot de winter definitief voor vele nabestaanden/belanghebbenden is aangetreden toch? En als het zover is, is alles slechts nog een papieren herinnering die over een paar jaren nog geen eens de Vaderlandse Geschiedenis boeken haalt. (Want die bestaan nu al niet meer.) Das war Einmal toch?
Feasabity = Feasability
Het is overigens “feasibility” Hans, dus met “i” na de “s”. Dit schrijf ik alleen maar, omdat je kennelijk streeft naar perfectie. Geen slechte eigenschap.
Maar goed, ik schrijf dus eigenlijk om je te danken voor je uitvoerige uitleg. Hierbij dank ik gemakshalve ook alle anderen die mij middels hun bijdragen wijzer hebben gemaakt.
Tja … als het grote geld van projectontwikkelaars gaat rollen, dan moeten zelfs de doden ervoor wijken. Zoveel valt er niet op te brengen met fondsvorming in Nederland, tenzij een Indo mecenas zich aandient. Dan verliest de stad Soerabaja een stukje erfgoed dat zelfs een toeristisch trekpleister zou kunnen worden en aldus inkomsten zou kunnen genereren, net als Père la Chaise en Campo Santo.
Het enige wat misschien tegen het grote geld zou helpen is het gerucht verspreiden dat de plaats “berhantoe” is en dat geen zegen zal rusten op wat er ook voor het kerkhof in de plaats zal komen.
Ik heb de klus van behoud en beheer ook niet onderschat hoor. Maar waar een wil is, moet ook een weg zijn, zo dacht ik in mijn eenvoud. Ik hoopte dat er wat jonge energieke en zeer betrokken mensen met ondernemersgeest zouden opstaan om zo’n uitdagend reuzenproject te trekken of om tenminste andermaal te onderzoeken of zo’n project “feasible” oftewel haalbaar is.
Nu rest ons dus – waarschijnlijk – de berusting en als troost een foto- en verhalenarchief.
“Niets is voor eeuwig” sprak de laatste dinosaurus net voordat hij uitstierf.
Pak Pierre
Pak Pierre, dank voor correctie en antwoord terug.
Voor de gevraagde gemeenschappelijke projecten van ‘Het Gebaar’ heb ik digitalisering van begraafplaatsgegevens voorgesteld. Vrij goedkoop uit te voeren door Indonesische en Nederlandse geschiedenisstudenten. Maar de Indische gemeenschap zag liever geld in eigen dompet.
Nou Pak Somers … ik niet hoor. Ik vond dat mij het geld niet toekwam, puur en alleen om het feit dat ik tussen 8 maart 1942 en 15 augustus 1945 in leven was in bezet Nederlands Indië, dankzij de inspanningen en offers van mijn grootmoeder, moeder en tante die mij er als buitenkampers doorheen hebben gesleept. Moeder en grootmoeder waren al heen gegaan toen “Het Gebaar” werd gemaakt, dus oentoeng voor de overheid. Pak Oebroes b.d. Brijl was er nog niet om “Het Gebaar” ook voor reeds overledenen in de wacht te slepen.
De poen weigeren heb ik niet gedaan. Voor mijn Omi en moeder, die het geld wel zouden hebben verdiend. Wel weggegeven aan iets dat die poen beter kon gebruiken dan ik. Ik had al iedere dag te eten en een Toyota of Nikon of Sony hoefde ik ook niet te kopen.
Back to topic ….. het doorgeven van de geschiedenis.
Ik ben geen Soerabajaan. Nochtans gaat mij de verwaarlozing van zo’n kerkhof als Peneleh zeer aan het hart. INDISCH ERFGOED. Bloody shame dat niet een of andere Stichting zoals b.v. het Indisch Platform, vertegenwoordiger van de Indische gemeenschap in diaspora, zich niet beijvert om het in stand te houden.
Wat niet is kan nog komen. Ik geloof dat ik al eerder op I4E in het zelfde verband heb aangegeven dat ik graag bereid ben financieel bij te dragen (naar mijn draagkracht) aan een project tot restauratie en preservatie van Peneleh. Ik had, dacht ik, ook aangegeven dat de organisatie v.w.b. “know how” o.m. zou kunnen terugvallen op de expertise van de Stichting Oorlogsgraven. Misschien zelfs oud bestuursleden inschakelen om daadwerkelijk iets te doen, niet alleen adviseren. De jongens en meisjes die nu tussen en op de graven wonen zouden kunnen worden ingeschakeld bij de restauratie en het beheer. Werkgelegenheid voor hun. Win-Win.
Ik vind mij te oud om enig voortouw in deze ter hand te nemen. Van de ene dag op de andere kan Toean Allah zeggen dat mijn tijd op is. Wil indien nodig wel meedenken en helpen tarik-tarik of soeroeng-soeroeng. Wie wil, kan het ook en heeft nog genoeg energie en vooral “passie” voor de zaak? Niet alleen zwaaien met SWOT analyses. Dan zijn er binnenkort van het kerkhof nog alleen de foto’s over.
Pak Pierre
Hans Boers bedoelde dit plan van Hans Versnel:
https://indisch4ever.nu/2013/02/28/peneleh-4/
Het grootste deel van Peneleh ontruimen voor woningbouw , een klein deel restaureren en onderhouden.
Maar een klein deel conserveren kost geld, het moet ook voortdurend bewaakt worden… kost ook geld. Zowel Nederland als Indonesië zal dat niet doen.
Een ander idee is…. monumenten en zerkplaten opslaan en verkopen aan nabestaanden in Nederland. Met veel reclame in Nederland kan het misschien net kostendekkend worden na 10 jaar ( kseghhmarwa) Maar ja….. wie wilt dat risico nemen ?
Nederland niet dus. Hier ruimen we begraafplaatsen en verkopen niks van die zerken
Einde van het liedje ? Gemeente Soerabaya ruimt alles op… er komen kantoorwolkenkrabbers ofzo
Toch maar goed dat de heer J.A. van Huizen 20 jaar terug een paar jaar op Peneleh zwierf en veel genoteerd heeft. Plus later in archieven ging snuffelen.
Hij maakte 3 boekjes met grafteksten en die zijn uitgegeven door IGV
Zie nr 10, 11 en 12 :
http://www.igv.nl/en-GB/igv-publicaties/bronnenpublicaties
5) Pem.Belanda wil natuurlijk slechts enkele euri’s betalen en niet meer.
==========================================================
En dan heb je nog de keturunan’s/nakomelingen in Negeri Belanda.
Ik ben een paar keren naar Taman Prasasti (Kober kerkhof) =Tanah Abang I , en bij de Kuburan Belanda in Petamburan .
In Petamburan heb je nog een kleine kuburan Kristen , waar veel orang Belanda (ook Indo ) begraven zijn .
Veel zijn niet meer in onderhoud omdat mss geen nakomelingen zijn die de kosten kunnen of willen dekken.
Toen ik daar kwam, zag ik gelijk dat een paar van de (pen) “jaga’s ” wakker werden en snel de stukjes schoonmaken( effe sapu sapu, voor het oog schoonmaken).
Ik vroeg aan hun waarom graf X goed verzorgt is en en graf Y niet.
Pak, ze betalen niet meer , al jaren .
Terwijl die en die graven komen de klein kinderen nog langs.
Het is daar normaal om een tukang jaga in dienst te hebben , dan weet je zeker dat voor een paar eurie ( gedeeld door veel tjoetjoe’s) de graven van opa en oma netjes worden onderhouden.
Mas S.A…. Siapa yang jaga orang penjaga? Mungkin orang penjaga udah terima duitnya tapi ketiduran/males….. “Eh wong londo omahe jauh banget…ngga ono sing ngontrol gawean ku..” Is wat anders als er regelmatig iemand komt nakijken. En vooral op Peneleh waar de gelandangan wonen. Het verschil met taman prasasti JKT en Surabaya Peneleh zit ‘m in de ruines van Peneleh die niet meer te herstellen zijn. Terwijl JKT er vrij aardig uitziet. Het is wat anders dan Kembang Kuning die nieuwer is en stukken minder verval toont dan Peneleh.
“Het is daar normaal om een tukang jaga in dienst te hebben , dan weet je zeker dat voor een paar eurie ( gedeeld door veel tjoetjoe’s) de graven van opa en oma netjes worden onderhouden.” In Nederland moeten de nabestaanden ook de graven (laten) onderhouden. Het probleem met Indonesië is dat er daar nauwelijks nog nabestaanden wonen.
Geachte heren,hartelijk dank voor de gedachten en bijval voor alles dat betrekking heeft met Peneleh.
Het is voor zovele families een pijnlijk gevoel om je dierbaren in deze toestand te zien.
Vaak is het niet mogelijk ze te traceren omdat ze bewoond worden of er geen grafsteen meer is.
Een familielid ging speciaal op zoek,maar kon niets vinden.
Schandalig gewoon.
Ik hoop dat er spoedig verandering in komt.
Nogmaals heel hartelijk dank voor jullie supporting. GBU.
Mvg Jos H Crawfurd.