Terwijl mijn opa in het kamp zat ging het leven in Batavia gewoon door voor mijn oma en haar familie. Wat geen sinecure was, want het bureau van de Kempetai -zeg maar de Japanse Gestapo- lag pal achter het huis van mijn oma. Nu is er een gezegde dat zegt: hoe dichter bij het gevaar, des te veiliger, en dat was beslist op mijn oma van toepassing. Want ze smokkelde en handelde op de zwarte markt in alles wat los en vast zat. Pal onder de neuzen van de Japanners. Dat leidde ooit tot hachelijke taferelen, Peggy’s oorlog | Indische invallen.
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
In Soerabaja werd tijdens de bezetting enorm gestolen uit o.a. de Unileverfabrieken. Als ze betrapt werden door de Japanners liep dat niet zo best af. Maar op de dievenpasar (pasar Toeri) kocht ik voor een prikje zeep, margarine e.d. van die diefstallen (ze wilden er snel van af) en verkocht dat met een aardige winst door in Darmo. Een van mijn klanten was een Indische dame met nogal wat bezoek van Japanse officieren. Zij vond mij waarschijnlijk een beetje zielig en kocht veel zeep bij mij en wist dat te slijten bij haar klanten. Zo heb ik toch nog wat verdiend aan de Japanners. Ik moet er nog aan denken als ik in de schappen de Blue Band, Lux en Palmolive zie liggen. Toen ik werd opgepakt door de Kenpeitai (via de PID) dacht ik dat het voor zwarte handel was. Maar dat is nooit ter sprake gekomen.
Heer Somers,de Jap:Pakt,Pikt en Moord.
Helaas het wordt nog steeds onderkent door de regeringen#Door de eeuwen Trouw#. Onlangs werd het nog gevierd door Timmermans middels een kranslegging. ZE hebben het nog steeds niet geleerd of willen het niet leren. Eens een Jap,altijd een Jap.
Mvg Jos Crawfurd.
Tja Pak Crawfurd, “eens een Jap, altijd een Jap” – men kan van een “Jap” toch moeilijk een neger maken, of een Indiaan.
Mij zijn ook verhalen bekend van “Jappen” die Indo’s, buitenkampers, hielpen met eten en beschermden tegen al te opdringerige Indonesiërs.
Uit de kampen kwamen ook verhalen van “goede Jappen”, ook al waren zij in de minderheid – misschien niet in de laatste plaats omdat “goed zijn” tegen den vijand zwaar disciplinair werd bestraft in het keizerlijke Japanse leger.
Zeker is dat tijdens “de slag om Semarang” – voor die stad het hoogtepunt, of liever gezegd bloedige dieptepunt van de “bersiap” – het huis en de straat waarin ik woonde werd beschermd door Japanners, die er regelmatig patrouilleerden, met gevaar voor eigen leven.
Muulek, muulek allemaal. Vijand wordt vriend en vriend kan vijand worden.
Pak Pierre
Pak Pierre,
Ja ook in ons gevangenenkamp op Sumatra,hadden we
een Japanse bewaker,die wij ”Mientje”noemden.
Nmi.had hij veel problemen om ons als gevangenen te
behandelen.
In zijn beste Engels-Maleis en Japanse taal vertelde hij
ons dat japan veel verliezen leed.
Soms zong hij wel liedjes tijdens de mars naar ons werk
Kortom een aardige Jap,waar we weleens misbruik van
maakten en geen klap uitspookten en heerlijk luierden
of eten zochten.
Mientje werd dan wel kwaad maar als wij beterschap beloofden
had hij er vrede mee.
Na de oorlog ,bij de rapportages betreffende behandelingen
door de bewakers hadden wij heel positief” Mientje ”vrij gepleit
en nog hartelijk afscheid van hem genomen.
Tja ’t kan verkeren.
siBo
“Vijand wordt vriend ” In Soerabaja hebben ze ook goed werk verricht, totdat ze door een foutje mochten vertrekken naar hun evacuatie-verzamelpunt in Poedjon. Toen barste de bersiap los waarbij achtergebleven Japanse militairen werden opgepakt en in de Boeboetangevangenis werden vermoord. Maar dat deed mij mijn Kenpeitaitijd niet vergeten.
@ Pak Somers: “Maar dat deed mij mijn Kenpeitaitijd niet vergeten”.
Ik kan mij het laatste zeer goed voorstellen, ook al heb ik eerder van u begrepen dat de Indonesische handlangers van de Kenpei voor u de fanatiekste en wreedste waren, niet hun Japanse bazen.
Maar goed ….. het ging mij niet zo zeer om “vergeten”. Ik was bijzonder getroffen door de alles verzengende haat jegens Japanners die uit de reactie van Pak Crawfurd druipt, met als slot de vaststelling “eens een Jap, altijd een Jap”.
Zonder zijn ongetwijfeld hele bittere ervaringen te willen bagatelliseren dacht ik te moeten aantekenen dat er ook goede Jappen (moeten) zijn geweest.
Het verhaal van Pak Bo over “Mientje” bevestigt gelukkig mijn bewering. Vijand werd vriend.
“Mientje” had van zijn superieuren ongenadig op zijn donder hebben kunnen krijgen voor zijn openhartigheid en lankmoedigheid jegens de gevangen “moesoehs”. De disciplinaire straffen in het Japanse keizerlijke leger waren niet mals.
Pak Pierre
Chiune Sugihara, een Japanse diplomaat in Lithuania redde ongeveer 6000 Joden van een zekere dood in 1940.
Hij verstrekte, tegen het bevel van zijn gouvernement, visas uit aan Poolse en Rusland Joden zodat ze via de Trans-Siberian spoorlijn naar Japan konden gaan.
Hij werkte dag en nacht om die visas met de hand te schrijven en zelfs toen hij op het punt van vertrek stond schreef hij visas in de trein en gooide ze uit het raam.
Een jaar voor zijn dood in 1985 heeft Israel hem “Righteous among Nations” verklaard.
Alweer een “goede” Japanner dus.
Pak Pierre
Ik vergat erbij te vertellen,dat”Mientje” geen denigrerende verzonnen
naam was, maar een stukje uit zijn Japanse naam.
Fonetisch dan.
siBo
Extra bewijs dat jullie Mientje respecteerden om zijn daden, die voor hem niet zonder risico moeten zijn geweest.
Pak Pierre
Ik weet niet of die Japanners in Soerabaja ‘goede’ Japanners waren. Het waren militairen met een opdracht van SEAC die op de Japanse manier werd uitgevoerd.