— Foto’s hier te bekijken — Tenten op het malieveld, is het circus, veteranendag? Stiekum moet ik lachen in de tram, en tegelijk verontwaardigd 🙂 , ben in de veronderstelling dat inmiddels iedereen toch wel weet dat de Tong Tong Fair gaande is. Gisteren was voor mij het eerste pasar-bezoek, was heel benieuwd naar de nieuwe entree en theaters etc. De indeling is even wennen maar komt op mij veel gezelliger en overzichtelijk over zo. Van tevoren eerst langs het Haagse stadhuis geweest, en aldaar de tentoonstelling bekeken. Gedurende de 20 min. dat ik daar was, hebben diverse mensen de panelen, verhalen staan bekijken in het atrium.
Misschien klinkt het overdreven, maar voor mij is het toch altijd een zeer prettige gewaarwording bij het betreden van de pasar. Ondanks veranderingen komt het zo vertrouwd over, de mensen, klanken en geuren, alle gezellige bedrijvigheid om je heen, heerlijk! Heel bijzonder dit jaar de “filmzaal” waar je menig uurtje in het oude Indie kan vertoeven met Sluimerend Vuur doorPéter Forgács
video-sfeerimpressie 2 juni 2014
In de wandelgangen even staan keuvelen met deze en gene. Foto 3 heren Geert Onno (Moesson) Hans (Pelita) en rechts niemand minder dan ons aller „bezorger van de Java Post” Bert Immerzeel! 2-Bijpraten met de sympathieke Piet Milane, man van de mooie en veelzijdige zangeres Melanie Foeh, 1- Henriette van Raalte maakt kennis met Yvonne van Genugten.
p.s. Deze foto mag ik u niet onthouden 🙂 jaja u kent haar wel Peggy-the toolman-Stein whaaduh haha, waar moet je zijn voor een goede zaag…..jawel, ook dat vind je op de TTF! Je kan er alles mee zagen, hout, je sate-vlees, ijzer, glas, diamant. We vernemen graag je bevindingen Peggy!
Zie hier het TTF programma voor komende dagen, en misschien zien wij u morgen in Den Haag!
...................
Indisch4ever 
Vandaag met twee medewerksters van een stand op de TTF koffie met een appelpunt genuttigd.Heerlijk zoals indo’s kunnen keuvelen. Het was voor beide dames nog geen tijd om in die broeierige tent wat centjes bij te sprokkelen van hun karig inkomen. Oke om een verhaal kort te houden:Dit jaar is er weinig leuks te bieden en merk je ook dat er weinig animo is vanwege de recessie en als maar duurder wordende entree. Het lijkt een regeringsbeleid:minder werk,dus minder loon,hogere benzine accijnzen. Nog al wiedes zei een van de dames. Met de naamsverandering van de wereld beroemde Pasar,is alles radicaal mis gegaan. Het is geen instelling meer,maar een bedrijf geworden,heel zakelijk en meedogenloos.Ik werd prompt wakker van het gesluimer in die tropische zon;ik ga het ook merken;mijn beurs(dompet) voor degenen die het niet weten is ook kosong van mijn laatste bezoek afgelopen zondag.Het Indo Rock café is nagenoeg leeg en er wordt vandaag een kookdemonstratie of tentoonstelling gegeven. Ik lacht mij echt kriput lho en ik wil op mijn respectabele leeftijd nog geen rimpels hebben. Iedere dag ik gosok mijn muka met zo’n anti rimpel crème van een of andere goedkope drogist met rode letters of embleem;ja want ik moet ook op de kleintjes letten.Ik word aldoor geplukt door die zogenaamde indo,met zijn naam Ruite of Rukke en hij luncht altijd bij zo’n indo warung heb ik van horen zeggen hoor,want die tent is veels te duur voor mijn ondersteuning van het PUR of zo,ik ben al vergeten die naam lho omdat zij zijn ook niet echt gul. Ik heb nog erg veel te krijgen omdat zij hebben alles gerampast van mijn Oude lui,in Surabaya en ook in Hollandia,ik wacht maar geduldig toch op onze matcan Griselda Molemans.
Oke ja ik blijf niet bij de les,echte indo trekken ja.
Mvg Jos Crawfurd.
Hee, kijk nou … dat schrijven zit dus in de genen of de naam meneer Crawfurd. Had u niet ook een beroemde voorganger/naamsgenoot in de 18e eeuw? Jack of John of zo … Nah ja, perheten! Heef nèks, toh?
Goed weekend meneer Crawfurd!
e.m.;)
Heer Eppeson al mijn voorgangers zijn beroemd,ik ben meer berucht en een domme inlander gebleven. Mijn neef John jazz gitarist is een jaar of tien geleden overleden.Het stikt van de Crawfurds dari Saba sambil Merauke en deze neef woonde ook in Hollandia,maar schreef zijn naam met een #O#,kan allebei heer Marawasin vanwege de talrijkheid. U bent toch ook jempol,dat hoorde ik onlangs van mijn neef Eddy Samson.
Mvg Jos Crawfurd.
Een veelgehoorde mening is dat de pasar malam vroeger veel gezelliger was, en dat het nu te commercieel is
ik vroeg me beroepshalve hoe de tentoonstelling “vooroordelen”te rijmen valt met de doelstellingen van het Herinneringscentrum. De vraag of “sommige Belgen dom zijn” is een feit, mening of vooroordeel is, kan best met 3x ja beantwoord worden. Wat dacht U hiervan Heer George?
Toen ik de tekeningen op de tentoonstelling zag moest ik bewust aan die voortreffelijke tekenaar van het boek “De Terugkeer” met weemoed terugdenken Hij noemde de vraag waarom Oom Bas geen Indische kon zijn, omgekeerd rassisme. Is zijn antwoord een feit, mening of vooroordeel? Heer George wat is hierop Uw mening?
Beste George, dat maakt deel uit van het project van het IHC, op de TTF staat die bus van de WereldExpress, men kan binnen de interactieve tour doen, onderwerp is…..vooroordelen.
hier meer info – http://www.indischherinneringscentrum.nl/educatie/wereld-express
Wat is de betekenis van de slogan blanke mensen zijn slimmer dan donkere mensen? Ik dacht dat er niet meer gediscriminineerd mocht worden. Bovendien ken ik vele donkere mensen die slimmer zijn dan blanke mensen, en omgekeerd.
Ook op de Tong-Tong Fair. Klein leed voor de toilettengroep. Jonge dame komt in de looppas met heel oud fragiel heertje in elkaar gedoken in rolstoel. Kennelijk hoge nood voor een van beiden. Het blijkt om hem te gaan. Dus op richting invalidenkakoes.
Wah … tjilaka besar ….. voor de rolstoeltoiletten een papier. “Defect” of “Buiten gebruik”, dat weet ik niet meer. In ieder geval di larang keras masoek, 2 stoelen versperren de ingang.
Toen maar hollen naar de overkant, naar de toiletten voor de “validen”, mannenafdeling. Daarvoor moet je nog een trappetje beklimmen. Jongedame probeert fragiel oud heertje uit rolstoel te hijsen.
Ondergetekende, ook reeds pintjang, schoot te hulp, aan de andere kant van fragiel oud heertje. Samen weten we het mannetje uit de stoel en via de trap boven te krijgen, de plee in. Daar heb ik hem met zijn begeleidster maar alleen gelaten. Privacy muß sein. Wel onder aan de trap de rolstoel bewaakt met daaraan bungelend de tas van de begeleidster. Gebleven tot anderen zich over het geheel ontfermden.
De moraal van het verhaal: Waar de TTF, alhoewel geen Pasar Malem Besar meer, er m.i. toch ook nog is voor de alleroudsten der Indische Mohikanen kan en mag het niet gebeuren dat de invalidentoiletten, speciaal voor rolstoelers, buiten bedrijf zijn en als dat toch voorkomt – een ongeluk zit in een klein hoekje – dan moeten alle hens aan dek om er iets aan te doen, DIRECT. Voor zover ik heb kunnen waarnemen werd er nogal laconiek over gedaan. Briefje ophangen, stoelen voor de ingang, klaar is Kees. Back to core business, terug naar het tafeltje met de schoteltjes, muntjes vangen.
Misschien dat de organisatie van de TTF dit verhaaltje leest. Als ze dat doet, dan wil ik er ook voor pleiten de “gewone” toiletten voortaan gemakkelijker toegankelijk te maken voor hen, die niet direct het diploma “invalide” hebben behaald, doch er dicht tegenaan zitten, want(reeds) moeilijk ter been.
Dus organisatie van de TTF: GEEN TRAPJES MEER A.U.B. EN GEEN “JA MAAR – KEN NIET”.
Over het moeten betalen voor toiletbezoek, de piepkleine ruimtes en de properheid zal ik het maar niet hebben.
Pak Pierre
Wat ik nu ga zeggen, zal mij niet in dank worden afgenomen. Het zij zo.
Invaliden, mindervaliden, validen die snel bingoeng worden en anderen zouden er ook voor kunnen kiezen om zich niet in een mensenmassa te begeven en niet een omgeving binnen te gaan waar verwacht mag worden dat niet alle gewenste en vereiste faciliteiten binnen drie tellen bereikbaar zijn.
Toch denk ik, dat Vincent Mahieu atau Tjalie Robinson hierover een vlijmscherp “J’accuse'” zouden hebben geschreven …
e.m.
>>>>>>>>Wat ik nu ga zeggen, zal mij niet in dank worden afgenomen. Het zij zo.
Invaliden, mindervaliden, validen die snel bingoeng worden en anderen zouden er ook voor kunnen kiezen om zich niet in een mensenmassa te begeven en niet een omgeving binnen te gaan waar verwacht mag worden dat niet alle gewenste en vereiste faciliteiten binnen drie tellen bereikbaar zijn.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Waar blijft dan het recht van gelijkheid?
Ik ben blind. Ik ga naar de bios. Ik eis van de bioscoop dat ik de film kan zien.
Hoezo gelijkheid
>>>>>>>>Ik ben blind. Ik ga naar de bios. Ik eis van de bioscoop dat ik de film kan zien.
Hoezo gelijkheid<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Een blinde kan niet zien, daarentegen een invalide kan en moet als ieder ander een behoefte kunnen doen. Dus heeft ook het recht om dat te doen. Tenminste volgens ieder weldenkend mens, behalve racisten.
Oh … Okay, ’t gaat herlemaal niet om redelijkheid en billijkheid atau steekhoudende argumenten. So be it. Soit!
I rest my case …
e.m.
“Tenminste volgens ieder weldenkend mens, behalve racisten.”.
Sinds wanneer vormen invaliden een ras?
Beweer je dat Boeng een racist is @Ron Geenen?
Kinderwagens in drukke mensenmassa’s vind ik bijvoorbeeld hinderlijk. De ouders kunnen hun kinderen ook “gendongen”. Indischen die uit een Aziatische cultuur komen zie ik zelden tot nooit met kinderwagens.
Waarom moet je trouwens voor een pasar malam entree heffen? In Dordrecht, twee jaar geleden, was de entree gratis en stonden de stands over de hele binnenstad verspreid. Dus het kan.
>>>>>>>Kinderwagens in drukke mensenmassa’s vind ik bijvoorbeeld hinderlijk. De ouders kunnen hun kinderen ook “gendongen”. Indischen die uit een Aziatische cultuur komen zie ik zelden tot nooit met kinderwagens.
Waarom moet je trouwens voor een pasar malam entree heffen? In Dordrecht, twee jaar geleden, was de entree gratis en stonden de stands over de hele binnenstad verspreid. Dus het kan.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ik dacht dat een invalide wagen geen kinderwagen is. En een ieder die genoodzaakt is van een invalide wagen gebruik moeten maken, was ook liever gezond.
En je zet zulke mensen die niets anders kunnen, zomaar weg.
Ben het mee eens wat betreft de pasar Malam, maar ik heb zo'n idee dat de gemeente en het gebruik van de grond daar meer vanaf weten.
Hier in Long Neach hebben ze ook net het Holland Festival (waarom die naam, weet ik niet) gehad, slechts 1 zondag.
Parkeren op flinke afstand kosten $8 en toegang per persoon $10
Het eten is ook duurder dan in Duarte en de Hongkong Plaza.
En je zet zulke mensen die niets anders kunnen, zomaar weg.
Moet “niet” zomaar weg!
Heer Geenen, op uw vraag waarom de naam “Holland Festival” in Long Beach.
Het was vroeger inderdaad een Holland vestival maar de Indos hebben het overgenomen. De enige Hollandse tent die is overgebleven is de tent waar je een broodje paling kan krijgen.
De Avio is trouwens ook overgenomen door de Indos.
>>>>>>>>>>Het was vroeger inderdaad een Holland vestival maar de Indos hebben het overgenomen. De enige Hollandse tent die is overgebleven is de tent waar je een broodje paling kan krijgen.
De Avio is trouwens ook overgenomen door de Indos.<<<<<<<<<<<
Ik heb net vernomen dat er ook een Heinekens tent is en naast de paling ook haring wordt verkocht.
Ik kwam hier in SoCal in Juni 1981 en vanaf 1982 tot ongeveer 1990 heb ik altijd met mijn nicht en haar man voor de catering voedsel gezorgd op de Avio. In 1978 was ik hier ook op vakantie geweest en toen waren het merendeel alleen Indo's op de Avio. Ik weet niet beter. De Wapenbroeders en Rosie waren ook Indo verenigingen.
Ben zelf nooit op een totok club geweest en hebben er ook nooit voor gekookt.De enige totoks waar wij voor gekookt hebben was voor het consulaat in LA, maar dat is ook lang geleden.
Tja Boeng …. en Marokkanen kunnen ook beter geen taxichauffeur worden in Nederland.
Over invaliden gesproken ….. Inderdaad, het zijn lastpakken. Op het trottoir rijden ze je van de sokken met hun geruisloze maanwagentjes. Ze krijgen de beste parkeerplekjes – waar ik mijn auto dus niet mag neerzetten – en blijven vervolgens weg. De overheid zou invaliden moeten verplichten bij toerbeurt met hun voertuig op die voor hun gereserveerde plekjes te staan ook al hebben ze er niets te zoeken, opdat de “valide” automobilisten niet gefrustreerd raken.
Edoch ….. als je als organisatie vindt dat invaliden bij jou welkom zijn – v.w.b. de TTF mogen ze kaartjes kopen zo heb ik begrepen, zonder beperkende voorwaarden zoals b.v. “gij zult niet poepen en piesen tijdens uw verblijf op onze fair” – dan dien je voor adequate voorzieningen voor deze mensen te zorgen en dan dien je er voor te zorgen dat die voorzieningen in topconditie zijn en blijven.
Punt uit. Basta.
Pak Pierre
” het zijn lastpakken” Dat klopt. Ik ben meestal (nog) niet bingoeng, alleen maar als ik dat nuttig vind. Ik loop overigens vaak met een stok! (anderen hebben daarvoor een honkbalknuppel).
>>>>>>>>>>>>Dus organisatie van de TTF: GEEN TRAPJES MEER A.U.B. EN GEEN “JA MAAR – KEN NIET”.
Over het moeten betalen voor toiletbezoek, de piepkleine ruimtes en de properheid zal ik het maar niet hebben.
Pak Pierre
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Zolang ze niet weten wat een botol tjebok is, zullen ze het nooit leren.
Pak Pierre, over het betalen van toiletbezoek heb ik mij ook vaak geergerd als ik op vacantie in Europa ben.
Hier in Amerika hebben we twee wetten die mij logisch voorkomen.
Men mag geen betaling vragen voor water uit de kraan in een restaurant en de gelegenheden die eten verkoopen moeten voor een gratis toilet zorgen.
Tja Pak Olive,
In het harde zakenleven bestaat “gratis” niet. Men moet overleven en als het even kan winst maken. Dat geldt dus ook voor restaurants en andere publieke gelegenheden. Op zijn minst moeten gemaakte kosten worden terugverdiend, one way or other.
Ook een glas water uit de kraan heeft een kostprijs. Als een eetgelegenheid veel van die glazen water gratis moet verstrekken, dan zal ze de kosten van de “productie” daarvan in een ander product verwerken, waarvoor moet worden betaald.
Het gaat dus bij het gratis aanbieden van toiletvoorzieningen en glaasjes kraanwater om een “gebaar”, een rituele vriendschapsdans als het ware.
Terug naar de Tong-Tong Fair. Als de organisatie uit het gebeuren veel winst maakt – dat vermoed ik en ik gun haar het ondernemersgeluk – dan zou het sympathiek overkomen als het toiletgebruik “gratis” wordt aangeboden. Al was het maar onder het motto: “De input (het eten en drinken) is bij ons prijzig, maar voor de daaruit voortvloeiende output bieden wij u gratis voorzieningen”.
Pak Pierre
TTF zegt zelf geen winst te maken: “De Tong Tong Fair is een culturele onderneming, bovendien non-profit: met de opbrengst van de recette en standverhuur wordt het Tong Tong Festival gefinancierd.” Zie:http://tongtongfair.nl/beursprofiel-tong-tong-fair/#vraag5 .
Iemand de W & V rekening gezien?
Maar goed, ik heb al laten merken dat winst maken voor mij geen vies woord is.
Laten we hopen dat ze in ieder geval op “break even” komen. Binnen dat kader zijn goede toiletvoorzieningen, ingesteld op de minder valide en oudere wel een “must” zijn en het gratis gebruik ervan een hele mooie geste.
Pak Pierre
Pak P
Eigenlijk wil ik op 4 juni komen, maar toen ik de karcis masuk(tiket) prijs zag( 16,50 eurie=hoeveel gulden is het ?) ging ik gelijk mijn telraam halen.
4x ticket, parkeerplaats, benzine , en 4x portie nasi rames (je bent uit en de vakantiegeld brandt gewoon in mijn kleine handje om uit te geven) , tjendol en pisang goreng , oleh2 etc kan ik 2 weken inkopen doen bij Lidl of Aldi.
En we kunnen ook niet gaan Going Dutchen.
Dus , inshaallah , als men een oude Indo(nesier) ziet lopen met een 1,5 liter fles ranja en rantang , dan is het waarschijnlijk OmSid Surya Atmadja.
>>>>>>>>>Pak P
Eigenlijk wil ik op 4 juni komen, maar toen ik de karcis masuk(tiket) prijs zag( 16,50 eurie=hoeveel gulden is het ?) ging ik gelijk mijn telraam halen.
4x ticket, parkeerplaats, benzine , en 4x portie nasi rames (je bent uit en de vakantiegeld brandt gewoon in mijn kleine handje om uit te geven) , tjendol en pisang goreng , oleh2 etc kan ik 2 weken inkopen doen bij Lidl of Aldi.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Heer Surya, laat is horen wat het echt allemaal op de TTF kost, zoals ticket, parkeren, diverse eten, enz. Moet u binnen ook nog toegang betalen voor diverse evenementen?
Vorige week werd hier in Long Beach de "Holland Fair" gehouden en parkeren werd mij verteld, was $8 en toegang $10 per persoon. Rijst gerechten, zoals nasi bunkus of nasi kuning met 3 gerechten $8.50.
De meeste snacks, zoals lemper, ombro, enz waren tussen $2 en $2.50. Broodje paling en broodje haring waren $4.50.
Nogmaals, ik ben zelf niet geweest, maar heb het van horen zeggen van een paar goede vrienden.
@Pak Surya Atmadja, op 6 juni 2014 om 12:15 zei:@ /…/ ging ik gelijk mijn telraam halen.@
— iiii … hampir sama berasimilasi* Pak.
*vert.: heassimileerd …
Prettig weekend! 😉
e.m.
@ Surya Atmadja, op 6 juni 2014 om 12:15 zei (onder meer):
” Pak P – Eigenlijk wil ik op 4 juni komen, maar toen ik de karcis masuk(tiket) prijs zag( 16,50 eurie=hoeveel gulden is het ?) ging ik gelijk mijn telraam halen”.
Tja Pak Surya,
Het valt niet mee allemaal. Gelukkig kunnen u en ik nog keuzes maken, zij het niet onbeperkt natuurlijk. Ik meen uit uw eerdere ontboezemingen te weten dat u jaarlijks naar uw kampong gaat, op familiebezoek. Dat is ook kenak bajar: Karcis bolak-balik Amsterdam – Jakarta voor X personen met Garuda, plus kosten oleh-oleh, plus kosten tractaties pamilie tijdens het verblijf, plus kosten lokaal vervoer naar Tasik en andere bedevaartsoorden in de archipel, enz. enz.
Die kosten heb ik allemaal niet. Dus veroorloof ik mij zo eens in de 3 jaar om even op de TTF te kijken. Luchtjes opsnuiven, een beetje BI praten met Indonesische standhouders, itjip-itjip hier, itjip-itjip daar, neuzen bij Pan Stockum en soms een boekoe kopen, meestal uit de kast met de rombèngan. Lezingen, shows en muziek interesseren me niet zo. Dan natuurlijk speuren naar oude bekenden, maar helaas katjangsaus, steeds geringere kans dat ik een bekende van way-back-when tref.
O ja, de reis- en parkeerkosten nog. Van mijn dessa per auto naar Leidsendam. Gratis parkeren bij winkelcentrum Leidsenhage. Voor 3 pop met tramlijn 6 naar het CS in Den Haag, van daar verder jalan-jalan naar het tentenkamp. Reiskosten dus 6 pop totaal voor de tram plus circa 15 l brandstof @ kira-kira 1,70.
Zo komt een arm AOW-er met passen en meten toch wel ergens.
Tja … en dan lees ik dat een pseudoniem schrijvertje de Pasar Malem vroeger veel gezelliger vond, de huidige TTF véél te commercieel.
Ik ben een bezoeker van het eerste uur, vanaf toen de PM nog in de Haagse Houtrusthallen werd georganiseerd. Maar waarom was het daar en toen gezelliger?
In de eerste plaats omdat je toen nog écht veel vrienden en kennissen kon ontmoeten, uit Winterswijk, Appelscha, Maastricht, you name it. En als je mekaar niet kende, dan was één kreet (“Oesss”, “Loh”, “Eeeeh”) voldoende om een praatje aan te knopen en een nieuwe vriendschap te sluiten. Kom d’r nu maar eens om.
In de tweede plaats door de kleinschaligheid. Voor zover ik mij kan herinneren was het nooit dringen geblazen, geen desel-desel in de grote menigte, meer overzicht. Om die reden ga ik nu nog bij voorkeur naar de kleinere PM’s, ergens in den lande.
“Commercieel” moet het toen ook zijn geweest; organisatie en standhouders kunnen niet van liefdadigheid leven. Door de alom heersende gemoedelijkheid LEEK alles misschien liefdewerk – oud papier, maar dat was schijn. De prijzen waren laag, maar onze gadji’s nog lager. Een dagje Pasar Malem was ook toen een rib uit menig Indisch lijf.
Pak Pierre
Ik ben slechts een paar keer op de PMB geweest en nooit, ik durf het haast niet te schrijven, op de TTF. Ik kan dus niet op goede gronden beamen of verwerpen wat de schrijvers voor mij hebben aangedragen.
Wél kan ik enige persoonlijke indrukken van jaren her geven. Ten eerste vond ik het bijzonder groot en redelijk druk. Velen zullen dat prettig vinden, ik kan niet goed tegen menigten en lawaai – een bezoekje aan een Indonesische mall is bijvoorbeeld ook niet aan mij besteed. Maar dit zal altijd zo zijn geweest. Ik herinner me vaagjes dat ik als kind werd meegenomen naar de pasar malam en dat ik toen al die drukte maar niets vond. Het zal wel meer te maken hebben met mijn eigen natuurlijke introvertheid dan met de aard van de pasar malam.
Toen als kind, maar ook later, had ik het leuker gevonden als het allemaal wat kleiner, wat overzichtelijker en gemoedelijker was geweest. Ik herinner de PMB vooral sjokken van de ene naar de andere tent hopend op een glimp van een optreden dat ik in de programmafolder had aangekruist. Het programma was, en naar ik aanneem is, overdonderend. Eigenlijk veel te veel: welke dag zou ik willen gaan? De ene dag die schrijver die ik graag had willen horen, de andere dag die uit Indonesië overgekomen dansgroep… Moeilijke keuze! Naast de voldoening van het bekijken van mijn uitgekozen programma was er altijd die spijt van wat ik allemaal niet had gezien.
Mijn geld ging alle keren op aan boeken, CDs en wat kruiden en dergelijke die moeilijk te krijgen waren. Ook de eettentjes stonden vast op het programma. Ik liet me steeds weer verleiden om te eten… Een enkele keer heerlijk, maar vaker toch een teleurstelling. Normaal bezoek ik slechts zelden een Indisch of Indonesisch restaurant. Vroeger als student had ik mijn adresjes in Amsterdam: Sukasari op de damstraat voor de sate kambing, Sie Joe dicht bij de Historische faculteit voor de nasi rames en nasi goreng (relatief goedkoop) en Bunga Mawar op de Zeedijk voor de urap. De keren dat mijn dompet toeliet om ergens buiten te eten was het bezoeken van die tentjes al een feest: weinig kritisch toen. Nu heb ik mijn adresjes niet meer: de keren dat ik op sleeptouw ben meegenomen naar een Ind(ones)ische eetgelegenheid in Nederland zijn op één hand – nou ja, twee – te tellen. Op de pasar malam kon ik het niet laten om te vergelijken: “mijn vrouw kookt dit tien keer zo lekker”, “haalt het niet bij die warung tegenover Stasiun Balapan” of “bij Bu Joyo krijg ik dit voor een tiende van de prijs”. Wat eten betreft ben ik een verwende aap en ik kan de pasar malam daarvan moeilijk de schuld geven.
Teruglezend wat ik geschreven heb, klinkt het allemaal wat negatief. Negatiever dan mijn bezoeken aan de PMB werkelijk waren. Ik had plezier om mijn aankopen, om de optredens en alle keren ontmoette ik óf familie of oude kennissen die ik al jaren niet had gezien of raakte ik bij toeval – maar bestaat toeval eigenlijk wel – met zeer interessante mensen in gesprek. Dat was werkelijk prettig en leerzaam. Ik ging altijd voldaan huiswaarts – ondanks de hoge toegangsprijs, de drukte en ander ongemak.
Ik heb mijn gedachten weleens laten gaan over de PMB/TTF. Ik denk dat pasar eigenlijk te veel wil en teveel mensen wil behagen – dat het eigenlijk te massaal is. De naamsverandering vond en vind ik het resultaat van een vergissing op marketinggebied, maar deskundigen zullen waarschijnlijk met me oneens zijn. Te groot, te veelvormig, maar ik kan geen ander concept bedenken dat de pasar malam vooruit helpt. De beste stuurlui staan immer aan wal.
Naast alle vaak terechte kritiek en bedenkingen, is het goed om de PMB/TTF te koesteren. Ik denk wel eens dat we er zo aan gewend zijn, dat we vergeten wat een prestatie het is om het te organiseren. Ze doen het toch maar, elke jaar weer.
>>>>>>>>>>Ik ben slechts een paar keer op de PMB geweest en nooit, ik durf het haast niet te schrijven, op de TTF. Ik kan dus niet op goede gronden beamen of verwerpen wat de schrijvers voor mij hebben aangedragen.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ach hr. Rob, u bent niet de enige, die zo denkt of reageert. Mijn echtgenote, zijnde een wees, was nooit een persoon voor grote gezelschappen en nu op oudere leeftijd, 69, wil ze zelf niet eens meer uitgaan. Als ik haar voor haar verjaardag buiten wil trakteren, zegt ze: kook jij maar iets. Misschien heeft dat ook met ons Indisch zijn te maken.
Mas Rob besluit zijn kijk op de PMB/TTF met:
“Naast alle vaak terechte kritiek en bedenkingen, is het goed om de PMB/TTF te koesteren. Ik denk wel eens dat we er zo aan gewend zijn, dat we vergeten wat een prestatie het is om het te organiseren. Ze doen het toch maar, elke jaar weer”.
Tja … ik heb niet de illusie dat “ze” het alleen voor “ons” doen; “ze” doen het m.i. ieder jaar vooral weer omdat “ze” er zelf brood in zien.
Daar is overigens niets mis mee en zo lang het publiek er ook brood in ziet om het evenement te bezoeken is er sprake van een win-win situatie.
Everybody happy – Waar tref je dat nog aan in deze boze wereld?
Pak Pierre
Mijn idee is dat de TTF-medewerkers het ook voor de lol doen, om het Indische te bevorderen.
Dit geldt ook voor diegenen die betaald worden.
Er moeten een aantal mensen bezig zijn met de organisatie, het hele jaar door en die krijgen een loon en onkostenvergoedingen. Als ze die niet krijgen dan gaan ze natuurlijk weg, want er is geen inkomen meer dan. Logisch.
Ik geloof de organisatie als ze zeggen dat er nauwelijks winst is, er geen winstuitkeringen zijn via de BV-constructie, dat als er winst is, dat die de verliezen van eerdere jaren compenseren of gebruikt word voor de TTF van het volgend jaar.
Mensen klagen soms over de entreeprijzen die men te hoog vind, ( hoeveel is 2 uren bioscoop?) maar
het hele podiumprogram moet betaald worden. Als dat niet kan, dan is er een flinke verschraling van het culturele aanbod.
“toen de PM nog in de Haagse Houtrusthallen werd georganiseerd” Ja, dat was nog lekker primitief. Als je binnen kwam dook je meteen de walm van de sateh in. Ging je vanzelf eten. Niks cultureel doen, gewoon lekker.
Dank voor de mooie impressie. Ik was maandag ook, maar nu zie ik pas hoeveel ik heb gemist.
Des te blijer ben ik dat ik nog net even de geweldige voordracht van een bekend verhaal van Tjalie Robinson door Coen Pronk heb kunnen zien voor ik bij de stand van boekhandel Van Stockum mijn boek De Stralen van de Zon, Sinar Surya, mocht signeren. Samen met Wieteke van Dort, Yvonne Keuls en Louise Koppijn nog wel! Gelukkig bleven pijnlijke taferelen uit waarbij vanuit de lange rijen wachtenden voor de coryfeeën werd afgevraagd wie toch die onbekende, zich duidelijk ongemakkelijke voelende dame is achter haar tafeltje met daarop maar één enkele, eveneens onbekende titel. Mijn gelauwerde “collega’s” waren allen zo lief voor mij en de dames van Van Stockum hebben ons zo goed verzorgd.
Het was mijn allereerste keer op de Tong Tong Fair, maar het zal zeker niet de laatste zijn. En … ik heb eindelijk weer een mooie akar bahar-armband! Helaas was ik na de treinreis van 3,5 uur zo moe dat ik vergat om mijn boodschappen veilig te stellen. Onze hond heeft genoten van de heerlijke spekkoek. Mijn gezin was minder blij.
http://www.palmslag.nl/boeken/de-stralen-van-de-zon
Maar teveel spekkoek met de kruiden is ook niet goed voor een hondenmaag.
Hihi … zie ik dat nou goed, dat Buitenzorg onopvallend reclame maakt voor het JavaCafé …;)
e.m.
Ja, ik wist niet dat hij al zo oud is!
Is het Henriette van Raalte of van Raalten (van Sawahlunto)?
Ron, kijk hier: http://www.dapperemoeders.nl/
>>>>>>>>>>>Ron, kijk hier: http://www.dapperemoeders.nl/
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Bedankt Boeroeng.
Dat verhaal van het kamp op Java is gelijk aan mijn verhaal van Bangkinang op west Sumatra. Wat Henriette van Raalte op Java heeft meegemaakt, heeft Marijke van Raalten en haar moeder samen met de fam. Geenen, Uijleman, Urban en vele anderen, ongeveer 2300, het zelfde meegemaakt. kijk hier: http://www.myindoworld.com/bangkinang-een-japans-concentratie-kamp/
Marijke, ik heb haar persoonlijk gekend, heeft het boek geschreven Zonsopgang & Ondergang in Padang en Bangkinang.